Skip to main content

Full text of "Carmina norrœna: ex reliquiis vetustioris Norrœnæ poësis selecta, recognita ..."

See other formats 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 

Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 

Usage guidelines 

Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 

We also ask that you: 

+ Make non-commercial use ofthefiles We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 

+ Refrainfrom automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 

+ Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 

+ Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 

About Google Book Search 

Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 



at |http : //books . qooqle . com/ 




Scsn4.305.4 



^m -■ 







% 






Harvard College 
Library 




FROM THE BEQUEST OF 



Mary Osgood 



OF MEDFORD, MASSACHUSETTS 



IC 

«^ 

c 

c 

c 



it 




1 



\ 



CARMINA NORRŒNA. 



VOL. II. 



/ 



o 



Carmina Norrœná 



EX KELIQUIIS 

VETUSTIORÍS NORRŒNÆ POÉSIS 

SELECTA, REOOGNITA, 

COMMENTARIIS ET GLOSSARIO INSTRUCTA 

EDIDIT 

THEODORUS WISÉN, 

PROFESSOK LDNDEN&IS. 



VOL. II. 

GLOSSARIUM CONTINENS. 



LVND/K. 

PORMIS DESCRIPSIT HAQV. OHLSSON. 

NDCCCLWXIX. 






>^ 






IViAY 7 1890 






Vardar mest, at allra orda 
undirstaðan sé réttlig fundin. 

Lilja, str. 97. 



^í^ 



Præfatío, 

Quod jam editur glossarium eorum poématum, quæ, Carmina 
Norrœna inscripta, abhinc tres annos publici juris facta sunt, id 
longe aptea me emissurum speraveram. Ut autem nunc demum 
hoc vohiraen emitti posset, hæ causæ effecerunt, vei quod his 
proximis annis in aliis libris edendis, qui nullam dilationem 
paterentur, versatus sum, vel quod per longiora temporis spatia 
assiduis negotiis academicis atque interdum etiam morbo impeditus 
sura, ne hoc opus absolverem. 

Permulti loci difficiliores eorum contextuum, qui Vol. I 
continentur, proximis annis a viris doctissimis tractati sunt, atque 
ubicunque nova interpretatio verisirailis visa erat, vel in ipso 
glossario eam attuh vel in iis additamentis et emendationibus 
quas huic vohimini adjunxi. Ceterum multos locoi| restare 
qui nondum ad Hquidum perducti sint, nemo me clarius videt 
Attamen si hic liber poésis Norrœnæ studiosis ahquid adjumenti 
afferre poterit, laboris haud exigui in hoc libro edendo positi 
haudquaquam me poenitebit. 

Scribebam Lundæ Cal. Sept. a. MDCCCLXXXIX. 

Theodoris Wisén. 



Series Alphabetica, 

quæ in hoc glossario observanda est: 

a. á. b. c. (1. á. e. é. f. g. h. i. í. j. k. 1. m. n. o. ó. p. r. 
6. t. þ. u. ú. V. y. ý. æ. œ. 9. e. 



Explicatio Siglornin. 

Bj. = Bjarkamál. — Rdr. = Ragnarsdrápa. — Yt. = Yng- 
lingatal. — Hlg. = Haustlpng. — Hkv. = Haraldskvædi. — Gldr. 
= Glymdrápa. — Em. = Eiriksmál. — Hkm. = Hákonarmál. — 
Hlt. = Háleygjatal. — Hfl. = Hpfudlausn. — Snt. = Sunatorrek. — 
Sgdr. = Sigurdardrápa. — Vkl. = Vellekla. — Hdr. = Húsdjrápa. — 
Pdr. — Þórsdrápa. — Hkdr. = Hákonardrápa. — Ódr. = Óláfsdrápa. 

— Efdr. = Erfídrápa Óláfs Tryggvasonar. — S. S. ~ Sigtryggsdrápa 
Silkiskeggs. — Vkv. -- Víkingarvísúr. — Kdr. = Enútsdrápa. — 
Bgl. = Bers9glisvísur. — ( ). S. = Oláfsdrápa Sœnska. — Hr. A. = 
Hrynhenda Arnórs. — R. = Rekstefja. — Edr. = Eiriksdrápa. — 
G. = Geisli. — Kkm. = Krákumál. — Bdr. = Búadrápa. — Jdr. 
= Jómsvikingadrápa. — Mhk. = Málsháttakvædi. — Hátt. = Háttatal. 

— Isl. = fslendingadrápa. — Hr. S. = Hrynhenda Sturlu. — Hrfm. 
= Hrafnsmál. — L. = Lilja. — Sk. = Skídarima. 



Glossarium. 



-a, -at, 't^jparticula negaidva, formis verborum Jinitis, qiiœ dicuntur, 
suffixa, Formis l:œ pers, sing. pronomen personale -k (= ek) 
una cum particula negativa ita suffigitur, ut iRud priorem, hœc 
poateriorem locum teneat, e, gr, vekka (i. e. vek-k-a) Bj. 2; veitkat 
Efdr, 19; hefkat Mhk. 15; ubi in hac persona iteratio pronominis 
suffixi usurpatur, particula negativa inter duplicata pronomina 
interponitur, e, gr, kvedkak (í. e. kved-k-a-k) Yt. 12; mákak 
Snt. 18; blótkak Snt. 22; vaskak Jdr. 2; veitkak Mhk. 28. Formis 
2:dœ pers. sing. pronmnen et particula contrario ordine suffiguntur; 
e. gr. skalattu Em. 3, Cum formis 3 sg., in consonantem desi- 
nentibus, -a et -at promiscue conjunguntur, ex. gr. vasa Yt. 21; 
Hlg. 2. 3; R. 16. 19; cett.; vasat Vkl. 2. 19; Bgl. 2; Kkm. 9. 13. 
14; Bdr. 7; Jdr. 24; skala Hátt. 68; skalat Bgl. 8; esa Snt. 
1. 2. 4; Jdr. 34; esat Kkm. 28; muna l. munat Hfl. 17; G. 21; 
et sic pa^sim. Formis 3 sg, et pl., in vocalem desinentibus, -t 
suffigitur, v. c. frát Yt. 19; máttit Yt. 26; mundit Efdr. 14; 
spardit^R. 30; þykkjat Efdr. 23; dyljat G. 21; mundut Efdr. 23; 
hlýdut Hkdr. 7 ; etc. Cum formis verborum monosyllabis particula 
-a vel -at sœpissime conjungitur; bisyllabis rarius adhœret. e. gr. 
3 sg. sýtira Kkm. 25; 1. pl, munuma Efdr. 20. Vod quoque erumk 
(~ er mér) particula negativa adglutinatur, e. gr, erumka Snt. 17. 

Adám, m. pr., auctor generis humxini; L. 12. 17. 18. 23. 43. 64; 
gen. Adáms L. 13. 19. 

ad, pro at; L. 16. 

adal, n,, natura, indoles; drengs adal Kkm. 23; jóds adal Yt. 24 
(ubi álii legunt alad, q, v,), 

Adalrádr, m. pr,, rex Britanniœ; Knútr sló Adalráds sunu Kdr. 1; 
Kdr. 6.' 

Adalsteinn, m, pr,, rex JBritanniœ; dat. Adalsteini Isl. 9; Ádalsteins 
fóstri Bgl. 4; Isl. 13. 

Adils, m. pr,, rex Upsaliensis; Adils' fjpr Yt. 31; Bj. 1. 

af, prœp. c. dat,, ab, ex, de; remotionem rei a re (proprie a 
superficie rei) sensu et proprio et translato significat; ut or ad i^' 
8Íc est &£ ad L — 1) Ad discessum a persona vd a re signi- 

1 



ficandum hœc prcaposttio verba nwvendi, au/eréndi, eundi, profici' 
scendi, sir/ul,, sœpzssirne subsequitur, e. gr, álpa af Horni Sk. 54; 
bera prvar af bogum Hfl. 13; Hrfm. 1; Jdr. 87; bera launsigr af 
ehm Yt- 50; Sk. 30; bera af ehm victoriarn auferre ab aliquo 
L. 7; bjóda ehm af heimi R. 33; deila eht af ehu Hlg. 4; etask 
af ^eta eht af sér Kdí. 8; falla af ehu Yt. 31; Hrfm. 11; L. 32; 
cum fara L. 16; fljúga Bdr. 6; flýja Gldr. 8; R. 7; ganga Rdr. 11; 
Hátt. 71; Sk. 65; seinir (o: at ganga) af því minni BgL 4; geysa 
herskip af hlunni Hr. A. 2; hafa útboíí af Noregs veldi Hr. S. 12; 
halda undan af ehu Efdr. 18; hrinda ehm af ehu R. 29; Ekm. 9; 
hrynja Kkm. 12; hrœra eht af ehu Hfl. 19; cum hverfa Snt. 10; 
)(0^pa Vkv. 11; Sk. 59; Jagast L. 35; leggja eht af ehu Hlg. 5; 
leysa af b^udum L. 83; leysa eht af ehm Yt. 41 ; leiíta (absterrere) 
.f^ip af ^e^liu Sk. 1; lída L. 12; Ijósta eht af ehu Hdr. 4; reka af 
ba^dri Jdr. 12; L 19; cum renna Hr. S. 16; L. 3. 20; rísa L. 67; 
SíBtja af hlunnum deducere Hr. S. 3; sjcafa eht af ehu Mhk. 8. 26; 
.s)cjpi(i af flngrum sér Bdr. 10; slita eht af ehu L. 77; ^perna 
eht af ehju Jd^. 27; curn st^kkva Sk. 13^; s^kkva Efdr. 10; taka eht 
^f ehm Hrfm. 6; G. 44; þvá sveita uf líki dpgUngs G. 22; 
ú^'lei^a af ehu L. 13; venja ehn ^f ehu SJc. 119; viona eht af 
ehm Hffm. 10. — 2) IJac particvla locus quoque indicatur, ubi is 
eet, qui agit, e. gr, málspakr nam mæ},a af fornum þolli iUg. 3; 
y'alkyrjiir mælti af ^ars baki Hkm. X 1 ; faðir M^rna át okbj^rn 
ijS eikirótu Hlg. 6. — i) Ad ea $ignifioanda usurpatur, unde 
áliq^id exii v^l oritur, e, gr, skína af ehu Hrfm. 3; Edr. 6; L. 33; 
IvAO' .*f etiu Hr. S. 6; lýstisk eldi af skipst^fnum Hrfm. 5; brenna 
i^f gnUi Hr. S. 14; glóa »f ehm L. 33; Sk. 71; Ijósum laust 
(splh^or rfif^lgebat) af liáfpstum blómum valdrósar Hrfm. 4; 
dr^ý^ipn ftf sídusáíi L. 5; þljóta meiu af ehu Efdr. 5; standa af 
ehu oriri ^ aliqua re Edr. 32; G. 2; Hrfm. 8; Kkm. 27; gróa 
af rótiwn aldrii'ega G. 59; vaxa af ehm Snt. 20; sá stod af því 
in (ei^) hac re axJAumerdum vidit Vkl. 13; lítit vard af spngum 
de c^rdilbus níkU fuú Sk. 43; lítit vard af sniUi fortitudo ad nihil 
valuít Sk. 183; eodern rnodo in via indicarpda, v. c. af jprdu 
til himna G. 15; af rót í kvistu L. 20; upp ok nidr af himni 
þruljja L* 40; út af hjartans i^nstum rótum L. 50; ofan af mplunum 
Sk. 27. SimiH ratione hæc prœpositio verlni recipiendi et dandi 
seqp^ua*, v, c, þiggja eht af ehm l, af ehu Rdr. 13; Bgl. 5; 
Edr. 7. 30; G. 18. 21 ceU,; fá eht af ehu G. 24; Isl. 11; Sk. 100. 
136. 139. 192; taka ^ht af ehm L. 67. 83; gpfa ehm eht af 
vápnagaldri ex pugna G 43. — 4) Mutationem quoqu^ iruiicat, 
e, gr, vakna ^f draumi Sk. 44; íjandr af vélpndum ex insidiator%bu8 
lu^stíis aperti Snt. 23. — 5) JJe materia, unde aliquid ftt, e, gr. 
must^fi af steini pdp. 25; blóít ,pk hold af vatni ok raoldu L. 11; 
cfr L. 30; Sk. 25; ,Q. 65; Ua quoque fuUr af ehu L. 20. 25. 48. — 



6) áf " de ; cum verbis dtcendi, narrafuliy simtl., é, ffr, stégjá af 
ehu Hkv. 20; telja" af ehu Gr. 67; tala af ehu L. 22; öýilgva 
lof af ehm t. 4; cfr L. 59. 92; Sk. 3. 6. 7. 18. 25. 90'. — 

7) af — med, Í7i8trum£ntum indicat, e, qr, vísan, vunliiii af þtéssuin 
inunni L. 2; sunginn af tungum L. 26. 32 c^,; ségja af tuiigu 
L. 39; grafa af tólum Sk. 200; af þvílíku módurmáli hiC iþsá 
linffuu patria L. 4. — 8) Ad verba passiva, intransitiva, sirfvE,, 
is qui agit hac striictura significatur, e, gr, sendast af ehirt t. 23; 
innast af ehra L. 2; valdisk af páva veldi Hr. S. 1; cfr Mhk. 6; 
L. 29. 3L 33. 55. 56. 78. 79. 82; Sk. 18. 85; lífslíínandi af 
helgum anda L. 11; gódir af hánum ab eo ditati Edr. 7. — 
9) Causam, modum, rationem, respectum rei sigfiiflcat, e, gt, af 
falli Tryggva sunar propter mortem Tryggvœi Efár. 21. 25; af 
aurum prœ divitUs Jdr. 36; af því verki eæ hac re Gr. 26; af því 
id, G. 40;' af þvít earn óh camsam, ' quod Bgl. 5; af há'rkinu 
propter tumtdtum (in tumuítu) Sk. 63; af yíírum frægdum ob res 
a vobis prœclare gestas Hr. S. 21 ; af ástum Krists prvpt^r Christi 
arnorem G. 68; ferd æctri af heimangerdum aginen magmficentiore 
apparatu imtruciuín Hr. S. 18; gorisk ilir af villu G. 58; ágætr 
af ehu Isl. 8; G. 39; hræddr af ehu Hr. 8. 4; f^lr af f^stum 
L. 42; g^fgask af gengi Mhk. 12; skjálfa af sútum L. 54; svída 
af ehu L. 76; æpa af ótta L. 59; springa af mædi Sk. 156; 
Mhk. 13; af miskunn ob misericordiam L. 91; a^f íyrnsku. vetustate 
L. 94; af magni Hr. S. 19; af megni Sk. 169; af mildi Hr. S. 2, 21 ; 
af þjóstbrjósti vehementi animo Þdr. 16; af sætu brjósti ex siiwero 
pectore L. 99; af heilum hug Bgl. 7; af þínu rádi Hr. S. 9. 19; 
af trausti confidenter G. 54; af riki vehetnenfer G. 55; af huldu 
ocGulte L. 39; af list artifirAose L. 93; af grunaum fmictitus L. 84*; 
af hagleik sollerter Sk. 197. — 10) íií=^inter; frægstr af ^llutn 
Sk. 85; ein af sprundum L. 90. ~ 11) JJe tempore; af \íyi posteii 
G. 32. — 12) Abso/vte I, adverbialiter : leggja af depomre Sk. 2Ö2; 
týna af {= tvna) amittere Sk. 101 ; ná af (— ná) contingere Sk. 55*; 
taka af dejicere L. 75. 

afaraudigr, adj,, prœdives; frá Haraldi enum afarauðga Hkv. l'. 
afbragdskempa, /., fortis hellator; afbragdskempur stórar Sk. 1*42. 
afbrigdi, n,, conversio; transgressio; violatio; fyrir afbrigdin tíestra 

dygda L. 76. ^ 

afbrýdi, n., zelotgpia; of afbrýdi Yt. 21. 
afklæda (dd), v., veste exuere; slógu Jesúm afklæddan L. 49. 
afl, m,, vstrina; afli sodinn in ustrina coctus i, e, cand'ens Pdr. 15. 
afl, n,, vis, robur; mítt afl Snt. 12; sakar afl Snt. 9; afli m' Mhfc. 13; 

af afli id, Hr, 8; med afli id, Sk. 182. 
afla (ad), v., eomparare; c, gen, rei et dat, pers, slík stórmerkin afla 

mér sóttarauka L. 40. 
aflausn, f, aitsolutio; þeygi var sjá aflausn ill Mhk, 29, 



afli, m., poterdia, potestaa; copiœ mSUtares; med afla-slíkan cum, 

tardo eaercitu Hr. S. 16. 
aflraun, /., fortiter factum; þat vas aflraun Þdr. 9. 
afrek, n. virtus, fortitudo; prœclare fadum; afreks konungr rex 

rébus gestis cdéber G. 8; til afreks vendr Sk. 18. 
afreksmadr, m,, vir fortis; afreksmadrinn fríái Sk. 119. 
afskýfa (fd), v., expeUere; detrudere; afskýfdr orda hlýdu Unguam 

prcecisus G. 26. 
afspringi, n., progenies; vidr afspringit alt L. 13. 
afspringr, m,, l) progenies; frát raadr Freys afspring hafa eykja 

garvi Yt. 19; — 2) proventus anrd, cibaria; eskifaz afspringr oK- 

m£fnta vasculis condita Sgdr. 5. 
Agnarr, m. pr., filius Ragnaris 'hirsuto-braccati' et Thorœ; Kkm. 17. 
Agni, m. pr., rex Upsaliensis; Skjáifar rád þóttu Agna her at 

sk^pum Yt. 16. 
agnsveigjandi, part. comp., qui escam vorat; ormr agnsvelgjandi 

L. 60. 
aka (ók, ekinn), v., 1) trans. c. dat., loco movere; aka ehm á bug 

aliquem gradu demovere, incurvare: ókat þeim ne einn á bug 

Mhk. 7. — 2) intrans., curru véhi; ók at ísarnleiki Hlg. 14. 
akarn {pl. akarn pro akurn l. ^kurn), n.,glans; dóigs Skka.rn glandes 

(i. e. sedes) irœ, i. e. corda Þdr. 10. 
akr {pL 'B.t), m., ager; akrar hvítir a^ri aUncantes L. 94. 
ala (ói, alinn), v., 1) gignere, procreare; engi getr sunar idgj^ld nema 

sjálfr ali Snt. 16. — 2) alere, nutrire; Sigtryggr elr sváru skæ 

vid hræ S. S. 1; ól flagds gota Hfl. 10; ala upp educare: hann 

ólst upp Sk. 7. 
alad, n., alim^ntum; jóds alad i. e. lac; vide adal! 
alda, /., unda, fluctus ; œst alda Bdr. 2; of pldur Hr. S. 13; vldum 

varp fluctus irruebant Hr. S. 15. 
aldingardr, m., hortus, pomarium; í aldingardinn Sk. 2. 
aldinskógr, m., sUva arborum frugiferarum; acc. pl. aldiuskóga 

L. 10. 
aldinn, adj., annosus, vetustus; vidbjprn veggja aldinna Bj. 6. 
aldr, m., ceta^, vita, of allan aldr per totam œtatem Bgl. 16; um 

aldr ok ævi L. 1; um allan aldr ævi sinnar Sk. 12; umb aldr 

Kkm. 21; lagdi sinn aldr vitam posuit Hlt. 9; fœda flestan aldr 

und drifnu tjaldi Hr. A. 7; auka aldr Mhk. 9; bidk hans aldr 

haldask oro, ut vita ejus servetur 0. S. 2; svipta aldri Isl. 6; 

lauk aldri G. 19; numinn aldri G. 62; á ungum aldri Sk. 7; 

á þritugs aldri L. 37. 
aldri, adv. (— aldrigi), nuinquam; Bgl. 10; Hr. A. 7. 11; R. 22; 

Edr. 8. 29; G. 10. 19. 63; Mhk. 24; Isl. 25; Hr. S. 18; L. 26. 

32 cett. 29. 41. 78. 94. Sk.-27. 34. 55. 202. 
aldrigi, adv., numquam; Efdr. 1. 27; Jdr. 2; L. 81. 



aldrlag, n.y depositio vitœ i, e. mors; at aldrlagi mínu Ekm. 24. 
aldrminkandi, part comp,, qui vitam abrumpit; bella lidf^stum 

aldrminkanda rdr. 19. 
aldrspelí, n,, jactura vitœ, mors; valda aldrspelli R. 5. 
aldrstríd, m., m^ror capitalis, i. e. m^yrs; þat aldrstríd es fregit 

vída Edr. 31. 
aldrtregi, m,, dolor mortifer; af rótum aldrtrega ex intim^ dolore 

a. 59. 

aldyggr, ad),, fidelissimus; aldyggr arfi Tryggva R. 4. 

algífri, n., res guam m>axim^ noxia; algífris lifra úlfs soror lupi 
(Fenreri) quam maxime noxia, i. e. Hela Rdr. 9. 

alinmunnr, m., os hrachii, i. e. mmius; gein alinmunni hiavit ore 
brachii i. e. pugno aperto prehendit Pár. 19. 

alkeppinn, adj., rem summo studio urgens; fyr alkeppnum eydi 
dalreydar ítrbóla Hrfm. 7. 

alldýrr, adj., perquam carus; alldýrr konungr Efdr. 10. 

allfár, adj., perpaucus; hefk ort allíkit jperpauca carminafed Jdr. 4. 

allhardr, adj,, peracer; sverds él allh^rd Isl. 12. 

allhratt, qdv,, valde cito; Kkm. 12. 

SkUiiill^ adj., perparvus; allítit er ungs manns gaman Mhk. 5. 

allkeppinn, adj., rem nnagno studio urgens; rak allkeppna ^ld at 
Skotlandi Hrfm. 16. 

allkœnn, adj., persapiens; allkœns Oláfs bœnir Gr. 31. 

allmargr, adj., permúltus; allmargr er permutti sunt Mhk. 14. 

allmjpk, adv., permuUum; Mhk. 29. 

allnenninn, adj., vaMe strenuus; bragr allnennins vísa G. 68. 

allopt, adv., persœpe; Mhk. 21. 

allprútt, adv., admodum splenddde, gloriose; R. 2. 

allr, adj., 1) onmis, quisque; allr fridr Efdr. 21. 25; allr beininn 
Sk. 19; alt liggr und jarli Vkl. 10; Mhk. 17; Bgl. 15; of allan 
aldr Bgl. 16; Sk. 10. 12; hafdi alla snilli Edr. 9; L. lO; R. 33; 
L. 64; Sk. 58. 91; leyfdi alt Edr. 14; þiggr alt G. 18. 21 cett. 51; 
Mhk. 3; Sk. 116. 123; vidr afspringit alt L. 13; at pllum þessum 
frama G. 66; drepr allri teiti Jdr. 15. 19 cett.; med ^Uu omnino 
Bgl. 17; L. 8; at pllu Edr. 25. R. 11 ceU,; ^llu varda L. 96; 
yfirbjódandinn allrar stéttar L. 1; G. 9; alls grœdari G. 21; rád 
alls í heimi L. 12; allir menn Bgl. 13; Ekm. 26; Jdr. 36; 
Hr. S. 17. 18; Sk. 82. 96. 182; vér allir G. 7; allar áttir Hlg. 10; 
allar ár Mhk. 27; L. 71; allar þær (o: tungur) L. 94; 9II regin 
Hlg. 7; 9II ginnungavé Hlg. 15; Efdr. 21; Jdr. 38; Mhk. 9. 15; 
Hr. S. 11; L. 3. 45. 61; vid alla þessa bragna Sk. 122; Isl. 22; 
Sk. 48. 140; um allar aldir L. 74; L. 66. 79; hann batt bprn 
sín 9II, enn nú leysti eitt hans barn oss 9II L. 64; Vkl. 8; 
Hr. A. 14; G. 56; ^llum írfri G. 5; hann heldr ^Uum hræddum 
hór Sk. 86; Mhk. 19; Hr. S. 2. 17; L. 7. 26. 32 cett. 85. 90; 



Sk. 1. 4. 86'; allra emherja gri^ Hkra. Ifi; jarteignir allra dáda 
B. ai; undirstadan allra oráa L. 97; R. 8; G. 3. 10; L. 51. 71. 8G. — 
2) totus; stód allr í dreyra drifínn Hkm. 15; allr Nóregr Vkl. 14; 
Hr. A. 1; Kkm. 2; ^U sú á Kkm. 4; L. 22; logandi 9II (Márja) 
L. 25; L. 84; Sk. 71. 184; kvædit skal meí kynjum alt Mhk. 13; 
alt mannvit L. 38; eignask allan Nóreg Hr. A. 5; Edr. 4; Hr. S. 21; 
allan kvidinú per U^mn ventrem Sk. 170; Vkl. 8; á alla Ðanska 
tungu G. 26; G. 36; Vkv. 7; Edr. 26. 31; G. 56; Sk. 190; 
í heimi pllulm L. 70: 9II bekkf)ili Em. 2. — 3) universus; 9II þjód 
Snt. 12; Edr. 27; Hrfm. 6; L. 19; alt ýta lid Mhk. 10; einn 
mátt hegna alla j^rd Bgl. 6; skapandi alt L. 24; ýtti allri yrþjód 
Vkl. 1'3; Yt. 40; umbgeypnandi alls heims G. 16; alls stýrandi 
Edr. 31; loptin 9II L. 31. — 4) cun^us; allr herr R. 11; Gldr. 8; 
skepnan 9!! L. 51. 57 ceU.; L. 59; hird 9II Sk. 73. 90; alt var 
senn Sk. 28; alt er á reidigangi Sk. 76; lét sér eigi alla mekt 
nægJ3'St L. 7; vér allir senn L. 50; allir Adils sinnar Bj. 1; 
Rdr. 6; G. H; Sk. 177; 9II snekkjubord R. 4. — 5) eonsumptus, 
peractus; vard allr periit Isl. 9; vas ^lsmid allra tíraa forturm 
cerevisiario consumptœ essent, de ejus fortunis actum esset Snt. 8. — 
Netdr^ alt adherhn locum tenet: omnino, plene, perfecte; u^que; 
alt í g2^um Bgl. 3; alt of ^ldur Hr. S. 13; alt austr Hlt 15; 
alt norár Hr. S. 20; alt af Gautelfi Hrfm. 1; alt raed Blálands 
jadri Hr. S. 21. — Gen. neutr, sg, alls adverldalker : alls engr 
nuUus ommno Jdr. 39; ceterum mde s. v. alls. — Gen. et sing. 
alls et pl. allra vim superlativi gradus atéget, e. gr. alls mest G. 63 ; 
med allra hæstum œgishjálmi Hr. A. 4. 

allréttligr, adi., jtistissimus ; halla allréttligum dómi Edr. 8. 

alls, conj., siqutdem, quum, qiéandoquidefni; c. ind. alls konungr ferr 
Hkm. Í4; alk sannliga segja hvárttveggja Efdr. 19; Efdr. 23. 

allskonar, adv. (proprie alls konar; *konr, m., genus) omnis ge- 
««rw;.bídr alhkonar œdri sælu G. 62. 

all8n»rpF, adj^, percucer; þing allsnarpra hringa Isl. 18. 

all'srádandi, pwrt. comp., omnipotens; deus; til hallar allsrádanda 
ad ovelum G. 5. 

allstórr, adj., prœgrandis; all^órum mun fleira Jdr. 5. 

allBtypkr, adj,, pervalidus; dýrka allstyrkan geisla G. 7. 

allsvaldand'i, part. comp., omnipotens; deus; allsvaldandi kóngr 
deus L. 70; L^ 4; hoetár allsvaldanda ens snjalla G. 1. 

a>llsvaldr, m., rea, imperator ; frák allsvald gjalda eisu más jardar G. 50. 

allvaldr, m., reæ, dominator; princeps; végrimmr allvaldr Odr. 4 
nœfr allvaldr Efdr. 3; allvaldr aldar dominus populi iY. S. 5 
R. 13; Hátt. 77. 78; Hr. S. 18; allvaldr! Vkv. 2; Hr. A. 15 
Hr. S. 7. 20. 21; garmr beit allvald Yt. 7; Yt. 13; JEdr. 4 
of allvaldi' nafhfrægjum Hrfm. 3; tók vid: allvalds skrúdi E^r. 30 
fi-difttudu allvaldö Hkv. 9; Edr. 12. 



almenni^r, m,, 1) ager* compascuus. — 2) cles^ ■eonmo/rétbsí, 

siarii coHScri^ti; almenningr vará út at simka Hr. tS. 12. 
aimætr, adj., ab omnibus magm œstdmðéus, prœ$tanlismm9 ; jikrl 

almætr iI4tt. 78. 
Alrekr, m. pr,, rex Upsaliensie; Yt. 18. 
altari, n., attare; standa á aitari G. 50. 
alþjód, /., 1) universus populus; verda fyr augvm alþjót J(dat.) 

Snt. 9; 2) terra habitata; o{ alþjód dlgjar g«Jga per iermm 

^a^cialem, i. e. per totam Islamliam Snt. 16. 
alþýd, /., urmersus populus; congregatii^ umveraalis ; aJiþýd sn^ einum 

^odi hlydir *'. e. ecclesia christiana cathclica iS. 6. 
alþýd^, /.j universus popidus, midtitudo: alþýda vard stdlli d(t felýda 

Edr. 23; lærd alþýda ordo sa^cerdotalis, yfirmadr lærdrar alj:^du 

episcopus G. 9. 
ambátt, /., ancUla, serva; amica; ambáttir Danskar Hkv. 13. 
amor, m., amor; amors yess carmen amatorÍMm Sk. 4, 
Andadr, m. pr., nomen kistrionis; Andadr elskar at hundi Hkv. JíS; 

orgáti þeira Andadar Hkv. 22. 
andagipt, /., donum spirituale, ingenium; (Adám) fékk skýra ai»d- 

agipt L. 12. 
andask (ad), v., animam efflare; andad;r mortuus; aadat fólk Jdr. 35; 

miiyar andads Mhk. 21. 
andfetill, m., balteus; lorum a quo ensis dependet; (á) gyjlt^m 

wdfetlum Hkv. 19. 
andi, m., spiritus; anim>a; andi^n leid af Jesá L. 58; ofbejidit befr 

veslan anda feldan L. 77; med skirleiks anda L. 25; gipt sjaufalds 

anda L. 80; L. 27. 54; G. 6; de Spiritu Saneto: h. H. 24. 30. 

57. 68. 90; de diabolo: sem andinn s^gdi L. 39. 
an'diát, n., obitus; í andláti Jesú L. 60. 
andóttr {pro pndóttr), adj., a^ox, terríbílis; iniiimáni ennis a^óttr 

Hdr. 3. 
andri, m., solea lignea, qua per nives curritur; á Eynefis ,9odrum 

Kkm. 11; quce tarnen formKi referri potest etiam nad nom» í«idr 

I. pndurr, q. v. 
audskoti, m., hostis; andskoti 0<mt,a Gtdr. 7; bar út ^n^skota 

Adalráds Kdr. 6. 
andsvar, n., responsum; hugdi at andsv^rum Hkv. 4. 
andur-Jálkr (pro pndur-Jálkr), vn., deus (Oden) solearuijfi Ugv^- 

arum, i. e. tlUer; þppf andur-Jálks re^ UJlero utitis, i. e, n^vis 

Vkl. 15, 
andvani, adj., expers, inpps; Jbeimr líf^ andvani L, 20; apidvm^ar 

fylkis rege orbati Rdr. 5. 
andvígr, adj., adversarii^s; ('- flat andjirígr Ægis mani Si^t. 8; 

arngreddir vard andvígr Vkl. 20. 



8 

angr, m., sinus; angrs eldr ignis sinús, i, e, aurum; angrs eldmeidir 
vir UberaUs Isl. 15. 

angr, n., dolor, m^yUstia, mœstitia; frá miklu angri G. 63. 

angrfyldr, adj., noaá plenus, noæius; ^fund angrfyldrar aldar G. 58. 

angrþjófr, m., fur aoloris, levator œgritudinis; angrþjófr Ódins 
i. e. Thor; i gin angrþjóf Ódins Þdr. 15. 

anna (að), v., perficere; c. dat. hyar Titu þann, es anni frama 
slíkum? R. 32. 

annarr, adj. pron. et num., 1) alius, (alter); annarr þegn Snt. 14; 
Edr. 14; Kkm. 5. 28; engi annarr Hr. S. 16. 20; Hr. A. 5; c. gen. 
annarr konungmanna Gidr. 9; engi ^nnur (a: þorna brú) Sk. 112; 
annat svin Sk. 14; annat lif Sk. 99; sás annan sýkr qui 
proæimum deeivit Mhk. 18; vid styr annan Vkl. 15; Kdr. 3; 
Hr. A. 1; R. ð2; annat fleira Jdr. 5; flest alt annat omnia fere 
reliqua L. 16; L. 53; ^drum borinn madr í bródur stad Snt. 16; 
pdru nafni Sk. 35; í .annars veldi Edr. 29; G. 3; gen. annars, 
aUerius, proanmi, Mhk. 5. 15. 16. 23. 24; eru ok adrir aUi 
quoque sunt Hkv. 24; adrar dádir R. 24; 9II ^nnur skip Jdr. 38; 
Sk. 68; hendir mik sem adra Jdr. 3; Jdr. 39; Sk. 39 j pnnur 
(0: skædin) Sk. 25; engi g^rdist ^drum trúr Sk. 153; Mhk. 6. 26 
ván Eiriks heldr en annarra Em. 5; sœpe sequitur en (l. enn) 
anniBit en aliud quam Hkv. 13; L. 2; ^nnur Ipg, en hézt Bgl. 8 
engi er ván á ^dru enn pínu nuUa est spes nisi cruciatuum L. H, 
IbI. 6; L. 38. Annarr . . . annarr = aítW . . . alius, e. gr. hefr 
ádra sveit langt yfir spheras, steypir pdrum nidr L. 72; priore 
loco vox annarr abesse potest, e. gr. því bregdr (0: pnnur) pld vid 
adra Vkl. 6. Eodem sensu hverr annarr sœpissirne usurpardur, 
e, gr. hverr lá þverr of annan Kkm. 16; L. 21; Sk. 152; hver 
(r^nd) tók adra Edr. 17; tákn ferr hvert á annat G. 46; rann 
glæpr af hverjum til annars L. 20; g^rdir hvers sem annars L. 71; 
hverir drepa adra Sk. 152. — 2) alter, secundus; heyja pnnur 
odda þing Vkv. 2; fœrri pdrum altero expeditior R. 26; annan dag 
proximö die Sk. 64; ^dru sinni iterum Yt. 24; Vkl. 11; í pdru 
sinni L. 70; annat sinn R. 18. Cum superlativo annarr conjun- 
gitur, V, c. annarc œztr alter prœstantissimus i, e. prœstantissimo 
proximus Vkv. 15. — 3) Interdum annarr optime redditur "ceterum", 
e. gr. minni gnógt ok mannvit annat mest Edr. 9. 

annlitshvítr, adj., candidd l. pidchrá fa/ne; annlitshvít! L. 17. 

aptann, m., vespera; bída aptans síd vesperam (sero i. e.) seram 
exspectáre; ad seram vesperam differri Bgl. 15. 

aptr, adv., retro; iterum; re-; hann féll aptr á bak resupinus ceddit 
Sk. 134; beygdist aptr retorquebatur L. 66; leida aptr reducere 
Hlg. 11; koma aptr reverti Em. 2; Sk. 16. 59; hvarfat aptr 
domum non revertit Vkl. 6; aptr byggva reœdificare Vkl. 9. 

aptur = aptr; spurdi aptur vicissim quœsivit Sk. 95. 



9 

arfi, m,, hteres, JiUus; arfi Jardar Þdr. 10; Bgl."5; Jdr. 24; Gr. 51; 

R. 4; Sk. 154; efla Vóseta arfa Jdr. 7; Isl. 23; Sk. 83; gaf sigr 

sínum arfa G. 30; Hr. S. 2. 
arfþegi, rn,, hœres, fdius; arfjjegi Áka Jdr. 28. 
arfþegir, m., ~ arfþegi; sem lýstak arfþegi (acc.) Tryggva (a: annat 

hafa) R. 32. 
arfvprdr (ab arfr, m., hæreditas), m,, custoS hœreditatis ; hceres; 

Haralds arfv^rdr Vkv. 7; acc, arfv^rd Isl. 11. 
argr, adj,,. tnollis, eý'eminatus; igudvus; ilt kveda argan eggja 

Kkm. 22. 
ari, 7/1,, 1) aquila; ari getr verd 0. S. 3; náttverdr ara i, e, líomines 

cœsi Hfl. 10; Yt. 29. — 2) inuigo aquilœ tergis hostium incisa, genijts 

quoddam supplidi; ba\c EUu ara sícorit tergmn EUœ Oípdld ineisurn 

Kdr. 11 (cjr rísta ^rn á baki ehm^. 
arinkjóll, m,, navigium foci, i, e. doruus; i arinkjóli in œdibus Yt. 7. 
arin-Syn, /,, dea (foci, i, e.) saxi; giaai femina; salvanidbrauti 

arin-Synjar rdr. 18 (ubi voces trnesi sunt divisœ). 
arka (ad), v., iter facere, projinsci; arka þeir á j^kla austr Sk. 53. 
armglód, f,, prum brachU, i. e, aurum, annidus; gaf guninum 

armglœdr G. 45. 
arragrjót, n,, saxuin h'achii, i, e. aurum gemmatum; ógrœdir 

armgrjóts au7'i p7'odigus, vir liberalis Efdr. 18. 
armleggr, m., b^'ochiuín^ arraleggjar rpf glœsum brachii,i, e. aurum 

Edr. 7. 
armr, m., brachiuin; armar svíddu lacerti urebantur L. 56; farmr 

arma Hlg. 7; Pdr. 3. 
armr, adj., rniser, infelix; aldri mun yrmum þrjót batna illra meina 

Sk. 202. 
armvidr, m., arbor brachii; fannar arravidr permutatum pro arms 

fannvidr; f^nn arms nix brachii i, e, argerdum ; arms fannar vidr l, 

fannar armvidr arbor argenti, i, e, vir liberalis; hann lót armyidu 

fannar h^ggva b^rdum i gras Isl. 12. 
arngreddir, 7n., qud aquUam satiat; bellator; arngreddir vard 

andvígr Vkl. 20. Cfr greddir! 
Arngrímr, 7n, pr,; Arngríms synir Sk. 74. 
arnsúgr, m., fremor volatús aquilini; lagdi arnsúg at ehu exuviis 

aquuœ indutus persecvius est Hlg. 12. 
Asiaheimr, m., Asia; Asgardia; ýtar kómu í Asiaheim Sk. 66. 
askr, m., fraxinus; ættar askr fraxÍ7ius i, e, surculus fa^níliœ, filius 

Snt. 20; askr álms ar'bor arcús i, e, beUator, vir Isl. 3. 
askr, 7/1., capsula, arcida; hafit madr ask Sgdr. 5. 
askþollr, m,, arbor navis (askr - nai;w) ; askr UUar 7iavis Utteri, 

quœ Sk jpldr nominata est ; est igitur askr Ullar — - clipeus, et askþoUar 

UUar arbores clipeatœ, i, e. beUatores; stendr at trausti askþollum 

UUar prcesidio est Tmlitant^us Hkdr. 1. 

2 



lÖ 

asni, m., asinus; asni Ægis L e, navis Kkm. 18. 

at, prœp. c. dát. l. acc; in, ad, apud, prope, versus: secundum 
per; ab; ob; post; et quœ aliœ sunt signi/icationes, quœ ex sequen- 
tibus patebunt. — A) Cum dativo conjuncta hœc prœpositio signifkat 

1) locum, ubi (proprie: in cujus proœima vicinia) aliqmd est l. Jit 
e. gr. at Upps^lum Yt. 24. 32; at Jómi Jdr. 6; at Hvammi 
Sk. 29; Hdr. 2; Odr. 2; Hkv. 22; Kkm. 25; upp at Leiru 
secundum Ligerim Vkv. H; at bordi Vkv. 3; Gldr. í; at bádum 
sídum L. 40; ganga at árum R. 25. Eade^n vi, ut ita dicam, 
locali at construitur cum vocibus, homines L corpm'um partes signi- 

jicantibus, e. gr. at I*orleifi apud Th., coram Th. Hlg. l; ganga 
at h^fdum capita calcare Vkl. 16; at hálsi Yt. 23; at enni L. 58. — 

2) tempus l. occasionem, ubi aliquid est L fit, e. gr. at morni 
Kkm. 19. 20; Sk. 20; at degi pndverdum' Hkv. 3; at kveldi 
G. 47; Sl^. 197; at því hac in re Jdr. 22; Isl. 5; Kdr. 8; Sk. 106; 
at því verki Isl. 18; at hváru, þó at hvaru nihilo minus Efdr. 19; 
G. 32; Jdr. 3; at lesti ad extremum L. 20; at sinni Kkm. 8; 
L. 68; Sk. 165; sex at sinnum L. 36; at bragdi brevi Kkm. 25; 
at þingi Hlg. 10; at þessu lofí G. 10; hvórki at mat né drykkju 
Sk. 37; at Óláfs messu G. 35; at fundi Vkv. 3; at vígi Kkm. 
1. 3. 9; at mordi Gldr. 4; Vkl. 15; R. 32; at gunni Gldr. 6; 
Efdr. 6. 18; Jdr. 13; Isl. 11; at Hás vedri Hlt. 8; at vápna 
sennu Efdr. 2; Kkm. 12. 17; at samtogi sverda Kkm. 23; at 
sverda gusti Kkm. 15; at randar regni Kkm. 15; at b^d strangri 
Jdr. 29; at brynmóti Hrfm. 20; at hjálma mó^i Kkm. 7; at laufa 
leiki Jdr. 18; Kkm. 13. 21. 22; at hjaldrí G. 32; Jdr. 9; Kkra. 
6. 10. 13; Isl. 19. — 3) Verba movendi, transferendi, eundi, veniendi, 
proficiscendi, irruendi, simiL, at prœpositio cum dat. sequitur, locum 
l. hoíninem, in quem cursus dirigitur, monstrans; et sic quidem 
usurpatur cum verbis: aka Hlg. 14; bera út Vkv. 1; bregda 
Mhk. 14; búa Sk. 126; detta Sk. 150; draga Jdr. 35; Yt. 49 
drífa Vkv. 9; falla at hpfdi in caput volvi Rdr. 4; fara Kdr. 3 
Sk. 109; eodem modo fara at gpldrura incantamenta exercere Jdr. 2 
fljúga Sk. 125; fœra Sk. 127; gailga Rdr. 11; Vkv. 5. 8; Efdr. 9 
Edr. 18; Kkm. 1; Jdr. 25; Isl. 8. 21; Hr. S. 8; Hrfm. 19 
Sk*. 166. 178; eadem ratione ganga at ehu aliquid arripere Kkm. 7 
geiga Hr. S. 15; g^rask Bdr. iO; halda Hr. S. 7; hefja Yt. 16 
Vkl. 11; hverfa Yt. 25; Vkl. 15; hvína Hlg. 19; hrpkkva Sk. 161 
knýja lagar stód at ehtt Hlt. 14; Edr. 19; koma (trans.) Jdr. 15 
19. ceU.; Kkm. 22; koma (intrans.) L komask Yt. 1. 46; Sgdr. 4 
Odr. 3; Jdr. 17; Isl. 10; L. 27; krjúpa L. 81; láta vaxa Vkl. 4 
leggja R. 18; Hlg. 12; lúta Hkm. 7; L. 79; rása ok reika L. 92 
ráda at ehm Sk. 172; reida Isl. 15; reka Hrfm. 16; Sk. 132. 134 
renna R. 16. 21; Kkm. 6; Sk. 143; rída Hdr. 6. 7; Vkv. 5; setja 
at ehm premere aliquem Sk. 41; sHeida Hr. S. 6; stinga Sk. 124 



n 

g<^kj» S}c. 141. U8. 149. 151; teygja Hkdr. 4; þeysa Hlt. 13; þyrja 
Þdr. 8; vega Yt. 35; Þdr. 19; Jdr. 42; æda Sk. 157. 161; sine 
verbo movendd similis structura invenitur: upp ór skýjum ok uidr 
at grunnum L. 70. — 4) Usu liberiore íœc structura ád alia quoque 
verba usurpatur ad id, quo quis oýendo spectat, eaprim^ndum; 
e. gr, elska at ehu Hkv. 23; fregna h frétta at ehu Hkv. 22; 
Efdr. 17; L. 60; geta hródr at ferdar prýdi Jdr. 1; hyggja at 
ehu Hkv. 4; Snt. 13; G. 8; Sk. 196; kveða at ehm Jdr. 43; 
kvedja ehn at ódi Jdr. 1; Edr. 1; leita at ehu G. 35; setjast at 
ehm Sk. 105; spyrja at ehu Mhk. 19; Sk. 70; vilja hljód at Hás 
lidi Hlt. 1 ; vinna lof at ehm Hfl. 2 ; víkja at ehm aliquem compdlare 
L. 28; Sk. 114. 117. Hœc signiji^aiio Jinalis, guœ dicitur, etiam 
magis perspicua est in his locutionibus: búa at sumblum Ekm. 25; 
eiga eht at drykkjumálum Hkv. 13; gefa at leidar nesti L. 83; 
gera eht at ehu Hr. A. 15; Sk. 78; g^rask at illu Edr. 15; hafa 
eht at gamni Yt. 12; hafa eht at minnum memoria tenere Hr. A. 9; 
G. 34; Jdr. 20; kveda at gamni Yt. 36; lokka at Ijótum rádum 
L. 48; standa at trausti auœUio esse Hkdr. l; vekja ehn at ehu 
Bj. 2; (vera) at skildi Hkv. 10, at aldrlagi Kkm. 24; verda at 
bana Yt. 18. 21; verda at spgum Yt. 30; eodem mx)do at meini 
L. 42 ; at gjpldum Edr. 1 1 ; simíliter commutaiio rei indicatur, e. gr. 
verda at tungum in linguas converti L. 93; verda at grjóti G. 35. — 

5) Consequentiam, causam, rationem alicujus rei at indicat; est 
igttur = secundum, ex, cum, cett., e. gr. at veg cum gloria Vkl. 8; 
at frétt secundum famam Kdr. 2; at flaums fellidómi ex con- 
demnatione temeraria Bgl. 14; at skjpldungs ordum rege auctore 
Edr. 13; at vilja eæ voto L. 98; at skyldu ut decuit Jdr. 11; at 
glarama mun Rdr. 10; at skppum Yt. 16; at vísa rádi Hkv. 17; 
at mun banda Vkl. 3; at réttum dómi L. 19; at vísu L. 10. 36; 
at fullu L. 64; at makligleikum L. 92; at skírnarnafni Sk. 58. — 

6) At c. dat. adhíbelur ad rem accuratius descríbendam = ratíone 
habita; quod attinet ad; e. gr. at mér quod ad me aUinet Jdr. 3; 
at 9IIU R. 11. cett.; Edr. 25; at gprv^Uu Jdr. 8; at flestu Jdr. 8; 
Mhk, 28; at mestu Sk. 105 (huc etiam referenda sunt verba at 
eins Mhk. 17. 23, si eins pro einastu accipimus); snaudr at ást- 
vinum Snt. 7; tólf vetra (o: gamall) at aldri Odr. 1; glíkr at 
gódu Efdr. 28; sadr at rógi Mhk. 22; trúr at hug Mhk. 7; meiri 
at mætti validior L. 65; hradr at ehu Sk. 73. 103; líkr at ehu 
Sk. 96; trpU at mætti Sk. 159; svipr at syni Mhk. 9; sein 
at munni Mhk. 24; lídr at ævi *. e. vergit oítas Ekm. 27. — 

7) Cum verbis accipiendi at pro af, sequente dativo, conjungitur, 
V. c. þiggja at ehm Hlg. 13. 20; Hkm. 16; fá sylg at hræm ex 
cadaveríbus 0. S*. 3; nýta at þessum frama G. 66; eadem fere 
ratione gaman at lifl Sk. 24; henda gaman at nakkvi Mhk. 1; 
gaman at stúru Mhk, 22; falls er ván at forou tré Mhk. 33, — ^ 



12 

8) At cum dat. participii (L adjectivi) et sub'^tantdm mdbus ablati' 
vorum consequentiœ Tjatinorum fungitury a gr, at innsigli h^ldnu 
L. 33; at luktri ævi L. 83; at g^rvum glæpum L. 73; at ^luni 
stilli rege inebriato Yt. 49. — B) Cum accusativo vim tardummodo 
tempo^\dem hahet, prœpositioni Latinorurn, quœ est 'post', a^cciira- 
tisstme respondens; e, gr. at þat postea, deinde, Hlg. 5. 10; Hfl. (i. 9; 
Efdr. 16; at dólga steypi post debeUatorem hostium (i. e. post 
obitum debeUatoris hostium) Edr. 3L Ut apud Txitinos, sic ettam 
in lingua norrœna accusativo substantivi a/^cusativus partic. l. adj. 
adjungitur, e. gr, at gram daudan post regem mortuum Efdr. 21; 
at m9g fallinn Hdr. 6; at rofnar sættir Hr. S. 5. — C) Absolute L 
adverbialiter at, graviore ictu semper enuntiatum (qua re a prœp. 
at, quœ semper proclitica est, facile dvicernitur), sœpe usurpatur, 
e. gr. ganga at impetu ferri Bdr. 4; hyggja at animum advertere 
Hfl. 3; at berask ajccídere Gidr. 4; þyngja at opprimere L. 21; 
færast at appropinquare L. 84. 

at, adv., vid. supra! ■ 

at, 7iota iufinitivi usitatissima, prœpositioni consonœ maxime cognata, 
finalem quandam vim habens, passiin occurrit; hœc structura sœpis- 
siine usurpaiur: 1) post verba agendi, e. gr. koma at hefna Yt. 14; 
Hkm. 13; Vkl. 22; rísa Valhpll at rydja, bekki at breida, bordker 
at leydra Em. 1; rída at segja Odni Hkm. 13; senda at kjósa 
Hkm. 1 ; eggja at ganga Bgl. 10; simiL — 2) post verba voluntatis 
et aj/ectuum, e. gr. vildi at freista Vkl. 18; nennir at inna Gr. 56; 
leiddisk at halda Hkv. 10; þordut at halda Edr. 15; Edr. 32; 
réd at hvetja Þdr. 1; R. 27; fýstusk at þrysta Þdr. 2; Edr. 10; 
etiam cum verbis impersonalíbus, v. c. líkar at auka Hr. S. 20; 
hœfir at standa Hkv. 21; dugir at hrósa G. 15; simiL — 3) post 
verbum vera, e. gr. vasat at frýja Vkl. 2; hér 's at dœnia R. 24; 
þar 's at yrkja Jdr. 6; Mhk. 5. — 4) post verbum verda, quœ 
structura necessitatem significat, e. gr. vard at hrósa gagni Vkl. 23; 
verdr at heyra Edr. 2; urdu at ganga á hpnd Edr. 21; G. 29; 
Hr. S. 12; Mhk. 11; cett, — 5) post alia quoqm verba, pr^œcipue 
in loctUionibus peHphrastids, e. gr. knátti at vakna Rdr. 3; nam 
at vinna Vkl. 3; Jdr. 26. 37; nádi at bíta Kkm. 10; Jdr. 38; 
gat at hrósa Jdr. 8 ; cett. — 6) cum substantivis, ad rem accuratius 
describendam, e. gr. blód at drekka ()dr. 6; naudir at sœkja fund 
Vkv. 15; G. 57; ofrausn at vinna þat Bgl. 11; frídr at líta R. 16; 
fpr út at kanna Edr. 28; brád at slíta Kkm. 8; þprf at frýja 
Kkm. 14; Jdr. 34; herr at verja haudr Jdr. 22; sim'S. — 7) cum 
pronomine, e. gr. til þess at gylla Sk. 4. — 8) cuin adjectivis 
(l. pa7*tic.), eadem ratione, v. c. ^rvir at upp hlaupa Hkv. 17; 
Jdr. 12; óvist at vita Em. 6; gótt at taka Hkm. 17; Efdr. 17; 
tregt at hrœra Snt. 1; grimt at telja Snt. 10; tryggr at trúa 
Snt. 21; búinn at halda Vkl. 12; traudr at láta Hkdr. 6; R. 19; 



13 

leitt at eiga Efdr. 9; hefr gram lattan at freista Bgl. 9; gjarn 
at auka ód Jdr. 3; barr at fylgja Jdr. 13; ilt at eiga Jdr. 26; 
ódfúss at sjá Mhk. 5; seinn at sefast Mhk. 14; œgiligt at eiga 
Hr. S. 17; simtl, — JSonnumguam in hujusmodi lomtionibus at 
pariicula omittitur, e, gr. fúss enik vanda stef G. 18; ilt kveda 
argan eggja Kkm. 22. 

at, part, demonstr, vel relat.; 1) eo, tanto; cum compc^r.j e. gr. styrr 
vard ekki at minni nequs eo ntdnor pugna exorsa est Sk. 171; 
hví sé drengr at feigri, at hann í odda éli pndurdr látinn verdi cur 
morti eo magvi obnoadus sit, quodprimorem aciem teneat? Ekm. 22. — 
2) uhi; e, gr, yzt vid gátt at aulinn lá Sk. 189. — 3) vicibus 
pron, rel. fungiturj e. gr. skynsemd, at betri er gulli L. 5; engi 
g^ngugestr, at (^ = dat. pron. rel.) greida vili neita Sk. 97. 

at, conj.j quod; acc. c. inf.; ut. — Hfjs^^ particula usurpatur: A) in 
enuntiationibus epexegeticis 1) cum modo indicativo sœpissimCj et 
quidem itaj ut sententia secundaria, vocabulo at introducta, ad pro- 
nomen hinn, sá simil., vel ad aliam vocem sententiœ primariœ 
spectet; e. gr. hitt . . . at rudu Yt, 8; hitt at lét Vkl. 13; Vkl. 17 
ord vas hitt, at . . . Efdr. 4; Kkm. 24; hitt var satt, at Isl. 12 
kennir hins, at Mhk. 4; þat, at . . . Vkv. 2; þat vard, at Sk. 150 
Yt. 35; Hfl. 20; Vkl. 5; sagdi þat, at lifdi Efdr. 22; 8k. 39 
þat ord, at Yt. 15; fyr þá neyd, at Sk. 100; kvittr'á því. at Sk. 27 
skpp þess, at Efdr. 23; þau verk, at Yt. 30; pronomen d£monstra 
tivum tamen sœpe audiendum est, e. gr. satt vas, at G. 14; 22. 34 
L. 43; Isl. 17; raun 's, at G. 30; es svát (— svá, at) Vkl. 20; vasa 
bært, at Yt. 21; rád, át . . . Hkdr. 5; verdr, at Mhk. 26; hlægir 
raik, at L 60; fjarri hefr, at procul abest, ut Edr. 3. Hoc modo 
prœcipue enuntiatioyies objectivœ, quœ dicuntur, ab at, sequente indicá- 
tivo, incipiunt post verba sentiendi l. declarandij e. gr. post: bidja 
Jdr. 36; finna L. 38. 42; fregna Yt. 14. 43; Ódr. 3; Hr. A. 9. 11 
Edr. 8; G. 38; Isl. 19. 21; L. 45; Sk. 17. 48. 52; segja Hkm. 13 
G. 35; Jdr. 11. 16. 17: L. 30; Sk. 115; sjá Hkv. 19; L. 47; Sk. 175 
skrpkva Sk. 130; spyrja G. 12; vita Yt. 11 ; Vkv. 8; R. 26; G. 4. 40 
vætta L. 97. — 2) cmn modo conjunctivo, ubi opiniones, rumores. 
spes, metus^ simiL, enuntiantur; e. gr, hitt, at gangi Kkm. 23; sú 
miskunn, at L. 23; oss var flutt, at L. 60; vardar mest, at . . . sé 
L. 97; L. 96; litlu verr, at Mhk. 13; væri betr, at Mhk. 25; vera 
kann þvi at L. 99;. mætti verda, at L. 53; ei er von, at Sk. 167; 
ekki er trútt. at Sk. 189; eydisk hitt, at id non OÁuyidet, ut 
Edr. 14; sic quoque post verba sentiendi, declarandi, voluntatis, 
aý'ectuum, sim,, e, gr, post beida L. 3; bidja Isl. 1; L. 88; fregna 
G. 12. 15. 43; Jdr. 9. 29. 38; Isl. 12; Sk. 188; heyra Jdr. 20; 
hrædast L. 84; hyggja (.^mper c. conj.) Rdr. 8; Jdr. 33; Mhk. 22. 
24; kvída L. 40; muna L. 88; segja L. 59. 61; Mhk. 24; sjá 
L. 26; trúa Sk. 35; ugga L. 18; veita L. 83; vilja L. 98; vænast 



u 

L. 87; vipiita Ekm. 27. — 3) cum {mperativo modo (td apud 

GrœcQS iiii cum imper,), e, gr, segir, at svara mér skjótt L. 16; 

cfr L. 21. — B) in enurdiatíoivibua consectUivis; 1) cum ind.,e.ar. 

svá geisar eldr, at eigi fínnst L. 70; svá at þykkja Mhk. 20; 

L. 80. 98; Sk. 155. 176; omisso svá, Edr. 7. — 2) cum conj., 

V, c. svá horsk, at G. 64; L. 3. 35; svá omdttitur L. 2. 82. — 

C) in enuntíatis finatíbus; cum conj. e. gr. var huldr, at mætti 

fírrast kulda L. 35; L. U. 23. 96; ad ei (^ne) fari vit L. 16; 

Sk, 116, — Cof\juncíió at interdum ab initio enuntíatíwiis remota 

est, e. gr. h. 23. 38. 61; nonnumquam omiitítur, e. gr. æskik þina 

miskunn, (o: at) veitist mór L. 2. 15; Sk. 168. 170. 188. 199. 
-at, parU negativa, verbis au^ixa; vid. -a, -at, -tl 
at, n., incitatío; odda at ineitatio cuspidum, pugna Hfl. 9; at Yggs 

t. e. prcBlium Vkv. 6; fregnk at rebeUionem jdndo accepi Bgl. 9. 
atferd, raiio, modus; atferdin Jesú burdar er undarlig L. 41. 
atfrétt, /., percontatío; eyvit mun sjá atfrétt stoda Mhk. 29. 
atgeirr, m., lancea; raka atgeir at ehm Sk. 134; þollr atgeirs i. e. 

bel/ator, vir Isl. 9. 
atródr, m., remigatio; greida atródr mikinn magnam rentdgationem 

instituere, strenue adrenUgare Jdr. 23. 
atsókn, /., impugnatío; impetus; prœlium; atsókn en sétta Vkv. 6; 

g9rdi gilda atsókn ok strída Sk. 187. 
attu ^ at þú; L. 21. ■ ' 

aud-, particula inseparabilis; conjuneta cum adj. et partic. facílitatefn 

quandam denotat; vim ideo habet amplyicativam, prorsus eodem 

nuxio, <juo vox Latinorum 'facile', e, gr, 'facile princeps', 'facile 

miserrimus', sinul. 
audarmildr, adj., largus,benignus; audarmildr sunr (de Chrisio) G. 5. 
audarnjótr, m., possessor auri, vir; blindr audarnjótr G. 23. 
audbroti, m. fractor i. e. largitor divitiarum; vir; audbrotar ógn- 

rakkaetir Jdr. 10. 
audfenginn, part, compos., facíle parahUis; audfengnar eru gelti 

sakar Mhk. 26. 
audfinnendr, m. pL, qui divitias pariunt; viri; audfínn^ndum G. 3. 
audgintr, part. comp, (a ginna, decipere), qui facile decipi potest; 

credidus; mjpk audgmt valde credula L. 18. 
audigr, fuij., 1) dtves, opiJentus; audigr þykkir einn sér hvar 

Mhk. 15; vid KJ9tva enn audga Hkv. 7. — 2) ornatus, splendidus; 

audig skrín Edr. 12. — 3) muUiplex, muUus; med glæpum audgura 

plurimis scderibtAS L, 78. 
audit, n. part. prcBt. defect,, fortuná concessum, fato destinatum; 

c. dat. pers. et gen. rei, e. gr. audit vas flotnum dauda Hr. A. 12; 

skídi skordu vas skridar audit navi facuUas currendi data est 

Hr. A. 6; Hedins kváuar vard audit pugnœ copia. foÁÍa est Kkm. 4; 

Kkm. 15; Hr. S. 5. 



15 

audkylfa, /., dava lignea (o: arhor) divttiarum, i, e. vir liberalis; 

audkylfur œstusk Hkv. 11. 
audiujúkligast, adv. mjtevL, humHlime; gráta audmjúkligast hu' 

mílKme deplorare L. 79. 
audna, /., sors; prosperitas; audnan þín.Sk. 89. 110. 
Audr, w. pr., filius ÍSioctis; systir Auds i. e, Tdlus, terra 

Hkdr. 6. 
audr, m, (sitig, tantum), diviíiœ, opes; aurum; víss audr Sk. 69; 

drengir þágu aud Edr. 7; Edr. 9. 30; Sk. 50; audi gœda ehn 

divitiis aliquem beare Edr. 4; Edr. 2B; audar Nj^rdr i. e. vir 

Isl. II; audar Baldr tí/., Sk. 12; audar beidir, lundr, framstiklir id, 

Gr, 37; Hr. S. 13; Hrfin. 15; gen, audar jjro adv,, valde, admodum; 

audar hæstr longe ornatissimua Hrfm. 5. 
audr, adj,, vocuub; vastatus; autt rúm Sk. 86; á auda trpd Hkm. 20; 

Efdr. 18; l^nd eru ordin aud Efdr. 21. 
audrýrir, m., qui facUe delet, eonsumit; geirbrúar audrýrir eversor 

clipei, heUator V^kl. 9. 
audsénn. part, compos,, mamfestus, perspicuus; audsénna (mam- 

festius) er annars vamm Mhk. 23. 
audskýfandi, m, part. compos., aurum ddspergens; vir liberalis; 

ór kverkum audskýfanda G. 40. 
audstefnir, m. divitias erogans, vir liberaUs; valgammar fyldusk 

fj^rseldum audstefni Hrfm. 18. 
audþeystr, part. compos., qui facUe eapromitur, movetur; esa aud- 

þeystr þagnafundr Snt. 2. 
auga, n. ocultts; visus; fékk siag i augat Sk. 139; njótid bauga sem 

Brúun auga Hfl. 21; augun d^pr ok mód L. 54; yeitír blindum 

augu cœcis visum reddit L. 46; í ormfrán augu Jdr. 32; verdr 

fyr augum alþjód in conspectum popuK venire Snt. 9; L, 32. 33; 

njóta augna ústunginna G. 61. 
augabragd, n,, momentum temporis; þótt aldri þegdi augabragd 

etsi ne momeníum quidem temporis ta>cuissent L. 94. 
augnabrún, /. supercUium; augnabrúnin á honum springr Sk. 154. 
augsjón, /. aspectus; hann duldist fyr augsjón manna L. 15. 
auk, coni,; et, etiam, quoque; in irdtio versús Vkl. 1. 9. 21; 

Þdr. 14; G. 16. 40. 59; Jdr. 10. 37; cett.; in medio versu 

Vkl. 17. 
auka (jók, aukinn), v., augere, amplifkare; auka ód carmen condere 

Jdr. 3; auka vald Hr. S. 20; auka aldr Mhk. 9; L. 95; kvædit 

mun aukask carmen deducendum est Hr. A. 15; frák annir aokask 

Jdr. 10; aukinn hauks bjálfa exumis accipitris indutus Hlg. 12; 

þat kveda eigi aukit negant hœc verbis aucéa esse Jdr. 22; Mhk. 9; 

jók þegns gnótt augdnit numerum civium Vkl. 4. 
auli, m, haro, homo futilis, Uiteus; aulinn kvad Sk. 98; Sk. 188. 
189. 193. 



16 

auror, adj*, miaer, infelix; \m fyrdæmdir auma Evam L. 66; ór 

h^fdi aumum audar beidi G. 37 ; (þau, Adám ok Eva) veltust 

aum L. 19; gefr hjálp aumum ferdum G. 38. 
Aunn, m. pr., rex UpsaJunsis; Ánasótt knútti Aun of standa Yt. 24. 
aurar, pL m., vid, eyrir! 
aurborá, w„ tabula (quasi arenaria); 07*do tabtdarum navis a carina 

secundus; aurbords eykir jumenta tahularuin, i, e. naves Vkl. 17. 
aurr, m,, glarea; blandinn vid aur Yt. 32. 
ausa (jós, ausinn)^ v. haurive; conspergere; c. dat, jós sandi of stál 

Hr. S. 13; haugi ausinn tumulo compositus Yt. 52. 
austan, adv., ab oriente; kómu austan Hkv. 7; Bgl. 6; Kdr. 6; 

Hr. A. 3. 4t; austan ór G^rdum Edr. 5; fyr austan in oriente 

Vkv. 1; fyr Geitkj^rr austan Hr. S. 7; fyr Elfi austan Hr. S. 11; 

fere pro adj., e. gr. austan ógnvaldr beílator ex oi*iente profectus 

Vkv. 9; bragnar austan i. e. Norvegi Hrfm. 12. 
austmadr, m,, (pl. austmenn); vir ab oriente veniens; de Norvegis, 

e. gr. allvaldr austmanna Hkv. 9. 
austmarr, m., mare Balticurn; austmarr kvedr Gýmis Ijó.d Yt. 36. 
austm^rk, f., sUva orienJtalis; acc. austm^rk per sUvam orientalem 

Yt. 28; c/r tamen adnot. ad h. L 
austr /. austur, adv., ad orientem; in oriente; austr of mar Hfl. 14; 

Hkdr. 1; Efdr. 24; Vkv. 3; 0. S. 5; Isl. 12; L. 36; Sk. 53; 

austr í Gprdum Ódr. 2; Edr. 4; Kkm. 2. 3; austr til Egda býs 

Hlt, 15; austr um Skprd Sk. 29; austr af Nóreg Sk. 65; Sk. 54; 

austur þangat Sk. 49. 61; of austr Yt. 28 (ex recensione Kringlœ). 
austrkonungr, m., rex regionis orientalis; rex Upsaliensis; hárr 

austrkonungr Yt. 26; vid ofrkapp austrkonunga Hlt. 6. 
austrland, n., terra orientalis; pL austrland pro austrl^nd Vkl. 3. 
austrvegr, m., regio orientalis; pL austrvegar regiones Baltico mari 

adjacentes; of allan austrveg Edr. 4; á Austrvega (de Suecia) Yt. 15. 
austrœnn, adj., ab oriente verdens; orientalis; gœddir mani austrœnu 

Hkv. 16. 
ave, n., formida latina salutanids; þér (o; Mariœ virgini) færik ave L. 28. 



á, prœp, cum dat. et accus,; in, prope, juxta, cett. — A) Cum dativo 
conjuncta sigmficaí: 1) locum, rwi (proprie in cujus superjieie) 
aliquid est vd fU; ex. gr. á Vendli Yt. 29; á Lofundi Yt. 33; 
á Kvinnum Hkv. b^ et sic sœpissinie cum nom. locorum et propriis 
et appeUativis, v. c. á j^rdu Vkl. 10; L. 14. 15. 34; á j^rd (pro 
J9rdu) L. 22; á foldu L. 41; á moldu L. 29; á grundu Hr. S. 9. 12; 
L. 31. 37; á landi Vkv. 7. 14; Hr. S. 10; L. 40; á jardríki G. 62; 1 
á snægrundu IsL 3; á hólmi Isl. 26; á Endils mó Fdr. 3; á sandi i 



It 

Rdr. 10; Gldr. 8; G. 59; á þaranum Sk. 63; á sundi Efdr. 15; 
á Fj^rnis fj^llum Yt. 54; á lægi Hr. S. 15; á unnum Hr. S. 16; 
á sjó Sk. 55; á rausn Gldr. 5; á n^kkva Snt. 8; á sýju Jdr. 16; 
á brimskídum Hrfm. 16; á randar botni Rdr. 7; á Geitis gardi 
Hlg. 20; á gólfi Rdr. 4; 8k. 148; á stóli G. 5; Sk. 71. 87; á krossi 
G. 3; á altari G. 50; á staf Sk. 101. 102; á stafnum Sk. 192; 
á belti Sk. 39; á v^rrum L. 99; á hvárritveggju hendi Bgl. 16; 
á hjarta minu L. 84; á snoppu Sk. 125; á kinnar vanga Sk. 136; 
á ristum Sk. 193; líta orm á hringum videre aerpentem anntdis 
incubantem Jdr. 37 ; et sic passim, Cum hominum quoque nominibus 
conjungitur, e, gr, í nefit á Skída Sk. 175; úr haus á Skída Sk. 194; 
augnabrúnin á honum Sk. 154; á sór Sk. 129. 137; á hreini gnipu 
Þdr. 13; litr á draugi Sk. 75; lemja á ehm (~ lemja ehn) Sk. 135; 
sæpe á usurpatur, ubi pro nostra loquendi consuetvdine í expec- 
tandum erat, v, c, yss á fólki in populo, irder homines Sk. 130; 
á heidnum bókum L. 4; á himnum R. 33; á lopti Pdr. 16; Efdr. 4; 
L. 45; hlid á frændgardi Snt. 6; eodem modo lag á kvœdi 
(= kvædislag) Mhk. 11. — 2) instrumentum vel adjumeníum, quo 
quid efficitur, e, gr, rjóda eht á ehm Yt. 20. 27; stangast á n^glum 
L. 56; rída á b^rg verre vehi Hdr. 5; borinn á Hálfs bana Yt. 10; 
brestr á Hamdis skyrtum Hkdr. 8; hlam vas á hlifum Hkv. 9; 
glumdi á hlifum Jdr. 32; vundin á strengjum L. 45; armar sviddu 
á broddum L. 56; fagna á króki L. 60; leika á þrædi Sk. 184. — 

3) rem, cujus ratione habita alvjuid ftt; ejustnodi locutiones cum 
substantivis et verbis sentiendi, cognoscendif desiderandi, speraiidi, 
tentandi, simil, sœpissime conjunguntur, e, gr. ván á himnasælu 
L. 5; ván á pdru enn pinu L. 73; deili á þvi G. 41; kvittr á þvi 
Sk. 27; þokki á þessum L. 41; þ^rf á skædum Sk. 23; vita skil 
á skálda reidu Hkv. 18; sér á gerdum þeira, at . . . Hkv. 19; 
freista á ýmsum l^stum L. 45; leika á litlum ævintýrum Sk. 5. — 

4) rem L personam qúam quis agendo spectat, aut statum, in quo 
quis esti, e, gr, brjóta bág á ehm resistere alicui, contendere cum 
aliquo Pdr. 4; halda fast á Ipgum Bgl. 4; vard audit sigrs á várum 
mpnnum Kkm. 15; standa á enda subverti Snt. 4; vera á sinnum 
comitari Hkv. 8; vera á hæl gradum referre Bgl. 2; vera á leit 
quosrere Mhk. 15; vera á reidigangi concuti, contremiscere Sk. 76; 
vera á gangi id, Sk. 190. — 5) certum temporis moínentum, e, gr, 
á morgni einum Isl. 23; á einni nóttu Jdr. 40; á einum vetri 
Hr. A. 15; á svipstund einni R. 30; á skpmmu mnúi brevi temporis 
spatio Jdr. 18; á þritugs aldri L. 37; á ungum aldri Sk. 7; á efsta 
dómi L. 70; á því þingi Isl. 9; cfr L. «. 23. 72; Sk. 128. — 
B) Cum accusativo constructa prœpositio rnotum ad rem (l, super- 

ficiem rei) vel ad personam signijicat, et ita quidem sœpissime sub- 
sequitur: 1) verba moveiuli, eundi, veniendi, simíl,; ex, gr, aka ehm 
á bug Mhk. 7; arka á j^kla Sk. 53; álpa á haf Sk. 54; bera ord 

3 



18 

á Austrvega Yt. 15; mj^d á Engla bj^d Hfl. 2; sverd á vali víka 
Bdr. 1; vápn á ehn Yt. 8; mat á seydi Hlg. 2; binda upp (skó) 
á sik Sk. 39 ; breida á krossiun L. 55 ; draga á flot Hfl. 1 ; dratta 
á eht Sk. 34; drífa (trans, et irúrans,) a eht Edr. 20; Jdr. 16; 
etja ehm á ehn Yt. H; falla á j^rd Sk. 179; á fætur Sk. 173; á kné 
sín bædi L. 51 celL; blód fell á kesjur Jdr. 28; Edr. 19; L. 54; 
Sk. 134; fara á ýta sjpt Hkm. 20; fara á svik fraudem concipere 
Bgl. 7; fella eht á ehn R. 22; ganga á eht Jdr. 15. 31. 40; 
Hr. S. 7; ganga á h^nd Edr. 21; ganga á haukjóds bý R. 8; 
es gengt á is Mhk. 12; halda á lopt aur.ium eniti Mhk. 14; 
hrinda Hkm. 4; Hr. S. 12; hrjóta Bdr. 9; hrynja Bdr. 12; hrœra 
Hfl. 19; hverfa Snt. 10; hætta Hr. A. 7; keyra Kkm. 24; Sk. 158; 
koma trans. Hfl. 12; Vkl. 20; intrans. Hkm. 20; Efdr. 14; Vkv. 9; 
Kkm. 14; komask á |irefa in disceptationem venire Mhk. 4; láta 
skína Edr. 6; leggja Mhk. 21; Sk. 135; leggja eign á ódul in 
publicum redigere Bgl. 14; leggja á flótta fugere G. 29; nálgast 
Sk. 94; negla á krossin L. 49; ráda á kaf in mare se prœcipitare 
Jdr. 36; reka Gldr. 3; renna Yt. 34; L. 12; rigna Vkl. 4; rísa 
á spord Mhk. 5; róa Mhk. 2; senda Hr. S. 18; skjóta Edr. 5 
Hdr. 3; Sk. 52; snydja Hátt. 77; stíga Hr. A. 2; stinga Kkra. 8 
st^kkva Sk. 138. 189; svífa Hr. S. 13; sœkja á flótta fugere Hr: 12 
[»ryngva Gldr. 1; verpa Hr. A. 10; ýta Jdr. 15; æsast L. *ó^; ciwi 
verbis quoque sitja et standa hœc constructio usurpatur Sk 79; 
Snt. 14. — 2) Translata signdficatione eadem structura occurrit 
cum verbis videmii, audiendi, serdiendi, hortandi, invocandi, sperandi, 
simdL, v, c. cum gægjast L. 60; heita Hkm. 3; G. 54; heyra L. 99; 
horfa Sk. 72; hyggja Hkv. 11; kalla L. 50; kjósa Sk. 115; kveda 
Sk. 3; líta L. 91; sjá Em. 6; stara Hdr. 3; stunda L. 65; treysta 
L. 82; trúa G. 13; Isl. 25; venjask á þat Odr. 4; eadem ratíone 
á cum acc, seguitur adjectiva gjarn et samr, Jdr. 17. 24. — 3) Modum 
atd rem negotio vd conditioni alicui adjunctam Iubc structura verbo- 
rum sœpe sigrU/icat, e, gr, á þann veg L. 36; á ymsa (o: vega) 
Mhk. 26; á Danska tungu o: irUer gentes danice loquentes Vkv. 15; 
G. 26; Edr. 27. — 4) Apud poétas posteriores á cum acc, ad tempus 
quoque indicandum usurpatur, v, c, á vár Mhk. t); fram á nátt 
Sk. 45; á þrettánda dag L. 36. — C) Absolute vd loco adverbii 
usurpata hœc particula nonnumquam invenitur, e. gr, heyra á Sgdr. 1 ; 
detta á L. 82; falla á Sk. 201; liggja á interesse, referre Sk. 87; 
þar á in ea re Sk. 6. — Cum substantivis quibusdam particida á 
prœpositiones, ut ita dicam, coinpositas /ingit, e, gr, á midli Vkv. 4; 
á vit Vilja bródur ad visendum Odinem Yt. 4 ; á hendi ehm adversus 
aliquem Snt. 18; á hendr ehm id, Kdr. 3; á baki þeim Sk. 19; 
á bak málum ganga a fide recedere Bgl. 10. — Suhstantivo suo 
á postponitur Sk. 3. 115. 128. 
á, adv,, vide suprat 



19 

á, f,i amnis; á rodin unda gjálfri Kkin. 4; mækis á flnvius gladii, 

i, e. sanguis Hfl. 4; vid skíra Skotborgar á Hr. A. 13. 
ádan, adv., antea, priua; nú grœr j^rd sem ádan Vkl. 9; Vkl. 22; 

Edr. 30; ita quoqué redius scribitur Yt. 28; vide ann, ad h, L 
ádr, 1) adv., antea, olim; Yt. 19. 28; Gldr. 8; Bgl. 11. 18; Hdr. 2; 

Efdr. 16; R. 7; G. 26. 31; Hátt. 70. — 2) conj., priusquam, ante- 

quam; c, ind, Gldr. 3; Snt. 21; Vkl. 6; Edr. 26; G. 28. 49; 

Mhk. 18; Isl. 3; L. 43; c. conj, Hlg. 6. 20; Hkv. 9; Gldr. 2; 

Hkm. 4. 20; Vkl. 3. 16; Þdr. 11; Efdr. 4. 18; G. 13. 15; Kkm. 5. 

6. 7. 10. 11. 20; Jdr. 30. 36. 39. Pro ádr nonnumquam ádr en 

(l. enn) usurpatur et c. ind., e. gr, G. 25; Hrfm. 20; et c. conj., 

e, gr, Efdr. 15; L. 6. 10. 67. 82; supervacaneo modo conjunguntur 

fyrr . . . ádr en . . . Efdr. 28. 
ádur, adv,—Ádr; Sk. 110. 
áfengr, adj., inebrians; áfengt 9I Sk. 108. 
ágirni, /. cupiditm; avaritia; frost ágirni gelu avaritiœ L. 78. 
ágæti, n., cetehritas famœ, claritas; leita sór ágæta Jdr. 11. 
ágætr, adj., clarus, celeber; eximius; ágætr Eysteinn G. 71; Isl. 8. 22; 

býdk brag ágætan G. l; dýrd es ágæt ordin G. 11. 39; ágætt líf 

Sk. 99; L. 62; vef ágætu verndar skauti L. 86; þú ert ágætust 

L. 90. 
úkafa, adv., vehemenier; ákafa snarpr vehementer acer Isl. 20. 
Áki, m, pr., filius Palnatokii; minni syni Áka inferior filio Akii 

(i. e, Vagne)'Jár. 8; arfþegi Aka Jdr. 28; Jdr. 29. 42. 
Alasund, n. pr., fretum quoddam; í Álasundi Kkm. 20. 
Áláfr, m. pr.,r^ Óláfr; Vkv. 2. 7; R. 4; acc. Álaf Efdr. 22; G. 54; 

gen, Áláfs Hr. A. 15. 
Vleinn, m, pr., dynasta Scotus; Hrfm. 14. 
Álfheimr, m, pr., regio gemis (saxatilihus) hahitata ( - J^tunheimr); 

Álfheims kalfar f>dr. 19. 
álfold, /., campus anguillœ i, e, m^re; álfoldar eldr i, e. aurum 

Hrfm. 5. 
álfr, m. genius; dœmon; in appeUationibus virorum: sóknar álfr 

Rdr. 4; fjprnis álfr Hr. S. 20; deus tutelaris: álfr Álfheims kálfa 

numen montium Alfheimensium i. e. gigas Geirrodius Pár. 19; 

freista álfs myrkmarkar hlódynjar cordendere cum prœfecto Nor- 

vegiœ Vkl. 18. 
Álfr, m. pr., rex Upsaliemis; Yt. 20. 

Alfur, m. pr. (-- Álfr), rex quidam: Alfur kóngr hinn sterki Sk. 73. 
Ali, m. pr,, pirata. quidam; Alá dólgr Yt: Ala ól proceUa piratœ 

i. e. pugna Vkl. 3; Ali vaztar undirkúlu pirata saxorum i. e. gigas 

Rdr. 14. 
íUl, 7n., gurges; álar bifítusk fyrir gurgites quassati sunt ante 

(0: proram) Hr. A. 10. 
álmr, m., 1) idmus; álmr skjalda ulmus clipeorum i. e, vir Isl. 25. — 



20 

2) arcíið; álmr vas dreginn UA, 13; álmr umdi Kkm. 12; cfr 

Kkm. 9; Jdr. 27; askr álras frcunnua arcús i, t, vir arcitemns Isl. 3. 
álmreyr, n,, arundo arcús, sagitta; álmreyrs litudr G. 17. 
álmtaug, /. funis arcús; nervus; Ægir álmtaugar numen ardtenens, 

vir Þdr. 15. 
álpa (ad), V,, more vitulorum incedere; currere; abire; þeir álpudu 

frá landi Sk. 54. 
Ánasótt, /. m^orbus Anii i, e, languor senilis; Ánasótt knátti Aun 

of standa Yt. 24. 
ár, adv,, oUm; mane; flugdreki vas ár rodinn Kkm. 21; (Hlg. 2; 

cfr ann, ad h, L), 
ár, /,, remus; ódar ár remus carminis, i, e. lingua; skáru ódar ár 

G. 40; hird knýdi árar R. 15; Hkv. 17; gekk at árum per renios 

incedebat R. 25; Hkv. 5; ár bens remus vvlneris, i, e, gladdus: 

blód þó bens árum cruor lavabat gladios Bdr. 9. 
árablakkr, m,, equus remiva^us i, e, navis; yppiþoUar unnartams 

árablakks Hr. S. 18. 
árborinn, part. comp., olim asportatus; árþorinn þagnafundr Snt. 2. 
árflód, n,, ej/'usú) Jluminis; a^ccessus œstuum; árflód stakar Mhk. 26. 
ár-Gef n (ab ár, n,, annona), f., dea cibariorum, i, e, femina; ár-Gefnar 

femdnœ! Hlg. 2; cfr tarnen ann, ad h, L! 
árgjarn, adj,, cupidus bonœ annonœ; árgjprn kind Yt. 9. 
árhjálmr (ár, n. =^ eir, œs), m., cassis; und árhjálrai Hkm. 3. 
árla, adv., mane, matutino tempore; árla dags Sk. 21; Hátt. 77. 
Á r m ódr , m,pr,, dux Norvegus ; wc, Armód Jdr. 2 1 ; dat, Armódi Jdr. 29. 
árr {pL nom. ærir, æx, áru), m,, famtdus, minister; nuntius; Ásu árr 

Yt. 50; árr orms landa auri jyartilor; vir liberalú G. 23; eodem 

modo ærir hauka háklifs elds wVi Efdr. 20; árr oddbragds bellator 

Efdr. 22; bark mærd æri sverdregns Hdr. 9; ærir prbragds sagit- 

tarii R. 18; lætr áru byggva vé Vkl. 9. 
ársæll (ár, n,, annona\ adj,, felix vilitate annonœ; Kdr. 2. 
Ása, f. pr., mulier quœdam; Ásu árr Yt. 50. 
ásamt, adv., simul, una; renna ásamt Hr. A. 9. 
Ása-Þórr, m. pr,, Thor deus; Sk. 46. 53. 
Ásbj^rn, m. pr.; vir Tslandus; gen. Asbjarnar Isl. 7. 
ásjá, /., faiies, axispedus; fyr ásjó (pro ásjá) þinni coram fojcie tua 

L. 51; cett. 
ásjón, /^ fajcies; med ásjón fagri facú pulchra L. 52. 
Áslaug, / pr., CA)njux jRagnaris Lodbrokii; burir Aslaugar Kkm. 26. 
Áslákr, m, pr,, cognomine holmskalli; servus Buii Jdr. 13. 26. 34. 
ásinegin, n., robur divinum; fremsk ásmagni slíku Vkl. 9. 
Ásmundr, m. pr., cognomine berserkjabani, jjiVa^ celebratus; Mhk. 8. 
Ásólfr, m. pr.; vir TsL, Asólfs gptu ætla ek drengrinn þramnú Sk. 29. 
áss, m., deus ex geiiere Ansium; áss ordsæll Hdr. 3; Æsir tólf 

Anses duodedm Sk. 71; Hlg. 2; Kkra. 28; Sk. 61. 177; þigg þú 



n 

at Ásum 9I Hkra. 16; Kkm. 29; Ása nidr Hlt. 3; Hlg. 5. 9; 

Isl. IG; áss hrídar Fróda nutnen pugnœ, beUaioí' Vkl. 23; ass 

kykva naudar vir arcipotens þdr. 8. 
áss, m., traba; vectis; pertica veli; eisu áss cordus (ferri) ignitus 

Pdr. 16; reida ás at drengjum Isi. 15; fyr ási Yt. 45. 
ást, /. arnor; favor; hetievolentia; seggr hverr taki ást G. 67; sannri 

ást vero amore L. 99; L. 85; ástir paradisar L. 13; af ástum 

Krists G. 68. 
ástarord, w., dictum duke; arnice dictum; med ástarordum L. 4. 
ástblindr, adj., amore cœcus; seggir eru ástblindir Mhk. 20. 
ástvinr, m., amicus irdima familiaritate conjunctus; ástvinr aldar 

Edr. 23; Kkm. 23: L. 37; snaudr at ástvinum Snt. 7. 
áta, /., esca, cibus; úlfr stód í átu lupus stetit proedam devorans 

Jdr. 31; G. 29. 
átján, num. card,, duodeviginíi ; átján hundrud Sk. 144; Jdr. 41; 

Sk. 82. 142. 
átt, f., familia; progenies; genus; h^fud áttar ydvarrar G. 8; allar 

áttir Ingifreys Hlg. 10. 
átta, num card., octo; mpgr átta ok einnar mœdra Hdr. 2; Hkm. 16; 

R. 15; Kkm. 3; Edr. 30; Isl. 15; Sk. 192. 
átti, num. ord., octavus; átti dagr L. 35; gerdi enn átta styr Vkv. 8. 
áttkonr, m., cognatus; áttkonr Yngva Edr. 12; Yt. 42. 
áttrudr l. áttrunnr, m., cognatus; gentHis; áttrudr Sudra Geirro^ 

dius gigas |)dr. 15; áttrunnr Hýmis Thjassius giga^ Hlg. 9. 
áttungr, m., cognatus; progenies; Freys áttungr Yt. 31; Hlt. 9; 

Týs áttungr Yt. 27; Hlt. 12; áttunga rjódr interfector jiliorum 

Yt. 25. 
áþokkadr, adj., similis; c. dat. ferd var áþokkud eldingum Hrfra. 4. 
ávalt (pro á valt drculatim; continue; alii putant pro of alt), adv., 

semper; konungs morgunn er langr ávalt Mhk. l3. 



B. 

baga (gd, bagat), v., adversari; bagdi vid ehm Hlg. 18. 

bagall, m., pedum episcopi; gprdu bagalinn Sk. 200. 

bak, n., dorsmn; tergum; Ellu bak Kdr. 11; falla aptr á bak 

Sk. 134; af mars baki Hkm. 11; á baki þeim Sk. 19; Hkv. 11; 

ganga á bak málura i. e. a fide recedere Bgl. 10. 
baka (ad), v., pinsere; svanni vildi baka G. 35. 
Baldr, m. pr., deus, JiKus Odinis; Eljudnir vann sólginn Baldr 

Mhk. 9; Em. 2; bekkir Baldrs f^dur sedilia patris Balderi, i. e. 

Odini^ Kkm. 25; Baldrs of barmi i. e. Thor Hlg. 16; in appeU. 

mrorum: hringa Baldr deus aimu/orum, vir UheraUs Hr. S. 4; audar 

Baldr. id. Sk. 12; af menja Baldri Sk. 7. 



22 

baldr, m,, vir eaÍTnius, slrenuus (cfr arujlos, bealdor - priiieeps); 

baldr vardi þeygi vísa Bj. 5. 
ballr, adj., validus, strenuus; drepa ballastau dólg Hlg. 6. 
band, n:, mnctdi*m; í bandi L. 22; af holdsins bpndum L. 88; bpiid 

ættar mneula propinquitatis Snt. 7; plur, bpnd numina, dii, e, qr, 

band (pro bpnd) ollu því Hlg. 17; Hkm. 10; banda vinr i, e, Tnor 

Hdr. á; vó banda Vkl. 8; at mun banda Vkl. 3. 
bani, m,, 1) mors; bída bana Mhk. 8. — 2) interfedor; at b^num 

urdusk Yt. 21; Yt. 18: bera bana Godlaugs Yt. 22; Hlg. 16; 

á Hálfs bana i. e. igne Yt. 10. 
bann, n., interdictum; condemnatio ; leys mitt bann L. 88; L. 15; 

leysa ór banni resacrare L. 64. 80; hlátrar bann risns impedimen- 

tum i. e. lacrimœ Mhk. 9. 
banna (ad^, v., prohibere, irderdicere; c. dat. pers. et acc, rei, raáttut 

banna Oleifi sinn bœ Olavum ab oppido suo pröhzbere non potu- 

erunt Vkv. 8; ek banna bádum ykkr at bíta eplit L. 14; hann 

át þat, er vissi bannat L. 18; L. 16. 89. 66. 
bannsetja (tt), v,, exsecrari; madr bannsettur vir exsecratus L. 66. 
baptista, m, (vox Grœca), qui baptizat; Jón baptista L. 37. 
bard, n., res quœque prominens; 1) cordinuatio carinœ L trabs prorœ, 

quœ laterum compagines commxttit; pars prorœ superior ab utroque 

tatere; prora; hélug bprd Hr. A. 11; Edr. 16; marir barda i. e. 

naves Bdr. 2; barda bláskíd id., Hátt. 79: lét þrungit skipa 

bardum (o: b^rdum) Gldr. 1. — 2) terra editior, mons; vid bardi 

Þdr. 11. — 3) barba; hpggva b^rdum í gras fframen barbis ferire, 

i. e. prosterni Isl. 12. 
Bardafj^rdr, m. pr., sinus quidam; í Bardafirdi Kkm. 12. 
bardagi, m., pugna; heyja bardaga stóra Jdr. 7. 
bardi, m., ceti genus; lyngs bardi cetus ericœ, i. e. serpens; gen, 

barda Vkl. 22. 
bardmáni, m., luna prorœ, i, e, clipeus; vann bardmána skardan 

Efdr. 27. 
bardraukn, n., jumentum prorœ, i. e. navis; r^duU bardraukns i. e. 

clipeus G. 53. 
barka (ad), v., cutem induere (?); barkadr convestitus, o: loricatus; 

hold barkadra Efdr. 6. 
barklauss, adj., decorticatus ; hjó birki barklaust Odr. 5. 
barmi, m., frater; barmi Baldrs Hlg. 16; Erps barmar lidr. 3. 
barn, n., infans; proles; eitt barn L. 64; Márju barn! fili Mariœ! 

L. 85; Mhk. 5; fyr barni þínu L. 87. 88; b^rn 9II L. 64; þessi 

bprnin L. 49; þverrir barna þorns Pdr. 7. 
barnungr, adj., tenera cetate; nom, barnungr Gldr. 1. 
barr, adj., promptus, paratus; barr at fylgja Sigvalda Jdr. 13. 
barrhpddua, adj. f. (a barr, n., spina pinornm, pintís, et haddr), 

pineto comata; acc. barrhaddada Hkdr. 3. 



23 

batna (aá), v,, tndiorem fieri; aldri trúi ek hann batni Sk. 34; c. dat. 
pers. et gen. rei, prmuin þrjót mun aldri batna illra meina Sk. 202; 
iítit batnar Skída Sk. 201. 

batnadr, m., melior sors; váu batnadar gledr hug G. 22. 

baugdrífr, m., spargens annulos; vir liberalis; acc. baugdríf (de 
S:to Olavo) Q. 17. 

bauglestir, m., vitiator annulorum, i. e. vir liheralis; gen. bauglestis 
Hrfm. 15. 

baugnafadr, adj., circulo instar jnodioU rotœ (npf, /., suethdce naf) 
ornatus; baugnafat hjól Hpgna meyjar -- baugskj^ldr (vid. infra!); 
• gen. baugnafads Rdr. 2. 

baugnes, n. promontorium (o: terra) annuli, i. e. m^nus; brandir 
(ignes) baugness i. e. aurum G. ()9. 

baugnjótr, m., possessor annulorum; vir; flugskjarrir baugnjótar 
Hrfm. 13; af baugnjótum Hrfm. 10. 

baug-Njprdr, m., deus (Njordius) annuli; vir; dat. baug-Nirdi 
Hrfm. 18. 

baugr, m., 1) annulus; torques; armilla; bera háls' baug Rdr. 8; 
gæda baugum Sk. 32; selja vid baugum Snt. 15; njótid bauga 
Hfl. 21; in appell. virorúm: bauga Týr vir liberalis Hkm. 6; bauga 
snyrtir id. G. 49; bauga brjótendr id. Efdr. 4; in áppeU. feminœ: 
bauga skorda femina annulis ornata Sk. 4. — 2) drculus; á hyrjár 
baugi circulo igneo, rota ardente, i. e. cisio fulminante Thoris 
Hlg. 14; prœdpue circulus in clipeo pictus e. gr. baugs bifkleif 
Hlg. 13. 20; of bauga supra clipeos (per synecdochen) Hkm. 8. — 
3) hamus hricœ; baugs meginserkr Efdr. 10. 

baugset, n., sedes annuli, i. e. manus; med baugseti Hfl. 14. 

baugskj^ldr, m., clipeus circulo picto l. aurato ornatus; beidir baug- 
akjaldar beUator G. 19. 

baztr — beztr; Wí?. betri! 

bádir, bádar, bœdi, adj. num., ambo, uterque; bádir brœdr Isl. 18; 
Sk. 141; sá báda Nadra Efdr. 18; Sk. 118. 159; falla á kné sín 
bædi L. 51 cet.; trúan baud at sanna bædi senn (uitrumque eodem 
tempore): mey ok módur, mann ok gud L. 34; L. 43; at bádum 
sídum L. 40; L. 41; med fedrum beggja Bgl. 17; bædi . . . ok 
=..et . . .et G.S8; Bdr. 5; L. 7. 56; Sk. 179. 184. 

bági, m., adversarius; Hkm. 16; Hlt. 5; Hr. A. 8; úlfs of bági lupi 
(i. e. Fenreri) adversarius, i. e. Oden Snt. 23; troda Ijóna lids 
bága Yt. 4; Tveggja bága njprvanipt i. e. Hda Snt. 24. 
bágr, m., repugnantia ; controversia; brjóta bág á ehm cum aliquo 

contendere Pdr. 4. 
bál, w., rogus; flamma, ignis; at sunar báli Hdr. 7; bragnar báli 
slegnir Hr. S. 10; Yggjar bál igrds Odinis, i. e, gladius; Yggjar 
báls él pugna Isl. 13. 
Bálagardr, m. pr., pars oræ Fennicœ; Bálagards sída Vkv. 3. 



24 

Báleygr, m. pr,, Oden; brúdr Báleygs, i. e, Jprí terra Hkdr. 4. 
bálkadr, ad[;., circumaceptus ; friðland Feneyjar bálkat Itbera urhs 

Venetorum, paJis circummunita Edr. 10. 
bálkr, m., trabs ; dissœptum; medium 'spatium intet' diuis trabes; 

vid randar bálku (allisi) ad sœpimenta (irculi i. e. ad clipeos Efdr. 8. 
Bár, n.(?) pr., oppidum Aptdiœ, vbi humatus est S. Nicolaus; gekk 

út í Bár Edr. 11. 
bára, /., unda; bára hristisk Hr. A. 2; bens bára i. e. cruor Bdr. 11 ; 

á bola báru Edr. 5; már valkastar báru t. e. aquila Hlg. 3; ísugar 

bárur Jdr. 16. 
bárufákr, m., eguus undœ, i. e. navis; hrjódr bárufáks Gldr. 1. ' 
bátr, m., scapha, léndms; átti ek Fj^lnis bát (de poesi) Sk. 6; 

draga báta Hrfm. 13. 
bedr, m., 1) lectus; putvinar. — 2) ripa; litus; á bedi Skútu Yt. 5; 

Yt. 50. 
beida (dd), v., petere, rogare; beidi ek þik, at . . . renni L. 3; L. 82; 

er valdit beiddi w superiore imperante L. 61. 
beidir, m., qui poscit; brynþings beidir i. e. pugnator Edr. 9; beidir 

baugskjaldar id. ö. 19; beidir fjall-Gestils orás Jlagitator auri, ú e. 

vir Isl. 4; dat. audar beidi id.. G. 37. 
beimar, m. pl., viri, homines; beimar verda ungir L. 74; fremstr 

beima R. 1; œttir beima L. 39. 
bein, w., os; hold ok bein L. 30. 93; G. 23; of brynjálfs beinum 

Yt. 44 J bein foldar ossa campi, i. e. lapides Yt. 38; bein lagar 

Z. sævar ossa maris, lapides Yt. 45, Hlt. 4. 
beini, m., oý'icium hospitalitatis ; allr beininn Sk. 19; tormidlúdr 

beina Hlg. 3. 
beinn, adj., rectus; directus; beint directe Sk. 72; prorsus Sk. 104. 

184; beint þar næst proadmo loco Sk. 75; heyrdu til orda beinna 

eœaudi verba simplicia G. 8. 
beiskjaldi, m., cognomen viri ^orleifr; Sk. 35. 
beita (tt), V., petere; incitare; beita ehm ehvL petere aliquem aliqua re 

Isl. 3; beitti rekka harmi viros dolore aj'ecit Þdr. 18; lómi beittr 

dolo circtimvenim Yt. 49; c. dat. beita skeidum cursmn navium 

regere, ita lU vda in ventum óbliquerdur (sueth. hijé^a) R. 15. 
bekkdómr, m., contentio; altercatio; vid bradan bekkdóm Efdr. 12. 
bekk-karmr, m., receptaculum scamnorum, i. e. domus ; bek k-karms 

rekkar viri domestici, socii ^dr. 18; (voa tmesi divisa). 
bekkr, m. (gen. bekks et bekkjar); scamnum; sedile; at breida bekki 

Em. 1; veitk bekki búna Kkm. 25; bekkjar dís goda i. e. nympha 

deorum conviva Hlg. 9; eldr plna bekks ignis sedis piscium, i. e. 

ignis maris, aurum Rdr. 13% 
bekkþili, n., assis scámnorum; braka 9II bekkþili Em. 2. 
Belgjadalr, m. pr., — Hítardalr; í Belgjadal Sk. 35. 
Beli, m. pr., gigas qtndam; Belja dólgr i. e. Freyus Hlt. 5; Hlg. 18. 



25 

belja (ad), v,, mugire; fremere; í honum beljar Sk. 160. 

bella (ball), v,, tartgere; ferire; c. dat, h^ggit ball honum Sk. 163. 

bella (Id), v,, agere; exercere; cordetuiere ; oppiiniere; c. dai, styr 
beldi pugnatn commisit Sgdr. 4; þótt svikum beldi etsi dolos agi- 
tarent Efdr. 20; bella aldrminkanda percussorem devineere Pdr. 19. 

belti, n,y zona; á belti sér in cingulo suo Sk. 39. 

ben, /., vulnus; ben knátti blása. Jdr. 32; lét ben svída R. 21; 
benja kólga unda vulnerum, i, e. cruor Hr. A. 4; Bgl. 12; Rdr. 9. 

ben, ?!.,=: ben, /.; bens ár Bdr. 9; ben fnýstu blódi Gldr. 5. 

benda (nd), v,, iiiflectere; bendum benþvara hastam torsimus Kkm. 9. 

bending, /., niáus monentis; vinna bendingar G. 49. 

beneldr, m,, ignis vulnerans, i, e, gladius; brunnu beneldar Hkm. 7. 

benfúrr, m,, ignis vidnerans, gladius; acc, benfúr Hkdr. 8. 

bengrefill, m., cœlum (instrumeiUum cœlatoris) vulnificum^ L e. 
gloÆus; beit bengrefill Hfl. 8; Kkm. 10. 

benkneif , /., hamus vulnerans,i, e, tdurn; benkneif ód í blódi Efdr. 15. 

benlaukr, m,, aUium (i, e, herha, arhor, lignum) vuhdficum, i. e. 
ensis; hvassir benlaukar Bdr. 7. 

benmár, tn., mergus vulneris, i, e, corvus; benmás granar Hfl. 11. 

bensíld, /,, halec vulnerans, i, e, sagitta l, hasta; bensildr klufu 
skj^ldu Kkm. 4. 

benþvari, m,, rudicula vulmfica; hasta; benþvara bendum Kkm. 9. 

Bera, /. pr,, conjux Alfii, regi'i Upsaliensis Yt. 21. 

bera (bar, borinn), v,; A) verb, person, • — 1) ferre, portare, gestare; 
pa^sim sensu proprio, e, gr, Vísundr berr þik Hr. A. 7; Yt. 10. 22; 
bar háls baug Rdr. 8; bark goU á hendi ok sjaldan herverk 
aurum gestavi et raro operam rei militari dedi Bgl. 16; báru skrín 
ok krossa ór ehu Edr. 29; Hlt. 2; bera ehn til landa Bdr. 3; 
drekar báru blá segl Kdr. 7; bera mat á seydi Hlg. 2; scepissime 
de armis et telis, e, gr, bera vápn á ehn arma intentare alicui 
Yt. 8; bara madr randir frá sæ Vkl. 22; Hkv. 21; Hr. A. 3; 
Gldr. 8; G. 53; hann hefr borit sverd Em. 5; Bdr. 1; Hlt. 8; 
hátt bárum geira Kkm. 3; bárud herskj^id til ehs Hr. A. 11; 
báru fram stengr signa inferebant Edr. 18; Bdr. 4; patdo líberius 
de iis quoque, quœ in animo sunt, e, gr, bera hervíg í hug Kdr. 9; 
bera snart hjarta fram í styr Kkm. 5; bera ord frá ehu famam 
aUcujus rei deportare Yt» 15. Notandœ sunt hœ locutdones: bera 
9rvar af bogum sagittas ex arcvbus emittere Hfl. 13; bera ehn nidr 
af fletjiim (mortuum) e domo efferre Snt. 4; bera sæmd ok heidr 
af seggjum Sk. 30; frák sun báru (inf, prcet,) hlut hœra en adra 
audivi flium ceteris superiorem' discessisse Isl. 6 ; bera launsigr af 
ehm victoriam fraudtuentam ab aliquo reportare Yt. 50; eodem 
modo absolute: bera af ehm aliquem superare L. 7; — bera út eht 
in mare projicere Jdr. 37 ; bar ut trans mare vexit Kdr. 6 ; bar út 
at sundi in aUum provexit Vkv. I. — 2) promere, prœbere; e. gr. 

4 



yasat sem koaúr vín bœri Kkm. 18; Kkm. 20; het þú srayrsi í 
sárin L. 91. — 3) proferre, redtare; berk Odins mj^á Hfl* 2; 
Hfl. 1. 20; Vkl. 3; Isl. 1; drengr berr ód G. 8; bera mál elim 
Bgl. 7; berum upp s^gukvæái Jdr. 5; bera út eht ór ordhofi 
S&t. 5^ ber fram bœna mál L. 88; bark mærd af hendi Garmen 
protuli Hdr. 9. — 4) ^nere; lét berask mannr O. 2; borinn í 
bródur stad Snt. 16; gódn dœgri borinn fausto die natus Hkm^ 19; 
bornir hugum iþróttar hersa ammo bdHcoso proediti rdr. 13; viti 
borinn vtyemoms Yt. 29; (cfr s. v. vit). — B) verb, impers, — 
1) ttans, c, acc. obj,, e, gr, berr mik þar til ván eo me spes adducit 
L. 99; bera til -—concedere, largiri, c, acc, rei et daJt, pere,, e, gr, 
med hverjum hœtti henni bæri til f^gnud þenna qm ínodo Kœc 
lœtitia sibi concecbretur? L. 30. — 2) int/rans, e,úr. bar fyr haiin 
í svefni in somnis ei óblaJtum est Sk. 195. Éadem ratione: at 
berask accidere, e, gr, svát (— svá at) barsk iki accidit Gldr. 4. 

berg, n,, mons, rupes; berg hristusk Hlg. 16. 

bergdanir, m, pL, montíeolœ; gigantes; brjótr bergdana Hlg. 18. 

bergir, m., qui gustat; potor; bergir hræsævar i, e, corvus Hkv. 20. 

berja (barda), v,, 1) cœdere; ferire; hann bardi í hel þá Sk. 179; 
berja ekn til heljar Sk. 160; Odr. 9; lysti at berja L. 52; liefr 
þú byst ok bart ymsa Sk. 191; bardir grjóti Hkv. 11; Rdr. 5; 
vann fiandr barda Vkl. 5; tæmdi grunnunga barda com^íMt g^uios 
tundendo moUitos Sk. 41; berjask = pi^«ar«; Bgl. 9; Har&ldur 
berst af mód Sk. 157; sveit bardi«k Bdr. 9; G. 20; ádr berðisk 
G. 15; ýtar b^rduek R. 21; Bgl. 3; Jdr. 22; berjask vid ehn 
Hrfm. 12; G. 28; Isl. 6. — 2) illidere; impers, c, dat,, bardi skýja 
grjóti í augu grando octdis Hlisa est Jdr. 32. — 3) berjast um 
=== torqueri; sálin berist ura fast anim^ vehementer torqueatur L. 75. 

berr, eulj,, 1) nudus; berr vart bundinn L. 59. — 2) apertns, per- 
spicutés; ber «rd G. 67; undir berum himni sub dio G. 47. 

berserkr, m,, athleta furiosus (pelle ursina indutus); berserkr «inn 
Sk. 160. 171; vega berserk Isl. 18; berserkir grenjudu Hkv. 8; af 
berserkjum Hkv. 20. 

b«rsi, m,, ursus; langar eiga bersar nætr Mhk. 6; hefkat spurt, 
at bersa kali Mhk. 15. 

bers^gli, /., libertas sermxynis; reidask vid bers^gli Bgl. 8. 

bers^glÍBVísur, /. pl,, carmina aperte hquentia; Bgl. in tit, 

betr,^ adv, compar, (posit, vel), melius; Mhk 25. 28. 

b'etri, adj, compar,, et baztr l, beztr l, bestr superl, (posit, gódr), 
m^ior; optinms; betri pdlingr G. 21; skynsemd, at betri er guUi 
L. 5; bíáa betra konungs G. 13; G. 3; fátt er kyrru betra 
Sk. 94; Sk. 84. 86; et betra res mdiores, i, e, ben^iciá Snt. 22; 
áttak vin mér baztan Rdr. 14; bazt kenninafn Yt. 58; beztr at 
pllu Edr. 25; gat bezta ætt Vkv. 15; beztu heilli R. 38; bóndinn 
bestr Sk. 32.97; Sk. 200. 



27 

beygja (gá), i?., Jledere; beygdi háls L. 52; beygðist aptr rtíor- 

qudHxtur L. 66. 
bidill, m., proeus; bidill Greipar i, e, gtgcts; gen, bidils Hlg. 13. 
bidja (bad, bedinn), v,, petere, rogare; e, acc, pers., gen, rei, e,' gr, 
' bidk dróttin ordgnóttar G. 10; Sk. 104; Hfl. 2; bádu þik s«tta 

Hr. S. 17; bidja fridar Hlg. 8; Vkl. 12; Þdr. 2; G. 27; sœpÍBSÍme 

c, inf, l, acG, et inf,, v, c, bædak upp rísa Era. 1; hann bidr seggi 

sitja Sk. 28; bad gram vardá virki Vkl. 18; Hlg. 4. 5; Hkm. 18; 

Hr. A. 6; 0. S. 2; R. 9. 22; Edr. 24; G. 8; Jdr. 15. 24. 33; Isl. 15; 

Sk. 33. 47 ; Tionnumquam sequkur at c, conj,, e. gr, bid þú, at . . . 

L. 88; Jdr. 36; Isl. 1; bidja ehm ehn ==^ impreeari aHcui aliquid 

e. gr, þeir bádut sér slíks skotnadar Vkv. 10; Bgl. 15. Absohde 

bid ek L. 75; sem bidjum G. 65. 
bidkván, f,,femdna, quam quis sibi poscit uxorem; bidkván Þridja 

i, e. Telius Hkdr. 3. 
bif, n?, color, coruscamsn; bifum fádr Hlg. 13. 20. 
bifask (fd et ad), v., 1) maveri; concuii; contremere; sem þusund 

bifisk Em. 2; h^ll bifdisk Þdr. 17; álar bifdusk fyrir Sr. A. 10; 

Hr. A. 2; haudr bifadisk L. 59; borgin bifadist Sk. 184. — 

2) micare; bifdisk goll Hr. A. 10. 
bifgyrdill, m,, cmgxdum mÁjbHe; bifgyrdill jótrs cmgvium mobHe 

dentis niaxíllaris, i, e, maanlla; a/*x, bifgyrdil Þdr. 17. 
bifkleif, /., clivus miccms; baugs bifkleif cHvuIus mieans circuli, 

i, e, dipeus coruscans et drculo picto^ ornatus Hlg. 13. 20. 
bil, mora; svefja bil Vkl. 1. 
binda (batt, bundinn), v,, vindre; religare; bindr upp á sik Sk. 39. 42; 

hann batt sín bprn í daudans pínu L." 64; Jesúm bundu, bundinn 

leiddu L. 49; Hlg. 11; Gldr. 6; L. 59; kona hefr bundit harm 

á hendi mér femina me dolore implicavit Jdr. 3. 
bingr, m,, 1) cumera, arca, — 2) lectus; í bing Kkm. 13. 
birki, n,, sUva betularum; birki b^dserkjar betvke loricatœ, i, e. pug- 

natores Odr. 5 ; birki eggjar betulœ a/dei, i, e, gladii, et gata eggjar 

birkis semdta (vestigia) gladiorum, i, e, wlnera Rdr. 6. 
birkisótt, f,, morbus betvlarum, i, e, ignis; Hr. S. 10. 
birta (rt), v,, darum reddere; manifestare; tákn, þaus birta brandél 

G. 51. 
biskup, m,, episcopus; vígdr til biskups Edr. 27. 
biti, m,, buccea; misjafnir bitar Mhk. 26. 
bitr, adj,, acutu»; acer; bitr benkneif Efdr. 15; af króki bitrum 

L. 82; rudu bitra branda Jdr. 7; Kkm. 26. 
bitsótt, /., morbus a/rutus (qs, mordens); bitsótt hlídar þangs t. e, 

ignis Yt. 34. 
' bída (beid, bedinn), v,, 1) exspectare, opperiri; c, gen., bída h^ggs 

Hlg. 17; bída Heljar Snt. 24; Efdr. 27; Bgl. 15; R. 7; G. 13; 

Sk. 121. 161. 203; beid sára ór stad Vkv. 2. — 2) consejui, nan^ 



28 

cÍ8ci; frui; c. acc., (Óláfr) bíár œdri sælu en . . . hyggi G. 62 ; 
lastar ei þó bídi lukku Sk. 53; beiáat elli Edr. 31; beid óvit 
á sér Sk. 137; bída bana Mhk. 8; hefr bedit harin Mhk. ÚS. 

bíta (beit, bitinn), v,, 1) mordere; mandere, veaci; bíta sætast blóni 
L. 16; L. 14; þótt eplit bítid L. 17. — 2) secare; acepissime de 
armia ac tdis, e. gr. sverd, fleinn, egg beit Hkm, 5; Hfl. 13; G. 29 
cfr Yt. 7; Hfl. 8; R. 6. 17. 20; Kkm. 6; Isl. 26; Hrfm. 20; oddar 
bitu Hfl. 13; Gldr. 7; Efdn 17; Vkv. 6; G. 31. 43; Kkm. 14. 21 
oddr nédi bíta Kkm. 4. 10; L. 84. 

bjarg, n., rupea; m^ns; ganga í bjárg R. 27; bjprg brustu Hlg. 16 
á horni bjarga Hkv. 2; Hlg. 2. 17. 

bjarga (barg, borginn), v., incolumem servare; auatUari; c. dat., 
e. gr. tyggi bergr seggjum G. 65; bjarg oss! G. 65; hvar getr 
þann, er sór megi bjarga? L. 21; barg varga fj^rvi Vkl. 2; R. 28; 
G. 56; bjargask = se tueri, vitam sustentare; drengir burgusk vel 
sese ttíebantur Jdr. 28; prcet. inf. burgusk Jdr. 39; hykk burgusk 
vel varga ptUo lupos largam cwi copiam nactos esse Isl. 10. 

bjarga (ad), y., = bjarga (barg, borginn); sá er engi bjargar L. 76. 

Bjarki, m. pr., cognomen Bodvaris, inditissimi saiÆUs tírdfii regis; 
Mhk. 7. 

Bjarni, m. pr., 1) úlius Broddhdqii Isl. 4. — 2) po^ qiddam; 
R. 34; Isl. 16. ^ 

bjarthiminjn, m., cœlum sudum; á bjarthimna Hrfm. 4. 

bjartr, adj., lucidus; clarus; candÁdus; bjartr r^dull G. 2. 19; Yt. 3; 
bjart líf Edr. 28; átti bjartan aud Edr. 9; leggja bjarta brúdi í 
bing Kkm. 13; bjprtum eldi Hr. A. 12; Edr. 26; frá bjartri stj^rnu 
G. 2; bjprtu holdi L. 24; bjartar jarteignir R. 31; bj^rt brpgd 
G. 49; Hkdr. 8; G. 51; stál bjartra mála Kkm. 1. — bjartast, 
adv., splendidissime Mhk. 27. 

bjálfi, m., pellis; mastruca; hristi á sér bjálfann Sk. 129; hauks 
bjálfí exuvtœ accipitris Hlg. 12; bjálfi Hnikars i. e. lorica Isl. 13. 

bjóda (baud, bodinn), v., 1) offerre; prœbere; c. dat. et acc., e. gr. 
ýmsir bjóda pdrum fár Mhk. 6; baud úlfum hræ Hfl. 12. 15; 
Vkv. 6; Bgl. 1; G. 1; Hrfm. 12; bauda men hilmi Rdr. 9; budumk 
(baud mér) Ipd Hfl. 2; budu ríki GeirDiundi vim ei intulerwnt 
Jdr. 17; baud sik fram se offerébat L. 20; himuar bjódast cœli 
offeruntur L. 62; L. 71; bjódandi sína ^nd L. 52; L. 68. — 
2) invitare; c. dat. býdr hpldum til himinsvistar G. 6; sequ. inf. 
býdk yfirmanni hlýda brag G. 9; inn þú bjód Em. 4; Kristr baud 
þeim af heimi R. 33; Yt. 47; Jdr. 18; Isl. 15; L. 74. 85; hafa bodit 
heim Hákoni Hkm. 10; heim bjóda mér dísir Kkm. 29; Kkm. 28. — 
y) jvbere; býdr vprnud cautionem jubet Bgl. 12; býdr engli erejadi 
L. 24; bjóda (3 pl.) mér færa stórmerkin í frás^gn L. 5; L. 14.34. 

bjódr, m., V)prœlntor; b. hrammþvita dator annulorum; vir Hfl. 17. — 
2) mensa; af breidum bjódi Hlg. 5. 



29 

bjórr, m,y 1) ceremsia; drekkum bjór Kkm. 25; Yggjar bjórr L e. 

carmen Jdr. 1; Mhk. 29; bjórr Haddingja vals hróka cerevisia 

corvorum í. e. sangma Hlt. 11. — 2) latex, liquor ; bjórs blik ftdgor 

aquœ i, e, aurum Hrfm. 12; vid. blikrýrir! 
bjúgr, adj.y curvus; ormr hinn bjúgi L. 60; L. 66; (tunga) bjúg 

lingua debílitata L. 22. 
bjúgvidr, m,, arbor curva; ór bjúgvidum hausa ex ramis infleæis 

calvariarum, i, e. ex cornibus (votatoriis) curvis Kkm. 25. 
Bjprn, m. pr,; 1) frater regis Éaquini Hkm. ^. — 2) frater Erici, 

regis Daniœ; hlýri Bjarnar Edr. 26. 
bJ9d, /., terra; á Engla bjpd Hfl. 2. 
blad, n., folium; ilja blad folium planiis pedum subjecium, i, e. 

clipeus (Rungneri) Rdr. 1. Cfr SnE,AM I 214, 
blákkr, adj,, fuscus; niger; gaf blód bl^kku stódi Odr. 6. 
blakkridi, m., qui equo (blakkr, m,, equus) vehitur; vágs blakkr 

equns sinús, i, e, navis; vágs blakkridi navigator Vkl. 19. 
blanda (blett, blandinn), v,, commiscere; blandinn vid aur Yt. 32; 

blódi blandinn Hlt. lU; G. 23; gall blandit med dreggjum L. 58; 

randar blendusk vid clipei conserebantur Hkm. 8. 
bládúfa, f, unda cœridea; bládúfur háfaldar Hrfm. 5. 
blágammr, m,, vultur niger; blágammr benja kólgu vtdtur sanguinis, 

L e. corvus; blágamms fœdir Hr. A. 4. 
Bláland, n. pr,, Mauritania; Africa; med Blálands jadri Hr. S. 21. 
blár, adj., cosrxdeus; lividus; blár bengrefill Kkm. 10; L. 77; blá 

hr^nn Bdr. 2; holdit var blátt Sk. 196; skekr blán vegg Hátt. 78j 

und blám himni Yt. 53; blár randar ílú. 7; blá segl Kdr. 7; 

Hátt. 74. 
blása (blés, blásinn), v,, flare; spirare; hregg blés Hrfm. 16; Edr. 19; 

ben knátti blása vulnus stridorem edébat Jdr. 32; blása ignem 

sufflare Hlg. 4; c, dat. blés eitri virus efflavit Hdr. 3; hr^nn 

hretvidri blásin uníla tempestate perflata Pdr. 8; um blásin idrin 

per inflammata viscera L. 77. 
bláserkr, adj., limda tunica, i. e. lorica, indutus; loricatus; oáíc. sg. 

bláserkjan mun Rdr. 6; msi h, l, potius legendum est bláserkjar 

(=• bláserkir), a bláserkr, m., mr loricatus (vide ann. ad h. L), 
bláskid, n., cœrulea solea lignea; bláskidum barda L e. navíbus 

Hátt. 79. 
blástr (dat, blæstri), m., 1) flatus. — 2) halitus oris; gud breytti 

léttan blástr af lopti næsta L. 11. 
bleikr, adj., paUidus; hjoggum vér bleikan ná Kkm. 12; hrjódr 

, bárufáks ens bleika vastator navis deatbatœ Gldr. 1. 
blekkja (kt), v., decipere, faUere; at blekkja í synd iUicere in pec- 

catum L. 45; hold blekkist L. 78. 
blessa (ad), v., benedicere; blessud mær! L. 28. 90. 95; um blessat 

ennit L. 49. 



30 

ble98án, /., ben^diétío; acc. bleasun (favorem, graliam) þessa G. 70. 
bleyíi, /., igmvia; til bleydi Rdr. 9. 

bleydifirðr, adj,, ab iffnama remotua; intrepidus Efdr. 12. 
bleydiskjarr, adj,, gui ignaviam timst; intrepidus; á móti barra 

bleydislyftTs Edr. 29. 
bleydivandr, paH, compos,, timiditati adsitetus, timidus Hlg. 2. 
blik, |i., splmaor, fulgor; eiui uimar bliks (i, e» auri) niildi G. 33; 

bords blik i, e» cUpeus Isl. 24; bjórs blik aurum Hrfn). 12; sverda 

blik aHrum (ensibi^ inor%istatum) HríiB. 17. 
blika, /., fvlgor; bneitir undirjálfrs bliku Pdr. 19. 
blikrudr, 7?>., arhor splendoris; Wóttar óla blik splendor prœUorum 

i. e, gladius; hlikradr (= blikrunnr) Þróttar éla arbor gladU, 

i. e. bdlator R. 2, 
blikrýrir, m., comumptor fvlgoris; bjórs blikrýrir a%iri distribtstor ; 

vir liheraUs Hrím. 12. 
blikskerdir, m., sdðsor splendoris; sverda blikskerdir ati/ií éiwpér^or, 

vir Mrfm. 17. 
blinda (ad)) v», cœcare; fjandinn gat blindat fedgin vár L. 18. 
blindr, adj., cœcus; ó<IMs8 mondi blindr at sjá Mbk. 5; ofbeidit 

kvelr blindan íedr sinn, ^ndann L. 9; med blindri blidu L. 78; 

bliads manns bitar Mbk. 26; veitir blindum augu L. 46. . 
blída, /., comitas; gratia; þat er blidan mest L. 13; raed blídu 

L. 78. 
blídr, adj., btamdus; comis; elemens; blídr dróttinn L. 14. 63; Háit.79; 

c. gen. enn mærdar blídi suavHoquens Edr. 4; jungfrú blíd L. 30; 

g^öddi blidan blýra Bjarnar Edr. 26; blídu skapi bragna G. 58; 

med blidum vprrum L. 88. 
blikja (bledk, blikinn), v., aplendere; bliku vápn G. 53; Ekm. 17; 

lót blílga R. 14; Hkv. 11. 
blót, Hé, sanguvt; cruor; brúnt blód Ódr. 6; Vkv. 9; hold ok blóá 

L. 83; blódit féU ór sárum L. 54; Efdr. 14; Kkm. 19; Bdr. 9; 

Jdr. 28; L. 11. 35. 67; heitu ok raudu blódi L. 85; Rdr. 4; Hlg. 19; 

Gldr. 5; Hkm. 6; Hlt. 10; Hfl. 5; Hkdr. 8; Odr. 2. 3; Efdr. 12. 15; 

Edir. 20; G. 24; Kkm. 10; Isl. 4. 14; Hr. S. 8; L. 31 ; blóds vanr 

Hfl. U. 
bládrefilU w*, mucro cruenius; Hfl. 8. 
blódskati, m., vir cruoris prodigus; bdlator; Hfl. 14. 
blódttgr, adj,, crtméus; blódugr brandr R. 5; blódugt fidri Hr. A. 14; 

Em. 5; blódgar randir Hkv. 21; i blódgum undum Hkm. 7; álmr 

biodugra skjalda Isl. 25. 
blódvalr, m., falco sanguinolefitus ; bræddak blódvali Kkm. 24. 
blúm, n., fructms; flos; ornamentum; bita blóm L. 16; eta blóm 

L. 18; mektar bióm L. 25; af blómum valdrósar eæ ornamentis 

beBonœ, i. e. ea clipeis Hrfm. 4. 
blómi, m., fructus; Márju blómi! Christe! L. 80. 



31 

blót, n,, cvhus deomm (elknicorum) ; m sucrœ; sacr^tiúm; at leggja 
af blót Sk. 202; bjódast hvárki blót né eidar L. 71; hverfa til 
blóta Vkl. 9. 

blóta (blét, blótinn), v,, 1) cokre; c. acc, blótkak {pro blœtkak) 
bróáur Vilis Snt. 22. — 2) immolare; c, dat., blóta syni Jdr."30. 

blótbús, 71., delvbrum; funum; m^rg blóthús R. 9.' 

blývarda, /., hdlis; lihra plumhea; L. 9. 

bod, n,y jussvm; einfalt bod L. 14. 

boða (ad), 1),, afmuntiare; geisli bodar Ijós G. 1. 

bodi, m,, qui offert; fleinþings bodi pugnator Kkm. 28. 

bodord, n,, jussum; prœceptum; bodorSit eitt L. 14. 

bogi, m,, arcus; vedr boga tempestas arrús, pugna Rdr. 8; af bogum 
Hfl. 13. 

bognir, m,, clipeus; bogna hagl *. e, soýittœ Vkl. 2. 

bord, n,, 1) tabula; asser; bord Sk^glar l, G^ndlar, i, e, clipeus; 
skelfihríd Skpglar bords i, e, pugna R. 29; gnaust G^ndlar bórda 
id, R. 18; hard-Gleipnis bord asser vincuK, i. e, Fenrer lupns Þdr. 11 ; 
bratt bord — rupes, ideoque brattra boráa byggvendr gigantes 
Hlg. 10. — 2) margo; latus tabidatum navium; pl, bord — rwtvw; 
hrinda fyr bord de nave ejicere R. 29; hrutu fyr boird e navíbus 
eacussa sunt Bdr. 5; Jdr. 36. 37; hladin bord navis onusta Hátt. 76; 
sveiti hrundi á bord Bdr. 12; keyrdak bord á Igg Kkm. 24; bord 
mjó (acc. pL) 0. S. 4; fyr bordi ad latus navis Hdr. 3; svá at 
bersk at bordi ita a^cidit intra tabulata Gldr. 4; Vkv. 8; tída 
flauötr bordi merkd i. e. templa contabulata Edr. 25; innan bords 
Efdr. 14; bords blik fulgor lateris navigii, i, e. clipeus Isl. 24. — 
3) m^nsa, 

bordgrund, /., teri'a ruxvis, i. e. mare; Hátt. 74. 

bordh^lkvir, m., equus tabulatorujn, i. e. navis; acc. bordh^lkvi 
Gldr. 4. 

bordker, n., vasculum men^ale; Em. 1. 

bordmarr, m., — bordhplkvir; rída bordm^rum Vkl. 11. 

bordvidr, m., tignum kcteris navigii; studdi bofdvid breidan latas 
navium tábulas munivit Edr. 5. 

borg, /., ara;; borg Kantara Vkv. 8; borgin 9II Sk. 184; *borg 
brúna aras supercUiorum, i. e. caput Jdr. 28; hj^rva borg i, e, cli- 
peus Edr. 32; mundrida borg ctipeus G. 48; borgar menn prœsi- 
dium Hr. A. 12; til borgar Ódins sunar ad arcem, i, e, ad rogum, 
BaMeri Hdr. 5; Vinda borgir R. 3; í borgum Edr. 19; Edr. 29; 
Hr. S. 19. 
borgarmúrr, m,, mnrus arcis; munimenium (de utero) L. 30. 
borgarstræti, n., platea urbica; Sk. 66. 

borgarturn, m,, turris arcis; borgarturnar glóa sem gull Sk. 68. 
Borgundarhóimr, m, pr., Bornholmia, insnla Danicá; fyr Borg- 
undarhólmi Kkm. 9. 



32 

Borró, n. (?) pr., locus quiidafn Norvegiœ: á Borrói Yt. 48. 

botu, m,, fundus; aolum; á randar botni Hdr. 7; á élkers botni iu 

fundo aeris, i, e. in terra Edr. 3. 
bógr, m., armus; lacertwt; hrojchium; þeiins brútír val-Týs und bœgi 

Hggr 8vh cujus lacerto (i. e. potestaie) terra jacet Hlt. 15; af drasils 

bóg^m Yt. 81; Hedins bóga raudmáni Vkl. 1. 
bógviti, m., igms hrachU, armilla aurea; brýtr bógvita armillas 

dissecat (et distribuit) Hfl. 17. 
bók, f, Uber; á heidnum bókum in scriptis ethnicis L. 4. 
ból, n., haUtaculufH; prœddum; hátt ból alia sedes, arx Vkv. 10; 

Mhk. 27; dreka bóli i. e. auro G. 41; grettis bóli id. Sk. 71; 

hilmir sólar bóls i. e. rex cœli, deus G. 67. 
bólginn, part. prcet. (verln *belgja), tumidus; ylgr gekk á bólgin 

ná Jdr. 81. 
bólmr, m., ursus; fjálfrs bólmr i. e. Rungner; acc. bólm Hlg. 18. 
bóndi, m., ruriccla; bóndinn frídi S. 17; Sk. 82. 97. 
Bót, /. pr., una ex insuUs Hebridibus Hrím. 10. 
bót, /., satisfactio; pl. uom. et a>cc. bœtr /. bótir; b^lva bœtr Snt. 22: 

skada bótir compensatio damni R. 80; bída bóta Efdr. 27. 
bragarstóll, m., sella carminis, i. e. os poetœ carm£n recitantis; 

frá bragarstóli G. 67. 
bragd, n., 1) rnotus cder, ideoque vu>merdum temporis; at bragdi 

brevi Kkm. 25. — 2) consUium callidum. — 3) res gestœ; facinus; 

bj^rt br^gd miracida G. 49; G. 22; yerri brpgd scelera L. 47. — 

4) pl. br^gd :~ consuetudines et rationes; slíkt eru brpgdin þadra 

Sk. 39. 
bragdmildr, adj., celer; acer; Þdr. 4. 
bragdviss, adj., astutus; Hlg. 5. 
Bragi, m. pr., deus e getiere Ansiuin, protector poetarum; Em. 2. 3; 

Hkm. 14. 16; pro voce poésis usurpatur Snt. 3. 
bragnar, m. pl., viri; mHites; hvatir bragnar G. 27; Mhk. 14; 

Hr. S. 10; Hrfm. 9; Sk. 80. 191. 200; vid bragna þessa alla cum 

his omníbus viris Sk. 122; Hrfm. 16; Sk. 55; hann segir br^gnuin 

frá Sk. 195; bragna syndir L. 90; Vkl. 16; G. 58; Bdr. 9; 

Hr. S. 19; Hrfm. 12. 
bragningr, m., rex; Edr. 11; ráda ungum bragningi Bgl. 11; R. 33; 

bragnings þjód R. 5; Yt. 32. 
bragr, m., carmen; poesis; bragr verdr greiddr G. 40; G. 69; telja 

þenna brag G. 68; S. S. 3; G. 1. 45. 71; Mhk. 11; hlýda brag 

G. 9. 11; upphaf bragar 0. S. 1; bragar tól instrumenta poética, 

ars poética G. 50; mart lag bragar midta genera versuum Hátt. 70. 
braka (ad), v., fragorem edere; braka pll bekkþili Em. 2; brpkudu 

broddar Hkm. 5; lætr skídgard braka Hfl. 16. 
brak-R^gnir, m., Oden, i. e. numen, fremitús armorum; pugnator; 

Vkl. 2. 



88 

bramla (ad), v,, tunmltuari; ekki lítit bramla Sk. 74. 

Brandingi, m. pr., vir quidam; Mhk. 8. 

brandnór, m., navis postium, L e, domus; í brandnói Yt. 34. 

brandr, m. 1) postis; vid. brandnór! -r- 2) lamina ensis; ensis, gla- 
ditts; brandr gall vid slpg R. 17; R. 5; Kkm. 4; skprpum brandi 
R. 6; Sk. 135; brandar brustu Hfl. 7; Hr. S. 8; blód kom á branda 
Vkv. 9; bitrura brpndum Kkm. 26; Hfl. 18; Kkm. 7. 18; Ullr branda 
i. e. hellator Vkl. 13; stormr branda pugna R. 29; byrr branda id. 
G. 53. — 3) torris; ignis; launadr brpndum baugness igne manuum 
i. e. auro remuneratus G. 69. — 4) rostrum navis: á skeida br^dum 
Hr. S. 14. 

brattr, adj., prœceps; acclivis; arduus; í bratta gnipu R. 28; á 
br^ttum sjó Sk. 55; brattra borda byggvendr Hlg. 10. 

braud, n., panis; at braudi brennheitu G. 35. 

braut,#/., via; semita; brautin var breid Sk. 66; Leifa braut i. e. 
rnare Efdr. 9; lid brautar auxUium viœ (confidendœ) , i. e. ba^ulus 
(de conto ferreo) Fdr. 18; grœnar brautir Pdr. 1; í braut e medio, 
foras, procul, e. gr. feta í braut dare se in viam h. 92; taka í 
braut subducere, eripere L. 23. — Acc. braut adverbialiter eodem 
sensu usurpatur, v. c. halda braut flota classem abdiœere Jdr. 33; 
reka braut depellere L. 19; pro braut etiam scribiíur brott, q. v. 

brá, /., ciKum; palpebrœ; brá (pro bráa) tungl luna cÍtiorum, oculus 
tdr. 14. 

brá (ád), V., micare; geislinn brár L. 33. 

brád,* /., prœda venatorum; ferœ 7. aves captœ; gefa prnum brád 
Mhk. 23; Kkro. 8; Hr. S. 9. 

brádfengr, adj., subito paratu^; Mhk. 18. 

brádgett, adv., prœfestine; Mhk. 14. 

brádliga, adv., cito, celeriter; Sk. 195. 

brádr, adj., citus; celer; vid brádan bekkdóm Efdr. 12; af mar brádum 
Rdr. 11; brátt pro adv., cito, mox; celeriter; rnature; Hlg. 17; 
R. 2; G. 20; Jdr. 29; Hátt. 78; L. 13; Sk. 44. 45. 122. 190. 196. 

bregda (brá, brugdinn), v., cderiter comrnovere; mutare; o. doi; ^. gr. 
brá stpdum stationes navium rnutavit, i. e. signa movit Hkv. 9; brá 
gœdi vitœ commoda mittavit, i. e. ademit Efdr. 25 ; brá fpstu inediam 
diremit Jdr. 35; brá sút hrafns morbum corvi mutavit, i. e. depulít. 
Isl. 25; brá myrkrum tenebras dvipxdit G. 2; brá skini sólar solem 
obscuravit G. 19; setr sólar heilags sidar brá Ijósi (domicilium 
Christi i. e) cœlum lumen amisit, cœlum tenebris obductum est G. 3 ; 
gjálfr jardbeltis brá sigrflaustum undœ veœerunt victrices carinas 
Hrfra. 1; sem í vatn (sverdi) brygdi quasi gladium in aquam 
demersisses Hkm. 5; brá valkera líki vaginam aetraxit, i. e. ferrum 
d^istrinœit ()dr. 7; brá sverdi gladium (e vagina) eduxit Sk. 145. 148; 
med brugdnu sverdi Isl. 10; bregdur kylfu sinni clavam víbrat 
Sk. 171; bregdur kreppu Sk. 40; lygi hefr brugdit blídu skapi 

5 



34 

bragna til heipta 6. 58; impers, c, dat, e. gr, brá því fira lífi 

idcirco vita hominurn exstincta est Kkm. 14. — bregda viá ehn 

cordeftidere cuiu aliquo Hdr. 2; bregda ehu vid ehn co'ncdebrare, 

e, gV' því bregdr ^ld vid adra Vkl. 6; bregda til (adv,) ehu reno- 

vare, e, gr, brá til hætti novum iniit ínodum L. 11. — bregdask 

labare; eigi brugdumk iion vacUlavi Bgl. 7. 
breida (dd), v,, 1) expandere; breiddi fadminn L. 55; breiddr á krossinn 

L. 55; breidask augeri Hr. A. 4. — 2) sternere; bekki at breida 

tricUnia stemere Em. 1. 
breidleitr, adj,, lata facie prœditus; teygja at sór breidleita brúdi 

Hkdr. 4. 
breidr, adj,, latus; amplus; brautin var breid Sk. 66; hafdi flota 

breidan úti eduxit ckissefn ingentem Vkl. 1 ; Þdr. 5 ; Efdr. 27 ; Edr. 5 

hefr upp Qxi breida Sk. 131; Hrfm. 10; á vatn et breida Hr. S. 13 

af breidum bjódi Hlg. 5; Hr. S. 16; í virki breidu Hr. A. 12 

Pdr. 17; breidar strandleidir Hrfm. 13; ór borgum breidum Hr. S. 19 

breidra brúna borg Jdr. 28. 
breki, m,, linda irruens, breki þaut 0. S. 4; breka fall Hátt. 77. 
brenna (brann, brunninn), v., ardere; Jiagrare; brenni allr beininu 

Sk. 19 ; sem vitar brenni Hr. A. 8; Ijós brann G. 20; Yt. 5. 11. 34; 

Hlg. 16; brunnu beneldar Hkm. 7; Hrfm. 11; inf, brenna Hr. S. 

11. 14; L. 73; brunninn Rdr. 4; brunnit land Hr. S. 10. 
brenna (nd), v,, comiurere; cremare; Eiríkr brendi sali Edr. 22; 

brenna inni sikling Yt. 33; R. 9; L. 84; Varrandi vard brendr 

Vkv. 14; bygdir brendar R. 6. 
brennheitr, adj,^ fervidus; brennheitt ból Mhk. 27; at braudi brenn- 

heitu G. 35. 
brennuspánn, m,, assula ignescens; bera brennuspán Hkv. 24. 
bresta (brast, brostinn), v., cum fragore rumpi; dissilire; crepitare; 

hryngráp brestr á Hamdis skyrtum grando (sagittarum) hricis 

crepitat Hkdr. 8; remman brast af rót í kvistu L. 20; svát hvergi 

borgarmúrr brysti L. 30; brustu brandar Hfl. 7; Hlg. 16; Hfl. 13; 

R. 23; Bdr. 5; b^dmána sák bresta Ekm. 14; bresta í tvau Efdr. 28. 
brestr, m., fragor; crepitus ; heyrdi hávau brest Sk. 151; acc, pl. 

brestu Jdr. 25; sed bresti Sk. 169. 
Bretar, m, pL, Britanni; Breta strídir Efdr. 12. 
breyta (tt), v,, mvtare; transformare; gud breytti blód ok hold af 

vatni ok moldu L. 11. 
Brezkr, adj,, Sritannicus; Brezkrar jardar byggvendr Odr. 9. 
brigda, a4Ív, (propr. gen. pl. vods brigd, n. pL, commutatio; mobi- 

litas), perquam, vaMe; brigda mikill permagnus R. 2. 
brigdalengi, adv,, perdiu; Mhk. 18. 
brigdr, adj., mutabilis; inconstans; numinn brigdu lífi þessa heims 

G. 17. 
brigzli, n., exprobratio; brigzli ok hróp L. 73. 



35 

brim, n,3 œstus maris; rnare; vegljómi hrims fukfor maris, i, e. aurum 

Hrfm. 4; umb brims pndr i. e, circa navem Kdr. 4; brimi knídr 

Edr. 24. 
brimdýr, n,, animal pela/fi, navis; brimdýrs stýri Hátt. 74; of brim- 

dýrum Bdr. 2. 
brimill, m., phoca major; af brimils módi Hfl. 5. 
brimleid, /., ma œstuosa, i. e. m>are; Kdr. 7 (tm£si divisum). 
brimlogi, m., jlamma m^ris, i. e. aurum; brimloga slöngvir vir G. 56. 
brimskíd, n., asser maris, i. e. navis; at bordi brimskídum Vkv. 3. 
bringa, /., pectus; i bringu L. 56. 
brinna — brenna ardere; Hlg. 13. 15. 
brími, m., ignis; sóttar brími ardor morbi Snt. 19. 
brímir, m., gladius; á brími in gladium Kkm. 6; brímis sund criAor 

G. 55. 
Brísingr, 7n. pr,, torques f^reyœ; Brísings girdiþjófr Lokius Hlg. 9. 
brjóst, n., pectus; brjóst þrútnar L. 54; L. 2. 45. 56. 76. 81; í brjósti 

Sk. 58; L. 28. 78. 99; at gumna brjóstum Kkm. 6; L. 48; ór 

brjóstum ex mammis L. 87. 
brjóta (braut, brotinn), v., frangere; rumpere; dissolvere; limgarmr 

brytr lá Hátt. 78; G. 58; Mbk. 17; hr^nn braut hlid Snt. 6; ^dr. 14; 

vann brotit (= braut) leggi Jdr. 34; impers. c. acc. obj. braut bord 

Ixdera navis fracta sunt 0. S. 4; bauga brjótendr i. e. viri liberales 

Efdr. 4; brjóta borgir R. 3; Hkv. 17; Hátt. 74; brjóta bág ad 

resistendum conniti Pdr. 4. 
brjótr, 7n., qui frangit; oppressor; bergdana brjótr Thor Hlg. 18; 

at randa brjót i. e. in beUcdorem Sk. 143. 
broddflet, n., sedes telorum, clipeus; verpr broddfleti Hfl. 14. 
Brodd-Helgi, m. pr., vir Tslandus; Isl. 3. 
broddr, m., 1) cuspis; brpkudu broddar Hkm. 5; Hfl. 13; brodda 

flaug Efdr. 4. — 2) clavus; á brýndum broddum L. 56; L. 96. — 

3) stimultis scipioni sujjixus; hann á stæltan brodd Sk. 11. — 

4) prima aut extrema pars alicujus rei; í broddi styrjar in fronte 
adei Hr. A. 8; í sumars broddi prinia œstate Edr. 5; á radar broddi 
in extremo litore Yt. 45. 

broddrjódr, m., cuspidem rubefa/nens; beUator; 6. 20. 

brotna (ad), v., frangi; rifin brotna Sk. 176; brotnudu skildir 

Hkm. 5; flest hlíf vard brotna plerique clipei diffringebanlur Bdr. 4; 

Vkv. 10. 
brott -:rr braut; koma brott elahi Efdr. 24; L. 73. 
bródir, m., frater; nom. sg. ^dr. 20; Edr. 5. 11; G. 49; Kkm. 16; 

occ. sg. bródur Hkm. 2; Snt. 22; brœdr Snt. 8; dat. sg. bródur 

Hátt. 69; gen. sg. bródur Yt. 4. 18. 45; Snt. 16; Isl. 8; nom. pl. 

brœdr Yt. 21; Isl. 18; acc. p1. Hr. S. 19. 
brugga (ad), v., coquere ceremsiam; machinari; (diaholus) bruggandi 

daudans dreggjar L. 15. 



36 

bruUaup, n., nuptiœ; brullaups frami Mhk. 18. 

briim, n., gemma arborum; bruma ekki noxa gemmarmn, i, e. securis 

Isl. 24. 
brumadr, adj., frondens; bruraadr hári comatus Hkdr. 1. 
bruna (ad), v., celeriter fenn; ruere; bruna und jpfri Hátt. 72. 
Brunnakr, m. pr., palatium Tdunœ; Brunnakrs dís goda bekkjar 

dea Brunnakrensis, diis conviva Hlg. 9. 
brunnr, m., puteus; fons; at brunni Sgdr. 4; G. 23; vid lifandi 

brunna ad latices invos L. 25; fuU miskunnar sætleiks brunna L. 28. 
brunnplskakki (p^'o ^lbrunnskakki; ^ls brunnr fons cerevisiœ; cra- 

ter; skakki concussor), m., haustor vasis cerevisiarii (cfr dial. norveg. 

ftafa haurire) Rdr. 4. 
brú, /., pons; steina brú Hlt. 16; þorna brú i. e. femina Sk. 112; 

vella brú id. Sk. 120; raums brú L e. clipeus Hlg. 1; á minni brú 

fjalla Finns ilja in clipeo mso Hlg. 13. 
brúdf^r, /., pompa nuptialis; vid brúdfpr þeiri Hr. S. 2. 
brúdkaup, n., nuptice; drekka brúdkaup nuptiarum soUennia cek- 

brare Sk. 122. 
brúdr, f, sponsa; 7iova nupta; uxor; femina; brúdr val-Týs uxor 

Odirds, terra Hlt. 15; G. 35; leggja bjarta brúdi'hjá sér Kkm. 13; 

Hkdr. 4; brjóta bág á brúdi sefgrímnis mága oowtem/ere c*?/m pw^'a 

gigantum Pdr. 4; gimsteinn brúda L. 89. 
brún, /., supercilium; hprgr l)rána i. e. caput. Yt. 28; brúna grund 

id. Vkl. 7; brúna borg id. Jdr. 28. 
Brúnn, m, pr., Odinis nmnen; Hfl- 21. 
brúnn, adj., fuscus; ater; brún d^gg i. e. cruor Ekm. 12; brún egg 

a^s gladii fusca, i. e. sanguine inihuta Hrfm. 20; brúnt blód Odr. G; 

Vkv. 9; stytti næsta hinn brúna (i. e. Fofni) Sk. 163. 
bryggja, f, pons: Lundúna bryggjur Vkv. 6. 
bryngagl, n., ansercidus loricœ involans, i. e. sagitta; bryng^gl gnúáu 

Gldr. 5. 
brynhríd, /., procella loricœ, pugna; tii brynhrídar Hrfm. 17. 
brynja, /., lorica; í brynju fara Hkm. 2; hratt brynju Hkni. 4; 

Rdr. 11; Hkm. 17; Sk. 180; brynjur sprungu Edr. 20; Kkm. á. 
brynjálfr, m., genius loHcatus, bellator; of brynjálfs beinum Yt. 44. 
brynn, vide brýnn! 
brynreid, /., fulmen in lorviam invectum, i. e. gladius; brynreidar 

sól sol gladii (manubrii), L e. aurum Hrfm. 3. 
brynskíd, n., lignum loricœ injectum; ensis; brynskíds vidr bdlator 

R. 21. 
brynþing, n., converdus loricarum, i. e. pugna; at brynþingi Hrfm. 18; 

brynþings beidir bellMor Edr. 9. 
brytja (ad), v., minutatim consecare; brytja ekki smátt Kkm. 18. 
brýna (nd), v., acuere; á brýndum broddum L. 56. 
brýnn, adj., manifestus; brynn (pro brýnn) byrr ventus ^secundus R. 15. 



37 

♦ 

bræda (dd), v,, prœdam dare; saturare; (hergaupur, es . . .) verar 
þeira brædi Hkv. 13; blódvali bræddak Kkm. 24. 

brædivændr (brædi, /., ira), adj., irœ asauekis; iracundus; Þdr. 4. 

brœdraleysi, n., (yrbitas fratrum; Snt. 13. 

br^gdóttr, adj,, astutus; brpgdótt reyndisk fúa Mhk. 18. 

budlungr, m., rex; Yt. 50; Hr. A. 12; Edr. 15.28; Hátt. 74; sigr- 
hafendr fálu budlung Yt. 48. 

bugr, 7n,, fleæus; eurvamen: spira; þeir gripu í bug snœrum digitos 
inseruerunt spirú ainentorum (grœce ðir/yKvkovPTo) Jdr. 27; aka 
ehm á bug (rfr suec. fá bngt pi^ nSgon) aliquem devincere Mhk. 7. 

bupp, n., singultus morienbium; bplvat bupp Sk. 163. 

burdr, m. generatio; atferdin Jesú burdar L. 41. 

burr, m., filius; Snt. 17; Bgl. 6; gekk sínum bur í drauma G. 28; 
gen, sg. burs Yt. 32 et burar Hlg. 19; allir burir Aslaugar Kkm. 26; 
gen. pl, bura Yt. 37. 

bú, n,, 1) prœdium. — 2) res dom^estica, — 3) pecora; hpggva bú 
þegna pecora civium mactare Bgl. 11. 

búa (bjó, búinn), v,, 1) parare; instruere; ornare; bjók kvædi car- 
mina contexui Hátt. 69; bjó flaustr navem instruait Edr. 5; bjuggu 
stirdan streng Hr. S. 5; sic sœpissime part. biiinn; e, gr, búinn 
til pretta Sk. 15; Vkl. 12; Sk. 28. 33. 157; búin gríma ornaia 
ima^o Hr. A. 2; helvíti búit med b^lvi i, e, orcus miseriam minans 
L. 20; med búnu reidi Hr. S. 6; Hr. S. 15; búnir at brenna mik 
L. 84; veitk bekki búna at sumblum Kkm. 25; Edr. 26; refUx, 
búask iter parare; e. gr. harri bjósk Edr. 28. Similiter a) búa um 
eht ^- aliquid disponere, ordinare; e, gr. býr um skó á belti sér 
ad halteum calceum alligat Sk. 39; b) búa at ehm r^ tracia/re 
aliquem; hví búi þér svó hart at mági mínum? Sk. 126. — 
2) habitare; sedere; versari; e, gr. býr á Kvinnum Hkv. 5; Hkv. 9; 
Blót-Haraldur byr þar næst Sk. 75; Fródi bjó þar Yt. 1; Yt. 47; 
bjó úti á skeiduni R. 14; bjoggud nær þvís vissud nái iiggja 
Hkv. 3. — 3) se gerere; a^ere; at búa efnum i. e, pro fa^ulJtatihus 
sumptus facere Mhk. 18. 

búandi, m. (propr. part. verbi búa); colonus rusticus; villicus; 
búendr g^fgir Bgl. 14; Vkv. 2; Bgl. 4. 8. 

búd. f, taberna; domus; hvals búd domus ceti, i. e, mare; hvals 
búdar húd cutis maris i. e. glacies Isl. 2; búkarls búdir Hr. S. 10; 
lid átti búdir copiœ mansiones habebani Vkv. 6. 

Búi, m. pr,, Vesetii filius, cognomine enn digri; frœkn Búi Bdr. 11; 
Búa þegnar Jdr. 36; Bdr. 8; Jdr.-9. 12. 13. 14. 25. 

búkarl, m., rustinis; colonus; búkarls búdir Hr. S. 10. 

búkr, m., veyvter; rorpus; cadaver; hinn fúli búkr Sk. 201; svát bukinn 
hristi ut corpus concutiat L. 75; í kringum búka circa cadavera L. 73. 

búmadr, m., agrirola, colonus; pl. búmenn Bgl. 12; búmanna bygdir 
Hrfm. 11. 



38 

búningr, m., apparaim; búningr blunna reidar instrumentum navah 

Hr. A.8. 
bygd, f,, territorium; tractus habitatus; habitaculum; Jórsala bygd 

Edr. 28; at renna uin bygd L. 46; bygd hreinleiks dygda L. 30; 

bygdin allra dygda L. 8H; L. 84; hrygdin jardar nedstu bygdar 

(=z helvítis) L. 5; íra bygdir R. 6; Hr. A. 3. 4; Hrfni. 11; L. 61; 

í Vinda bygdum Edr. 22; Hr. S. 6. 11. 13; Sk. 97. 
byggva (gá:)^ V,, liabitare, incolere; Góinn byggvir sal hjarta Kkm. 27; 

L. 28 ; þau bygdu í Manheimum Hlt. 3 ; byggva útrpst Hlt. 5 ; medan 

heimrinn byggvisk Hr. A. 14; byggvendr Brezkrar jardar Odr. 9: 

Hlg. 10; á bygdu landi Peitu Vkv. 14. 
Byleistr, m, pr,, frater Ijokii; mær Byleists bródur /. e. Hela Yt. 45. 
bylgja, /., unda; þó bylgjur risi Sk. 55. 
bylr, m., procdla: í bylja kasti L. 81. 
byrdr, /., 1) onus; svelgja byrdi Visbul's vilja Yt. 6; (viile tamm v. 

byrgi!) — 2) penus; sáfna byrdum Sk. 35. 
byrgegn, adj,, in tempestate soUers; brands byrgegnir in tempestaiein 

ensis (o: pugnam) intmti Hrfm: 9. 
byrgi, n,, arx, munim^ntum; byrgi vilja arx voluntatis, i, e. pedus; 

Yt. 6 (ex scriptura Jgfraskinnœ). 
byrgi-Týr, m., num£n mumens; byrgi-Týr bjarga ffigo^ Hlg. 2. 
^y^^gj* (fií^)? ^'f daudere; byrgjast úti excliuluntur L. 71; byrgdr 

obmtdescens L. 92. 
byrja (ad), v., 1) incipere; byrja hátt kvædi G. 38; byrja ^fugmæli 

auctorem esse calumniœ G. 61. — 2) exponere; byrjak blíd verk G. 23. 
byrla (ad), v., poculum infundere; valkyrjur byrla Em. 1. 
byrmprk, f., campus vento agitatus, i. e. amnis; í byrm^rk (Urmi 

divisum) in fluvium Pdr. 6. 
byrr, m., ventus (secundus); byrr fell í vádir Jdr. 33; Hátt. 78; 

R. 15; hafa hamra vífs byr spiritum mulieris montiva^œ (i. e. ala- 

critatem giganteam) habere Isl. 2; í byr branda i. e. ad pugnam 

G. 53; í byr kpldum spirante vento frigido Jdr. 33; Kdr. 7; dr^suU 

/. viggr byrjar i. e. navis* Rdr. 8; Hkdr. 3; Hedins byrjar Freyr 

beUator Vkl. 13; byrjar vegr i. e. cœlum G. 64. 
byrskíd, n., asser, vento provectus, i. e. navis; blá byrskíd Hátt. 74. 
byrstr, adj., setosus; horridus; rídr á b^rg enum golli byrsta v^m 

setis aureis ornato veMtur Hdr. 5; fara byrst horrendo inodo se 

gerere; sœvire; Mhk. 10. 
byrtjald, n., tentorium venti; cœlum; þengill byrtjalls (pro byrtjalds) 

R. 33. 
byrvindr, m., ve7vtus secundus; kemr mér í byrvind raálu Pjaza i. <;. 

mihi in meniem venit Snt. 13. 
bysta /. byrsta (st), v., peniculo tergere; setis fricare; male trar- 

tare; þú hefr byst ok bart ymsa Sk. 191. 
bý, n., apis; unda bý apes vulnificœ, sagittœ; Hfl. 15. 



býr (— bœr), m., vUla; pagus; oppidum; i sandmens bý Gldr. 8; 

ganga á bý haukjóás =r ganga á h^nd R. 8; til Egdá býs Hlt. 15. 

býskip, n,, navis apimn, aer, cæhim; hýski^s hœr d(miicilium cœleste, 

i. e. ValhaUa; Snt. 17. 
bædi, conj.; vid. bádir! 
bægja (gd), V., resistere, obniti; bægja viá ehn Odr. 8; bægjask vid 

valdi ehs imperium alicujus detrectare Sgdr. 6. 
bæn, bær, vide bœn, bœr! 

bærr, adj., ferendus; tolerahilis; vasa bært Yt. 21. 
bœn (et bæn, L.), /., petitio; preces; stoda bœn G. 71; at veita 
bæn L. 18; L. 82; Sk. 104; ódr ok bœnir G. 1; G. 81; bæna 
mál L. 88. 
boer l. bær ( — býr), 7n., viUa; pa^us; oppidum; Vkv. 14; Sk. 17; 

fyr jarls bœ Vkv. 11; Snt. 17; Vkv. 8. 

bœta (tt), V., 1) mdiorem reddere; þaz hag várn bœtir Edr. 13; 

hann bœtti háttu manna R. H . — 2) consuUre; sál at bœta animœ 

consulere Edr. 12. — 3) eæpiare; siklingr bœtti sín mein G. 14. 

boeti-Prúdr, f., dea (Thruda) sanans; b. benja i. e. Hilda Rdr. 9. 

b^d", /., pugna; í b^d ramri Efdr. 18; Efdr. 10; Jdr. 29; b^dvar 

snjallr Edr. 25. 
b^dfródr, adj., pugnœ peritus; Hdr. 5; enn b^dfródi Hrfm. 12. 
b^dfúss, adj., pugnandi cupidus; of b^dfúsa bragna Hrfm. 16. 
b^ð'gerd, /., cingulum mílitare; balieum; herdir hQágerda.r pugnator 

Hrfm. 6. 
bpágjarn, adj., pugnœ cupidus; b^dgjarnastir nidjar Jdr. 7. 
b^dhardr, adj., beUicosus; Hátt. 74. 

b^dmáni, m., luna pugnœ, clipeus; sák b^dmána bresta Kkm. 14. 
b^dmildr, adj., beUicosus; fylgja b^dmildum Sigvalda Jdr. 13. 
b^dserkr, m., subucula beUatoria; lorica; bpdserkjar birki mHites 

Ódr. 5. 
b^dsvellandi, part. comp\, pugnam ciens; Jdr. 36. 
b^lj n., malum; damnum; noxa; periculum; flótta bpl Vkv. 13; G. 17; 
hringserkja bpl i. e. gladius Jdr. 26; med bplvi calamitose L. 64; 
L. 20; G. 13; en bpls of fylda Rdr. 8; b^lva bœtr Snt. 22. 
b^lkveitir, m., oppressor malorum; bplkveitir Loka Thor, qui 

periculum a Lokto avertit Þdr. 4. 
b^llfagr, adj., tuberíbus ptdcher; b^llf^gr ennihpgg ictus fronti in- 

Jlicti, rubra et mtentia tubera relinquentes Rdr. 6. 
b^lva (ad), V., exsecrari; b^lvat bupp Sk. 163. 
bplverdung, /., noxium sateUitium; b. Belja gigantes; fjprspillir 

bplverdungar Belja Thor Hlg. 18. 
b^rgr, m., verres; rídr á hgrg enum byrsta Hdr. 5. 
b^rí, m., arbor; hellis bprr i. e. giga^; lét hellis b^r sóttan 
Hlg. 14. 



40 

C. 

Cesarr, m., Cœsar; imperator; pálingr nádi Cesars fundi Edr. 26. 



dagból, n., sedes diei, cciglum; dagbóls konungr deus G. 5. 
dagligr, adj.^ quotidianus; dagligt yndi L. 5. 
Ðagr, m. pr,, reé UpsaUensis; Yt. 14; Ðags fríendr Yt. 18. 
dagr, m,, dies; dagr es upp kominn Bj. 1; 0.47; L. 35; annan dag 

proximo die Sk. 64; Em. 1; Hlt. 13; G. 4. 31; L. 36. 37; Sk. 79; 

at degi pndverdum Hkv. 3; árla dags Sk. 21; sex daga grein 

L. 36. 68. 
dagrád, n,, tempus opportunum; Vkl. 21. 

dagræfr, n., tectum diei, cœlum; dagræfrs dyrd ghria cœlestis G. 51. 
dagskjarr, adj,, lucem fugiens; Yt. 2. 
dalgautr, m., numen (Öden) ardtenens, i. e. beUator; dalgauta drótt 

Hrfm. 17. 
dalnaudr, /., tormentum arcús, i, e. m^nus; svell dalnaudar «. e. ar- 

gentum l, aurum Bj. 4. 
dalreydr, /., salmo vallis, i, e. serpens; dalreyttar ítrból *. e, aurum 

Hrfm. 7. 
Ðanagrund, /. ^r. == Danmprk ; harri Danagrundar Edr. 1. 
Danaveldi, n. pr, — Danmprk; í Danaveldi Hr. A. 10; Hr. S. 10. 16. 
danga (ad?), v,, pulsare, verberare ~ dengja; krátins synir danga 

Sk. 136. 
Danir, m, pL, Dani; R. 20; Hr. S. 17; flódrifs Danir i, e, gigaiúes 

Þdr. 12; D^mum á hendr Kdr. 3; Efdr. 5; Vkv. 4; Hr. S. 3; í Dana 

bygáum Hr. S. 6. 11; Kdr. 5. 8; Edr. 29. 32. 
Danm^rk, /. pr*, Dania; of alla Danmprk G. 36; Kdr. 5; Edr. 5: 

Sk. 65; í Dánmprk Edr. 27; í Danmarku (pro Danm^rku) Odr. 5; 

til Danmarkar Jdr. 10; Vkl. 17. 
dans, m., chorea; saltatio; kappa dans pugna Sk. 172. 
Danskr, adj., Danicus; herr Danskr Vkv. 9; R. 18; á Danska tungu 

Vkv. 15; Edr. 27; G. 26; tók konu Dpnsku Hkv. 14; med Danskri 

tungu L. 4; blód Danskrar þjódar Hr. S. 8; G. 35; ambáttir Danskar 

Hkv. 13; raeá Danska dólga Jdr. 40; fundr Danskra j^fra Vkl. 17. 
dapr, adj., tristis; dppr augun ok mód L. 54. 
darr, n,, hasta; dprr en reknu Hr. A. 3; Jdr. 40; dprrum áreií hasUB 

volabant Vkv. 9; darra dynsveigir bellator Hrfni. 13; rjódendr 

dreyrgra darra id, Jdr. 10; darra hljómbodi id., Isl. 19; hljóravidr 

darraiú?., Isl. 20; gnýr áa,rrsí.pugna Jdr. 15. 30; dynr darra id. Jdr. 39. 
darradr, m., ja^culum; hasta; Hkm. 2; vefr darradar teætum hastœ, 

clipeus Hfl. 5. 



41 

daudi, w., mor^; esat svtandi dauði Kkm. 28; Jkvikr er daudiUQ L. 73; 

L. 82; í sáran dauda L. 52; Edr. 31; G. 3; L. 1». 43. 65. 76 ; til lífs 

frá dauda L. 85; Kkm. 25; L. 20. 59. 67. 79; audit vas flotnum 

dauda Hr. A. 12; Hr. S, 5; í daud^ns pípu L. (14; L. 15. 16. 73. 78. 
daudr, adj., nnortaus; hann féll daudr 8k- 173; I9I. 6; L# 21; af 

manni daudum Isl. 11; brag^ar eru daudir 8k. 191; Sk, 198; 

veitir d^'Udum andir L. 46; Lifgari daudra manna L. 63. 
daufiigr, adj., tri$tis; einum þykkir daufligt saman Mhk. 5, 
daufr, adj., siérdus; veitir dauium at hlvda L. 46. 
dád, ./., factnus; res (prœdare) gesta; f^gnudum dád slíkri Hkv. 12; 

vísar dádir not^ /acinora R. 2; K. 24; G. 12. 14; med dá^Um 

pllum L. 90; allra dáda jarteignir R. 31; R. 25. 
dádgjarn, adj., /acinora rormnittere eupiens; Yt. 31. 
dádmildr, adj., virtute^i liberaliter eskibens; dádmilds úlfnistanda 

kista G. 25. 
dádsnjallr, adj., /ortis; dádsnjalis dpgUngs verk G. 56. 
dádstyrkr, adj., prc^potens; gloriosus; dádstyrk dyrdar merki R» 29. 
dádsæll, adj., reb^s gestis clart^s l. bentus; Yt. 32. 
dádvandr, adj., rerum prœclare gestarum peritus; gloriosus; G. 6. 
dád^flugr, adj., rehus gestis potens ; mæla dád^flgan gram kyádu Efdr.2. 
dála, adv., omnino; prorsus; dála mirandum in modHm (j(.b\.\ dála 

hrjóda graviter vdstare Bdr. 12; galt dála severe punivit R. 8, 
dándismadr, m., vir probus et hmiestus; vid dáödismenn Sk. 9. 
dár, ad/, animum vehementer inovens^ auL jucunde atá injucunde; 

vera ehj^ dátt of eht delectavi ^Uqua re; e. gr. dreng vas dátt of 

svarra juvenis ainore mMliervi rapÍus est Jdr. 4. 
dár, n., iUusio; Ivdihriwin; ined négu dári multum in/atuarido L. 18. 
deigr, adj., hebes, obtusus; enn deigi lé Mhk. 13. 
deila (Id), v., 1) partiri; deila hval Hlg. 5; impers. c, (U^c. obj^>eygr. 

víkr de,ilir sinus scinduntur Hlt. 7. — 2) tí^uere; deila sór fullan 

Hlg. 4; ^jfQ^ deilisk mér Isl. 2. - 3) deila vid e\m ^^ certare cum 

aliguo; afli deilir sízt vid sjá Mhk. 13; deila megn vid dróttini 

viribus cum deo certare h. 'Ó. 
deili, n. pL, nota; iudicium; synn deili á !|>ví certa argumevníUi ejus 

rei G. 41. 
detta (datt, dottinn), v., delabi; proddere; Sk. 164; Skídi datt Sk, 63; 

Sk. 150; detta á (adv.) - Í7'ruere; ádr enn daudiun detti á L. 82. 

deyja (dó, dáinn), v., rnori; lifa ok deyja Bgl. 15; Yt. 32; Hlg. 11; 

Ódr. 9; Kkm. 29; L. 14. 17. 67; deyr fé Hkm. 21; L. 76; deyja 

frændr Hkm. 21. 
digr, ; adj; crassus; quadratus; robustus; liinn digri dr^ttr Sk. 60; 

sigr grams ens digra Hr. A. 13; Bgl. 16. 
dikta (ad), v., e^ecogitare; dikta eitthvat klókt L. 39. 
diktan, /., carmen; heyra á dikt^n þessa L. 99. 
diktr, m., 1) argumentum; res proposita; at skorda mjúkan dikt í 

6 



42 

kvæái leptdani' rem versibus indttdere L. 92. — 2) carríien; gjalda 

eliin hrærifan áiki carnien vœptmn álicui iHcare L. 4. 
diiDtnr, adj.j obMcurus; dimt regn iniber denstis R. 3L 
díguU, m,, caiimis; dígla eldr ignis (i, e. massa candescens) caii- 

norum, aurum Hr. S. 14 
díki, n.jfossa (obsidionalis); fovea: verja díki Vkv.6; ór djpfla díki L.23. 
dís, /., 1) dea; heim bjóda mér díair ( *- valkyrjur) Kkm. 29: 

Brunnakrs dís «. e. Tduna Hlg. 9. — 2) femina; soror; dí« Loga 

soror liogii, Skjalva Yt. 16; dísir áimmhlátar feminœ supe^'bc^ Hkv. 13. 
dj»rfm8elt(u)r, adj,, audaiier lo^juens; djarfmæltur vid ehn Sk: 9. 
djúphugadr, axij,, aUius 'aliqnid indagam; de Lokio Hlg. 6. 
djúpleikr, m., profundum; spktisk í djúpleik jardar L. 9. 
djúpr, adj,, altus, profundus; ráda djúpum kj^lum Hkv. 5. 
djúplr^st, /., und/x aka; gurges; vid djáprdstar (tmesi divisum) 

falli ob propulsum vertieú Fdr. 10. 
dJ9full, m,, diaboltés; frá dj^fla bygdum L. 63; L. 23. 8ð. 
Dofrar, /. pl. pr., regio Sorvegica; Dofra dróttinn Vkl. 17. 
dorg, f., funiculus hamulo pvscario instructm: dorgar vangr campus 

ejusmodi fuTUctdi, i. e. mare; Jdr. 4. 
dólg, n,, hostHitas: pítgna; dólgs akarn co7'da l*dr. 10; dólga Sága 

dea pugnarum, Bellona Vkl. 21. 
dólgar, /., remus pugnœ, i, e. gladius; drúpdu dxSlgárar Hkm. 2. 
dólgferd, f., hostUis midtilmlo; Pdr. 12 (tmesi (tivisum). 
dólgminnigr, adj., memor pugnœ; ptignax; gen. dólgminnigs R. 29. 
dólgr, ' m., hostis; hlenna dólgr Hr. A. 8; Yt. 32; drepa dólg vallar 

(i. e. Thjassium gigdidern) Hlg. 6; þyrma dólgi manna Hlg. 16; 

Yt. y. 37; útrpst dólgs Beljá Hlt. 5; dólgar ydrir Hr. A. 4; me(t 

Danska dólga Jdr. 40; dólga fang luctatio cum hostUfUs, pugna 

Efdr. 2; Bgl. 7- Edr. 31. 
Dómaldi, m. pr,, rex Upsaliensis; bera vápn á Dómalda Yt. 8. 
dómari, m., judex; heims dóinari deus G. 42. 
Dómarr, m, pr,, rex Upsaliensis; Yt. 10. 
dómr, m., 1) judicium: hrædumst ek dóm ok dauda L. 76; vid 

dómitan hryggva L. 71 ; á efsta dómi L. 70; Edr. 8; L. 19. 72; 

Svplnis dómr i. e. pugna, e, gr, í róiiiu Sv^lnis dóms R. 3; njöta 

noma dóms judicio parcarttm frui, i, e. fato perfrui l, vit^je cursum 

U parcis datum c&tifieere Yt. 47. — z) heilagr dómr = súcrœ 

reltquiœ; sótti helga döma Edr. 12. 
dóttir, /., filia; dóttir guds L. 89; Sk. 113; senda sína dÓttur 

Hr. S. 2; 'vid dóttur þinni Hr. S. 18; til dóttur Þorketils Jdr. 14. 
dr'aga (dró, dreginn), v., trahere; ducere; drók eik á flot Hfl. 1; 

drótt deduxisti Hr. A. 11; straúmr dró út andat fólk Jdr. 85; dró 

umbrád at hilmi doJnm regi intendit Yt. 49 ; baugnjótar drógu háta 

Hrfm. 13; dragdu mik! eripe mef L. 63; vas álmr dreginn arcus 

inténtus est Hfl. 13. 



43 

dragreip, n,, funis ductarius; dragreip mœtA grevpvim funes ductarii 
obmani eunt rrtanibm, i, e, nutmbus prensantur Hátt. 77 (cfr, ann, 
rid h, l I 207!), 

dramblátr, adj,, superhts; dísir dramblátar Hkv. 13. 

drasill, m., equus; sótti drasil sunda eguum fretarum, L e, naDem, 
Offgressus est Efdr. 5; af drasils bógum Yt. 31. 

dratta (ad), v., lente et dwiter ineedere; hann drattar Sk. 34; þeir 
dratta Sk. 65. 

draugr,.m., 1) lai*va; mtibra mortui; flagds er litr á draugi Sk. 75. — 
2) trumus; in appellationibus virorum usurpatur, e, gr, Heáins 
váda draugr. betíator Vkl. 21; bera eht arlygis draugi aUífuid 
beUatori aý'erre Rdr. 8. 

draumr, m,, somnium; vid iUan draum Rdr. 3; G. 15; vakna af 
illum draumi Sk. 44; ganga ehm í drauma G. 28; hvat es þat 
drauma? Em. 1. 

Draupnir, m. pr,, anmdus Odinis; Draupuis dýrsveiti i, e. aurum Bj. 3. 

dráp, n,, nex; dœma drápi neci. damnare, i. e. interflcere Hrfm. 17 
(eæ scriptura libri Flat,}. 

drápa, J., carm^n (laudaUvum) intercalare; vil ek, at drápan heiti 
Lilja L. 98; ek fæ drópu {pro drápu) hródri stcerda.é^o mrmen 
laudativum elahoravi R. 35. ' 

drápulag, n,, metrum carmdnis intercalaris ; S. S. 3. 

dr egg, f,,fœx; acc, pl, dreggjar L. 15; med dreggjum L. 58. 

dreifa (fd), v,, spargere; menn dreifast í flokka tvenna homines in 
diuis classes dividuntur L. 72. 

dreki, m,, 1) draco; serpens; dreka ból i, e. aurum G. 41; drekarnir 
rísa á spord Mhk. 5. — 2) navis beUica; of dreka jjínum Hr. S. 14; 
drekar landreka Kdr. 7. 

drekka (drakk^ drukkinn), v., bibere,potare; drekkum bjór Kkm. 25; 
bid ek at runnar drekki mjpd Ísl. l; gaf blód at drekka Odr. G; 
Hr. A. 15; Kkm. 29; vísi drakk þadra R. 13; Yt. 25; drakk til 
Skída Skidio propinavit Sk. 108 ; drekka jól festum brumcde bi- 
bendo cdebrare Hkv. 6; drekka brúdkaup nuptias celebrate Sk. 122. 

drengmadr; hoim strenuus; drengmenn hugum strangir Jdr. 39. 

drengr, m., 1) vir strenuus et honestus; sýtira drengr vid dauda 
Kkm. 25; G. 8; Kkm. 22; Jdr. 40; drengrinn .Sk. 9. 19. 29. 43; 
hér er vid dreng at skipta Sk. 115; eiga vaskan dreng Sk. 120; 
vid drenginn fína Sk. 22; þat 's drengs adal Kkm. 23; drengir 
sœfdusk Edr. 19; G. 22; Jdr. 28. 29; Hr. S. 8; med drengi gilda 
Sk. 172; Isl. 6; reida ás at drengjum Isl. 15; Sk. 20; vanr sHkra 
drengja Efdr. 10. — 2) ?n>^ juvems^; drengr enn ungi IsL 21; 
sák hárfagran dreng (amatorem) meyjar Kkm. 20; dreng vas dátt 
of svarra Jdr. 4. — 3) miles, regi l, dtíci subddtus ; drengr landreka 
G. 47; |«íngill hafdi sínn dreng und hendi R. 28; drengir þágu 
aud af yngva Edr. 7; Edr. 18; Hr. S. 6; kveda vid drengi Efdr. 2; 



þengiU barg drengjam G. 5^6; li^fdingi hvatra dréngja Jdr. 8; 

Efdr. 8; Hrfm.a?. — 4) vir; lokka leidan dreng L. 48. 
drep, n,, morti/icatio; drep grædgi L. 78. 
drepa (drap, drepinn), v,, l) ferire, verberare; e, gr, ádl* drœpi dólg 

stangu priusquam hostem peridca inftiæisset Hlg. 6; nó dólgs akaMi 

drápu stall corda sedem non piúf^aba'nt^ i, e, non trepidúiione 

palpitabant Þdr. 10; drepnir menn L. 73. — 2) ccedere, ifUerfiiere; 

hvórir drepa adra Sk. 152; inf, drepa L. 47; Sk. 177; vi reciproca 

drepaök Yt. 18; drap ótal þegna Édr. 20; Hrfm. 17 (cfi\ ann, ad 

h, L T 208), — 3) rmnpere, dem^tri, cum dat,, e, gr, drepr allri 

teiti fyr mór /ndhi omnem lætftiam penmit Jdr. 15. 19. cet, 
dreyma (md), v., somniare; impera, c, acc, pers,, e,gr, feriig undriu 

frá ek bann Skída dreymdi Sk. 45. 
dreyra (rd), v,, manare; lét undir dreyra Inaþrcendum Ö. 17. 
dreyri, m,, cruor; dreyri hraut ór sárum Bdr. 9; dreyrinn Krists 

L. 5; L. 49; í dreyra driann Hkm. 15; Kkm. 9; Jdr. 40; Isl. 10. 

13; Œ 23; dreyra vers Þdr. 4; R. 31. 
dreyfár, adj,, cruentus; dreyrfáar dróttir Rdr. 3^ 
dreyrugr. adj,, cruentus; rjóda mæki dreyrgan Yt. 20; med dreyrguiii 

hamri Þdr. 18; meá dreyrgu nefi Hkv. 3; dreyrug vápn Yt. 8; 

L. 87; Hfl. 10; bœti-Prúdr dreyrugra benja Rdr. 9; dreyrgra darru 

rjódendr Jdr. 10. 
drif, n., ndæ vento coacervata; hagl ok drif L. 93. 
dríf, f, nimbus nive gravidus; drífar hregg procella nivifera: fólk- 

veggs drífar hregg pugna Vkv. 10. 
drifa (dreif, drifinn), v„ 1) transit,, spargere; impers, c, dat,, e. gr, 

dprrum dreif hastœ ferebantur Vkv. 9; blódi dreif Eldr. 20; í dreyra 

drifinn cruore conspersus Hkm. 15; Kkm. 12; und di^ifnu tjaldi 

Hr. A. 7; driftiar dúfur imdœ spumantes Hr. S. 13; rædr drifnum 

tj^ldum Hkv. 5. -^ 2) ifUrcms,, spargi; ferri; fesimare; flesdrótt 

dreif Þdr. 12; Hr. S. 4; G. 55; Kkra! 6;^ Jdr. IG. 
drífa, /., tempestas nivosa; nives; ^iáít^xi drífu randa i, e. pmfnam 

ciebant R. 17; Hávars drífa pugná Vkl. 4; ^rva drífa id. Vkl. 2; 

Jdr. 30; fleina drífa id, Hr. S. 8. 
drjóni, m., taurus, bos; flæmiÉigr drjóna ensis tauri, i. e. cornu; 

cfr annot. ad Yt. 21. 
drjúgr. adj., copiosm; suppeditans; drjúgr nt Ijúga ín mefdiendo 

ingeniostis Þdn 1; dróttins [dng urdtt drjúg Bgl. 16>; dai. pl 

drjúgum pro adv., vehenienter, L. 54. 
drjúpa (draup, dröpinii), v., stiUare; andads drjúpa minjar recordútio 

hominis mortui gMatim evanescit Mhk. 21. 
dropi, m., gutta; ároT^aLV ok gneistar L. 93. 
Droplaug, /. pr.; mater HeLgii; Droplaugar sun Isl. i\. 
drós, /., femina; drós Rvinnoyg Mhk. 3; til drós«tr K'ós hné in 

fetmnam (t*á!orem) Odinis, i. e. in ierram collapsiis est Isi.l7; hdr. Hí. 



'45 

drótt, y*., cohors; satdlitium: homines; taiprg dróU höé H. 18. 2Ö; 

Hr. A. II; G. 15. 18. 22; Hrfm. 17; j^ru drótt cöierva prœliaris 

Glclr. 3; aldrspell Enskrar dróttar R. 5; griinir dróttar G. 12; 

bdr. 12; Efdr. 25; Norrœnar dróttir R. 8; Kdr. 3; G. 28; 'iÍat 

cofmn, dróttum, in graiicim hominum, Edr. ÍJ7; If?r. Ö4. 
dróttinhollr, adj,, regi fidelis; guranum. dróttinhoUum Bgl. l. 
dróttiun, m., 1) reæ; dominus; foldar dróttinn Oden Hlg. 5; dróttinu 

Nordmanna Hkv. 5; Vkl. 17; Odr.4; Efdr.4; Vkv. Klj BgL14; G.25; 

Hr. A. 1; Hr. S. 17; vid Nóregs dróttin Hr. S. 4; Efdr. 25; G. 10. 

2"^!, 64; rjóeía fold sínum dróttni Yt. 8; vættík df'óttin^, Efdr. 2(5; 

Bgl. 8. IH; 'Mhk. 5; jpfra dróttinö (dueis prœ/éctormn, Í. e.^reqis) 

í'erá Hr. S. 18; nom. pl. dróttnar Kdr. 5. — 2) mm^nns dominus, 

de^is; dróttinn blídr L. 63; L. 10. 14. 16. 21. 26; 32. 38. 39. 55. 

69. 75. 82. 85. 95; drottinn {pro dróttinn) L. 2; vid djran dróttia 

L. 8; L. 50. 56. 88; med dróttni G. 62; L. 37. 90; raeíí dróttini? 

englum R. 31; L. 5. 11. 36. 45. 72. 76. 
dróttna (ad), ?)._, dominari; t', dat,, dróttna ehm L. 87. 
dróttning, /., reffina; L. 87. 92. 89. 

drukna (ad). v., nndis suhtnergi; drukna i tára ftódi L. 54. 
druknan, f,, svbmersio; í daudans druknan L. 73. 
drúpa (pd). í?., 1) superpettdere; e, gi^. drúpir á nesi Hlt. 7; Yt. 44. — 

2) se inHnare; vergere; drúpdu dólgárar Hkm. 2. - 3) demisso 

rapite esse; higere; hérr drúþir Edr. 31. 
drykkja, /., \) sijmposium; vid drykkju Rdr. 13. — 2) potus ; 

hvórki at m&.t né drykkju Sk. 37. 
drykkjumál, n. pL, sermories ronvivales; at drykkjumúluin Hkv. 13. 
drykklangr, adj.; cu'c, drykklanga stund id temporis spatium, ijuod 

viatores confjcere solent, priusquam ad hospitem aut cauponem 

potcmdi caurn devertunt Sk. 65. 
drýgja (gd), v,, fdx'ere td (]uid suffiriat; rem gerere; efficere; heimsku 

drvgir stultitiæ imluk^tt Hkv. 2-<; heidsæi drýgdi Yt. 54; drýgdu 

b9'l G. 17. 
dr^sull, m., equus; til hyrjar dr^sla ad naves Rdr. 8. 
dr^ttr, m., vir segnis et nequam; Sk. 60. 
dubha (ad), v., affUgere; verberare; dubba ehn 8k. <)0. 143. 
duga (gd, dugat), V., l) ufilem esse; valere; suffickre; ratin dúgir 

rétt G. lO; lid dugdit G. 53; hj^rtu du^du Kkm. 26; hykk hug 

vel duga Kdr. 2. — 2) opem et> au'xilium ferré; c, dat., 'e, gr, 

attu sjálfr dugi (imperat.) nú ferd L. 21. - 3) impers, - decet, 

opotiÆi; dugir at hrósa hans rausn G. 15. 
dngandligr, adj,, strénuus; Yt. 29. 
dul, f., 1) dissiniHlatio: kvedkak dul, nema . . . haud dissimulans 

loquor Yt. 12. — 2) error; stnhitia: arrogardia; vil ok dul Efdr. 26. 
dulgreypr. adj.. arroganfer ferox; da>mdi dul.i^rnypa drótt drápi 
Hrfm. 17 (cfr. f 20S). 



46 

D.ulsi, m. vr.; Dulsa kojjr i, e., Svegder Yt, 2. 

dumbr, aJj., niutiis; veita . . . dumbum . . . ord L. 46. 

duna, f,, sirepitm; wsa fleina dunu pugnam exdtare Isl. 13. 

dupt, «., pums; dupt ok sandar L. 93. 

Durnir, m, pr.j nanus.quidam; Durnis nidjar cognali JJurmri, i, e, 

nard; Difrnis i^idja salr — aula nanorum i. e. sa^um; Durnis nidja 

salv^rdudr nanm sa^ola Yt. 2. 
dúfa, /., columbu; hreinlífis dygdar dúfa L, 89. 
dufa, /v wwí«f dúfur ^rifnar Hr. S. 13v 
dúnn^ ,m., pluma moUis; culaia; dúni grafvitnis c^lcitd serpenfis i, e. 

auro (Paf;iner enim serpens ddvitdis aureis incubmt). Bj. 3. 
dúnsfullr, oilj., plumis refertus; leidask v^ttu dúnsfulla flkv. 6. 
dúsa (ad), v^, cubare; cernuare; Sk. 173. 

dvala (*d)^ V., diff.erre; skala lof dvala laus non esJt^iff^renda Hátt- 68. 
Dvalinn, m, pr,, tianus quidam; Dvalins veigar potiones nani i e. 

mrmen, poésis; Isl. 1. . ; , 

dvelja (dvalda), v,, jnorari; dvelja skilniug inteUeAjtum itiQrari L. 98; 

dveljask — (i^^ commorari; e, gr, (deus) dvelst í jungfrú idrum L.31. 
dvergr, m,, nanus; Greland dvergr Sk. 14; ept dvergi Yti 2; dvergs 

dreyri cruor nam, i, e, poésis R. 31; átján dvergar Sk. 82. 
dvína (ji.d), V,, fcessare; lítt skulu hpggin dvína Sk^ 168. 
dv^l, f,, mora; hafa dv^I commorari Sk. 108. 
dygd, /., virtus; probitas; dygdar menn homhieg pdi Hr. S. V6] 

L. 89 ; í dygdum slíkum. L. 25 ; bygdin allra dygda X- 8<J ; L. 30. 76. 
djggleikr, m,, jideliias; rdigio; med dyggleik hreinum L. 14. 
Dýggyi, m, pr,, rex Upsalimsis; Dyggva hrör Yt. 12. 
^lyggi'í ^j'} bonus; prœstans; pius; G. 62; at dyggvan steypi dólga 

Edr. 31. 
dylja (duldi), v,, 1)^ celare; dissimulare; c, gen,, e, gr., dyljat meár 

[>ess G. 21; hvat of dyldi þess h^ldar? ()dr. 2; duldr em ek cdor 

de ea re L. 39; dveljask ™ se abscondere, e, gr, (diaholus) duldist 

fyr augsjón manna L. 15. — 2) ( jurejurando) negare; c, gen., 

e, gr, dyija iná þess 's einnhverr segir Mhk. 1. 
dyngja, /., gynæceum; leidask varma dyngju Hky. 6. 
dynja (dunda), v^ strepere; dynja hana fjadrar Bj. 1; á dynjauda 

bana |láifs Yt. 10; mána vegr dundi Hlg. 14. 
dynkr, m,, ^fragor; crepitus; ei vard dynkrinn miuni Sk. 134; 

heyrdi stóra.dynki Sk. 133. 
dynr, m., strepitus; gerdu 4yn vid bardi terrœ obstrepebar^t, terrarn 

ingréssu quatiebant Pár. 11; í dyn Skpglar in pugna Gldr. 5; dynr 

lieina pugna Sgdr. 2; d. geira id, R. 22; Kkm. 18; d. skjalda id, 

G. 13; d. sverda id. Kkm. 23; d. darra id, Jdr. 39. 
dynsko-t, n., icttés cdte soficf^; kvedjask dynskotum Gidr. 4 
dynsveigir,. m., qui cum strepitu vibrat; gen, dynsveigis Hrfm. 13. 
dynsædingr, m,, larus strepitús; Heita dýrbliks dynr sit/repitus dipei, 



47 

pngna* Heita dýrbliks dynssertingr larús pngnœ. i. e. corvus; geiupl. 

dynsæáínga Efdr. 19. " ' ' 

dyrd, vide dýrd! 
dyrka, vide dýrka;! 

dyrr, /. pL, fores; falla út um dyrr Sk. 144. 

dyiiflóki, rn.j flocvus plunteUs: snókr dVnílóka i, e. corims Hrfm. 9. 
dýr, n., amnial;' quádrupes; L. 10. 98; vandar dyr animaJ mali, 

i. e. navis Vkl. 11. \ . ' \, 

dyrblik, n,, ea quœ anirnal splendidmn fanunt!: Heita dyrblik i. e. 

clipeus; gen. dýrbliks Efdr. 19. ^ 

dýrd (scrMtur dyrd G. 24. 45; L. 68. 74), f, laus: gloria; magni- 

ficentia; dýrd ^dlings G. 39: dyrd fremr konung G. 45; Vkv. 4; 
*G. 11. 21. 51. 06; Hr. S. 20; L. 2iy. H2 ceL; dýrd englanna ^ Christus 

L. 23; dyrd rés gloriosa, miraculmn G. 24; venjá iid dýrd (yáí.) 

adsuefacere viros suos ad splendidum cultum ecclesiœ Romanœ 

Edr. 10; til himna dyrdar L. 68; L. 74; dýrdar fúss R. 31; 

dýrdar merki gloriœ monumenta R. 29; dýrdar stóil thronus G. 5; 

á dýrdar skriptum Í7i splendddis picturis Hr. S. 14;. órvrr jpfra 

dýrda regiarum laudum haud inops Bgl. 16. 
dýrdardróttinn, m., rex gloriösus; deus; G. 6. 
dýrdarmadr, m., vir egregius; pl. dyrdarmenu L. 36. 
dýrdarváttr, m., martyr aloriosus; G. ()2. 
dýrdarvinr, m., amicus gtoriosus; dat, dýrdarvin ,G. j[)4. 
dyrka (ad), v., splendidmn reddere: laudare; venerári; [)ann8 9U 
'l»jód dýrkar Edr. 27; G. 56; Hr. S. 2; íímtóMr dyrka G. 7. 57; 

dyrkask celebraris Hr. S. 21. 
dýrligr, adj., pretiosus; prœstam: vann spell dýriigri skikkju ll. 30; 

ef heyrdi dýriigra brag S. S. 3. 
dvrr, adj,, pretiosus; prœstans; spleruiidus ; inagnificus: dvrr dróttinn 
■^harra deus G. 25; Efdr. 25; G. 47; Isl. 22; hinn dýri L. 21. 44. 85; 

dyr v's d^glings fyr Kdr. 7; kappasveitin dyra Sk. 70; vid dýran, 

dróttin L. 8; R. 18; G. 22; fyr fadminn dýra L. 57; fýr miskunn 

dýra L. 69; Játa dýrt dróttins ord Mhk. 5; nied Adalstéini dýrum 

Isl. 9: at hródrg^rd dýrri Edr. l; at húsum dýrs Fj^lnís Kkm! 25; 

veita eht dýrum seggjum Edr. 7; Sk. 5; Týr dvrra hj^rva Odr..9; 

coráp. dýrri v^rdr Edr. 3; L. 6; til heims ens dýrra Edr. 28; 

superl. módir dyrust L. 88. 
dýrsveiti, 'm., sudor prefdosus; dýrsveita Draupnis Bj. 3. 
dœgr (dægr Ij.), n., spatium unius diei l, nöctis (12 horœ\\ dies; 

dies et noœ; gódu dœgri borinn Hkm. 19;. sex dœgr Kkm. 11; sex 
dægrin L. 10; dægranna rásir cursus dierum L. 67. 
dœhia (m8), v., judicare; eœistimdre: engi of dæmir, sjálfan Sjik 
nemo de se ipsb' judicat l. ,se ipsum Cíýndemnat Mhk. lOj dœma'of 
slœm harda stÖran R. 24; dœmííi drótt drápi neci cohortem dam- 
navit, i. e. interfecit Hrfm. 17. 



48 

dœmi (dæmi L.), n., eaeniplum; eaperientia, peritia; slíks dœmi 

Mhk. 11. 14 cet,; svát dœmi fínnisk Hr. S. 16; Mhk. 3; dæmin 

gód L. 47. 
dpgg (gen. dpggvar), /., ros: brún d^gg i, e. rrtwr Kkm. 12; hræva 

d^gg id. Rdr. 4. 
dpggvaet (gd), 17., vompergi; vatni d^gdist L 87. 
d^glingr, m., rea; d^giingr raud mæki Yt. 20; Bgl. 8; Hr. A. 11; 

R. 81; Edr. 27; gledja d^gling G. 21; f^r dpglings Kdr. 7; G. 5. 

15. 22. 56; dpglingar sátu Hkm. 9; ræsir hitti dpglinga þrenna 

R. 16; tveim dpgiingum R. 20; haidit dpglinga tveggja Isl. 12; 

Gidr. 4. 
dekkr (dpkkr L.), aJj., niger; fuscus; obscurm; látr ens dökkva 

hrakkvibaugs lyngs (o: serperiis) G. 16; ræsir glæsir dökkva 

hreina Hátt. 78; dykkvir fjandans^flokkar L. 84. 



Ð. 



'd, vide edl 

dauns pro þanus, |)ann es; Efdr. 3. 

(tar pro þar; Efdr. 28; L. 18. 

dat pro |}at; Hlg. 12 (cfr T 183). 

(teim pro þeim G. 41. 

dér pro þér' L. Ö6. 82 cet. 

dit pro j»it L. 96. 

(tvíiíkt pro þvílíkt L. 39. 

ítvít pro þvít Bgl. 5. 7 (cfr T 198). 



» 
Edda, /. pr., liher Sturlcei de arte pocÁica; Eddu regla prœceptwn 

ex arte pqetica sumptum L. 97. 
ed, part. relat., = er (es); sá 'd L» 9; Adám nefndr, ett . . . átti L. 12. 
ed.á, conj., axat, vel, sive;, eda ok þó Kdr. I; Jdr. 12;, hac voce trans- 

itus ad enuntiationes interrogativas signijicatur, e. gr, eda þóttist 

þú . . .? eda hugdir þú . . .? L. ()5. 
edr-r-.eda; Hkv. 6; Em. 2; Hfl. 21; Snt. 1; Efdr. 15. 24; Hr. A. 8; 

R. 27. 80; eír þó Efdr. 19; edr ella aui alias Hr. A. 7; taniquain 

formula qu^dam transitus usurpaiur Sk. 57. 
edr - endr, adv.; oUm; Rdr. 3; Hlg. 19. 
ef, conL — l) sí: in enunt. hypothet. sœpissinie c. ind., e. gr, Yt. 16; 

Hkv. 6; Hfl. 3.7; Vkl. 12; Bgl. 9; 6. (^2. 69. 70; L. 14. 18. 92; 

Sk. 3. 50.*p4. 8Ö. 105. 106. 113. 121. 1()8; nonnumquam c conj.. 

e. qr. Em. 4; Snt. 8. 11; Efdr. 20; G. Í8; Kkm. 26; L. 59. 95. 99; 



49 

Sk. 25. 186. — 2) an, num; in enunt, interrog., e, gr, segi mór, 

ef . . . S. S. 3; hafi frétt, ef . . . Ll 60. 
efla (Id), r., viribus augere; confirmare; auæíLio sublevare; c, oáíc, 

efla ván G. 4; efla Véseta arfa het*edtbus Vesetii opem ferre Jár, 7 ; 

efla þrek edere specimen virtutis Jdr. 12; efla ord verba concinnare 

L. 51; eflir útisetuna abnoctat Sk. 56. 
efna (nd), v,, prœstare; perfkere; nema efna heit Jdr. 43; ef efnid 

eigi bod si prœcepta non observaveritis L. 14; lét efnda hefnd 

pœnas eapetivit R. 5; eín&sk = contingere G. 3. 
efni, n., 1) materia; skákmanns efnit Sk. 164; minna yrkis efni 

Sk. 195. — 2) indoles; efni ills þegns Snt. 11. — ^) facuhates, 

copiœ; efnum = pro fa/mltatíbm, pro re naf<i Mhk. 18. 
efri, efstr, adj. comp, et superL, superior; supremus, postremus; 

yfir spheras efri L. 72; á efsta dórai in judicio extrem^o L. 70; 

efsta sinn vltim/x vice R. 15. 
Egdir, m, pL, incolœ proinnriœ Agdemis; fylkir Egda i, e, rea 

Norvegiœ G. 2,^\ stiUir Egda id, Hr. S. 17; Egða bvr territorium 

Agdense Hlt. 15. 
egg, n,, ovum; ór eggi Hkv. 4. 
egg^ /., acies ferri, tdi; frán egg G. 29; brún egg Hrfm. 20; eggjar 

birki Rdr. 6; eggjar týndu lífi seggja Edr. 19; Jdr. 21; eggja gnat 

Hfl. 9; R. 20; Bdr. 4; Jdr. 23; Sk. 139; G. 59. 
eggdjarfr, adj,, in a>cie armorum adhibenda, i, e, in pugnandö 

strenuus; Isl. 15. 
egghríd, /., proceUa aciei i, e, pugna: egghrídar UUr Jdr. 43; 

Hrfm. 20. 
eggja (ad), v., incitare; hprtari; hverr eggjar þik? Bgl. 10. 11; 

eggja argan Kkm. 22. 
egglitudr, m,, aciem gladii (sanguine) tingens; Gldr. 5. 
eggmót , n., congressus mucronum, pugna; eggmóts menn bellatore^Ii,10, 
figgtog, n,, vibratio mwronum; at eggtogi in pugna Hfl. 18. 
eggþing, n,, conventus mucronum, pugim; fóru eggþings (— til 

eggþings) Vkl. 14. 
eggþrima, /., tonitru mucronum; frá eggþrimu e prœlio Em. 7. 
Egill, m. pr., 1) rex Upsaliensis; á Agli Yt. 27. — 2) sagittarius 

celebratus; Egils vápn i. e, arcus Hkdr. 8. — 3) pirata qmdam; 

Egils pndrum i, e, navibus Kkm. 5; Kkm. 17. — 4) poeta Ts- 

landtés, fdius Skallagrimi; IsL 10. 
ei, adv. (=eigi), ni)n; Kkm. 27; L. l. 16. 30 cet.; Sk. 37. 51. 53 

et passim. 
eidbródir, 7n., frater juratus; arnar eidbródir i, e. corvus Hkv. 4. 
eiííljúgr, m,, violaior jurisjurandi, i, e, Geirrodius gigas (— mein- 

svarans hapt); hlaut meida ógndjarfan eidljúg rdr. 10 (ubi voca- 

bulum a me restitutum per tmesin dividitur), 
eidr, m,, jusjurandum; bjóáast hvárki blót nó eidar L. 71. 

7 



50 

eidsvara^, ebdj., juraJto fadere ccnjunctus; eiðsvara frídar Pdr. 8. 

eidvandr, adj., jusjurandum servans; Vkl. 1. 

ciga (á, átta, átt), v,, 1) habere; póssidtere; uti; e. gr. ek á heiniult 
licitufn habeo, nuhi licitum est Mhk. 3; ák hródrar kvpd carminis 
debitum habeo, i. e. carm^n debeo Hfl. 2; þú átt brœdr ^átta 
Hkm. 16; margr á lítinn kost und sér mtdti po88Ídent parvas 
facuUatea Mhk. 25; á ból eedem habet Mhk. 27; Vkv. 10; hverr 
á húsin? Sk. 69; hann á stóran staf Sk. 11; Sk. 143; svát konnngr 
eigi (o: kenninafn) Yt. 53; (þeir) eiga langar nœtr Mhk. 6; þann 
áttak vin (cum duobus accus,) ÍUum habui amdcum Rdr. 14; átti 
sonu mœta Isl. 22; átti (o: veldi) Edr. 15; átti (o: skipa stól) 
claaeem habebat R. 2; átti búdir Vkv. 6; átti bjartan aud ok 
frœknligt hjarta Edr. 9; G. 50; Sk. 10. 13; átti rád alls omnium 
rerum potestatetn habebat L. 12; Mhk. 7; áttum odda messu sacrum 
haatarum celebravimus, i, e, prœlium commisimus Kkm. 11 ; npkkut 
ættak kyn til þess ad hœc indolem aliquam haberem Mhk. 2; 
módir var ei svá rik, at ætti góda reifa L. 35; eiga sakar 
afl viribua pugnando idoneis uti Snt. 9; eiga Yggjar bjór carmm 
possidere, i, e, auctorem eese carminis Mhk. 29; eodem modo átti 
ek Fj^lnis bát Sk. 6; sá, sem Gnód hefr átt Sk. 78; eiga eht at 
ehu = uti aliqua re ad aUquam rem; e. gr, eiga annat at drykkju- 
málum aliud proponere, de quo sit inter pocida sermo Hkv. 13; 
eiga eht vid ehn ^ aUquid commune cum aliquo habere, e, ar, 
áttak gótt vid geirdróttin mihi cum Odine gratia fuit Snt. 21 ; 
eiga geigurþing vid ehn pugnam cum aliquo habere Efdr. 9; 
Hr. S. 17; áiam absolute, e. gr, eiga vid Áslák cum AsUJcio dimi- 
care Jdr. 26. — 2) in matrimonio habere; nvbere; e, gr, hverr 
hana á Sk. 113; átti Onars eingadóttur terram uœorem duait (i,e, 
in suam potestatem redegit) Hkdr. 5 ; eiga Ingibj^rgu Jdr. 45 ; eiga 
maritumhabere Hr. S. 19; at eiga vaskan dreng forti viro nubere 
Sk. 120; eigast — nwpítw jungi, e, gr, þó vit Hildur ættumst 
(— ættimst) Sk. 116. — 3) sequente ir^nitivo cujusdam verbi no- 
tionem officii l, cohortationis habet (— debere), e, gr. ák at standa 
frammi L. 21; áttu (— þú átt) at yrkja uih L. 22; sá sem á at 
hugsa fyr m^rgu Sk. 21; (herr es) átti vega exerdtus, cui dimi- 
candum erat Hkm. 9; ættik aldri ugglauss vera L. 78; vér ættim 
at kalla á Jesúm L. 50; langt eigum (1. pl, imperat,) fregna til 
gafa e longinquo tantummodo cognoscamus viros tmpr(d>08 Mhk. 6. 
— 4) periphraMice cum ir^n, usurpatur, e, ffi\ fár átti því fagna 
nemo ea re gavisus est Ékm. 19; áttu at ganga iverunt Sk. 65; 
etiam pro verbo auæíliari adhíbetur, e. gr, fuUvel ættak varit 
til þess fadle in eam rem sumptum impmdissem (a : si voluissem) 
Mhk. 2. 

eigl, adv,, non; haud; haudquaquam; eigi látask non dicurá, i. e, 
negant Efdr. 11; Bgl. 7; Hr. A. 3. 8; eigi lítil merki R. 10; 



51 

Kkm. 24. 25; Jdr. 11. 13. 21. 22. 38. 40. 43; Mhk. 15. 18; Isl. 5; 

L. 7. 14. 17. 60. 70. 88. 97; eigi einkar non mmis, hxiud aíknodum 

R. 35; eigi at eins non ðoZum Mhk. 17. 
eign, /., 1) possesaio; gáfu frid eignum lofða Bgl. 5. — 2) vindicice; 

jus posaessioms; leggja eign á ódul in possessionem prœdior-um 

invóCare Bgl. 14; syndir kalla sína eign á hjarta minu L. 84. 
eigna (ad), t?., tribuere, adscribere; eignask sibi adscribere, potiri; 

eignask ódal þegna Hr. A. 5. 
eik, /., 1) quercus; eik hefr þaz af ^drum skefr Mhk. 26. — 2) navis 

querna; drók eik á flot Hfl. 1; Hátt. 72. 
eiki, n., 1) quercetum; Ódins eiki quercetum Odinis, mHites Hfl. 8. 

— 2) navis quema; eiki g^fugt L farligt Hr. A. 6. 7. 
eikirót, /., radiæ quercus; truncus quercus cum radice; af eikirótu 

e trunco quercus, i. e: trunco quercus insidens Hlg. 6. 
eilífliga^ adv,, in (Btemum; eilifliga sunginn heidr L. 26 cet. 
eilífr, adj,, œternus; eilíf naud L. 73. 
einardr, adj,, 1) sincerus, integer. — 2) staMis, firmus; einart 

firmiter, audacter Sk. 190. — 3) perpetuus, continuus; einart per- 

petuo, semper Edr. 23. 
einbani, m., necator unicus L prœcipuus; jarla einbani Hkm. 3. 
einberni, n., proles unica; bó. sitt einbernit hanganda L. 56. 
Einderiseyjar, /. pl, instdœ quœdam (Orcades, sec. Rafmum); 

fyrir Einderiseyjum Kkm. 8. 
Eindridi, m. pr,, Thor deus; stokkinn Eindrida blódi Hlg. 19. 
eineygr, adj,, unoculus; valr lá enum eineygja Friggjar fadmbyggvi 

Hkv. 12. 
einfaldr^ adj,, simpleæ: einfalt bod apertum jussum; simptea: mrni- 

datum L. 14. 
eingadóttir, /., filia unica; átti eingadóttur Ónars Hkdr. 5. 
eingetinn, adj., unigenitus; at vidrlíkjast eingetnum syni guds L. 8. 
einhardr ~ einardr; stabUis, firmus; einhardr í dyn sverda Kkm. 23. 
einherjar, m. pL, viri cœsi, in ValhaUam recepti; vekdak einherja 

Em. 1; einherja grid Hkm. 16. 
eining, /., umito; eining spnn i þrennum greinum L. 1. 
einka, adj, (proprie gen, pL sid}st. * eink), unicus; minn einka son 

L. 24; hans einka dóttir Sk. 113. 
einkar, adv, (proprie gen. sg. fiubst. *eink), prœcipue; adm^od^m, 

valde; einkar mildr R. 13; einkar tídr Edr. 4; einkar r^skr Mhk. 5; 

Isl. 16; einkar snarla R. 21; eigi einkar haud adm^odum ,R. 35. 
einkum, adv. (pí*oprie dat, pL subst. *eink), imprimis; vildu þá 

einkum pldurmenn at . . . Jdr. 11. 
einn, ein, eitt, adj. num.; 1) unus; e. gr. einn vá vid tváa Efdr. 3; 

ein persóna L. 31; eitt bregdsk Mhk. 1; bodordit eitt L. 14; 

L. 20; margr um einn mvlti contra unum Sk. 180; G. 54; hefk 

fmmdar fólkorrostur fimra tegum sinna ok eina (a: fólkorrostu 



52 

framda) Kkm. 28; und einum jardbygfevi Vkl. 24; þótt smátt sé 
und einum etsi parum in uno viro rnomenti sit £fdr. 26; Hr. A. 15; 
G. 6; 181.23; Hrfm. 2; Sk. 28; á einni nóttu Jdr. 40; R. 30; 
í einu ranni G. 10; ekki er þvi til eins manns skotit Mhk. 3; 
G. 1; m^gr atta ok einnar mcedra Hdr. 2; ilt vas eins at gæta 
Kkm. 8; acepe verti potest = unu8 et idem, e, gr. þér ok þinni 
móður, er i einn stad settik L. 96; mér þykkir pUum eitt ieida 
af því gamni Sk. 1; allir rédu at kalla einni rpddu Sk. 177. — 

2) umcu8i singularis; e. gr. ein af sprundum unzca muUerum L. 90; 
eitt es mál ^fgast dictum singulare est et quidem acerbissimum 
Bgl. 14; eitt vas sér, þaz res erat singtdaris, quod . . . Edr. 29. 

3) solus; e, gr, ef skal einn ráda Hkv. 6; einn mátt hegna alia 
jprd solus potes totum regnum defendere Bgl. 6; Mhk. 12, 15; 
sjálfr hann einn ipse sÓIxas L. 64; L. 95 5 Sk. 85; eitt hans barn 
L. 64; mitt eitt líf hit Ijóta L. 76; láta konu eina uaorem solam 
rdinquere i, e, repudiare; ita hUa Auds systur eina divortium 
facere cum Terra, a terra discedere Hkdr. 6; nonnumquam eina 
cum saman conjungitur, e. gr. einum þykkir daufligt saman qui 
solus est, tœdio a/ficitur Mhk. 5. Tn hoc usu vox einn et sub- 
stantivis et adjectivis sœpe postponitur et verti potest: tantum, solum, 
tantummodo, non-msi, v, c, hugdjprfufti einum þar hœfir at standa 
Hkv. 21; g^fugra einna vánir Em. 1; ortu flokka eina tantummodo 
carmina breviora composueruni R. 34; dádir kunnar godi einum 
G. 14; víkingum einum at móti Jdr. 22; þrír tegir einir Jdr. 39; 
eplit eitt L. 14; umrennandi sex daga grein ok fjórum einuiu 
L. 36. 68; þótt yrdi at tungum einum L. 93; nema Freyju eina 
Sk. 111. — 4) cMquis; quidam; apud- recentiores vicibus articuU 
indejiniti fungitur; e, gr, einn konungr Kkm. 9; berserkr eimi 
Sk. 160. 171; né einn nidlus, mmo Mhk. 7; ein ítrmanns konan 
Jdr. Ib cet,; sú tpnnin ein Sk. 162; of eina óttu Kkm. 14; þylja 
of eina ^lselju Jdr. 4; innan í einum ormi L. 15; býdr engli einuiu 
L. 24; at husi einu L. 27; sumir einir pauci quidam Mhk. 24. 

einnhverr l, einn hverr, pron, indef, 1) unu^ aldquis; dylja má 

þess 's einnhverr segir Mhk. 1. — 2) unusquisqueý einn hverr 

ýta L. 92. — 3) aliquis; eitthvert sinni L. 5o. 
Einridi, m, pr,; Einridi ungi vir iS'orvegus (?) G. 45. Cfr Eindridi. 
eins, adv,, tantum, tantummodo; cum at conjungitur, e, gr, at eins 

Mhk. 23; eigi at eins Mhk. 17. Eins pro einastu (superl, dat. n.) 

abbreviatum videtur, 
einvígi, n,, pugna singularis; bjóda ehm til einvígis provocare 

aliquem Isl. 15. 
eirarsamr, adj,, elemem, mitis; eirarsamt veldi Hr. S. 2. 
Eiríkr, m, pr,, 1) rex Upsaliensis; dat. Eiríki Yt. 18. — 2) rex 

Norvegiœ; gen, Eiríks Em. 5; Em. 3. 4. 7; Hfl. 6. 9. 12. 14. 15. - 

3) dynasta Norvagensis; Efdr. 15. 16; R. 22; Bdr. 12; Jdr. 21. 



53 

38. 41. 44; Isl. 15. — 4) rex Damœ; Edr. 2. 7. 8. 9. 12. 13. 
22. 23. 30. 

eisa, /., ignis; prunœ; eldr ok eisa L. 70; más jardar eisu i, e, 
auro G. 50; eisu áss contus ignitus Fdr. 16; eisur kyndusk hátt 
Jlammœ sublim^s ardebant Edr. 22; Hr. S. 14. 

Eistneskr, adj., Ji^tlandicus; herr Eistneskr Yt. 35. 

Eistr, m, pL, Estones; Eistra dólgr — Qnundr Yt. 37. 

eitr, n,, virus, venenum; linna eitr þrútit L. 80; ormrinn spjó eitri 
Sk. 161; Hdr. 3; Þdr. 5; í pfundar eitri L. 77. 

eitrfullr, adj,, venenosus; ormar eitrfuUir Kkth. 26. 

eitrhvass, adj,, peracutus; ormr eitrhvass Kkm. 12. 

eitthvat, n, pron, indef., aliquid; eitthvat klókt L. 39; Sk. 140. 

ek, pron, 1, pers, — Nondn, sing, ek syUaham rhythmicam in 
antiquioríbus carminibm rarim, in recentioribus saspius explet, e, qr, 
þeims ek mey heyrda Hkv. 1; Hr. A. 1; en ek þagna R. 35; G. 71; 
G. 51; L. 2. 3. 14 cei,; Sk. 1. 6. 29 c^,; nonnumquam in numeris, 
quos solutos metrid appellant, ek locum tenet, e, gr. mér veitist ef 
ek eptir leita L. 2; smjprlaus er ek at mestu Sk. 105; Sk. 203; 
eet. Ubi vox ek accentum habet, alliterationem quam dicunt sustinere 
potest, velut in L, Ö9^ priorem literam servam, in R. 35^ literam 
principem continet, Sœpissime nom. ek cum 1. sing, verborum 
ita conneHitur, ut amissa vocali reliquum iUud -k formœ verbali 
suffigatur: quam rem antiqui bragarmál appéllant. Formis ver- 
borum monosyUabis, sive in longam vocaiem sive in consonam 
desinunt, hoc pronomen suffigitur, e. gr. ák, bjók, drók, frák, mák, 
sák, sék, ték, þák; bark, berk, bidk, býdk, emk, ferk, fórk, fregnk, 
gatk, hef k, hykk (==r hygg ek), tekk {— tek ek), alia. Pai*iter 
formds verborum disyUabis adjungitur, e. gr. áttak, brœddak, 
bædak, gerdak cet,; fœrik, gerik, heyrik, hittik, alia. Ubi et ek 
pronomen et particvla negativa -a, -at, formis verborum simtd 
suffiguntur, pronomen priorem locum habet, e. gr. veitkat Efdr. 19; 
plerumque tamen iteratione quadam -k iUud et ante et post parti- 
culam negativam ponitur, v. c. kvedkak Yt. 12; mákak Snt. 18; 
blótkak Snt. 22. Etiam post alia vocabvla pron, ek aphœresin 
patitur, e, gr, hvé 'k Hfl. ö, 19. -^ Accus. sing. mik Jdr. o; L. 22, 
cd. — Dat. sg. mér; at mér quod ad vfie attinet Jdr. 3; Bgl. 17; 
G. 1. 19; cet. - Gen, sg. mín L. 69. 99, cet. — Nom. dual. vit 
Hkm. 13; Sk. 116. — Gen. dual. okkar Bgl. 15. — Nom. plur. 
vér Hkv. 4; Hkm. 15; Edr. 13; cet, — Dat. pl. oss Hkm. 15; 
Kkm. 20; cet. Nonnumjquam ek et vér pronomina prorsus onnit- 
tuntur, e, gr, hófum hródr, enn hygg leyfa vin r^duls tyggja G. 9; 
hljóds bidjum hann, þvít hródr of fann Hfl. 2. 

ekki, adv, (proprie n. adj. engi), non, haudquaquam. Apud re- 
rentiores pro eigi usurpatur, vdut Kkm. 18; Mhk. 2. 3. 7. 15. 26; 



54 

L. 41; Sk. 1. 2. 4. 24. 36. 37. 44. 52. 59. 74. 81. 91. 96. 110. 121. 
130. 131. 138. 140. 144. 171. 189. 

ekki, m., ddor; œgritudo ammi; h^fugligr ekki Snt. 2; ined bruma 
ekka cum dofore (=fioxa) c/etnmarum L germinum, í. e. cum 
securi Isl. 24; ekki vardat fordum farald Mhk. II cet. 

Ekkill, m. pr., regulvs quidam maritimus; Ekkils ýtiblakkr equus 
piratœ, i. e. navis R. 16. 

ekkja. /., 1) vidua. — 2) femitia qucevis; ekkja Sv^lnis i. e. Tdlus, 
terra; málvinir ekkju, kyssa unga ekkju Kkm. 20; hrekk-Mimis 
ekkjur feminœ gtgantes þdr. 9. 

eldbroti, m., frcuator ignis; eldr Yggjar ignis Odinis, i. e. gladius, 
unde eldbroti Yggjar fractor gladii, hdlator Jdr. 37; eldr lagar 
ignLs maris,^ i. e. aurum, unde lagar eldbroti auri frcbctor, vir 
liberalis; veldi lagar eldbrota (de imperatore Grceciœ) G. 53. 

elding, /., fvimen; Hr. S. 15; ferd áþokkud heims eldingum Hrfm. 4. 

eldmeidir, m., lœdens ignem; angrs eldmeidir qui aurum lœdi, 
comminuit, distribuit, i. e. vir Isl. 15. 

eldr, m., ignis; eldr geisar L. 70; Jdr. 19; himna eldr ignis cœlestis 
Hr. S. 16; of eld sttpra ignem Hkv. 24; Hr. S. 10; L. 10; fara 
eldi, bjprtum eldi Hr. A. 12; Hr. A. 10; Hr. S. 12; L. 9. Sœpt 
in circurrdocutionibus, quibus aurum et gladius eœprimuntur, vox 
eldr usurpatur; est igitur ignis amnis l. maris l. manús — aurum, 
ignis Odinis l. Bdlonœ — gladius; e. gr. ýta eldi Órunar Bj. 4; 
[)iggja eld plna bekks Rdr. 13; varrar eldi auro Hr. S. 19; eldr 
Ægis aurum, i. e. signa auraJta Hrfm. 3; eldi álfoldar Hrfm. 5; 
hati ýsetrs elds Odr. 1; ærir elds hauka háklifs Efdr. 20; með 
Gauts eld cum gladio Sgdr. 4; med Yggjar eldi id. Jdr. 26; sker- 
Ðaldr Skpglar elda R. 7 ; geymir Fj^lnis elda custos ignium Odinis 
i. e. gladiorum, bellcUor IsL 8. 

eldreiá, /., gestatrix ignis; eldr dorgar vangs igrús maris i. e. aurum; 
eldreid dorgar vangs gestatrix auri, i. e. feinina Jdr. 4. 

eldrudr, m., arbor ignvi; eldrudr plna foldar arbor ignis marini 
(auri), vir R. 27. 

eldyellr, m., qui coquit iqnem, vomitor ignis; catmnus; ungr leiddisk 
eldvell Hkv. 6 (tébi alii legunt eldvelli, n., æstus igms). 

eldvidr, m., arbor gladii (elár -^ gladius), i. e. pugnator; dat. pi 
eldvidum Efdr. 6. 

eldi, n., cdinuntum; gnótt góds eldis G. 28. 

Elfr, /. r)r., = Gautelfr; fluvius Gotorum; fyr Eifi útan Hr. S. 5; 
Hr. S. 11. 13. 

elgr, m., alces; elgjar gálgi patibulum (eaitium) alcis, i. e. glades 
(quod alces, ubi semel in gladem deciderit, resurgere nequeat); 
itaque alþjód elgjar gálga tota Tslandia Snt. 15; elgr fens akes 
tnaris, i. e. navis, unde elgs fenvidr = elgs fens vidr arbor navis, 
i. e. navigaior, vir Isl. 6; 'Týr ára elgs deus alcis renwruvh i- ^- 



,55 

vir Isl. 8; hœtta elgjum œ^ivedrs periculo objicere cdces proceUœ 

i. e. naves Hr. A. 7. 
elgreynir, m., existimator alcis peritus; Hundings elgreynir gui 

alcem Hundingii, i. e. navern, temptat; vir Isl. 3. 
eljunfimr, adj. (eljun,/., constantía, fortitudó), constans,finnus R.33. 
eljunfróár, adj., strenuus; eljunfródr Ipgáis seids qui tumultum 

gladiorum bene novit; strenue pugnandi peritus; dat. sg. eljunfródum 

Gldr. 8. 
eljunhress, adj., qui coiistanti animo labores perfert; dýrd eljun- 

hress þjódkonungs G. 11. 
eljunþungr, adj., strenuus, fortis Edr. 27. 
Ella, m. pr.; 1) reæ quidam;, EUa steins Lista rea montanorum, 

i. e. gigas, et ita aldrminkandi EUu steins Lista Thor Þdr. 19. ~ 

2) rex J\'07'thumhriœ; acc. Ellu Kkm. 24; í Ellu KJcm. 27; Ellu 

kind Angli Vkv. 7; Kdr. 11. 
ella, adv., alias, alioquin; R. 22; Mhk. 11; edr ella Hr. A. 7. 
ellegar, adv., alioquin; quod si non fit; Sk. 60. 89. 110. 
elli, /., senectus; stillir beidat elii (gen.) Edr. 31. 
ellifti, num. ord., undecimus; vann ellifta styr Vkv. 11. 
ellilyf, n. pl., remedia senectutis; ellilyf Ása i. e. poma Tdunœ Hlg. 9. 
ellri (t. e. eldri), comp. adj. gamali, q. v. 
ellveldr, part. prcd. comp. (pro eldveldr; veWa ^ coquere)^ igne 

coctus, igne procusus; herdimeidar ellvelds hringskóds qui ensem 

igne procusum torquent, bellatores R. 32. 
elri, n., alnus; eldr elri skœdr Jdr. 19; elris grand noæa alni i. e. 

ignis Edr. 22. 
elrisgarmr, m., canis alrd, vastator alni, i^ e. ignis Hr. S. IL 
elska (ad), v., amare; þjódir elska eydendr geima vals Hr. A. 9; 

elskar at hundi canem ludificatur, cane delectatur Hkv. 23; elskid 

veg vísa vagnrœfrs G. 7 1 ; þú ert elskandi am>anda es L. 90. 
elskufundr, m., conventus amantium; af kœrleiks elskufundum Sk. 3. 
emja (ad), v., tdidare, misere ejulare; emjudu úlfhednar Hkv. 8; 

tók at emja Sk. 138. 
en l. enn, conj. compar., quam; usurpatur prœcedente vel adjecdoo 

vd adverbio gradus comparativi, e. gr. fyrri en rdr. 3; meiri en 

Hr. A. 1; Sk. 95; G. 62; L. 38; Isl. 6; þynnri enn súd Sk. 24; 

verra en tr^ll Mhk. 15; Mhk. 26. 27; heldr en Rdr. 10; Em. 5; 

meir enn L. 4; Sk. 20; fyrr enn Sk. 144. 202; itddem post annarr 

vocabtdum, e. gr. engi annarr en þú Hr. S. 20; Bgl. 8; L. 2. 73; 

eodem modo post ádr, sequente conjurwtivo, v. c. ádr en Eiríkr 

nœdi Ormi Efdr. 15; L. 6. 10. 67. 82; sequ. indic. G. 25. Ubi 

en — en at, conjunctivus sequitur, e. gr. valkpstr lá hœrri en varga 

ætt klífa mætti Hr. A. 13; Hkv. 13; Mhk. 23; Hr. S. 20; L. 94. 97. 
en l. enn, conj. advers., sed, atUem, vero, at; sœpissime tantummx>do 

est formvla transeundi eandemque fere vim atque ok habet; e. gr. 



56 

Rdr. 14; Yt. 2. 4. 27. 28. 45; Hlg. 5 (ubi enn Ugendum). 7. 13. 14. 

15. 18; Hkv. 3. 13. 17; Hkm. 2. 12; Hlt. (5. 16; Hfl. 1. 3. 11. cet.: 
Snt. 9. 18; Vkl. 15; Hdr. 3. 7. 8. 9; Þdr. 6. 8; Ódr. 1; Efdr. 5. 

16. 20; Vkv. 1. 2. cet.; Kdr. 3. 7; Bgl. 1. 3. 4. 12; Ó. S. 4; Hr. A. 
2. 4. 14; R. 17. 35; Edr..7. 16. cet.; G. 9. 29. 35. 57. 71; Hátt. 75; 
Isl. 2. 4. 7. 20. 26; Hr. S. 10; L. 8. 9. 14. 16. cet,; Sk. 39. 42. ()7. 
cet. Ab en L enn interrogationea et interchmoms sæpe incipiuni, 
e, gr, enn hversu vegnar? L. 8; L. 16. 21; enn byijak blíd verk 
G. 23; G. 38. 46. 

enda (nd), v,, jvnire; rejlex, endask, sufficere; r^dd randa endisk 

voa: dipeorum (pugna) suffecit Gldr. 4. 
endi, m, (— endir), 1) pars extrema alicujus rei; vid stangar enda 

Hlg. 7; med fjórum endum himins Vkl. 24; stendr á enda sub- 

vertitur Snt. 4. — 2) Jinis; veitk lífs enda Eysteins Yt. 33. 
endilangr, adj,, ab intima ad eatremam pariem porrectus; con- 

tinuus; fyr Ðanm^rk endilanga secundum cunetam Jjaniam Sk. 65. 
endilágr, adj,, súb cœlo per totam longitudinem extensus; grund 

endilág Hlg. 15. 
Endill, m, pr,, 1) gigas qindam; Endils mór saltus Endil^; regio 

mofdana Pdr. 3. — 2) pirata quidam; Endils nidjar bellatores 

maritimi Kkm. 18. 
endr, adv„ 1) olim; Yt. 22. 24; Hdr. 9; ^dr. 2; Ódr. 4; Vkv. 7. 9; 

Bgl. 8; R. 6. 21; þat vas endr id olim fuit R. 28. — 2) iterum; 

endr týndir frá tru qui a vera religione defecerunt; apostatœ G. 40. 
engi, engi, ekki, pron, indefin, adj,, nullus; nerno; substaiÉivi 

quoque vicibus fungiiur, Nom, sg. m, engi (svbst,) Snt. 16; R. 23; 

Mhk. 10. 16. 19. 28. 24; L. 59. 76; Sk. 45. 139. 153; engi (adj.) 

Vkl. 22; Edr. 2. 29. 32; Mhk. 23; Hr. S. 1. 4. 16. 20; L. 72; Sk. 97; 

engr (subsL) Bgl. 11; Edr. 4. — Acc, sg, m, engan Kkra. 5; 

Mhk. 24; angvan Jdr. 1. — Dai, sg. m, engum L. 8. — Noin, 

pl, m, angvir Mhk. 21 ; einigir Jdr. 1. — Acc. pl. m, engva Jdr. 39; 

enga Sk. 12. — Nom, sg. f, engi L. 26. 73. 87; Sk. 106. 112. - 

Gen, pl, f, engra Sk. 60. — Nom, »g, n, ekki, nihtl; nullum; 

Bj. 2; R. 12; Mhk. 2. 27; L. 2. 65; Sk. 62. ~ Bat. sg, n, engu 

Sk. 146. — Nom, pl, n, engi L. 34. — Cfr voc, ekki! 
engill, m,, angelus (gr, cíyyehK'); engill L. 7. 15; engillinn L. 9; 

engli einum (de (jábridé) L. 24; af engli L. 55; rpdd engilsins L. 55; 

menn ok engiar L. 34; L. 94; med dróttins englum R. 31 ; L. 13. 89; 

engla fylki Hr. A.9; G.4; L. 1.28.40.86; dýrd englanna i, e, deus L.23. 
England, n, pr,, Britannia; á Englandi R. 5. 
Englanes, n, pr,, promontorium qiwddam; Kkm. 11. 
Englar, m, pL, Éritanni; bœgja vid Engla Odr. 8; baud Englum 

Yggs at Vkv. 6; Vkv. 9. 
englastétt, /., ordo angelorum; (deus) prýddi hann (o: cœlutn) 

med englastéttum L. 6. 



S7 

Engus, 7n, pr,, prœfecíus gmdarn Canteriœ peninstdœ Hrfm. 7. 
enn, en, et, artic, prœpos. — 1) Conjungitur cum ornnibus adjectivorum 
gradibus; cum gr, posit. nom. sg, m. enn hardgreipi Bj. 2; Rdr. 2; 
Yt. 49; Hkv. 7; Em. 3. 6; Efdr. 28; R. 23; Edr. 4; G. 29. 33. 44; 
Bdr. 11. 12; Jdr. 14. 29; Mhk. 13. 18. 22; Isl. 3. 9. 10. 14. 16. 21; 
Hr. S. 17; Hrfm. 6. 7. 12. 14. 17; Sk. 46; etiam in vocat, e, gr, 
enn dýri dróttinn L. 85; L. 26. 80. 96; ojcc, sg. m, enn Bj. 6; 
Hkv. 7; R. 19. 22; G. 27; Sk. 72; doi. sg, m. enum Hkv. 1. 10; 
Hdr. 5; gen, sq. m. ens Rdr. 2; Hkv. 9; Bgl. 16; Hr. A. 13; Edr. 28; 
G. 1. 16. 44. 67. 70; Isl. 21; Hr. S. 4; nom. jpl, m, enir Bj. 1; 
nom, sg, f, en Hkv. 2; Hkm. 13; Bdr. 2; Jdr. 30; Hrfm. 19; {acc. 
sg, f, ena Hrfm. 17); nom. et acc, sg, n, et Hlg. 20; Efdr. 14; 
Hr. A. 9. 10; Bdr. 10; Jdr. 32; Hr. S. 13; dat, sg. n, enu Mhk. 28; 
nom^ et acc, pl, n, en e, gr, Bjarkamál en fornu Bj. in tit.; 
Hr. A. 3; Hrfm. 15; cum gr. compar, Yt. 25; Snt. 22; Edr. 28; 
G. 69; Mhk. 23. 27. 28; Isl. 9; cum gr, superl, Bj. 3; Jdr. 9; 
Mhk. 2; L. 96. — 2) Eodem m^do conjungitur cum partidpiis, 
e, gr, enn skjótandi Bj. 2; en bpls of fylda Rdr. 8; et skreytta 
skrín G. 41; Hr. S. 13. -- 3) Pariter cum num^ral, ordinal,, v. c. 
enn sétti Em. 8; en sétta Vkv. 6; et fimta R. 31; Vkv. 5. 8;' 
R. 29. 35; Jdr. 21; Mhk. 10; Hátt. 69. 
enn, adv,, prœterea; insuper; porro; etiarn, etiamnunc; þat mank 
enn Snt. 20; þar med enn Sk. 10; Yt. 31; Hlg. 14; Hkv. 20; 
Vkl. 11; Efdr. 7. 24; Vkv. 2. 4. 7; BgL 4. 17; Hr. A. 11; R. 7; 
G. 10; Jdr. 3. 4. 11; L. 43. 70. 88; Sk. 87. 96. 142. 164; cum 
comparativis, e. gr, enn lengra Vkl. 22; Efdr. 11; Ekm. 5. 
enni, n,, frons; at enni L. 58; í enni Sk. 170; um ennit L. 49; 

ennis innmáni luna frontis i. e. oculus Hdr. 3. 
ennihpgg, n,, ictus fronti inflictus; bpUf^gr ennihpgg Rdr. 6. 
Enskr, adj., Britannicus; aldrspell Enskrar dróttar R. 5. 
epli, n,, pomum; fyr epli bannat L. 66; bíta eplit L. 14. 17. 
ept, prœp,, post; c, dat. ept dvergi hljóp Yt. 2; hann réá ept 

manni virum secutus est R. 28; gekk ept sk^fnungi Isl. 21. 
eptir, prœp., post; cum ojcc. (vi temporali); grétu eptir hann post eum 

(o: mortuum) Mhk. 9. 
eptir, adv,, postea; deiruieps; re- (in compositis); þar eptir deinceps 
Jdr. 39; Jdr. 37; lá eptir remansit G. 60; lást eptir relictum est 
Sk. 185; eptir leita expetere, affectare L. 2; eptir hlaupa i. e. 
pretio parare, suppeditare Sk. 106. 
eptirdæmi, n., exemplum; minniiig eptirdæmi L. 52. 
er, part, relationis, a qua et enuntiationes relativœ et aliœ senterítiœ 
secundariœ incipiunt. — 1) Scepissime vicibus pronominis rdativi 
fungitur, sive prœcedit pronomen demonstrativum sá l, hinn sive 
omissum est; e, gr. sá er is qui Mhk. 8. 28; L. 76; Sk. 23. 57; 
hinn er Mhk. 22; er qui L. 7. 37. 48. 51. 66; Sk. 17. 160. 171; 

8 



58 

þann er eum qui Mbk. 26; L. 21. 64 (cum conj^; þeim er ei qui 
Mhk. 14; hverr er quicunque Mhk. 29; L. 74. 99; er queni L. 47. 
52. 66. 87. 96; Sk. 46; er cui L. 39; þeir er ii qui Mhk. 3; er 
qui (pl.) L. 4. Hi>. 73; er jiio« L. 61; er quœ (f. sg.) L. 45. 54. 
80 (cum conjX 82. 85. 88; Sk. 162; þá 'r jMam L. 64; þess er 
e^u8 quod Mhk. 28; þat er id quod L. 18. 20. 67. 76; Sk. 98; 
Jormula þat er plures res antea eiiumeratas in unum complecUtur, 
e. gr. jprá ok lopt, þat er dróttinn gjerái L. 10; hold ok blód, 
þat er tókt af módur L. 83. — 2) Vim aut localem, quœ didtur, 
aut temporalem, atd denique cauealetn his locia parttcula habet; 
þar . . . er »W, lÁi L. 15; er quum, ubi Hr. S. 6. 15; L. 55. 59. 61. 96 
(þá . . . er). 99; Sk. 136. 180; undrast myrkr er (quod) Ijós er 
styrkra L. 01; hvert þat sinn er iMcunqiée L. 81. — ApJujeresin 
patUur, e, gr. þá 'r L. 64; hverr 'r L. 74; þá 'r L. 99. lÍerumque 
er particula in initio enuMiatioms locum habet; nonnumquam tamea 
ab eo paullulum remota eat, e. gr. leidar nest, leysir er ^nd af 
boldsins b^ndum L. 83; L. 65. Apud rtceidiores er interdum 
omiUitur, e. gr. Sk. 30. 32. 50. 93. 112. 123. Cfr formam anU- 
quiorem es! 

e r = es, 3 sg. prœs. verbi vesa, q. v. 

erendi, n., negotium; bjóda ehm erendi rnandare alicui negotium L.24. 

erfa (fd), v., 1) hereditatis jure aliquid acdpere. — 2) ultionem cœdis 
alicujus hereditate accipere; tdcisd, e. gr. hafái f^dur erfdan pat/rem 
(cœaem patris) tdtus est Vkl. 6. 

erfd, /., hereditas; telja erfdir þangat Edr. 23; vardi erfdir heredia 
defendit Bgl. 3. 

erfi, n., epulum funébre; drekka erfi parentalia cdebrare Jdr. 10. 

erfidr, adj., rnolestus; laboriosus; erfitt verdr þeira 's iUa kann 
imperitis molestum erit Mhk. 24. 

erfingi, m., heres; fílius; erfingi Ásbjarnar Isl. 7; frák erfíngja 
Skólms hart fram gingu Isl. 13. 

erkistóU, m., sdla archiepiscopi; archiepiscopatus ; dpglingr lét erki- 
stól settan skamt frá Lundi £dr. 27 ; kvámu erkistóli hingat G. G5. 

ern, adj., strenuus; Hlg. 12; c. gen. ern valbrodda in telis tractandis 
strenuus Hátt. 79. 

Erpr, m. pr., fUius Jonakeri et Gudrunœ; Erps of barmar i. e. 
Hamdir ok S^rli Rdr. 3. 

errinn, adj., strenuus; Hr. S. 18. 

erumk — 1) er mér est mdhi; erumk glatt hjarta Era. 1; Em. 4; 
Snt. 1. 6. 24. — 2) eru mér sunt rnihi; e. gr. erumk vánir Em. 1. 

erumka = er mér eigi non est mihi Snt. 17. 

es, particula rdationis, a qua indpiunt secundariœ quœlibet fere sen- 
tentiœ. — 1) Pro rdativo pronomine usurpatur, dve prœcedxt pro- 
nomen demonsitraJtxvum sive omissum est, e. gr. hinn 's is qui (sg.) 
Yt. 17; sá es Hkra. 19; Kkm. 22; es qui Hkv. 9. 14; Ein. 3; 



59 

Hlt. 9; Vkv. 14; G. 41; hverr es quicunque G. 66; þeim es ei qui 
Mhk. 24; þann es euvn qui (c. conj,) Snt. 16; sá es is quem Yt. 5; 
þeir es w qui Edr. 21; G. 12; hinir es Hkv. 24; es Hkv. 18; þeim 
es iis qui Jdr. 18; es quos Hkv. 19; es quœ (f, 8g,) Hkv. 2 (bis); 
þær es qtios G. 64; es quod Snt. 6; Vkv. 10; Efdr. 2; es quocum 
Snt. 23; þau es ea quœ Edr. 25. — 2) 46 es particula vndpiuiit 
enunUationes declarativœ, quœ vidbus subjecti aut objecti funguníur; 
e. gr. hitt . . . es Edr, 10. 28; G. 19; Yt. 53; es Hlg. 14; þat es 
Hfl. 19; því es Hkm. 12; Hr. A. 8; Hr. S. 7. — 3) Vim hcalem, 
guœ didtur, habet; e. gr. es (ubi) hvílir j^furr G. 26. — 4) Enun- 
tíationum temporalium fadt initium, e. gr. Rdr. 10; Yt. 20. 25. 
40; Hkv. 1. 9. 17. 21; Hkm. 18; Hlt. 6. 13; Snt. 13. 14. 20. 22; 
Vkl. 20; Bgl. 6. 13; Hr. A. 9; G. 48; Kkm. 1. 3. 13. — 5) Causalem 
vim habet, e. gr. Hkv. 18; Hkm. 10. — 6) Post vocabula gradus 
comparativi es est — quam; v. c. muni sidar es (paulo posterius 
quam) þvegit h^fdu G. 23. — Aphœredn e vocalis patítur, e. gr. 
ból hátt 's vikingar áttu Vkv. 10; persœpe particula per cradn 
{Ila7n, quam bragarmál vocant, cum formis pronominis 1. adverbii 
dernonstratim in unum confunditur, veltd sás, þás, þars q. v. — 
Pro es recentiores habent formam er, q. v. 

eskifat, n., vas fraxineum; eskifaz (i. e. eskifats) af springr Sgdr. 5. 

eta (át, etinn), v.; 1) com^dere; prn of etr undarn aquHa dbum 
comedit 0. S. 3; át okbjprn taurum comedit Hlg. 6; L. 18. — 
2) consumere; absumere, spoliare; léta etask af (-— léta eta af sér) 
se spoliari bonis non pa^sus est Kdr. 8. 

etja (atta), v., indtare; c. dat. etja j^frum saman Mhk. 22; pttu 
markar meinþjóf á sinn fpdur Yt* 6; þótt etti jpfrum Rdr. 9. 

etjulund, /., ingemum calidum; fervor animi; setja jpfra etjulund 
Vkl. 1. 

Eva, /. pr., mater gentis hum^nœ; L. 16. 18. 66; voc. L. 16; oc'f. 
Evam L. 13. 43. 66. 

ey, adv., semper, perpetuo; ey ódr semper ferox Gldr. 2. 

ey, f.,ins%da; í eyju Hkm. 6; vída of eyjar Jdr. 19; Jdr. 35; Hrfm. 13. 

Eydanir, m. pl., Dani insulares; œgir Eydana Hkm. 3; Edr. 24. 

eyda (dd), v., vaMare; vacuefacere; ddere, ad internedonem ocddere; 
eyda grund langvidrum Mhk. 24; eyddu eyjar Hrfm. 13; G. 56; 
c. dat. eyddi Skotum Odr. 8; eyddi hringum Edr. 7; eyddi v^rgum 
proscriptos exstirpamt Edr. 8; eydendr geima vals vastanies navem, 
oeUatores Hr. A. 9; at eyd^ndum Hlt. 13 (ubi fortasse mÆus 
scribitur Eyd^num); í eyddri Eysýslu Vkv. 2; Ormr enn langi 
nam eydask R. 23; eydisk land ok lád Hkm. 21; eyáskBk — longe 
abesse, e, gr. hitt eydisk, at loTige abest, td Edr. 14. 

eyding, /., desolatio; eyding lasta L. 89, 

eydir, m., vastaJtor; oppresíior; eydir svikfólks Edr. 5; eydir úlfa 
grádar bellator Hr. A. 5; fyr eydi dalreydar ítrbóla perditori 



60 

auri, i. e. mro liberali Hrfm. 7; skip eyáis unnglóda navigia 

vastatoris auri, i, e, viri navigia Bdr. 12. 
Eyjar, /. pl.y Orcades et Fœroœ iíisulœ; vann kristnat Island, Grœna- 

veldi ok Eyjar R. 11. 
eykr, m., jumentum; equus; jptuns eykr i, e. taurus Yt. 27; eykir 

fi^urbords naves Vkl. I7; eykja g^ervi ornamenta equo^mm i, e. 

frena Yt. 19. 
eyland, n., terra insularis; eylands jarlar Yt. 30. 
eyúid, /. miseria; med eymd ok ópi L. 72. 
Eynefir, m, pr,, regulus quidam maritimus; á Eynefis yndrum in 

soleis Ugneis Eynefiris, in navibus Kkm. 11. 
eyra, n,, auris; lét hnefa skjalla vid eyra Hdr. 4; eyru ór aures 

nostrœ Bgl. 7; hann greip fyr eyrun sín Sk. 109. 
Eyrasund L Eyrarsund, n, pr,, Danicum fretum; í Eyrasundi 

Kkm. 2; at Eyrarsundi Hr. S. 15. 
eyrir, m^, octava pars librœ; hagl hvert vá eyri Bdr. 9; pL aurar 

= divitiœ, e, gr, gefa aura Jdr. 44; af aurum prœ divitiis Jdr. 36. 
eyrnalauss, adj., auribus privatus; at eyrnalausum (hundi) Hkv. 23. 
eyrr, /., acta arenosa; Ungula arenosa; út fyr eyri Kkm. 21. 
Eysteinn, m, pr, ; 1 ) rex Upsaliensis ; \ v Eysteinns líf Y t . 33 . — 

2) rex Norvagensis,fiIius Halfdani; Yt.45. — 3) rex qiddam Ullara- 

hrensis Kkm. 7. — 4) reæ Norvegorum.jiUus Haraldi GilU; G. 8. 71. 
eystri, adj., orientaUs; salt et eystra m/ire BaUicum Hr. A. 2. 
Eysýsla, /. pr,, Osilia^ insula inaris BaUid; í eyddri Eysýslu Vkv. 2. 
eyverskr, adi,, insulanus; lét eyverskan her deyja Odr. 9. 
eyvit, /., ídhtl; eyvit týr nihH prodest Mhk. 12; Mhk. 29. 



E. 

ól, n,, turbo; proceUa; œda él turbinem movere Jdr. 32; élin þykkja 
m^rgum Ijót vertices venti omnibus asperi videntur Mhk. 19. Sœpis- 
sim£ vox él in appeílationibus pugnœ usurpatur, e, gr, él sverds 
proceUa gladii, i, e, pugna Isl. Iz; él eggja proddla tdorum, i e. 
pugna Bdr. 4; él stála pugna Jdr. 27; Efdr. 22; Ála éi turbo 
piratc^, pugna Vkl. 3; í odda éli in pugna Kkm. 22; í Yggjar éli 
Jdr. 29; í éli Yggjar báls Isl. 13; Próttar éla (procellarum OdmSy 
u e, prœUorum) blikrudr R. 2; Sv^lnis éla {prœUorum) sól K. IC; 
él (j^ndlar þeys impetus pugnœ, atque ita éla skyndir G^ndlar 
þeys bdlator R. 11. 

élbjódr, m., qvi procdlam offert; él hrotta proceUa gladii, pugna; 
itaque élbjódr hrotta qui pugnam offert, beuator Isl. 22. 

él-Freyr, m,, deus (Freyer) proceuœ; ól-Freyr UUar kjála deus 
procdlœ cUpeorum, deus pugnœ, bellator R. 6. 

élkaldr, adj,, proceUœ instar frigidus ; élkaldr Vpdlu straurar Yt. 4G. 



ólker, n,, vas procellarum, i. e, a^; i élkers botni Edr. 3. 
élmarr, m., equm proceUœ, i, e, navis; élniars typpi Hr. A. 10. 
élsv'ellandi, part, compos., qui procdlam tuinefojcét; ókveilaiidi 

Yggjar procellatn Odirns tumsfaciens, beUator Jdr. 43. 
ér, pron.^pers, 2 pl., vos; nom. ér Hkv. 20; acc, et dat, ydr Bj. 2; 

L. 2; Sk. 47. 



fadir, in,, pater; fadir hinn sæti! L. 79; Hlg. 6. 8. 12; Snt. 12; 

l^gseims fadir Lokius Þdr. 1; fadir Magna Thor tdr. 20; Bgl. 3; 

L. 81; Sk. 121; acc, sg, fpdur Yt. 6; Bgl. 7; G. 27; Kkm. 27; 

Isl. 3; fedr Hlg. 4; L. 9; dat, sg, fedr Rdr. 8; Bgl. 2; L. 57; 

fedrnum L. 87; gen, sg, f^dur Vkl. 3; R. 5; Kkm. 25; Isl. 4. 5; 

dat, pl. fedrum Bgl. 17; gen. pl. fedra Jdr. 10. 
fadma (ad), v., a/mplecti; fadma fedgin þessi L.v9. 
fadmbyggvir, m., qui in sinu alicujus habitat; nuiritus; einum 

eineygja Friggjar fadmbyggvi i. e. Odini Hkv. 12. 
fatimr, m., sinus, amplexus; breiddi fadminn amplexum dedit L. 55; 

L. 57. 68. 
fagna (ad). v.; 1) ketari, gaudere; c. dat. fagna átu G. 29; Isl. 4; 

Kkni. 19; Hr. S. 20; jafnan fagnar kvikr madr kú Mbk. 4; þegnar 

fagna frid Bgi. 2; vargr fagnadi tafni Kkm. 9; fpgnudum dád 

slíkri Hkv. 12; því vas úlfr feginu Hfl. 13; absol. eigi mun ormr 

fagna L. 60. — 2) bene excipere; cum dat., e. gr, ér fagnid verum 

Hkv. 20; god fagni bragningi R. 33; Bgi. 17. — 3) convivium 

appara/re; fens fúr-Rpgnir fagnar Sgdr. 6. 
fagnadarlaiig, m., lavatio gaudio excitata; fagnadarlaug af auguin 

i. e. lacrimœ gaudio prolectatœ L. 32. 
fagnadr, ííl,, gaudium; fiíma fagnad gaudia reportare L. 74. 
fagnafundr, m., lœtus congressus; Hlt. 13. 
fagr (/. f^gr, n. fagrt), adj., púicher, splendidus, venustus; kvad 

standa stigii fagran G. 15; G. 9; L. 10. 82; Sk. 200; á fpgrum 

botni Rdr. 7; Vkv. 10; gœddir f^grum mækum Hkv. 16; fpgr 

seima Gudr Jdr. 6; fiskastykkit fagrt ök hvítt Sk. 40; í f^gru 

in re pulchra Mhk. 17; Hdr. 2. 
fagrbuinn, part. compos., pulchre vestitus; gengum fagrbúnir Bj. 5. 
fagrbyrdr, f., onus sphndidum; gœda ehn fagrbyrdi Bj. 3. 
fagrrendadr, part, compos. (* rejiá& r— striare), pidchre striatus; 

á feldum vei fagrrendudum Hkv. 19. 
f alda (felt, faldinn), v., caput apice redimdre; lijálmi faldinn galeatus 

Vkv. 17; Edr. 18; ferd faldin œgishjálmi Hr. S. 8. 
faldrudr, m., arbor apice induta; faldr Hamdis apex Hamderi, i. e, 

gcíea, unde Hamdis faldrudr -- arbor galeœ, i. e. pugnator, vir Jdr. 14» 



62 

fall, n., 1) lapsw; ruina; breka fall œstuatio fluctuum Hátt. 77; 
vid falli djúprastar Fdr. 10; falls er ván at fornu tré Mhk. 23. — 
2) cams; cœdes, e, gr, rak hann nidr rammligt fall imwnoimpetn 
eum projiciebat Sk. 176; flotna fall Rdr. 7; Snt. 10; af falli 
Tryggva sunar Efdr. 21. 25. 

falla (fell l. féll, fallinn), v.; 1) cadere; labi; proprio semu mur- 
patur de animantibue, e. gr, falla af drasils bógum Yt. 31; falla 
á kné sín bædi in vtrumque genu procidere L. 51 cet,; fell at 
bpfdi Rdr. 4; fell und ara greipar Yt. 29; bann féll ^fugr á bak 
Sk. 134; eodem modo de rebus inanimis, v, c, sér mar falla of 
herdirÞdr. 7; hallir náðu at falla cedes cóUapsœ sunt Edr. 22; 
hrpnn felbr of sker Mhk. 27; skinn fellr at enni cUtie corrugatur 
in fronte L. 58; falli fagnadarlaug af augum L. 32; sveiti fell á 
valkpst Edr. 19; Kkm. 3; Jdr. 28; L. 54; Hkm. 7; fell byrr í 
vádir ventus vda implevit Jdr. 33; hrannir fellu fluctus rud>ant 
R. 14; Hr. S. 11; lungun féllu um nára Sk. 144; sárin féllu á 
(o: búkinn) vulnera inciderunt in alvum, i, e, erant in alvo Sk; 201; 
tennur falhiar úr haus Sk. 194. — 2) occidere (in prœUo); fallii 
Hlg. 18; Ódr. 4; Bgl. 1; falla fyr mæki Kkm. 17; Sk. 146. 151. 
153. 158. 179; fell Yt. 18; Vkl. 12; Vkv. 9; Bgl.4; R. 18; G. 44; 
Kkm. 9. 14. 19; Bdr. 9; Isl. 3. 9; féll Sk. 144. 150. 173; fellu 
Hlt. 10; Vkl. 5; Efdr. 5; Vkv. 11; R. 5; Bdr. 6; Hr. S. 8; Hrfm. 
10. 11; felli Hkv. 9; Hfl. 8; G. 13; Kkm. 5. 6. 7. 10. 11. 20; at 
mpg fallinn Hdr. 6. — 3) Sensu transhto usurpatur, e, gr, þás 
mál falla tempore incidente opportuno Hátt. 75; féll þat ekki úr 
minni Sk. 91; féll beint í kpr prorsus ex sententia processit Sk. 104. 

fallj^tunn, m,,gigasprostratus; falljptuns rekkar bekk-karms rdr.18. 

falr, adj,, venahs; haukstrandar mpl es hilmi fpl rex aurum venm^ 
dat, largitur Hfl.l7; fljóðin læt ek fpl femdnas habeo venales Sk.lll. 

fang, n., certamen, luctatio; dólga fang pugna, atque ita dólga fangs 
menn mUites Efdr. 2. 

fanga (ad), v,, capere; dedpere; lukkan hefr þik fangat Sk.49; Sk.61. 

fangsæll, adj,, %n prœda fa/sienda prosper; fylkir fangsæll Vkl. 16; 
Hlg. 8. 

far, n,; 1) iter; tíva of far iter deorum Hlg. 1. — 2) raiio agendi; 
svás mitt of far Hfl. 1; Eiriks of far Hfl. 14; annars rœdr margr 
of far Mhk. 15. — 3) navis - farkostr; far Ullar navis Utleri, i, e. 
dipeus; af gulli Ullar fars Hr. S. 14. 

fara (fór, farinn), v,; 1) ire; venire; ferri; projicisci, cet,; de per- 
sonis, e, gr, fara med <)dni Hkm. 1 ; fara dauda ordi t. e. decedere, 
mori Yt. 14; fara í brynju loricam stbi induere Hkra. 2; Hkm. 20; 
ferk venio Bgl. 9; hvatt ferr dto cursu fertur Hátt. 78; ferr til 
hallar Hkm. 14; Onundr ferr á hendr Dpnum Kdr. 3; ad ei fari 
vit hrppum ne prœdpites eamus L. 16; fardu propera! Sk. 107: 
f^rum í vápn Bgl. 9; fórk of ver Hfl. 1; Bgl. 17; fórt of óþjóá 



eldi cum incendiis terram impróborum peraffrabds, i. e. barbaros 
incendiis vastabas Hr. A. 12; fórtu ór landi þínu Sk. 100; fór til 
orrostu Hkm. 3; Yt. 45; Hkm. 21; Vkl. 19; Þdr. 9; Edr. 12. 28; 
Jdr. 42; fór heim domum reversus est Sk. 165; Sk. 57. 173; fór 
at sofna dormitum ivU Sk. 45; fóru at slátra Sk. 21; fórm saman 
congressi sunt Vkl. .14; váru farnir in via erant Hlg. 4; cum accus,, 
viœ, V. c. fara lýrgptu per m^re proficisci Kdr. 2; eodem modo 
de iis, quœ anima carent, v, c. j^rd ferr und menþverri terra in 
potestatem viri venit. Hkdr. 6; ferr (o: kyttr) fam>a divulgatur 
Bgl. 12; fremdin þín ferr um heiminn vída Sk. 48; tákn ferr 
hvert á annat miramla se invicem excipiunt G. 46; ordin fara 
voces sparguntur Mhk. 16; birkisótt fór um búkarls búdir Hr. S. 10; 
ord fóru á svik verba fraudem spectahard Bgl. 7; var sem elding 
fœri Hr. S. 15; sem at honum færi vódinn Sk. 109. — 2) esse, 
fore, Jieri; versari; se gerere, etc., e. gr. sem ferk máli ut carmdm 
persequor Vkv. 7; hvék fer verka G. 8; ferr (impers.) af huldu 
eœ occulto res agitur L. 39; þanninn ferr (impers.) þeim unga 
manni ita se gerit hic juvenis L. 41 ; hlutgjarn ferr med annars 
spk importunus alienis rebus implicatur Mhk. 16; fara med hvita 
glófa digitalibus albis indvtœ sunt 8k. 87; þótt alt , fari byrst 
etsi omnes horrendo modo se gerebant Mhk. 10; fórk andvígr 
adversarius ýerem Snt. 8; fórk aldrigi at gpldrum numquam in- 
cantamenia exercui Jdr. 2; hvé hon fór víd raik quíbus moribus 
in me usa sit Mhk. 3; fór (impers.) svá fram ita evenit Hfl. 20; 
svá fór þat ita evenit L. 16; hugdi at boga vedr fœri til fárhuga 
putabat prœlium peiicvlosum fore Rdr. 8; vardat sás fœri fram 
slíku jarls ríki non exstitit, qui tanta prœtoria potestate prodiret, 
i. e. tarUum potestate valeret Vkl. 6; ekki hefk med flimtun farit 
ludibriis non usus sum Mhk. 2; sás hafdi farit afskýfdr orda hlýdu 
cui lingua eœdsa erat G. 26. — 3) fara transitivum — fyrirfara; 
perdere, delere, exstirpare; c. dat. obj., e. gr. fór glaums nidjum Pdr. 18 ; 
fara fj^rvi sínu Yt. 40. 

farald, n., late vagans rnorbus; ekki vardat fordum farald œgritudo 
(aiaantium) olim non fiebat vulgaris, raro acddebat Mhk. 11 cet. 

fardir, /. pl. — ferdir; everda, res gestœ; þær of fardir Hlg. 20. 

farlengd, f., longinquitas itineris; þú skalt farlengd þína inna Sk. 93. 

farligr (pro fagrligr), adj.; pulcher; farligt eiki Hr. A. 7; fákhlad- 
endr farligs húfs Efdr. 9; (cfr tarnen Gislason, Om Hdrim 57). 

farlyst, f., cupido projiciscendi ; faríystir kómu fylki Kdr. 9. 

ÍArma-Týr, m., deus (Tyr) onerum, i. e. Oden; svanir farma-Týs 
i. e. corvi Hlt. 11. 

farmr, m., onus; farmr Sigynjar arma onus brachiorum Sigyrux i. e. 
IjoJdus Hlg. 7; farmr arma hapts meinsvarans i. e. Gjálp, femina 
gigas Þdr. 3 ; í gálga farms (i. e. Odinis) hverlegi in carmine Hlt. 1 . 

farmpgnudr, m., itinera suscipiens; de Odine Hlt. 2. 



M 

farri, m,, taurus, Yt. 27, %U pkrique vertunt. Potiua tamen accipi- 
endum est farri =r. éírro; farri jptuns eykr taurus erro; cfr annot 
ad h. l, 

faBta, adv,y frrrmter; stódu fasta /irwAO gradu steterunt rdr. 12. 

fasta (ad), v,, cibo abstinere; léta ^rn né ylgi fasta Kkm. 16. 

fasta, /., jejwmim, inedia; brá fpstu gífrs hesta Jdr. 35; f^lr af 
f^stuiu L. 42. 

fastkaldr, m., vinculum, compes; fasthaldr vard á Fenri lagdr Mhk. 21. 

Fasti, m, pr,, dux quidam mUitum; gen, Fasta Yt. 30. 

fasti, m,, firmiUis, robur; fœrdr í fasta in jirmitudinem iUatus, i', e. 
robore indutus (cfr fœrask í asmegin) Þdr. 18. 

fasti, m,, ignis; fasti unnar i. e, aurum Hr. S. 14; týnir fasta vala 
strætis qui dispergib ignem manús, i, e. auri prodigus G. 25. 

fastligr, adj,, validus; fastligr^garmr fýris ventus vehemens Hr. A. 10. 

fastna C*^X ^-^ despondere; fastna Hildi sibi HHdam despondere 
Sk. 123. 

fastordr, adj., verax; fastordr skyli þengiU vesa Bgl. 10. 

fastr, adj,, 1) firmus, durus; rak sinn fastau flein Sk. 162; í f^stum 
þokk duro ammo Snt. 18; ódu fast firmo gradu processerurd 
Pdr. 8 ; neutr, fast pro adverbio ~ vehementer, e, gr, sálin berist 
um fast L. 75; tók at svída fast Sk. 175. — 2) fixus; vard fastr 
adhœsit Hlg. 7; halda fast á Ipgum leges tueri Bgl. 4; sverd stód 
fást í t^nnum ensis dentihus obhœsit Sk. 155. 

fat, n., vestis; Hildar fat i, e. clipeus; á hlýri Hildar fats Hlg. 1; 
fpt Sprla vestes Sorlii, i. e, loricœ Hkdr. 8. 

fá (fekk /. fékk, fengum l. flngum, fenginn), v.; 1) capere, a^cci- 
pere; obtinere; usurpatur de personis aliisque animardwm, e, gr. 
fá eitthvat Sk. 140; létt fæk holl laun ódar G. 70; ylgr fœr sylg 
0. S. 3; Edr. 29; [at] fyrdasveitin fái vist L. 15; fekktu 9II þeira 
flaust Hr. A. 14; nafn fekk hann Bgl. 1 ; R. 12; G. 24. 26. 28. 38; 
Isl. 11. 12; þú fékkt (0: neyd) Sk. 100; fékk L. 12. 64; Sk. 125. 
136. 139. 178; sá f^rnudr, es fengud Hr. A. 13; þeir fingu hringa 
Rdr. 10; medr fengu mikit vedr 0. S. 4; ádr enn j^rd féngi alla 
prýdi L. 10; vidr afspringit, þat er [þau] féngi L. 13; hefr fengit 
Sk. 191. 192; hafdi fengit L. 7. 15; fenginn captus, captivus 
Vkv. 13. — 2) uxorem ducere, in matrimonium ducere aliquam, 
e, gr. vór fengum Fóru Kkm. 1 ; HedinQ viU gjarna Hildi fá Sk. 88. 
— 3) dure; concíliare, comparare; e. gr. hjprr fær hjarl Sigurái 
Sgdr. 2 ; at jardlig tunga fái þór stef til handa L. 26 ; fá honum 
da ei! Sk. 107; fekk mart sorgar P^rtum Vkv. 8; Isl. 10; Hrfm. 14; 
fengum gera gisting Ekm. 3; Ekm. 8.24; fengud yrkisefni Hr.A. 15; 
ótti fengins goUs terror auri comparati Hr. A. 7 ; Míms vinr hefr 
fengnar (datas habet i. e. dedit) mér b^lva bœtr Snt. 22; lét hræ 
fingin hrafni cadavera corvo tradita esse sivit (:r::rz tradidit) Isl. 7; 
etiam cum dat, pers, et genit, rei, v, c. þat fœr þjódar snytri tírar 



65 

Ykl. 5; tunga fekk mér goUs Bgl. 17; G. 41; Ekm. 26; fengum 
vér fótgúlum fugli mikils verdar Ekm. 2; p(M8, fásk, €. gr, odda- 
madr fæsk (i, e, creatur, eligitur) enn þridi Mhk. 10; hagnadr 
fekksk ór styr lucrurn e pugna perceptum est G. 32; tafn fekksk 
vprgum Ekm^ 10; refiex, fást i = se dare cdicui rei, negctío aUquo 
implicari, e. gr, ef fæst þar í si huic rei assentitur Sk. 121; fást 
í móti þér te adoriri, te aggredi Sk. 137. — 4) Periphraatice usur- 
patur, e, gr, ek fæ drópu stœrda hródri carmen laudibus auctum 
(i, e, impJetum) habeo; carm£n laudatimm daboram R. 35. 

f á (fáda), V,, pingere; part, prœt, fádr («* fát Z. fátt) pictua, obductus, 
íUitus; þaz á Leifa landa iaufi fátt ea in clipeo depicta swú Rdr. 4; 
þat 's of fát Hlg. 13; þák bifkleif bifum fáda Hlg. 13. 20; grundar 
vals gulli fádar manus auro (annulp) órnatœ Ekm. 7. 

Fáfnir, m, pr,, jilius Reidmaris in serpentem conversus; Fáfnis 
midgardr terra Fafneri (cui incubuit), i, e, aurum Bj. 3. 

fákhladandi, part. compos,, equum onerans; húfs fákr equus mar- 
ginis navigii, i, e, navis, atque ita húfs fákhládendr navem onerantes, 
i, e, viri Efdr. 9. 

fákr, m,, equus; canterius; fákr grídar equus gigantis feminœ, i, e, 
lupus; lét grídar fák fagna blódi Isl. 4. 

fála, /., gigas femina; lamia; fálu hestr equus lamiœ, i, e, lupus 
Kkm. 8 ; me^ fjpmis fálu cum lamia (= noana bestia, noxa) gcHeœ, 
i, e. cum securi Jdr. 42. 

fálma (ad), v., prœtemptaniem ire; trepidare; kvádu fjandmenn 
ydra fálma Hr. A. 4. 

fár (fá, fátt), adj., pauctis; sœpissime fár est = nuUu8, nemo (per 
litotem quandarn); e. gr. fár beid ór stad sára nemo loco manens 
vulnera exspectavit Vkv. 2; fár hringdrífr Kdr. 10; fár konungr 
0. S. 6 (vid, I 141); Ekm. 19. 24; mj^k fár admodum pauci 
Mhk. 12; fátt ór fj^lda af jartegnum G. 67; fátt er þat, er siduna 
váttar L. 76; fátt (nihil) er kyrru betra Sk. 94; ráda fá (= fáu) 
parva^ facuUates hohere Mhk. 13; mj^k fás gá admodum pauca 
(nikU fere) curare Mhk. 20 ; Væringjar harda fáir G. 53 ; trúik fá 
(paucos = neminern) munu hitta hans fedrætt L. 41 ; fám vikum 
sídar G. 37; ek veit færi (acc, pl, compar,; o: fremja) þær (íþróttir) 
R. 25; fæstr gramr nuUus omnino rex G. 14; fæstir sjá vid prettum 
L. 43; fæst foldar rán Edr. 8; fœst, adv., minim^ Sk. 75. 

fár, n,, noxa, pemides; bjóda pdrum fár aliis afferre perniciem 
Mhk. 6; fár randa noxa clipeorum, i, e, gladius Bdr. 6. 

Fárbauti, m, pr., pater Juokii; Fárbauta mpgr léokius Hlg. 5; 
Hdr. 2. 

fárbjódr, m,, qui cladem affert; fárbjódr Skota Scotos prostemens 
Hfl. 10. 

fárhugi, m., periculum; fara til fárhuga cum pericido esse, peri- 
culosum esse Rdr. 8. 



66 

fárskierðAiidi, párt, c&mpos,, perniciem otmrtens; fárskerdaiidi fyrcía 

áfferruncus maiorum hnma7U>rum G. 63. 
fátalaðr, paH. compos,, pauca hquens L. 52. 
fátídr, adj,, ingratus, invisus; nam fátída frœái m^lestam accepit 

notitiam Þdr. 15. 
fátœkr, adj,, pauper; fatækt («. e. fátœkt) fólkit Sk. 43. 191. 192. 
fávÍBS, adj., stultus; L. 9. 
fedgi^, n. pl. — 1) pater ei jilia l. Jiliœ; fedgin þessi (=- fadir et 

ofbeldit, quod ah eo procreatum est; vox fedgin h. l. usurpatur, 

quia vocabula faáir et ofbeldit diversi sunt generis) L. 9. — 

2) pater et mater, parentes; fyrstu fedgin vár parentes universi 

generis humani L. lö. 
Fedja, /. pr. (=r. Fenja), ancíUa Frodii; Fedjn stedi ineus Fenjœ, 

hpis (molaris), saæum; Þdr. 6. 
fedrpersóna, /., prirna persona Sanctœ Trinitaiis; L. 24. 
fedrætt, /., paternum genus; acctts. fedrœtt L. 41. 
feginn, ctdj., lcetus; fegnir lífi salute gauderúes Hr. S. 17. 
feigd, /., m^yrs brevi instans; til gumna feigdar Efdr. 8; feigdar 

ord prœsens fatum Yt. l^ 
feigr, adj., cui mors prœsens imminet; e. gr. sjaldan hittisk feigs 

vpk frdrin Mhk. 2ö; feigir fleinþoUar Hrfm, \11; oddr beit 

Skota feiga R. 6; feigra firda fjprr^nn Efdr. 17; comp. feigri 

Kkm. 22. 
feikr, adj., immanis, immensus; feikt ofbeldit L. 9. 
feitr, adj., pinguis; átti hirzlu innan feita Sk. 13. 
fela (fal, fólginn), v., condere; celare; fálu (sepeliverunt) budlung 

Yt. 48; veitk enda fólginn Jinem scio occuHum Yt. 33; fólgin orá 

Bgl. 7; audnan felst hér undir Sk. 89. 
feldr, m., paUium, toga; stinga npsum nidr í feldi Bgl. 13; á feldum 

raudum Hkv. 19. 
fella (Id), -v,, 1) sternere; dejicere; gildar feldu mar Hdr. 8; bad 

rámsíks stœriaska fella remmilauka á Orm enn langa jussit viros 

in Serpentem longum tigna válida demittere R. 22; ofbeldit hefr 

várn anda feldan L. 77. - 2) occidere, trucidare; Vagn feidi virda 

Bdr. 12; Jdr. 28; Mhk. 7; Isl. 26; Sk. 142; skatnar féldu gram 

G. 17; lét fimm of felda Isl. 23. 
fellidómr, m., condemnatio; at flaums fellidómi eæ condemnaUone 

proedpiti l. tetneraria Bgl. 14. 
fellihryn, /., ruina proturbans; fellihryn fjalla i. e. torrens stridulus 

Þdr. 6. 
felli-NJ9rdr, m., deus (Njardius) projligans; flótta felli-Nj^rár 

fugientes prosternens Vkl. 21. 
fellir, m., prostrator; fellir fjall-Gauts i. e. Thor Hdr. 4; fellir 

göda fj^rnets flugstalla i. e. Thor ^dr. 1 (acc. felli); fellir lífdvalar 

i, e. mo7*s Hrfm. 14 (acc. felli). 



67 

fen, n.,palu8; mare; liquor; hrosta fen cerevisia; mulsuv^ poéticum 

(cfr SE,AM I 216 sqq,), poesis; lirosta fens vprdr ». e. Oden 

Snt. 18; fens fárr ignis fnaris, i. e. aurum (SnE,AM I 336); 

fens fúr-R9gnir vir liberalis Sgdr. 6. 
Feney, /. pr., Venetia; Feneyjar friáland Edr. 10. 
fengeydandi, part. compos., prœdam consumens; fengeydandi fljóda 

r^ muliehres i. e. ornam^rda erogans; femina liberalis Rdr. 11. 
fengr, m., prœda; res pretiosa; eigi at eins í f^gru 's fengr Mbk. 17; 

namk Yggjar feng prœdam Odinis, i, e, poésin (curmen) didici 

Jdr. 2. 
fengsæll, adj., magnas prœdas fadens; Bgl. 10. 
Fenja, /. pr., ancUla Frodii r^egis, quœ aurum ei moluit; Fenju 

forverk i. e. aurum Bj. 3. 
Fenrir, m. pr., Fenrer lupus, fUius Lokii; fastlialdr vard á Fenri 

lagdr Mhk. 21; Fenris kván i. e. femina gigas ^dr. 13; fenrir 

nomen appellativum est — lupus; e. gr. í fódri fenris in pabvlo 

lupi, i. e. in sanguine Isl. 7. 
Fenrisúlfr, m. pr., Fenrer lupus; Hkm. 20. 
fent^nn, /., dem m^ris, i. e. tapis, mons; fentanna Sýr Sgdr. 1. 
fenvidr, m., arbor maris; fenvidr elgs = vidr fens elgs arbor aJcis 

rnaris, i. e. arbœ' navis (navem possidens, gubernans) i. e. vir; Uelgi 

vann elgs fenvidu svipta aldri Isl. 6. 
ferd, /. — 1) iter; ferd áþokkud eldingura Hrfm. 4; Hr. S. 18; 

í ferdum mín Sk. 94; Sk. 18; búinn til ferda Sk. 28. — 2) agmsn, 

nvUites; homines; e. gr. vísa ferd Yt. 15; Hr. S. 8; Hrfm. 10; 

hykk ferd fridar mistu Bdr. 11; gekk í gagnum íer^ per a/yiem 

(hostium) perva^it Bgl. 3; ferd himneska (angdos) G. 4z; snjallri 

ferd G. 15; duga ferd L. 21; at ferdar prýdi in laudem virorum 

Jdr. 1; brúdf^r Svía ferdar Hr. S. 2; Gldr. 3. 7; Jóta ferdir R. 19; 

Hr. S. 4. 15; gefr hjálp aumum ferdum G. 38; úlfa ferda tungu 

rjódr Hr. A. 3. — 3) conditio, status (=ratferd); e. gr. greppa 

ferdir Hkv. 18; kænu til húsgangs ferda Sk. 42. 
fergir, m., consumptor; Vinda fergir oppressor Vendorum Edr. 8. 
ferill, m., via, semita; hafa feril metinn fetum Kdr. 10. 
ferja (fardi), v., transportare, vehere; fardi of sæ per mare deduæit 

Vkl. 8. 
ferligr, adj., immanis, monstrtwsus; ferlig undrin Sk 45. 152. 
ferri, adv. ( ~ fjarri), procul; c. dat. mj^k ferri máli spnjiu ad' 

modum procul a veritate Efdr. 22; Efdr. 26. 
f esta (st), V. — 1) fgere; jirmare; festist mér í brjósti ineo pectori 

infigítur L. 78. — 2) promittere, spondere; festu gj^ld spoponde- 

runt se trihuta rollaturos esse Edr. 23. 
festr, /., retinaculum; rudens; leysti flaust ór festum Hrfm. 15; 

hestr festa i. e. navis Hátt. 71. 
fet, n., passus; fetum metiun Kdr. 10. 



68 

feta (fat; part. prcet. deest), v, — 1) mam invenire; ewitum invemre; 
sem seggr feti hvergi ór v^lundarhúsi L. 92; feta þar ekki frædin 
úr carmina his rd>m non se eapecliunt Sk. 2. — 2) in conj. 
periphrast., e. gr. ek fat þylja=íek þulda Hfl. 3; ek fat yrkja 
= ek orta Hfl. 19. 

fetill, m., baUeus; fyr fetils svelli Hfl. 8. 

Fetlafj^rdr, m. pr., sinus quidam in Gallia situs (?); í Fetlaflrdi 
Vkv. 12. 

fetrunninn, part. compos., passAus tranmneatus; vann fetrunnar 
hlaupár anmes rapidos pedious transiit Pdr. 5. 

fé, n., pecus; pecuma; oþes; deyr fé Hkm. 21; mprgum þykkir[full- 
gott fé multis opes videntur summuvi honum Mhk. 13; fé (dat.) 
gœddir Hkv. 16. 

fégjpfull, adj., Uberalis, munificus; Hkv. 15. 

fémildr, adj., líberalis, munificus; fémildr konungr Vkl. 12. 18; 
R. 9; fylgdak þíniim fémildum fedr Bgl. 2. 

fósterandi, part. compos., opes saudans, i. e. vir liberalis; at fœra 
fésæranda (dat.) Sgdr. 5. 

fidri, n., plum>atile; vestimentum 'plunuum; blódugt fidri Hr. A. 14; 
hárit líkast fidri Sk. 196. 

fidrirjódr, m., plumas rubefaciens; Yggjar má? fidrirjódr qui 
plumas corvi rubefacit, i. e. bellator Hr. A. 4. 

fimm, num. card., quinque; Em. 8; R. 21; Edf. 11. 25; G. 25; fimm 
tegum sinna quinquagies Kkm. 28; Jdr. 6. 22; Isl. 23; L.33; Sk. 191. 

fimtán l. fimmtán, num. card., quindecim; R. 16; Sk. 179. 

fimti, num. ord.; quintus; hin fimta (d: tpnn) Sk. 194; víg et fimta 
Vkv. 5; R. 31; hálft fimta hundrad G. 55. 

fingr, m., digitus; skjóta ^rum af fingrum sér Bdr. 10. 

finna (fann, fundinn), v. — 1) reperire; invenire; e. gr. fannk aldri 
vildra val G. 10; vargar fundu hræ G. 56; þeir fundu tpnn Sk. 199; 
scepissime de personis — incidere in aliquem, e. gr. (Kristi kenning) 
finnr (lærisveina) L. 46; hann finnur Skída Sk. 47; fann enga 
menn Sk. 12; fundu Jesúra, fundinn hrpktu L. 49; L. 58; fundu 
þeir mann Sk. 56; Hlg. 11; né megu finna hæfra konung G. 51; 
Efdr. ll; Sk. 93; refkx. l. pass. finnask - inveniri, esse, exsistere; 
e. gr. módernit finnst hér L. 41; G. 51; L. 70. 72; ord finnask 
mér verba mihi suppeditant G. 41; svát dœmi finnisk Hr. S. 16; 
hjprr vas fundinn (repertus est) G. 44; vas mestr landherr saman 
fundinn maximœ copice terrestres congregatœ sunt Jdr. 18; fundit 
mun þaz reynt er lengr inventum erit, quod diutius experiendo 
investigatum erit Mhk. 17. — 2) excogitare, invenire; v. c. hróár 
(ek) of fann Hfl. 2; fannt fyrstan prett primi cloli auctor eras 
L. 66; slíkr háttr verítr sjaldstundum fundinn R. 35. — 3) in- 
teUigere, perspicere; v. c. finn ek, at alt mannvit mædist L. 38; 
L. 42; fann léttliga léttleikann L. 17. — 4) capere, pereipere; 



69 

finna fagnad L. 74; bií, at hverr finni miskunn L. 88; at "undir- 

stadan sé fundin L. 97. — Reflex, fínnsk (impers,) ehm at ehu — aUqúid 

perdpitur ab aliqm ex aliqua re, t. e. aliqtns ídiqua re commovÁur ; 

V, c, ætt (dat,) manna fannsk at því ea re commhti sdnt viri Edr. 8. 
Finna, /., mxdier Finniea, nornine Snjófríd, amaia Haraldi pidchre 

comaii; Pinnan gat œrdan Harald Mhk. 11 cet. 
Finnbygdir, /. pl,, Finnorum territoria; ór Finnbygáum Hrfm. 1. 
Finnir, m, ph, Finni; ór Finna bygdum Hr. S'. 13. 
Finnlendingar, m, pL, incolœ FinnJandiœ; at fundi Finnlendinga 

Vkv. 3. 
Finnr, m, pr,, nanus, genius quidam; fjalla Finnr genius montium, 

i. e, gigds; á fjalla Finns ilja brú Hlg. 13. 
firar, m, pL, viri, homines; firar unnu hánum Bgl. 4; Hfl. 7; G. 49; 

Jdr. 17; lagdisk líf firum Efdr. 8; ^dr. 10; lýtk fira j^fri Œ 12; 

Kkm. 14. 
firdar, m, pL, viri, homines; firda kyn Edr. 7; Hfl. 6; Efdr 17. 
firmamentum, n,, cœlum quod imminet orbi; fírmamentum (ocr.^ 

innan pentat per flrmamentum intus variatum L. 27. 
firn, n, pL, njefaria; gen. firna viee adverhii fungitur ad vim vocis 

cujusdam amplificandam, e. gr. vid firna slœgjan m^g adversus 

filium (Farbatdii) ádmodum astutum Hár. 2; firna mprg blóthús 

R. 9; eodem modo dat, firnum valde, mirifice R. 20. 
firra (rd), v., removere; c. dat, lidsvaldr firdi sik syndum G.62; firrast 

knlda, dauda L. 35. 79; c. acc. firrist hlátr risum aversatur L. 42; 

firdisk vætr vid bekkdóin Hedins rekka e pugna se íton subduæit 

Efdr. 12; firdr lydum ok ládi Efdr. 20; vammi fird íþrótt Snt. 23. 
fiskastykki, n,, frustum pisds; fiskastykkit fagrt ok hvítt Sk 40. 
fiskr, m., piscis; nom, pL fiskar L. 93; acc, pL fiska L. 10. 
fit, /., pÍanta pedis; hné firda fit viri supplantati swit Hfl. 6. 
Fitjar, f, pL pr,, prœdium regium in Storda, insula Norvegiœ; 

á Fitjum Bgl. 4; Isl. 11. 
fíkr, adj,, avidus, vehemens; dat, pL fíkjum pro adv. =r vehetnenter ; 

e. gr. hregg fíkjum grimt Bdr. 10; Edr. 8; Jdr. 12. 26. 41; Mhk. 21. 
fíkula, adv, vehementer; bygdir fikula brendar R. 6. 
fíll, m,, elephas; hann gat sótt fílinn Mhk. 7. 
fínn, adj., subtilis; elegans; vid drenginn fína Sk. 22; þú leifir niér 

mey svó fína Sk. 114; ýtum stýrdi fínum Sk. 18. 
Fjalir, m. pL, promnda JSiorvegiœ; á Fjplum Hlt. 9. 
fjall, n,, mons altus; rupes; hátt fjall R. 27; j^rd ok í}(^\\ per terram 

et montes L. 70; svana fj^ll montes cygnorum, i, e, maria Hátt. 76; 

hauks fj^ll montes arcipitris, i, e, mavms (in manu enim venatoris 

falco L accipiter venatieus sedere solebat) Bdr. 7; á fjpllum humra 

in montibus cammarorum, i. e. in undis Bdr. 2: Yt. 54; fellihryn 

fjalla torrens de montíbus decurrens rdr. 6; Hildr fjalla dea inou' 

tium, gigcis femina Hdr. 8; Hlg. 13; Rdr. 13. 



70 

fjftll-Gautr, m., deus (Oden) montium, i, e, gigas; fellir fjall-Gauts 

Hdr. 4. 
f jall-Gestill, m, (GestiU, regulus marHimus), regulus morAiúm, ú e, 

gig(u; fjall-GestiU ord verba gigantis, i. e, qui^m (cfr SnE,AM 

I 214) IbI. 4. 
fjallgyldir, m,, lupus monUum; gigas Thjassius Hlg. 4. 
fjandi, m. — 1) hastís; þínir fjandr flugu Hkin. 12; Hrfm.lO; gordak 

visa fjandr af yél^ndum Snt. 23; acc, pl, fíandr Vkl. 5; und fjpndum 

6.53. — 2) diabolua; orcus; hinn forni fjandi L.65; L.39.47; fjandinn 

L. 16. 18. 60. 62; kvelr í eld fedr sinn fjandann L. 9; L. 44; nidr 

i fjandann midjan in medium orcum (sedetn inferorum) L. 72; 

hins nedsta fjanda L. 22; fjandans flokkar L. 84; L. 45. 49. 82: 

fjandr hlaupa L. 61 ; L. 73. 
fjandliga, adv., hostHiUr; Sk. 174. 
fjandmadr, m,, hostis; mm, pl, fjandmenn Hr. S. 17; Hr. A. 4; oax. 

Hr. A. 4. 
fjara, /., œstuarium; pars lito9*is, aecessui et recessui maris obno^tia; 

í fjpru Stordar Hkm. 7; í fj^runni Sk. 56; fj^ru |)jód genn litorea, 

i, e. gigantes litus scopuhmm Jotunheimi imoletites Pár. 11. 
fjara (ad), v., mare refluum fojcere; in cestuarium ejicere; fjara ehn 

uppi aiiquem deréUnquere, ad desperationem redigere; v. c. verda 

menn þeirs uppi fjarar (impers.) sunt viri o: muUi sunJt, quos 

dij^icubates circum^sistunt Mhk. 19. 
f jardepli, n., pomum sinus inariUmi, i, e. saxum; fjardeplis j^rd terra 

saœosa, ergo fjardeplis jardar kván femim giga^ (GjcUpia) Þdr. Í5. 
fjarri, adv., proeul; c. dat.; fjarri sœ procul a mari Vkv. 14; R. 14; 

G. 48; fjarri hefr at longe abest ut . . . Edr. 3; compar. firr, e, gr. 

nœr ok firr sive propius sive remotius est L. 24. 
fjálfr, n,, tnons; fjálfr ólágra gjálfra tnons fremituum aMisonorum, 

mons alte resonans Hlg. 18. 
fjón, /'., odium, ira; hprd fjón G. 59; griram fjón Jdr. 12. 
f jórdi, num. ord., quartus; en fjórda lofun Hátt. 69; fjórda siuni 

Vkv. 4; en fjórdu merki dýrdar quarta indicia gloriœ R. 29; of 

hálfan fjorda (sic> propter concentum syllabarum scribere oportet) 

teg Isl. 24. 
fjórdungr, m., pondus decem librarum; hálfan tjórdung hafdi í 

Sk. 103. 
fjórir, fjórar, fjpgur, wwm. card,, quatuor; fjórir hroddar L. 96; 

tennur fjórar Sk. 142. 194; Hr. A. 15; skóna g^rdi fjóra Sk. 38; 

Hlg 5; fjórum einum (o: dpgum \kmrenxi(iiiá\xm) prœtei'lapsis quatuor 

diebus L. 36. 68; L. 33; Vkl. 13. 24; Isl. 15. . 
fjúk, n., nivosa p^^ocÆa; med fjúka lasta cum nimbo vitiorum L. 78. 
fjpdr, /., penna.; pluma; gen. sg. fjadrar Hlg. 12; nom. pl. fjadrar 

Bj. 1; fjadrir L. 93. 
fJ9l, n, (cfr goL filu), nmltitudo, caterva; flotna fj^l Hfl. 17. 



71 

f jplblídr, adi,y perquam comis, afabSia; fftn. fjplblítfs BgL 4. 

fJ9l^, /v mvítítudo; fjpld sagna Rdr. 7. 12; Vkl. 11; Hr. S. 19; med 
fJ9ld seggja Efdr. 7. 

fjpldi, m,, mukittulo; fátt ór fj^lda pauca eœ mtdtis G. 67. 

^Í9^S^S^^ <^3') vcdde justue, œquua; Bgl. 4. 

fj^lgódr, adj,, perbonus; G. 24. 

fjplkunnigr, adj,, aridum magicarum peritus; fj^lknnnigr L. 15; 
at fordast fjandann fjplknnnigan L. 44. 

fj^lkunnr, adj,, petquam notus; neutr, íjplkunt Hlt. 7. 

fjplmagnadr, part, compos,, art^us magicis corroboratus ; fj^lmagnat 
hregg tempesta9 incantamentis effecta Hrfm. 16. 

fjplmennr, adj,, magna caterva stipatus; veitk þengil fjplmennan 
Hátt. 69. 

Fjplnir, m, pr, — 1) Oilen deus; at dýrs Fj^lnis húsum Kkra. 25; 
Fjplnis eldar gladH Isl. 8; Fjplnis gló^ aladius Isl. 14; Fj^lsis bátr 
lembus Odinis, i, e. carmen, poésis (cýr SnE,AM TT 428), e, gr, 
Fjplnis átti ek fornan bát Sk. 6; Fj^lnir fjalla deus montium, i, e, 
gigas, quare fyllr Fjplnis fjalla = poculum gigantis, i, e, mtdsum 
poéticum, poesis, carmen (cfr &nE,AM I 244) Rdr. 13. — 2) rea 
Sveciœ; at Fj^lni Yt. 1; Fjplnis nidr Yt. 11. 

fj^lsnerrinn, adj,, valde bdlicosus; Vkl. 12. 

fjplsnœrdr, part, compos,, valde ligatus; varie connexus; semk mærd 
fjplsnœrda Hátt. 68. 

fj9r, n,, vita; þiggja fj^r Jdr. 43; létu sitt fjpr Sk. 198; Vkl. 4. 21 
Vkv. 2; Bdr. 4; fleinn hitti fjpr telum vitalia percussit Hfl. 10 
dat, ^9rvi Rdr. 6; Yt. 31. 40; Hkm. 7; Hlt. 11; Vkl. 2.6; Ódr. 4 
Hr. A. 4. 

fjprbann, n,, impedimentum vitœ; mors; Vkv. 12. 

fj^rdr, m,, sinus; yfir um fj^rd Sk. 16; vestr um fjpídu Sk. 19; 
i Skotlands fjprdum Ekm. 24. 

fjprlami, m,, lœsio vitœ; cœdee; tídr fjprlama Hlg. 17. 

fjprleygr, m,, ignis vitœ — qui consmnit vitam, i, e. gladius; stódsk 
fólk þeygi fyr fj^rleygi axnes gladio (regis) resistere non pctuit 
Hfl. 18 (ubi tamen potius fortasse legendum est stódsk fj^r þeygi 
fyr fólkleygi; leygr fólks ignis adei, ignis pugnœ =^ gladius), 

fjprleystr, adj,, qui vitam pretio redemit; af Nes-þjódum fjprleystum 
Hrfm. 6. 

fjprnet, n,, rete mundum circumpUcans, i, e, ccehmt {^ýí'T—goL 
ÍMhxYU^ mundus)\ fjprnets flugstallr Þdr. 1. 

fj^rnir, m., galea, cassis; fjprnis máni splendor (luna) gahœ^ i, e, 
gladius R. 16; fjpmis land /. stallr, i. e. caput Bdr. 6. 7; fj^mis 
fála securis Jdr. 42; í gný fjprnis in fremitu galeœ, in pugna 
Isl. 17; fjprnis álfr bellator Hr. S. 20. 

Fj^rnir, m. pr,, pirata quidam; Fj^rnis fj^U morítes piratús, i, e, 
mare Yt. 54. 



72 

fjprrana^ 7W, donms vitœ, pectm; sverd bitu fjprr^nn Efdr. 17. 

fj^rseldr, parL compos., qui vitam amisit, cœsus; dat. sg. fj^rseldum 
Hrfm. 18. 

f jprspillir, m., necaior; fj^rspiUir Belja bplverdungar i. e. Thor Hlg. 18. 

fj^rvanr, adj., vita privatus; seggir hnigu fjprvanir Gldr. 5. 

f jpturr, m., compes; láta laust menn, er fj^trar spenna L. 61. 

flagd, n., femina gigantea; flagd et forljóta Bdr. 10; flagds litr 
Sk. 75; flagds goti equus feminoi giganteœ, i, e, lupus Hfl. 10; 
hlífar flagd gigas (feminaj clipei, i. e. securis; itaque hlym-Naríi 
hlifar flagds Mlator Vkl. 15. 

fiagna (ad), v., /atiscere; desquamari; búkr flagnadi Sk. 201. 

flaug, /., vdatus; brodda flaug Efdr. 4; 

flaumr, m. — 1) inundatio vehemms. — 2) signi/icatione translata 
= intpetus, prœcipitatio, e. gr. í sverda flaumi in impetu gladiorum, 
in pugna Kdr. o\ siekkvir stála flaums qui uiidam irruentem 
glaMorum dispergit, i. e. heJlator Rdr. 6; flaums fellidómr condem- 
naiio prceceps, temeraria Bgl. 14; flaumr est quoque— eæsiJtam 
lœtitia, V. c. seima Gudr rænir mik flaumi Jdr. 6. 

flaust l. flaustr, n., navis; vegligt flaustr Edr. 5; tida flaustr 
(pl) i. e. templa Edr. 25; 9II flaust Hr. A. 14; Hr. S. 15; Hrfm. 15; 
flaustum Hr. A. 11; Edr. 24; sex tegum flausta R. 18; fylgimeidar 
flausta comitatus navium., i. e. viri (navigantes) Isl. 16. 

fiárádr, m., perfidus, fraudulentus ; flárádum má trautt of trúa 
Mbk. 28. . 

fleiab^rr, m., arbor tdi, pugnator; fleinbprvf^r fellu Bdr. 6. 

fleinglygg, ».i procella telorum, pugna; heyja fleinglygg prœUum 
committere Isl. 9. 

fleinn, m., spicvíum, tdum; fleinn hitti fjpr Hfl. 10; Hfl. 13; rak 
sinn fleÍE Sk. 162; at æsa fram flein ódygdar (spiculum scekrum) 
L. 42; laust hæfls hausfleini á nasar Hákonar tdum calvariœ 
boíAnœ in nares Haquini conjedt, i. e. os adversum Haquini corrm 
potorio verberavit Isl. 16; fleins valdr beUator Isl. 23; fleins flug- 
stœrir beUator Hrfm. 2; flód fleina cruor Hkm. 7; í flejna drifu, 
í dyn fleina, vid fleina hnit in pugna Hr. S. 8; Sgdr. 2; Hfl. 6; 
fleiua duna pugna Isl. 13; fleina lundrinn vir Sk. 127; fleina 
þrym-Nirdir viri Isl. 26. 

fieingaldrvplr, m., gladius ; fleingaldr — cantus tdorum, pugna, 
itaque fleingaldrv^lr baculus pugnœ, i, e. gladius; Helgi raud 
fleingaldrv^lu Isl. 7. 

fleinrjódr, m., qui tdum rubefacit; beUator R. 25. 

fleinþing, n«, conoentus tdorum, pugna; fleinþings bodi Kkm. 28. 

fleinþollr, m., arbor tdigera, i. e. beUator; Hátt. 75; fleinþollar 
Hrfm. 11. 

fleiri, adj. comp., plures ; e. gr. meir fleira hródr garik eUam 
majarem laudem ýacio Sgdr. 3; fleiri vígdróttir Hrfra 2; meir 



73 

fleiri hollvinir etiam plures amici Efdr. 5; frágum fleira plura 
auddvimus Hfl. 7; [)ótt fleira vas geflt £dr. 30; annat allstórum 
mun fleira alia multo plura Jdr. 5; fleira þykkir gott en sé 
Mhk. 23. Adverl/ii locum tenet fleira :=^ plus, v, e, hóti fleira paulo 
copiosius R. 24. Cfr adj. posit, margr, suþerl, flestr. 

flekklausB, adj,j labe carens; flengdu hann flekklausastan L. 65. 

flekkun, /., contaminatio ; af daudans flekkun L. 78. 

flengja (gd), v, jlagellare; fyrdar flengdu hann L. 65. 

flesdrótt, /., incclœ scopulorum (fles,/., scopvlus planus inmare pro^ 
currens); flesdrótt Ivu nesja gigantes scopulos Ivianos incdentes Pdr. 12. 

flestr, adj, superL, plurimi, plerique; flestr madr Hfl. 3; flestr of 
nam Hfl. 20; flestr mun sik tii npkkurs spara Mhk. 27; fœda 
.flestan aldr Hr. A. 7; mátti meira jpfri flestum Edr. 9; flest hlif 
vard brotna Bdr. 4; at flestu in plerisque rébus, plerumque Jdr. 8 
Mhk. 28; flestr sœpe e«<==:allr, e. gr, raud flesta rpnd Hr. S. 14 
æ lét flest (o: alt) Snt. 12; flestir henda at n^kkvi gaman Mhk. 1 
Edr. 7. 32; vá fólkmeida flesta Isl. 4; mest flestum onvmbus fere 
Efdr. 26; frár flestra dáda R. 25. Nonnwmqiuim cum allr voa flestr 
conjungiíur, ubi est =permtdtus, e, gr. flest alt annat omnia rdiqua, 
quœ permuUa sunt L. 16; flestir allir omnes iique permulti L. 53 
(apud cdios scripUyres voces flestr allr, flestir allir nonnumquam 
verti debent: 'omnes fere'). 

flet, n,, domus, domdctUum; scamnum, sedes; bera nidr af fletjum 
efferre (mortuum) a sede, e domo Snt. 4. 

fletbj^rn, m., ttrsus scamtwrum (qui scamna habet, gestat), u e, 
domus; gen. fletbjarnar Fdr. 17. 

fleygja {g^)'^ v,, conjicere; míttere; fleygdi tólf í mæni Sk. 179; 
fleygjandi frakkna missor hastarum, pugnator Hkdr. 6; fleygjendr 
fj^rnis mána pugnatores R. 16. 

fleygr, adj., atatus; Hrfm. 10 (M fleygr legendum). 

flimtun, /*,, probrum; contumeUa verborum; fara med flimtuu pro- 
brosum carmen condere Mhk. 2. 

fljdd, n., femdna; puella; fljódin læt ek fpl hjá mér Sk. 111; fljódin 
verda at pldrum karin Mhk. 25; til fljóáa Þdr. 4; Rdr. 11. 

fljóta (flaut), V. — 1) innatare; sá Tr^nu fljóta auda Efdr. 18; átti 
ek bát, sem flaut Sk. 6; gnótt nás flaut fyr nesjum Vkl. 14. — 
2) manare; fljóti fagnadarlaug af hvers manns augum L. 32; 
svardfen flaut Þdr. 8; Rdr. 4. 

fljótliga, adv., celeriter; Sk. 62. 

fljótr, adj., cder, citus; í kvædi fljótu versibus facHe currentibus 
Hr. A. 1; fljótt cito Hlg. 5. 

fljuga (flaug l, fló), V, — 1) volare; fljúga um heiminn Sk. 152; fljúg 
ok seg L. 24; bar fljúgandi Hlt. 2; peita fló R. 17; Hlg. 2. 8. 17; 
þdr. 16; hrœzlan flaug um heljar bygdir L. 61; Hlg. 12; flugu 
dreyrug spj^r Hfl. 10. 11. 15; Bdr. 6; fleinn floginn Hfl. 13; 

10 



74 

fregnin hefr flogit at oss Sk. 125. — 2) fugere; fló ór landi 

Yt. 27; þínir fjandr flugu Hkm. 12. 
flokkr, m. — 1) caierva, cóhors; í midjum flokki Bgl. 2; Jdr. 20; 

fjandans flokkar L. 84; Bgl. 3; dreifast í flokka tvenna L. 72; 

ferd flokka Hrfm. 4. — 2) camien laudativum brevius et non irUer- 

ccdatum; ortu flokka eina sola carmina breviora composuerunt B. 34. 
flot, n., cJtum (cui innatat navis); drók eik á flot navem in altufn 

deduasi Hfl. 1. 
floti, m,, dassis; hafdi flota breidan Vkl. 1; siklingr ýtti flota 

miklum Hr. A. 6; Hlt. 13; Jdr. 17. 33; Hr. S. 4. 14. 16. 
flotnar, m, pL, cUxssiarii; milites; viri; flotnum vas audit dauda 

Hr. A. 12; Hr. S. 5; flotna sendir missor militum, duæ, rex Bgl. IH; 

flotna fJ9l Hfl. 17; Rdr. 7; Yt. 34; Edr. 3; Bdr. 4. 
flóa (ód), V., inundari; módir guds i tárum flódi in lacrimm efftísa 

est L. 53. 
f lód, n., Jlumen; rnare; flód fleina jlumen telorum, i, e. cruor Hkm. 7 ; 

flaustum vas flód ristit navibus pdagus sulcatum est Hr. A. 11; 

drukna í tára flódi L. 54. 
flódrif , n., costa maris, i. e. saxum; flódrifs Danir gens montana, 

gigantes Þdr. 12. 
flótti, m. — 1) fitga; kom S^xum á flótta Vkl. 20; Efdr. 3; kyggja 

á flótta Efdr. 2; leggja á flótta G. 29. — 2) fugientiium turba; 

i reknum flótta Hr. S. 8; soekja á flótta Þdr. 12; flótta felli-Nj^rdr 

Vkl. 21; flótta bpl Vkv. 13. 
flugbeiddr, part. compos., ad vclandum incitatus; spngr flugbeiddra 

vigra Gldr. 7. 
flugdreki, m., draco volans; flugdreki sára t'. e. hasta Kkm. 21. 
flugr, m., volatus; í prva flug in pugna G. 54. 
flugskjarr, adj., fugam detestans; flugskjarrir baugnjotar Hrfm. 13. 
flugstallr, m., alta sedes; fj^rnets flugstallar altœ sedes cœli, i. e. 

montes altissimi; fjprnets fjprstalla god ddi montium, gigantes 

Þdr. 1. 
flugstyggr, adj., fugam detestans, intrepidus; af falli flugstyggs 

sunar Tryggva Efdr. 21. 25. 
flugstœrir, m., volatum augens; fleins flugstœrir qui impetum teli 

auget, beUator; vigdróttir fleins flugstœris Hrfm. 2. 
flugþverrir, m., fugam prohibens; dux Efdr. 1. 
flúrr, m., signa florum exseuípta; med fagran flúr grófu þeir 

hana Sk. 200. 
flytja (flutta), v., vehere, deportare; carmen reoitare; oss var flutt 

nobis traditum est L. 60. 
flýja (ýd), V., fugere, at^fugere; prœs. inf flýja Bj. 2; Hkv. 9; 

vard flýja fugere coactus est Gldr. 8; inf prœt. flýdu Kkm. 5; 

hvártki flýr þú hyr nó málm Hr. A. 8 ; hildingr flýdi heiman R. 7 ; 

h^ldar flýdu R. 17; Edr. 23; L. 53. 



75 

flýt^ (tjb), V., properare; indtare; c, dat. flýt^ii^i sínum ^yeitT^ip <^t 

^TPV^ (Jesúm; li. 47. 
flœma (md), v., pellere; Knútr flæmdi út hyern Kdr. 1. 
^lœipingjf^r, m. pL, incolœ FUmdrtœ; hpí4 Flœmingia Ó^r. 7; 

í Flœmingja yeldi Kkm. 10. 
flœmingr, m^ ensis; raud flæming Yt. 27; ybi pl^riqne kgiunt et 

vertunt flœmingr ^ vir scepiua ewpuUt^^ vd ^ in fugam conjec^ii^. 

C/r annot. ad í. l. 
flær$, /., fqUacicí, dol^s; flœ?:dum settr frau^^bue imbutt^s Jj. \7. 
flærdarfuUr, adj., astvJtiarum plenua; skeytin 9II hii^ flærdi^^llu 

L. 45. 
flœdr, f.fjlumm; accessus nfuzfif; mare; floðar ^tí^^^ ^^ WH^í 

eic appeUqtq est S:ta Maria; G. 2. 
flœja (œd), t?., ==flýja; Girkir flœdu lu^dap Cf. 52. 
fnýsa (st), v., ^aso projlare; profundere; c daJt. bjBp fnjfstu blódi 

Gldr. 5. 
fnœsa (st), r., = fnýsa; fnœstu eitri pdr. 5. 
fogl-Hildr, /. pr, = Svanhildr; fjprvi næma fogl-Hildar mann mari- 

tum Svanhildœ, i. e. Ermenricum, vita privare; cfr. ann. ad Rdr. 6. 
fold, f., planities, campus; terra, regnum; fold of verr fólk-Baldr 

0. S. 6 (yid. I 141); Hkv. 15; fold rudu campum cruenlaruni Yt. 8; 

á foldu L. 41; foldar þr^mr l. sida i. e. ora, litus Yt. 52; Edr. 24; 

foldar rán jactura regni Kdr. 8; missa foldar Hr. A. 14; foldar 

dróttinn domdnus terrœ, Odep, Hlg. 5; fold^ valdr /. vprdr rea 

G. 28; Edr. 4; R. 2; lal. 9; foldar bein ossa campi, i. e. lapides 

Yt. 38 ; linna fold campus serpentis (cui incuhat), i. e. aurum, unde 

linna foldar Freyr vir liberatis Isl. 8; plna fold campus piscium, 

i. e. mare, atque ita eldrudr plna foldar vir R. 27. 
foldvprdr, n%., custos terrœ, rex; flestir ugdu foidvprd Edr. 32. 
forda (ad), v., amovere, removere; c. dat. fjgfrvi forda vitam ex periculo 

eripere, vitam servare Hr. A. 4. Reflex. fordast —fugere, vitare; 

c. acc. at fordast fjandann L. 44; varda, at pndip for^ist pínu L. 9Q. 
fordum, adv., olim; Kkm. 10; Mhk. 11 cet.; Jj. 39. 43. 
fordæda, /., rrudeficq, vene/ica; de tíHda cœsos resuscitante Rdr. 11, 
forljótr, adj., valde turpis, deformis; flagd et forljóta mo^strutp, 

horrendum Bdr. 10. 
forlpg, fi. pl., faia; fylgjum forlpgura fata sequifnur ^km. 24. 
forma (ad), v., formare, Jingere; forma mál verba fa^ere L. 15. 
forn, adj., priscus; vetus; e. gr. forn Adám L. 64; hinn forni fjan^i 

L. 39. 65; átti ek fornan bát Sk. 6; und fornan fótlegg Þdr. 17; 

af fomum þolli Hlg. 3; á bedi fornum Stiflusunds Yt. 50; lag^i 

hina fornu (o: skóna) í klassekk Sk. 67; i sitt forna híd Sk. 165; 

falls er ván at fornu tré ífhk. 23; Vkv. 15; Bjarkamál en fomu 

Bj. in tit.; forn ok klók frædin L. 4; forn ord vetera proverbia 

Mhk. 1 ; forn minQÍ res priscœ memoria s^rvatc$ Mh}i* 3* 



76 

Fornjótr, m. pr,, gigas quidam; eunr Fornjóts, t. e. Logi — igma Yt . 41 . 

fornyrái, n., veti^ proverbium: hulin fornyrdin dicta obsoleta el 
obscura L. 98. 

fors l, fo88, m., torrens; catara/^ia; und forsum suh cataractis (ad 
magiam exercendam) Jdr. 2; blódit féll fo88um cruor tamquam 
fiuminis vi efundebatur L. 54. 

forsmá (ád?), v., contemnere; forsmái ek ekki hann Sk. 121. 

forsnjallr, adj., vaJde fortis; forsnjallir jarlssynir Vkl. 5. 

forverk, n., opits; gœda ehn Fenju forverki i, e. ornare aUquem 
auro Bj. 3. 

forvitni, /., curiositas; hans forvitni mun teygjast til vansa L. 60. 

fóðr, n., pábulum; i fódri fenris Isl. 7. 

fólk, n. — 1) aeies mHitum; agmm; stódsk fólk þeygi Hfl. 18; hrætt 
fólk varð at leggja á flótta G. 29; andat fólk agnhen necatum 
Jdr. 35; fyr vegnu fólki Em. 1; yss á fólki Sk. 130; fólkum 
stýrir Hdr. 5; fólka treystir Edr. 24. — 2) pugna; i fólk hafa 
ferre in pugnam, in pugna uti Yt. 19; vada í fólk Hkv. 20; 
gekk hart fram í fólki Jdr. 25. — 3) popvius; cives; fólk Hildar 
flaums populus HUdœ tumtdtús, i. e. mtUtes Rdr. 6 (vide tamen 
ann. ad k. l); heidit fólk Hr. A. 12; L. 47; Hr. S. 6; misjafnt 
þekkur fólki Sk. 1 1 ; fróns fólk popvlus montuosœ regionis, gigantes, 
itaque fróns fólka reynir Thor Hdr. 3. — 4) farmiia; domestici: 
fólkit skyldi hátta Sk. 36; Sk. 43. 191. 192. , 

fólk-Baldr, m., deus (Balder) a/ciei, dux; 0. S. 6. (vid. I 141). 

fólkeflandi, part. compos., pugnam augens; Vkl. 16. 

fólkglaár, adj., in acie Maris; lofun fólkglads fridrofa Hátt. 69. 

fólkland, n., provincia; af fjórum fólklandum (pro fólklpndum) 
Vkl. 13. 

fólkleikr, m., ludus acie instructa commissus; fólkleikr Hedins 
reikar fúrs ludus galeœ acie instructa commissus i. e. prœUum 
justum Vkl. 24. 

fólkmeidr, m., arbor pugnœ (l. gladii), i. e. vir; vá fólkmeiða Isl. 4. 

fólkorrosta, /., prœhum acie instructa commissum; at freista fólk- 
orrostu Bgl. 9; hefk fólkorrostur framdar Kkm. 28. 

fólkrakkr, adj., in ade strenuus; enn fólkrakki Hrfm. 14. 

fólkreifr, adj., in pugnando hilaris; dat. sq. fólkreifum Efdr. 11. 

fólkskið, n., lamina (lignea) prœUi, i. e. gíadius; fólkskíds Freyr 
detis gladii i. e. vir Vkl. 6. 

fólksterkr, adj., in pugnando fortis; gen. fólksterks G. 26. 

fólkvaldr, m., dux agminis; rex; G. 13. 

fólkvápn, n., armxi bellica; fólkvápn glumdu Edr. 20. 

fólkveggr, m., paries pugnœ, i. e. cUpeus; gen. fólkveggs Vkv. 10. 

fólkverjandi, part compos., populum defendens; Mœra fólkverjandi 

fórn, /., munus óblatum; sacrifidum; Jesúm tígna fœrdar fómir L.40. 



77 

fóstr, n.y educatio; þá fóstr educatione fruitus est, educcctus est R. 2. 

fóstri, m. — 1) niUrtcitts; fastr viít fóstra pndurgods cum ntdricio 
Skadeœi. e. cum Thjassio connexus Hlg.7. — 2) alumnus; med fóstra 
Aðalsteins i, e. cum Haquino Bono, rege Norvegiœ Isl. 13; Bgl. 4. 

fótgúlr, adj.y jlavis pedibus; fótgúlum fugli i. e, aquitœ Kkm. 2. 

fótleggr, m., crus; fótleggr veggjar fLeih^9,Tm,r crus parietis domus, 
crus laterak, i. e. columna (súla); acc. fótlegg Þdr. 17. 

fótr, m.y pes; lustu sundr fót seggs G. 59; Vkv. 1; Mhk. 16; 
módum fœti Edr. 12; hrægum fóti Yt. 29; njóta lamiðs fótar 
G. 61; hendr sem fœtr Rdr. 4; á fætr Sk. 52. 138. 173. 173 (fœtur); 
at fótum þér L. 79; Vkv. 2; L. 81. 

fótverkr, m., œgritudo pedum; Yt. 52. 

'fr = hefr; Snt. 22. 

frakka, /., hasta; fleygjandi frakkna Hkdr. 6. 

Frakkar, m. pl, Frand; med fylki Frakka Vkl. 19. 

Frakkland, n. pr., Francogallia; Frakklands stýrir Edr. 26. 

fram, adv., prorsum, protenus; pro- l. ex-; sœpissim^e conjungitur 
cum verhis ferendi, eundi, simil., e. gr. bera fram proferre 
Edr. 18; . G. 53; Kkm. 5; L. 88; bjóda sik fram se offerre 
L. 20; draga fram provehere Hlg. 15; fara fram evenire Hfl; 20; 
fara fram ehu cum aliqua re prodire, aliqua re valere Vkl. 6; 
fœdast fram partu edi, nasci L. 20; ganga fram procedete Rdr. 11; 
Þdr. 13; Efdr. 9; Kkm. 21; Jdr. 24. 25. 29; Isl. 13. 14; hverfa 
fram procedere Bgl. 3; koma fram aperiri, reodari Jdr. 30; 
Sk. 188; láta fram edere \L. 14; lída fram provolare Efdr. 4; 
renna fram prosilire Sk. 143; sendast fram emitti, egredi L. 19. 23; 
þramma fram procedere Hdr. 8; þyrja fram proruere VkL 14; 
vada fram procedere Hátt. 69; æda fram prorueré Sk. 157. 161; 
æsia fram cum impetu projicere L. 42; etiam cum prœpositionibus 
conjungitur, v. c. fram á nótt multa jam nocte Sk. 45; frahi í 
stofunni in parte intei^iore atrii Sk. 36; fram of Haka veg sup'er 
mare Hátt. 76; fram of (A yfir) skapadœgr ultra diem vitæ supre- 
mum Mhk. 23. — Compar. fremr porro, amplius; fremr munk 
segja Hfl. 7. — Superl. framast in primo loco; létumk framast 
m>e principem locum tenere pa^sus est Bgl. 16. 

framan, adv., in adversa parte; framan í enni in adversa fronte 
Sk. 170; framan úr haus Sk. 194. 

framgenginn, part. compos., vita defunctus; Efdr. 25. 

framgengr, adj., ad finem perductus; vard framgengt Yt. 1. 

frami, m., virtus, prœstantia; honor; brullaups frami nuptiarum 
soUennia Mhk. 18; þeir hafa lýstan frama þengils G. 12; at þessum 
frama G. 66; anna frama slíkum R. 32; frágum til frama Hfl. 7. 

framla, adv., strenue; studiose; Hr. S. 4; G. 71. 

framlyndr, adj., promptus animi; framlyndr stillir G. 42; (enn) 
framlyn^i Hkv. 6; framlyndum* gram G. 28. 



frammi, adv., inparte anteríore, adoersa; fj^rseldr frammi in prirtm 
fuHe prg^ratm Brfm. 18; frammi stattu procedel L. 88; frammi »t 
st^nda í. e, auppUeiter prodire L. 21. 

framr, adj.y primum locum tenens; exceHene; fortis; Svía gramr er 
framr 0. S. o (vid. l 141); sínum fr^mum arfa (= Magno Sono) 
jG^. 30; nevÍT. framt pro adv. = a/udaoter L. 17. 43; seggir framir 
Hátt.72; jö.6; onndýrs frpmum runnum Hkdr.8. — Compar. freipri, 
e. gr. fæstr fremri gramr G. 14; Kkm. 28; fínna enn fremra ipanf 
Efdr. 11; Hr. A. 1; Edr. 2. — Superl. fremstr; e. gr. fremstr 
h^fudj^furr Edr. 5. 8. 10; R. 1; af fremstu meistara tólum Sk. ^OO. 

framrádr, adj., ad ree gerendas promptus; freistudu ens framráda 
Hkv. 9. 

framstiklir, m., distribuJtor; framstiklir audar virliberalis Hrfm. 15. 

frá, prœp. — 1) ea; ueurpatur cum verbie eundi, vendendi, trahendi, 
auferendi, petendi, mittendi, aimíl., ad locum, unde aliquis l. -quíd 
amovetur, sign^icandum, e. gr. álpa frá landi Sk. 54; draga ehn 
frá ehn L. 63 ; hverfa frá Uppsplum Yt. 42 ; klífa frá miáju (f jalli) 
R. 27; koma frá bragarstóÚ G. 67; risa frá moldu G. 4; senda 
frá Herjans hpllu Kkm. 29; skilja eht frá verum vilja aliquid e 

Íyectore expromere, narrare Hfi. 16; stíga frá haudri G. 5; simi- 
iter, Ubi agitur de statu quodam l. actione l. opinione quadam, 
unde aliquis removetur, v. c, bera eht frá vígi Yt. 15; fylgja ehm 
frá eggþrimu Em. 7; koma frá rómu Hkm. 15; bjóda ehm (o: at 
koma) til lifs frá dauda L. 85; leysa ehn frá naudum G. 33. 68; 
nemask frá angri miklu G. 63; spenja ehn frá bplvi G. 13; týnask 
frá trú plienari a doctrina Christiana G. 40. Eodem m>qdo frá 
adkíbetur cum adverbiis loci ad situm quendam determinandum, 
V. c. enn lengra frá sæ Ykl. 22; út frá Rómi Edr. 12; skamt frá 
Lundi Edr. 27. JJac prœpositione etiam indicari potest, alique^n 
ab aUquo discedere, v. c. gardisk frá Þridja Þdr. 2; itemque hoc 
modo origo indicatur, e. gr. (Eristr) lét berask frá flœdar stj^rnu 
G. 2. — 2) ab, ex; conjuncta cum verbis exspectandi, acdpiendi, 
merendi, sinUl., prœpositio frá ad eum, ex quo aliquid exspectatur 
cet., significandum adhibetur, e. ar. bída hpggs frá ehm Hlg. 17; 
vera verdr ehs frá ehm Hkm. 12; taka ekt frá ehm Sk. 187. -^ 
3) de; cum verbis narrandi, e. gr. segja frá Haraldi, frá málum 
Hkv. 1; Efdr. 24; saga frá honum Mhk. 9. Etiam adverbium 
est, V. c. sagt er frá narraium est Mhk. 25; segja frá narrare 
Sk. 195. 

fráneygr, adj-, acri oculorum acie prœditus; lynceus; fráneygr 
fylkis nidr Kdr. 6; gaf val fráneygjum vargi Bgl. 1. 

frii^Jeitr, adj., acriter inspidens; Hdr. 3; en fránleita Hkv. 2. 

fránlyndr, adj., animo acer; Jdr. 25. 

f ráijin, adj. — 1) coruscus; af fránum nadri Hdr. 4. — 2) acer, ojcvtus; 
frán egg G. 29. 



79 

frár, adj., cder, promptua; c. gen. frár flestra dáda artium pluri- 
m>arum peritus E. 25; Hátt. 75. 

fráspgn, /., narratio; færa í frás^gn referre L. 5. 

fregn, /., rumor^ fama; sú fregnin hefr flogit at oss Sk. 125. 

fregna (frá, freginn), v. — A) audire; faina accipere. — Verbum 
hoiC significatione usurpatum sequitur 1) accus. obj., e. gr. fregn ek 
(in prcet. sign. eodem modo quo GrcBcorum áxovojj alt G. 51; 
fregnk at (ojccus.) Bgl. 9; skilit frák Efdr. 12; etiam duo acctts., 
V. c. fregna Qzur vígdan Edr. 27; frák víg vakit G. 17; frák baug- 
dríf numinn lífí G. 17; rodin frák dprr Jdr. 40; ei frá ek þá váta 
Sk. 55; in construct. passiva þat aldrstríd es vída fregit Edr. 31; 
svá fregnisk Bgl. 6. — 2) prœpos. til cum genit., e. gr. fregna 
til gafa Mhk. 6; frágum til frama þeira Hfl. 7. — 3) a>ccus. cum 
in/in., e. gr. frák þau verk veráa at spgum Yt. 30; Hlg. 16; 
Odr. 4; Vkv. 4; Hr. A. 5; R. 5. 10. 26; G. 50; frák (o: menn) 
liggja hundrudum audivi prostraios esse catervatim Ekm. 11; 
Bdr. 1. 8; Jdr. 7. 10. 12. 21. 28. 30. 32. 36. 39; Isl. 6. 7. 11. 13. 
23. 25; Hr. S. 19; Sk. 56; frát madr nmio audivit . . . Yt. 19; 
frágum styrlund hrinda ... R. 29; Jdr. 6. 41. — 4) enuniiatiio ab 
at l. hvé l. hvat incipiens, sequente indicatívo; e. gr. frák at skyldi 
Yt, 14. 31. 43; frák hitt, at . . . Ódr. 3; Vkv. 11; Hr. A. 9; Isl. 
19. 21; Sk. 17. 52; fráttu at . . . Edr. 8; frá, hvat . . . Hfl. 3; 
fregna hvé . . . Bgl. 7; apud recevúiiores at nonnumquam omittitur, 
V. c. Sk. 36. 43. 44. 45. — 5) enuntiatío cum at et conj., e. gr. 
frák at felli Hfl. 8; G. 12. 43; Jdr. 29. 38; Isl. 12; frágum at 
væri Jdr. 9; fregit hefk satt at segdi G. 15; at omissum est 
Sk. 40. 54. — Vox frák in interclusione posita est Efdr. 23; Sk. 188. 
— B) percontari; c. acc. pers., e. gr. hafðak fregit menn, hvar 
væri . . . Yt. 10; hefk fregit þik at ehu Hkv. 22; c. gen. rei, v. c. 
hins vildak þik fregna, hvat fylgr Em. 7. 

freista (ad), v., experiri, tentare; c. gen. freista fólkorrostu Bgl. 9; 
Ykl. 18; Edr. 32; púkans slœgd freistar dróttins L. 45; freistudu 
ens framráda Hkv. 9; absol. L. 17. 43. 

freki, m., lupus (Freki canis Odinis); Hfl. 11. 

frekr, adj., voraa, rapaa; frekum vargi Ekm. 2. 

frelsari, m., Salvator; fœddi frelsarann L. 55. 

frelsi, n., libertas; týndu frelsi sínu Hr. S. 7; med frelsi ok nádum 
Itbera et tranquiUa potestate L. 12. 

fremd l. fremd, /., honor, gloria; fremdin þin Sk. 48; fremdar 
gjam gloriœ cupidus Vkv. 15; fremdar verk prcBclara facinora 
R. 10. 

fremdarlystr, adj,, cupidus honoris G. 25. 

fremdarmadr, m., vir eaimius; allra fremdarmanna G. 10. 

fremdarsnaudr, adj., infamis, honoris expers L. 65. 

fremdarþjód, /., homines próbi, pii G. 27. 



80 

fremja (framdi), v. — 1) perficere; gramr framdi íþróttir R. 25; 

Efdr. 3; framdi stœrra viajora perpetravif, R. 2G; hefk fólkorrostur 

framdar íruxgiia prœlia eommisi Kkm. 28. — 2) lionore a/ficere, 

celebt*are; dyrd fremr konung G. 45; fremsk úsmagDÍ slíku Vkl. 9; 

framdi sik gloriain 8Íbi comparavit Edr. 20; Edr. 7. 27; G. 20. 
Freyr, m. pr. — 1) Freyer deus, fiUus Njordii; Freyr ríár á bprg 

Hdr. 5; Freys afspringr progenies Freyeri, reges UpsaUenses Yt. 19; 

áttangr Freys Yt. 31; Hlt. 9; íw circumlocutíonwus, e. gr. Freyr 

fólkskíðs, Freyr Hedins byrjar, Freyr sverda beUator Vkl. 6. 13; 

IbI. 10; gekk inn at Frey linna foldar introivit ad Freyerum auri 

i. e. ad virum Isl. 8; Freys leikr ludus Freyeri, pugna Hkv. 6. 

— 2) rex quidam Flandriœ Kkm. 10. 
írétt, /. — 1) consuhatío oracvU; gekk til fréttar Vki. 21. — 

2) fmtna; nova res; at frétt ut fama fert Kdr. 2; þú skalt segja 

mér fréttir Sk. 93. 
frétta (tt), V. — 1) audire, cognoscere; at frétta at því Efdr. 17; 

frótta til hams Efdr. 19; fréttud ferd Hr. S. 18; frótt hefk, at . .. 

G. 38; L. 45. fiO; frétt es Eiríks far Hfl. 14. — 2) interrogare, 

percotdari; (Maria) fréttir nú, med hverjum hætti henni bœri 

L. 30. 
fréttalaust, n. adj., quod niMl memorabUe habet; fréttalaust er í 

ferdum min nikU memorabile in meis itineribus accidit Sk. 94. 
fridarsýn, f, adspectus jucundus; i hæstri fridarsýn himnavalds in 

juouncUssimo aspectu Dei G. 63. 
fridgegn, adj., pacis amans; af jartegnum fridgengs Óiáfs G. 67. 
fridland, n., terra, ubi quds tuto vivere potest; regio poÁiota Edr. 10. 
fridlausB, adj., securUatís expers; fridlausir jpfrar Hrfm. 8. 
fridr, m., pax; leetitia; fridr vas loginn Hfl. 13; allr fridr glepsk 

Edr. 21. 25; fridr gekk sundr Vkv. 4; vasat fridr hauks fj^lluni 

quie-s non data est mambus Bdr. 7; R. 16; gáfu frid eignum lofda 

Bgl. Ö; Vkl. 10; brjóta frid G. 58; kanna bygd fridi trygda 

Edr.S8; sitja í frid Sk. 28; bidja fridar Hlg.8; Vkl. 12; Bdr. 11; 

fridar samband vinculum pads L. 40. 
fridrofi, m., violator pacis; fridrofi Ijóselds lagar qui auro non 

dat quietem; vir Ubercuis; lofun fridrofa Hátt. 69. 
fridsein, /., mora pacis; pugna Þdr. 13. 
Iridskerdir, m*, ruptor pads; bellator; ferd fridskerdis Hrfm. 10; 

fridskerdir hringa qui annulis (aureis) quietem non concedit, eos 

liberaliler distribuit; vir munificus £bfm. 4. . 
Frigg, /. pr., Frigga dea, uxor Odinis; Friggjar fadmbyggvir Oden 

Ilkv. 12; Friggjar sunr i. e. Balder Mhk. 9. 
fritt, adj. n., pacaium; bvergi var fritt at bída nusquam pojcatas 

res exspectare lieuit Sk. 161. 
irída (dd), v., ddectare; hann vill hafa alla, sem heimsins lystir 

frída Sk. 48. 



81 

frídar, m. pL, qtd aliquem ornant, spectaMem faciunt; frídar G^uta 
setrs ornatores Asgardi rdr. 8 ; f rídar vargs qui lupos fovent, lupis 
cibum parant, i. e, bellatores Þdr. 4. 
frídr, adj,, pulcher, ornatus; eximius, prœclarus; frídr þengiU R. 5. 7; 
Kdr. 6; bóndmn frídi Sk. 17; Sk. 92. 119; bjódandi fadminn frída 
L. 68; smída lof fridum, mildum skýrunn Próttar R. 1 ; stadnum 
þeim hinum frída Sk. 30; beiraar verda frídir L. 74; raud frída 
Fjplnis glód pidchrum gladium rtd>efecit Isl. 14; svínit frítt Sk. 40, 
Cœnpar, frídri; und fylki frídra sub principe prœclariore Hr. A. 7; 
skínn gardusk jpfn edr frídri R. 30. 
Frísir, m. pL, Frisones; med fylki Frísa Vkl. 19; Ódr. 6. 
f rjá (ád), V,, amare; annars barn^s sem úlf atfrjá Mhk. 5. Cfr frœndi! 
frjáls, adj., {cfr got. freihals), Uber; frjálsir beimar L. 74. 
frjósa (fraus /. frara^ fr^rinn /. frosinn), v,, congelari; sjaldan hittisk 
feigs vpk frarin numquam congelata invenitur rima glaciatis ejus 
qui ad mortem destinatus est Mhk. 25. 
frost, n,, gelu; frost ágirni L. 78; í fýlu ok frosti L. 73; í glœpa 

frosti L. 81. 
Fródi, m, pr,, 1) reæ Damœ; Yt. L 30; Vkl. 10; Edr. 7; Fróda 
rajpl farina Frodii, i, e, aurum Hfl. 17. — 2) regulus m^ritimus; 
Fróda hríd proceUa Frodii, i, e, pugna (maritima) Vkl. 23. 
fródr, adj,, prudens; doctus, eruditus; vaskak fródr Jdr. 2; G. 1; 
IsL 8; Hrfm. 6; |>jód hilmis ens mærdar fróda (c, gen, mœrdar 
fródr eloqtiens) Hr. S. 4; fyr rekka hardla fróda Sk. 25; Yt. 10. 
fródugr, adj,, callidus; med fródgum tíva Hig. 8. 
frón, n., terra rnontuosa; fróns fólk Hdr. 3. 
frónband, n., vinculum terrœ, i. e. mare; frónbands foeri^ndr 

navis R. 7.. 
frónlæstr, adj., terrœ infxus; ór frónlæstum festum Hrfm. 15. 
frumseyrir, m., qui prœcipue urget; frumseyrir himintargu insectatœ* 

solis, i. e. gigas; til fljóda fruraseyris himintargu Pdr. 4. 
frú, f, dormna; matrona L virgo nobUis; frúin skinandi! i. e. S. Maria 

L. 29; Ódinn spurdi unga ft-ú Sk. 120; ungar frur Sk. 2. 
frýja (ýd L úd), v., abjudicare; c, dat, pers. et gen, rei frýja ehm 
ehs abjudicare aliquid alicui; dicere aliquem alicui rei deesse; vasat 
at frýja sverda sverrifjardar svanglýjadi of byrjar prva non dieendum 
erat bdlatorem prœlio deesse Vkl. 2; at frýja ^ldum Hildar leiks 
Kkm. 14; frýdut Bjarna einkar hraustum hugar Bjarnium, virum ^ 
fortissimum, laude virtutis non fraudaverunt Isl. 16. 
frægd, /., gloria; cdeb^ntas; frægd fylkis vinnr af því G. 26; 
frægdar fúss Yt. 14; til frægdar gloriœ (bdlicœ) causa Mhk. 6; 
af ydrum frægdum ob laudes tuas bellicas, i. e. ob res a te prœclare 
gestas Hr. S. 21; med frægdum Hr. S. 1. 
frœgdarmadr, m., vir gloriosus; med k^rskum frægdarm^nnum 
Sk. 155. 

11 



frægr, adj., darua, irmgnia, indUus; frtegr reinTári Hdr. 2; frægr 
f^muetr G. 2; Hr. A. 13; Efdr. 1. 3; Jdr. 20; Hr. S. 12; frœg ferd 
Hrfm. 10; Vilhjálmr réá vígja þik frægjan Hr. S. 1; herskip hilmis 
frægg Hr. S. 16; frægra fyrda fjón Jdr. 12; Hr. S. ð; campar.: annarr 
jarl enn frægri Kkm. ð; superl, frægstr, frœgastr, e, gr, frægstr af 
^Uum kóngum Sk. 85; frægstur gotna Sk. 176; frægast vif L. 28. 

frændgardr, m., sdepimentum gentíUcium; brjóta hlid á frændgardi 
sœpem famíBa aperire, i, e, orbitatem aHcui inferre Snt. 6. 

frændi (proprie part, prœs, verbi frjá, q, v.), m,, cognatus; pro- 
pinquus; lemr á frænda minum Sk. Iv55; frænda (i, e, jUii) fall 
Snt. 10; Snt. 4; plur, frændr, e, gr, deyja frændr Hkm. 21; anti- 
quiarem formam fríendr fnetri causa restitui Yt. 18. 

frænuskammr, adj,, cujus acumen (fræna, f, acumJtn, a fránn 
acutus) non diu pertnanet; qui brevi kebescit; frænuskainmr 's enn 
deigi lé Mhk. i:i 

frœdi, /., sdentia; rerum cognitio; nam fátida frœdi acerbam scienr 
Uam cognovit, actrham rem experta est (o: gigas femina) Þdr. 15. 

frœdi (l, frædi), n. pL, carmen; forn ok klók frædin á heidnum 
bókum (cfr GuSm, Dr, II 19) L. 4; frædin feta þar ekki úr 
Sk. 2; frœda salr i, e, ca^ut Sk. 188. 

frœkn (/. frækn), adj,, fortis, generosus; frœkn Búi Bdr.ll; Hr. A. 15; 
Jdr. 14; enn frœkni G. 44; med fullhuga frceknum Jdr. 29; fara 
fjprvi frœknu Yt. 40; R. 5; fákhladendr frœknir Efdr. 9. 

frœknligr, adj,, fortis, animosus; frœknligt hjarta Edr. 9. 

frpmudr, m,, qui protendit; fr^mudr Hpgna hrars qui glaÆum pro- 
tendit, bdlátor Yt. 38. 

fr^skr, m', rana Mhk. 5. 

fugl, m,, avis; fótgulum fugli Kkm. 2; a£c, pl, fugla L. 10; fjadrir 
fugla L. 93. 

fuglsrpdd, f,, sermo avium; kunna fuglsrpdd Hkv. 2. 

fuilgódr, adj,, admodum bonus; fullgott fe Mhk. 13. 

fullhugadr, adi., perquam animosus; G. 13. 

fuilhugi, m,, vtr tngeniis animi; med fulihuga frœknum Jdr. 29. 

fullkerskr, adj,, vaÍde strenuus; sák fullkerska verdung falla Bgl. 1. 

fullr, adj,, plenus; c, gen, flotna fuUr Yt. 34; tegr vas fullr decuria 
completa est Vkv. 10; fullr af grandi L. 20; bad deila sér fuUan 
(o: hlut) rogavit, ut plenam portionem sibi tribueret Hlg. 4; Kkm. 8 ; 
fullum hætti perfecte L. 94; Márja full af sóma L. 25; L. 5, 28; 
hegdan full heimsins Sk. 68; fundu fulla smán L. 58; c, dat., e,gr. 
ofbeldit vindi fult (?) L. 77; matsvín fult Sk. 20; med fullu trausti 
L. 50; at fuliu pJene L. 64; til fulls satis, plane Isl. 22; sveitura 
. . . fullUm upp af grimdar galli L. 48. 

fullsnart, adv., perguam strenue R. 5. 

fullstrangr, adj., gravissimus, durissimus; fullstr^ng mannraun 
Mhk. 7. 



83 

fullting, n., auxiUum; bidja fpdur fulltings Π27. 

fullvel, adv., perbene; Mhk. 2. 

f ull^flugr, adj.y admodum validus; fuli^flugr fellir Hdr. -4; full^flug 

íjalla Hildr Hdr. 8. 
fund, /.,= fundr, m. (cfr Suec. antiq. ii}n't), f.); viá j^furs fundir 

Hfl. 7. 
fundr, m.j 1) conventus; ádr pdlingr 'nádi Cesars fundi Edr. 26; af 

ykkrum fundi Sk. 59; halda til fundar vid ehn Hr. S. 18; á fund 

est quasi prœpositio composita, c. gen., v. c. sækja á fund hans 

eum visere Sk. 51. — 2) conventus hostdlis; pugna, certamen; e. gr. 

hardr fundr G. 32; Jdr. '20; sœkja fund ehs Vkl. 17; Vkv. 15; 

at fundi ehs Hlg. 15; Vkv. 3; fara til fuudar Bgl. 9. 
funhristir, m., wnem eæcutiens, i. e. Thor; œttir funhristis i. e. 

dii Anses Þdr. Iz. 
fúa, /., vulj^es; Mhk. 18. 

fúll, adj., Jœtidus; turpis; fúll metnadrinn L.8; hinn fúli búkr Sk.201. 
fúrr, m., ignds; i skúrum Fróttar fúrs in prœliis Vkl. 5; fúrr 

— res splendens, quare Hedins reikar fúrr quod in capite Hedinis 

splendet^ i. e. galea, et fólkleikr Hedins reikar fúrs prœhum Vkl. 24. 
fúrrunnr, in., arbo^* ignis; fylla fúrr ignis marium, i. e. aurum, 

ergo fylla fúrrunnar arbores auri, i. e. mri liberales; vid fylla 

fúrrunna Isl. 22. 
fúss, adj., cupidus; c. gen. frægdar fdss Yt. 14; R. 31; L. 81. 92; 

fúss (at) vanda stef G. 18; fúsir þess Sk. 178; L. 49; of sœmdar 

fúsa ^dlings brœdr Hr. S. 19; c. prœp. til, e. gr. fár randa vas 

fúst til fj^rnis landa noxa clipeo^^um (gladius) avide appetebat 

terras galeœ (capita) Bdr. 6. 
fylgdarmadr, m., assecla; comes; Kristi fylgdarmenn L. 53. 
fylgimeidr, m., socius; fylgimeidar flausta Isl. 16. 
^ylgj* (í5^)í ^'f (^omdtari; sequi; c. daU fylgja framlyndum gram 

G. 28; Hdr. 7; Efdr. 17; Jdr. 13. 14; Isl. 11; hvat j^fra fylgr 

þér? Em. 7; fylgjum forl^gum Kkm. 24; fylgdak fedr þinum 

Bgl. 2; sveit fylgdi Vagui Jdr. 39; G. 70; Haraldi vér fylgdum 

Hkv. 4; fylgdu því hvergi lestir Edr. 9. 
fylgja, /., comitaius (-— fylgd); vildi mína fylgju Bgl. 2. 
fylgsni, n., laiébra; conditivum; hugar fylgsni laiebra animi, pectus 

Snt. 1. 
fylki, n., 1) a/Hes instructa; cohars; med fylki Frísa Vkl. 19; engla 

fylki Hr. A. 9. — 2) provincia; prœfectura; vid pndurt fylki 

Vkl. 15; kom sjau íylkjum und sik Vkl. 7. 
fylking, /., a^ies instructa; i fylking Mhk. 7. 
fylkir, m., princeps; imperator; rex; fylkir framlyndi Hkv. 6; 

Hfl. 3; Vkl. 16; R. 9; Edr. 7. 10. 20. 32; fylki skal til frægdar 

hafa Mhk. 6; Yt. 34; Hr. A. 7; kómu fylki farlystir Kdr. 9; 

fylkis nidr Kdr. 6; Rdr. 5; Hlt. 7; Vkv. 3; G. 26. 44, 



84 

fylkja (kd), v., aciem instruere; c, dat, hildingr fylkdi lidi mikla 
Edr. 17. 

fylla (Id), V., implere; fylla svín Sk. 107; Sk. 98; stillir fyllir 
hiiuneska ferd cœtum cæUcolarum implet G. 42; fyllask c. dat., 
e, gr, fyldusk valgammar fjprseldum audstefni Hrfm. 18; loptis 
9II af Ijósi fyllast L. 31; c, gen, b^ls of fylda Rdr. 8. 

fyllr, /., 1) hauHtis; poculum; vid fylli Fj^lnis fjalla Rdr. 13. — 
2) m>are; fylla fúrrunnar i, e. viri Isl. 22. 

fylvingr, m,, piada quidam (cetuð?); hallvallar fylvingum gigan- 
tibus Hr. 14. 

fyr, prœp, c, dat. et accus, — I) Cum daiivo: 1) ante; ad; exad- 
versum; ubi de loco agitur, e, gr, fyr landi Gldr. 6; fyr naust- 
durum Snt. 3; fyr nesjum Vkl. 14; fyr bordi ad latua navis Hdr. 3; 
Vkv. 5. 11; fyr gnód Kdr. 4; Edr. 16; G. 40; Kkm. 3. 9. 13. 
19. 21; Hr. S. 3; fyr brjósti byggva ante pectus, i, e, in grerruo 
imohre L. 28; fyr nordri midju Sk. 82. — 2) coram; prœ; in; 
e, gr, fyr gram coram rege Hfl. 20; fyr skylja Efdr. 12; G. 8; 
fyr þjód coram poptdo G. 57 ; Jdr. 1 ; fyr barni þínu coram filio 
tuo L. 87. 88; fyr sér prœ ae Sk. 127; fyr þeim prœ Ha Sk. 66: 
fyr augum várum ante oculos nostros L. 33; fyr ásjó þinni L. 51 
cet,; verda fyr augum ehm in conspectum alicujus venire Snt. 9; 
eodem modo verda fyr ^fund in invidiam venire G. 58; verda fyr 
ehm in alú/uem incidere Vkl. 15; dyljast fyr augsjón manna se 
occuUare (in, i, e.) e conspectu hominum L. 15. — 3) adversus; 
e, gr, balda landi fyr ebm -regnum adversus aUquem tueri Hkv. 10; 
varda eht fyr ehm Vkl. 18; simiU ratione standask fyr fj^rleygi 
Híi. 18. — 4) ad tempus definiendum, e, gr, fyr Ipngu jam prideni, 
longum ahhinc tempus Yt. 42; Kkm. 1; Jdr. 4; Sk. 166; fyr langu 
Hlg. 6; fyr óskammu Hlg. 2. — 5) cum verbis intransiíivis prœpo- 
sitio fyr, dativo adjumia, ad res l. personas, quarum opera aliqidd 
effidiur, indicafulas usurpatur; e. gr, falla fyr vápnum Yt. 29; 
Hfl. 8; Kkm. 17; fara fyr ási i, e, pertv:a peixussus Yt. 45; flvja 
fyr Skota þverri Gldr. 8; ganga hræddr fyr ehm Isl. 14; gefa 
upp eht fyr ehm Hrfm.7; hníga fyr ehm l, ehu Hlg. 18; Gldr. 5; 
Hkm. 8; Kkm. 11; hrökkva fyr ehm Kkm. 23; Jdr. 30; lúta fyr 
hj^rvi G. 52; stjokkva fyr ehm ór landi Hr. A. 5; vada í blódi 
fyr Oleifi Efdr. 15; vægja fyr ehm Vkl. 12; ad verba passiva fyr 
sœpe est = 8LÍ; e. gr, trpddusk fyr (— af) hardfótum Hkm. 6; 
verda brendr fyr (— af) ehm Vkv. 14; vesa grápi hrundin fyr 
(=^ ttf) ehm Hlg. 15. — f)) p7*o; in utUitaiem alúujus; e. gr. fyr 
vegnu fólki Em. 1; offrast fyr oss L. 3G; bæna mál fyr kristnuin 
sálum L. 88; L. 99; hugsa fyr m^rgu Sk. 21. — 7) fyr úsurpatur 
in locutioníbus, ubi de prodigiU prœnuntiis a^itur, e, gr, fyr Eiríki 
glymr Em. 3; þat vas fyr Ijósi G. 3. — 8) fyr cum dativo obiectum 
indirectum, quod dicitur, significat, e, gr. ráda fyr lidi Jdr. 9; geta 



85 

rád fyr sér þdr. 7; Mhk. 25; segja eht fyr ehm Sk. 39; itemque 
dativis commodi L incomm^di respondet, v. c, G. 16; Jdr. 15. 19 
c€<. 41. -- II) Cum accmativo: 1) ante; prœ; v. c. gripa fyr eyrun 
sín auribus prœtendere manus Sk. 109; fyr unnar meiá' ante navem 
Hr. S. 12; fyr Banm^rk endilanga secundum Daniam Sk. 65. 
Sœpissime cum adverbiis in -an desinentibus ad situm quendam 
accuratius descríbendum conjungitur; e. gr. fyr haf sunnan a regione 
maris in meridiem versa Gldr. 6; Efdr. 17; Isl. 21; fyr Ipg sunnan 
Efdr. 4; Hr. S. 17. 18; sunnan fyr Heidabœ Odr. 5; fyr nordan 
Vík a septentrionali Vikíœ parte Vkl. 10; Edr. 25; Hr. S. 11; fyr 
Geitkjprr austan Hr. S. 7; fyr sæ handan Efdr. 20; fyr ofan sjó 
Ó. S.4; fyr innan Qlvishaug G. 13; fyr Elfi ótan Hr. S. 5. 11. 13; 
etiam cum aliis adverbiis, v. c. fram fyr hlifar ante veaíUa (?) 
Jdr. 24. — 2) coram, prœ (apud recentiores) ; e. gr. fyr ýta coram 
hominibus Jdr. 5; fyr ydvarn sóma coram vestra majestate L. 80; 
fyr rekka Sk. 25; fyr sik prœ se Sk. 40; har fyr hann ei apparuit 
Sk. 195. — 3) desuper; de: hrjóta fyr bord de navibus excuti 
Bdr. 5 ; stíga fyr húf hesti hrófs de nave se projicere Bdr. 1 1 ; 
fyr bord Jdr. 36. 37. - 4) ante; de tempore, e. gr. fyr dag Em. 1. 
— 5) propter; ob; prœ; in; per; fyr hefnd propter vindictam 
Vkl. 3; fyr leiknar hest m gratiam lupi Ódr. 6; fyr úlfa Kkm. 18; 
fyr hauka Kkm. 12; fyr unisjá þína L. 3; fyr ódygd slíka L. 19; 
fyr naudsyn mína meœ necessitatis sublevandœ causa L. 52; fyr 
græding manua in sanationem hominum L. 56; fyr Máriu fadminn, 
fyr Máríu grát L. 57; fyr miskunn dyra per misemcordiam tuam 
summam L. (W; L. 82. 83; fyrdœma fyr epii bannat condemnare 
de pomo vefito L. 66; fyr lítillæti ob humUitafem L. 90; fyr 
|)at Sk. 88. 119; Sk. 100. 167. — 6) pro; loco alicujus; v. c. 
gjalda eisu más jardar fyr hj^r sohere aurum pro ense G. 50; 
gjalda verd fyr gprdir L. 70; hvat vill Skídi hafa fyr skemtan 
sina? Sk. 22; hafa Hilditpnn fyr vátt Sk. 122. — Composita 
prœpositio fyr hpnd cum genitivo conjungitur; fyr hpnd ehs p7'o 
aliquo Rdr. 11. — Fyr etiam adverbium est, e. gr. fyr austan vid 
sker Sóta Vkv. 1 ; settu fyr prœtenderunt Pdr. 6. 

fyrbjóda (-baud), v., vd<ire; c. dat. fyrbjódandi henni at hrædast L.29. 

fyrdœma (md), v., candemnare; |m fyrdæmdir auraa Evam L. 66. 

fyrdar, m. pL, viri, homines; fyrdar hétu mik Lodbrók Kkm. 1; 
Hr. S. 20; L. 65; ladar fyrda til himna dyrdar L. 68; med fyrdum 
Jdr. 41; G. 24; Jdr. 26; Sk. 75. 152; fjón fyrda G. 59; Vkl. 13; 
fyrda fpt Sprla loricœ virorum Hkdr. 8; Bgl. 10; G. 3. 45. 63; 
Jdr. 12. 20; Isl. 9; Hr. S. 17; L. 74. 

fyrdasveit, /., genus humanum: fyrdasveitin L. 15. 

fyrir, adv. et prœp., ante, præ. Adv. hpfdusk hlifar fyrir óbtende- 
runt ante se dipeos Hkm. 11 : lúta fyrir succumhere, cedere rdr. 12; 
bifdusk fyrir Hr. A. 10; leitask /yrir 'providere, salutem drcum- 



. spicere UL 15. — Prœp, fyrir normumguafn apud recentíores re- 
peritur, e, gr. íyrir Eiiideriseyjuin Kkm. 8; fyrir hers gnótt coraw 
mtdtitudine virorum Hátt. ^; fyrir afbrigdiu dy gda ob violaiionefn 
virtutis L. 76. 

fyrláta (-lét), v,, igno8cef*e; c, dat. fyrlátid niér L. 79. 

fyrn, n. pt., prœstigiœ; hann hefr fœrt þau fyrn at oss Sk. 127. Cfr firn! 

fyrnask (nd), v,, e msmoria eœddere; c, dat, eú dyrd inuna fyrnask 
fyrdura G. 24. 

fyrnska, /., vetustas; af fyrnsku L. 1)4. 

fyrr l, fyrri, adv, comp., prius, antea; olim; lá þat fyrr und Sveini 
Edr. 23 ; hitt vas fyrr, at . . . Yt. 8 ; aœpe usurpoítur cum vocabulo 
quodam negante, e. gr. vissi aidri fyrri mann k vaddan L. 29 ; eugi 
. . . fyrr né sídar L. 34; aldri fyrr var sá . . , L. 41; fyrr enn 
c. conj, L. 94, c. ind. Sk. 144. 202; fyrr, sequente ádr en, Efdr. 28. 

fyrri, fyrstr, cornp. et superl., prior, primus; vard fyrri hniga 
Kkin. 15; Vkl. 12; Þdr. 3; Efdr. 1; Jdr. 42; fvsa inunk ens fyrra 
vara Mhk. 27; fyrri menn vetwdiorea L. 4; fyrrum. dat. pL pro 
adv., olim Sk. 85; Freyr rídr fyrstr Hdr. 5; Yt. 40; fannt fyrstan 
prett L. 66; fyrsia sinni Vkv. l; fyrstu fedg^n vár L. 18; fyrst 
adverbiaJiter, primum, Snt. 5; Hrfm. 6; Sk. 51. 65; scribitur fyst 
Sk. 91. 93. 

fyrsta, /., priticipium; í fyrstu L. 6; acinbitur i fystu L. 66. 

íýÍA, j\, /œtor; i fýlu ok frosti L. 73. 

Fýri, n. pr., amnia Sveciœ; vid Fýri Yt. 11. 

fyri, n., pinetum; fýris garnir canis pindi, i. e. vetttus llr. A. 10. 

fýsa (st), V., hortari, incitare; c. gen. fýsa ehs Mhk. 27; margir 
roenn fystu þess midti viri id suadebant Jdr. 45; hird g^ndlar fyst 
sateUitium pugnœ avidum 11. 32; impers. mik fýsir at æsa L. 42. 
— Bejlex. fýsask, cupere, e. gr. fýsumk hins at hætta Kkiu. 29; 
R. 24; fýsumst syndu líkn L. 80; fýstisk at ganga Edr. 10; 
fýstisk sár en idri læknask Edr. 28; fýstist hann at vidrlíkjast 
L. 8; fýstusk at þrýsta iMr. 2. 

fœgir, m., (jui polit, splendidum fadt (cfr íá, fáda); jyru fœgir 
cuUor certaminis, vir beUicosus Hfl. 19. 

fœla (Id), V., terrere; fældr perterritus L. 92. 

fættast (tt), V., deminui; pauciores fieri; fættist fólkit L. 47; fætiust 
ord L. 58. 

fœda (/. fæda, dd) t?., gignere; aíere, nuirire; frammi stattu, er 
fæddir dróttin L. 88; fæddi frelsarann L. 55; fcedid flestan aldr 
plurimum temporis degere Hr. A. 7. — Reflex. fœdask, nasd; 
nutdri; e. gr. betri munat fœdask G. 21; Efdr. 28; fædast fram 
L. 29; flotua vprdr fœdisk Edr. 3; G. 11; sveiun fajdist L. 33; 
fæstr hefir fremri fœzk G. 14; madr fæddr L. 41; fæddr mjólku 
lacte nutritus L. 42; undra^t fæddan mann L. 39; L. 55; fyrda- 
9veitiu fædd á jprdu L'. 15. 



87 

fœðing (fæding). /., ortus; skapan ok fttðing L. 5; átti dagr af 
fæding L. 35. 

fœdir, m., nutritor; bláprjiiuiÐs benja kólgu fœdir nutritor corvi, 
hdlator Hr. A. 4; fœdir ráda awior comiliornm Edr. 4. 

fœra (Z. fœra, rd), v,, ferre, ajferre, apportare, o^'erré; fœra ehin eht 
lilg. 9; Sgdr. &; L. 5. 58; Sk. 107; fœra erkistól ntan umb Saxa 
merki caJthedram arckiepiecopalem uUra Jines Saxonum traneferre 
Edr. IH; fœra fram Yggjar bjór fyr pldum hominíbus apponere 
ceremsiam Odinia Jdr. 1 ; færa i fráspgn referre L. 5 ; fœra saman 
congerere Mhk. 1; þér fœrik ave L. 28; c. dat, ádr fœri lagar 
skidum til rimmu Gldr. 2; færdi ofan dejecit 8k. 174; jpfrar fœrdn 
hjálrohirda hausa Hrfm. 8; hann hefr fært fym at oss Sk. 127; 
fœrdr í fasta Pdr. 13; færdar fórnir L. 40; færast at appropin- 
quare L. 84; færdist nær appropinquamt L. 54. 

fceraglpggr (fœraglpggr), adj,, occaeioni calKdieeime inserviens; L. 60. 

fœripndi:, m., solea lignea, qua per nives curritur; frónbands fœri^ndr- 
um lét haldit œquoris trahes cursorias (i, e, naves) diressit R. 7. 

fœrr, adj., qui ire potest; agiHs; beimar verda færir L. 74; lézk 
fœrri ^drum í hamri se altero peritiorem scándendœ rupis conten- 
debat R. 26. 

f^durfall, n,, mors patris; Snt. 5. 

f^durleifd, /,, patritnonium; res patemœ; selja út fpdurleifd Bgl. 14. 

f^gnudr. m,, gaudium; acc. fpgnud L. 30. 

f^lna (ad), v., pallescere; fplnar skinn L. 58. 

f^lr, adj,, pallidus; fplr iss randa Hlg. 17; fplr af fpstum L. 42. 

fpnn, /,, nix; fannar armvidr Isl. 12. 

í(^T, f., 1) Her; expeditio; f^r til Sogns Vkl. 13; Kdr. 7; haÍQn gardi 
fyr út peregre profectus est Edr. 28; í f^r þeiri Isl. 9; Hlg. 13; 
þdr. 3; Jdr. 13. — 2) ~ far, consuetudo; of f^r vífa in consuetu* 
dine cum mulierihus, in re amatoria Jdr. 3. — 3) == far, navigium; 
nafnit farar nomen navigii Mhk. 19. (Mœbius cditer), 

f^rnudr, m., prosperitas; fortuna; salus; Hr. A. 13; O. 2. 24. 

fpstumódr, cuij., jejunio affUctus; gen. fpstumóds L. 45. 



Gabriel, m. pi\, archiangelus ; L. 27. 

gafi, m., vir improbus; fregna til gafa (gen. pl.) Mhk. 6. 

gafl. m, paries transverse domum terminans; hrukku innar at gafli 
Sk. 182. 

gagarr, m,, canis; gagarr es skaptr þvít geyja skal Mhk. 4. 

gagl, n., anserculus; fá vertt unda gagli cibum parare anseri tm/- 
nerum i, e. corvo Isl. 10; hungreydandi hanga gagls qui famen 
ansercvli cadaverum (i, e. corvi) depdUt, t. e. bdlator Hkdr. 7. 



gagn, n., 1) utHUas, camniodum; herr hafí gagn kvæda cætus utili- 
iatem ex carmiHÁus perdpiat! R. 35; konju at gagni tisui esse 
Kkm. 22. — 2) victoria; vá gagn victoriam pugnando adeptus esl 
Þdr. 20; hrósa gagni Ykl. 23; ráda gagni G. 32; verdir gagns 
vidoria digni Hkm. 12. 

gagnsær, adj., pdlucidus; gagnsætt gler Mhk. 27. 

gala (góL. galinn), v., canere; incantare; ádr ryds hœlibpi gœii prius- 

Íuam cotern incantarnentis elicuissel Hlg: 20. 
dr, m., 1) incarUamentum; carrnen; g^rr galdrs rnagiœ peritus 

Þdr. 3; fórk aldrigi at g^ldrum Jdr. 2, — 2) sonitus quUibet; 

prœcipue in circumlocutionibus pugruj^ hœc vox usurpatur, velut vápna 

galdr, Gunnar galdr, hjaldrskíds vébrautar (clipei) galdr ~ pugna ; 

e. gr. valda Gunnar galdrs upphpfum Vkv. 4; af vápna galdri 

G. 43; œskimeidr galdra hjaldrskíds vóbrautar qui ad pugnam 

lacessit, bellator Gldr. 2. 
gall, n., bUis; viri*s acerbitaiis; gall blandit med dreggjum L. 58; 

fullr af grimdar galli L. 48. 
galli,^ rn,, noxa; madr misti rodins galla mundrida borgar (noxœ 

dipei, i. e. gladii) G. 48. 
gallopnir, m, aquila; gallopnis hpll palatium aquUœ,u e. rupes l*dr.3. 
gamall, adj,, antiquus; vetustus; priscus; und gamlan gnapstól Gldr. 9; 

Sk. 127; lita má Starkad gamla Sk. 74; i g^mlum gemlis-ham Hlg. 2; 

gamais þegns gengileysi Snt. 9; lót gengit í gamla Gunnvaldsborg 

Vkv. 13; gamlar áttir Pig. 10; ór porti g^mlu Edr. 21. — Compar, 

ellri; G. 69; Isl. 9. 
gaman, n., jocus, oblectamentum; gaman gengur m^rgum til þess at . . . 

Sk. 4; gan^an &% ehu Mhk. 1. 22; Sk. 24; haft^ eht at gamni aliqua 

re ddectari Yt. 12; Yt. 36; leida ehm af gamni Sk. 1. 
gammleid, f., via vulturis, i. e. aer; ex ambiguo dicitur gammleid 

pro lopt (aér), quod œque sonat ac Lopt, accus. nom. pr, Loptr 

= Loki; Hr. 2. 
gammr, m.^ vidtur; gammr nás vultur cadaveins, i. e. corvus; und 

hramma gammi nás Vkl. 1(). 
gandr, m,, lupus; hallar gandr lupus i. e. vastator œdium, ignis 

Hr. S. 10; stordar gandr i. e. ventus Hr. S. 13. 
Gandvík, /. pr., Mare Album, sinus Oceam Glacialis; skatar Gand- 

víkr viri Garuivikiœ i. e. gigantes þdr. 2. 
ganga, f., ambulatio; iter; expeditio; gangan tókst þér greyliga 

Sk. 181; í strídri Herdala gpngu Vkv. 3; bidja sik g^edstrangrar 

g^ngu Þdr. 2; er minna treystir g^ngum Sk, 23. 
ganga (gekk, gengum l. gingum, genginn; prasi. inf. gingu Isl. 13), 

V.; 1) íre, incedere; nonnumquam verti potest — esse; e. gr. sás hœst 

gekk manna quí akissime incedebat i. e, excdhrdissimus erat homi- 

num R. 2; gekk húsum hæri Hr. S. 10; þvi skólaust gengi l^ngura 

Sk. 23; gengum fagrbúnir Bj. 5; frídar gengu l*dr. 4; Hrfm. 9; 



89 

gingu hræddir perterriti erant Isl. 14. — 2) príjBterire, labi; þess 

«8 gengit hefr eorum qiéœ praderita surd Mhk. 28; rásir dægranna 

géngu diés lapai eunt L. (>i . — Verbum ganga sœpiseim^ sequitur 

partíeula qucedam (p9*œpo8Ítio cum caau substantim vd acherbium), 

vdvt: ganga af hlunni e pkalanga deduci Hátt. 71; ganga austr 

af Nóreg Sk. 65 ; Rdr. 11. — ganga á cum aec, pere. — invadere 

in aliqmm, e. gr. ylgr gekk á ná hólgin Jdr. 81; cum aec. rei, 

guaga á land in terram egredi Jdr. 38 ; Hr. S. 7 ; gekk herr á skip 

Mve^n eowmndit ^dr. 16; cum dat. ganga á þaranum cdgas cahare 

Sk. 63; ganga á Oautiandi Kkm. 1. — ganga at (præpos.); cum 

ddd. pers. ganga at ehm aHöui obviam ire Sk. 166. 178; Efdr. 9; 

gauga ÍHA at ehm ihtroire ad aliquem Isl. 8; c. dat. rei, I) ganga at 

gupni in pugnam procedere Ykr. 5; at hjaldri Eát. 18; Ekm. 1. 21 ; 

Jdr. 25; Hr. S. 8; Hrfm. 19; 2) ganga at hpfðum hr&gn& inctdcare 

C(tpitíbu9 tnrorwn Vkl. 16; gekk at árum remie inctdcaifit R. 25; 

3) gekk at hálsi ad coUum accommodatuð fuit Yt. 23; grundar rals 

gengu at hr^ndum rnanus ad enses accommodatœ sunt, i. e. gladios 

arr^uerunt Kkm. 7; 4) gekk at vii^ki in mummentum invasU 

Vkv. 8. — ganga at (adv.) ~ impetu ferri Bdr. 4. — ganga fram 

=::= procedere; ganga fram af ehu at ehu Rdr. 11; ganga hart fram 

^d ekn Isl. 14; frá ek Skólms erfingj^ gingu (prast. inf.) hart fram 

Ísl. 13; fram gingu (3 pL prœt. ind.) at ehm Efdr. 9; Þdr. 13; 

Ekm. 21; Jdr. 24. 25; eodem moéo gekk lengra longius processit 

R. 28. — ganga í oum acc.; e. gr. gakk í hpU Em. 7; Sk. 90; 

gekk í hattg Isl. 21; gekk út í Bár £dr. 11; Vkv. 13; at ganga 

í hjarg asceruiere montem R. 27; ganga i hratta gnípu R. 28; 

gaaga upp i lopt i/í aerem sccmdere G. 16; ganga nidr i herdar 

Jdr. 26; gaaga í driuima ehm alicui in somnis apparere G. 28; 

translate eodem m>odo, vdut virdum gengur varla í hag viris vix 

placet Sk. 64; þetta gengur í vil hœc ex sententia procedunt Sk. 116. 

— ganga med; c. dat. e. gr. hundrad kónga ganga (plur.pro sing.) 

med honum Sk. 79; c. acc. gekk med Gauts eld gladio armatus 

prócessU Sgdr. 4. — ganga roeinilla infeliciter cedere R. 20. — 

ganga niðr í herdar adigi in humeros Jdr. 26. — ganga of cum 

acc. 1) perlustrare, percurrere, e. gr. gekk of skeidar Efdr. 6; 

2) progterire, i. e. evádere, v. c. fár gengr of skpp norna Ekm. 24. — 

ganga sundr frangi, dissíUre, e. gr. Sv^lnis ekkja gekk sundr 

terra fatiscebaiur Hlg. 15; fr^r gekk sundr pax ddsscíuta est 

Vkv. 4; Bdr. 7. — gaaga til ehs 1) ad l. in ahquid venire, e. gr. 

gekk til fréttar Vkl. 21; Isl. 3; c. acc. viœ, ganga langan veg til 

Róms Edr. 10; 2) tamam esse alicujus rei, t. c, m^rgum gengur 

gaman til þess íit ^ . . Sk. 4. — ganga um =prcEterire, e, gr, gatiga 

sonnan um Satíri Hrfm. 9. •^ ganga und merkjum ad signa aggregari 

Hr. S. 9; — ganga upp =r escendere, e. gr. at ganga þar upp Ídr. 38; 

Vkv. 13; G. 16. — Cum prcsposHiombus compositis, quœ dicuirttur, 

12 



90 

vox ganga 8€Bpe cmjungitur, e. gr.: ganga á bak málam a pro- 
missis recedere Bgl. 10. — ganga á h^nd se dedere Edr. 21, quare 
gengu á þengils bý haokjóðs — gengu á hpnd þengils in partes 
principis tramierunt R. 8. — ganga í gegn éhm = obmaím zre 
alictii^ e, gr. gangid i gegn grami £m. 4; Hkm. 14; gekk i gegn 
rekkum at gunni Ykv. 5; at ganga i gegn her þeira Ykl. 19. — 
ganga í gegnum (Z. í gagnuui L gegnum) eht perrumpere L per- 
vadere aliguid, e, gr, ganga gegnum lid þeira Bdr. 8; gekk í gagnuin 
fer<t Bgl. o ; sem gingi í gegnum hardan reyk quasi fumum densum 
penneavissent G. 55. — ganga i (/. á) móti ehm obtnam ire aUeuii; 
hitt telk jafnt, at sveinn gangi i móti syeini Kkm. 23; Jdr. 24. — 
Ir^nitivo verbi cujuaUbet vox ganga ad comilium indieandum adjun- 
gitur, V, c, gekk heyja odda þing Vkv. 2; gekk at eiga Ingibj^rgu 
Jdr. 45. 

gangr, m,, impetua; graeaatío; rimmu gangr gQÆAk. pugíui grctesata 
eet E. 19; vann gang upp at Leiru Vkv. 14; þú hefr verit einart 
i gangi Sk. lyO. 

Gardar, m, ^/. = Gardaríki; Russia; ór Ggrdum Ódr. 1; R. 4; £dr. 5; 
í G^rdum Ódr. 2; R. 2; Edr. 4. 

gard-R^gnir, m,, deue (Oden) aggeris; gardr geirrásar agger volan' 
tíbus hastis objectua, i, e, clipeua; geirrásar gard-Rpgnir numen clipei 
i, e. bdlator Vkl. 19. 

gardr, m,, agger, sœpes', domicilium L territorium scepto muniíum; 
verja gard med gumnum Vkl. 20; í gardi Harda Rnúts Bgl. 17; 
úr gardi ain Sk. 14; geira gardr agger hastarum, cHpeus, et Hlór- 
ridi geira gards bellator Vkl. 8; oddhridar gards (=iclipei) grand 
(=gladius) G. 50; í garda grjót-Nidadar Hlg. 9; fjr Vinda g^rdnm 
£dr. 16; grundar seilar gardar domicUia serpentís, i, e, aurum, 
quare Nirdir garda grundar seilar numina auri, viri liberales Isl. 2 ; 
gardr G^ndlar agger Bellonœ i, e, clipeus, atque ita runnar garda 
Gpndlar arbores clipeorum (cUpeatœ), i. e, bálatores, viri Isl. 20; 
á gardi G^itis i, e, in clipeo Hlg. 20. 

garmr, m,, cards; glóda garmr canis prunarum, i, e, ignis Yt. 7; 
fýris garmr i, e, procella Hr. A. 10. 

garpr, m., beJlator, vir fortis; Hrómundr þótti garpr Mhk, 7; garpr- 
inn! Sk^ 83; Sk. 78. 132; sœkja garp Isl. 20; slikt es raun g^rpum 
Bdr. 10; Sk. 85. 

gata, /. via, semita; þramma Asólfs g^tu Sk. 29; launa gptu eggjar 
birkis (semiUua, i, e,) vestigia gladU referre, i, e, vtdnei^ vldsci 
Rdr. 6. 

Gaukr Trandils sun, m, pr,, vir Tslandus Isl. 19. 

gaupa, f„ lynx; of gaupu ver t. e, per terram Þdr. 5. 

gaupn, f, cava manus; vola; spendi ilja gaupnum á mó Þdr. 3. 

Gautar, m* pL, Goti; Gautar spurdu leidangr Hr. S. 6; aúdBkoti 
Gauta Gldr. 7; Vkl 21; Gauta stýrir Birger dynasta Hr. S* 2. — 



91 

Gautar nonnumquam pro appeUativo nomine est habendum — viri, 

homines; Gauta spjalli «. e. Oden Snt. 20. 
Gautatýr, m., deue (Tyr) Gotorum, t. e. Oden Hkm. 1. 
Gautelfr, f^pr., Attns (flumen) Gotorum; austan af Gautelfí Hrfm. 1. 
Gauti, m. pr., = G^autr; Ganta setr sedes Odinis, i, e. Aagardia Þdr. 8. 
Gautland, n. pr., terra Gotorum; á Gautlandi Kkm. 1. 
Gautr, m. pr., Oden deus; Gauts eldr ghdius Sgdr. 4; pro appeilla- 

tívo seepe kabendum, e. gr. herþrumu Gautr deus tonitrus beUiei, 

i. e. Thor Þdr. 1; stála gautr deus armorum, bdUxtor, vir; stukku 

at stála gaut Sk. 124. 
Gauzkr, adj., Goticus; hjá jpfur Gauzkum Yt. 46. 
gá (ád), V., animum intendere in aliquid; aUquid curare; c. gen. mjpk 

fás gá níhil fere curant Mhk. 20. 
gálgi, m., patibulum; gálga farmr onue patíbvli, i. e. Oden (cfr 

Hávamál, str. 138 sqq.); alþjód elgjar gálga hlandia Snt. 15. 
gálkn. n., monatrum horrendum; bestia monstruosa; hlifa gálkn 

ferœ clipeorum i. e. gladii Efdr. 8. 
gátt, /., antepagmmtum ostii; janua, ostium; yzt viá gátt Sk. 78. 

85.189. 
gQ^^ n., 1) animi indoUs; ingemum; þat geá Snt. 23. — 2) animi 

atteniio; medan ge6t deilisk mér til þess Isl. 2. 
gedfastr, adj., animo constans, stabiUs; raukn rasta báru rekka 

gedfasta Bdr. 3. 
gedjprá, /., terra amini, i. e. pectus; lá gedjar'^ar Grímnis Hdr. 1. 
gedreynir, m., tentator animi; sodalis; gedreynir herþrumu Gauts 

Lokius amious Thoris Þdr. 1. 
gedstirdr, adj., animo asper; pugnax; virdar gedstirdir Hrfm. 14. 
gedstrangr, adj,, animo molestus; gravis; lahoriosus; lét bidja sik 

gedstrangrar g^ngu Þdr. 2; gedstrangir íogrunnar Hrfm. 9. 
gedstyrkr, adj., animo constans; firmus; krapt gedstyrks gods G. 57. 
gedv^rdr, m., animi custos; vir animosus (?) Gldr. 6; sed h. L mdius 

est vel godvardr vel gedhardr legere; cfr annott. ad h. l. 
gefa (gaf, gefinn), v., 1) dare; donare; concedere, largiri alicm ali- 

quid; gefa ehm eht, e. gr. ró skyldu menn reidi gefa Mhk. 4; Ódinn 

gefr þér aud ok seim Sk. 50; G. 38; Sk. 141; rpskvir menn gefa 

9rnum brád Mhk. 23; gef þú hold ok blód hjarta mínu L. 83; 

Sk. 101. 104; stillir gaf rúér þat vid fylli Fjplnis fjalla (pro car- 

mine) Rdr. 13; gaf stódi blód at drekka Ódr. 6; Bgi. 1; R. 12; 

Edr. 7; G. 30. 34. 43. 45. 46; gaf upp in potestatem tradidit Hrfm. 7. 

L. 13; Sk. 14. 32. 33. 99. 123. 126; gafumk = gaf mór Rdr. 7. 12; 

Snt. 23; gáfu frid eignum lofda Bgl. 5; gáfu hundum smj^r Sk. 

198; ef þú gæfír ^nnur (o: skædin) mér Sk. 25; þangat til er þau 

(o: Adám ok Eva) gæfí þakkir L. 13; lét gefít dedit Jdr. 44; 

audnan, sem ek hef þér gefna prosperitas, quam tíbi largitus sum 

Sk. 110; guds hjálprædi, gefít á jprd L. 22; valtafn vard gefit 



92 

hrafni Kkro. 16; nest gafsk hr^fnum Bdr. 3; þeim gafsk rausn ok 
riki hi poterUia et magrMcentía vakbanl Jdr. 10. — 2) aferre 
(=grœc. ðt()órai); þótt fleira vas gefit etsi plura oUata erant 
Edr. 30. — 3) rejlea. gefask = se gerere; svá n^kkut gafsk Raoti^ 
veig mér ita fere erga me Rannveiga se gesait Mhk. 18. >^ 4) rejlex. 
gefask = evenire; eventum habere; syá k^Uum vér ráð sem gefask 
Hhk. U. 

Gefn, f. pr,, cognomen Freyœ; bjarga Gefn dea tnonJbium, í. e. giga^s 
femina; vide ann. ad Hlg. 2. 

gegn L g9gn, ti. pL, id quod est alicui rei contrarium vd oppositutn, 
Hœ voces non usurpantur rtisi ad prcepositiones corm^ositas i gegn 
et i gegnuni formandas. — I) i gegn cum dcá^ = chviam; cœrdra; 
e. gr. ganga í gegn ehm £m. 4; Hkm. 14; Ykl. 19; Vkv. 5; þessu 
í gegn e cordrario L. 74. — II) í gegnum /. í g^gnum cum 
acc. = trans; per; e. gr. stíga í gegnum ehn aliquem proculcare 
Yt. 39; ganga (í) gegnum lið þeira adem eorum perrumpere Bdr. 8; 
gekk alt í gagnum (pro g^gnum) ferd Bgl. 3; ganga í gegnum 
reyk fumum permmre G. 55; geislin brár í gegnum glerit radius 
per vitrum pellucet L. 33 ; standa í gegnum brjóst pectus transfodere 
L. 45; reka í gegnum ehn transadigere ferrum per aUqueim Sk. 143. 

gegn, adj. 1) aptue, conveniem, commodus; c. gm. hyggju gegn 
prudevdiá insignis Jdr. 43. — 2) strenuue; foHis; gegnir fyrdar 
Hr. S. 20. 

geiga (ad), v., curSum mutare; geiga at Eyrarsundi Hr. S. 15. 

geigr, m., malum; damnum; vinna geig ehm Isl. 19. 

geigurþing, n., conventus pernidosus; geirs geigurþing L geigurþing 
Gunnar Xog^—pugna; Efdr. 9; Hr. S. 17. 

geimi, m., mare; á geima þrútinn Hr. S. 18; slód geima via maris 
Hátt. 71; geima skæyadr equus maris, u e. noms Efdr. 5; g«ima 
valr falco maris; navis Hr. A. 9; geimi sára mar$ vulnerum, i. e. 
cruor, unde geima sárj^kuU (= geima sára jpkuU) gladius Isl. 14. 

geipun, f, sermo otiosus; nugœ; sjá geipun veit gieði minnar hœ 
nugœ lckitiam meam indicant Mhk. 1. 

geirbrik, f., tabula kastarum i. e. clipeus; geirbríkar gœti-Njprdr 
Vkl. 10. 

geirbrú, f., pons hastarum, i. e. cUpeus; geirbrúar audrýrir Vkl. 9. 

geirdróttinn, m,, dominus luistarum, Oden; vid geirdróttin Sni. 21. 

Geirfidr, m. pr., dynasta quidam; Vkv. 13. 

geirhríd, /., procefía hastarum, pugna; til geirhrídar Jdr. 18. 

Geiri, m. pr., vir Tslandue; arfvprdr Geira, i. e. Glúmr; Isl. 11. 

Geirmundr, m. pr., cohnus Norvegus; budu Geirmundi ríki Jdr. 17. 

geirr, m., hasta; geirr glumdi Kkm. 17; hann raud geir at gunDÍ 
Efdr. 18; hátt bárum geira Kkm. 3; ^sœpe^in appdlatíonibus pugncBj 
e. gr. dynr geira B. 22; Kkm. 18; glygg geira Hrfm. 1; gnýr geira 
Jdr. 35; g^U geira G. 52; Bdr. 8; hregg geira Gldr. 5; hrið geira 



93 

Odr. 9; geira gnýbjóár beHator R. 24; geira garár olipeus Vkl. 8. 

— Geirr svigdis hasta bavis «. e. cornu; vágr 8vig<IÍ8 geira unda 

carnuum potoriorum, i, e, cerevina, muúum Yt. 1 . 
geirrás, /*., volatus hastœ; geirrásar gard-R^gnir Vkl. 19. 
geirróta, /., proceUa haatœ; pugna; geirrótu gptvar Hkdr. 7. 
geirr^dd, /., voa (sonUus) hasta/rum; pugna; geirraddar haukr acct- 

pUer pugnœ, i, e, corvus Isl. 19. 
Geirr^ar, m, pr,, gigoé qmdam; til Geirrpdar veggjar viggs Þdr. 1. 
geirskapt, n,, manubrium hastœ; studdisk geirskapti Hkm. 10. 
Geir-Skpgul, /. pr,, Shagula hastata (efr Sk^gul) Hkm. 12. 
geirþeyr, m,, tepor (imber tepidus) hastarum; pugna; g^rifu geirþey 

Ódr. 4; dat, pt, geirþeyjum Hrfm. Vó. 
geirvangsr^d, /,, agmm cHpeatum; of gladar geirvangsradar ðt<pra 

ordines rrUlitum clipeis splendentes (EgHssonius s, v, geirvangr: 

super naves olipeis spkíidentes), 
geirvidr, m,, arbor kastata,i, e.pugnator; geirvidir hpggum rammir 

Jdr. 25. 
geisa (ad), v,, impetu ferri; eldr geisar jprd ignés per terram furit 

L. 70. 
geisli, m,, radius; geisli sólar L. 27; geisli lopta L. 89; geislinn 

hrár L. 33. Geisli gunn^flugr miskunnar sólar radius b^ validus 

e Christo emissus i, e, Olavus Sanctus G. 1 ; dyrka geisla gods hallar 

t. e. venerari Sium Oiavum G. 7; eas his circumhcutioníbus nomsn 

OreMi carmdni Einaris inditum est. 
Geitir, m. pr,, 1) regulus maritimus; á Geitis gardi in aggere 

Geitiri, in dipeo Hlg. 20. — 2) vir IsUmdus; Isl. 3. 4. 
Geitkj^rr, m, pr,, paludes in JJaUandia, Suecio! regione, sáœ; fyr 

Geitkj^rr austan Hr. 8. 7. 
gemla, /., ovis femina efeta; br^gdótt reyndisk gemlu fáa Mhk. 18. 
gemlÍB-hamr, m,, exuvuB aquilinœ (gemlir, m., aquHa); i gemlis-ham 

g^mlum Hlg. 2. 
gengi, n,, comitatus; gengi Nordmanna Hkm. 3; gengi goda Hkm. 10; 

g^fgask mætti af gengi hverr quisque honestatur pro comitatu, pro 

numero comitum Mhk. 12; hykk gram mistu gengis Efdr. 3. 
gengileysi, n,, penuria comitum Snt. 9. 
gengiligr, adj,, meabUis; vasat gengiligt at ganga í gegn her þeira 

haud facHe fuit obniam ire copiis eorum Vkl. 19. 
gengr, ádj,, meabilis; traadla s gengt á ís of vár Mhk. 12. 
gera (rd), v, (=g«rva); facere; gerdi styr Vkv. 8; gerdu dyn Þdr, 11. 
gerd, /., confectío; pl, gerdar omatus; armatura; gerdar várar 

Hkm. 17; á gerdum þeira Hkv. 19. 
geri, m,, lupus; gera fengum gisting £km. ð; gera bródir frater 

lupi, i, e, hwus Kkm. 16. 
gerningar, /. pl,, artes magieœ; mœtti gemingum objecit se incan- 

tamentis Hrfm* 15. 



94 

Gerzkr, adj., Russicua; eiki g^fagt Gerzkum málmi Hr. A. 6; með 
Gerzku reidi Hr. Á. 2. 

Gestill, m. pr., pirata quidam; Gestils Bkeidhestr celea GestHU, 
i. e. fiavia Hrfm. a. 

gestr, m., hospes; Sk, 32. 

geta (gat, getinn), t;.> l) nancieci; adipiaci; c. acc. ari getr verd 
0. S. 3; engi getr idgjpld Snt. 16; Hkm. 19; ef ek þ^gn of gat 
Hfl. 3. 19; eigi gaztu Íidskost lágan Hr. A. 3; ordstir of gat 
Hfl. 6. 9; gat dagrád dólga. Sága Vkl. 21; aseequi, cormqtd, v. c. 
gatat rád fyr sór nuUam coneHii copiam assecutus est Þdr. 7; gatk 
hródr of bugdan sinceram laudem oonsecutus sum Jdr. 1 ; vér gátuni 
stillis lof Hlt. 16; gat bezta ætt genus nobUissimum habuit, i. e. 
optimo genere natus est Vkv. 15; hvar getr (impers.) þann vhi 
eum invenimus L. 21 ; geta þann gram icere, ferire hunc regem 
(de furca fenaria) Yt. 15. Hac signidccUione sœpe periphrastice 
usurpaiur verbum geta cum infiniUvo vd part prcst. verhi cujusdam 
conjunctum, e. gr. sás getr greida (explicare potest a: expUcaJt) G. 1; 
gat teygja at sér Hkdr. 4; gat at hrósa sign Jdr. 8; hrafnar gátu 
hafa brád Kkm. 8; Jdr. 11. 42; filinn gat hann í fylking sótt 
Hhk. 7; Finnan gat þó oerdan Harald Mhk. 11 cet.; fjandian gat 
svá blindat fedgin vár L. 18. — 2) procreare; þann gat Ása nidr 
vid járnvidju Hlt. 3; gat sunu vid Ódni Hlt. 4. — 3) commemora/re ; 
mentionem facere alicujus rei; c. gen. hans aldar mun vesa getit 
Hkm. 19; geta máls Efdr. 2; geta glíkligs Efdr. 23; Jdr. 8; 
Mhk. 28; geta grams skrautfara Hátt. 70; Isl. 7; geta vór Sk. 5; 
getit er Skida gpngumanna Sk. 15. — Absolute gat rétt ádr aniea 
recte commemoraverat l. judicaverat, o: de vi miraculosa S:tí Olavi 
G. 31; geta mjpk ferri máli spnnu Efdr. 22. 

geta, f., captura; esca, cibufi; gladr getu Kkm. 16. 

geyja (gó), v., latrare; Mhk. 4. 

geyma (md), v., 1) cufttodire, tueri; borgarmúrr geymandi bygd 
cet. L. 30. ' — 2) curare; segginn engi geymdi Sk. 46; geym þat 
Sk. 107. 

geymir, m^y custos, servator; geymir silkis síma brúna grundar custos 
vittœ hombyciiiœ, i. e. vir princeps Vkl. 7; geymir Fj^lnis elda 
servator gladiorum, vir Isl. 8. 

geymirunnr, m., arbor custodiens, i. e. vir qui custodit; gunnelds 
geymirunnr ^ustos gladH, béUator; daJt. ph geymirunnum R. 32. 

geysa (st), v., extrtuiere; vant herskip geyst af hlunni naves ex cy- 
lindro Úgneo extrusisti Hr. A. 2. — Befl. geysask - impetu ferri; 
geystisk hlýr prora concutiebatur Hr. A. 2; leon geysist leo gra^s- 
satur 8k. 132. 

geysitídr, adj., sœpe tractatus; geysitídar dádir R. 24. 

geysta, adv., vehementer, ferodter; Jdr. 25. 

-gi, particuLa negativa, quœ ruyminibus, pronominSbus ind^nitisj ad- 



9S 

t)erbn8 suffigitur, e, gr. úlfgi (^úlf eigi) Kkm. 22; cfr aldrigi, 

eigi, engi, hvárgi, hvergi, ceí. — Cfr -ki! 
gil, n., fauces juai; gilja gruná terra fai*cium, Jugum Hlg. 18. 
gildir, m,, sodam (?); kvedja Óláfs gilda G. 10. 
gildr, adj,, insigms; iUustris, prceclarm; slíkt tel ek rekka gilda 

Sk. 72; Sk. 83. 172; hátíd gild festum aoUenne L. 74; gprdi gilda 

atsókn Sk. 187; sprakk af gildri þrá desiderio flagranti cansumptus 

est Mhk. IH. 
gildir, m., lupus; gildar hjálmelda lupi ensium, i. e. bellatares; 

ElroptB gildar hjálmelda =r berserkir Óains; Hdr. 8. 
Gillingr, m. pr., pater Stdtungi gigantis; Gillings gjpld muleta pro 

eœde tíHUngi (SnÉ, AM 1216 sqq.), i. e. mulsum poétícum; carmen; 

Hlt. 1. 
gimsteinn, m., gemma; gimsteinn vífa, brúda i. e. Sancta Maria; 

L. 27. 89. 
gia, n., fauces; laust í gin angrþjóf Ódins in fauces Thoris conjecit 

Þdr. 15; fell í gin úlfí in fauces lupi incurril Kkm: 19: 
gindýr, n., animal hiscens, i. e. natns draconaria; gindýra ét^r 

Hrfm. 8. 
ginna'(nt), v., allieere; seducere; þú gintir hingat Skída Sk. 181. 
ginnregin, n. pL, numina excdsa; Hlg. 13. 
ginnnÐgaTé, n. pl., vasta domdcUia, diis sacra, in coSjO sita; cœlum 

Ulg. 15. 
gipt, f., donum; send mér sjaufalds anda sanna gipt L. 80. 
gipta (pt), V., marita;re, nupttti dare; gipta Hildi Sk. 115; pndin 

giptist guddóms krapti anim^a virtuti divinœ connvlno juncla é;^ L. 31. 
gipta, /., fortuna; giptn vegr via fortunœ L. 89; (deus) lór gram 

þeima hárar giptn Gr. 57. 
girdiþjófr, m., fur torquem subripiens Hlg. 9. 
Girkir, m. pl, Grœd; Girkir flcedu G. 52; í Girkja lidi G. 44. 
Girkland, n. pr., Grœcia; á Girklandi G. 51. 
girnask (nd), v., desiderio teneri alicujus rei; allar gimask ár i sjá 

Mhk. 27. 
gisting, f, húspitium; eibus, dapes; gera fengum gnóga gisting 

Kkm. 3. . 
Gizurr, m. pr. 1) educator Heidrekii regis (cfr Fornqld. S. 1490 sqq.). 

— 2) Gízurr hvíti vir Tslandus; Isl. 20, 
gíf r, n., gigas femina; furia; gífrs hestr equus furim, i. e. lupus Jdr. 35. 
gina (gein l. gindá, ginit), v., hiare; salr Spkkvaínímis gein vid jpfri 

Yt. 3; vargr gein of sal mergjar lupus inMdvit ossibus Jdr. 31; 

gein alinmunni ore brachii hiavit, i. e. m^anuni protendit ^dr. 21; 

vargar gindú of hrœ G. 29. 
gjafli, f, muni/icentia, Uberalitm; gjafli rœmár Gldr. 9. 
gjald, n., sœpissime in plur. gj^ld, tribidum, prœnmtmj remune- 

raUo; mtdcta cœdis; góa gj^ld ehs Rdr. 2; g^r munu gj^ld G. 61; 



96 

hpl^i; festu gJ9ld £dr» 23; Hrfm. 6; gjpldum leggja brú remune' 

ratiomhus stemere (= carndm diqno remHnerari) pontem Hlg. I ; 

at gjpldam pro mercede, prcemii loco £dr, 1 1 ; otrs gjpldum mulctá 

pro cœde Itdrœ, i, e, auro Bj. 4; yppa GiUings gj^ldum i. e, pro- 

ferre camien Hlt. 1, 
gjalda (galt. goldinn), v,, solvere, pereoLvere; remunerari; gjaida 

ehm eht L. 4. 70; gjalda lof^png L. 95; gjalda eht fyr eht G. 50; 

gjalda fótum fjpr vUam pedibue debere Ykv. 2; geld hánam heið 

Sgdr. 3; gjalt varhugit yior kytt cautíonem adhíbe contra rumorem 

Bgl. 12; Áláfr galt orá<t illri þjóðu R. 8; segik hvé ófrid guhluð 

Hr. S. 3; lét hold goldit hr^fnum Ódr. 7. 
gjalla (gall, .goUinn), t;., resonare; dangere; i hólkiimm lét kanu 

gjaUa Sk. 151 ; hj^rr gaU vid hlífar Gldr. 5; Hfl. 18; R. 5 (bU). 17; 

hrafnar guUu R. 18; guUu brse^ haukar Bdr. 7. 
gjallr, adj.y eonorus, tinnulus; með gjallan Gauts eld Sgdr. 4; leggja 

brú gjalla r^un^s Hlg. 1 ; gjpld ens gjaUa Hpgna meyjar bjóh 

prcemium pro dangenU dipeo Rdr* 2. 
gjiardvenjuðr, m., dnffulo adst*etus; oi$éffuH úsurpator i, e, Thor 

Pdr. 2. 
gjarns, cuij,, cupidus; aUcyi studene, /avens; c. gen. tírar gjam Ódr. 9; 

Ykv. 15; Isl. 4; oerit gjam at auka ód Jdr. 3; gjamir á hernuð 

Jdr. 17; ben srída haiptar gj^mum vidum brjntkids R. 21; þyi 

at ek gjarn sják quasi (d) faverem Snt. 22. 
gjarna, adv., Ubenter; L. 95^ Sk. 88. 
gjálfr, w.| 1) fremitus; gjálfr jardbeltis fremitus maris, i. e. mare 

frefnens Hrfm. 1; gjálfrs grund t. e. mare G, 40; Ijálfr ólágra 

B'álfra Hlg. 18. — 2) fnarefremens; Asmundr tamdi Gnod vid gjálfr 
^k* 8; gjálfri kringdr mari sonoro drcumdcáus Edr» 3; á rodin 

unda gjálfri heitu amnis cruore tepido ruhefactus Kkm. 4. 
gjálfrtamidr, 2>(ir^. compos,, mari adsu0tus; á gjálfrt^mdum Gestils 

skeidhestum Érfm. 3. 
gjálfr-undinn, part, compos., cum fremitu conteatus; gjálfrundit 

gmndar grand Hrfm. 16. 
Gjálp, f., gigas femina; Gjálpar skœr i, e, lupus Hfl. 12. 
gjódr, m,, haliaétuf<; grádr þyarr geira hrídar gjódi voradtas cessavit 

haliaSto pugnœ, i. e. corvo Ódr. 9. 
gjósa (gaus, gosinn), v., prorumpere; logi gaus vl^i^ fUmvma emicvit 

Jdr. 19. 
Gjúki, m, pr., heros quidam; Gjúka nidjar Rdr. 6; Gjúka œttar 

klœdi amMius Gjukiœ gentis i, e, arma Hr. A. 6. 
gJ9^) f- ipf" gjafar l. gjaflr), donum; ték at gjpf Grimnis gedjardar 

lá carm^n dono do Hdr. 1; stórar gjafar Edr. 26; G. 6. 64; gjaflr 

ok mútur L. 71. 
gj^fli, /., munificentia; renr sik gj^fli (dat,) S. S. 3. 
gj^full, adj,, íargus; mun^us; enn gj^fli Hkm. 3; enn gj^iasti Bj. 3. 



97 

gJ9i^> '*•> 'fiiyltítudo; gJ9r hrafna greœ corvorum Hfl. 10. 

glada (ad), t?., — gledja; gladar ílotua fj^l vid" Fróda mjpl mubos 

auro ddectat Hfl, 17. 
gladfœdandi, part, eompo8,, equum (gladr, ml, equus) saginans; 

gladfœdandi Grídar Gndœ (furiœ) equum (i. e. lupum) pabulo 

re/iciens; bellator Sgdr. 4. 
gladr, adj., 1) splendid^us; gladar geirvangsradar Hfl. 5; í idrum 

gladrar jungfrú (de S:ta Maria) L. 31. — 2) lœtus, hHaris; skalk 

gladr Heljar bída Snt. 24; Vkl. 1; Efdr; 18; G. 47; Kkm. 29; 

c. gen. gladr grœdis meldrar lœtus œquoreá fariná R. 13; gladr 

getu lcetus j)rœdá Kkm. li); glatt hjarta Em. 1; gladir beimar 

L. 74; G. 68. — 3) comis; blandus; gladr vid gumna Jdr. 21; þýdr 

ok gladr Sk. 22. 
gladværr, adj., alacer, hUarvi; enn gladværi Hkm. 4. 
glamm, n., strepitus; glamma gemlishamr ea:uviœ aquUinœ strepituum 

i. e. alœ stridtdœ aquUinœ Hlg. 2. 
glammi, m., lupus; at glamma mun ea voluntate luporum Rdr. 10; 

glamma ferd aamen luporum Gldr. 3; glamma stpd statio luporum, 

mmvtana Þdr. 10. 
Glasir (/. Glásir?), m. pr., lueus ante fores ValhaUœ situs; Glasis 

glóbarr frons splendtda Glaseri, i. e. aurum Bj. 3. 
glaumr, m., gigas; glaums niáj&r progenies gigantea; gigantes Pdr. 18. 
glaumvekjandi, part. compos., strepitum (glaumr, m., strepitus) 

excitans; glaumvekjandi grímu galeœ strepitum (pugnam) excitans, 

bellator G. 47. 
glaupsa (ad?), v., liberius de aliqua re loqui; at glaupsa of ehu 

Mhk. 3. 
gledi, f, gaudium; gledi tynisk G. 63; seint tók gledin at rakna 

Sk. 44; inna út alla gledi L. 64; brá gledi (dat.) ketitiam ademit 

Efdr. 25; gledi.minnar veit geipun sjá Mhk. 1; gledinnar past L. 89. 
glediligr, adj., gaudium afferens; glediligur geisli sólar L. 27; 

glediligt jódit proles eaoptata L. 33. 
gledja (gladda), v., e/vkUarare; ddectare; gledja dpgling G. 21; ván 

batnadar gledr hug G. 22; gledr sá madr er opt er kátr Mhk. 8; 

gladdi hauka. i. e. bellavit Isl. 19; gladdi ehn ehu Bj. 5; L. 55; 

nú gledjumk Mhk. 4;.gladdisk svanr hanga Bdr. 8; Bdr. 11; mær 

. gladdist L. 55; gl^ddusk varrar eldi Hr. S. 19.; gladdir gumnar G. 56. 

glepja (glapta), v., corrumpere; vitiare; frídr glepsk Efdr. 21. 25. 

gler, n., vitrum; brjóta gler Mhk. 17; í gegnum glerít, af glerínu 

heilu L. 33. 
glejming, /,, oblivio; gleyming sorga L. 89. 

Glitnir, m. pr., œdes cœlestes Forseti; cœlum; Glitnis gná Yt. 12. 
glíkligr, adj.^ verisim/Uis; geta glíkligs Efdr. 23. 
glikr, adj., simílis; par; c. dat. glíkr Oleifi at gódu Efdr. 28; 

Yisundr berr þik glíkan hauki Hr. A. 7 ; typpi eldi glík Hr. A. 10. 

13 



98 

glóa (ód), V,, fidgðre, coruacare; guU kná glda Hátt. 72; (h^ll) glóar 

af greiparmjpU Sk. 71; L. 33; borgarturnar glóa sem gall Sk. 68; 

í glóanda gulli L. 3; glódu élmars typpi Hr. A. 10. 
glóbarr, n., froni splencUda; dat. glóbarri Bj. 3. 
glód, /., pruna; glóda g^mr t. e. ignijf Yt. 7; hrafna víns glœdr 

prwue cruoris, t. e. gladii, et hrafna víns glóda hneigendr qui 

gladios víbrant; viri Isl. 1; Fjplnis glód frida raud' rubefecit 

pukhrum gladium Isl. 14. 
glódfjálgr, adj», prufas induaus; Yt. 41. 
glódraudr, adj., candeecem; rubescens prunarum instar; lýstisk 

glóðraudum eldi álfoldar Hrfm. 5. 
glófi, m., digOale; fara med hvita glófa Sk. 87. 
glumra (ad), v., crepare; glumrudu Hkm. 5, ubi tamen glumda 

potius eet legendwn. 
Glúmr, m. pr., poeta hlandus; Isl. 11. 
glygg) "^'f ventus; procella; glygg náir greida vád Hátt. 77; glygg 

eggja procetta mucronum, i. e. pugna Jdr. 23; geira glyggs (t. e. 

pugnœ) glymstœrir Hrfm. 1. 
glymhringr, m., gladius tinnulus; glumdu glymhringar Hkm. 5. 
glymja (glumda), v., dangere; strepere; reðonare; glymja vid 

mpl ^dr. 6; Gldr. 3; Hkdr. 2; knáttu glymja Gldr. 7; Efdr. 7; 

Edr. 17; glymjandi fellr hr^nn of sker Mhk. 27; Yt.7; fyr Eiríki 

glymr Em. 3; Sk. 68; und of glumdi Hfl. 5; Vkl. 14; Kkm. 17. 21; 

Jdr. 32; Hrfm. 3; ísam glumdu Hkv. 8; Edr. 20. 
glymr, m., clangor; sjá glym jáma Jdr. 7. 
Glymsteinn, m. pr., locus in regione HcJlandiœ situs; fyr Glymstein 

nordan Hr. S. 1 1 . 
glymstœrir, m., qui strepitum auget; sveitir sóttu glymstœri geira 

glyggs (eum, qui strepitum pugnœ auget, i. e. beUatorem) Hrfm. 1. 
glysligr, adj., splendtdus; Mhk. 8. 
glysmál, n. pl., sermones splendidi; Idja glysmálum t. e. auro 

(SnE, AM I 214) Bj. 4. 
glæhvarmr, adj., palpebris splendide candentíbus instructus; on 

glæhvarma Hkv. 2. 
glær, 7n., mare; grídar glær mare l. liquor securis, i. e. sangtds; 

kom (impers.) grídar glæ (daJt.) k skæ Gjálpar cruor lupo tn- 

spersus est Hfl. 12. • 
glœsa (st), V., splendidum facere; ornare; herskip glæsir Hr. A. 8; 

Hátt. 73; herskip glæsti ór Gprdum na^em ornavit (et edtueit) 

e Russia ()dr. I; (vidr) var glæstr Kdr. 6; of flóta glæstum 

Hr. S. 14; sendi dóttur gulli glæsta Hr. S. 2; hneigdi fúru glæstri 

Hr A. 10. 
glæsiligr, adj., splendidus aspedu; Márja glæsilig sem rodnud rósa 

L. 25. 
glæpr (/. glæpr), m., scdus; nxnn [)k glæpr af hverjum til annars 



90 

L. 20; glœpir þverri L. 88; ^ g^rvum glæpum L. 73; L. 78; 

í glæpa frosti L. 8L 
S^QSS^^ odj.y perspicuua; dilucidm; eigi glpgg Eddu regla L. 97. 
gnapsalr, m., cUrium maris, i. e. mare altum (gnap, n., ma.re)\ 

ridvigg goapsalar Gldr. 2. 
gnap9tóll, m,, sella excdsa (gnapa, v,, eminere); und gnapstól sólar 

8ub sella exceUa aolis, i. e. sub cœlo Gldr. 9. 
gnat, n., colUsio; eggja gpat collisio mucronum, pugna Hfl. 9. 
gnau^a (ad), v., stridere; crepare; eldr gnaudadi Jdr. 19. 
gnaust. n,, conflictÍQ; gnaust Gpndlar borda coUisio dipeorum, pugna 

R. IS; 
gnaustan.,. /., crepitua; i málma gnaustan in pugna Efdr. 4. 24. 
Gná, /. pr., dea quœdam ex genete Ansium; Glitnis gná dea cœli, 

i. e. Sol Yt. 12; Gná hringa dea annulorum, i. e. femdna Jdr. 42; 
gneisti, m., scintilla; drdpar ok gneistar L. 93; elrisgarmr hratt 

gneistum Hr. S. IL 
gnesta (gnast), v., crepare; málmar gnustu Efdr. 26; Bdr. 7. 
gnípa, /., prœdpitium; í bratta gnípu R. 28. 
gnísta (st), V., frendere; gnista tennr dentíbua frendent L. 73. 
Gnod (l. Gnód?), /., 1) navÍ8 Aemundi; Ásmundr tamdi Gnod vid 

gjálfr Mhk. 8. — 2) navia quœlíbet; gnúdi fyr gnód in (ante) navem 

œetuavit Kdr. 4. 
Gnódar-Ásmundr, m. pr., posseasor navigii, cui erat nomen Gnod; 

Sk. 187. 
gnógr, adj., sxi^iciens; hafa byr gnógan Isl. 2; gera fengum gnóga 

gisting Kkm. 3; minni gnógt rnem^ria acris Edr. 9; gnóg hlífa 

gálkn gladii satís magni Efdr. 8. 
gnótt, f, copia; numsrus; cum gen. sg,, e. gr. þegns gnótt multitudo 

civium Vkl. 4; hers gnótt hplda 7iumerosa turha civium R. 1; 

fyrir hers gnótt c&ram multitudine virorum Hátt. fiS; gnótt nás 

Vkl. 14; G. 28. 
gnýbjódr, m., strepitum offerens; geira gnýbjódr strepitum hastarum 

offerens, héUaUyi'; guybjóds dádir R. 24. 
gnýja (gnúda), v., stridere; fremere; hjálmunlá gnúdi Kdr. 4; svalr 

sœr gnúdi á sýju Jdr. 16; Híl. 11; Jdr. 27. 33; bryng^gl gnúdu 

Gldr. 5. 
gnýlinnr,. m., serpens strepens; gnylinnr Gpndlar gladius; runnr 

gnýlinns G^ndlar hellator R. 25. 
gnýr, m., strepitv^s; sœpissime in circumlocutionihús pugnœ, velut gnýr 

vas hár hlífa Bdr. 10; vid stóran gný vinar Lódurs Hlt. 10; kunni 

darra gný Jdr. 15; Jdr. 30; miklandi gny geirá Jdr. 35; í odda 

gný Hlt. 9; í gný stála G. 54; í gný nadda Isl.-5; í gný fjprnis 

Isl. 17; hjprva gnýs ský i. e. clipeus Odr. 1. 
gnýstœrandi, part, compos., strepitum augens; Grimnis gnýstœrandi 

augens strepitum Odinis, i. e. pugnam; heUator; Gldr. 2, 



100 

gný-Þróttr, m., dews (Oden) strepitúa; dux; gný-Þróttr j^ru dróttar 

dux nvHitum Gldr. 3. 
god l, gud, n., deua; apud anUquiores (ethmcos) pluralie numerus 

plerumque usurpatur, v, c, god véltu Þjaza Sgdr. 5; Ykl. S. 28; 

Hdr. 6; heidin god Hkm. 21; R. U; fj^mets flugstalla god t. e. 

gigantes Þdr. 1; frá godum Hkro. 12; goða varnendr Hlg. 4; Hlg. 9; 

Hkm. 10. 13; Hlt. 1. — Sing. god L gud, m., de Deo Christianorum, 

V. c. goá fagni bragningi! R. 33; G. 20. 63. 67; gud L. 1. 6. 11. 

29. 57. 100; Sk. 118; trúa á god G- 13; G. 31; acc. gud L. 34. 48: 

bad sjálfan gud signa hans lif Sk. 33; godi et nœsta Hr. A. 9; G. 6. 

14.22; gudi L. 3. 25. 43;*god8 l^g Edr. 8; Edr. 11; 0.1.7. 

18. 21 cet. 57. 61. 70; guds L. 8. 22. 37. 44. 53. 68. 86. 89. 
goddómr, m., divinitae; numen divinum; magna goddóm insignem 

reddere Dei gtoriam Edr. 11. 
godfadir, m., aponsor baptdzati; poJter spiriiuaUs; hefk godfpdur 

Efdr. 27. 
godheimr, m., regio deorum; upp i godheim Snt. 20. 
godjadarr, m., princeps deorum; blóta godjadar Snt. 22. 
Godlaugr, m. pr., 1) regulua quidam; Godlaugs bani Yt. 22. — 

2) rex Norvegus; Hlt. 6. 
Godormr, m. pr., nepos Olavi Sancti; G. 31. 34. 
Godrpdr, m. pr., rex Scaniœ Yt. 49. 
godvefr, m., pannus pretiosus; vestis purpurea; R. 30. 
goll Z. gull, n., au7*um; baud goll gumnum Bgl. 1; Bgl. 16; Hr. A. 

10; glóa sem guU Sk. 68; med golli raudu Edr. 12. 30; Hdr. 5; 

G. 34. 44. 50; ótti fengins golls Hr. A. 7; Bgl. 17; gull Hátt. 72; 

gulli Kkm. 7; Mhk. 8; Hr. S. 2. 14; L. 3. 5. 
gollbaugr, m., annidus aureus; á goUbaugum Hkv. 19. 
gollhjálrar, m., galea inaurata; und goUhjálmi Hkm. 4. 
gollhringr, m., annúlus aureus; spara gollhring S. S. 3. 
gollhrodinn l. gollrodinn. p. compos., inauratus; gollbrodinn 

geirr Kkm. 21; goUrodnum r^ndum Hkv. 5. 
gollmildr, adj,, auri largus; R. 11. 
gollskerdir, m., aurum distribuens; vir lHyeralis; oau'. goUskerdi 

Ódr- 4. 
Gotar, m. ph, Goti; Gota fjprvi hættr Odr. 4. 
goti, m., equus; ól flagds gota Hfl. 10; stýrdi gota hlýrs navetn 

gid)ernavit Efdr. 16. 
gotnar, m. pl, viri, homines; gotuar þykkjat geta glíkligs Efdr. 23; 

gotna spjalli Hr. A. 5; Hkm. 5; Kkm. 13; Sk. 176. 
gódr, adj., honus; prœstans; ættura gódr genere Hlustris Vkl. 10; 

L. 7. 51; enn gódi konungr Hkra. 17; G. 29; Mhk. 22; Sk. 104; 

umb gram gódan Efdr. 16; enn góda fpdur Magnúss (de Olaoo 

Sancto) G. 27; gódum vilja Snt. 24; af uxanum þínum góda Sk. 25; 

góds grams daudi Efdr. 25; G. 28; urdu gódir af hánum ab eo 



101 

dimtes reddebantur, diviim heatí sunt Edr. 7; Sk. 5; eiga góði^ 

reifa L. 35; unnandi gódum mpnnum L. 25; gód ætt Jdr. 15 c^.; 

kendi trúu góda B. 9; gótt gengi Hkm. 3; Hkm. 17; Hfl. 19; 

áttak gótt vid geirdróttin i, e. amidtiam cum Odine cclm Snt. 21 ; 

Efdr. 17. 28. Ó. S. 5; ekki annat gott L. 2; Mhk. 23; hjálprœái 

hit góda L. 22; borinn gódu dœgri Hkm. 19; góðu blódi L. 31; 

at gódu L gódu benigne, féHdLer Hkm. 19; Sk. 154; glikr at gódu 

Efdr. 28; gód gj^ld Rdr. 2; L. 47. 
Góinn, m. pr., serpens radicee YggdrasiHs arrodena; eerpens quivið; 

Kkm. 27. 
gólf, n., pavimentum; á gólff Rdr. 4; Sk. 148; halrinn datt at gólfi 

Sk. 150. 
gólfh^lkvir, m., equus pavimentiy i, e, cubiculum darmitorium; gen. 

gólf hplkvis Rdr. 5. 
górosparri, m., tigiUum palato injectum; tendictda rostri (cfr SnE, 

AM 1 112); (vir) þátti sinn gyldis kindar (i. e. Fenreris) gómsparra 

(i. e. gladium) G. 48. 
grafa (gróf, grafínn), v,, fodere; scalpere; grefst hér inn huc info- 

ditur L. 78; þeir grófu haua med fagran flúr Sk. 200. Part. graflnn 

eæsctdptus; (raed) gr^fnum tinglum Hkv. 7; (á) grpfnum hjálmum 

Hkv. 19. 
grafvitnir, m., serpens; at grafyitnis mordi Kkm. 1; dúni grafvitnit 

i. e. auro Bj. 3. 
gramr, m., rex; dux sateUitum; nom, gramr Bj. 3; Gldr. 5. 6 

Hkra. 4. 19; Sgdr. 6; Vkl. 1. 15; Efdr. 6. 19. 22; S. S. 3; Vkv. 13 

Kdr. 4; 0. S. 6 (comment. p. 141); R. 25; Edr. 8. 14. 25; G. 14. 15 

20.61.69; gilja grundar gramr i. e. gigas Hlg. 18; vocat. grarar 

Bgl. 2; Hr.A. 1.5; acc. gram Yt. 15; Hfl. 4. 20; Vkl. 12. 18 

Efdr. 2. 3. 16. 21. 23; Vkv. 4; Kdr. 3; Bgl. 9; G. 12. 17; dat, 

grarai Era. 4; Hkro. 14; sed grara Efdr. 14; Bgl. 1; R. 4. 16. 33 

G. 16.21 ceU. 28.44.57; a^. grams Hfl. 5; Hkdr. 2; Efdr. 25 

Hr.A. 13; R. 26; G. 34. 
granar, pl., vid. gr^n! 
grand, n., noxa; damnum; grirat grand noaa crudeUs Kkm. 27; 

fuUr af grandi nudorum phnus L. 20; elris grand i. e. ignis Edr. 22; 

oddhridar gards (= clipei) grand i. e. gladius G. 50; grundar grand 

mxa terrœ, tempestas Hrfra. 16. 
grandvarr, adj., a vitiis abstinens; probus; grandvarr geymir Vkl. 7; 

Mhk. 22. 
Orani, vid. Gráni! 

granni, m., vicinus; med sínum gr^nnum L. 9. 
granstraumr, m., flumen labiorum; þylk granstrauraa Grimnis recito 

jlumina labiorum Odinis, t. e. flumina mtdsi poétici, carmina Þdr. 3. 
gras, n., gramen; herba; hpggva bprdura í gras *. e. cadere Isl. 12; 

lúta í gras id. Isl. 25; gr^s ilmandi herbœ fragrantes L. 93. 



102 

grá^r, m,, amdUcLs; famea; grádr þvarr Odr. 9; Jdr. 31; eyáir úlfa 
gráðar luporum aviditatem sedana, i. e. beUator Hr. A. 5. 

Gráni (aln GraDÍ), m, pr,, equus Sigurdi Fafnericidœ; fagrbyrár 
Grána t. «. aurum Bj. o. 

gránn, adj., l) gracilie, affilis; gaf val gránunj vargi Bgl, 1. — 

2) eubtíhe; vard at gránu grjóti in.glaream stddHem canvertebatur 
G. 85. — 3) lenie, moUið; grán skinn pelles lenes, alutœ; R. 30. — 
AIii hanc vocem vertunt — catme, grieeua, cinereue; cfr annales, qui 
insi^ribuntur Germania X VI 263, 

gránserkr, m,, tunica corpori bene accommodata; Hamdis gránserkr, 
t. e. lorica Kkm. 17, ubi tamen vefÍsimHe eet rectius legi gráserkr 
= tunica leucophœa, atque ita gráserkr Hamðis = lorica, 

gráp, n., proceUa; grund grápi hrundin Hlg. 15. 

grár, adj,, 1) canus, griseus, cinereus; grár trolls marr R. 17; laust 
gran h^tt Þdr. 13; grá hjálmunlá nuire spumosum Kdr. 4; gráir 
oddar, málmar Bdr. 4. 7. — 2) inimicus, infestus; skatna þykkir 
hugrinn grár Mhk. 12. 

gráta (grét), v., flere, lacrimare; deplorare; ák grátandi framrai at 
standa L. 21; L. 81; hann kann at gráta L. 42; ek vil gráta orð 
dephrabo verba L. 79; hon grét L. Ö6; mær grét morginskœru 
Kkm. 10; 9II grétu þau eptir hann (o^ Baldr) Mhk. 9. 

grátr, m„ fletuA, lacrimœ; Mardallar var glysligr grátr Mhk. 8; fyr 
Máríu grát hinn sára L. 57; med gráti i, e, lacrimantes L. 50. 

gréddir, m., saturator; úlfa greddir qui lupos satiat, i. e, bellator 
Odr. 8. (Ab aliis vertitur greddir - qui amditatem exdtat [quasi 
a grádr];/ cfr quœ de origine vocis disseruit Bugge in Arkiv for 
Nordisk Filologi II 238 sqq.), 

greida (dd), v., 1) explicare; greida vád carbasa expUcare Hátt. 77. 
— 2) promere, proferre; fundere; hverr seggr, es greidir lof 
siklings 6. t)7 ; greida ód ok bœnir G. 1 ; verdr bragr greiddr af 
því G. 40; greida atródr remigationem instituere Jdr. 23. 

greidi, m,, 1) auxílium, adjumentum; minstan tel ek þat greidn 
Sk. 1; lítinn tel ek þat greida Sk. 131. — 2) hospitalita>s, officio- 
sitas; neita greida Sk. 97. 

greidi, n., armamenta egui; frenum; eykja greidi Yt. Id (ex cod, 
J^fraskinna). 

greidr, adj,, expeditus, facilis; mér er ekki greitt um mans^ng míhi 
haud in promptu est carmen amatorium concinnare Sk, 1. — Neutr, 
greitt pro adv.—facHe; G. 21. 24 cett,; Bdr. 8; greitt protnpte 
Sk. 104. 

greifi, m,, prœferfns promnnœ; selja út fpdurleifd konungs greifum 
Bgl. 14. 

grein, /., 1) raimAS, — 2) ddscrimen; disUnctio; species ;ein persóna 
þrennrar greinar L. 31; eining spnn i þrennum greinum L. 1. — 

3) spaiium; umrennandi sex daga grein (dat,) sex dierum spatio 



103 

prceterlapao L. 36, 68. — 4) pl, greinir jurgia; hvass í greinum 

Sk. 9. 
greina (nd), v., discermre; disserere; svá 'r greineLnáei itanarratíone 

exponendum est L. 9. 27; fleira at greina Sk. 111. 
Greip, /. pr,, gigas femina, filia Geirrodii; OTþrásir Greipar t. e, 

Geirrodius Þdr. 16; snnr bidils Greipar «. e. Thjaaitiua Hlg. 13. 
greip, /., 1) manus ad aliquid prehendendum dispansa; greipum 

mœta (drag)reip Hátt. 77. — 2) unguis; falla und ara greipar in 

ungue8 aquڜ inddere Yt. 29. 
greiparrajpll, /., nia manús, i, e, argentum; glóar hun af greipar- 

mJ9ll Sk. 71. 
Greland, m, pr,, nanus quidam; Greland dvergr Sk. 14. 
grenja (ad), v,, tdulare; frem^re; brandr grenjadi vid brynjur Kkm. 4; 

þjóstr grenjadi L. 48; grenjudu berserkir Hkv. 8; Kkm. 7. 
grennir, m,, qui aliqUem aibi vicinum (granni) facit, aliquem ad se 

aUicit vd e latebris elicit; grennir gunnmás í. e. beUator Gldr. 6. — 

(Egilssonius vertit grennir — greddir, qui avidum facit; cfr quœ 

de hac re disseruerunt Gislasonius, Aarb. 1884 pag, 144, et 

Bugge, Arkiv II 240). 
greppr, m,, 1) vir; sa greppr vas gladr vid gumna Jdr. 21; greppar 

róa Hátt. 72; budu greppura til geirhrídar Jdr. 18. — 2) maritus; 

greppar fentanua Syrar mariti feminœ gigantis, i, e, gigcmtes, unde 

jast-Rín greppa fentanna Sýrar ~ carmen Sgdr. 1. — á) poeta; orti 

greppr of óhljód snertu Jdr. 5; Hátt. 70; þess m'n grepp vara S.S.3. 
Grettir, m, pr., enn sterki appdlatus, vir Tstandus, eujus vita in 

Grettis Saga narratur; r^skvnri Gretti Grettio fortior Isl. 17, 
grettir, m,, serpens rugosus; grettis rauda ból t. e. aurum Sk. 71. 
greyliga, adv., fœde, improbe ; grey liga t ók st þ ér gangan Sk . 181. 
greypr, adj., ferox, scevus, intractabHis; heldr greypt es þat Bgl. 13; 

hleypa greypa slód geiroa Hátt. 71; á greypum hreini gnipu Pdr. 18; 

ógnarbára greyprar þjódar Hr. S. 9. 
grid, n. pL, pax, secwitas; einherja grid sécuritas apud incolas 

Valhallœ Hkm. 16; Jdr. 44; sá rænti gumna gridum Jdr. 19. 
gridmildr, adj,,facilis in induciis concedendis; enn gridmildi Hrfm. 6. 
grimd, /., crudelitas, sœvitia; af grimdar galli L. 48. 
grimmliga, adv,, crudeliter; immxiniter; G. 40; Sk. 132. 
grimmligr, adj,, dirus, immanis; grimmlig sótt L. 73; heill grimm- 

ligra meina G. 61. 
grimmr, ndj,, scbvus, crudelis, acerbus; Hákon grimmr ýtum Jdr. 80; 

grimmr sverda s^ngr Jdr. 28; temja grimman Sigars jó Hlt. 6; 

vegr vísa vellum grimms G. 69; grimmir hpldar Edr. 23; gardu 

grimma vápna brestu Jdr. 25; of grimra h^lda meginblódi Hr. S. 9; 

grimm fjón Jdr. 12; grimt hagl Jdr. H2; Snt. 6. 10; víg hjálmum 

grimt Vkv. 5; R. 18; Kkm. 27; Bdr. 4. 10; kamr grimmu strídi 

at mér Jdr, 15. 19. cet.; vápn eru grimm tprgum Bdr. 3. 



104 

griplur, /. pL, anagramma; griphua; lusus verborum; henda gríplur 
verbis ludere, per amhágea significare aliqvid Mhk. l. * 

Gríár, /. pr.y giaas femina; med V9I Grídar Þdr. 9; Grídar glad- 
fœdandi Sgdr. í. Uoc vocabuLum etiam vicibus appellaiivi, guod 
dicurit, nominis fungitur, e. gr. fákr gridar «. e, lupua Isl. 4. 

grídr, /., securis; grídar glær laiex securi efusua, t. e. cruor Hfl. 12. 

gríma, /., 1) persona, larva, — 2) caasis; galea; glaumyekjandi 
grímu G. 47. — 3) imago sculpta et inaurata, rostro imposita; 
búin gríma Hr. A. 2. — 4) noæ; óró grírou Snt. 18; þrjár grímur 
per tres noctes G. 49. 

Grímhildr, /. pr,,furia nocturna; incubo nocturnus (=mara) Yt. 4. 

Grímnir, m. pr,, óden deus; Grímnis gnýstœrandi Gldr. 2; Grírams 
gedjardar lá latea Giimneri (Odinis) pedoris, i, e, mulsum poeticum, 
carmen Hdr. 1; granstraumar Grímnis carmina Pár, 3. 

Grímr, m. pr,, ýlius Droplaugœ, vir Islandus; fródr Grímr Isl. 8. 

grípa (greip, gripinn), v,, prehendere; þeir gripu í bug snœrum 
Jdr. 27 ; hann greip (0 : h^ndum) fy r eyrun aur^us manus admovit 
Sk. 109. 

Grislupollar, m, pL pr,, locus quidam in VaUandia situs; i 
Grislupollum Vkv. 11. 

grjón, n., ptisana; farina; grjón vard at grjóti G. 35. 

grjót, n, (coUect,), lapides, saxa; glarea; vidr ok grjót L. 94; 
Bdr. 4. 7; bardi skýja grjóti saxa nvbium (i, e, grando) Hlisa 
sunt Jdr. 32; G. 35; Sk. 88. 

grjót-Nidadr, m. (Nidadr, rea quidam)^ rex montium, i, e, Thjas- 
sius gigas; í garda grjót-Nidadar Hlg. 9. 

Grjótún, n. pL pr,, L Grjótúnir, /. pL pr. (pro Grjót-tún L 
Grjót-túnir), domicilium Rungneri gigantis; Grjótúna haugr coHis, 
ubi id erai dondcílium Hlg. 14. 

gróa (grera /. grara, gróinn), v,, germinare; virescere; j^rd grœr 
Ykl. 9; fjón grœr af aldrtrega rótum G. 59; átti Ónars eingadóttur 
vidi gróna habuit (uxorem) terram arboribus virescentem Hkdr. 5 

grund, f, terra; territorium; grund endilág Hlg. 15; Bgl. 9; lang 
vidrum skal eyda grund Mhk. 24; dat, grund Yt. 51 ; Hr. S. 1 
sed grundu G. 48; Hr. S. 3. 9; L. 31. 37; grundar gilja gramr 
Hlg. 18; brúna grundar (i, e, capitis) sími i, e, vitta Vkl. 7; 
Hr. A. 1 1 ; R. 1 1 ; Edr. 26. 27 ; grundar salr camera terrœ, t. e 
cœlum G. 19; G. 31. 32. 44; fyr gjálfrs grundar (maris) skauti 
G. 40; Isl. 2; Hr. S. 15; grand grundar i. e. tempestas Hrfm. 16 
pL nom. grundar vals territoria falconis, i. e. manus Kkm. 7 
grundir L. 93. 

Grund (= grund), f, TeUus dear, Grundar sveinn i, e, Thor Hlg. 19. 

grunn, n., et grunnr, m., fundus; imum; laust hlusta grunn per- 
ctissit fundum aurium i. e. caput Hdr. 4; af munar grunni Hfl. 19 
nidr at grunnum L. 70; af grunnum funditus L. 84. 



105 

grunnuQgr, m., gadus; asellm (piscis); grunnungi Gunnar beitf^ ehn 

gado pivgnœ L e. gladio aliqmín appetere Isl. 3; (tæmdi) sjau 

grunnunga barda septeni a^eltos tundendo mollitos coinedit Sk. 41. 
græda — grœda, q, vJ 

grædgi, /., voracitas; grædgi (gen,) drep morti/icatio avaritiœ L. 78. 
græding (*. e, grœding), /., sanatio; veita hrjúfum græding L. 46; 

^J^ græding manna Í7i sanationem hominum L. 56. 
grænn =:r grœnn, q, v,! 
grœda (dd), v,, mederi; sanare; sál at grœda animœ medendi graiia 

Edr. 28; græd þú mein hin stóru L. 91; græddi gumna, græddi 

oss L. 55. 
grœdari, m,, sanator; alls grœdari omnium sanator, i, e, deus^ G. 21. 
grœdir, m,, qui auget: qui colit; vísdóms grœdir cuUor sapientiœ 

Edr. 25. 
grœdir, m,, mare; grœdir hristi hélug bprd Edr. 16; á skelfdan 

grœdi Hr. A. 7; Hr. S. 17; geima vair grœdi lostinn Hr. A. 9; 

grœdis meldr i, e, aurum R. 13. 
Grœnaveldi, n,, Grœnlandia; vann kristnat Grœnaveldi R. 11. 
grœnn (apud recerUiores grænn), adj,, viridis; á grænni grundu L. 37; 

grœnar brautir Pdr. 1; L. 93; rída grœnna heima goda Hkm. 13. 
gr^f, /., sepulchrum; scrohs; leggja ehn í gr^f G. 22. 
gr^n, /., mystax; labium; benmás granar labia i, e, rostrum corvi 

Hfl. 11. 
gud, vide god! 
guddómr, m,, divinitas; natura divina; líkjast vid guddóm L. 17; 

L. 65; af guddóms hendi L. 23; L. 31. 
gudleidr, adj,, diis invisus; af baugnjótum gudleidum Hrfm. 10. 
Gudr, gudr, vide Gunnr, gunnr! 
gudslaun, n, pL, retríbutio dei; hafi þér gudslaun Deus vobis re- 

tríbuat Sk. 109. 
Gullbúi, m, pr,, JBuius aurosus; ólmr, hraustr Gullbúi Jdr. 26. 37. 
gullhlad, n., fascia aurea; hjá gullhlads skordum Sk. 5. 
gulli, m,, assetitator; gulli UUar qui UUero blanditur, i, e, Thor, 

utpote vitricus TJUeri rdr. 17. 
gullmen, n,, aurea torques; med gullmeni Yt. 16. 
gullormr, m,, serpens auro incubans; Mhk. 27. 
gumnar, m, pL, viri; milites; gunnrakkastir gumnar Jdr. 27; Edr.23; 

G. 56; gladr vid gumna Jdr. 21; Jdr. 19; L. 55; med gumnum 

VkL 20; Gldr. 6; Bgl. 1; G. 18. 21 cett, 45; Bdr. 10; til gumna 

feigdar Efdr. 8; Efdr. 9; Kkm. 6. 
Gunnarr, m, pr, — V) flius Uamundi, vir Tslandus, in historia, 

quœ Njála inscribitur, maœime celebratus; Isl. 20. — 2) Gjukii JUius; 

Sk. 84. 154. 
gunndjarfr, adj,, in prœlio audax; gunndjarfr herkonungr Yt. 52; 

hjprr gunndjarfs harmstrídanda G. 44. 

14 



106 

gunneldr, m,, igms BéUonœ, i. e, gladiué; gunnelds geýmirunnar 

beUatorea R. 32. 
gunnfani, m.^ veaUlum miliUire; korna und gunnfaná Hkm. 2. 
gunnfikinn, adj,, pugnas avidus; R. 14. 
gunngangr, m,, impettia prœUaris; gunngangs vanir impugiiare as- 

sueti Þdr. 4 (lÁi gunngangs tmesi dividitur). 
Gunnhildr, /. pr., regina í^^orvegorum; b^rr Gunnhildar filhis Gunn- 

hildœ, i, e, Haraldr gráfeldr, rex Norvegiœ; Isl. 11. 
gunnmár, m., larus pugnœ, í. e, corvus; gunnmás grenuir prœliatar 

Gldr. G. 
Gunnr l. Gudr, /. pr., SeUona; Gudr vas á sinnum Hkv. 8; seima 

Gudr dea (Bellona) atiro ornata, i. e. femina Jdr. 6 ; galdr Gunnar 

pugna Vkv. 4; Gunnar sky *. e. clipem G. 43; Gunnar grunnungr 

gladius Isl. 3; Gunnar log lumen Bellonœ, gladius Hr. S. 17. 
gunnr l. gudr, /. (— Gunnr /. Gudr), pugna, prœlium; gudr óx 

umb gram Hfl. 4; gunnr óx Efdr. 16. 17; gunnr svall Sgdr. 4 

strpng gunnr Vkl. 16; at gunni in prœlio Gldr. 6; Efdr. 6. 18 

Isl. 11; ganga at gunni Vkv. 5; Jdr. 25; fremja gunni Efdr. 3 

skipta gunni Hkm. 12; hafa Hávard at gunni comitem pugnœ eliffere 

Uavardum Jdr. 13; gunnar lundr arhor prœlii, i. e. prœliator 

Vkl. IG; gunnar runnr id. Þdr. 8; hradskyndir gunnar ^dr. 16; 

gunnar már corvue G. 52; gunnar tamdr pugnœ assuetus Jdr. 14; 

gunnar rakkr Jdr. 30. 
gunnrakkr, adj., in pugna animasus; en gunnrakka hird Hrfm. 19; 

gunnrakkastir gumnar Jdr. 27. 
gunnríkr, adj., beUipotens; rúni grams gunnríkr Hkdr. 2. 
gunnskári, m., mergus BeUonœ, i. e. corvus; goedir gunnskára 

prœliator Bdr. 11. 
gunnspell, n., noxa BeUonœ,puana; gunnspelli bello exitioao Hrfm. 14. 
gunntjald, n., tentorium Édhnœ, i. e. clipeus; gunntjalda aldar 

homines clipeorum i. e. mUites clipeati Hrfm. 20. 
gunnþing, n., concentus Bellonœ, i. e. pugna; gunnþings heggr 

prœliator Efdr. 6. 
Gunnvaldsborg, /. pr., oppidum in Francogallia aitum; Vkv. 13. 
gunnveggr, m., paries Beuonœ, i. e. clipeus; rekkar gunnveggjar 

viri dipei, i. e. mri in clipeo depicti Hlg. 1. 
gunnveitir, m., pugnam offerem; prœliator; Bj. 5. 
gunnvers^ n., carmen prœliare; clamor bellicus; hersar kv^ddu 

h^lda gunnversum Hrfm. 19. 
gunn-Vidurr, m., deus (Oden) pugnœ, i. e. prœliator Vkl. 19. 
gunnpflugr, adj., bellipotens; gunn^flugr geisli G. 1. 
gustr, m., ventus: flatus; at sverda gusti in vento ensium, in pugna 

Kkm. 15. 
gyggva (g^?)? ^í '^*^ evenire; impers. c. dat. pers. e. gr. sjaldan hykk 

at gyggvi v^rum numquasn res, opinor, cautts male eveniunt Mhk. 22. 



107 

gyldir, m., lupua; gyláir stóá of meginblóái Hr. S. 9; G. 28; gyldi« 

jód proks lupi i, e, lupus Jdr. 31 ; gyldis kind t. e. Fenrer lupus 

G. 48. 
gylla (Id 7. It), V,, inaurare; i gyltan H^gna kufl Kkm. 10; gylt 

hlýr R. U; gyltar sýjur Hr. S. 15; gyld vé Bdr. 9; R. 13; (á) 

gyltum andfetlura Hkv. 19; at gylla ehn í ordum verbis quasi 

aureis alicui blandiri Sk. 4. 98. 
gyrda (rd), v,, cingere; dngulo circumdare; g^rdu gyrdan gólfh^lkvis 

sá Uctum circurndederunt Rdr. 5; gyrdisk vettrimar nadri gladio 

cinctus est G. 47. 
Gýmir, m. pr,, deus maris; Gýmis Ijód cantilena Gym^ri, fremitus 

maris Yt. 36. 
gæda, vid, gœda! 

gæfumadr, m,, qui fortuna prospera utitur; Mhk. 17. 
gægjast (g^), V,, furtive et limis ocuUs aspicere; oss var flutt, at 

fjandinn hafl gægzt á krossinn L. 60. 
gærkveld, n,, vesper hesternus; í gœrkveld heri ve,speri Sk. 32. 
gæta (tt), V,, curare; observare, custoddre; c, gen, sás landfólks gætir 

(de deo) qui homdnum curam gerit G. 16; seg moyju þeirri 'r ^k 

skal gæta dic virgini quœ míhi curœ erit L. 24; ilt vas eins at 

gæta difficile erat singula attendere Kkm. 8. 
gæti-Njprdr, m,, deus (Sjordim) custodiens; gæti-Nj^rdr geirbrikar 

custos cHpei i, e, prœliator Vkl. 10. 
gætir, m,, custos; gætir nordsætra Hrfm. 6; und iljar bjarga gæti 

xiíft vola custodis montium i, e, giqantis Hlg. 17; sigrflaust, hird 

gætis hásæta (i, e, regis) Hrfm. 1. 19; sárs logrunnar gætis vegmæta 

(i, e, regis) Hrfm. 9. 
gætti, n,, 1) antepagmentum, — 2) ostium; valvœ; rak þá út um 

gætti 60^ foras extrusit Sk. 159. 
gœda L gæda (dd), v,, bonum facere; ornare; donare; c. aec. pers. 

et dat. rei, e, gr. gæda baugum annulis ornare Sk. 32; gramr 

gœddi hird Fenju forverki Bj. 3; Edr. 26; audi allv£^ld gœddu 

ddvitiis regem beaverunt Edr. 4; fé gœddir opibus ditati Hkv. 16. 
gœdi, n.> opes, fortunœ; grams daudi brá gœdi (dat. sg.) ófárar 

þjódar mors regis opes muUorum evertit Efdr. 25, ubi pro gledi 

vel gœdi vel gœdum (dat. pl.) Ugendum puto. 
gœdingr, m,, vir iUustris; rex; gœdingr glíkr at gódu Efdr. 28; 

hefja gœding at lopti Yt. 16; gód ætt gœdings Jdr. 15. 19. cet. 
gœdir, m,, qui bonum facit; qui auget; gœdir gunnskára saJturator 

corvi i. e. pugnator Bdr. 11; ef líkar hræsíks þrimu gœdi si placet 

pugnœ incitatori i, e. prœliatori G. 70. 
gœzka, /., bonitas; háleitri gœzku de eximia sua bomtate G. 14. 
gp^g^ (*^)' '^-y ornare, decorare; skrín hnossum g^fgud Edr. 29; 

g^fgask honestari Mhk. 12. 
gpfuglátr, adj,, magnificus; enn g^fugláti Yt. 49. 



108 

gpfugr, adj., generoaits; prœdarus; illustria; gpfugr þengiU G. 56; 
gpfugr Bvaniii generosa mairona Hr. S. 19; gpfug hvítings HgrB 
(de fnaire Sigurdi Uierosolymivetœ) G. 37 ; g^fug dyrd G. 45 ; eiki 
gpfugt Gerzkum málmi navis Jiussico œre ornata Hr. A. 6; gpfugt 
Ijós G. 1; dyrka gpfgan geisla gods hallar G. 7; laun gpfugs ódar 
G. 70; búendr g^fgir Bgl. 14; vánir hplda gpfugra Em. 1. 

gpll, /., sonitus; g^ll geira i, e, pugna Bdr. 8; í geira g^ll G. 52. 

gpltr, m., majalis; dat, gelti Mhk. z6. 

G^ndul, /. pr,, BeUona; una ex Valky.riis; nom. et acc. G^ndul 
Hkm. 10. 1 ; vedr (plur,) G^ndlar i, e, pugna Vkl. 1 ; þeyr G^ndlar 
venlus (tepidus) Bdlonœ, i, e, prœlium R. 11; bord G^ndlar i, e, 
clipeus R. 18; gnýlinnr G^ndlar gladius R. 25; pro appeUaUvo 
(r^.puana) nonnumquam habendum est, velut g^ndlar fýst hird 
sateuittum pugnœ cupidum R. 32. 

g^ngugestr, m,, i. q. g^ngumadr; Sk. 97. 

g^ngumadr, m,, mendicus vagabundus; af Skída g^ngumanni Sk. 6; 
getit er Skída g^nguroanns Sk. 15. 

g^ra, g^rask, vid. g«rva! 

gprd, /. — 1) fajdum; allar gprdir L. 71. 79; gjalda verd fyr g^rdir 
retr^ere factorum mercedem L. 70. — 2) opus; steflig g^rd opus 
intercalari carmine ornatum L. 2. 

gprla, adv., accurate, perfede; Hlg. 20; gprla kunna Hkv. 18; budu 
g^rla til geirhridar ad pugnam aperte provocabant Jdr. 18. 

gprr, adj. — r 1) factus; pro part, prœt. vb, garva, e. gr. er hun 
(hirzlan) gpr sem annát svín Sk. 14; Sk. 197; hróp at g^rvura 
glœpum próbra commissorum scelerum L. 73; periphrastice cuin 
hafa l. láta, velut lét f^r of gprva Vkl. 13; þú hefr prva hrídir 
g^rvar Hr. A. 15. — 2) hene et artijiciose confectus; hj^rvar sungu 
vid hlifar gprvar gladii insonuerunt tegumentis solidis Bdr. 6. — 
S) promptus, paratus; gpr munu gj^ld, þeims byrja ^fugmæli G. 61; 
gótt es til gprs at taka bonum est vi promptu aliquid habere 
Hkm. 17; c. gen, g^rr galdrs i. e, magiœ peritus Þdr. o; c. prœp. 
til et gen, e, gr. flest er gprt til væla Sk. 2. 

gprva, adv., plene, perfecte; bene; prompte; ^rvar lidu fram g^rva 
Efdr. 4; Þdr. 18; Efdr. 17; Vkv. 13; Jdr. 15; Mhk. 12. 

g^rvallr, adj,, omnis; cwictus; um g^rvalt landit þetta Sk. 15; L. 38; 
snjallastr at gorvpllu Jdr. 8; gprvpll ordin, rifin Sk. 127. 176. 

gptvar, / pl,, vestimenta; geirrótu g^tvar induinenta hellica, i, e. 
loTÍcœ, Hkdr. 7. 

gj0rva l, g^ra (garda /. g(^v^2k\ prast, inf, gardu; prœt, part, deest), 
V,, — 1) facere, coivjicere; fabricari; garva musteri fimm af steini 
Edr. 25; gerva ródu G. 34; gorik hródr Sgdr. 3; skóna g^rdi fjóra 
Sk. 38; bragnar g^rdu bagalinn Sk. 200. — 2) creare; gud g^rái 
himin ok j^rd, g^rdi heim L. 6; L. 10. — 3) facere, ejficere; 
perficere; instituere; garir bjprt tákn G. 51; hann gerdi f^r út 



109 

Edr. 28; gpr^i skyndikross, gamlan kross cruds signum manu 
fecit Sk. 125. 127; gerdi frid slíkan Vkl. 10; sœpiasime de prœlio 
commiUendo, e. gr. gardi j^ru glymja effecit, ut pugna sonaret 
Gldr. 3; gördi averdleik Odr. 8; ök'. 165. 187; þótt gerdi (prœt. 
conj,) styr hardan Vkl. 19; gerdu (3 ph) drífu randa R. 17; Jdr. 25; 
frák goUskerdi gardu (prœt. inf,) geirþey Ódr. 4. — 4) tUi aliqua 
re ad aliquid; garik slíkt at raálum talibus rebus ad carm^n con' 
fxcie'ndum utor Hr. A. 15; gprir sér flest at happi i, e, lucrum sibi 
facit ex quavis re Sk. 78. — 5) agere; garir sá betr melius is agit 
Mhk. 28. — ^) prœstare, parare cuicui aliquid, v, c. garva sér létt of 
tal facUitatem L libertatem loquendi habere l, sibi parare, i, e, libere 
et ingenue loqui Mhk. 4; oddar gerva jarli megin arma bellatori vim 
paratú Mhk. 6; gerdak mér vísa fjandr af vél^ndum hostes apertos 
pro (ex) insidiatoribus mihi paravi Snt. 23; beininn, sem mér g^rdu 
Sk. 19. — 7) reddere; cum duobus accus,, v, c, bragna gprir þat 
káta Sk. 55; G. 66; L. 67; Sk. 50. 89. — 8) periphrastice cum 
iitjin., e. gr. g^rdi réttast Sk. 51; Sk. 128. 146; gerdu sitja sede- 
bant Jdr. 40; gerdut vid vægjask non cedebant Efdr. 10; gerdut 
freista Edr. 32. — Forma refleœ, gervask l, g^rask ha^ habet 
significationes: 1) ýeri; hugr gerisk illr G. 58; gerdumk tryggr 
Snt. 21; sveitin gprdist sár ok mód Sk. 156; Sk. 153; áttir gerdusk 
gamlar ok hárar Hlg. 10; R. 30. — 2) oriri, easstare; gerdisk rimmu 
gangr R. 19; Vkl. 15; G. 20. — 3) succedere; villan gerdisk þeim 
at illu defectio iUis wafe succedebat Edr. 15. — 4:) se gerere; verd- 
ung gerdisk vel Efdr. 14. — b) se ad aliquid parare; procedere; 
gerdisk (profectus est) frá Þridja til ýmsa kindar Þdr. 2; grimt 
bregg gerdisk at gumnum vehemens procella impendit in viros 
Bdr. 10; í honum g^rdist (abiit, discessit) iUur kudr Sk. 34; itidem 
modo fere periphrastico, v, c, gerdisk at hpggva se ad feriendum 
paravít, ictum intendit Jdr. 42; gerdisk bægja Odr. 8. 

gervar, /. pL, ornatus, vestitus; leysti gervar af jpfri Yt. 41. 

gervi, /., ornatus; apparattis; eykja gervi i, e, frena Yt. 19, ubi 
tamen magis placet eykja greidi cum cod, Jpfraskinna legere. 



haddbj^rt, adj, f., capillis candidis prœdita; heyra mey haddbjarta 

Hkv. 1. 
Haddingi, m, pr,, Haddingus Grami filius; Haddingja val delectus 

Haddingi, i, e, mUites Hlt. 11. 
haddr, m,, coma muliebris; haddr jardar coma telluris, i, e, gramen, 

atque ita hníga í hadd jardar humi cadere Bj. 7. 
hadna, /., capra; h^dnu leif reliquiœ c^prœ, funis ex eorio capeUœ 

factus Yt. 23. 



uo 

4 

haf, n., mare; fyr haf saoQan Gldr. B; Efdr. 17; Isl. 21; hafs bragnar 
classiarii Vkl. 16; Sk. 54. 

hafa (/ sg. prœs. ind, hef l. h^, apud recentiores hefr; 2 et 3 
sg. hefr /. hefir, per aphceresin 'fr Snt. 22; prcet. hafða), v. — 
A] Verbum transit. — 1) habere, possidere; tdi, frui aUqua re; 
e. gr. liafa gerdar Hkm. 17; hafa einherja grid Hktn. 16; hafa 
^98 ögl 8; hafa dvpl conwwrari Sk. 108; hefk godf^dur Efdr. 27; 
hefr gótt líf 0. S. 5: hafí gagn utUitaUm percipiat R. 35; hafdi 
lid minna G. 32; hafdi gótt gengi Hkm. 3; hafdi alla sniUi Edr. 9; 
hpfdu hamra vifs byr Isl. 2; kómu farlystir fylki, hafanda staf 
Kdr. 9. — 2) a£cipere, ad se recipere; nandsci; tenere, retinere; e. gr: 
hvat vill Skídi hafa? Sk. 22; þat hefr hverr er verdr er loks 
Mhk. 2ð; eik hefr |)az af ^drum skefr Mhk. 26; Kristr hafi 
konungs ^nd Efdr. 28; hafi (2 pl conj.) þór gudslaun Sk. 109. — 
3) adhíbere aUquem L aUquid ad aliquam rem l. in aliqua re cov^- 
cienda, e. gr, hafa eykja greidi (Jöfr.) í fólk Yt. 19; hafa Hávard'at 
gunni Ilavardum habere comitem pugnœ Jdr. 13; skal hafa fylki 
til frægdar Mhk. 6; þenna leik, er hafdan kennir hunc lusum, 
quem pera4;tum sentit L. 47. — 4) parare, comparare; h^fdu 
útbod deUctum eA)piarum fecerunt Hr. S. 3. 12. — 5) perferre; hafa 
foldar rán Kdr. 8; hefr meiri sv^rf Sk. 23. — 6) gestare; hafdi 
sínn dreug und hendi JFi- 28; frá ek bann hefdi í skreppu Sk. 40; 
liefr í brjósti in pectore gestai, in mente tenet Sk. 58. — 7) Cum 
adverbiis l. pruBposs, varia^ habet significationes, e. gr.: a) hafa eht 
at ehu uti akqua re ad aliquid, habere aliquid pro aliqua re 
(cfr A 3), e. gr. þat hefr þjód at minnum id homdnes mem.ori(i 
servant Jdr. 20; slíkt hafa menn at minnum G. 34; inndrótt es 
h^fd at minnum Hr. A. 9; Glitnis gná hefr Dyggva hrar at gamni 
Yt. 12; eodem modo hafa cum at et inf, e. gr. hafa brád at slíta 
Kkm. 8; hafdi at sýna Sk. 64. — b) hafa eht á eht aptare aliquid 
ad aliquam rem, e. gr. hefk lag á kvædi Mhk. 11. — c) impers., 
fjarri hefr at procid abest ut Edr. 3. — d) hafa ehn fyr vátt 
testem aiiquem habere Sk. 122. — e) hafa illa infelicem esse; e. gr. 
iUa hefr infeliæ est Mhk. 18; þeir hafa verr deterius se habent 
Mhk. 3. — f ) hafa eht í impendere, absumere, v. c hálfan fjórdung 
hafdi í Sk. 103. — g) hafa til sín apud se congregare Sk. 48. -- 
h) hafa uppi tíiemoria tenent Jdr. 41. — i) hafa sik út exire 
Sk. 103. — j) hafa úti educere; hafdi flota úti classem eduAÍt 
Vkl. l. — k) hafa vel bene se habere; vel heír felix est Mhk. 6. 22. 
— BJ Verbum auxíUare. — 1) cum acc. sing. n. prœt. part., e. gr. 
Yt. 10. 47; hefk fregit Hkv. 22; G. 15; Em. 5; Hkm. 10. 18; 
Snt. 7; Bgl.6. 11. 13; R. 24; G. 12. 14. 23. 26. 35. 36. 38. 58. 71; 
Jdr. 3. 4. 21. 26. 29; Mhk. 2. 3. 4. 7. 15. 20. 24. 25. 28; Hr. S. 1; 
L. 7. 15 16.60; hefr ek ordit L. 43; frétt hefr ek L.45; L.77; 
Sk. 16. 19. 31. 48. 49. 61. 78. 93. 94. 121. 127. 155. 190. 191. 192. 



111 

203. — 2) mm prœt, part, in forma cum subst, congruente, e. gr, hefr 
allvald of leikinn regem decepit Yt. 13; Yt. 28; hpfdu Fróda veginn 
Yt. 30; hergaupur es Haraldr hafi sveltar Hkv. 13; marr hefr mik 
miklu rœntan Snt. 10; þó 'fr (— hefr) hœtr fengnar Snt. 22; hafdi 
erfdan fpdur Vkl.6; hef orrostur níu taldar Vkv.9; hafa feril metinn 
Kdr. 10; hefr gram lattan Bgl. 9; Hr. A. 15; h^fum skýrda dyrd 
J9fur8 G. 66; G. 12. 33. 70; Kkm. 28. 29; L. 22. 77; Sk. 110. — 
Verbum rejleœ, hafask = 5« gerere; versari; med Haraldi hafask 
apud H, veraari Hkv. 18. — Nonnumquam hafask non mm reJU- 
xivam habet, sed est mera conglutinatio pro hafa sér, v. c. hafask 
und linda drepit pr'O hafa und linda sér drepit Hkv. 24; hpfdusk 
fyiir pro hpfdu fyr sér ante se obtenderunt (clipeos) Hkm. 11. 

hafbekkr, m,, scamnum maris, i, e, navis; hniggrund hafbekks 
terra mobilis navium, i. e. mare Hátt. 75. 

haffaxi, m,, equus maris, i. e. navis; hafFaxi Hávars drífu i. e, navis 
beUica Vkl. 4. 

hafglód, f,, pruna maris, i. e, aurum; hilmir sádi hafglód R. 12, 

haflaudr, n., spuma œquoris; haflaudr skeflir Hátt. 76. 

hufua (ad), v., repudiare; recusare; spernere; c, dat hafna nafni 
Hr. A. 8; nema hafni (3 pl. conj.) Dvalins veigum Isl. 1; hafnadi 
meyjum Hkv. 14. 

hafnýra, n,, ren rnaris, i. e, lapis; rædr fpgru hafnýra Hdr. 2, ubi 
de monUi Freyœ gemmis ornato usurpatur, 

hafr, m,, caper; hafrar hógreidar capri rhedœ commodœ L rhedam 
commodam trahentes Hlg. 15. 

Hafrsfjprdr, m. pr,, sinus rruiris Sorvegid; í l. ór Hafrsfirdi 
Hkv. 7. 11. • 

hafr^st, /., vertex ituiris; hafr^st hristir hlunnvigg Hátt. 74. 

haf-Sleipnir, m,, (Sleipnir, i.e,) equus maris, navis; lét haf-Sleipni 
fram þramma Hdr. 8. 

hafstraumr, m,, vertex maris; um hafstrauma Hrfm. 4. 

hafsœtr', n., locus maritimus; hafsætra h^ll œdes mari adjacentes 
Hrfm. 11. 

haga (ad), v., concinnare; ordinare; c. dat. h&g&ái ordum Sk. 47. 

llagbardi, m. pr., reguhis maritimus; Hagbarda hnrá tabula piraiœ 
i, e. clipeus Vkl. 18. 

Hagbardr, m, pr., regulus, qui patibulatus est; Haka lítá ok 
Hagbard má Sk. 74; leif hpdnu Hagbards funvf Hagbardii, i, e, 
laqueus Yt. 23. 

hagl, n,, grando; grafium grandinis; hagl ok drif L. 93; hvert hagl 
vá eyri Bdr. 9; Jdr. 32; L. 10; bogna hagl grando arcuum i. e, 
sagittœ Vkl. 2; vid strengjar hagli hlýdut a grandim nervi (i, e, 
a sagiUis) non defenderunt Hkdr. 7 ; hlaupár oltnar af hagli amnes 
tempestate grandinea turbati Pdr. 5. 

hagleikr, m,, soUertia manuum; af hagleik sollerter Sk. 197. 



112 

hagliga, adv,, dextre, scite; hagliga ganga upp i lopt G. 10. 

hagligr, adj., soUers, aptus; sveinn, haglig rayndan (apta forníotio) 
heilags anda L. 30. ^ 

hagnadr, m., comniodum, lucrurn; hagnadr vas þat Vkl. 16; G. 32. 

hagr, m., utílita^; conditio; sors; vitœ ratio; bœta hag várn Edr. 13; 
gengur varla í hag virdum mros fix adjuvalnt, viris mdnime placd 
Sk. 64. 

hagr, adj,, solhrs; callidus; in fahricando artifex; allir hagir í 
smidju Sk. 82. 

Haki, m. pr., regidus maritimus; Haka líta má Sk. 74; skær Haka 
equus Hakii, i. e. navis Hfl. 16; hnigfákr Haka id. Hátt. 71; vegr 
Haka mare Hátt. 76. 

Haklangr, m. pr., regulus Norvegus; Hkv. 9.' 

hald, n., tutela; hljóta hald hilmis prœsidio regis tutum esse 181.25; 
fekk haldit hæsta prœstantissimum prœsidium hahuit Isl. 12. 

halda (helt, haldinn), v. — I) Cum dat. 1) tenere; detinere; susti- 
nere; e. gr. halda mæki hjardar Yt. 26; rýnis reid róttri upp halda 
caput erectum tenere Snt. 18; hann heldr ^llum hræddum omnes 
terrore tenet, terryicat Sk. 86; halt mér retine me, defende me 
L. 63; mér upp helt me sustentavit Snt. 12; heldum Hlakkar 
tj^ldum Kkm. 13; Hálfi kóngi var haldit þá Halfius rex tum de- 
tentus est Sk. 140. — 2) servare; e. gr. þótt sáttum haldi etsi 
pacem servat Snt. 17; hefr haldit því skapi oss wo6w iwwc Oj^'ecít^wi 
aluit Jdr. 4. — 3) defendere; obtinere; v. c, halda landi fyr ehin 
Hkv. 10; halda veldi Edr. 15; halda velli i. e. impetum hostium 
sustinere Vkl. 12; jpfurr heldr I^ndum Hfl. 18; þú helzt velli 
Hkm. 12; bafid haldit ramri grund Hr. S. 1 ; Hr. S. 20. — 4) cursum 
tenere; dirigere cursum (navis); se conferre; e. gr. lid helt þingat 
Vkv. 10; Hr. A. 10; helt skipum þangat Edr. 16; Hr. S. 5; Hrfra. 7; 
heldud flota miklum Hr. S. 4; Hr. S. 15; heldu skipum til Dan- 
markar Jdr. 10; Jdr. 16; ýtar heldu at ládi Hr. S. 7;. Hr. S. 13; 
hykk at hann heldi braut flota Jdr. 33; ádr Porketill heldi undan 
(evaderet) af snœris vitni Efdr. 18; lét haldit fœri^ndrum frónbands 
til Nóregs naves in Norvegiarii direxit R. 7. Etiam translata signi- 
ficatione, e. gr. (þeim) er heldr á lopt qui aite spectat Mhk. 14. — 
II) Cum (zccus. 1) obtinere, in possessione retineré; e. gr. helt jpfra 
sess segem regiam tenuit Edr. 2; stadi haldandi i, e. permanens 
L. 1, — 2) custodire; servare; halda gods l^g leges dimnas obser- 
vare Edr. 8; lét Ipg haldask leges servari jussit Bgl. 5; bidk hans 
aldr haldask preces fundo ut vita eius incolumis servetur 0. S. 2; 
at h^ldnu innsigli scdvo sigHlo L. 33. — 3) celebrare; hátíd meá 
virding haldin L. 74; G. 36. — III) Cum prœpos, e, gr, 1) halda 
fast á ehu in proposita guadam re manere; þj^d helt fast á Ipgum 
populus leaes tuœatur Bgl. 4. — 2) halda vid ehn dignáatem 
aaversus alqm tueri; Hallr helt vid alla fúrrunna fylla Isl. 22. 



113 

haldbodi, m,, qui aUquid geri jubet; haldbodi hildar prœliator 

Vkl. 21. 
haldordr, adj., vercuxs; constans; sák haldorda Endils nidja Kkm. 18. 
hall pro h9ll(u), G. 11; v. hpU! 
halla (ad), v,, in iniquo loco ponere; inclinare; c, dat halla 

allréttligum dórai a 'justa sententia declinare Edr. 8. 
Halland, n. pr,, HaUandia, provinda Sueciœ; láta Halland herjat 

Hr. S. 7; Hallands ferdir Hr. S. 4; Hr. S. 11. 
halland, n,, terra aaaoaa; mons; marr hallands mare inorúis, i, e, 

amnis de monte decurrens Pár, 7. 
hallardyrr, /. pL, januœ atrii; hann hnykti Skída ura hallardyrr 

Sk. 183. 
Hallfredr, in, pr,, poéta Islandus; R. 34; Isl. 12. 
Hallgardr, m, pr,, (=: Grjótgardr) ; vinir magar Hallgards Hlt. 10. 
hallr, adi,, incUnis; inclinatus; verdr halt á ýmsa t. e, nunc huic, 

nune iUi res male qeritur Mhk. 26. 
Hallr, m. pr., vir tslandus; Sídu-Hallr Isl. 22; gen, Halls Isl. 23. 
hallvarpr, m., in prœceps vergens, i, e. senex Yt. 43; ubi hallvarps 
• hlííinauraa quidam vertunt ^paruin parcens senibus", Melior est 

lectio hallvarþr custos m^ntis, i. e. gigas, atque ita hallvarþs hlífi- 

nauma femdna prœsidium prœstans giganti, femina gigas, i. e, IJela 

dea (ob giganteam originem). 
hallv^llr, m., campus lapidosus; montana; fylvingar hallvallar 

jnsces montium i. e, gigantes Pdr. 14. 
halr, m., vir; sjá halr Hlt. 8; isl. 20; halrinn Sk. 13. 15. 90. 109. 

150; acc. hal Kkni. 17; nom. pl. halir Hkv. 24. 
hamalt, adv. (neutr. adj, *hamall cuneatus), cuneatim; fylkja lidi 

hamalt adem cuneatim instruere Edr. 17. 
hams^rr, m. — 1) rupes; fœrri í hamri R. 26; hamra víf midier 

monticola i. e, gigas femina Isl. 2. — 2) malleus; med stæltan 

hamar i hendi Sk. 46; hamri slegnar vádir Hkdr. 2; hringskyrtur 

hamri þœfdar Efdr. 9; Kkm. 12; fyr sk^rpum hamri (de Mjolnere) 

Hlg. 18; t>dr. 18. 
Hamdir, m. pr,, filius Jonakeri; Rdr. 5; Hamdis gránserkr i, e. 

lorica Kkm. 17; Bdr. 4; Hamdis skyrtur /. klædi loricœ Hkdr. 8; 

Ódr. 1; G. 52; Hamdis faldrudr beUator Jdr. 14. 
hamla, /. — 1) struppus l. stropha, qua remus ad scalmum aUiga- 

batur; samnask til h^mlu ad struppum (remi) conferri, i e, in 

beUum navale exire Hr. A. 6; dreif til hverrar h^mlu Hr. S. 4; at 

slíta h^mlur Hkv. 17. — 2) toUeno; tigiUum (cfr. dan, ^ammcl); 

hamla vígs toUeno cœdis, i, e. gladius; herr hpmlu vígs muUitudo 

gladiis instructa, i. e, m£lites Edr. 21. 
hamla (ad), v., mvtUare, lœdere; meinsamliga hamladr G. 60. 
hamljótr, adj., deformis; regin heldr hamljót numina valde defor- 

mia Hlg. 10. 

15 



lU 

hamr, m,, fomia, species; exuviœ, involucrttm; ór hlátra ham ex 
involucro risuum i. e. e pectore Hfl. 20. 

hams, m,, exuviœ; ormar skrida ór harosi á yár Mhk. 6. 

h a n d a n , adv,, vltra; ab uUeriore parte; fyr sæ handan trans m/xre Efdr .20. 

handbál, n,, pyra i, e. ignis manús, aurum; hnykkilundar hreins 
handbáls R. 34. 

handbærr, adj,, qui manu gestari potest ; hringum handbœrum Hkv. 19. 

handfagr, adj,, pulchris manibus prœditus; handfpgr kona Jdr. 3. 

handsax, n,, pugio, gladiolus; lék handspxum vandla R. 25. 

handvíst, adv. (neutr, adj, — certa manu factum l. preheneum); certo, 
haud dubie R. 11. 

hanga (hekk, hanginn; caret forma prœs. temp.) v,, pendere; sá 
sjálfan dróttin hanganda L. 56. 

hangi, m,, homo suspensus; cadaver>; und hanga Jdr. 2; hanga gagl 
anserculus cadaveris, i. e. corvus Hkdr. 7 ; svanr hanga olor suspen- 
sorum, corvus Bdr. 8. 

hani, m,, gaUus; hana fjadrar Bj. 1. 

hann, hón (hon, faun), pron, sing. tertiœ personœ; masc. nom. et 
acc. bann Bj. 6; Yt. 40; Hfl. 1«; S. 8. 2; G. 7. 11. 13 (ubi sylla- 
bam assonantem eficit); G. 18. 32. 38. 66; Kkm. 22; Jdr. 13. 
24. 26. 28. 29. 33. 34. 37. 42; Mhk. 7. 9; Isl. 6. 12. 19. 25; 
L. 6. 8. 9. 12. 15. 17. 18. 38. 42. 65. 68. 72; Sk. 7. 11. 20. 27. 28 
et permuliis aliis locis; nom. hann apud antíquiores rarius invem- 
tur, apud recentiores sœpissime. — Dat. maso, hanum Hlg. 3. 14; 
Edr. 7. 26. 27; G. 4; Jdr. 42; Mhk. 9. 11; h^num G. 32; honum 
L. 42. 60; Sk. 14, 33. 34. 36 cet. — Gen. masc. hans Bgl. 9; Edr. 4; 
G. 15. 22; Isl. 4; L. 40. 41. 47. 60. 64. 65; Sk. 20. 32. 33 ceí, — 
Nom, fem. hón Mhk. 3; hon L. 18. 56; hun Sk. 14. 69. 71. 87. 112. 
113. 175. — Acc. fem. hana L. 85; Sk. 113. 194. 200. — JJat.fem. 
henni L. 29. 30. — Gen. fem. hennar L. 24. 33. 44. 99. Boc pro- 
nomen cum sjálfr conjvngitur, e. gr. sjálfr hann einn ipse soltis 
L. 64; á hann sjálfan Hkm. 13. Nonnumquam supenxícaneum est, 
e. gr. hann (hilmir) R. 11; hann (Adám) L. 43; hann (Qandi) 
L. 47; hann (yfírmordinginn) L. 48; hann (Skicta) Sk. 45; hans 
(hildiugs) R. 10; hun (Valb^ll) Sk. (i9. 

happ, n., res prospera; prosper successus; vann sjaldan happ secunda 
fortuna numquam usus est Isl. 26; garir sér flest at happi omnia 
ad suam utdlitatem convertit, i. e. omivía ei prospere cedunt Sk. 78; 
valda h^ppum R. 10. 

happsdádir, /. pl., res prospere gestœ; happsdádir Olafs miracula 
SUi Olavi G. 70. 

hapt, n. — 1) vincxdum. — 2) numsn; meinsvarans hapt deus (per- 
jurii i. e.) perjurus; farmr arma hapts meinsvarans rdr. 3. JSlanc 
signi/icationem scepissime babet plur. h^pt, t^. c. hapta snytrir Hlg. 3; 
hapta vó Vkl. 9. 



115 

haptsœni, n,, piamentum ad deos pUwandos; mulsum poéticum, 
poesis (nam initia et origo poésis a pace inter 'Anses Vanosque 
repetuntur; cfr SnE, AM I ^16); haptsœnis heiá trilndum poé- 
ticum, carmen laudaiúmm Sgdr. 3. 

Haraldr, m. pr, — 1) Haraldm "pidchre com/xtus", rex Norvegiœ; 
nom, Haraldr IJkv. 13. 19; Gldr. 9; acc. Harald Mbk. 11. 14 cd, 
dat. Haraldi Hkv. 1. 4. 18; aen, Haralds Hkv.16.22. — 2) JHaraldus, 
cognom, grenski, pater Olavi Sancti; Vkv. 7; Bgl. 5; G. 51. — 
3) Gormi JUius, rex Daniœ: Haralds haukey i, e, Norvegia BgL 15. 
— 4) Frater Érici, regis JDaniœ; Edr. 12. — 5) dynasta Sdandiœ, 
vulgo Strút-Haraldr nominaim Jdr. 7. 24. — 6) Harcddus, cogn, enn 
hardrádi, fraJter Olavi S:ti G. 49. 

harda, adv,, magnopere, valde; cum adj, Hr. A. 2; R. 8. 24; G. 53; 
Bdr. 2; Jdr. 32; Isl. 1. 11; Hr. S. 12. 

Harða-Enútr, m, pr,, Canutus Hordensis (cognornen duxit ab H^rd, 
parte quadam JoÚandiœ septemtrionalis) Bgl. 17. 

hardbrotinn, part. compos., vi effroÁAus; hein hardbrotin Hlg. 19. 

hardfengr, adj., fortis, strenuus; Efdr. 5; G. 28. 

hardfótr, m., pes durus; hjalta hardfótr pes durus capidorum 
(snsium), i. e. lamina gladii; hjalta hardfótum i. e. durts gladiis 
Hkm. 6. 

hardgerr, adj,, firmiter factu^, firmus; hardgervum hj^rvi Efdr. 15. 

hardgleipnir, m. (Gleipner — compes, qua Fenrer vinctus est), vin- 
culum a^rictum; hardgleipnis bord i. e. Fenrer Pdr. 11. 

hardglód, /,, durus ignis; hardglód bords bliks durus ignis clipei, 
i, e. durus ensis; bords bliks hardglódar Módi Isl. 24. 

hardgreipr, adj,, manu fortis; Hár enn hardgreipi Bj. 2. 

hardla, adv,, valde, vehement^r; sœpissim£ cum adj,, ut in Edr. 24. 30; 
Sk.8. 10.25; etiam in alia structura, e, gr, hardla lídr at ævi KkBi.27. 

hardleygr, m., durus ignds; hardleygr storms stirdra branda durus 
ignis procellœ asperorum ensium (i, e. pugnœ), i, e, durus gladius; 
styrlundr hardleygs stirdra branda storras R. 29. 

hardr, adj., durus; asper; sœvus; strenuus; hardr hilmir Vkl. 5; 
hardr bengrefill Kkm. 10; G. 32; Hrfm. 2; gordi styr hardan 
Vkl. 19; klauf hardan svardar stofu Efdr. 6; Efdr. 7; Edr. 28; 
G. 55; Jdr. 17; slítr hardan styrk validum robur discerpit L. 77; 
at h^rdum leiki Hildar Bj. 2; frá h^rdum ofrána Hlg. 17; hardir 
menn Edr. 19; Hr. S. 5; vid harda herdendr IsLP); hprdum herd- 
imýlum Rdr. 5; kerapan kappi hprd Sk. 16. 29; hprd fjón G. 59; 
hprd hríd Kkm. 14; Jdr. 33; en harda heipt Jdr. 30; til hjprþrymu 
hardrar Jdr. 13; hart hpgg Jdr. 26; hugar korn hart Mhk. 7; huldr 
h^rdu heyvi L. 35; hprd járn Kkm. 2; hprd hræskód Odr. 2. — 
Neutr. hart, adv., vehementer, magna vi; e, gr, Hkdr. 8; Bgl. 3; 
6. 54; Jdr. 21. 24. 25. 34; svó hart Sk. 126; eodem modo mest 
hardast quam vehemmtissime Efdr. 4. 



116 

hardrádr, adj,, strenuus; hardrádr Búi Jdr. 9; Gldr. 1. 
hardvaxinn, þart cornpos., rohustm; of hardvaxnar herdir super 

humeros compactos Pdr. 7. 
hark, n, — 1) obtunsio; erosio; af harkinu því hinu langa Sk. 63. — 

2) strepttus; hann heyrdi hark Sk. 184. 
harki, m,, strepitus, tumuttus; lítiU harki Sk. 149. 
harma (ad), v., dephyi*are, lugere; menn harma siklings dauda Edr.31. 
harmr, m,, dolor, mœror; noxa; res dolenda; hættr harmr Jdr. 14; 

Kkro. 15; hugga skal þanns harm hefr hedit Mhk. 28; Jdr. 3; 

beita ehn harmi t^dr. 18; (h^fuddróttningin) harmi þrungin luctu 

turgida L. 54; harmi bura Jónakrs noxá Jonakeri JUiorum, i. e. 

lapidíbus Yt. 37; hefndu harma Rdr. 3. 
harmskerdandi, part, compos., dolorem minuens, evertens; (vir) 

sótti heim harmskerdanda. (de Olavo Sdo) G. 38. 
harmstridandi, part. eompos.; qui dolorem expeUit; hjprr ens háya, 

gunndjarfs harmstrídanda (de Olavo SUo) 6. 44. 
harri, m., princeps, rex, dominus; harri heiptar strangr! Bgl. 10 

Edr. 28; harri haudrtjalda deus G. 19; himna harri deus Isl. 22 

herr sótti dýran harra R. 18; Edr. 1. 32; af harra sjálfum Edr. 30 

Háit. 68; á móti harra bleydiskjars Edr. 29; harra spjalli regum 

amicus Edr. 56; siengYÍr h&rra^ ftigator.reifuloriém Edr. 7; dróttinn 

harra deus G. 25. 
hasl-rekkar, m. pL, viri coryleti; hausa hasl roryletum calvari- 

arum, i. e. hár coma, capiui; hœc vox hár homofiymum est voci 

Hár = Odinn, ideoque per ampMboliam (de qua re cfr P^œf. p. 

IV et SnE, AM 11130 — J32) quandam hausa haslrekkar ^rz rekkar 

Hás (Odins), i. e. Anses; ideoijue mj^dr hausa haslrekka mtdsum 

Ansium, mulsum poéticum, carmeti; drekka hausa haslrekka mj^d 

i. e, aures prœbere carmini Isl. 1. 
hati, m., osor; hati elds ýsetrs osot* annuli, i. e. vir liberalis, annulos 

distribuens Ódr. 1. 
haudr, n., terra; bifadisk haudr L. 59; hilmir lauk haudr skjaldborg 

raudri Edr. 24; verja haudr Jdr. 21. 22; Isl. 9; reka Hákon af 

haudri Jdr. 12; G. 5; at herdi haudrs runn Vár. 8. 
haudrtjald, n., tentorium terrœ, i. e. cœlum; harri haudrtjalda dem 

G. 19. 
haugr, m. — 1) coUis; Grjótúna haugs (sit^ cum cod.Worm. legendum!) 

hellis bprr i. e. gigas in antro montis (irjotunagardensis habitans 

Hlg. 14. — 2) tumulus (sepulcri); gekk í haug Kraka Isl. 21; 

ausinn haugi Yt. 52; af haugi Mhk. 8. — hráinn "í haugi", Sk. 75, 

ubi "í haugi" pro cognomine est. 
haukey, /., insula. a^ccipitrum 1. falconum; Haralds haukey i. e. 

Norvegia, ob tribvium Haraldo (jorfni filio solutum, quod falco- 

nibus constabat Bgl. 15. 
haukjód, n., proles acdpitris, i. e. accipiter; haukjóds býr terri- 



117 

torium accipitris, i, e, manus (uhi accipiter l faleo venaticuð sedere 
sokbat); ganga á þengils bý haukjóds ~ ganga á h^nd þengils regis 
imperio se submdttere R. 8. 

haukligr, adj,, acdpitri similis; fortis, animosus; þat vas haukligt 
Jdr. 41; haukligar heitstrengingar vota audacia Jdr. 11. 

hauklundadr, adj,, indole (accipitris i, e,) beUica prceditus; harra 
kvedk hauklundadan Edr. 1. 

hauklyndr, adj, — hauklundadr; acc, hauklyndan Jdr. 42; dat, 
hauklyndum Jdr. 8. 

haukr, m, — 1) acdpiter; haukr sleit hold Kkm. 19; hauks bjálfí 
Hlg. 12; hauks fj^Uum i, e, m^nibus (vid, SnE, AM 11429) Bdr. 7; 
hræs haukar i, e, corvi Bdr. 7; gledja geirraddar hauka ddectare 
accipitres pugnœ i, e, corvos Isl. 19; Hlakkar hauka (o: corvos) 
lætr þú drekka Hr. A. 15; Kkm. 12; hauka háklif t. e. manus 
Efdr. 20. — 2) fortis prœliator ; haukr réttr Hr. A. 1 ; glíkr hv^ssum 
hauki Hr. A. 7 ; þínir haukar Hr. S. 2 1 ; hauka skyldir dux mUitum 
Efdr. 1. 

haukstr^nd, /., litus l, terra accipitris i, e, manus (cfr SnE, AM 
TT 429); haukstrandar m^l Hfl. 17. 

hausfleinn, m,, gladius cúlvariœ; hœfis hausfleini gladio calvariœ 
taurinœ i, e, cornu Isl. 16, ubi hausfleini tmesi divtsum est. 

hausreyti, m,, calvœ sukator; Hýmis hausreyti suLcaior calvœ Uymeri 
i, e. cœli l, aéris, ales, volucris; kyaddi Hvmis hausreyta (de corvo) 
Hkv. 2. 

hauss, m, — i) calvaria; færdi ofan í Fj^lnis haus Sk. 174; vedja 
haus raanns hringi Ijósum R. 26; í hausi Odins burar Hlg. 19; 
framan úr haus Sk. 194; hausar Nordmanna Hkm. 6; fœrdu hjálm- 
hirda hausa Hrfm. 8; í gotna hausum Hkm. ö; Kkm. 6; ór bjúg- 
vidum hausa Kkra. 25; hausa haslrekkar i. e, Anses Isl. 1. — 
2) caput l, simulajcrum nam prcefixum; af rodnum hausi Edr. 6; 
rodnir hausar Hr. S. 14; af herskips hausum Hr. S. 6. 

haust, n,, auctumnus; þat haust (o^. temp.) es komt austan Bgl. 6. 

há, /., pugna; fara at há in prœlium eœire Kdr. 3. 

hábrjóstr, adj,, dato pectore; hábrjóstr hprva Sleipnir i, e, pati- 
bvlum elatum Yt. 22. 

háfaldr, adj,, alto apice (faldr) caput velatus; háfaldar bládúfur 
undœ datœ apidbus áltis Hrfm. 5. 

háklif, n,, alta rupes; hauka háklif rtipes acdpitrum i, e, manus; 
eldr hauka háklifs i, e. aurum Efdr. 20. 

Hákon /. Hákun, m. pr.; noni, et acc. Hákon Hkm. 18. 21, dat. 
Hákoni Hkm. 10 (de íJaqvino Bono); idem nomen habent dyna^tœ 
nonnuUi, e. gr, Hlt. 9; Jdr. 12. 21. 30; nom, Hákun Bgl. 4; dat, 
Hákoni Jdr. 24; gen, Hákonar Sgdr. 3; Vkl. 10; Vkv. 15; Isl. 16. 

hála, adv., valde, magnopere; dUiaenter; snekkjubprd hála tjprgud 
R. 4; hála halda gods l^g Edr. 8; G. 47. 



. 118 

faáleitr, adj*, vtéUu erecto; exceUus; exceUem; enn háleiti dróttinii 
stj^mureitar L. 26; sveitir sóttu háleitan glymstoeri Hrfm. 1; háleit 
bygdin dygda L. 86; L. 5; leyndi háleitrí goesku G. 14. 

Háleygir, m. pL, incolœ Halogalandiœ; hét á Háleygi Hkm. 3. 

Hálfdan, m. pr. — NonnvlU regee et heroés ita rkominaJU sunt; nom, 
ace. Hálfdan Yt. 47; Sk. 72; gen. Hálfdanar Yt. 43; Hkv. 4. 

Hálfr, m. pr., rex Hordalandiœ; Hálfs bani Yt. 10. 

hálfr, adj., dimidiua; hálfan fjórdong hafði í Sk. 103; hildingr þá 
hpfgan aud, hálfa lest, £dr. 30; Bvinit hálft Sk. 41. — Cum nu- 
meria ordinaUbus hálfr conjungitur; e. gr. hinn's sté of teg hálfan 
fjorda qui tree decurias et dimidiam (^ 35) vicit Isl. 24; hálft 
fimta hundrad quatuor centuriœ et dimidia G. 55. 

háligr, adj., venerabília; verecundus; honestus; medal okkar alt^s 
háligt inter noð omnia sunt boneeta Bgl. 15.. 

háll, adj., lubricue; hálar hyelv^lur marka Þdr. 6. 

háls, m., coHum; jugvlum; hneigdi sinn báls L. 52; at hálsi Yt. 23; 
háls (gen.) baugr torgues Rdr. 8; j^tuns háls (gen.) undir Snt. 3. 

hálsdigr, cuij., crasso coUo prœditua; hilmi enuro hálsdigra Hky. 10. 

hár, há, hátt, adj.; compar. hæri /. hœrri, superl. hœatr. — l) ahuSy 
cdsus; eublimie; arduus; hár á ungum aldri Sk. 7; yá Þórhadd 
hávan Isl. 23; rid hám loga himni rdr. 14; hlód háva yalk^stu 
()dr. 3; fyr hári Kinnlima sídu Vky. 5; hávar hallir Hr. S. 11 
hátt ból Vky. 10; hátt fjall R. 27 ; hátt pro adv., aubUme Edr. 22 
Ekm. 3. 13; Ðdr. 4; há sverd sublime víbrati emes Ekm. 21 
valk^str lá hæri en varga ætt klifa mætti Hr. A. 13; (ignis) gekk 
húsum hæri Hr. S. 10; miklu hærra multo superius L. 43; manna 
hæstur omnium Umgiseimu^ Sk. 8; kynda hæstan eld Hr. S. 10; 
Hr. A. 12; hæst var y^nd i midju Sk. 103; i hæstri hall Erists 
G. 11; G. 63. — 2) excellem, e.nmius; magnus; prœstans; hár hiýri 
módur (i. e. OUwus S:tus) G. 32; lík hás dpglings G. 22; G. 64; 
vegr hás vísa vagnræfrs G. 71; verdr hás sóma G. 42; hjprr ens 
háva harmstridanda G. 44; hverr leyfír háva ævi laudat unusguisque 
eœimiam vitam Edr. 3; i hárri sæmd L. 91; Edr. 23; (deus) lér 
gram þeima hárar giptu G. 57; hátt kvædi G. 38; englum hærri 
L. 89; L. 28; bera hæra hlut en ehrr i. e. superiorem discedere 
Isl. 6; hvergi kýs ek hærra á Sk. 115; hæstr skjpldungr G. 6; sá 
harmr kom hæstr Ekm. 15; kraptr enn hæsti L. 96; krapti hæstum 
summa vi G. 4; L. 72; med hæstum œgishjálmi Hr. A. 4; ást ens 
hæsta hilmis sólar bóls (dei) G. 67; í vegsemd hæstri L. 7; L. 74; 
hæstrar tídar faustissimx) tempore Gldr. 1 ; hæst lof aldnr Edr. 30; 
haldit hæsta d^glinga Isl. 12; ganga hæst altissims incedere, e. gr, 
gekk hæst manna omnium eacellentissimus fuit, omnes longe supe- 
ravit R. 2. — 3) alte sonans; turbidentus; har s^ngr vigra Gldr. 7; 
hár gnýr hlífa Bdr. 10; Bdr. 12; hátt alte, magna voce, e. gr. hátt 
grenjudu hrottar Ekm. 7; Bdr. 6; Sk. 31. 69. 



119 

hár, m,y scalmus; brjóta hái (acc. pL) Hkv. 17. 

hár, n,, orinis; coma; hár ok horn L. 93; hárit líkast Mri Sk. 196; 
brumadr hári Hkdr. 1; hárs hneigihlid Hlg. 20. 

Hár, m. pr, — 1) Oden; at Hás lidi i. e. carmini Hlt. 1; at Hás 
vedri in pugna Hlt. 8. — 2) prœliator quidam; Hár enn hardgreipi 
Bj. 2. 

hárfagr, adj., pulchre crimJUis; hárfagran dreng sák hrpkkva Kkra.20. 

hárr, adj,, canus; hárr anstrkonungr Yt. 26; hárir menn Bgl. 13; 
áttir hárar Hlg. 10. 

hár^dd, /., alia vox; hár^dd hrings aUa r)ox gladii, i. e, pugna; 
þollar háraddar hrings bdlatores Isl. 14. 

háseymdr, cuij., magnis clavis ornatus; vid haseymda hjáltoa Kkm.2. 

hásæti, n., princeps sedes; solium; hásæta gætir custos soUorum, rex 
Hrfm. 1. 19. 

hátid, f., festurh; soUénne; gild hátíd er þeim haldin L. 74; G. 36. 

hátta (ad), v,, cubitum ire; fólkit skyldi hátta 8k. 36. 50. 

háttr, m, — 1) modus; res, ratio; brá hætti til novun^ imit modum 
L. 11; med hverjum hætti quomodo L. 30; af þessum hætti ex hvt 
rebus L. 56; fullura hætti plem, perfecte L. 94. — 2) mos; ratio 
vivendi; bœtti háttu Nóregs manna nkores Norvegorum emendavit 
R. 11. — 3) metri genus; carminum genus; e. gr. slíkr háttr verdr 
fundinn sjaldstundura R. 35; hótt (pro hátt) þeim of vandak car" 
tnen ei daboro R. 8; í kvædis hætti L. 97; nemi hann háttu hródrs 
niodos carminis laudatorii auscuUet 0. S. 1. 

háttr (pro hættr), adj., perioulosu^; Vin^um háttr Vkv. 8. 

Hávardr, m. pr.; comes Buii; sœpe appeUatus Hávardr hpggvandi; 
nom. Hávardr Jdr. 26; occ. Hávard Jdr. 13; dat, Hávardi Jdr. 34, 

Hávarr, m. pr., nomen Odinis; Hávars drífa i. e, pugna Vkl. 4. 

Hávi (= subtimis; ah adj. hár) m. pr., nomen Odims; í Háva hpll 
Sk. 90. 184. 

hedan, adv., him, ex hoc loco; vas numinn hedan de vita excessit 
G. 63. 

Hedinn, m, pr., filius Ujarranddi, regultts maritinms; cujus nomen 
in circumlocidio7iibus rerum beUicarum scepe usurpatur, e. gr. Hedius 
bóga raudmáni clipeus Vkl. 1; Hedins byrr pugna Vkl. 13; Hedins 
veggr scutum Vkl. 14; Hedins vádir lo9*ica Vkl. 21; Hedins reikar 
fúrr ignis capitis Hedvnis, res in capite Hedinis fulgens, i. e, gcdea 
Vkl. 24; hylhrídar Hedins reik&r prœlia Þdr. 11; bekkdórar Hedins 
rekka pugna Efdr. 12;* Hedius meyjar (= Hildar Bdlonœ) vindr 
pugna Efdr. 15; Hedins kván (Hildr) pugna Kkra. 4. — Dat. 
Hedni Sk. 113. 

hefda (ad), v., suo jure vindicare; tenere, sermre; hans v^rn hefdisk 
fírnum defensio ejvs valde celebretur R. 20. 

hefiU , m., toUeno; funis velo attollendo; hestr hefils t. e. navis Kkm.5; 
hefíls v^llr campus funium, i. e. vdum Bdr. 2, 



120 

hefja (hóf, hafínn), v, — 1) toUere; suscipere; eferre; hann hefr 

sTeit yfir spheras efri L. 72; hefr upp exi securtm mhrat Sk. 131; 

hóf upp rógsegl dipemn subdtíoit Vkl. 1; hóf at lopti in subliuii 

sustulit Yt. 16; hóf ættar ask upp í godheim filium in sedem 

deorum suscepit Snt. 20; ádr en hœfi priusquam elevavit L. 67; 

impers, c. acc, obj,, hóf vandar dýr at landi i, e, naves ad terram 

appidsœ sunt Vkl. 11. — 2) suscipere; recipere; hefja heitstrengingar 

Jdr. 11. 12. -^ 3) incipere, orddri; rekstefju tekk hefja Rekstefjam 

ordiri indpio R. 1; hóf rædu sína Sk. 114; hófum hródr G. 9; 

sk^pt (vel potius sk^f) hófu brinna ramenta ardere cœperuní 

Hlg. 13; upp yas hildr of hafid pugna cœpta est Hkm. 2. 
hefna (nd), v,, uLcisci, vindicare; c. gen,, e. gr, hefna hringþverris 

Hrfm. 18; sp^rs at hefna Yt. 14; Isl. 5. 17; hefndi bródur Isl. 8; 

hefndu harma Rdr. 3. 
hefnd, /., ultío; vindicta; fyr hefnd síns f^dur Vkl. 3; R. 5; eigi 

veit ádr hofndum lýkr Mhk. 18; kvídir hefndum L. 76. 
hefnir. m,, vitor; hefnir Hákonar i, e, Ericus dynasta Efdr. 16; 

hefnir Áláfs i. e. fiUus Olavi Hr. A. 15. 
hegilan, /., gestus; mores; condkio; heimsins hegdan Sk. 68. 
^cggr? ^v prunus padus; héggr gunnþings prunus pugnœ i. e. 

proítíator Efdr. 6. 
hegja, /., fatum, eventus; segja hilmis hegju R. 23. 
hegna (nd), v, — 1) sœpire; tutari; hegna alla j^rd Bgl. 6. — 

2) punire, castígare; hegna heiptar rán Bgl. 4; Hr. S. 3; cum ace. 

rei, dat. pers, hegna þeguum ósíá Edr. 8. 
hegnir, m,, coércitor, repressor; rógs hegnir Edr. 20. 
heid, n., serefmtOrS; sudinn cælum; upp í heiái in cœlo sudo Hr. A. 8; 

sól skinn i heidi Mhk. 27. 
heid, n,, stipendium; heid haptsœnis stipendium ex mulso poetico 

constans, i. e, carmsn laudativum Sgdr. 3. 
Heidabœr, m, pr., oppidum prope Slesvigiam; sunuan fyr Heidabœ 

(ídr. 5 (ubi vox tm£st divisum est), 
heidbjartr, adj,, serenus; ból heidbjartrar sólar i, e, cœlum G. 67. 
heidingi, m., paganus; heidingjar skóku hpfudin L. 53; lid heidingja 

G. 55. 
heidinn, adj, paganus; ethrdcus; heidinn hildingr R. 7; Edr. 21; 

Isl. 6; smída ód jarli heidnum Isl. 18] heidit fólk Hr. A. 12; 

heidnir hœddu L. 41); vid heidnar dróttir G. 28; á heidnum bókum 

L. 4; heidin god Hkm. 21; R. 9; heiáin hj^rtu Edr. 22. 
heidr, m,, — 1) honor, gloria; bar sæmd ok heidr af seggjum 

Sk. 30; med hæstum heidri L. 72; L. 17. 92; heidar (pro heidrar?) 

madr vir magnœ dignitatis, princeps Edr. 4. — 2) encomium; sé 

dér . . . sunginn heidr L. 26. 32. cet, 
heidr, /., tesqua; saltus; montana; á heidi Gldr. 2; und heida sal 

sub cœlo G. 7. 



121 

heidr, adj^ serenus; heidar stjprnur L. 93. 

heidrekr, m., prœ/ectus nwntanorum (morúana obíena), t. e. gigas; 

Þdr. 17. 
heidsæi, f,, timxyr; metus; drýgja heidsæi tiinorem fojcere l. injicere 

Yt. 54. 
heidumhár, adj,, instar monidum altus; celsissimitó ; Yt. 58. 
heilagr, adj., sanctus; diis sacer; heilagr konungr G. 9; G. 41; 

heilagr vidr G. 65; sendi helgan anda L. 68; G. 42; af helgurn 

anda L. 11; aí' helgum skutli Hlg. 4; G. 12; myndan heilags anda 

L. 30; L. 90; setr heilags sidar sólar (domicilium Christi i, e. 

cœlum) hrá Ijósi G. 3; Ólafs ens helga G. 70; heilagt veldi Edr. 27; 

helgir leidast L. 62; láta laust helga menn L. 61; sótti helga 

dóma reliquias sanctorum msitavit Edr. 12. 
heili, m., cerebrum; himintungl heila astra (cerebri, L e.) capiUs, 

i. e. oculi G. 59; heila líkn rnedela cerébri, i. e. solatium Efdr. 20. 
heill, adj., sanus; salvu^, integer; hann komi ei aptr heill Sk. 59; 

Kkm. 19; hádu Hákon heilan koma Hkm. 18; c. genit. e. gr, h^nd 

Óláfs vann þræl gods heilan grimmligra meina G. 61; af heilum 

hug Bgl. 7; glóar sól af glerinu heilu sól vitro integro splendet 

L. 33. — Tn formula salutandi usurpatur, e. gr. heill þú salve 

Em. 7 ; heill ok sæll, minn Skídi Sk. 92. 
heill, n., onwn; auspicium; beztu heilli faustissimo omine R. 33. 
heilsa, /., sanitas; e. gr. (Christus) veitir krpradum heilsu L. 46; 

fekk máls heilsu loquendi facultatem restituit G. 41. 
heilsa (ad), v., salutare; Qlmódr heilsar á Þór Sk. 57; Skídi heilsar 

FJ9lni Sk. 91. 
heim, adv., domum; hljópu heim Hkv. 11; fór heim Sk. 165; bjóda 

ehm heim Hkm. 10; Kkm. 29; sœkja heim visere, visitare G. 38; 

Sk. 19. 
heima, adv., domi; Mhk. 16; Sk. 188. 
heiman, adv., domo; at hvetja ehn heiman aliquem perducere, ut 

dom4) proficiscatur Þdr. 1; hildingr flýdi heiman R. < ; taka himin 

heiman cœlum e (domo i. e. é) loco suo arripere, i. e. fortuná pro- 

sperrimá uti Bgl. 6. (Hoc loco heiman verti potest — eæ a£re, nam 

heimr a£ris quoque significationem habet). 
heimangerd, /., apparatus itineris; ferd œdri af heimangerdum ai^ 

apparatu nmgnificentius Hr. S. 18. 
Heimdallr, m. pr., deus ex genere Ansium; kostigr Heimdallr 

Hdr. 6; Sk. 126; acc. Heimdall Sk. 128. 
heimleid, /., reditus; deductio; prosecutio; med hæstri prýdi heim- 

leidar cum summo honore deductionis L. 74. 
heimr, m. — 1) mundus; heimrinn stundi L. 58; gud g^rdi heim 

L. 6; i heimi ^Uum L. 70; Sk. 116; heims myrkr G. 2; heims 

Ijós G. 2; umbgeypnandi alls heims G. 16; heims læknir deus 

G. 57; G. 42; yfirspennandi heima þrennra (deus) L. 22. — 2) terra; 

16 



122 

terrarum orbts; heimr ok bimnar Efdr. 28; L. 20. 21; koma i heini 
L. 23; austr í heim L. 36; L. 39; prýcla heiminn allan Hr. S. 21; 
Sk. 48; snúa heimi Mhk. 24; ór heimi Yt. 47; Em. 1; Snt. 19; í 
heimi Hr. A. 9; G. 2; L. 12. 19; af heimi U. 33; heims ok himna 
jpfurr G. 64; G. 65; Sk. 58. — 3) regio; plaga; um heiminn kalda 
Hr. S. 20; rida grœnna heima goda perequúare per vire'ntes (amœnas) 
regiones a diis habitatas Hkm. 13; til heims ens dýrra ad plagam 
cœli prœskintiorem Edr. 28. — 4) res ierrestres, vanœ; e, gr, líf 
þessa heims G. 17; heimsins lystir Sk. 48. 91; Sk. 68. — 5) aer; 
fijúga um heiminn þadra Sk. 152; áþokkud heims eldiugum mmUs 
aériis ftdminibus Hrfm. 4. 

heimsalr, m., domdcíUum; cedes; til heimsala Ódins i. e, ad VaOwUam 
Kkm. 4. 

heimsbygd, /., orbis terrarum habitatus; oí alla heimsbygd Edr. 31; 
G. 39. 

heimska, J\, stultitia; heimsku drýgja stidtitiœ indidgere Hky. 23; 
heimsku mæla £m. 3. 

heimskr, adj,, stuUus; stolidus; villa 's dælst of heimskan mann 
Mhk. 28. 

heimsstýrandi, part, compos,, rector mutidi; hpfginn rann á þenna 
heimsstýranda (de Adamo) L. 12. 

heimta (mt), v, — 1) citare, arcessere, e. gr, heimtum Helsingja til 
Odins heimsala ad œdes Odinis Helsingos citabamus, i, e, Helsingos 
leto dabamus Kkm. 4. — 2) adipisci; hálft fimta hundrad Norá- 
manna yann heimtan nýztan tír G. 55. 

heimþingudr, m,, visitator; heimþingudr herju Y ingnÍB qui lamiam 
visitat, i, e, gigas (Rungner); hein heimþingadar herju Vingnis i, e. 
cos a gigante Rungnere pro tdo usurpcUa Hlg. 19. 

heimull, adj,, jure concessus; heimult á ek in mea potestate est 
Mhk. 3. 

hein, /., cos (ad falcem exacuendam); Hlg. 19. 

heinspdull, m,, seULa (equestris) cotis, i, e. gladius; hlarom heins^dull 
Hfl. 8. 

Heinyerskr, adj,, ea Heinmarláa (Heinmprk prœdium quoddam 
Norvegiœ) oriundus; hafnadi hverri Heinversku Hkv. 14. 

heipt, /. — 1) ira inveteraia; odium atrox; hostUitas; heipt svall 
i Hpgna Rdr. 10; heipt en harda Jdr. 30; heiptar rán rapim 
hostílés Bgl. 4; heiptar strangr Bgl. 10; heiptar gjarn vindicUx 
cupidus R. 21; Jdr. 22; vid heiptir iracunde Isl. 25; bregda skapi 
til heipta G. 58 ; heipta blód sanguis per hostilia effusus Odr. 3. — 
2) noxcL, damnum; heipt hrísungs noxa a notho Hlata, i. e, ruim 
montis (cfr Annal, f. nord. Oldkynd, 1860, pag, 305) Yt. 37; 
sed foriasse legendum est heipt hrísrunns noxa virgtdti, i, e. saaa 
ruentia. 

heiptarroildr, adj., bellicosus; G. 32. 



123 

heiptbrádr, adj,, in iram prœceps; Hkdr. 2. 

heiptfíkinn, adj,, tdtionis avidus; hostilis: ríkri byerjum heiptfíknura 
J9£ri Efdr. 27. 

heiptmild'r, adj,, ulciscendi cupidus; beUicasus; frák beiptmildan 
Sigvalda befja beitstrenging Jdr. 12. 

beiptrækr, adj., cupidus vindictœ; bpfud beiptrækt Yt. 49. 

beiptugligr, adj,, vehemens; beiptugligr sóttar brimi Snt. 19. 

beipt^rr, adj-, infestus; Jdr. 42. 

beit, n., promissum; rjúfa beit Bgl. 10; streugja beit Jdr. 14; efna 
beit Jdr. 43. 

beita (bót, beitinn), v. — 1) compdlare; advocare; auanlium alicujus 
implorare; bét á (cohortatus est) Háleygi Hkm. 3; bétu bart á 
ítran Oláf G. 54. — 2) nominare; appeUare; beita mátti ynki 
Sk. 133; þeir es (quos) bétu bpfudskáld G. 12; Kkm. 1; es beitinn 
beidum-bár Yt. 53. — 3) nominari; appeUari (in qua signif. prœs. 
ind. sg. est beiti, beitir); e. gr. þanns beitir ítr Óláfr G. 7; þars 
beitir Hlíd G. 37; Kkm. 11; Sk. 16; beita úlfhednar Hkv. 21; 
L. 48; vil ek at drápan beiti Lilja L. 98; frá ek bann Qlmód 
beita Sk. 56; Sk. 13; Hákun bét fj^lgegn Bgl. 4; Sigvaldi bét 
bpfdingi Jdr. 9; Vkv. 13; Sk. 17. 30. 160. 171; frák at bj^rr béti 
Hneitir G. 43; Sk. 99. — 4) vromittere; c. dat, pers. et rei, e. gr. 
Hedni bef ek beitit því Sk. I2l ; bafa ^nnur l^g en bézt mpnnum 
Bgl. 8; bétusk (bétu sik) reka Jdr. 12. 

beitf astr, adj., promissa jirmiter servans; G. 64. 

Heiti, m. pr., regulus maritimus; Heita dýr ammal piraiœ i. e. 
navis; Heita dýrblik splendor navis i. e. clipeus Efdr. 19. 

beitleikr, m., calor; gud breytti beitleik lífs (calorem vitalem) af 
sólar reitum L. 11. 

beitr, adj., calidus; fervidus; sveiti beitr Kkm. 6; Hrfm. 11; á 
valk^st beitan Edr. l9; kyndu eld beitan Hr. S. 10; beitu ok raudu 
bjartans blódi L. 85; Kkm. 4. 

heitstrenging, /., votum; votd nuncupatio; befja beitstrenging 
Jdr. 12; befja baukligar beitstrengingar Jdr. 11. 

Hel, /. pr., dea mortis; bída Heljar i. e. mortem exspectare Snt. 24. — 
Sœpe pro subst, appeUativo, quod dicunt, hahenda est vox bel, f. — 

1) orcus; um beljar bygdir L. 61. — 2) mors; i bel usque ad 
mortem Mbk. 8; Sk. 179; berja ebn til beljar Sk. 160. 

heldr (beldur), adv. i^ompar. et conj. — l) potius; magis; Efdr. 1; 
Jdr. 42; Mbk. 16; Sk. 5; beldr en potius quam Rdr. 10; Em. 5. — 

2) valde, magnopere, admodum; c. adj. beldr ungr Kkm. 2; beldr 
bamljót Hlg. 10; Bgl. 13; Jdr. 17; Sk. 13.83; c. adv. beldr náliga 
at kveldi G. 47 ; c. verbo beldr þverra valde dendnui Jdr. 41 ; 
Isl. 19. — 3) immo; beldr bóti minni immo multo inferior Jdr. 8. — 
4) C'Onj. sed (post enuntiationem negativam), e. gr. eigi munu þit . . , 
beldr munud L. 17; Bj. 2; Sk. 36. 167, 



124 

helfpr, /., descemio ad orcum; nea; lét helfarar verda veittar Ásláki 

i. e, plagas htiferaa Aslakio injlixit Jdr. 34. 
Helgaues, «. pr., promontorium in JoÚandia aeptemtrionali siturn; 

vidr Helganes Hr. A. 14. 
Helgi, m, pr, — 1) filius Asbjarmi l^X. 7. 8. — 2) filius Droplauga 

Isl. 6. ^%filius ThúrgUdi Isl. 3; md. Brodd-Helgi! 
Heljarskinu, n. pr., cognomsn Geirtnundi; at Heljarskinni Sk. 134. 
helkannandi, part. compos., qui orco cdiquem tradit; helkannandi 

hlenna latrones exstirpans Gldr. 3. 
hellir, m., spelunca, ardrum; hellis bprr arhor speluncœ (in antro 

habitans) i. e. gigas Hlg. 14; hellis Kumrar i. e. gigantes Vár. 13; 

hellis sprund femina gigas, lamia I*dr. 14. 
helmingr, m., (propr. dimddia pars alicujus rei) pars qu,cevis exer- 

citus, copiœ; e. gr. vid minna helraing Hr. A. 13; med helming 

hardan Edr. 28; helmings oddr Edr. 5. 
Helsingjar, m. pL, incolœ Hdsingiœ; Helsingja heimtum til heirasala 

Ódins Ekm. 4. 
helstríd, n., affiktcxtio extrema L. 55. 
helviti, n., sedes impiorum; Tartarus; opit helvíti baud sik fram 

L. 20; helvítis járnhlid skjálfa L. 6L 
helzti, adv,, nimdum quatxtum; valde; c. adj. I. adv. Mhk. 8. 28. 
henda (nd), v. — 1) manu prehendere; capere; occupare; óteitan 

hendir mik tristitia me cepit Jdr. 3; nær sem hendak (1 sg. 

prœs. conj.) mula Mhk. 1 1 ; sem hepdi (3 sg. prœs. conj.) griplur 

Mhk. 1 ; henda gaman at ehu jucunditatem aliqua ex re percipiunt 

Mhk. 1. — 2) acddere alicui; c. acc. slíkt ætlak nú henda mik Mhk. 10. 
heppinn, adj., felix, fortunatus; heppinn drótt h(^rd felix dedtueisti 

naves Hr. A. 11. 
hepta (pt), V. — \) pedicá vindre; impedire; heptr oppressus Yt. 37; 

brodda flaug vas lítt hept volatus tehrum minime impeditus est 

Efdr. 4; hept máltól lingua impedita G. 19. — 2) opprimere, ex- 

stirpare; c. dat. e. gr. gramr hepti víkingum Edr. 8. 
herad, n., territorium; regio; hefr |)ú kannat herudin vestr? Sk. 3L 

Cfr hérad! 
herbergi, n., domus; deversorium; of herbergi per œdes, domi 

Snt. 12; guds herbergi L. 89. 
herblótinn, part. compos., a populo ruitus; de Thore rdr. 19. 
herbygdr, part. compos., militibus impletus; á herbygdum brim- 

skidum in navibus armatis Hrfm. 16. 
Herdalar, m. pl. pr., convaUes in Firdandia sitœ; í Herdala g^ngu 

in expeditione UerdaUnsi Vkv. 3. 
herdrótt, /., cohors militaris; sóttir herdróttura svanteigar oppug- 

nati a classiariis Hrfm. 11. 
herda (rd), v., indurare; intendere; herda hringa þing pugnam ciere 

Isl. 18; herdendr sverda þrirau i. e. pugnatores Isl. 6; herdu her- 



125 

ferdir iter intenderunt Hrfm. 14; hála herdum vettrímar naári gladio 

egregie indurato G. 47. 
heráimadr, m., vir strenuus; herðimenn heiptar hvattir Jdr. 22. 
herdimeidr, m., arbor indtam; is qui inóitat, auget; herdiroeidar 

hringskóds tela mbrantes; pugnatores R. 32. 
herdimýll, m., durua alobulua; herdimýlum Hergauts vinu duris 

globulis Tdluris i, e. tapidibus Rdr. 5. 
herdir, m., qui comtringit; herdir b^dgerdar qui balteum mUitare 

sibi aMringit; beltator; vid herdi bpdgerdar Hrfm. 6. 
herdiraun, /., res aspera, gravis; i herdiraunum Jdr. 8. 
herdr, /., hutnerus; scapiua; hrpnn þurdi at herdi Þdr. 8; plur, 

herdar /. herdir pleruinque usurpatur e. qr, of hardvaxnar herdir 

ÍMr. 7; ganga nidr í herdar Jdr. 26; Sk. Í45; L. 56; medal herda 

Hlg. 6; Sk. 28. 42. 
herf^ll, n., strages; cœdes militum; Vkv. 7. 
herfang, w., prœda; herfangs hirdi-Týr Hlg. 6. 
herfenginn, part, compos,, beUo captus; gaf upp herfengna II 

Hrfm. 7. 
herferd, /., iter militum; expeditio; herdu herierÚÍT aAiceleraio gradu 

invaserunt Hrfm. 14. 
herfordadr, m,, mdlitum saluti constdens; dux; Vkl. 6. 
herf^r, /., expeditio bellica; s^kum herfarar Kdr. 5. 
hergammr, m,, vuUur prasliaris, i, e, aquila Yt. 29. 
hergaupa, /., lynx prœliaris, i, e. lupus; hergaupur Hkv. 13. 
Hergautr (hergautr), m, — 1) nomen OcHnii; Hergauts vina amica 

Odinis i, e, Tellus Rdr. 5. — 2) deus (Oden) prœliaris, i. e. prœli- 

ator; her-Gauts hendr manus prœliatoris, vires prœliatore dignœ 

Sot. 11. 
hergramr, adj,, hotmnibus infestus; hergramr rógálfr Hátt. 75. 
herja, /., Beaona; Vingnis herja dea prœKaris gigantis Vingneri, 

i, e. gigas f&inina; gen, herju Hlg. 19. 
herja (ad), v., vastare; at herja und Sprla ranni Vkl. 22; lót Skáney 

herjada Kdr. 5; lét herjat vestrl^nd R. 4; Hr. S. 7; herjud hofs 

land (o: Ipnd) devastata territoria, fano subjeda Vkl. 8. 
Herjan (herjan), m., cognomen Odinis; frá Herjans hpllu ex aula 

Odims i, e, e ValhaJla Kkm. 29; Herjans hurdir fores Oddnis, i. e, 

dipei Isl. 11. — Apud scriptores (Tiristianos herjan ed cognomen 

dzaboli; herjans hpttr petasus diaholi (Odinis), i. e. galea = mr 

gahatus Sk. 60, ubi est ignomdniosa appeUatio -- vir improbe! 
herklæddr, part. compos,, arínatura indutus; vid herklæddan herdi 

bpdgerdar Hrfm. 6. 
herklædi, n, pl., armaturo; báru herklædi á vali víka Bdr. 1; 

brustu herklædi Bdr. 5. 
herkonungr, m., rex beUicosus; Yt. 52. 
herlid, n,, exercitus; Mhk. 7. 



126 

herlundr, m,, arbor aciei, i, e, hdlator; R. 9. 

hermargr, adj,, perrmdtus (her- irúena,)'^ framði hermart stœrra 
permvlta majora perpetravtt R. 26; hermart hvikkvædi R. 34; 
þjódir hermargar Bj. 5; hermprg snekkjub^rd R. 4. 

hermd, /,, ira, animus iratus; hermdar ord acerbe dicta Mhk. 3* 

hermdarkraptr, m,, vis irœ; hermdarkraptr brýtr frid G. 58. 

Hermódr, m, pr,, deus ex genere Ansium, filius Odinis; Hkm. 14: 
Mhk. 9. 

hernadr /. hernudr, m,, bellica expediiio; reka hernad mestan ma- 
ximam facere expeditionem R. 3; vid hernad ólman in scevo bdlo 
Edr. 24; gjarnir á hardan hernud Jdr. 17. 

herr, m. — i)miJtitudo homdnum; populus; hundmargr herr Bfdr. 5; 
Jdr. 22; Vkl. 24; Edr. 19. 21.. 29. 31; reidr 's herr populus ira- 
scitur Bgl. 1 1 ; herr prúdr hprvi cadus lino ornatus, i, e, femina 
R. 35; med her mikinn Hkm. 10; hers gnótt (in acc,) copiam 
muUitudinis, i, e, numerosam turbam R. 1 ; fyrir hers gnótt coram 
multitudine Hátt. 68; herjum kunnr homimbus notus Vkl. 8. — 
2) exercitus; acies; allr herr Rdr. 11; Gldr. 8; Yt. 35; Hkm. 9: 
Vkl. 12; Vkv. 5. 9; R. 17. 18. 19; Kkm. 6; Bdr. 4. 6; Jdr. 15. 
30. 40; lót her deyja Odr. 9; ined her Sœnskan Kdr. 3; í gegn her 
þeira Vkl. 19; Yt. 16; í her in acie, i, e, in beUo Kdr. 2; í midjuDi 
hers flokki Bgl. 2; (ubi alii legurd i midjum hans flokki ;c/r s, v, hæU}. 

herra, m,, domdnus; herra gud L. 6; L. 19; herra Ódinn Sk. 92; 
Sk. 101; gódi herral Sk. 104; herrann vitr! Sk. 79; L. 74; af 
herra þínum L. 22; Sk. 109; á staf mins herra Skida Sk. 102. 

Herraudr, m, pr,, regtdus mariiimus; Kkm. 5. 

herrudr, m,, arbor aciei, i, e, beUator; R. 14. 

hersir, m,, prœses provinciœ; dux; hersar hervaldir Hrfra. 19; hersa 
iþrótt ars ducum, ars mUitaris rdr. 13; hersa dróttinn Odr. 4; 
Yt. 23; Vkl. 4; Edr. 24. 28. 30. 

herskatnar, m, pL, milites; Hrfm. 13. 

herskerdir, m,, qui delet exercitum (hostium), victor hostium Efdr. 6. 

herskip, n,, navis bellica; herskip geyst af hlunni Hr. A. 2; Odr. 1; 
Hr. A. 8; Edr. 30; Hr. S. 16; af herskips hausum Hr. S. 6; 
Hr. S. 5. 12. 

herskíd, n,, beUica solea Ugnea; hrida skid solea ventis agitaJta=xnams: 
iJtaque hrida herskid — navis beUica; dat, herskídum Hrfm. 2. 

herskjpldr, m,, clipeus bellicus; herskj^ld bárud til Venda grundar 
terram Vendorum infestis signis invasistis Hr. A. 11; med her- 
skjpldu Hrfm. 16. 

herstefnir, m., evœator militum: dux; Odr. 7. 

hervaldr, part, compos,, a populo electus; hervaldir hersar Hrfm. 19. 

hervád, /., vestis bellica; arniatura; ór hervádum Hkra. 4. 

herverk, n,, mUitia; bera hrygg herverk á hendi aspera munia belli 
obire Bgl. 16. 



127 

hervíg, n., pugna, prœliuin; bar hervíg í hug Kdr. 9; lét ladmenn 
til hervígs búna Edr. 26. 

herþarfr, adj,, valde utUis (her- intena.); herþarfir Hlakkar móts 
(viri) bello lUíles Vkl. 9. 

Herþjófr, m, pr., regulus maritimus; dat. Herþjófi Kkoi. 15. 

herþruma, /., tonitrus beUicus; hefþrumu Gautr Thor rdr. l. 

hestr, m., equus; magran skyldi kaupa hest Mhk. 21; rida hesti 
Hdr. 6. Sœpe in circundoeution^us hœc vox usurpatur, e. gr, hestr 
hefils, festa, hrófs ^ navis; hestr gifrs, leiknar, fálu — lupus; hestr 
Signýjar Yer8=paiibtUum; lætr hesta festa gauga af hlunni Hátt.71; 
á hefils hestum Kkm. 5; fyr húf hesti hrófs Bdr. 11; fyr styggvan 
leiknar hest Odr. 6; fasta gifrs hesta Jdr. 3&; Kkm. 8; temja svalan 
hest Signýjar vers Yt. 17. 

hetja /., bellator; hetjan fór Sk. 173; hraustar hetjur Jdr. 41. 

hey, n,, fœnum; hylja h^rdu heyvi L. 35. 

heyja (háda, háidr), v., eýicere; commovere; e, gr, hádu strídan 
straum rdr. 9; hádum rendr i dreyra clipeos ad cruorem admo' 
vimus l, in cruorem immersimus Kkm. 9. Sœpissime hœc vox 
usurpatur, ubi de pugnando sermo est, e. gr, Freys leik heyja pug- 
nam commdUere Hkv. G ; heyja þrumu hjaldrskids viá ehn Gldr. 2 ; 
heyja valmey Vkl. 12; heyja odda þing Vkv. 2; heyja bardaga stóra 
Jdr. 7; hádi geira hregg Gldr. 5; hádi hjprlautar hyrjar þing 
Vkl. 22; ádr hædi hylhridar Hedins reikar rdr. 11; hádum leik 
(ludum, scíl, gladii) Kkm. 19; hádu fieinglygg Isl. 9; láta sverdþing 
verda háit Vkv. 7; YÍg snarla háit Vkv. 11; hádisk hildr G. 52. 

heyra (rd), v,, audire, exaudire; heyra hvé . . . Rdr. 1; Hr. A. 11; 
heyra Eiriks lof Edr. 2; G. 22; Sk. 199; heyra at c. conj. Jdr. 20; 
heyrik at c. conj, Mhk. 24; heyrik Bgl. 13; hverr er heyrir á 
diktan þessa L. 99; jpfurr heyri upphaf 0. S. 1; heyri á animum 
attendat Sgdr. 1 ; heyrdu (audi) mik L. 86 ; heyrdu til beinna orda 
G. 8; heyrdak svá dat Hlg. 12; heyrda mey, es rœddi Hkv. 1; heyrdir 
hve . . . Hkv. 7; heyrdi þat. hvat . . . Hkm. 11; heyrdi brag 
S. S. 3; L. 29; Sk. 133. 150. 151. 169. 184; heyrdi til, þar . . . 
Sk. 173; eyru heyrdu (ord) Bgl. 7; málmhridar spá heyrdisk 
Hfl. 4; tidendin heyrdust L. 34; ek hef heyrt hver . . . Sk. 203. 

heyrinkunnr, adj., auditione acceptus; heyrinkunn saga Mhk. 9; 
Mhk. 29. 

héla (Id), V., pruind tegi; héldir húfar gdida latera namum Jdr. 16; 
héldum húfum Hrfm. 5. 

hélugr, adj., pruinosus; rorulentus; hélug bprd Hr. A. 11; Edr. 16. 

hér, adv., hic, hoc loco; Em. 3. 7; Kdr. 6; R. 24; G. 34. 38. 65; 
Kkm. 26; L. 34. 41. 60. 70. 78. 98; Sk. 77. 86. 93. 114. 115. 130. 
155. 169. 191. 192.203; inni hér Hkm. 16; hór sem hvar hic ut 
ubique Hfi. 14; hér med simul Sk. 11; hér næst deinceps, proxime 
Sk. 83; hér undir sub hac re Sk. 89; hér . . . til Sk. 113. 



128 

hérad, n., terrUarium; regio; of hérud per terriioria Edr. 25; cjr 
herað! 

hidra, adv., =■ hedra hic, hoc loco Bgl. 12. 

hildfrœkn, adj,, sírenuus, fortis ; Isl. 2 1 . 

hildibprr, m., arbor pugnœ, L t. prœUaior; m^rgam hildib^rran 
cedri Sgdr. 2. 

hildingr, m., reæ; hildingr skaut R. 23; S. S. 3; R. 7; £dr. 17. 27. 
30; frák hilding gaDga R. 28; hUdings mildi R. 12; R. 4. 10. 

Hilditpnn, f'pr., coanomen regis Haraldi; horídu beint á Hildart^nn 
Sk 72* Sk 122 129 

Hildr, /. pr., Bellona; Jilia HognU; Hildr hin rojÓTa Sk. 87. 112; 
Hildur Sk. 116; acc. Hildi Sk. 88. 115. 123; gen. Hildar Sk. 188; 
hringar Hildar Rdr. 10; fjalla Hildr HUda L dea monUum, t. e. 
femina gigae Hdr. 8; hœc vox sœpius in drcumlocutdonibus, qua 
ad res mHitares spectant, usurpatur; e. gr. Hildar leikr Iwdw 
Bellonæ, i. e. prœhum Bj. 2; Kkm. 13. 14; Hildar leikmildr heUi' 
coéus G. G9; Hildar flaumr pugna Rdr. 6 (cfr tarnen annot. ad h. l.); 
Hildar hregg id. Gldr. 4; Hildar fat vestis IlHdœ, i. e. clipeu* 
Hlg. 1. — Hildr þróask Snt. 13; Hildr tm í Texti Kkm. 10; Tekja 
Hildi Kkm. 26 ; in ouibus locutionibtés vox Hildr etiam pro appeUa- 
tivo (=pugna) haoeri potest. His quoque locis accqnendu/m est 
hildr, f., = pugna: hildr Tas of hafíd Hkm. 2; hadisk hildr G. 52; 
gekk at hildi *Hr. S. 8; haldbodi hildar Ykl. 21; hildar hugreifr 
in prœlio fortis Hdr. 1 ; hildar rammr £dr. 7 ; hildar prr Jdr. 24. 

hilmir, m., rex; ^rr hilmir Bj. 4; Gldr. 2. 6; Hfl. 2. 10; VkL 5; 
Ódr.2; Efdr.5; VkT. 10. 14; R. 11. 12. 15; Edr. 24; G.41; Hr. S. 
12; Sk. 115; umb hilmi sterkan Edr. 19; mœtum hilmi Rdr. 9; 
Yt.35.49; HkT. 10; Hfl. 17; Isl. 13; á8t hilmis sólar bóls (c/et) 
G.67; Odr. 1; VkT. 5; Hr.A. 11; R. 23; I8L25; Hr. S. 4. 15. 16. 

himinn, m., cœlum; allr himinn Hr* A. 1; gud gprdi himin ok j^rd 
L. 6; taka himin heiman handum cœlum ex aet*e manibus arripere, 
i. e. smnmam féUdtatem nancisci BgL6; i himininn hTa8sa L. 10; 
und blám himni Yt. 53 ; Hkm. 8 ; Tid hám loga himni sub akum igrm 
(domestici) cœlum, i. e. sub laquearia rdr. 14; uud randar bimni 
Efdr. 7; uppi í himni Edr. 22; undir berum himni siA dio G. 47; 
af himni þridja L. 40; med himins fjórum endum Vkl. 24; yfír- 
Taldandi himins ok landa L. 52. 58; L. 86; heimr ok himnar 
Efdr.28; L. 59.62. 94; und himnum Kdr.2.6; á himnum R. 33; 
himna eldr ignis cœlesiis Hr. S. 16; Edr. 27; af jprdu til liimna 
G. 15; G. 64. 66; himna harri deus IsL 22; L. 67. 68. 89; gucí 
himnanna L. 29; L. 37. 

Himinfjpll, n. pr.pl., mons quidam; und Himinfjpllum Yt. 37. 

himinríki, n., regnum eceleste; opna himinriki fyr ehm G. 16. 

himinsjóli, m., rex cœli; á seil skaunar himinsjóla (L e. Thoris) 
t>dr. 9. 



129 

biiuinsvist, /., mansio in cœlo; bjóáa ehm til himinsYÍst^r G. 6. 

hiiDÍntarga, /., clipeus cœli, i, e. sol; til fljóda hiraintargu frum- 
seyris ad feminas gigaixtia Pdr. 4. 

liimintungl, n,, astrum cœli; himintungl (acc, pl.) heila G. 59. 

bimnadvrd, /., gloria cœleatis; hiínnadýrdin L. 84; til himnadýrdar 
L. 14.' 

himnagörvir, m,, creator cœlorum; af píningarkrossi himQagðrvis 
G. 65. 

himnaríki, n,, regnum cœlorum; um himnariki L. 87. 

himnasæla, /., beatitudo QœUstis; ván á himnasælu L. 5. 

himua|)engill, m., rex cœlorum; gen, himnaþeugils Hr. A. 9. 

himnavaldr, m., dominus cœlorum; gen. himnavalds G. 63. 

himueskr, adj.y cœlestis; fylla ferd himneska G. 42. 

hingat, adv,, huc, in hunc locurn; hingat nordr Edr. L3; hingat í 
stad þenna G. 65; L. 68. 80; Sk. 18L 

hinig (= hinnig, hinn veg), ado., huc; hinig til hallar Hkm. 14. 

hinn, hin, hitt, pron. demonstr. et determ. — \) iUe; hinir eru ok 
adrir Hkv. 24; hinir illi Sk. 193. — 2) hic; e, gr. kvad hitt hœc 
(guœ sequuntur) diasit Jdr. 14. — 3) pron. determ:, is; hinn sequitur 
particuía rel. es /. er (vid. es et er!), quœ structura pro pron. 
relativo usurpatur, e. gr, hinn es l. hinn's (is) qui Yt. 20. 22; 
Sgdr. 4; Kdr. 11; Efdr. 22; G. 44; Jdr. 15; engr hinn es nem>o 
qui Edr. 4; hinn er Mhk. 22; hinn es Isl. 11. 14. 24; hinn ^s eum 
qui Yt. 17; Hlt. 2; hinn 's is cvd Hkdr. 2. — Neutr. hitt sœpe 
sequitur aut enuntiatio ab at l. es incjípiens, aut interrogcUio inr 
directa; hitt at Yt. 8; Vkl. 13. 17; Ódr. 3; Efdr. 4; Edr. 14 
Kkm. 23. 24. 25; Isl. 12; hitt es Edr. 10. 28; G. 19; Kkm. 1 
post hitt vox at omittitur Sk. 59; hitt hvárt . . . edr Efdr. 19 
neiUr. gen, sg. hins at Kkm. 27; Mhk. 4; hins . . . hvat Em, 7 
hins . . . hvar Snt. 13; hins . . . hverr Jdr. 8; explimtur hins w- 
quente at cum Í7ifin. e. gr. hins at hætta Kkm. 29. 

hinn, hin, hit, artic. prœpositivus ; apruL recentiores pro enn, en, 
et usurpatus, (^onjungitur: 1) cum adjectivis; e. gr. hinn dýri 
dróttinn L. 21; L. 38. 39. 44. 60. 63. 65. 79; Sk. 60. 73. 169. 190. 
201; hinn brúna Sk. 163; L. 57; hins nedsta fjanda L.22; L.46; 
Sk. 83; lagdi hina fornu (o: skóna) í klassekk Sk. 67; Hildr hin 
mjóva Sk. 87. 112; Sk. 164; líf hit Ijóta L. 76; L. 22; Sk. 198; 
mein hin stóru L. 91; L. 27. 45. — 2) cum numeris ordinalíbus, 
e. gr. hin þridja Sk. 87; hin fimta Sk. 194. — Pronomina sá hinn 
conjuncta eodem sensu interdum usurpantur, e. gr. stýrdi stadnum 
þeim hinum frida Sk. 30; af harkinu því hinu langa Sk. 63. 

hird, /., satelUtium; aulici; prúd hird E. 15; hird g^ndlar fýst R. 32; 
Bj. 3; R. 18; G. 5; Hrfm. 19; Sk. 73; hirdin 9II Sk. 90; innan 
hirdar L. 48i 

hirda (rd), v, — 1) servare, custodire; hirda vel hjálm ok hrynju 

17 



130 

Hkm. 17. — 2) curare; ekki hirdi ek, hvat ívarr lætr Sk. 138; 

skaltu ekki hirda at nefna hann neglige eum nominare Sk. 110. 
hirdir, rn, — 1) custos; hirdir vídis veltireiáar custos navis, i, e, 

dux classis Efdr. 7; hirdir orma setra possessor auri, i, e. vir 

Sk. 86. — 2) pastor; hirdar runnu L. 34. 
hirdi-Týr, m., deus (Tyr) custodiens; horfangs hirdi-Týr custos 

prœdœ, i. e. Lokiits Hlg. 6. 
hirdmadr, m., satélhs; hirdmenn konungs R. 13; Hátt. 75; Hr. S. 5. 

7. 10; frák tvenna hirdmedr vedja R. 26. 
hirzla, f., scrinium; arcula; cista; hirzla hans Sk. 197; í hirzlu 

Sk. 104; Sk. 13. 
hirzlutpturr, m., pera lacerata; út hirzlutgtri Skída Sk. lUS. 
hitna (ad), v., incatescere; hitnandi hpll L. 90. 
hitta (tt), V. — 1) invenire, repetire; trúik fa munu hitta fedrætt 

hans L. 41; fleinn hitti fjpr telum vitalia offendit Hfl. 10; hermdar 

órd múuu hittask í Mhk. 3; sjaldan hittisk feigs vpk frorin 

Mhk. 25. — 2) obviám feri aUcui; offenderé aliquem; þengiU hitti 

jarl Vkv. 15; R. 16; hittusk congressi sunt 5ár. 20. — 3) msere 

aliquem; Knútr, es hittik ad quem adeo Bgl. 17. 
híd, n., latibulum; Fofnir fór í sitt forna híd Sk. 165. 
Hítat-dalr, 7n, pr., nonten loci; i Hítardal Sk. 7. 188 (cfr Belgjadalr! 

Vid. Chr. Kaalundii Topogr. Isl. I 387). 
Hítarvatn, n. pi'., lacus Islandiœ; med Hítarvatni Sk. 34. 
Hjadningar, m. pL, mtlite^ Uedinis; fyr Hjadninga vági ád sinum 

Hjadningorum Kkm. 13. 
hjal, n., loquela; sermo; eigi spillir hyg^ins hjali Mhk. 15. 
hjaldr, m., slrepitus; pugna, prœlium; mildingr gékk at miklum 

hjaldri Edr. 18; at hjaldri in prœlio Kkm.6; Kkm. 13. 18; Jdr. 9; 

Isl. 19; Hrfm. 19; hjaldrs orri corvus G. 43. 
hjaldrframr, adj., in pugna fortis; beUicosus; hjaldrfrpmum grara 

(de Olavo S:to) G. 57. 
hjaldrganga, /., itio ad pugnam; hjaldrganga vas snprud þangat 

eo cderiter ad pugnam itum est Edr. 19. 
hjaldrgegnir, m., belli gerendi administrator ; Bgl. Íl.* 
hjaldrmpghudr, m., pugnam augens; Bgl. 10. 
hjaldrríkr, adj., bellipotejis ; R. 12. 
hjaldrskíd^ n., assér prœliaris i. e. gladius; hjaldrskíds þruma 

prœlium Gldr. 2. 
hjaldrstrídr, adj., atrox; hjaldrstrídr hermdarkraptr G. 58. 
hjaldrtrani, m., grus prœliaru i. e. corvus; pl. hjaldrtranar Hfl. II. 
hjaldrþorinn, adj., in pugna. audax; Efdr. 18. 
hjaldr^rr, adj., in pugnando acer; Isl. 26. 
hjald-Vidurr, m., deus (Öden) strépitús; hjaldr haffaxa Hávai-s drífu 

tumultus navium bellicarum, pugna navalis; hjald-Viduri' h. H. d. 

deus pugnœ navalis, i. e. prtídiator Vkl. 4. 



131 

hjalt, n., globulua ab tdraque parte capuli; capxdus; hjalt v^rru globus 

mdris i, e, saæum; Nanna vprru hjalts i, e. femdna ffigas Þdr. 5; 

hjalta hardfœtr duri pedes capidoruin, i, e, gladii Hkm. 6. 
Hjaltar, m. pL, incotœ insularum Shetlandicarum; Hjalta jjfrund 

= Hjaltland R. 11. 
hjarl, n., terra; regio; hj^rr fær hjarl jarli Sgdr. 2; Vkl. 24; fl^ja 

af hjarli R. 7. 
hjarn, n., nia congdata; acc. pL ly^rn L. 10. 
hjarna, n,, cerebrum; caput; mœnir hjarna /oð^t^'t/m cerebri L capitis, 

i. e. vertex Hlg. 19; Yt. 32; Kkm. 7. 
Hjarrandi, m, pr., nom^n Odinis; hurd Hjarraoda i, e. clipeus 

Rdr. 11. 
hjarta, n,, cor; glatt hjarta Em. 1; frœknligt hjarta Edr. 9; Kkm. 

5. 22; hjartat hristist L. 54; L. 80; vid hjarta syni raínum Kkm. 17; 

lagar hjarta cor pelagi i, e, lapis (— steinn), itaque vid lagar 

hjarta ^ apud Steinn (nornen vulœ) Yt. 35 ; frœknu hjarta forti 

anúno R. 5; L. 83. 84. 95; Góinn byggvir sal hjarta Kkm. 27; 

stauda til hjarta Yt. 28 ; slítr af hjarta rótum de prcecordOs peni- 

tiés discerpit L. 77; raudu hjartans blódi L. 85; L. 50; hugfuU 

hJ9rtu Bgl. 3; stalldræp hj^rtu Hr. A. 12; Edr. 22; Kkm. 2(); 

hjprtun játi L. 32. 
hjá, prœp. et a4v., apud, juxta; coram, — 1) prœp. c. dat.; hjá 

J9fur Gauzkum Yt. 4G; bjá mér Sk. 92. 108. 111; Kkm. 13; L. 40; 

Sk. 3. 5. 74. 77. 81. 86. — 2) adv.; fátækt fólkit hvíldi hjá Sk. 43; 

þar hjá Sk. 80. 
hjálmadr, adj., galeatus; (valkyrjur) sátu hjalmadar Hkm. 11. 
hjálinaskód, n., noxa galearum, i, e, gladius; hreggvidir hjálmaskóds 

Jdr. 20. 
hjálmeldr, m., ignis galeœ, i, e. ensis; gildar hjálmelda Hdr. 8. 
hjálmfaldinn, part. compos,, galeatus; Hlg. 3; Vkl. 5. 
hjálmhirdr, part. compos., galed tectus; fœrdu hjálmhirda hausa 

Hrfm. 8. 
hjálmnj^rdungar, m. pL, viri galeati, pugnatores; G. 55. 
hjálmr, m,, galea; skal hirda hjálm vel Hkm. 17; Kkm. 13; hjálmi 

faldinn Vkl. 17; Edr. 18; á sk^r hjálmi Kkm. 8; hjálms hristir 

prœliator Kkm. 15; hjálms rnimeLr píégnatores Isl. 14; hjálms hregg 

procdla galeœ, pugna Isl. 21; kljúfa hjalma Jdr. 24. 26; Vkv. 11; 

Hr. A. 6; Kkm. 2; (á) gr^fnum hjálmum Hkv. 19; Ódr. 1; Vkv. 5; 

at hjálma móti in pugna Kkm. 7. 
hjálmr^dull, m., sol (i. e. ignis) galeœ,i. e. gladius; vid hjálmr^dul 

Hfl. 8. 
hjálmskœdr, adj., gaJeis infestus; hjálmskœd hríd Hamdis klæda 

pugna G. 52. 
hjálmsproti, m., virga galeœ, i. e. gladius; verja hjálmsprotum 

Efdr. 5. 



132 

hjálmstofn, m., statumen galeœ, i, e, mput; skjómar bitu hjálmstofn 

Kkm. U. 
hjálmtamidr, part. cmnpos,, galeœ assuetus; hólmreydar hjálœr 

galea serpentis = œgishjálmr, galea terrijica, qua tectus Fafner 

serpens thesauro ineubuit; hólmreyílar hjálmtamidr assuelus galea 

terrificœ; qui terrorein alivt injicit Gldr. 6. 
hjálmþrima, /., tonitru galeœ, i. e, pugna; gjarn hjálmþrimu Isl. 4. 
hjálmunlá, /., œstuarium gubemaculi (hjálmun -- hjálm, /., guber- 

naculum), terra gubernactéli, i. e. mare; grá hjálmunlá gnúði 

Kdr. 4. 
hjálp, f., auailium; gefa hjálp ehm ope^yi áUcui ferre G. 38; fyr 

sinni hjálp ok miuni pro sua et rnea sahde L. 99; til hjálpar 

mpnnum L. 86; L. 85. 
hjálpa (halp, holpinn), v., opem ferre; jitvare; hjálp mér, dróttinn! 

L. 75; hjálpast lýd"ir homines salvantur L. 62. 
hjálprædi, n., auæitium; prœsidium; hjálprædi guás L. 22. 
hjól, «., rota; hjól H^gna meyjar i. e. cKpeus; gj^ld hjóls meyjar 

Hpgna Rdr. 2. 
hjúfra (aí!), v., Jlere; plorare; engan þarf at hjúfra mann Mhk. 24. 
hjúka (ad), v., curare; tueri; c. dat. hjúka drengjum Sk. 20; honum 

var ekki hjúkat þar Sk. 36. 
hj^rdjarfr, OÁÍj., in ense tractando audax; Odr. 4. 
hjprá, f., grex; mækir hjaráar gladius gregis i. e. cornu Yt. 26. 
hj^rflód, n., flumen gladio eý'usum, i. e. cruor; hnigreyr hjprflóds 

R. 24. 
hj^rgráp, n., procella gladii; pugna; hrídpflugr hj^rgráps R. 34. 
hj^rkleyfdr, part. compos., gladio dissectus; of hj^rkleyfdu valtafni 

Hrfm. 10. 
hJ9rlaut, /., pascuum qladii, i. e. clipeus ; hyrr hjprlautar ignis 

clipei, i. e. ensis Vkl. 2^. 
hjprleikr, m., ludus gladii; pugna; hj^rleiks hvati Hfl. 14. 
hj^rr, m., gladius; hjprr gali R. 5; æfr hjprr Gldr. 5; Sgdr. 2; 

G. 43. 44; hœfls hjprr cornu Yt. 28; rjóda hjpr Hfl. 10; G. 50; 

med hj^rvi Kkm. í cett.; Bgl. 2; hardgervum hj^rvi Efdr. 15; 

Bgl. 15; G. 52; á hj^r þunnum Efdr. 6; óþyrmir hj^rs Vkl. 2; 

hJ9rs hrídremmir Vkl. 4; hj^rvar sungu hátt Bdr. 6; hreggbodi 

hJ9rva prœliator Jdr. 36; hj^rva hrídgörvandi id. Isl. 21 ; hreggvidr 

hJ9rva id. Jdr. 30; hj^rva hlam pugna Hfl. 4; hj^rva gnvr úJ. 

Odr. 1; hJ9rva borg clipeus Edr. 32. 
hj^rregn, n., pluvia gladii, i. e. pugna; Nj^rdr hj^rregns Isl. 20. 
hJ9rstœrdr, part. compos., gladio auctus; at hj^rstoerítum hjaldri 

Hrfm. 19. 
hJ9rtr, m., cervus; stinga hj^rtr cermis rostri, i. e. navis; skreytir 

stafna hj^rtum stinga proras tmvium ornat Hátt. 73. 
hJ9rþryma, f, sonitus gladii; pugna; til hj^rþrymu hardrar Jdr. 18. 



133 

Hj^rungavágr, m. pr,, sinua mains Norvegici; á vídum Hj^ruoga- 

vági Jdr. 20. 
hjprvedr, n., proceUa gladii; pugna; hj^rvedrs ódstafr Vkl. 6. 
hlada (hlóít, hladiun), v, — 1) struére, exstruere; hlód valk^stu 
Odr. 3; at kesti, þeims goá hlódu Hdr. 6. — 2) onerare aliquid 
aliqua re; hlada eht ehu, e. gr. hlódk tuærdár hlut (dat,) hug- 
knarrar skut (acc), oneravi carmine pectus, i, e, carmen meinoriœ 
líiandavi Hfl. 1; hlód vpllu valf^llum Vkl. 23; hlódu hlýrvigg 
Hamdis klædum Odr. 1 ; hladnar skeidr Hr. S. 13; hladin bord 
Hátt. 76; hladinn c. gen,, e, gr, (knerrir) vpru hladnir h^lda ok 
hvítra skjalda Hkv. 8. — 3) prost&rnere; c, dat. e. gr. virdar hlódu 
vegstórum baug-Nirdi Hrfm. 18; hlódu seglum vda deduxerunt 
Hr. S. 6; frák at hann hlœdi Ármódi Jdr. 29. 

hlam, n,, clangor, strepitus; hlam vas á hlífum Hkvi 9; hjprva hlam 
Hfl. 4. * 

hlaupa (hljóp, hlaupinn), v,, currere; halrinn hleypr Sk. 15; fjandr 
hlaupa L. 61; ept dvergi hljóp Yt. 2; hljóp þar í milli Sk. 183; 
hljópu of Jadar Hkv. 1 1 ; Bdr. 2 ; fúsir hlupu L. 49. — Cum adv., 
e, gr. hlaupa eptir ire petitum, currere alicujus rei parandœ causa 
Sk. 106; hlaupa upp consurgere Hkv. 17; Sk. 129. 131. 185. 

hiaupá, /., amnis rapidus; (wc, pl. hlaupár ^dr. 5. 

hlátr, m., risus; (hann) firrist hlátr L. 42; hlátrar bann lacrimœ 
Mhk. 9; ór hiátra ham Hfl. 20. 

hlátrellidi, m,, navis cachinni, i, e, pectus; kjplr hlátrellida caiina 
hujus 7iavis i. e. spina dm'si ^dr. 14. 

hlekkr, m., vincxdum; catena; á Manar hlekk super vimulum 
Metmvim, i. e. super mare Hátt. 77. 

hlenni, m,, prœdo; latro; helkannandi hlenna hlymræks Gldr. 3; 
hlenna hneigir Vkv. 5; hlenna rýrir, dólgr, þrýstir Hr. A. 8. 12. 

hleypa (pt), v,, in cursum incitare; c, dat. instr, (obj.) et aec. viœ, 
e, gr, hleypa hnigfák Haka slód geima equum Hakii (i. e. navem) 
per undas regere Hátt. 71; hleypir hlunna skídum svana fjpU 
flátt. 76; brandar hleyptu blódi gladii cruorem emiserunt Hr. S. 8. 

hleypimeidr, m., (arbor) in cursum úmtans; hlunnviggja hleypi- 
raeidr incitator navinm Odr. 5. 

hlid, f. — l) latus; stánda á hlid mér ad Jaius meum se applicare 
Snt. 14. — 2) cornu, latus eæercitús; hlid vasat á hœl ala (exerdtús) 
pedem non retulit Bgl. 2 (cfr tamen ann. ad h. h). 

hlid, n,, apertura ostii; hUd á frændgardi lacuna sœpimenli gerdilicii, 
damnum famUiœ Snt. 6. — Huc fortasse vasat (hfid á hæl Bgl. 2 
referendum (cfr ann, ad. h, 1.). 

*hlimma (hlamm, * hlummiim), v., sonare, clangere, strepere (cfr 
anglosax. hlimman /. hlymman); hlamm heins^dull Hfl. 8. 

hlíd, /., clivus; hlídar [)ang i. e. sUva> Yt. 34; hlídir (acc.) Meita 
t. e: undas Hr. A. 9. 



134 

Hlid, /., I0CU8 quidam Norvegiœ; þars heitir Hlíd G. 37. 

hlíf , f, cUpeus; flest hlíf vard brotna Bdr. 4; inálnir beit hh'f Isl. 2^); 
hlífar valdr possessor clipei, prœliator, Gldr. 4; vid hlífar þrain 
Hfl. 4; hlífar ÚSLgS. furia cUpei; securis Vkl. 15; ^dr. 11; hlífar 
brustu R. 23; Edr. 17; fram fyr hlífar anle cUpeos, i, e, anU 
vexaia Jdr,24; Gldr. 5; Hkm. 11; Bdr. 6; hUfum keyrdi Edr. 24; 
á hlífum Hkv. 9; Jdr. 32; gnýr hlífa Bdr. 10; hlífa gálkn gladii 
Efdr. 8. 

hlífa (fd), V., tueri, protegere; c. dat, hylli gods, mnn hh'fa stiUi 
Edr.ll. 

hlífinauma, /., dea L femina prœsidium prœstans; hlífínauma haU- 
varþs Hela Yt. 43 (cfr ann. ad h. L et art. haUvarpr). 

hlífskj^ldr, m., clipeus tegms; prœsidium; hUfskj^ldr Ðana tutor 
Danorum Kdr. 8. 

hljóá, n., silentium; attentio aurium; viljak hljód Hlt. 1; hljóds bidjum 
hann Hfl. 2; R. 1; Jdr. 1. 

hljómbjodi, m., qui crepittém movet; hljómbodi darra crepitum en- 
sium rnovens; belfator Isl. 19. 

hljónir, m., sonus, clangor; hljóms lof (acc) hiudem sorm'am Vkl. 3. 

hljómyáttandi^ part. compos., qui crepitum contestatur; hræliuns 
hljómváttandi qui pfœsens in crepitu gtadiorum (in pugna) interest: 
beUatpr R. 3. 

hljónividr, m., arbor crepitum mQvens; darra hljómvidr beUatar; 
a^c. pL hljfSmvidu Isl. 20. 

hljóta (hlaut, hlotinn), v. — 1) sortiri; nancisci; obtinere; vér hljótum 
þat Edr. 13; hlautk mein af því Efdr. 5; Ódinn hiaut val Vkl. 23; 
hlaut sigr Gidr. 7; Hdr. 4. 7; Þdr. 18; Isl. 25; Sk. 124; sorg hlutu 
víf G. 29; hafa þau dœmi hlotit hœc eaperti sunt Mhk. 3. — 
2) cogi; debere; aliqvÁd faciendum hahere; c. ir^n. e. gr. vidbit 
hlýtr at synja sjálft Sk. 41 ; þótt regla hljóti at víkja undan 
quamvis reguíq. exceptionem necessario patiatur L. 97; hlaut at 
láta laust heiga meun viros sandos dimiUere cogebatur L. 61; hlaut 
hlÁss^' (ignern) suj/lare debebat Hlg. 4. — 3) periphrastice usurpatitr 
c. inf, e. gr. hlaut nieida — meiddi rdr. 10. 

hlódyn, /., tellus, terra; álfr hlódynjar myrkmarkar i. e. prœfectm 
Norvegiœ Vkl. 18. (Cfr Hlódyn, /. pr.^dea Tellus). 

Hlórridi, m. pr., Thor deus; Hlórridi geira gards deiés (Tho^r) 
procellam ennum movens, i. e. prcdiator Vkl. 8. 

hlunimr, m., manubrium remi; spenna hlummi complecti manubrxa 
remorum Hátt. 75. 

hliinnr, m., scutula; phalanga Ugnea navíbus subducendis L dedu- 
cendis subjecta; af stinnum hlunni Hr. A. 2; af hlunni sléttum 
Hr. A. 11; g^nga af hiunni IJátt. 71; ór dregnum hlunni Hr. S. 12; 
af nýjum hlunnum Hr. S 3; hlunna reid rheda phalangarum, i. e. 
navis Hr. A. 8; hlunna skíd navvi Hátt. 76. 



135 

hlunuvigg, n,, jmnentu)n scutulœ i, e, navis; hafrgst h^ristir hlunn- 
vigg Hátt. 74; hleypimeidr hlunnviggja Odr. 5. 

hlust, /,, co(jMea au7*Í8; hlustar luunnum oiihus L ostiis auris, i, e. 
auríhus Isl. 1 ; hlusta grunnr i, e. caput Hdr. 4. 

hlutgjarn, adj., qui qliénis negotiis Izbenter se imni,iscet; Mhk. IG. 

hlutr, m, — l) sors; fortuna; conditio; velja hlut ehni K. 8; meiri 
L hæri htutr = metior fortuna, victoria, quare bera hæra hlut mc- 
toriam 'reportare, superiorem discedere Isl. 6 ; ádr nædi Ormi edr 
meira blut (dat,) Efdr. 15. — 2) pars; hverfa at sér enn mjóvara 
hlut máekis Yt. 25; þrinjr hlutum minna triplo niinore.m exercitum 
G. 32. — 3) re!<; e. gr, hlada mærdar hlút (daí.) hugknarrar skut 
onei*are pectus L animum rebus poéticis i, e, carmen memoriœ 
mandare Hfl. I. 

hlym-Narfi. m,, Narvius (gigas) strepens; hlym-Narfi hlífar flagds 
gigas strepens securifer i, e. prœliator Vkl. 15. 

hlym-Nj^rdr, m,, Njardius (deus) streper^s; lilym-Nirdir Hagbarda 
hurda numina cKpeis strepentia i, e. prœliatores; dai, pL hlym- 
Nj^rdum Vkl. IB. 

hlymr, m,, strepitus; hlymr vard hellis Kumra rdr. 13. 

hlynirækr, adj,, strepitum amans; turbulentus; hejkannandi hlenna 
hlymræks Gldr. 3 (ubi F, Jonssonius legit d'rótt Próttar hlymræks 
^.turba bellatoris; Próttar hlymr -- strépitús Odihix, pugna; þróttar 
hlymrækr - prœliator), 

hlymþél, /.', Uma sonora, i, e, baculus prœferratius ; hlymþél breggi 
hpggvin Pdr. 6. 

hlynr, m., acer; platanus; hlynr peitu acer hastœ L hastatum, i. e, 
vir; dat. blyn þessum Isl. 2. 

hlyda, /., pluteus utrilibet navis lateri affixus ad fluctus avertendos; 
hlýdan skalf Edr. 10; studdi bordvid hlýdu tabulas navium pluteo 
mtmivit Edr. 5; orda hlýdu afskyfAr ptuteum verborum i, e, linguam 
prœcisus G. 26. 

hlyda (dd). v. — 1) aures prœbere; c. daL hlýda brág (carmini) 
G. 9. í 1 ; hlýd nú ordum Ýárum L. 28 ; þótt ' einigir ýtar mér hlýdi 
Jdr. 1 ; alia structura est hlýd til ódar Hr. A. 1 ; hlýdid tií hvat 
búmenn vilja Bgl. 12; Hkv. 1; at hlýda auribus percipere L. 46. — 

2) obedire; c. dat, hlýdir einum godi G. 6; L. 24; at hlýda stilli 
Edr. 23; L 14. 

hlýdinn, adj,, obediens; hold hennar (i, e, Mariœ) hlýdinnar L. 24. 

hlýja (hlýda L hlúda), v., tegere, defendere; c. daJt, gptvar hlydut 
hungreydpndum vid strengjar hagli Hkdr. 7. 

blýr, n., una pars cujusvis rei Mpartito distributœ aut eorum quœ 
bina sunt; e, gr,: 1) gena. — 2) latus clipei," á hlýri liildar fats 
in latere L in tabula laterali ' Hitdœ vestis, in lateré clipei Hlg. 1. — 

3) prora; gylt hlyr R. 14; kált híýr Hátt76; Hr. A. 2; hlýrs goti 
equus prorœ, navis Efdr. 16; hlýt* þoldu hríd Vkv. 5; skaut hlýrum 



136 

Soi'os deduxit Edr. 5; hr^nn þó blýrum %inda proras asper^ 
Ir. 2; Jdr. 33. • 

hlýri, m., frcOer; Haralds hlýri Edr. 12; G. 32; gœddi hlýra Bjarnar 

Edr. 20; at hefna síns hlýra Isl. 17; hlýrar tveir Isl. 9. 
Hlýrskógsheidr, /. pr,, tesqiía in confinio Jotlandiœ aeptentrionalv^ 

et Tneridionalia sita; á Hlýrskógsheidi G. 28. 
hlýryigg, w., junientum prorœ, i, e. navis; hlada hlýrvigg ehu Ödr. l. 
hlæja (hló, hleginn), v,, ridere; hirdin tók at hlœja Sk. 90; seggriuÐ 

hló Sk. 146. ^Cfr lœja! 
hlœgja /. hlægja (gd), v., óblectare, risum exdtare; hlœgir j^fur 

regem ohkctat Hkv. 23; hlœgir (hlægir) mik m£ gaudet Kkm. 25; 

L. 60. 
hlpdr, m., prostrator; hlpdr Fenris kvdnar Thor í*dr. 13; Dana 

hl^dr i. e. Olavus Sanctus Kdr. 5. 
Hlpkk, /. pr., U7ia ex Béllonxs (Valkyriis) antiquorum; hœc vos 

sœpe in circumlocutionibus usurpatur, e. gr, runuar Hlakkar u e, 

prdfUatores, viri Isl. 24; Hlakkar segl clipei Vkl. 2; Hlakkar tj^ld 

td. Kkm. 13; Hlakkar mót pugna Vkl. 9; Hlakkar haukar i. e. 

corvi Hr. A. 15. 
þnakkmarr, m,, equus vector (a hnikkr = ephippium) ; med hnakk- 

mars h^fudfetkim Yt. 18. 
hnefi, m., pugnus; lét hnefa skjalla vid eyra Hdr, 4. 
hneiga I, hneigja (gd), v., inclinare, demittere; hrafna víns glóda 

hneigendr qui gladios indinant; víbratores gladiorum Isl. 1; hneigdi 

háls coUum infleait L. 52; hneigd incurva L. 54. 
hneigihlid, f, clivus siJnnissus; ór hárs hneigihlídum eæ rlim 

com>œ deveais, e calvaria Hlg. 20. 
hneigir, m., repressor; hlenna hneigir Vkv. 5. 
hneitir, m., qui repelUt, concutit; hneitir undirjálfrs bliku fragoris 

fuhnen concídiens i. e. Thor Þdr. 19; j^fra bneitir oppressor regxm 

Hr. S. 5. 
Hneitir, m. pr., gladius Olavi Sancti G. 43. 
hnekkir, m., qui repeUit; tortrygdar hnekkir qui desperationem pellii 

Efdr. 2. 
hneppa (pt), v., in augustum cogere; pr&mere; skatnar lágu hneptir 

Sk. 185. 
hnepta (pt), v., arcte conferre; c. dat. bnepta b^fdum i. e. congre- 

gantur BgL 13. 
bnigfákr, m., equus mobUis, (fiuctibus) ja^tatus; hnigfákr Haka i.e. 

navis, quare hleypa hnigfák (dat,) Haka in nave equitare, navigare 

Hátt. 71. 
bniggrund, f, terra Jluctuans; bniggrund bafbekks i. e. rnare; 

hrinda hniggrund (dat.) haf bekks Hátt. 75. 
hnigreyrr, m., arundo vibrabilis; bnigreyrr bj^rflóds arundo cruo- 

rem effundens i. e, gladius; gen, hnigreyrs R. 24. 



137 

Hnikarr, m, pr,, noiiien Odinis; bjáífi Hnikars L e. lorica Isl. 13. 

hnit, n,, conjlictus; coUisio; vid fleina hnit Hfl. 6. 

hnityeggr, m,, agger conflietús (pugme), i, e, clipeus; vid hardan 

hnit vegg Efdr. 7. • 
hníga (hné l, hneig, hniginn), v, — 1) cadere; hníga fyr sverdum 

Kkm. 11; Kkm. 15; Haraldr hné Sk. 133; hné fyr hamri Hlg. 18; 

Hkm. 8; Hfl. 6; Efdr. 25; R. 18. 20; hnigu fj^rvanir Gldr. 5; 

hniginn 's prostratm est Bj. 7. — 2) descendere; himnadýrdin 

hneig á j^rdu L. 34. — 3) irudinato corpore venerari; hird hnigr 

þingat G. 5. 
hníta (hneit, hnitinn), v,, aUidi, injfligi; slídra þorn hheit vid hjarta 

Kkm. 17. 
hnjósa (hnaus), v,, sternuere; ekki er trútt at hnjósi Sk. 189. 
hnoss, /., res pretiosa; ornanientum; hollar hnossir H. S. 21; skrin 

g^fgud hnossum Edr. 29. 
hnykkilundr, m,, arbor dispergens; hnykkilundar hreins handbáls 

qui aurum purum dispergunt, i, e, viri R. 34. 
hnykkimeidr, m,, aroor vibrans - vir q ui vibrat alqd ; hny k ki- 

meidum hj^rflóds hnigreyrs gladium vibrantibus, i. e, viris R. 24. 
hnykkir, m,, qui qiuissat alqd; at hræklungrs hnykki i. e, ad beUa- 

torem, ad virum Isl. 21. 
hnykkja (kt), v., arripere; eripere; c, dat, hnykti hann Skída um 

hallardyrr Sk. 183. 
hnaggvi, f,, teiiacitas; hnaggvi slíta tenadtatein dirumpere, i, e, a 

tenadtate abstinere Edr. 4. 
hoddabrjótr, m,, frador auri; (hodd, thesaurus, diviUœ), i. e. vir 

líberalis; acc. hoddábrjót G. 37. 
hodd-dofi, 7n,, tenadtas, sordes (quasi torpor auri); lofa hodd-dofa 

Hfl. 17. 
hoddlógandi, part. coínpos,, aurum dissipans; acc, pl, hoddlógendr 

viros Isl. 2. 
hoddmildr, adj., auri liberalis; hoddmildum Óleifi Hdr. 1. 
hof, n., fanum, ddubrum; hofs \íi,uá fundus templi Vkl. 8. 
hofgyldir, m., lupus fani, i. e. ignis Yt. 41. 
hofreginn, m., gemus fanorum; deus in fams cuUus; acc. hofregin 

de Thore Hlg. 15. 
hold, n., caro; hold lodir í klóum Hkv. 3; haukr sleit hold Kkm. 19 

hold ok blód L. 83; hold ok bein L. 93; holdit blátt Sk. 196 

Ódr. 7; Efdr. 6; L. 11. 30. 54. 78; af holdi þínu L. 29; L. 12. 24 

af holdsins b^ndum L. 83. 
holdgan, f., incamatio; i holdgan þinni L. 32. 
hollr, adj. — 1) benevolus; propitius; c. dat. hollr hánum Hlg. 3; 

Edr. 25; Isl. 4; hverr es garir hann hoUan sér G. 66; Isl. 23; hendr 

hoUs vinar Hlg. 7 ; róda seggjum hoUs (pro subst. — Christi) G. 34. 

— 2) gratus; acceptus; hollar hnossir Hr. S. 21; hoU laun G. 70. 

18 



138 

holWinr, m., amicus favens; hollvinr minn! Hr. A. 7; mínir hoU- 

vinir Efdr. 5. 
holr, adj,, cavus; (hirzla) innan hol sem kista Sk. 14; á hola báru 

in undam cavam Edr. 5. 
holt, n., clivu8 sUvester; holt ok mýrar L. 93. 
Holt, n. pr,, prœdium quoddam in regione Norvegiœ Vestfoldensi 

situm Yt. 47. 
hor'f a (fct), v,, spectare; intueri; horfdu (specta tu) á Hildit^nn Sk. 72. 
horn, n, — 1) cornu; skóf horn Mhk. 8. — 2) cornu potorium; 

meá stúti horns Sk. 126; gyld horn R. 13. — 3) cacumen; pro- 

montorium; á horni bjarga in caúumdne montium Hky. 2; á milluin 

horna lands Sk. 15. 
Horn, n. pr., promontorium Islandiœ; austr af Horni Sk. 54. 
hornklof, n., furca cornitum (bubulorum); hornklofi halda ehu 

aliquid cornibus tenere, in sua potestate habere Hfl. 18. 
horskr, adj., prudens; degans; sapiens; horskr Em. 7; enn horski 

Bragi Em. 3; tunga es svá horsk, at G. 64; fella hplda horska 

Isl. 26; munud horsk ok rík viá guddóm Hkjast L. 17. 
hóf, n., modus; temperantia; í hófi inoderate Bgl. 12. 
hófa (ad?), V., conviviitm (hóf, n. ~- convivium, epvlœ) celebrare; sú, 

(er) jafnvel kunni hófa Sk. 112. 
hófr, 7n., ungula; hófr skotnadra ungula jacidorum, i. e. cuspis stí- 

mulorum; fyr settu hóf skotnadra í byrmprk cuspidem in flumo 

sibi prœtenderunt Þdr. 6. 
hógbrotningr, m., ramus commodus; hógbrotningi skógar i. e. 

bacub Gridœ Þdr. 19. 
hógdrœgr, adj.,facílÍ8 protractu; prœnptus; esa vænligt né hógdrœgt 

Snt. 1. 
hógreid, /., dsium commodum; hafrar hógreidar Hlg. 15. 
hól, n., jactantia; hrórki er þat hól né skrum Sk. 6L 
Hólar, /. pL pr., sedes episcopi Islandica; á Hólum Sk. 200. 
hólkr, m., mtmimentum tubuíatum, baculo prcefiaum; hólkrinn stórr 

Sk. 169; gef mér hólk á staf Sk. 101; Sk. Í02. 192; hólkinn raisti 

húsgangsmann Sk. 63; í stæltum hólki Sk. íZO; Sk. 11; i hólkinam 

Sk. 151. 
hólmfj^turr, m., vinculum (cingidum) insulœ, i. e. mare; H^ráa 

hólmfJ9turs valdr dominus maris Bðrdensis (i. e. Norvegici), Ua- 

quinus dynasta Vkl. 17. 
Hólmg9ngu-Bersi, m, pr., vir Islandus, pugnis singularibus (hólm- 

g^ngur) scepe implicatus Isl. 24. 
Hólmg^ngu-Starri, m. pr., vir Tslandus Isl. 27. 
hólmr, m. — 1) propr. culm^n; coUis. — 2) locus sœptus, e. gr. ad 

pugnam singularem fadendam adaptatus; vinna sjaldan happ á 

hólmi Isl. 26; etiani locus ubí est refugium, e. gr. hólra lézk at 

skildi loro sœpto l. refugio (alii: insuhi) pro clipeo usus est Hkv. 10. 



139 

— 3) parva insxda; í hólmi Rdr. 11; á randar hólmi in insula 

clipei, in clipeo Hlg. 18. 
Hólmr, m, j?r. = Borgundarhólmr, Bornholmia insula; at Hólmi 

Ódr. 2. 
hólmreydr, /., salmo (alpinxis) inmlœ l, terrœ, i, e, aerpem; hólm- 

reydar hjáhntamidr Gldr. 6. , 
Hólmrygir, m, pL, incolœ insularum Rogalandiœ; hét á Hólmrygi 

Hkm. 3; hafnadi Hólmrygja meyjum Hkv. 14. 
hóp, n,, mare; hóps hyrr ignis maris, i, e. aurum; hóps hyr-Nj^rdr 

R. 35. 
hót, n., muhum; alvjuani.um: hóti fleira aliquanto copiosius R. 24; 

heldr hóti minui sane aliquanto inferior Jdr. 8; hóti sídr Mhk. 1. 
hót, n. pl., minœ; ætla hót at móti ^hm Bgl. 13; engi þarf at 

hrædask hót Mhk. 16. 
hóttr, vide háttr! 

hradmœltr, adj., eloquio citus; disertus; enn hradmælti Hrfm. 7. 
hradr, adj., cder; hradr at snildar verki Sk. 73; Sk. 103. 
hr^dskyndir, m., qui rem aliqimm cito accelerat; hradskyndir gunnar 

Þdr. 16. 
hrafn, m., corvus; hrafn enn hvassleiti Bdr. 12; Odr. 3; Ekm. 2; 

Isl. 10; Hrfm. 10; rœda vid hrafn Hkv. 1; dat, sg. hrafni Hfl. 11; 

Kkm. 16; Isl. 7; bregda sút hrafns curas corm dissipare, i. e. 

corvum prœda. delectare Isl. 25; nom, pl, hrafnar R. 18; Kkm. 8; 

voc, Hkv. 3; acc. pl. hrafna Hdr. 7; dat. pl, hr^fnum Odr. 7; gen. 

pl. hrafna Hfl. 10; vprdr hrafna hranna custos corvorum undarum 

i. e. navium Vkl. 3; stefnir st^dvar hrafna cursum dirigens corvorum 

staiionis navalis i. e, navium Hkdr. 4; hrafna vín i. e. cruor Isl. 1. 
hrafnáss, m., deus ex genere Ansium, corvorum possessor, i. e. Oden; 

vin hrafnásar amicus Odinis i, e, Tjokius Hlg. 4. 
hrafnblár, adj,, corvi instar lividus; niger; hrafnbláir Erps of 

barmar Rdr. 3. 
hrafnfreistadr, m,, corvorum consultor, i. e. Oden; mpgr kynfróds 

hrafnfreistadar i, e, Balder Hdr. (). 
Hrafnketill, m. pr,, vir quidam a rege Ragnare ad Bragium 

poétam missus Rdr. 1. 
hrakferd, /., ite^" ignondniosum; spádu mér engra hrakferda Sk. 60. 
hrammr, m,, mamis expansis digitis; ungues; und hramma gammi 

nás Vkl. 16. 
hrammþviti, m,, lapis digitorum, i, e. annulus gemmatus; bjódr 

hrammþvita prœbitor annmorum, vir liberalis Hfl, 17. 
hrannabrjótr, m., fractor undarum; vir navigandi peritus Jdr. 13. 
hrap, n., prœceps ruina, prolapsio; fara hrppum prœcipitanter cadere 

L. 16. 
hrapmunnr, m., os velox; hrapmunnum handa svalg ort7>?/« weZoa7>?/.<í 

itianuum glutivit i. e. digitis vehcibus arripuit rdr. 16. 



uo 

hraun-Atli, m,, Atlius i. e. gigas in aspretis (hraun - - niaðsa rigida 
saxorum igne suhterraneo lique/adorum) habitans; sprakki hraun- 
A'tla uœor gigantis Isl. 5. 

hraundrengr, m., vir in aspretis habitans; gigas Hlg. 17. 

hraustla, adv,, fortiter; Hkv. 7. 

hraustr, adj., foii,is; hraustr Oláfr G. 18. 21 cet.; Odr. 1; G. H3; 
Jdr. 36. 37^; Isl. 17; Vagn enn hrausti Jdr. 14; ugdu foldv^rd 
hraustan Edr. 32; dat. sg. m. hraustum Isl. 16; hraustir inenn 
G. 54; Jdr. 20; hraustar hetjur Jdr. 41. 

^^^^^1 w., proceUa; hvast hregg Bdr. 2; grimt hregg Bdr. 10; hrídar 
hregg Hrfm. 16; í hreggi Mhk. 21; hlym[)él hreggi h^ggvin Þdr. 6; 
skýja grjóti hreggi^ keyrdu grandine vento indtatá Jdr. 32; húf- 
stjóri vafreyda hre'ggs Þdr. Í4. Sœpe in circumlocutionibus pugnæ 
usurpatur, e. gr. geira hregg pugna Gldr. 5; mækis eggja hregg 
id. R. 20; hjálms hregg id. Isl. 21; fólkveggs drífar hreggi pugrui 
Vkv. 10; til Hildar hreggs ad pugnam Gldr. 4. 

hreggbodi, m., procellam ojjerens; hj^rva hregg pttgna, et hj^rva 
hreggbodi pugnator Jdr. 36. 

hreggský, n., nubes turbida, procdla (o; telorum)\ hreggský slitu 
hringa Ekm. 9. 

hreggvana, adj. indecl. neutr., procellœ egenum; impers. c. dat. pers. 
et gen. rei, e. gr, Porkatli varat hreggvana sprakka hraun-Atla Isl. 5; 
ad verbum — ThorketiUo non fuit egenum (o : ThorketiUus tvon fudt 
egenus) proceUœ uxoris gigantis i. e. animositatis l. fortitudinds. 
Cfr SnÉ, AM 1 540, ubi legitur : huginn skal svá kenna, at kalla 
vind tr^llkvenna i. e. animus sic denominandus est, ut appelletur 
ventus feminarum gigantearum; est itaque hregg sprakka hraun- 
Atla rrr unimus. 

hreggvidr, m., arhor proceUce; hjálmaskóds hregg proceUa qladii, 
pugna; quare hreggvidir hjálmaskóds arbores pugnœ, i. e. bdlatores 
Jdr. 20; eodem rnodo fyr hreggvidum hj^rva Jdr. 30. 

hreinferdugr, adj., purus et castus; sendi helgan anda hreinferdu- 
gastan misit spiritum sancturn castissimnm L. 68; innsigli hrein- 
ferdugastra meydómsgreina L. 33. 

hreingróinn, part, compos.; pure, splerulide obductus; blad hreingróit 
steini folium pulchro colore obductum, ptdchre pictum Rdr. 1. 

hreingprr, adf, splendide elahoratus; á hreingpru hlýri Hlg. 1. 

hreinleikr, m., castitas; borgarmúrr geymandi by gd hreinleiks dygda 
(de virginitate S:tœ Mariœ) L. 30. 

hreinlífi, n., castitas; sjálft hreinlífit (de S.ia Maria) L. 27; hrein- 
lífis dygdar dúfa L. 89. 

hreinn, adj., purus, mundus; serenus, clarus; Kristr enn hreiui 
Efdr. 28; hrein h^fn Hrfm. 5; med dyggleik hreinum L. 14; G. 70; 
L. 30; af meyju hreinni L. 33; med hreinu vatni G. 22; G. 24; hpnd 
hreins Oláfs G. 61 ; hnykkilundar hreins handbáls R. 34; med ædar 



Ul 

hreinar L. 37; hrein musteri templa splendida Edr. 25; dróttinn 
einn er hreinni Márju L. 95 ; hreinast hold L. 83. 

li reinn, m., tarandus; rheno; hreinn gnípu tarandus rupis t. e, gigas; 
á hreini gnipu Pdr. L3; rein hreins ayer tarandi, i. e, mons, rupes 
Hlg. 16; ræsir glæsir hreina R^kkva reina imperator splendtdos 
reddit rhenones inarium, i. e, naves Hátt. 73 ; œsi-rróttr hreina unnar 
incitator rh^nonum undis vinatantium, i, e, navium Isl. 15. 

hreinsa (a<t), v., purgare, mundare; hreinsad brjóst L. 2. 

hreistr, n,, squama; hreistr ok ull L. 93. 

hrekja (hrakta), v,, pellere; hrekid hann Skída Sk. 177; hraktr er 
fjandinn L. 62. 

hrekk-Mímir, nu, gigas dolosus; ekkjur hrekk-Mimis Þdr. 9. 

hrekkr, m,, dolus, fraus; dat, pL hrekkjum L. 45. 

hrella (Id), v,, tristitúl afficere; hreldr contristatus L. 7&. 

hretvidri, n,, procella; hretvidri (dat,) jardar skafls tempestate e 
mordíbus veniente Þdr. 8. 

hreyfa (fd), v,, movere, commovere; e, dai, hreyfdi brandi sinum 
Sk. 135; Sk. 92; hreyfdisk se mmjebat Hkv. 4; Hrfm. 10. 

hreystimadr, m,, vir fortitudine prœstans; hverr hreystimadr Jdr. 8; 
nom, hreystimann Sk. 58; vinnur hreystimanna Jdr. 6. 

hreytir, m,, qui dispergit; hringa hreytir annulorum distributor 
Jdr. 43; Hátt. 73. 

hrinda (hratt, hrundinn), v,, trudere, peUere, ejicere; c. dat., e. gr, 
hrinda Porkatli fyr bord af Ormi R. 29; hrinda hniggrund repel- 
lere terram /luctuantem Hátt. 75; Hr. S. 12; hratt brynju á V9II 
loricam in Kumum projecit Hkm. 4; Kkm. 9; Hr. S. 11; hratt 
^JSSÍ^ ^ flótta consHium fugiendi pepulit, i, e, animum a fuga 
ahduasit Efdr. 2; grund grápi hrundin terra tempestate adjlicta 
Hlg. 15. . 

Hringar, m, pl,, ineolœ Hringariki, provinciam Norvegicam, inhabi- 
tantes; Hringa vidþingadr Hrfm. 7. 

hringbálkr, m., trabs (i. e, arbor) ensifera (hringv — ensis), ú e, 
vir; hringbálkar þornranns i. e, aigantes Þdr. 13. 

hringberandi, párt, comp,, annmos gestam, i. e. vir; hlýdi hring- 
herendr Hkv. 1. 

hringbrjótr, m,, fractor annulorum, i. e. vir liberalis Hfl. 17. 

hringdrífr, m., anntdos spargens, i, e. vir liberalis Kdr. 10. 

hringja (gd), v,, campanis sonare; herr tók hringja Edr. 29. 

Hringmaraheidr, /. pr,, montana in regione, quœ Ostangeln appd' 
latur, sita; acc. Hringmaraheidi Vkv. 7. 

hringofinn, part, comp,, hamis conteætus; (á) serkjum hringofnum 
i. e, (in) loricis Hkv. 19. 

hringr, m. — 1) orbis, circulus; dat, pl, hringum circumcirca; om- 
nino; plene Bgl. 9; Edr. 12; med hrin^m id, Bgl. 16; Hr. A. 14. — 
2) annulus; vedja hringi Ijósum R. 26; hrings særendr i, e. viri 



142 

líberales G. 22; hrÍDgs virdar œstimatores annuU, viri Hrfm. 18; 

þeir fingu Hildar svika (aUi: svíra) hringa lldr. 10; G. 46; á 

hriugum Jdr. 37; (á) hringum handbærum Hkv. 19; Edr. 7; hriaga 

meidr i. e. vir liberalis Jdr. 14; hringa hreytir id. Jdr. 43; hringa 

Ðaldr vir annulatus Hr. S. 4; Gná hringa i. e. femina anntdos 

gestam Jdr. 42; Rdr. 8. — 3) Aamti^; annulm loricœ; hreggsky 

slitu hringa Kkm. 9. — 4) gladius, ensia; hrings hár^dd puffna 

Isl. 14; hrings þing ic/. Isl. 9; hringa þing id. Isl. 18; c/r hring- 

bálkr et stétthringr. 
hringserkr, m., subucida hamis conteata, i. e. hrica; hringserkja 

b^l noxa lœ*icarum, gladius Jdr. 26. 
Hringsfj^rdr, m. pr., sinus quidam Armoricœ (Bretagne), ut vide- 

tur; í fpgrum Hringsfirdi Vkv. 10. 
hringskód, n., noxa hatm (loricœ), i. e. gladius, tdum; gen. hring- 

skóds R. 32. 
hringskyrta, /., subucula hamis contexta; Im'ica; hringskyrtur hamri 

þœfdar Efdr. 9. 
hringþverrir, m., qui annulos diminuit, i. e. dispergit; gen. hring- 

þverris Hrfm. 18. 
hringvarpadr, m., qui annulos projúnt; vir líberalis; œvi hring- 

varpadar Edr. 3. 
hrista (st), v., concutere, cofnmovere; hafrpst hristir hlunnvigg 

Hátt. 74; groedir hristi hélug b^rd Edr. 16; impers. c. acc. svát 

búkinn hristi L. 75. — Rejleæ. l. pass. darradr hristisk Hkm. 2; 

Hr. A. 2; hjartat hristist cor contrernit L. 54; berg hristusk Hlg. 16. 
hristimeidr, m,, arboi* conctdiens, i. e. vir qui quassat; hristimeidar 

hjprva borgar cUpeum concidientes, bellatores Edr. 32. 
hristir, m., concidiens; hristir hjálms qui gaJeam concutit, bellator 

Kkm. 15. 
hrÍ8ti-Sif, /., dea (Sifa) spargens; hristi-Sif hringá quœ annulos 

largitur, i. e. femina tiilda Rdr. 8. 
hríd, f.,.procella; tempestas; ventus nirniosus; h^rd hríd Jdr. 33; 

Kkm. 14; R. 17; Jdr. 16; hl>r þoldu hríd Vkv. 5; hrídar hregg 

Hrfm. 16; hrída herskíd navis bellica Hrfm. 2. — Sœpissime in 

circmrdocutionibus pugnœ hœc vox cum vocabtdo arma quœdam l. 

beUatorem signijícarde conjuncta usurpaiur; e. gr, branda hríd Bdr. 6; 

stáls hríd Vkv. 3; stála hríd Sk. 165; Hamdis klœda hríd G. 52; 

Fróda hrídar áss Vkl. 23; geira hrídar gjódr Odr. 9; geta skjaldar 

hrídar prœlium commemorare Isl. 7; ^rva hrídir i. e. prœlia 

Hr. A. 15. 
hrídblásinn, part. comp., vento perflatus; und heida hrídblásnum 

sal G. 7. 
hrídfeldr, part. comp., procélUs a^itatus; hrídfeld svana fjpU Hátt.76. 
hrídgorvandi, part. comp., proceUam commovens; hrídgervandi 

hjprva procellam ensium o: pugnam tiem, bellato9* Isl. 21. 



143 

hrídremmir, m,, procdlam augens; hjprs hrídremmir i, e. pugnam 

ciens, prœliaíor; me'ílregn hj^rs hrídremmis Vkl. 4. 
hríd^flugr, adj., in impetu faciendo strenuus; hrídpflugr hj^rgráps 

in impetu pugnœ strenuits; dat, hrid^flgum stilli R. 34. 
hrim, n., pruina; spuma maris; gríma hrimi stokkin Hr. A. 2. 
hrímnir, m,, gigas; hrímnis drós femina gigantis Þdr. 16. 
hi'is, n,, virgidtum; frutea;; med hrísi skal þjokkva hrœsinn vid Bgl. 2. 
hrísgrimnir, m., lupus; serkr hrísgrimnis peUis lupina Hlt. 8. 
hrísungr, m.,' nothus; heipt hrisungs. Yt. o7; ubi tamen hrisrunns 

legere malo; cfr, s, v, heipt. 
hrjóda (hraud, hrodinn), v, — 1) vamefa^ere ; vastare; hrjóda lung 

Efdr. 14; hrjóda skip Bdr. 12; skip váru hrodin Jdr. 38; hrjódendr 

fjpru ^}6di\ði,v vastatores gigantum Þdr. 11. — 2) emittere; spargere; 

impers, c, dat, eldi hraud ignis prorupit Hr. S. 12; hrauzk ór 

hervádum eaniit se ex armatu7*a Hkm. 4. 
hrjódr, m., tHistator; hrjódr hardrádr h^rufáks Gidr. 1. Cfr rjódr 

Yt. 25. 
hrjóta (hraut, hrotinn), v, — 1) cum impetu et stridore ferri; di- 

spergi; (t^nnin) tók úr honum at hrjóta Sk. 162; vída hrjóta late 

feruntur Hr. S. 21; dreyri hraut á l^g ór sárum Bdr. 9; hpfud 

hrutu fyr bord capita e navibus excussa sunt Bdr. 5. — 2) frem^ere; 

fervere; hraut unda fj^ld ferbuit multitudo vulnerum Vkl. 11; udr 

hraut of brimdýrum Bdr. 2. 
hrjúfr, adj,, squalidus; (Chtistus) veitir hrjúfum græding leprosis 

sanatiomm confert L. 46. 
hrodi, m, — 1) turbo; hrodi vágs qui mare turbulentat, i, e, Karius; 

hroda vágs bródir frater Karii, i, e. Ægir Snt. 8. — 2) inhum^a- 

nitas, asperitas; er mér lund til hroda Mhk. 29. 
Hropta-Týr, m, pr., Oden deus; Hkm. 14; Hdr. 7. 
Hroptr, m. pr,, óden deus; Hropts gildar hjálmelda Hdr. 8. 
hrosti, m. (cfr. Siéec. roftc), substramen, per quod cerevisia ex hordeo 

cocta colatur; fen hrosta liquor ejusmodi strati, i. e, ceremsia Snt. 18. 
hrotti, m,, gladius, ensis; hrotta élbjódr Isl. 22; hátt grenjudu 

hrottar Kkm. 7. 
hrotti, m,, longurio; vir nequissimus; hrottinn þinn mun verda at 

stúta Sk. 167; Sk. 129; af stórum hrotta Sk. 192. 
hródigr, adj,, aloriosus, cdeber; Edr. 9. 
hródr, m, — 1) honor; laudes; grams hródr es þat Gr. 34; drápa 

stœrd hródri carmen laudibus impletum R. 35. — 2) carmen lauda- 

tivum; gatk hródr of hugdan Jdr. 1; bera hródr stœri styrs Hátt.68; 

Hfl. 2. 20; Sgdr. 3; G. 9; hródrar kv^d Hfl. 2; nemi hann háttu 

hródrs míns 0. S. 1. 
hródrargjarn, adj,, qui poésin laudativam cdit; R. 34. 
hródrgprd, /., condnnatio laudum; carmm laudativum; kvedk harra 

at hródrgjprd dýrri Edr. 1. 



1*4 

bróðrniál, n. »Z., carmen laudaibimm H<ír. 7. 

hróf, n,, navale; ór hverju hr6£ Hr. S. 13; hestr hrófs i. e, navis 

Bdr. 11. 
Hrókr, m. pr., satelles reais Haljii; Hrókr hian svarti Sk. 141. 
hrókr, m., corvus frugilegus (svethice rSt); HaddÍQgja vals hrókr 

corvus frugilegus mHitum, i. e. corvus coraa; gen. pl. hróka Hlt. 1 1. 
Hrólfr, m. pr. — 1) rea J)amœ; Hrólfr enn storlati Bj. 7; Hrólfur 

kraki Sk. 73; Sk. U9r 150. -^ Cfr kraki! — 'i) athleta, cogno' 

mim skjótaiidi (l. skjótbendi), saJtedes Rolfii regis Bj. 2. — 3) rea 

quidam; filius Gautrehi Sk. 83. 172. 
Hrómuudr, m. pr., vir fortis, de cujus vUa in Saga af HrómuQdi 

Greipssyni narraium est Mhk. 7. 
hróp, n., calumma; convicium; brigzli ok Iwóp L. 73. 
brósa (ad), v., laudare, ceUbrare; c. dat. hrósak verkum vísa G. 30; 

hrósak veg (dat.) þess visa G. 69; Hr. A. 8; rausu (dat.) bans 

dugir at hrósa G. 15; hróga gagui victoriam laudzhus e^kollere, 

victoria frui l. potiri Vkl. 23 ; hrósa sigri Jdr. 8. 
HruQg9Ír, m. pr., gigas quidam; at Hrungois fundi Hlg. 15. 
bruusær, m., mare obstrepens; brunsær hræva mare' fremms cœso- 

rum, i. e, sanguis; hundr hrunsæva hræva i. e. fera sanguinein 

sitíens; de Lokio Hlg. 11. 
bryg.d, /., tristíiia; hrygdin slítr styrk af hjarta rótum L. 77; 

L. 5; hrygdar fólk homines tristitia affecti Hr. S. 6; hrygdar stund 

Hr. 8. 11. 
hrygdafullr, adj., plenus soUicitudinis ; hjprtu hrygdafull Edx. 22. 
hryggr, adj., mœstus; tristis; vid dóminn bryggva L. 71; jardar 

(pij(9dia, agri) brygg« lagar eldbrota G. 53; stórbygdir bryggs 

vargfœdis Hrfm. 14; hird vas brygg R. 32; urdut hryggvir Hlg. 10; 

hrygg herverk dura míunia bdU Bgl. 16. 
hryggva (gid), v., contristare; dolore afficere; þat tér ver^ld hryggva 

Ed». 31. 
hryngráp, u., grando crepitans; hryngráp Egils vápna grojndo arcús, 

í. e. sagitífi? Hkdr. 8. 
hrynja (hrunda), v., cum strepitu ruere; brún d^gg hrundi af sverdum 

cruor de ensibus fervetder manavit Kkm. 12; Bdr. 12. 
hræ, n., corpus mortmm; cadaver; bofgyldlir svalg hræ OUfs Yt. 41; 

hræs þefr Hkv. 3; of hræs lanar Hfl. 11; Bdr. 7; vápnsundrúd 

bræ G. 56; bjóda úlfum hræ Hfl. 12. 15; Ódr. 6; S. S. 1; Bgl. 1; 

R. 17; G. 29; Bdr. 5; Isl. 7; ylgr fœr at hræm (pro hræum) sylg 

Ó. S. 3; hrœva d^gg i. e. cruor Rdr. 4; brunsær hræva id. Hlg. 11. 
bræddr, adj., v. brædask! 
hrædask (dd) vel hrædast (L., Sk.), v., timere; meiuere; perterritwni 

esse; engi þarf at brædask bót Mbk. 16; frák b^ld aldri brædask 

Isl. 25; fyrbjóða obm at brædast L. 29; hrædumst ek dóm ok 

dauda L. 76; hrædumst ek, at . . . muni L. 84; hrœdask vid eht 



145 

nietnunt al^jd Hr. A. fi; ek hræddumst L. 41 ; hræddist strákinn 

Sk. 48. — Part. prœt, liræddr sœpe pro adj, habendum est; e, g^\ 

kl^kkr ok hræddr L. 79; Isl. 8; hræddr'vid Tryggva sun Efdr. 13; 

9ld hrædd Hrfm.6; hrætt fólk G 29; ófáir gingu hræddir Isl. 14 

hræddir urdu ut forda fjyrvi i. e. de salute soUiciti aurd Hr. A. 4 

hrœddar ferdir, dróttir Hr. S. 4. 10; hann heldr pllum hrœddum 

hér Sk. 86. 
hrædiliga, adv., horrendum in ihahíuví; hrædiliga hlekkist hold L. 78. 
hrægammr, m., vuhur cadavera voram, i. e. corvus; sá hrægamma 

ramma Vkl. 21. 
hrækja (kt). v., spuere (hr&ki ^ sputwn); ród at hrækja Sk. 51; 

hrækjandi skóku heidingjar hpfudin L. 53. 
hræklungr. m., sentis cadaveris, i. e, gladius; hnykkir hræklungrs 

IsL 21. 
hrælinnr, lu,, serpens cadaveris, i, e. gladius l, hasta; hrælinns 

hljómváttandi R. 3. 
hrælpgr, m., liquor cadaverum, i. e. cruor; drekka hræl^g Hr. A. 15. 
hrænadr, m., serpens cadaveris, i. e. hasta; þyrna j^rd oddum 

hrænadra Hátt. (9. 
hrœra, vid. hrœra! 
hræsíkr, m., salmo lavaretus cadaverum, i, e. ensis (de splendore 

piscis hœc circundociítio petita est); hræsíks þrima i, e. pugna G, 70. 
hræsíld, /'., haringus cadaverum, i. e. enns (cfr. hræsíkr); at hræ- 

silda hjaldri in pugna Kkm. 13. 
hræskód, n., noxa cadaverum, i. e. gladius; hræskód rodin hlódi 

Ódr. 2. 
hræsær, m., mare cadaverum, i. e. cruor; bergir hræsævar Hkv. 20. 
hræugr, adj., cruore cadaveris sparsus, cruentus; hrægum fóti Yt. 29. 
hræzla, f., rnetus; iimor; hræzlan flaug um heljar bygdir L. 61. 
hrœra (rd; hræra L.), v,, sede movere; transferre; transvehere; 

erumk tregt tungu at hrœra Snt. 1; hrœrdak Ódins œgi Hfl. 19; 

gjalda ehm hrœrdan dikt cœptum carmen dicare L. 4 ; hrærd (n, pl.) 

af list arte commota L. 93. 
hrœrir, m,, qui movet, ducit; sagna hrœrir duæ agminum, Lokius; 

acc, hrœri Hlg. 9. 
hrœsinn, adj,, ghriosus; datus, excdsus: hrœsinn vidr arbores ex- 

celsœ; acc. hrœsinn vid Bgl. 2. 
hrpkkva, vid. hrakkva! 
hr^nn, /., unda; mare; hrpnn þurdi Þdr. 8; hrpnn þó hlýrum flttctus 

lavit kUera Bdr. 2; Snt. 6; Mhk. 27; Ilátt. 78; hrannir fellu R. 14; 

Hátt. 76; sunnan of hrannir Jdr. 16; vid hrpnnum ad undas Hdr. 4; 

hranna hrafnar Vkl. 3. 
hrakkva l. hrpkkva (hrpkk, hrokkinn), v. — 1) contrahi; corru- 

gari. — 2) receUere; ruere; fugere; hrekkva fyr ehm fugere alqm; 

Jdr. 30; móti hrakkva ad alqd receUere, obstupescere Hlg. 16 

J9 



m 

hr^kkya eedere Ekm. 20; hr^kkvit ne cedat Ekra. 23; hann hr^kk 
utar se foras abripuit Sk. 161; varta hrpkk pluteus fatiscebai 
Hr. A. 2; hrukku innar. at gafli, Sk. 182. 

hrjekkya l. hrpkkva (kt), v,, depeUere; fundu Jesúm, fundinn 
hrpktu L. 49.^ 

hrakkvihaugr, m., annulus in spiram retortus; lyngs hrakkvibaugr 
i. e, serpens; gen, hrakkvibaugs G. 16. 

hrar, n, — 1) eorpus moii.uum; funus; módur hr^er Snt. 5; kpgglar 
frænda hrars Snt. 4. — 2) tumrdus sepulcri; of Yngva hrar Yt. 10; 
Yt. 12; Hlt. 7. 

hrarr (— hreyrr pro reyrr), m,, arundo; calamus; hrarr H^gna 
arundo Hognii i. e. ghxdius; gen, hrars Yt. 38. 

hugadr /. hugdr, vid, hyggja! 

hugblaudr, adj,,nioUis, timidus; hugblaudum kömr hvergi hjarta 
sitt at gagni Kkm. 22. 

hugdjarfr, adj,, avdax; hugdj^rfum einum þar hœfir at standa 
Hkv. 21. 

hugdyggr, adj,, anim^sus, fortis; vid hugdyggvan sun Tryggva 
Efdr. 13; of sun hugdyggs Tryggva R. 34. 

hugframr, a^lj., audax animi; Efdr. 18. 

hugfullr, adj,, audadœ plenus; hugfull hj^rtu Bgl. 3. 

hugfyldr, part, compos,, audadœ plenus; um svírum hugfyldra 
h^lda Gldr. 7. 

bugga (ad), V., consolari; hugga skal þanns harm hefr bedit Mhk. 28; 
þótt miskunn huggi L. 78. 

Huginn, m, pr., corvus humeris Odinis insidens; corvus qmvis; 
Magnús lét Hugin fagna átu G. 29; munnrjódr Hugins (de Olavo 
Sancto) G. 14; vekja Hugins teiti G. 41. 

hugknprr, m,, navis animi, i, e, pectus; hugknarrar skutr Hfl. 1. 

hugnast (ad), v,, placere; ei mun Hedni hugnast Sk. 113. 

hugprúdr, adj,, generosus; m^agnanimus; hugprúdr Búi Jdr. 18; 
hugprúdr skjalda álmr Isl. 25; hugprúdum Ármódi Jdr. 29; hug- 
prúdir hrings virdar Hrfm. 18. 

hugr, 7n, — 1) m£7is, animus; illr hugr G. 58; skatna þykkir hugr- 
inn grár Mhk. 12; ván batnadar gledr hug G. 22; Kdr. 2; bar 
hervíg í hug beUum in anim^o habuit, paravit Kdr. 9; af heilum 
hug Bgl. 7; vera í hug Mhk. 4; trúr at hug Mhk. 7; klpkkum 
hug L. 2; ór hugar fylgsni Snt. 1; hugar korn animi granum, 
i, e, cor Mhk. 7; bornir hugura hersa íþróttar animis beUicosis 
prœditi I*dr. 13; hugura strangir Jdr. 39. — Plur, hugir = cogrtto- 
tiones; Sighvats hugir Bgl. 17; sjám vér hans hugi cogitata ejus 
perspicimus Hkm. 15. — 2) fortis animus, e, gr, frýja ehm hugar 
Isl. 16; lœtus animus, e, gr, vasa í hugum hilari animo non erat 
Hkm. 9. — 3) studium, cura rd; hugr fylgdi því rádi i, e. in ea re 
diligentia adhibita est G. 70. 



1 



147 

hugraun, /., tentamentum animi; specim^n fortititdims ; hugraun 

þprfum meiri Jdr. 33. 
hugreifr, adj., animo alacer; glíkr hugreifum Óleifi Efdr. 28; Hdr.l. 
hugrekki, /., animi fortitudo; Efdr. 1. 
hugreynandi, parL compos., explorator animi, amicus ; hugreynandi 

Hœnis i, e. Lokius Hlg. 12. 
hugsa, (ad), v., animo perpendere, cogitare; hugsa fyr m^rgu Sk. 21; 

Vkl. 24. 
hugsan, f cogitatio; ord ok hugsan L. 71. 79. 
hugstórr, adj., m^agnanimus; rórólfr hinn hugstóri Isl. 9, 
humarr, m., cammarus; á fjpllum humra Bdr. 2. 
hundforn, adj., pervetustus; braut hundfornan kj^l hlátr-ellida Pdr.l4. 
Hundingr, m. pr., regulus quidam maritimus; elgreynir Isl, 3. 
hundmargr, adj., permultus; hundmargr herr Efdr. 5; Jdr. 22; 

hundmarga menn sák falla Kkm. 17. 
hundr, m., canis; fundu hund hrunsæva hrœva (de Lokio) Hlg. 11; 

elska at hundi Hkv. 23; gefa hundnm smjpr Sk. 198. 
hundrad, n., numerus centenarius; centum; hálft fimta hundrad Nord- 

manna G. 55; hundrad kónga Sk. 79; Sk. 150; med átján hundrud 

sára Sk. 144; þrimr hundrudum Vkl. 16; Jdr. 28; hundrudum frák 

liggja centuriatim (catervaiim) prostraios jacere audivi Ekm. 11. 
hungr, m., fames; slakkva þungan hungr G. 52. 
hungrdeyfir, m., qui fam£m sedat; hungrdeyfir dynsædinga Heita 

dýrbliks famem corvorum exstinguens; prœliator; acc. hungrdeyfi 

Efdr. 19. 
hungreydandi, part. compos., famjem exstinguens; hungreyd^nduui 

hanga gagls i. e. prœliatoribtis Hkdr. 7. 
hurd, /., janua; hr^kk utar at hurdu Sk. 161. — Tn drcumlocutio- 

nibus clipei hœc vox usurpatur, e. gr. und hurdir Hjarranda Rdr. 1 1 ; 

Herjans hurdir Isl. 11; hlym-Nir^ir hurda Hagbarda Vkl. 18. 
húd, f, cutis; corium; úr skarpri húd Sk. 24. 
húdlendingr, m., qui terram corii incolil; hvals búdar húd=íss 

glacies; adeoque hvals búdar húdlendingar ~=^- Islendingar; gen. pL 

húdlendinga Isl. 2. 
húfa, /., pileus; drepa logpndum húfum und linda Hkv. 24. 
húfjafn, adj., œquis lateribus prœditus; stýrdi húfjpfnum gota hlýrs 

Efdr. 16. 
húfr, 7n., latus navis; tertia l. quarta tabula lateris navis, numero 

a carina inito; húfr svall R. 14; kaldr húfr Hátt. 78; steig fyr 

húf hesti hrófs Bdr. 11; farligs húfs fákhladendr Efdr. 9; héldir 

húfar Jdr. 16; Hr. S. 13; héldum húfum Hrfm. 5; Jdr. 37; Hr. S. 15. 
húfstjóri, m., rector navis (propr. lateris navis); húfstjóri vafreyda 

hreggs rector navigii fvimineœ procellœ, rector carri fulminantis, 

Thor Þdr. 14. 
húni l. húnn, m., tessera; talus; húnum of verpa Hkv. 16. 



U8 

Húnlenzkr, adj,, Hunnicus; gœddir málmi Húnleuzkum Hkv. 16. 

húnn, m., apex tnali; carchesium; snara segl vi(l húna Jdr. 33. 

húnn, m., catulus ursœ; húns nótt nox ursi, L e, hiems R. 13. 
.húnskript, /., tábida pirta carchesio applicata, i, e, velum varie- 
gatum; lætr húnskript (dnt.) ósvipt velum non demittit Hátt. 78. 

hús, n., domus; œdes; i húsi med dróttins englum in œdibus cum angelis 
JJei R. 31; L. 27; Sk. 91; þessi húsin stór Sk. 69; at húsum Haralds 
Hkv.22; í húsum mín Sk. 110; Edr. 22; Kkm. 25; Jdr. 19; Hr. S. 10. 

húsgangr, m., mendicatio; [)reyta húsgang Sk. 12; kænn tii húsgangs 
ferda Sk. 42. 

húsgangsmadr, m., meiidicm; erro; Skídi húsgangsmadr Sk. 22; 
nom. húsgangsmann Sk. 63. 

húskarl, m., famidus domestirus; saielles; velja vín húskprluui 
sinum R. 13. 

hús|)jófr, m., fur domús, i. e. ignis Yt. 39. 

hvadan, adv, interrog., unde? Hkv. 3. 

hvalr, m., cetus; hvalr þrymseilar Várar i. e, taurus ferus; acc, hval 
Hlg. 5; búd hvals m^re Isl. 2. 

Hvammr, m. pr., nornen prœdii Tslandici; at Hvammi Sk. 29. 

hvaptr, 7n,, bucca; lída of hvapta per ora labuntur; in buccam ve- 
niunt Hdr. 7. 

hvar, adv, — A) sensu interrogativo — idn? Tn interrogatione directa 
usurpatur et cum ind,, e. gr, hvar vitu herdimeidar þann . . .? 
R. 32; hvar getr þann, er . . .? L. 21; et cum conj, e, gr, hvar 
viti 9ld . . .? Vkl. 24; in interrogatione indirecta c. iiid, e, gr, 
sá hvar valr lá Hfl. 3; skyra, hvar kempur sitja Sk. 70; et cum 
coni. e. gr. fregna hvar væri Yt. 10; Snt. 14. — B) sensu inde- 
Jinito = ubique ; hér sem hvar Hfl. 14; audigr þykkir einn sér 
hvar Mhk. 15. 

hvardyggr, adj,, semper Jidm; hvardyggr sunr Tryggva Bgl. 5; 
a/ic, pl, hvardyggva armvidu Isl. 12. 

hvargegn, adj,, semper comis; onmium commodis insermejis; aec, sg. 
hvargegnan Edr. 27. 

hvarkunnr, adj,, ulnque notus; Efdr. 4. 

hvars (== hvar es), adv, relat,, ubi; Efdr. 10. 

hvass, adj. — 1) acer, asper; fortis; hvass í greinum Sk. 9; acc, sg. 
hvassan baugdríf G. 17; med hv^ssum knífi Sk. 24; glíkr hv^ssum 
liauki Hr. A. 7; hvassir skjómar Kkm. 14; Bdr. 7; acc. pl, hvassa 
hoddlógendr Isl. 2. — 2) ventosus; venio vehernenter impuLsus, af- 
Jlictus; í himinian hvassa in aerem ventosum L. 10; hvast hregg 
Isl. 21; Bdr. 2. — Neutr, hvast pro adv, -~- acriter ; R. 23. 28; 
Kkm. 15. 

hvassleitr, adj,, acri oculorum mne prœditus; hrafn enn hvassleiti 

Bdr. 12. 
hvat, n,, pron, interr, et ind^n, — A) interrogative, nom, hvat — quid? 



149 

acc, hvat — - quid? cur? — Nom. hvat in interroffalione directa, 

e. gr, hvat es þat drauma? Em. 1; hvat þrymr þar? Em. 2; Hlg. 3; 

Hkv. 3; enn hvat er til ráda L. 21; hvat er tídenda? quid novi? 

L. 62 (bis); eodem modo in interroffatione indirecta, e. ffr, fregna, 

,hvat J9fra fylgr þér Em. 7; Mhk. 28. Similiter acc. hvat in in- 

terroffotione et recta et indirecta usurpatur, e. ffr, hvat mun vilja 

hann? Sk. 90; Sk. 22. 114; hvat þarf ek of slíkt at jaga? Mhk. 9; 

cum C07ij. hvat of dyldi þess h^Jdar? Ódr. 2; heyrdi þat, hvat 

valkyrjur mæltu Hkm. 11; Hfl. 3; Bgl. 12; G. 31; Sk. 138. 195. 

Dat. hví = cur? hví nú? cur nunc? L. 62; hví in ijtterroff. directa, 

sequente indic. Em. 6; Hkm. 12; L. 16. 65; Sk. 126; sequ. conj. 

Kkm. 22. — B) indefinite, hvat quidvis, quodcunque; vita vel hvat Em. 3. 
hvata (ad), v., accelerare; celeriter absolvere; skal mærd hvata Hfl. 16. 
hvati, 7W., concitator; hjprleiks hvati prœliator Hfl. 14. 
hvatlyndr, adj., animo promptus; strenuus; hrinda hvatlyndum ror- 

katn fyr bord R. 29. 
hvatr, adj., acer; fortis; strenuus; med hihni hvatum (pro hv^tum) 

Isl. 13; málunautr hvats raildings Hlg. 8; hvatir skatnar, bragnar 

G. 17. 27; h^fdingi hvatra drengja Jdr. 8. — Neutr. hvatt, adv., 

cito cursu Hátt. 78. 
hválf, n., forniœ; concameratio ; í musteris hvkl^ sub concamsratione 

templi L. 36. 
hvárr, hvár, hvárt, prow. adj. — A) interroff., uter? Neut. hvárt, 

utrum, indpit irderroffotionem indirectam, e. gr. veitkat hitt hvárt 

. . . edr . . . Efdr. 19. — B) indejinite, et quidem 1) = uterque; hvárr 

hj^rva snyrtir R. 26; í hvára hpnd sér Bdr. 11; þrír med flokki 
. hvárum Jdr. 20; jafntrúr hvárra hdi Mhk. 10; 2) = utercunque, 

utervis; þó at hváru utxd est G. 32; Jdr. 3; at hváru Efdr. 19; 

3) - altertder; hvórir (pro hvárir) drepa þar adra Sk. 152. 
hvárrgi, hvárgi, hvártki l. hvárki, pron. indef, neuter. — 

Hvártki /. hykrki — nequ£; hvártki upp edr nidr nec sursum 

nec deorsum R, 27; Hr. A. 8; hvárki blót né eidar L. 71; L. 20; 

hvórki (pro hvárki) skrum né skjal Sk. 7; Sk. 37. 61. 
hvárrtveggja /. hvárrtveggi, pron., iderque; á hvárritveggja 

hendi Bgl. 16; hvárttveggja utrumque Efdr. 19; hváru tveggja 

(tniesi divisum) sprundi ^dr. 14. 
hveára, f, femina ffigas; brynju hvedra /un'a loricœ i. e. securis; 

Vidrir brynju hvedru i. e. prœliator Rdr. 11. 
hvedrungr, m., gigas; de Lokio Yt. 47, ubi hvedrungs mær flia 

Tjokii, i. e. Hela. 
hveim, dat. sg. ítuisc. pron. indejin. * hva; hveim cuique Mhk. 10. 
hveldr, vid. hvelfa! 
hvelfa (fd), V., arcuare, concavare; stétt á sk^rum hveldau (pro 

hvelfdan ut concentui syllabarum satisjieret) skeidarhúf conscendisti 

latus navis coassationibus convexum Hr. A. 2. 



150 

hvelvala, /., vertebra rotunda; hvelvylur markar vertebrœ campi, 

i, e. lapides þdr. 6. 
hverfa (fd), v,, vertere; hverfái at sór mækis hlut Yt. 25. 
hverfa (hvarf, horfinn), v., se conve^iere aliquo; hverfa at landi 

Vkl. 15; hverfa til blóta Vkl. 9; hverfa fram procedere (in prœlio) 

Bgl. 3; hvarf af lífi á munvega e vita suhdutius est ad sedes bea- 

toruin Snt. 10; hvarf frá Upps^lum ex Upsalia evanuit Yt. 42; 

hvarfat aptr domutn non revertdt Vkl. 6; horfinn foldar beinum 

i. e. lapidibus obrutus Yt. 88. 
hvergi, adv., nusquam; Hr. A. 12;.Edr. 9. 82; Kkm. 22; L. 21. 80. 

92; Sk. 108. 115. 161. 
hverlpgr, m., liquor lebetis; í hverlegi gálga farras in liqnore lebetis 

Odiniani, i. e. in carmine Hlt. 1. 
hverr, hver, hvert, pron., et substantivi, sœpe quidem cum geni- 

tivo conjuncti, et adjedtvi viribus fungitur. — A) iriterrogative; quis? 

quisnam? \) in interrogatione direcia; hverr Hkv. 22; Bgl. 10. 11; 

Hrfm. 18; L. 62; Sk. 31. 57. 69. 129; hver mm. f. sg. Sgdr. (>; 

G. 64; hver nom. pl. n. Vkl. 23; hverjum quibusnam L. 62. — 

2) in interrog. indireda; hverr Ilkm. 1; Jdr. 8; Mhk. 29; Sk. 1 13; 

hvern Efdr. 17; S. S. 2; hverjum dat. sg. L. 30; hver n. pl. nom. 

Sk. 203. — B) indefindte; quisque; quHibet; quicunque; omnis; nom. 

sg. m. hverr Yt. 43; Efdr. 13; Edr. 3; Hr. A. 1 ; G.66; Jdr. 8; 

Mhk. 2. 12. 16. 18. 25; Isl. 3; L. 74. 88. 99; hverr 's <]uicumjue 

G. 67; hverr er id. Mhk. 29; hverr sem id. Sk. 177; dcc. sg. m. 

hvern Kdr. 1; L. 45; Sk. 79; dat. sg. m. hverjum Jdr. 9; L. 6. 

20.52; gen. sg. m. hvers L. 20. 32. 71. 93; Sk. 27; Turni. sg. f. 

hver Edr. 17; acc. sg. f. hverja R. 13; dat. sg. f. hverri Hkv. 14; 

gen. sg, f hverrar Hr. A. 6; Hr. S. 4; nom. et acc. sg. n. hvert 

Bgl. 7; G. 46; Bdr. 9; hvert sinn qvxxcunque vice L. 81 ; dat.. sg. n. 

hverju R. 3; Hr. S. 13; L. 40; Sk 68. — Pron. hverr sœpe re- 

spondet vocabulo annarr, e. gr. hverr lá þverr of annan Kkm. 16; 

L. 21; Sk. 152; Edr. 17; af hverjum til annars L. 20; g^rdir 

hvers sem annars facta omnium et singulorum L. 71; G. 46. — 

Neutr. hvert, adv., quorsum? L. 62. 
hversu, adv., quomodo? hversu vegnar quomodo cedet? L. 8; Hkv. 

15. 20; Kkm. 21. 
hvervitna, adv., ubique; Jdr. 7. 30. 
hvessimeidr, m., arhor acuens; hvessimeidr mordlinns qui ensem 

acuit, bellator R. 14. 
hvetja (hvatta, hvattr), v., acuere; stimidare, impeUere cdqrn ad alqd; 

c. acc. pers. et gen. rei, e. gr. hvetja ehn vígs Yt. 21; at hvetja 

ehn heiman Pdr. 1; hvattir heiptar ad iram indtati Jdr. 22. 
hvé, adv., quomodo? Tn sentodia prirnaria usurpatur, e. gr, hvé 

skal leggja? Hlg. 1; Bgl. 9. — Etzam in interrogaiione secundaria, 

e. gr. heyra, hvó . . . Rdr. 1; Hkv. 7; Hr. A. 11; cfr Hkm. 18; 



151 

Hfl. 3. 19; Bgl. 7; G. 8. 71; Hr. S. 3; ef vissi viáfarar ossar. 
hvé . . . Kkm. 26. 

hvikkvædi, n., carnien incertœ fidei; ortu hermart hvikkvædi R. 34. 

hvíla (Id), V,, quiescere; es hvílir jgfurr ubi rex sepuUm est G. 26; 
G. 9; fólkit hvíldi hjá Sk. 43. 

hvíld, /,, pax; otiurn; i hvíldum in pace, in sumnw otio Mhk. 7. 

hvína (hvein, hvininn), v,, stridere; hein hvein Hlg. 19. 

hvítingr, m., poculum; cornu potorium; hvítings H^rn femina, 
regina G. 37 (cfr hvitings bylgja í. e, cerevisia, Konráds Rímur 
IV 38). 

hvítr, adj,, albus, candidus; ek heyráa raey hvíta Hkv. 1; strengja 
heit til hvítrar dóttur l^orketils Jdr. 14; fiskastykkit fagrt ok 
hvítt Sk. 40; akrar hvítir agri albicantes L. 94; med hvíta glófa 
Sk. 87; Hr. A. 3; hvítum rítum Hátt. 73; hyr-Baldr hvítra skjalda 
R. 25; Hkv. 8. 

hvórir, vid^ hvárr! 

hvórki, vid. hvárrgil 

hvpt, f, incitatio; alacrita^; hinn 's hvpt líkar cui placet stremntas 
Hkdr. 2. 

hyggiliga, adv., prudenter; caute; létu hyggiliga Hkm. 11. 

hygginn, adj,, prudens; rorkatli hyggnum Isl. 5; hjal hyggins 
Mhk. 15; tæla marga hyggna Mhk. 20. 

hyggja, /. — 1) mens, animus; cogitatio; hyggju stadr sedes animi, 
pectus Snt. 2; hratt hyggju á flótta Efdr. 2. — 2) prudentia; 
byggju gegn Jdr. 43. • 

hyggja (hugáa; part, hugár, neidr. hugat), v, — 1) opinari; putare; 
hykk (=hygg ek) c, acc, et inf Efdr. 3. 9. 25; Kdr. 2; Bgl. 5; 
Kkm. 5; Bdr. 11; Isl. 10; hykk fleygjanda frakkna mjpk traudan 
(o: vesa) Hkdr. 6; eigi hugdak Ellu at aldrlagi mínu (o: verda) 
non credideram EUam tneœ vitœ finem impositurum Kkm. 24; 
hykk, at c. conj, Jdr. 33; Mhk. 22. 24; hugdak, at skyldi Kkm. 28; 
hugdi, at c. conj. Rdr. 8. — 2) scire; hykk h^fudsmenn hingat 
kvámu erkistóli G. 65; hygg rán leidask rekkum þínum Bgl. 11. 
— 3) cogitáre; suspicari; reputare; œdri, en þjód of hyggi G. 62; 
sem fjandinn hugdi L. 16; hugdir þú líkams lygdir? L. 65. — 
4) cogitare; velle; in anim^ habere; (ek) hy gg leyfa vin G. 9; 
hykk meir geta hrídar Isl, 7. — Cum prœpos, et adv. conjungitur 
hyggja e. gr. hyggja á ehu = de aliqua re cogitare; hugdu á mjpd- 
drykkju Hkv. 1 1 ; hyggja a t ehu = cogitare de aliqua re, conspi- 
cere alqd, e, gr,, hugdi at andsvprum Hkv. 4; hygg (ek) at því 
Snt. 13; Sigurdr, hygg at því G. 8; hugdu at Skída Skidium 
eonspexeruiú Sk. 196; hyggja at (adv,), animum advertere ad alqd; 
hygg at, hvé Hfl. 3; hyggi at hvé Hfl. 19. — Reflex, hyggjask sibi 
videri, putare se , . ,; ef einn hverr hyggst ordum skorda L. 92; 
hugdumk (= hugda mik) rísa Em. 1 ; hugdisk upp ganga í lopt 



152 

G. 16; púkaoB slægd hugðist V911 hrekkjum at blekkja L. 45; 

hyggjask umb = considerare, rneditari, e, gr. hyggjunik uiub 

Snt. 13. — Part, prœs, hyggjandi prudetis, cautus; seggir hyggjandi 

Hkv. 11. — Part. prœt, hugdr, neutr, hugat; aninuitus; anirm 

affectus; sœpe est =bene aniniatus, benevolns, simerus; e. gr. annarr 

þegn mér hugítr Snt. 14; gatk hródr hugdan at ferdar prvdi Jdr. 1 ; 

Hallfredr vann sraídat hugda drápu R. 34; neutr, hugat ex animo, 

sincere; raæla hugat Hfl. 14. 
hylhríd, f,, procdla tegndnis; hylja (f,—teginen) reikar Hedins 

tegnven capitis Hedinis, i. e, gcdea; itaque hylhríd Hedins reikar 

procella galeœ i. e, pugna; pl, hylhrídar fMr. 11. 
hylja (liulda), v,, tegere, condere, celare, Refl. hyljast indm, €. gr. 

pndin huldist gódu blódi Márju L. 31; part, hulidr /. huldr, e, gr. 

hulidr sandi arena conditus G. 25; huldr heyvi L. 35; af huldu 

occulte L. 39; hulin fornyrdin L. 98. 
hylli, /., favor, gratia; hylli gods gratia divina Edr. 11. 
hyr-Baldr, m,, deus (Bcdder) ignis; hyrr skjalda -- ignis clipeorum 

i. e. ensis; hyr-Baldr skjalda deus ensium, heUator R. 25. 
hyrna, /. — 1) cornu (securis), — 2) rostrum (corvi); of hyrnu 

þerdi Hkv. 4. 
Hyrningr, m, pr., affinis Olavi Tryggviadis R. 21. 
hyr-NJ9rdr, m,, deus (Njardius) ignis; hóps hyr-Nj^rdr wV aufi 

prodigus R. 35. 
hyrr, m., ignis; hvártki flýr þú hyr né raálm Hr. A. 8; hyrjar Ijómi 

Hr. A. 12; hyrjar leistura i, e, igneis soleis Yt. 39; ^undar hyrr 

ignis Odinis i, e, aladius; kneyfir tundar hyrjar qui gladium vibrat, 

prœliator Vkl. II; þing hj^rlautar hyrjar conventus ensium Vkl. 22; 

hyrjar baugr i, e, cisium fulminans Thoris Hlg. 14. 
hyr-tælir. m,, qui ignem consumit; unnar hyrtælir (tmesi divisum) 

ignem undœ consumens i, e, auri prodigus Isl. 23. 
Hýmir, m. pr., Hymer gigas; áttrunnr Hýrais Hlg. 9; Hvrais - Ymir 

Hkv. 2. 
hæd, / — 1) altitudo; yfir hirana hædir super excdsa coelorum 

L. 67. — 2) dianitm; hæd stóls vex G. 9. 
hæda (dd), v., aeridere, contumdiá violare; heidnir hseddu (Jesúra), 

hæddan slógu L. 49. 
hæfr, adu prœstans; finna hæfra konung invenire prœstantioreni 

regem G. 51. 
hældraépr, adj., ccdce feriendus (ignominiosum epitheton histrionum) ; 

hældræpir halir Hkv. 24. 
hæll, m,, calx pedis; vesa á hæl = ganga á \í2í\ gradum referre; 

vasat á hæl hlid (^ lid?) Bgl. 2; si vera est lectio; cfr ann. ad. h. l. 
hæstr, vide hár! 
hætta (tt), V., cessare, desistere ab aliqua re; fýsumk hins at hætta 

Kkm. 29. 



153 

hœtta (tt), V., perictdo eapanere; c. dat. hætta elgjum oðdÍTedrs 

Hr. A. 7; omieso doá. hœtti (== hœtti sór) Efdr. 5. 
hœttr, <idj.,perictdo8us; difficiUa; c, dat. hœttr vas Gota fj^rvi Ódr. 4; 

hœttr harmr Jdr. 14; hætt es at frétta til hans Efdr. 19; Bgl. 13; 

G. 59. 
hœfa (fd), V. — 1) spectare ad aliqxdd. — 2) assequi, œquare; ekki 

hœMi hildings mildi lAeralitaiem regis mhH œquavU R. 12. — 

3) convenire alicui, decere aliquem; c. dat. pers. hugdjprfum hœfir 

Hkv. 21; þór hoefir Bgl. 10. 
hœfir, m., hos, taurus; hjprr hœfis cornu Yt. 28; hœfis hausfleiun 

Isl. 16. 
hœgr (hœgr L.), adj. — 1) pktddus; h^fginn hœgr L. 12. — 2) faÆs, 

affabíUs; ekki var hann hœgr Mhk. 7. — 3) cBquabUis; hægar rásir 

dœgranna cBquabiles cursus dierum L. 67. — Compar. hœgri (hægri) 

dexter; til handar hægri L. 68. 
hœla (Id) (hæla Sk.), v., laudibus efferre; c. dat. skylt er þvi at hæla 

Sk. 31. 
Hœli, n. (?) pr., arx in Normandia sita (hodie Mont S.i Jáichd); 

á Hœli Vkv. 10. 
hœlih^l, n., noxa gloriosa; ryds hœlibpl noxa ferrugims famjosa, 

i. e. cos Rungneri Hlg. 20. 
Hœnir (Hænir Sk.), m. pr., detis ex genere Ansium; Hœnis vinr 

i. e. LoJdus Hlg. 3. 7; hugreynandi Hœnis id. Hlg. 12; hann bardi 

Hæni i hel Sk. 179. 
hoeverskr (hæverskr), adj., urbaniis; decorus; hæversk læti Sk. 68. 
h^dr, m., pugna; beUum; st^dva h^d sistere pugnam Rdr. 10. 
hpfdingi, m., dux; princeps; prœtor; h^fdingi drengja Jdr. 8; Jdr. 9; 

h^fdinginn engla ok manna (d>eus) L. 28; s^gdu Armód vesa h^fd- 

ingja Jdr. 21; h^fdingjar hraustir Jdr. 20; frágum fimm hpfdingja 

sitja at Jómi Jdr. 6. 
h^fgi, m., sopor; h^fginn rann á þenna heimsstýranda L. 12. 
hpfn, f, portus; hrein h^fn Hrfm. 5; hpfnura fjarri proctd a portubus 

R. U. 
h^fud, n, ~ 1) caput; sló h^fudit á Sk. 128; fell at hpfdi prœceps 

cecidit Rdr. 4 ; ór h^fdi audar beidi G. 37 ; ór h^fdi prest G-. 5^ ; 

kom breidu h^fdi und . . . latum capuí condidit sub . . . Þdr. 17 ; 

h^fud ok bendr manna Bdr. 5; heiaingjar skóku h^fudin L. 53; 

at hpfdum bragna Vkl. 16; Hkv. 10; Bgl. 13. ~ 2) Aomo; h^fud 

heiptrækt hamo vindex Yt. 49. — 3) capxxt ; princeps ; máttigt h^fud 

áttar ydvarrar (de Olavo Sancto) G. 8 ; h^fud vina amicorum prin- 

cipesy amid prœstantissimi Bj. 1. — 4) rostrum navis; raed gin^ndura 

hpfdum Hkv. 7. 
hpfudbadmr, m., progenies; oáíc. h^fudbadm Yt. 54. 
h^fuddróttning, f., princeps reginarum; h^fuddróttningin L. 54. 
h^fudengill, m., archiangdus; h^fudengillinn (Gabrid) L. 29. 

20 



154 

h^fndfetill, m., fremm; ncieít h^fadfethiin Yt. 18. 

h^fudj^furr, m., prínceps regum Kdr. 5. 8. 10 (nW vox per tmestn 

scripta ed), 
h^fuékirkja, /., templum caihedrale; h^fudkirkjur virki skrýddar 

Edr. 25. 
hpfudnidi, m.y cognatus primarius; gen, sq, hpfudnidja; Randyés 

h^fodnidi cogaatus Randheri, i, e. paier ítandoeri, Ermanaricus; 

rann Randvés hpfudnidja Rdr. 3. 
hpfudsár, n,, vulnus capití injlictum; hpfudsára xSgnarbára i. e, cruor 

fir. S. 9. 
h^fudskáld, n,, princeps poetarum; a£c, pl. h^fudskáld G. 12. 
h9^udskJ9ldungr, m., rex augustismrvHs; gen. pl. hpfudskjpldunga 

Bdr. 11. 
h^fudsihadr, m., vir Hlustris; acc, pl, hpfudsmemi heitns (de papa 

et cardinaHbus) G. 65 ; yegr (honor) hgifudsmanna Isl. 22. 
hpfudstafn, m^ ceroix; calva; á h^fudstafni hrafni in capHe (aln: 

in rostro) corvi Hfl. 11. 
h^ftiirligr, adj,, gravis; ekki h^fagligr gravis dolor Snt. 2. 
hpfugr, adj,, gravis; hildingr þá h^fgan aud í golli raudu rex graves 

rubri auri d&vitias accepit Edr. 30. 
^9SS'> ^'^ verber; plaga; hpggit ball honum Sk. 163; hann fékk 

h^gg Sk. 125. 178; hart h^gg Jdr. 26; h^ggit þad Sk. 126; bída 

hpggs Hlg. 17; h^ggin þrjú Sk. 130; Sk. 167. 168; geirvidir hgggum 

ramroir pugnatores validos ictus inferentes Jdr. 25. 
hpggrammr, adj., vcdidos ictus inferens; Jdr. 34. 
hpggva (hjó, h^ggvinn), v., cœdere; percvtere; ferire; hpggva bú 

þegna Bgl. 11; Jdr. Á2) c. dat, h^ggva bprrfum í gras Isl. 12; 

hann hpggr jptuninn Sk. 173; skatnar hpggva í skjpld Hkv. 21; 

hverr veit, nema h^ggvi kóngínn Sk. 129; hjó þjódir Ódr. 9; 

hjó birki barklaust Ódr. 5; hjó stórt Isl. 26; hjó tilSkída h^ggin 

þrjú 9k. 130; Sk. 155. 170; hjoggum vér med hjprvi Kkln. 1 sqq,; 

heggr lá h^ggvinn Efdr. 6; hlymþél hreggi h^ggvin t^dr. 6; h^ggnar 

hendr Rdr. 4. 
H^gni, m, pr, — 1) regulus maritimus; í Hpgna Rdr. 10; Sk. 88. 

113. 114. 115. 116. 117. 118. 126. 176. Ejus nomen in circum- 

locutioníbus ad res betticas spectantihus sœpe usurpatur, e, gr. H^gna 

mær i, e. Hildr BeRona, pugna ; est itaque hjól H^gna meyjar clipens 

Rdr. 2; Hpgna meyjar vidr arbor pugnœ i, e. bellator Hlt. 9; Hpgna 

hrarr arundo Hognii, gladius Yt. 38 ; H^gna vádir lorica Hkdr. 2 ; 

H^gna kufl i. e. galea Kkm. 10. — 2) filius Gjukii; Sk. 84. 
hpldr (apud recentiores h^ldr), m., colonus Hber; proprii agri ara- 

tor; civis; vir; acc. sg. hpld Isl. 25; nom. pl. h^ldar (l. h^ldar) 

Ódr. 2; R. 5. 17; Edr. 23; Hr. S. 12; Sk. 37. 198; acc. pl. of 

hglda inter viros Kkm. 15; Jdr. 30; Isl. 20. 26; Hrfm. 19; Sk. 83; 

dat. pl. h^ldum G. 6; gen. pl h^lda Hkv. 8; Gldr. 7; Em. 1; 



J 



155 

Vkl.4. 12; Bgl. 12; R. L9; Edr.22.27; G. i; Kkm.6; Hr. S. 9; 
Sk. 152, 

Hplgabrúdr, f,, Holgii JiLia, Thorgerda; frák H^lgabrúdi œda él 
Jdr. 32. 

Hplgi, m. pr,, Jdolgius, rex tíalogalandiœ; (naær) H^lga ættar tnr^o 
ex Halogalandia oriunda Hkv. 14. 

h^ll, /.^ œdes; aula; hpll bifdisk Þdr. 17; L. 90; gakk í h^U Em. 7; 
Sk. 90; frá Herjans hpllu Kkm. 29; Ódins h^llu nœrri Sk. 66; 
inst í hpll (dat.) Sk. 71. 73; Sk. 184; í hæstri hall (pro h^ll) 
Krists in cœlo G. 1 1 ; und h^U sólar suh œde solis, súb cœlo 
K 10. 11 cett.; til hallar Hkm. 14; G. 5; Kkm. 25; Sk. 107; 
á hallar gólfi Sk. 148; vedrs hallar (i. e. cœli) vísi G. 2; geisli 
gods hallar radius aulœ divinœ i. e. Olavus Sanctus G. 7; hallar 
gandr l. lífgalli í. e. ignis Hr. S. 10; Hrfm. 11; hávar hallir fellu 
Hr. S. 11; Edr. 22; varda hallir Hr. A. 12; gallopnis hallir œdes 
aquHœ, rupes, unde manntælir halla gallopnis i. e. Thor Pdr. 3. 

h^nd, /. — l)manus; hpnd Óláfs vann þræl gods heilan G. 61; 
stytta hpnd Bgl. 12; i hvára h^nd sér Bdr. 11; rétti skítna h^nd 
Sk. 123; ór siklings hendi Hkm. 5; med hamar í hendi Sk. 46; 
á hvárritveggja hendi Bgl. 16; noni. a^cc. pl. hendr Hlg. 7; Bdr. 5; 
Rdr. 4 ; Edr. 8 ; í h^ndum Hlg. 7 ; handum (pro hpndum) Bgl. 6 ; 
handa hrapmunnum *. e. digitis velodhus tdr. 16. — 2) lacertus, 
brachium; hafdi und hendi sub ala portavit R. 28; miklar hendr 
ok sídar Sk. 8. — 3) vires; rohur; hergauts hendr vires prœlia- 
toris Snt. 11; herr neytti handa exercitus vires intendit Bdr, 6. — 
E voce h^nd, ciérn prœpositione quadam conjuncta, novœ prœposi- 
tiones, quas compositas appellamus, oriuntur; hœ vd cum dat. vel 
cum gen. conjungi solent; e.gr. af guddóms hendi divinitus L. 23; 
beríi af hendi proferre Hdr. 9; koma at hendi ehm invadere 
in aliquem Yt. 3V; Jdr. 14; ganga á hpnd ehm alicui se dedere 
Edr. 21; fara á hendr Dpnum adversus JDa/nos ferri Kdr 3; standa 
á hendi mér mihi instare Snt. 18; binda harm á hendi ehm 
aliquem dohre impedire Jdr. 3; fyr hpnd ehs nomine alicujus, 
pro aliquo Rdr. 11; til hægri handar guds ad dextram dei L. 68; 
þér til handa ad te, tíbi Hr. A. 3; L. 26. 

H^rdar, m. pl., incolœ Hordalandiœ; gen. Hprda Hkv. 14; Vkl. 6. 17; 
Hr. A. 1; R. 34; G. 15. 21. 39. — Hprdar viri universe Þdr. 11 
dicuntur, uhi Hprdar hard-Gleipnis bords viri a Fenrero oriundi, 
i. e. gigantes; bard Hprda hardgleipnis bords terra gigantum 
Þdr. 11. 

Hprdavinr, m., amicus Hordensium; de Olavo Tryggmi JUio Ódr. 1. 

hprgbrjótr, m., demolitor delubrorum Ódr. 3. 

hprgr, m., ddubrum (non tectum); hafa brúna hprg (i. e. caput) 
borinn Yt. 28; brenna blóthus ok h^rga R. 9; hprga herr populus 
ddvhrorum, i. e. populus ethnicus, pagani Edr. 19. 



156 

Hprn,' /. pr,, nomen Freyœ deœ; hvítings H^rn dea poctda mini- 

etrane, i. e. femina (de maíre Sigurdi Hierosclymipelœ) G. 37. 
h^rr, m. — 1) Unum; linteum; h^rvi prúdr linteo ornatus R. 35. — 

2) nervus arcús; h^rvar báru prvar af bogum nervi sagittas ex 

arcubus eapulerunt Hfl. 13. — 3) lagueus lineus; h^rva Sleipnir equus 

laqueorum, i. e, paJtíbvlum Yt. 22. 
hpsfjadri, adj., cœeiis plumis; (enn) hpsQadri cineraceus (vducris), 

i. €. corvus Hkv. 4. 
h^ss, adj., cœsius; canus; lllfr enn hpsvi Em. 6; bera hpsvan serk 

hrisgrimnis Hlt. 8. 
h^ttr, m., petasus; pHeus; herjans hpttr Sk. 60; grár h^ttr petasus 

cineraceus i. e. galea; laust grán h^tt á greypum hreini gnipu 

^dr. 13. 
hptudr, m., osor; varrbáls h^tudr inimicus auri;vir Itberalis Hr. S. 1. 



L 

idgj^ld, n. pL, remuneratio, pretium; sunar idgjpld Snt. 16. 

Idi, m. pr., gigas quidam, filius Olvaldi, frater Thjassii; Idja glysmál 

splendtda loquela IdU, i. e. aurum (cfr SnE, AM T 214) Bj. 4; 

Idja setr vocatur Gandvikia Þdr. 2. 
idr, n. pl., exta; viscera; um blásin idrin L. 77; í idrum gladrar 

jungfrú L. 31. 
idran, /., pœnitentia; fyr idran sanna L. 83. 
idri, compar. (=r innri), interior; sár en idri vtdnera interna, i. e. 

peccata Edr. 28. 
Idunn, /. pr., Tduna dea; Id-unn ttnesi divisum Hlg. 10. 
idvandr, adj. — 1) sedvlus, gnavus R. 24. — 2) bonus, optimus; 

idvandr Eristr G. 4. 
if, n., dubium; plur. hver sé if, nema . . . Vkl. 23. 
iflaust, adv., sine dubio, certo; G. 4. 71. 
ifunarlaust, adv., sine dvbio, indubitate L. 50. 
il (gen. sg. iljar, n. pl. iljar), /, planta pedis; fló und iljar Hlg. 17; 

ilja blad Rdr. 1 ; ilja brú fjalla Finns vom plantis gigantis svb- 

jectus, i. e. clipeus Hlg. 13; ilja gaupn vola plantarum rdr. 3. 
II, / pr., insiUa quœdam Scotiœ ab occasu solis sita; a^c. II Hrfm. 7. 
ilbleikr, adj., pede paUido, fxdvo; dat. sg. ilbleikum orra G. 43. 
illa, adv., male; vix, œgre; illa er talat Sk. 119; Mhk. 18.24; eigi 

líka sér illa sibi minime displicere Jdr. 13; unir vid illa œgre fert 

L. 15. 
iUmæli, n., contumelia verborum; reka illmælis Isl. 23. 
illr, adj. — 1) malus; hugr manna gjerisk illr G. 58; illr af aurum 

propter divitias m^alignus Jdr. 36; illur g^rdist kudr Sk. 34; enn 

illi Ása-Þórr Sk. 46; ilt mein Efdr. 26; él et illa Jdr. 32; vid iUan 



167 

draum Rdr. 3; af illura draumi Sk. 44; gjalda órád illri þjódu 
R. 8; garask ehm at iUu malo esse aUcui Eidr. 15; ills þegns 
efni Snt.ll; batna illra meina Sk. 202. — 2) d^icilis; þeygi var 
8já aflausn ill Mhk. 29; ilt vas eins at gæta Kkm. 8; Ekra. 22; 
Jdr. 26. 

illúdigr, adj.y iniquus, malevolus; c, daJb. illúdigr oss Hkm. 15. 

ilma (md), v,, fragrare; gr^s ilmandi L. 93. 

Ingi, m. w., rex, filius Haraldi GiHi; fyr Inga G. 8. — Etiam pro 
appeUaJitvo usurpatur Ingi /. ingi = rea;; e. gr. óþjódir Inga impróbi 
popvli regis (Scotiœ) Hrfni. 15; dat, sg, þrekhv^ssum inga (de rege 
ConstanUnppolitano) 6. 49. 

Ingibjprg, /. pr., filia ThorketHli "Leira"; acc. Ingibjprgu Jdr. 45. 

Ingifreyr, m. pr., Freyer deus; áttir Ingifrey b cognati Freyerr, i. e, 
dii Anses Hlg. 10. 

Ingjaldr, m. pr,, rex Upsaliensis; acc. Ingjald Yt. 39. 

-inn, -in, -it, articidtis substantivis suffixus, rarius apud veteriores, 
saspius apud recentiores (Lilja, Skidarima cet.) invenitur, Etiam in 
vocativo formœ suffixo prœditœ usurpantur, e. gr, yfírbjódandinn 
engla ok þjódia L. 1. 10(); mildin sjálf! L. 95; cfr prva lundrinn 
ríki! Sk. 26; seima lundrinn fridi! Sk. 92. Tn ejusmodi lods inn 
potius tamen ad adj, referendum est. 

inn^hinn (art, prœpos,), e, gr. Sk. 180. 

inn, ádv., intro; tntus, intra; inn koma Em. 3; Sk. 46; ganga inn 
Isl. 8; inn í h^ll Sk. 184; cfr Em. 4; L. 78; Sk. 77. 185. 186. 
Compar. innar; hrukku innar in interiores recessus atrii fugitarunt 
Sk. 182; Sk. 108. 

inna (nt), v. — 1) palam pronuntiare, proferre; referre, narrare 
inna út alla gledi eloqui omne gaudium L. 64; R. 29; 6. 56; Sk. 93 
mál, sem innik G. 7; innir til vid Skida SMdium alloquitur Sk. 166 
sem int er mér Sk. 10. — 2) facere; prœstare; innist ekki annat 
gott L. 2; ógnar innendr i. e. beUatores, viri G. 51. 

innan, adv. et prœp. — A) adv., intus, intro; (hirzla) innan hol sem 
kista Sk. 14; Hdr. 4. 7; G. 29; L. 27; Sk. 13; innan í iypting 
Hr. A. 7; innan í einum ormi L. 15; um hjartat innan intus circa 
proecordia, i. e. circa intima prœcordia L. 80. Cum prœp. fyr 
conjungitur innan (vide fyr); fyr innan c. acc.-~intra G. 13. — 
B) prœp. c. gen., intra; innan bords intra navis latera Efdr. 14; 
Hr. S. 15; innan iands Bgl. 11; innan hirdar L. 48. 

innanlands, adv., in patria, in ipso regno Hr. S. 18. 21. 

inndrótt, f, satellites aulid; Hr. A. 9; vid indrótt sína Hkv. 15. 

inni, adv., in cedibus, sub tecto; hér inni Hkm. 16; áti ok inni L. 1; 
Yt. 33; ílkv. 6; L. 27; Sk. 91. 

inni, n., œdificium, habitaculum; 9II innin Hr. S. 11. 

innmáni, m., luna, quœ intus est in aliqua re; ennis innmáni luna. 
ftofiti inclusa, i. e. octdus Hdr. 3. 



158 

innsigli, n.y sigtUum; aiffnum; at hpldnu iasigli salvo signo L. 33. 
innstr L instr, adj, superL, intimus; ívarr sitr instr Sk. 79; af 

innstum rótum L. 50; inst i b^U in iniima parte cUrii Sk. 71. 73. 
Innþrœudir, m, pL, incolœ ThrondhdnMœ mterioris; dat, Inn- 

þrœndum G. 17. 



í, prœp, et adv., in; inter; ad; cum; etc. — I) Prcep. í — in, c. dat. 
conjungitur, ubi de loco, quo aliquis L atíquid est, de statu cujusvis rei 
L personœ, de temporis momento, sinul., sermo est. — 1 ) Usurpatur 
igttur i prcepositto ad locum, vbi est L fit aliquid, indicandum 
sœpissime cvm nom. propr. locorum, e. gr, i Limafirdi Yt. 22 
í Nóregi Yt. 51; í Valh^Ilu Hkm. 1; í Danmarku Odr. 5; Yt. 44 
Hkv. 7; Hlt. 3; Vkv. 2. 4. cet.; Bgl. 8; Edr. 4. 30; G. 31. 34 
Kkm. 2. 4. 6 cet.; Hr. S. 10; L. 27; Sk. 7. 35. 188; eodem modo 
cum nomdn. locorum appellativis , vdid i ranni Rdr. 3; 6. 10 
í heirai Hr.A.9; G. 2; L. 12. 19. 36. 70; Sk. 116; cfr RávAl 
Yt. 7.34; Hkv. 16; Gldr.8; Hkm.6; Odr.4; BgL17; Hr.A.8. 12 
R. 26. 31 ; Edr. 2. 19. 22. 29. 31 ; G. 11. 23; Kkm. 10. 20. 24. 29 
Mhk. 5; Hr. S. 6. 11. 14. 16; Hrfm. 2. 13. 20; L. 1. 36. 69. 100 
Sk. 36. 40. 56. 68. 71. 73. 75. 91. 110. 184. Etiam cum nomimbus 
animardiwn, in quihus alúpnd inesse dicitur, vel cum appdlaiionibus 
partium corporis L animœ, quibus aliquid retentum vel quoM indu- 
sum esse putamus, prœpositio i umrpatur, v. c. i Hpgna Rdr. 10; 
í Ellu Kkm. 27; í syni mínum Snt. 11; í honura Sk. 34. 100; 
í hpnduin Hlg. 7; í hendi Sk. 46; í hausi Hlg. 19; Hkv. 5; í fj^rnis 
st^Uura Bdr. 7; í tpnnum Sk. 155; í brjóstum, brjósti L. 4tí. 78; 
Sk. 58; í hjarta L. 95; í klóura Hkv. 3; í hug Mhk. 4; í ódar 
ranni Sk. 6. Pariter alia, quibus aliquU L aliquid coritinetiir, circum- 
ihtur, circumfundiJt.ur , per prœp. i c. dat. indicanlur, v. c, i geral- 
isham Hlg. 2; í einura orrai L. 15; í reidu Sgdr. 3; í dreyra 
Hkra.l5; Kkm. 9; Jdr. 40; Isl. 10. 13; cfr L. 9; Rdr. 4; Hkdr.8; 
Efdr, 15; Isl. 14; Kkm. 2; Hkra. 7; Jdr. 31; Isl. 7; L. 2. 3. 22. 
31. 53. 54; Sk. 132. 199. — 2) í := inter; i Sudreyjum inter Hebudes 
Hrfm. 10; í Mi Girkja G. 44; í fólki Jdr. 26; í flokki Bgl. 2; 
í flótta Hr. S. 8. — 3) Hac . prœpositione c. dat. etiam significaiur, 
qua tempestate, (cfr infra mom. 8) aliqmd factum sit, e. gr. i byr 
vento secundo Kdr. 7; Jdr. 33; í vedri ódu Edr. 5; í pldugangi 
Edr. 16; í logni Mhk. 13; í hreggi Mhk. 21; í fýlu ok frosti, í 
myrkri L. 73; í bylja kasti L. 81. — 4) Conditio, status, affedus, quo 
aliffuis L aliquid iditur, per prœp. í c. dat. exponitur, v, c. i kunnleik 
Hkv. 19; í bródur stad Snt. 16; í fpstura þokk duro animo Snt. 18; 
í h^stri fridarsýn G. 63; vesa í vexti Kkra. 10; í hvíldum Mhk. 7; 



159 

í kyrduto Hr. S. 5; L. 1. 6. 21: 77. 79. 81. Ö2. 86. 91. 99. 100; 
Sk. 28. 128. 195. — 5) Res l. ratío, quttí cdiquid tffidtur, prœp, í cum 
dcct. sign^atur, e. gr. lét skella í iólki Sk. 130. 151; í slíku 
talibUs rehus L. 42; í hófi moder'ate Bgl. 12; í prýdi pulchre L. 7; 
í skyldu ex debíto L. 14; í strara^titi reikan in mcillatiöne i'espon- 
sotUm L. 17. Sœpe de variik modis hquendi et de concinnitate 
v&rboHmi, velut í ördum (=: mieð: örítum) 8k. 4. 12. 98; í krædi 
L. 93. 98; cfr Hr. A. 1. 11; Edi*. 4; Gr. 57; L. 3. 95. 97. — 6) Ad 
ea, éx qidbus aUquid GOJtsÍat, rignijicanda práp, í cum dat. Usur- 
patúr, V, c. áudr í goUi rátidu Edir. 30; eining í þrénnutu greiuum 
L. 1. 100; miskunn í höldgan þinni L. 32. — 7) í cum dat.~abL 
respectús apud Latihos, ét sic quiáem cum ndjÍBctivís cónjUngiktr, 
e. gr. hvass í greinum Sk. 9; hagr í smidju Sk. 82; Sk. 83. 124; 
miHni í heráirauUurli Jdr. 8; í sksferleik, í végsemd L. 7; L. 25. — 
8) Tempora, quibus acddit aliquid, per prœp. í cum dat. indi- 
cantur, i). C. í suriiarö broddi Edr. 5; í dólrod tempore matídino 
Hátt. 77; í kveldi Sk. 108; í úmbúd Mhk. 19; í Íqt Hlg. 13; 
IsL9; Edr. 12; Sk. 94; í kndláti Jfesú L. 60; Bgl. 14; G. 64; 
L. 8. 59. 64. 66. 70; Sk: 160; í her in béUo Kdr. 2; í b^d Efdr. 
10. 18 ; cfr Hkv. 21 ; Ódr. 4; Kkm. 5. 1 1, et sic sœpissiníe in pu^nœ 
circUHnlocutiönibus, iýelvá í svetda liaumi Rdr. 3; í dyn Skpglar 
Gldr. 5; cfr Hkm.8; Hlt. 9; Hfl. 8; Sgdr. 2; Vki. 1; Efdr. 4. 24; 
Hr. A. 8. 14; k 22; 0.13.52.93.54; Kkiri. 18. 22. 23; Jdr. 29. 
30; Isi. 5. 13. 17; Hr. S. 8; Sk. 147. — 11) Prœp. í -- in, ad, cúm 
<2ceus. conjundá motúm ad locUm signijicat. — 1) Hcec igitur con- 
gtrudtio sœpe sequitur verba l. locutiones, quibus notio aliqua motus 
inhceret, velut vef^ba movendi, ferendi, jadendi, mxttendi, ferieridi, 
eundi, projiciscendi, veniendi, cadendi, dissúiendi, simil.; velut c. verhis 
bera L. 91; Hr.A. 7; berja Jdr. 32; Sk. 179; beygjast L. 66; 
biiMa L. 64; bita Kkm. 10; bjóda L. 64; sjálfbodinn í sess Sk. 92^ 
blekkja L. 45; bregda Hkm. 5; bresta í tvau Efdr. 28; bresta af 
rót f kvistu L. 20; detta Sk. 164; dreifast L. 72; falla Kkm. 3. 19; 
Jdr.33; Sk. 104; fara Bgl. 9; tíkm. 2; L. 16; Sk. 165; fá slag í 
augat Sk. 139; feta L. 92; fleygja Sk. 179; færa L. 5; Sk. 174; 
ganga Vkv. 13; R. 27. 28; Edr. 11; G. 16; Jdr. 26; Isl. 21; Sk. 90; 

fanga ehm í drauma G. 28; ganga í hag, vil Sk. 64. 116; gefa 
k. 104; geysa Hr. A. 2; girnask Mhk. 27; grípa Jdr. 27; hafa, 
hafa út, Yt. 19; Sk. 103; halda Hr. A. 10; hefja upp Snt. 20; 
berda herferdir Hrfm. 14; hlaupa Yt. 2; hníga Bj. 7; hvína Hlg. 19; 
hrinda Hr. S. 11; hpggva Hkv. 21; Isl. 12; kasta Sk. 42; kljúfa 
Sk. 145; koma (transit.) Hlg. 9; G. 65; koma (intrans.) Em. 2. 3; 
Snt. 13. 17; Vkl. 5: Hr. A. 4; L. 23; Sk. 38. 46. 66. 146. 170. 
172. 188; leggja G. 22; Kkm. 13; Sk. 67. 114. 165; leggjask 
Mhk.24; leidast L. 62; leita Mhk. 29; lída L.27; Ijósta Þdr. 15. 
17; lúta 181.25; nema Bdr. 11; þressa L. 10; reka L. 19. 73; 



IfiO 

Sk. 162; senda Hr. S. 18,; setja Edr.27; L. 96; Sk. 195; skjótast 
Sk. Ul; slá Sk. 168; ^l^ngva G.45; sofa i hel Mhlf. 8; steypa 
L. 72; stinga Hkv. 10; Sk. 175; svikja L. 43; scekja Mhk. 7; 
s^kkvask L. 9; taka Sk. 156; tœla Sk. 2; vada Hkv. 20. — 2) Apud 
recentiores i cum acc^ nonnumquam pro i cum doi, murpaiuT, v. c, 
í bringu ok herðar L. 56; i lopt Sk. 43; í hana Sk. 194. — 
3) Temporalem quoque vim haba prœp. i cum acc.j e. gr. i sinn 
et fímta R. 31; í kveld Sk. 50; í gærkveld Sk. 32; i alla QÓtt 
Sk. 190. — III) Cum adv. sundr prap. i conjungHur Bdr. 7; 
Sk. 67. 152. 193 - lY) AbaolvU l. adverbialiter i usnrpaiur Mhk. 3; 
Sk. 38. 69. 103. 106; þar í Sk. 121. 197. 

ibyggvari, m., incola; dat. pl. ibyggiirum L. 71. 

ífa, /. pr., Jluvius quidam; acc. Ifu Kkm. 4. 

ifJ9rr, adj., cui vita ineat; vivus; reyks r^suðr trað Ingjald ifj^rvan 
Yt. 39. 

ifrá, jorofp. = frá; scepiasime cum adverbHs, v. c. utar ifrá Sk. 74. 
80. 81. 82. 84; ofan ifrá Sk. 170. 

ilendr, adj., in terram egreesus; redux; Kdr. 8. 

imunborð, n., tabvla pugnœ (imun, /., pugná), clipeus; imunbords 
vedrgoedir Vkl. 10. 

ímundis, /.^ dea pugnarum prœses; nom. pl. imundisir (tmssi di- 
visum) Hlg. 17. 

írar, m. pl., Æberni; gen. pl, \tb, Ódr. 9; R. 6; Kkm. 19. 

írland, n. pr., Hibenvia; stýra Irlandi Ekm. 16. 

isabrot, n., fradio L dissolutío glaciei; tempus, quo glacies difrin- 
gitur, ver, oBstas; vid isabrot asstate Hfl. 1 (alii vertunt: ísabrot, 
/., = isa braut, via, terra glaciaUs, i. e. Islandia). 

ísaland, n. pr., Islandia; á Isalandi Sk. 95. 96. 

isarn, n. pl., tda (ferreá); ísarn glumdu Hkv. 8. 

ísarnleikr, m., Ivdus armorum; pugna; at ísarnleiki Hlg. 14. 

ísland, n, pr., Tslandia; R. II. 

iss, m., glficies; iss randa glacies drculorum, i. e. clipeus Hlg. 17; 
traudla ^s gengt á is of vár Mhk. 12. 

ísugr, gladalis; ísugar bárur Jdr. 16. 

ísungj:, m. pr., reæ quidam; ísungs synir Sk. 81. 

ítr, adj„ sptendMus; eximius, prcestans; ítr Óláfr G. 7; Pdr. 17; 
R. 2JI; G. 21; Isl. 15: c. gen. ítr lista artium peritus R. 11; leysa 
ítran brag G. 71; G. 54; vid ítra inndrótt Hkv. 15; Hkdr. 6; 
Jdr. 4; ítrum Óláfi G. l; G. 66; vinir ítrs jpfurs Efdr. 14; G.47; 
ítrir menu Edr. 4. 

ítrból, n., sedes splendida; splendidum cubUe; ítrból sólar i. e. coghm, 
et gramr sólar ítrbóls deus R. 33; ítrbóí dalreydar aurufn, quar^ 
eydir ítrbóla dalreyáar vir liberalis Hrfm. 7. 

ítrfermdr, part. compos. (ferma =:= oneraré), splendide onusius; réd 
itrfermdum Ormi Efdr. 16. 



161 

ítrgedr, adj., gemrosus; lof itrgeds Oláfs G. 10. 

ítrmadr, m,, vir nobilis; ítrmanns konan femina generis nohHitate 

clara Jdr. 15. 19. 23 cet, 
íþrótt, /., arsy virtus; gafumk (= gaf mér) íþrótt Snt. 23; hersa 

íþrótt ars dwmm, ars mdlitarii, et hugr hersa íþróttar animus 

bellicosus Þdr, 13; acc, pL íþróttir fortiafacta Hkv. 1; R. 25. 
ívá, /. pr., fluvius Jotunheimiœ; Ivu nes promontoria prope Ivam 

Þdr. 12. ^ 
ívarr, m. pr, — 1) rex, cognomim enn Vídfamni; Sk. 73. 79. 137. 

138. 139. — 2) beinlausi appdlatus,filius Ragnaris lodbrókar Kdr. 11. 



J. 

Jadarr, m, pr., regio JS'orvegiœ; of Jadar Hkv. 11; at Jadri Jdr. 17. 

jadarr, m,, exíremita^; ora, margo; regio; med Blálands jadri 
Hr. S. 21; jprd med jadri élsnœrdum terram cum ora proeeUis 
afflicta, i. e, totius regni fines Hátt. 79; und sólar jadri siíb reqione 
soUs, sub coslo Efdr. 13. 

jafn (^fn, jafnt), adj, — l) œquaUs; par bonitate; skinn gjerdusk 
jpfn pelles factœ sunt œque pxdchrœ R. 30 — 2) cequus; hitt telk 
jafnt id œquum censeo Kkm. 23. — 3) talis, tantus; engi vurdu 
jpfn tídendin nuUa exstitere tanta nova L. 34. — Neutr, jafnt jyro 
adv,=perpetuo; œque; jafnt of allan aldr Bgl. 16; jafnt sem 
perinde ac Hr. A. 9; jafnt ok sídan œque atque eævnde L. 6. 

jafna (ad), v., œquare; jafnask vid ehn Édr. 29. 

jafnaldra, adj., œqualis; ejusdem spatíi temporis teygdi tvá jafnaldra 
tima extendit tempora bina et œqualia L. 6. 

jafnan, adv., perpetuo; assidue; semper; R. 17; Kkm. 25; Mhk. 2, 4. 
19. 23.26; L. 77. 

jafngódr, adj,, œque bonus; Hkm. 20; Hr. S. 1. 

jafnmar gr, adj., totidem; aoc, pl. m, jafnmarga Jdr. 39. 

jafnstórr, adj,, œque magnus; ráda jafnstórt similia eficere Edr. 14. 

jafntrúr, adj,, œquus; œque fidus; Mhk. 10. 

jafnvel, adv,, œque bene; tam bene; Sk. 112. 

jaga (ad), v. — 1) persequi; insectari; wgere. — 2) muUis verbis 
disputare, contendere; at jaga of slikt Mhk. 9. 

jall, m., = jarl; Hálfdan jall Sk. 176; hjá Andra jalli Sk. 81. 

Jamtr, m, pl., incolœ Jamdandiœ in Sueda; Jamta kindir Ódr. 4. 

jara, /., pugna; j^ru drótt Gldr. 3; Hfl. 19. 

jarábelti, n,, dngulum terrœ, i, e, mare; gjálfr jardbeltis Hrfm. 1. 

jarábyggvir, m,, incola prœdii, possessor fundi; und einum jard- 
byggvi Vkl. 24. 

jardligr, adj,, terrestris; jardlig tunga L. 26. 

jardrádandi, part, comp,, prœdiator; pL jardrádendr Hlt, 11. 13. 

21 



162 

jardríki, n., orbis terrarum; á jardríki uspiam locorum G. 62. 
jarl, m., minister aulicus; princeps; dynasta; prœfectus pravindœ 

n. sg. Vkl. 11. 12. 22; Vkv. 13; Hr. A. 14; R. 7. 21; Kkm. 5 

Hátt. 77. 78. 79; acc. ag. jarl Efdr. 3; Vkv. 15; df. ag. jarli Sgdr. 2 

Vkl. 10; Jdr. 33. 43; Mhk. 6; Isl. 18; g. sg. jarls Vkl. 6; Vkv. 11 

Isl. 15. 16; n. pl. jarlar Yt. 30; Jdr. 18; acc. pl. jarla Vkl. 24 

Bgl. 5; Kkm. 3; g. pl. jarla Hkm. 3. 16; Hlt. 5; Efdr. 9; Edr. 32 

Bdr. 9. 
jarlssunr, m,, filius dynastœ; þrír jarlssynir Vkl. 5. 
jarplitadr, part. comp. (jarpr fuscus; lita cohrare), fuscus; jód 

arnar jarplitads G. 29. 
jartegn, /. = jarteign; af jartegnum Oláfs G. 67. 
jarteign, /. — 1) indidum, documsntum; bjartar jarteignir allra 

dá(ta R. 31. — 2) miraculum; miklar jarteignir G. 20; G. 49; skína 

jarteignum inclarescere miraculis G. 7 ; at minnum jarteigna G. 34. 
jast-Rín, /., Rhenus (amnis) fermenti (jastr, m., fermmtum), i. e. 

cerevisia; jast-Rín fentanna Sýrar greppa cerevisia gigantum, i. e. 

mulsum poéticum, poésis, carmen; acc. jast-Rín Sgdr. 1. 
járn, n., ferrum; þetta járnit Sk. 64; járni sýja Hkdr. 7. — Ff. 

járn =1) tela, gladii; járn sungu gladii, tela insonuere Edr. 19; 

Kkm. 2; járna glymr pugna Jdr. 7. — 2) clavi; þessir keyra járn 

hi clavos pangunt L. 49. 
járnfaldinn, part. comp., ferro caput velatus; hird járnfaldin 

Hrfm. 19. 
járnhlid, n., porta ferrea; 9II helvítis járnhlid skjálfa L. 61. 
járnleikr, m., ludus tdorum; pugna; í járnleiki Hfl. 8. 
járnvidja, /., femina gigas; vid járnvidju Hlt. 3. 
játa (tt), V., annuere, confiteri; hjprtun játi L. 32; c. dat. ef játar 

flestu Sk. 105. 
Jesús, m. pr., Salvatof' hominum; nom. L. 36. 62-; voc. Jesús L. 51; 

Jesú L. 59. 63. 80. 82. 85; acc. Jesúm L. 40. 43. 49. 50; g'en. Jesú 

L. 35. 37. 41. 48. 58. 60. 64. 65. 71. 88. 
Jóan, m. pr., primus archiepiscopus Norvegorum; G. 9. 
jód, n. — l) proles; munnr arnar jóds G. 29; grádr gyldis jóda 

(i. e. luporum) þvarr Jdr. 31. — 2) infans; glediligt jódit L. 33; 

jóds adal (/. alad) Yt. 24. 
jódís, /., soror; lílfs ok Narfa jódis i. e. Hda Yt. 12. 
jól, n. pL, festum brumale; drekka jól Hkv. 6. 
jólanótt, /., noa brumaUs; acc. sg. Jdr. 17. 
jólnar, m. pL, dii; jólna sumbl Hlt. 16. 
Jólnir, m. pr., Oden deus; Jólnir útvés d£us (Oden) regionis extirnœ, 

i. e. Geirrodius gigas; flódrifs Danir útvés Jólnis gigantes, comites 

Geirrodii Þdr. 12. 
Jóm, n. pr., insula, in qua sita fuit Jómsborg; hodiema itisula 

SBoCíin; sudr á Jómi Hr. A. 12. 



168 

JómsYÍkingar, m. ph, piratœ Jomenses; Jdr. 17. 

Jón, m. pr., loannes haptiata L. 37. 

Jónakr, m, pr,, rex, de quo narrant fabulœ antiquœ; synir Jónakrs 
Rdr. 6; harmr Jónakrs bura noæa fUiorum Jonakeri, i. e, lapides 
(cfr SnE, AM T 370) Yt. 37. 

jór, m., equus; acc. sg. jó Hlt. 6. 

Jórdán, /. pr», Jordanes jluvius; í Jórdán L. 37. 

Jórsalir, m. pLpr., Uierosolyma; Jórsala bygd Edr. 28. 

Jórvík, /. pr,, Éboracum; sitja at Jórvík Kdr. 11. 

Jótar, m. ph, Cimbri; JJani; Jóta grund Jutlandia l. Dania 
Edr. 26; Jóta dólgr i. e. Domaldius Yt. 9; Hr. A. 1; R. 19; 
Hr. S. 4. 

Jótland, n. pr., JuÚandia; Jótlands j^furt Kdr. 8. 

jótr, m,, dens maœiUaris; bifgyrdill jótrs Þdr. 17. 

Józkr, adj., Cimhricus; acc. pl. m. Józka Yt. »33. 

jungfrú, /., virgo; nom. L. 29. 30; gen. jungfrú L. 31. 

jurt, /., herba; n. pl. jurtir L. 94. 

Júdar, m. pL, Judcei; leidir Júdar L. 53; L. 48. 

Júdas, m. pr., Judas Tschariotes; L. 48. 

jpfurr, m., rex, princeps: dux; prœfectm; nóm. L voc. sg. Em. 3 
Hfl. 15. 18; Efdr. 16. 20; Kdr. 2. 8; 0. S. 1 ; G. 26. 28. 31. 64 
Hr. S. 1; acc. sg. jpfur Hkv. 23; dM. sg. j^fri Rdr. 13; Yt. 3. 36 
41.47.50; Vki. 12; Efdr. 27; Bgl. 11; R. 30; Edr.9; G. 12. 71 
Hátt. 72; jpfur Yt. 46; gen. sg. jpfurs Hfl. 7; Efdr. 14; Bgl. 7 
R. 19; G. 12. 23.26.66; pZ. n. J9frar Gldr. 4; Vkv. 11; Edr. 32 
Hrfm. 8; acc. pL i<^íra, Efdr. 3; dat. pL ÍQÍrum Rdr. 9; Mhk. 22 
gen. pL jpfra Em. 7; Vkl. 1. 17. 23; Vkv. 1. 4; Bgl. 3. 16; Hr. A. 8 
R. 3; Edr.2. 29; G. 5. 50. 70; Hr. S. 5; ÍQ{r& áróitinn diix prœ- 
fectorum, i. e. rex Hr. S. 18. 

j^kull, m., mons gladalis; arka á jpkla austr Sk. 53. 

jprd, /., tellus, terra; regio; jprd grœr Vkl. 9; Hkdr. 6; jprd ok lopt 
L. 10; hegna alla j^rd Bgl. 6; jprd ok fj^ll L. 70; Hátt. 79; 
á jprdu Vkl. 10; af j^rdu til himna G. 15; Gldr. 6; falla til jardar 
Kkm. 14; Bj. 7; Illt. 12; Þdr. 8. 15; Ódr. 9; G.3.50; Hr.S. 16; 
L. 5. 9; pL n. jardar prœdia, territoria G. 53; jardir Hrfra. 8; 
meingardr margra jarda R. 30. 

Jprd, /. pr., Tellus dea; Jardar sunr Thor Hlg. 14; arfi Jardar 
Thor Hr. 10. 

jprmungrund, /., terra vasta, immensa; til jprmungrundar Hr. S. 15. 

J^rmunrekr, m. pr., rex quidam, de quo fábtdœ veterum narrant 
Rdr. 3. 

jprmunþrjótr, m., vir pertinax vasto corpore; dat. J9rmun|)rjóti 
(de Rungnero gigante) Hlg. 18. 

J^rundr. m. pr., rex Upsaliensvi; Yt. 22. 

J9tunbygdr, part. comp., a gigantibus habitatus Yt. 3. 



164 

J^tunbeimar, m. pl. pr,, regio gigantutn; ór Jptunheimain Snt. 2; 
'reimudr J^tunheima Hlg. 7. 

J9tunn, i/A., gigas; hann hpggr j^tuninn Sk. 173;J9tuns (t. «. ^ni^ri) 
hála undir þjóta mdnera juguli giganiia sonant, i. e, 7tiare frettví 
Snt. 3; Yt. 27; med jptnum Hlg. 10; j^tna ótti terror giganturti, 
í. e. Thor Hlg. 14; valfall j^tna strages gigantum, i. e. ttiart 
(ortum ex sanguine Ymeri, uuo qiqantes submersi sunt; cfr SnE, 
AM T48) Vkl. 8. 



'k, per apJiœresin pro ek, quod videí 

kaf, n., altum; mare; ráda á kaf in mare desiUre Jdr. 36. 

kafna (aá), v., suffocari; hefr ek nœsta kafnat L. 77. 

kala (kól, kalinn), v., frigerare; impers. c. acc. obj. hefkat spurt 
at bersa kali (3 sg. prœs. conj.) numquam audivi, ursos frigore 
affici Mhk. 15. 

kaldr, adj. — 1) frigidus; kaldr marr mare frigidum Jdr. 16; 
Hátt. 78; kalt hlýr frigidum prorœ latus Hátt. 76; um heiminn 
kalda Hr. S. 20; í byr k^ldum Jdr. 33. — 2) malevolus, infensus; 
veráa fyr kaldri pfund G. 58. 

kalla (ad), v. — 1) nominare; existimare; c. duobus oáx. kalla hann 
Skída Sk. 58; [)at má undur kalla Sk. 158; Sk. 136. 153; skraut- 
ligt k^Uum nafnit farar Mhk. 19; Mhk. 14. 26; cfr est þú óvœgr 
kallaár imnUtis eaistimaris Hr. A. 15. — 2) dicere; intelUgere; Jóan 
kallak Toannem dico G. 9; Mhk. 19; kalla sína eign á ehu i. e. 
arrogare, ad se trahere ahjd L. 84; kalla sequente conjunctivo et 
at omisso Sk. 3. — 3) acciere; kallar til sín Sk. 102; Sk. 107. — 
4) clamare; Skíði kallar Sk. 185; Sk. 177. — kalla á ehn aliquem 
invocare L. 50. — kallask se vocare, se proídicare; (sól) es kalla- 
disk Ijós heims G. 2. 

kampasídr, adj., prolixe barbatus (kampr, m., barba labri superi- 
oris); halrinn kampasídi Sk. 90. 

kanna (ad), v., lustrare; rimari; eaplorare; kanna Jórsala bygd 
Edr. 28 ; hræ nam vargr kanna cadavera lupus rimabaiur Bdr. 5 ; 
hrlá kannadi lýdi procella tentavit, i. e. exercuit viros Jdr. 16; hefr 
kannat vestursveitir Sk. 16; Sk. 31; allar gardir eru kannadar 
L. 71. 

Eantara borg, /. pr., Cantuaria (propr. arx Cantiorum) Vkv. 8. 

kapp, n., contentio; certamen; strengja kapp contentionem urgere, 
contendere Edr. 32 ; kappi summa vi, contentione Vkl. 1 ; yppa ydru 
kappi virtutem vestram celebrare Hr. A. 1 ; kempan kappi hprd 
Sk. 16. 29; kapps lystr Hkv. 7. 

kappasveit, f, comitatus bellato9*um; kappasveitin Sk. 70. 



166 

kappi, m., heros; vir fortié; er aá mesti kappi Sk. 78; Hkm. 14; 
kappinn Víkarr Sk. 77; Sk. 124. 158; þrífr upp kappann Víkar 
Sk. 174; kappa dans pugna Sk. 172; pro co^normne kappi haben- 
dum est Isl. 26. 

kappstuddr, part, comp,, contentiosus ; kv^ddu kappstudda hplda 
salutabant colonos pertinacia Jidentes Hrfm. 19. 

kardináli, m,, episcopus cardinalis; Hr. S. 1. 

karl, m., wV; karl! Sk. 100. 

karlfólk, n,, rustid; coloni; Bgl. 5. 

karskr, adj.y alacer; strenuus; karskr madr Snt. 4; med k^rskum 
frægdarmpnnum Sk. 155. 

kast, n., jactus; i bylja kasti in impetu turhinum L. 81. 

kasta (ad), v,, jacere, abjicere; c. dat. kasta s^ltum kjalar stíg i. e. 
undas repeUere Hátt. 76; múgrinn kastar grjóti Sk. 88; Sk. 42; 
herr kastadi skjpldum Kkm. 6; Kkm. 15. 

kaupa (keypta, keyptr), v., emere; kaupa smjpr Sk. 106; Mhk. 21. 

káklast (ad), v,, verberari; káklast um in toto corpore vapulare 
Sk. 61. 

kálfi, m., sura; crus; kálfar Álfheims crura (tibiœ, ossá) terrœ 
Alfheim£nsis, L e. montes; álfr Álfheims kálfa i. e. Geirrodius 
Þdr. 19 (aliter Egilssonius). 

kámleitr, adj., sordidus (kám, n., sordes); ojCc. sg. enn kámleita Bj. 6. 

kápa, /., amdculum; Skpglar kápa lorica Kkm. 18. 

kátr, adj., lœtus, hilaris; gledr sá madr er opt er kátr Mhk. 8; 
skemtun kát Sk. 6; verid kátir Sk. 117; veri kátar nú virda 
sveitir! jam valeto audientium corona! L. 97; bragna gorir þat 
káta Sk. 55; hjá kátum silkihrundum Sk. 3. 

keisari, m., imperator; dat. keisara Kdr. 9; gen. Edr. 26. 

kempa, /., vir fortis; bellator; kempan kappi hprd Sk. 16. 29; 
kempur ríkar Sk. 77; Sk. 70. 

kengr, m., gihba; kengr upp úr kryppu Sk. 8. 

kenna (nd), v, — \) novisse; animadvertere ; videre; c. acc. kenna 
sókn pugnam conspicere Rdr. 12; ei kennandi kvitt af syndum 
ne fainam quidem peccatorum síbi cognitam habens L. 90; þola 
leik, er hafdan kennir L. 47; kendu hendr sem fœtr viderunt 
(homines) pedes manmque Rdr. 4. Part. prcet. kendr notus; af 
skptnum kendr Sk. 18; snilli kendr fortitudine insignis Edr. 5. — 
2) docere; monstrare; c. dat. pers. et acc. rei, e. gr. kennik þér 
nafn allra Em. 8; R. 9; cum dat. pers. et inf, v. c. es þeira flýja 
kendi qui eos fugere docuit, eos fugavit Hkv. 9; Isl. 25; kenndu 
mér at fordast fjandann L. 44; eins gods þrenning má kenna mér 
(í>: at kveda) G. 1. — ^) sentire; persentire; c. gen. kenna plteiti 
frui lœtitia convivali Þdr. 15; ek kenni kulda L. 81; kennir (3 sg. 
prœs., impers.) hins, at . . . Mhk. 4; sveitir kendu allvalds homines 
(regem i. e.) mores regis persenserunt Edr. 12. — Reflex. kennast 



166 

= apparere, manifestum fieri; kenDast med lýáum L. 37. — kennast 

viá agnoscere; kennstu vid agnosce (6: m£) L. 69. 
kenninafn, n., cognomen; Yt. 53. 

kenning,/. — 1) doctrina; kenning Kristi L. 46. — 2) drcumlocvJUo. 
kennir, m,, qui novit; audar kennir cognitor (i, e, possessor) áwiti- 

arum; vir; dat. ag. kenni Efdr. 24. 
keppinn, adj., pugnax, strenuus; Hr. A. 14. 
keppr, m., hacruum: fustis; keppa sag i. e. pugna Sk. 136. 
kesja, /., framea; gœaum; axir ok kesjur sungu Sk. 156; Jdr. 28. 
Ketill, m. pr., frater regis Rolfii, fUii Gautreki Sk. 172. 
keyra (rd), v., propellere, agere; percutere, pangere; keyra járn 

clavos pangunt L. 49; keyra ofan Eiríks vini amicos Erici detru- 

dere Jdr. o8; keyrdi (o: stein) á Haralds kinnarbein Sk. 158; 

c. dat. hlífum keyrdi clipeos, i. e. agmm clipeatum, duxit Edr. 24. 
/-ki, sufixum negativum, post s /. t pro -gi, quod vide! 
kin^, /., proles; progenies; gens; Svía kind Yt. 9; Yt. 35; Sgdr. 6; 

EUu kind i. e. Angli Vkv. 7; lýda kind (— lýdir) L. 19; til ýmsa 

kindar i. e. ad gigantes Páv. 2 ; G. 48 ; Jamta kindir Jamti Odr. 4 ; 

virda kindir R. 4; Hr. S. 7; rekka kindir Edr. 17; kenna h^lda 

kindum trúu góda R. 9. 
kingr, m., curvatura; infíexus; hefr næsta komit til kings ad infle' 

xum, i. e. ad lapsum, ad ruinam pœne ventum est Sk. 155. 
kinn, /. gena; á kinnar vanga Sk. l36; tár af kinnum L. 35. 
kinnarbein, n., mala; Sk. 158; skotit út kinnarbeinum t. e. inalœ 

prominebant Sk. 9. 
Kinnlimar, /. (?) pr.; Kinnlima sída pars regionis 'inaritimœ Frisiœ; 

fyr hári Kinulima sídu Vkv. 5. 
kirkja, / œdes sacra; í kirkju midri G. 34. 
kista, / — 1) arca, cista; innan hol sem kista Sk. 14; Búi nam 

kistu í hvára hpnd Bdr. 1 1 ; med þungar kistur Jdr. 36 ; Jdr. 37. 

— 2) locidus, captdus; (deus) lét kistu (Olavi) koma upp G. 25. 
kjaptr, m., rictus; fauces; rjóda kjapt 0. S. 3; í þíaa kjapta L. 66. 
kjóll, m., navis; UÍlar kjóU navis Ulleri, i. e. cUpeus ("Ullr átti skip, 

þat er Skjpldr hót; því er skjpldr kalladr skip Ullar". SnE.)\ él 

Ullar kjóla procella clipeorum; pugna R. 6. 
kjósa (kaus; kosinn, karinn), v., eligere, optare; kjósa of konunga, 

hverr . . . Hkm. 1; Yt. 12; Bgl. 5^; Sk. 100. 123; kýs ek þorna 

brú Sk. 112; kaus of pdlings brœdr ex regis fratribus degit 

Hr. S. 19; Jesús kaus ofFrast L. 36; fljódin verda at pldrum karin 

Mhk. 25. — kjosa á ^ optare; hvergi kýs ek hærra á i. e. nus- 

quam opto mihi prœstantiorem generum Sk. 115. 
kjplr, m. — 1) carina; braut kjpl hlátr-ellida *. e. spinam dorsi 

ddjfregit Pár. 14; alda skaut kili (dat. sg.) unda carinam propiJit 

Bdr. 2; kjalar stigr semita carinœ, mare Hátt. 76; kjalar raukn 

jumenta cariwe, naves Hátt. 77; svalir kilir Kdr. 3; Kdr. 7; 



167 

ráda djúpum kjplum Hkv. 5. — 2) sentina; stinga h^fðum í kj^l 

Hkv. 10. 
Kjptvi, m. pr,, regidus Norvegua; acc, Kj^tva Hkv. 7. 
klassekkr, m., mantica; pera; lagdi i klassekk vidan Sk. 67. 
kleif , /., clivua; of hjarna kleifar in cerebri clivos, t. e, in capita 

Kkm. 7. 
klidr, m., garritus; susurrus; i einum klid Sk. 28. 
klifa (kleif, klifinn), v., scandere; conscendere; klífa hátt fjall R. 27; 

Hr. A. 13. 
kljúfa (klauf, klofinn), v,, findere; dissecare; annarr frægri jarl 

klýfrat lunda V9II Egils ^ndrum Kkm. 5; klauf stálum virda kindir 

virorum svbolem ferro concidit R. 4; hann klauf Ála Sk. 145; 

Efdr.6; G.43; Jdr. 24. 26. 28 ; Isl. 10. 11; bensíldr klufu skjpldu 

Kkm. 4. 
klofna (ad), v., diffindi; rann (nom, pl.) Reifnis klofnudu G. 54. 
kló, /., unguis; í klóum Hkv. 3. 
klókr, adj,, prudens; consideratus; dikta eht klókt aliquid subtile 

excogitare L. 39; kunna frædin forn ok klók doctrinas antiquas et. 

sapientiœ plenas callere Ij. 4; med klókar varnir cum captiosa 

defensione L. 72. 
Klúspetrúss, m, pr,, S, Fetrus, jus clavium habem; Klúspetrúsi 

(dat. incomm.) Kdr. 9 (aliter Egilssonius), 
klæda (dd), v., vestire; klæddi sveininn reifum (puerum fasciis 

induit), leiddi klæddan med sér L. 55; reifum kiæddist L. 42. 
klædi, «., sœpissime in pL, vestis; klædi Gjúka œttar armaiura 

Ur. A. 6; Hamdis klædum i, e, lorids Odr. 1; hríd Hamdis klæda 

pugna G. 52. 
klpkkr, adj, — l) timidus; lam^Uabitis; klpkkr ok hræddr L. 79; 

kl^kkum hug L. 2; littu á kl^kk tárin aspice mœsta^ lacrimas 

L. 91. — 2) lentus, mollis; hold er kl^kt caro est emoUita L. 54. 
knáttu {prœt, inf,; prœs, kná; impf, knátta); v,, posse; potestatem 

h occastonem habere rei famendœ; e. gr, sás trúa knegum is, cui 

confidere possimus Snt. 15; lýdir knegu líta orm á hringum Jdr. 37; 

fylkir knátti ganga at h^fdum bragna Ykl. 16. — Sœpissims hoc 

verbum periphrastice cum inf, usurpatur, v, c. kná glóa = glóar 

Hátt. 72; kná lypta Hátt. 77; kná þyrna Hátt. 79; knátti at 

rikna, experrectus est Rdr. 3, cfr Yt. 6. 24; ^dr. 6; R. 3; Edr. 5; 

Jdr. 32; knáttu glymja increpuerunt Gldr. 7; Efdr. 7; Edr. 17; cfr 

Hlg. 15; ^dr. 12; R. 13; Kkm. 13; Jdr. 7; eodem modo prcet. 

inf, knáttu Bgl. 5. 
knetta (tt), v,, conqueri; engi knettir of annars mein nemo de casibus 

alienis conqueritur Mhk. 24. 
kneyfir, m,, qui versat; qui propeUit; med dróttar kneyfi cum duce 

agminis ^dr. 12; Vkl. 11. 
kné, n. genu; falla á kné sín bædi L. 51. cet. 



168 

knífr, m., cuUer: med stœltau kníf Sk. 175; Sk. 33. 99; meá 
hv9S8um knífi Sk. 24; G. GO. 

Knútr, m. pr., rex Damœ et AngHœ; Kdr. 1.2.6; gen. Knúts 
Edr. 5. 

knýja (knúda /. kný^a L knída), «., tundere, pulsare; propellere, 
protrudere; knúdi lagar stód claaaem propuHt Hlt. 14; hregg 
knúdi á hefils vpUnm Bdr. 2; hird prúd knýdi árar R. 15; kníd- 
usk at mordi (sese propulerunt, L e.) rueharit ad ccedem fajckndam 
Edr. 19; lukdi foldar sídu brimi knída circumdedit íatus terrœ, 
asstu marino afHÁctum Edr. 24. 

knprr, m., navis; n^pl. knerrir Hkv. 7; acc. pL kn^rru R. 12; Edr. 7. 

koma (kom, kominn), v. — I) ifdrans., venire, advenire; bádu Hákon 
koma heilan Hkm. 18; koma at sjá Hkm. 13; koma at gjalda 
L. 70; Yt. 14; engi gpngugestr kemr Sk. 97; engi annarr þengill 
kom þar Hr. S. 16; G.23; sá harmr koiu (evenit) hæstr Kkm. 15; 
kómu fylki (dat.) farlysiir cupido prqficiscendi regem incessit 
Kdr. 9; sem vísi kœmi quasi rex veniret Em. 1 ; spgdu at ódæmin 
kœmi L. 61; syngva lof komnum kóngi L. 34. — Sœpe cum adverb. 
et prœpos. verbtmi koma conjungitur, v. c: koma af; komt af því 
[)ingi Vkv. 11. — koma aptr, reverti Em. 2; raik uggir, hann 
komi ei aptr Sk. 59; kominn aptr Sk. 16. — koma at ehm l. ehu 
pervenire ad alqm; invenire, offendere alqm l. alqd; kamr at vági 
Yt. 46; kemur at Hvammi Sk. 29; kom at Fj^lni Yt. 1; Þdr. 18; 
L. 27; hrafn kom at blódi corvus invenxt sanguinem Ódr. 3; Isl. 10; 
koma at gagni usui esse Kkm. 22; koma at hendi ehm aliqueni 
incessere Yt. 37; Jdr. 14. — koma á cum acc., 'e. gr, ádr komi á 
trpd Hkm. 20; kom á flótta Efdr. 3; blód kom á þr^m Efdr. 14; 
Þdr. 9; Vkv. 9; Kkm. 14; Bdr. 4. — koma á móti eUccipere impe' 
tum Sk. 169. -^ koma brott elabi; frá tyggja brott of komnum 
de rege (ex pugna) elapso Efdr. 24. — koma frara ad effectum 
pervemre; heipt kom fram Jdr. 30. — koma frá ehu Hkm. 15; 
G. 67. — koma hjá ehm Sk. 3. — koma inn inJtrare; Sk. 46. — 
koma innar inferri Sk. 108. — koma í cum acc., e. g^\ komr í 
byrvind Snt. 13; kom í fræda sal Sk. 188; Vkl. 5; Hr. A. 4; 
Sk. 146. 170; kom í reikning Sk. 38; kómu í kappa dans Sk. 172; 
Sk. 66; at Ijós kœmi í heim L. 23; smjpr var komit í Sk. 197; 
koniinn í býskips bœ Snt. 17. — koraa nidr defluere; bára kom 
nidr Bdr. 11. — koma ór; ór eggi kómum Hkv. 4; korainn ór éli 
stála Efdr. 22; Efdr. 23; G. 25. — koraa til c. gen.; kerak til 
Vidris hallar Kkm. 25; á karar til sævar Hdr. 9; her hefr komit 
til kings Sk. 155; Yt. 14; Hkv. 21; Þdr. 4; L. 36. — koma til 
(adv.) raed ehm controversari inter aliquos Sk. 50. — koraa und; 
kararat und gnapstól sólar sub cœlum non venit Gldr. 9; kominn 
und gunnfana Hkra. 2. — koraa upp emergere, patefieri, oi*iri; (deus) 
lét kistu koma upp G. 25; dagr es upp korainn Ðj. 1; mærd es 



169 

upp komin G. 9. — vel koniinn hemgne exceptus; vel skalt kominn 
(o: vesa) scdve! Edi. 7. — koma vid tangere; heldr opt km\r 
(impers,) vid sáran fót Mhk. 16; lítt kom vid (adv.) edr ekki 
Sk. 62. — Cmri achv. in -an desinentibus koma sœpe jungitur, e. gr. 
hvadan erud komnir Hkv. 3; at heill þadan kœmi Kkm. 19; komt 
austan Hr. A. 4; Bgl. 6; kómu austan Hkv. 7; kom nordan Vkl. 18; 
kom sunnan Vkv. 14; Edr. 15; kvámu sunnan Jdr. 18; kómu 
vestan Kdr. 7. — II) transit., adducere; c. dqt. obj., e. gr. kamr 
grimmu strídi at mér acerbum dolorem mihi afert Jdr. lo. 19 cet.; 
koTn Vanlanda á vit Vilja bródur Vanlandum ad Odinem misit 
Yt. 4; kom dísi í garda Hlg. 9; kom (impers.) grídar glæ á 
Gjálpar skæ i. e. cruor lupo inspersv^ est Hfl. 12; kom fylkjum 
und sik promncias síbi subjecit Vkl. 7; kom S^xum á flótta Saxones 
infugam convertit Vkl. 20; Pdr. 17; hykk h^fudsmenn h«ims kvámu 
(prcet. inf. =^ transtulisse) erkistóli G. 65. — koraask, komast 
= koraa sér se conferre; engi komsk of skapadœgr fram nerno diem 
supremum tramcendit Mhk. 28; komist þú þangat Sk. 61; Urdr 
komsk at brunni Sgdr. 4. — komask ^pro/'<grW; raunlítit kamsk 
opt á þrefa inania sœpe in sermmiem (hommum) veniunt Mhk. 4- 

kona, /. (gen. pl. kvenna), mulier; uxor; handf^gr kona Jdr. 3; 
itrmanns konan Jdr. 15. 19 cet.; taka konu D^nsku Hkv. 14; 
vasat sem konur vin bæri Kkm. 18; kunleggr kvenna kveldrunninna 
Þdr. 21. 

konr, m.fflius; cognatus; ragna konr diis oriundus Vkl. 23; Yt. 2; 
kannk skil, hvern konungmanna kon vil mæra S. S. 2. 

konungmadr, m., vir regia dignitate ornatus; rex; jafngódr konung- 
madr Hkm. 20; kjósa konungmann Yt. 12; rikstr konungmanna 
R. 9. 12 cet.; Gldr. 9; S. S. 2. 

konungr, m., reœ; nom. sg. Yt. 53; Hkv. 7. 14; Hkm. 14. 17. 18; 
Vkl. 12. 18; Ódr. 8; Efdr. 10; Vkv. 9. 15; Bgl. 8. 11. 17; 0. S. 6 
(vide Comment. p. 141); Edr. 14. 28; G. 5. 8. 9. 15. 18. 33; Kkm. 6. 
7. 9. 10. 16. 20. 28; Hr. S. 6; acc. sg. konung Hkv. 5. 19; Hkm. 2 
Bgl. 9; Edr. 31; G. 45. 51; Isl. 12; gen. sg. konungs Vkl. 6 
Hkdr. 5; Eídr. 28; Vkv. 1; Bgl. 14; 0. S. 1 ; R. 13.26; Edr. 32 
G. 13. 24. 34; Mhk. 13; Hátt. 69; n. pL konungar Em. 8; Hk.m. 6 
acc. pl. konunga Hkm. 1. 

Kormakr, m. pr., vir Islandus; Isl. 25. 

korn, n., granum; L. 93; hugar korn i. e. cor Mhk. 7. 

kostalauss, adj., omnium bonorum expers; i kostalausu glæpa frosti 
in flagitioso scelerum gelu L. 81. 

kostigr, adj,, eximius; prœstans; kostigr Heimdallr Hdr. 6. 

kostnadr, m., sumptus; impensa; kostnadrinn Sk. 105. 

kostr, m. l) sors, conditio; þér mun kostr tua sors erit Sk. 61. — 
2) bona; res familiaris; litinn kost á margr und sér muhi exigua 
bona habent Mhk. 25. 

22 



1 



170 

kostsamr, adj., mvkis virtvtíhus insigms; acc. sg, enn kostsama 

Hkm. 2. 
kólga, /. — 1) unda (propr. unda frigida); benja kólgu blágammr 

Hr. A. 4. — 2) tempeetas frigida; kólgu Sríþjód Suecia frigida; 

dólgferd Syíþjódar kólgu hostilia muUiiudo Suedam frigidam (i, e. 

Jotunheimiam) habitana Þdr. 12. 
kóngr /. kóngur (œntr. ex konungr), m., rex; nom. sg. kóngr 

L. 70; Sk. 73. 172; kóngur Sk. 46. 47. 70. 135. 148; kóngrinn 

L. 85; Sk. 80; acc. sg. kóng Sk. 72. 122; kónginn Sk. 117. 129; 

dat. sg. kóngi L.4. 34; Sk. 140; dat. pl. kóngum L. 4; Sk. 50. 85; 

gen. pl. kónga Sk. 79. 
kóngsnafn, n., regium nomen; kappinn hlaut kóngsnafn Sk. 124. 
kóróna, /., corona; skrýddr kórónu (dat.) Hr. S. 1. 
Kraki, m., pusio; cognomen Rolfii, regis Danorum; Hrólfur kraki 

Sk. 73; haugr Kraka ens milda Isl. 21. 
kraptr, m., vis; virtus; kraptr enn hæsti (cte deo) L. 96; meiri 

kraptr Sk. 59; dyrka krapt gods 6. 57; pndin giptist guddóms 

krapti L. 31; G. 4; krapta þr^ng virium defectus L. 90. 
krátinn (= kraden?), m., malus gemus; diabolus; kratins synir 

Sk. 136. 
krefja (krafda), v., poscere; flagitare; c. gen. rei, e.<gr. krafdir landa 

Bgl. 6; (deus) krfldTdi konung andar a rege animam depoposcit 

Edr. 31 ; leyfdi alt, sem konungr krafdi Edr. 14. 
kreista (st), v., pressare; kreistu (eaprime) mjólkór brjóstum L. 87. 
kremja (kramda), v., contundere; búnir at kremja mik L. 84; 

((Jhristus) veitir kr^mdum heilsu L. 46. 
kreppa, f., angustíœ; difficulta>s; bregdur kreppu i. e. se ex angustíis 

eapedit Sk. 40. 
kringja (gd), v., drcumdare; á botni élkers gjálfri kringdum in 

terra mari drcumdata Edr. 3. 
kringr, m. (cfr hringr), drcvlus; stauda i kringum drcumstant L. 73. 
kristinn, adj., christíanus; um manninn þann inn kristna Sk. 180; 

fyr kristnum sálum L. 88. 
kristna (ad), v., ad cultum Christi traducere; kristnadi þrenn l^nd 

R. 10; vann kristnat ísland, GrœnaTeldi ok Eyjar R. 11. 
kristni, / 1) doctrina Christi. — 2) gentes christianœ; hæstr skjpld- 

ungr (fFyC) kristni (=^ deus) G. 6; kristni stýrir i. e. Papa Hr. S. 1. 
Kristr, m. pr., Christus ; nom. Kristr Efdr. 28; G. 4; Kristur L.66; 

voc. Kristr L. 96; Kriste L. 81. 82; acc. Krist L. 49. 66; gen. 

Krists Edr. 14; G. II. 33. 34. 68; L. 5; Kristi L. 37. 46. 53. 95. 
kristskirkja, /., templum cathedrale; in tmed: Krists í kirkju G.34. 
krjúpa (kraup, kropinn), v., repere; svát krjúpak at fótum þínum 

ut ad tuos pedes procumbam L. 81. 
kross, m. — 1) crux, impr. crux Christi; þessir negldu Kríst á 

krossinn L. 49; L. 54. 55. 60. 62; á krossi G. 3; menn báru skrín 



171 

ok krossa Edr. 29. — 2) signum crucis; gprdi hann fyr sér gamlan 
kross Sk. 127. 

krossfestr, part. comp., cruci/iæus; enn krossfesti L. 96. 

krókpallr, m,, scabtllum in angulo (krókr, angulus) cvbicxdi positum; 
kastar sér i .krókpall nidr Sk. 42. 

krókr, m., hamus (piscatorius) ; af króki bitrum L. 82; L. 60; meá 
krókum stinnum L. 78. 

krumma, /., manus (ad prehendendum porrectd); krummur hardla 
vídar Sk. 8. 

kryppa, /., tergum inflexum, incurvum; upp úr kryppu Sk. 8. 

kudr, adj. (= kunnr), notus; iUr kudr Aömo nequam et infamis 
Sk. 34; í Sudrvík Ð^uum kudri Vkv. 4. — Forma kudr non 
usurpatur nisi in nom. sg. m., dat. et gen. sg. f., gen. pl. 

kufl, m., cucullus; bita í gyltan H^gna kufl inauratam gaJmm 
corrodere Kkm. 10. 

kuldi, m., frigus; firrast kulda L. 35; kenna kulda L. 81. 

Kumbrskr, adj., CuTnhricus; Kumbrskar þjódir Ódr. 9. 

Kumrar, m. ph, incolœ Curnbriœ in JBritannda; hellis Kumrar Cumbri 
ifh antris hahitantes i. e. gigantes; gen. Kumra Þdr. 18. 

kundr, m.,filius; hilmis kundr Hr. A. 11; G. 44; Hr. S. 15; sæmeidr 
bar út jpfra kund Vkv. 1. 

kunleggr (— kynleggr ; ættleggr), m., stirps ; progenies ; raudbiti 
kunleggs kveldrunninna kvenna candens offa a progenie nocti- 
vagarum (i. e. a Geirrodio gigante) missa Þdr. zl (cfr annott. 
Gislasonii in Tidskr. f. Filol. og Pædag. VI 240). 

kunna (prœs. kann, prcet. kunna; kunnat), v. — l) posse; saípissim£ 
cum inf., V. c. kunna sjá vid snprum Mhk. 22; kunna at skýra 
Sk. 57. 70; engi kann segja R. 23; kann œpa Mhk. 5; kann verda 
Mhk. 26. 28; kann vera L. 99; Sk. 20. 32. 111. 143; sem kunnum 
i. e. pro viribus G. 71; frák Geira arfvprd kunnu (prcet. inf.) vel 
fylgja Gunnhildar bpr Isl. 11. — kunna vid ehu=ferre posse 
alqd (sueth. funna meb n^got); kannkak vid manna veifanar ordi 
rumorem hominum vagum ferre non possum, parum probo Efdr. 24. 
— Nonnumquam fere periphraMice kunna usurpatur, e. gr. kann 
at græta (= grætr) L. 42 ; velja kunni (valdi) R. 8 ; Efdr. 6 ; 
Edr. 8. — 2) nosse; sdre; cognitum habere; c. acc, v. c. kunna 
konung regem cognitum habere Hkv.5; kunna greppa ferdir Hkv. 18; 
kannk minni til margs mulf^rum rerum memoriam habeo, multas 
res memoria teneo Vkv. 1; es kunni Ása ellilyf Hlg. 9; Hkv. 2; 
Jdr. 15; Isl. 22; menn er kunnu frædin L. 4; c. inf. sigrs valdari 
kunni halda gods Ipg Edr. 8 ; vas engr es kunnit reida í lofi nem^ 
fuit, qui nesciret laudare Edr. 4; caUere, didicisse, c. inf. vel acc, 
e. gr. kannk mála mjpt Hfl. 20; yrkja kann ek Mhk. 2; es illa 
kann Mhk. 24; Hátt. 71; kunni slœgdir Mhk. 18; kunnud hætta 
elgjum œdivedrs Hr. A. 7. 



172 

kunnigr, adj, — 1) callidm, peritiés. — 2) cdeber; kunnigt lof L. 34. 

kunnleikr, m., famiUaritas ; vesa í kunnleik vid konung regt 
familiariter idi Hkv. 19. 

kunnr, adj,, notus; cdeber; inclitiés; c, dat, kunnr manni m^rguiu 
Isl. 24; Vkl. 8; Hr. A. 3. 14; dróttinn vann styr kunnan Vkv. 13; 
L. 67; dreyri Oláfs seggjum kunns G. 23; menn Skáneyjum kunnir 
G. 35; eldvidum kunnum viris notis Efdr. 6; kunn réttlætis suuna 
(de Christo) G. 4; Hr. A. 13; dádir kunnar godi G. 14; kvæái 
kunn þjód carmina populo nota Hátt. 69. 

kúga (ad), V,, cogere; domare; sjálf náttúran, kúgud af nærri 
nógu L. 31. 

kvardi, m, — 1) iiiodulus cubitalis, — 2) limbus vestim^nti cujusvis 
(sueth, íinning), e, gr, indusii, rnanicœ, bracarum etc.; (cfr vocem 
qloarb L qttjarbc in dialectis suethicis); setr (impers,) at honum 
kvarda (dat.) i. e, lirnbus bi^acarum ei valde adstringitur , eum premit 
(propter ventrem nimio cíbo gravatum) Sk. 41. 

kváma, /., adventus; í Jesú kvámu L. 64. 

kván, /., uxor; femina; kván fjardeplis jardar femina gigas Þdr. 15; 
Hedins kván uxor Hedinis, i, e, HUda =: pugna; Hedins kvánar 
vard audit Kkm. 4; Snt. 17. 20; ^dr. 13. 

Kváran, m, pr,, cognomen OIuvi, regis Dublinensis; Kvárans son 
S. S. 2. 

kveda (kvad, kvedinn), v, — 1) dicere; pronuntiare; kvad ddxit 
Hlg. 3; Hkra. 13. 14. 16. 17; Sk. 60. 98. 119. 126. 167; kveda at 
ehm dicere alicui Jdr. 43 (bis); helzti mjpk 's at flestu kvedit 
Mhk. 28; c. acc. kvedkak dui Yt. 12; kvad hitt Jdr. 14; c. inf. 
kvad ei liggja á Sk. 37; kvad svída Sk. 194; c. acc, et inf, e. gr, 
kvedk ragn magna Hákonar riki Vkl. 23; pld kvedr Áláf vesa 
kominn Efdr. 22; kveda (ajunt) þat eigi aukit (o: vesa) Jdr. 22; 
Bgl. 15; Kkm. 22; Jdr. 25; kvad brautir liggja Þdr. 1; kvad 
hugrekki sór þekkja (d: vesa) Efdr. 1; kvad sér naudir (o: vesa) 
Vkv. 15; G. 15; Jdr. 13; kvad eigi rád (o: vesa) Jdr. 40; kvad 
sór þ^rf (o: vesa) Sk. 23; kvádu Dags fríendr of drepask Yt. 18; 
kvádu Józka menn brenna inni sikling Yt. 33; Efdr. 17; Vkv. 4; 
Hr. A. 4; Isl. 18; (mál) es menn mæla gram kvádu (prcet, inf, 
diasisse) vid drengi Efdr. 2. — kvedask l. kvedast — - í/«c^«, se 
c, inf, e. gr, kvedask ( — kveda sik) hafa Bgl. 8; kvazk (— kvad 
sik) G. 28; Jdr. 13; hann kvadst mundu hradr (o: vera) at því 
Sk. 103. — 2) redtare; cantare; austmarr kvedr Gýmis Ijód 
Yt. 36; kalla þær só kvedit sik á (feminœ) contendunt de se fa- 
bulam narrari Sk. 3. — 3) poéma componere; þótt ek kvæda 
slætt Mhk. 2. 

kvedja (kvadda), w. — 1) compdlare; sahdare; c, acc, hann vilk 
kvedja Hdr. 1; kvedja Oláfs gilda G. 10; kvaddi Hýmis hausreyta 
Hkv. 2; r^dd engilsins kvennmann kvaddi; kvadda af engli dróttinn 



173 

gladdi L. 55; (Maria) vissi aldri mann kyaddan L. 29; kvpddu 
h^lda Hrfm. 19; kv^ddusk dynskotum se invicem ictíb\A8 sonoris 
conipellaverunt Gldr. 4. — 2) postulare; petere; c, acc, pere,, gen. 
reiy e^ gr, kvedk bers gnótt h^lda mér hljóds a turba ctviiHn mihi 
posco sUentium R. 1; Jdr. 1;. kvaddi vígs Vkl. 19. — *ó)invitare; 
c, acc, pers,, sequente prœp, at c, dat,; kvedk harra at hródrg^rd 
dýrri invito regem ad audiendum prœstans encomium Eldr. 1. 

kveisuflug, n., dolor vagus et pustulans (kveisa p\istvla)\ Mhk. 4. 

kveld, w., vesper; í kveld vesperi Sk. 50; í kveldi Sk. 108; at 
kveldi G. 47; Sk. 197. 

kveldrida, /., femina (gigas) noctivaga; kveldridu stód lupus 
Ódr. 6. 

kveldrunninn, part, comp,, noctivagus; kunleggr kveldrunninna 
kvenna progenies mulierum noctivagarum, i, e, ferninarum gigantum 

kvelja (kvalda), v,, cruciare; ofbeldit kvelr fjandann í eldi L. 9; 

sá . . . es mara kvaldi Yt. 5; kvaldr í pinum L. 99; L. 47. 79; 

(at Ijós) tæki kvaldar andir í braut L. 23. 
kvennmadr, m,, femina; rpdd engilsins kvennmann kvaddi L. 55. 
kverk, /. (pl, kverkr), sinus sub mento; guttur; jugulum; skáru 

ór kverkum G. 40. 
kverkhvítr, adj,, coUo candido; nom, sg, /. en kverkhvíta 

Hkv. 2. 
kvidr, m,, alvus; venter; allan kvid"inn ætla ek sverctit renni 

Sk. 170. 
kvikr, adj,, vivus; jafnan fagnar kvikr madr kú Mhk. 4; L. 73; 

skalk leyfa daudan edr þó kvikvan Efdr. 19. 
Kvinnar, /. (?) pl, regio Norvegiœ; á Kvinnum Hkv. 5. 
kvistr, m,, ramus; af rót í kvistu (acc, pL) L. 20. 
kviitr, 7/1., rumor; ei kennandi kvitt af syndum ne famá quidem 

et auditione peccatœ^um experta L. 90; bafdi kvitt á því, at . . . 

Sk. 27. 
kvittr, adj,, reconcUiatus ; séu þit kvittir Sk. 118. 
kvída (dd), V,, metuere; kvídik, at . . . rídi L. 40; c, dat, brjóst 

kvídir hefndum L. 76. 
kvónfang, n,, matrifnonium ; kjósa kvónfang Sk. 111. 
kvædi, n,, carmen, poema; kvœdi mitt Mhk. 22; kvædit mun aukask 

Hr. A. 15; Mhk. 13; byrja hátt kvædi G. 38; skorda dikt í kvædi 

L. 92; L. 98; í fljótu kvædi Hr. A. 1; Mhk. 11; í kvædis hætti 

L. 97; þrenn kvædi Hátt. 69; npkkur kvœdin Sk. 3; gagn 

kvæda R. 35. 
kvædisord, «., verbum poeticum; njóta kvædisorda þrpngskordadra 

L. 96. 
kvpd, /., quod aliquis prœstare debet; debitum; ák hródrar kvpd 

carmen mihi recitandum est Hfl. 2. 



174 

kvpU f-y cruciatus, tormentum; engi kvpl L. 87; leysa þjód frá 

strangrí kv^l 6. 68; i kvplum ok sóttum L. 82. 
kykvi, m. — 1) caro viva et sensum habens, quœ eist sub ungtnbw 

hominum, circa ungidas equorum l. sub cormbus pecudum (sueth 

qtDÍtfe). — 2) musctdue vivus; impr. musctdus brachialis; kykva 

(gen. pl.) naudr id, quod intendit musculoe brachdales, i. e. arcus; 

kykva naudar áss Pdr. 8. 
kylfa, /., dava; meá kylfa Jdr. 34; Sk. 17L 
kyn, n.,genu8; proles, progerdee; firda kyn (— firdar) Eldr. 7; 

Yt. 42; vid kyn þjódar (— vid þjód) G. 20; j^fra kyni regibtis 

G. 70; Mhk. 9. 29. 
kyn, 71., peritia; eiga kyn til ehs perítum esse alicujus rei Mhk. 2. 
kyn, n., res mdra; kvœdit skal med kynjum alt totum carmen mirum 

in modum accommodatum erit Mhk. 13. 
kynda (nd), v., accendere; kyndud hœstan hyrjar Ijóma Hr. A. 12; 

hirdmenn kyndu eld Hr. S. 10; eisur kyndusk hátt Edr. 22. 
kynfródr, aJdj., mirifice prudens; gen. sg. kynfróds Hdr. 6. 
kynna (nd /. nt), v., notum facere; þat kyndisk, hvé . . . Hkm. 18. 
kynni, n. — 1) mos, consuetudo; indoles. — 2) fam/dia; hospitium 

famHiare; kynnis leita cognatos invisere Snt. l7. 
kynprýddr, adj., genere conspicuus; Hr. S. 1. 
kynstórr, adj., generosus; Kormakr kynstórr Isl. 25; konungr enn 

kynstóri Hkv. í; Hkv. 14. 
kynvidr, m., surculus generis; kynvidr kvánar progenies uxoris, 

i. e.ýlius; acc. kynvid Snt. 20. 
kyrd, /., quies, otium; sitja í kyrdum Hr. S. 5. 
kyrkja (kt), t?,, straiigtdare (cfr kverk); kyrkja ehn Bj. 6. 
kyrr, adj., quietus; immotus; hann lá kyrr Sk. 183; jungfrú kyrr 

L. 29; und hurdir Hjarranda kyrrar «u6 clipeis immotis Rdr. 11; 

láta sitt kyrt vesa pati se quiescere Kkm. 27; fátt er kyrru betra 

nihil quiets melitAs 8k. 94. 
kyrrleikr, m., tranquíUitas; í kyrrleiks valdi in imperio tranquíllo 

L. 1. 100, 
kyssa (st), v., osculari; kyssa unga ekkju Kkm. 20. 
kyttr (pro kvittr), m., rumor, fam^a; dat. kytt Bgl. 12. 
kýr, /., vacca; dat. kú Mhk. 4. 
kæra, f., <iccusaiio; med ópi ok kæru L. 84. 
kærir, m., curator; kærir Nordmœra i. e. rex Norvegiœ; gen. kæris 

Hrfm. 19. 
kærleikr, m., amor; af kærleiks elskufundum Sk. 3. 
kærr, adj., carus; c. dat. ræsir kærr keisara Kdr. 9; Hátt. 68; godi 

kæran Sygna dróttin (de Olavo S:to) G. 22; kenning hins kæra 

Kristi L. 46; mær, dróttni kærust L. 90; L. 91. 
kœnn (kænn), adj., peritus; soUers; kænn ok prr Sk. 124; kænn 

til húsgangs ferda Sk. 42; kœns konungs pnd Efdr. 28. 



175 

k^ggull, m., condylus; artus; kpgglar frænda hrars artus mortui 
corporis cognati (Jilii), niortuum filii corpus; acc, pL kpggla Snt. 4. 

k^r (= kJ9r, keyr), n,, optia; aríntrimn; delectus; féll beint í kpr 
prorsus ex sententia pro'cessit Sk. 104. 

kprgripr, m., res exiraia; kjósa k^rgrip Sk. 100. 

kpstr, m,, strues (lignorum); rídr at kesti ad rogum equitat Hdr.6. 



lada (ad), v,, invitare; laáar fyráa til ehs L. 68. 

ladmadr, m,, qui invitat l. deducit alqm aliquo; comes; lót hánum 
ladmenu snjalla Edr. 26. 

lafdi (cfr anglosax. læfdige, angl. lady), /., dispensatriæ ; peni 
proma et conda; lafdi mín Sk. 106. 

lag, w. — 1) stratum; ordo. — 2) status, dispositio. •- 3) sodetas; 
conjunctio. — 4) metri genus ; stuttligt lag á kvœdi Mhk. 1 1 ; 
mart bragar lag muUa génera versuum Hátt. 70. — Cfr l^g I 

lagast (ad), v., manare (cfr l^gr); lagast tár af kinnum L. 35. 

land, n., terra; regio; fwidus; regnum; n. et acc. sg. land Hkm.4.21 
Jdr. 40; Hr. S. 7. 10; landit Edr. 24; Sk. 15; dat. sg. landi Yt. 27 
Hkv. 10; Gldr. 6; Em. 5; Vkl. 7. 11. 15; Vkv. 7. 14; Hr. A. 5 
Hr. S. 10; L. 40; Sk. 54. 100; gen. sg. lands Bgl. 11; Hr. S. 16 
L. 19; Sk. 15; n. et acc. pl l^nd Efdr. 12. 21; Kdr. 4; R. 10 
Hr. S. 18; sed land Vkl. 8; dat. pl Ipndum Hfl. 18; Efdr. 28 
Edr. 31; gen. pl. landa Rdr. 4. JO; Bgl. 6; Hr. A. 5; G. 23 
Bdr. 3. 6; Hátt. 79; Hrfm. 2. 5; L. 52. 58. 71. 

landfólk, n., populus; incolœ regni; Bgl. 6; G. 66; ^m.. landfólks 
G. 16. 

landherr, m., cives regni; populus; Yt. 8; Bgl. 8; Jdr. 18; dat. 
landher Efdr. 23. 

landi, m., popidaris; acc. sg. landa minn popvlarem m£um Sk.131. 

landreki, m., rex; imperator; drengr ítrs landreka (de imperatore 
GrcBCo) G. 47; drekar landreka Kdr. 7; sjau landrekar Vkl. 14; 
Hlt. 12. 

landsfólk, w. = landfólk; Hr. A. 3. 

landvprdr, m., custos regni; rex; Efdr. 20. 

Is^ngbardr, m., gladius; nom. pl. langbardar Hkm. 7. 

langr, adj. — 1) longus; Ormr enn langi R. 15. 23; lita langan 
orm Jdr. 37; langan veg Hlg. 8; Edr. 10; á pallinn langa Sk. 79 
R. 19. 22; l^ngum staf Sk. 62; lætr langa hesta ganga Hátt. 71 
lung et langa Efdr. 14. — Neutr. langt procul, hnge Vkv. 1 
L. 72; e longinquo Mhk. 6; comp. lengra uíterius Vkl. 22; R. 28 
latius Hr. S. 20; taladi lengra amplius dixit L. 29; auka lengra 
tdterius amplificare L. 95. — 2) diutinus; langr morgunn Mhk. 13; 



m 

uin langan tima L. 20; Edr. 2; l^ng pin Sk. 164; langa Biund 

Hr. S. 3; langar nætr Mhk. 6; af harkinu þvi hinu langa Sk. 63. 

— JJat, sg. Ipngu L fyr Ipngu ==: oKm, jam pridem, longum ahldm 

tempus; Ipngu Yt. 49; fyr Ipngu Yt.42; Kkm. 1; Jdr. 4; Sk.l66: 

fyr langu (— l^ngu) Hlg. 6. — JJaL pL Ipngum adverl/ialiter 

^sœpe, (Uu; L. 55. 77; Ski 23. 43. 
langrpst, /., gurges vastua; bládúfur langrastar Hrfm. 5. 
langskip, n., navia longa, hélUca; á langskipum Kkm. 5. 
langvidri, n., diuturna tempestas, hiems; langvidrum skal eyda 

grund Mhk. 24. 
langvinr, adj., vetus amicus; longo usu famíliarie; langvinr Þrangvar 

Thor Þdr. 16; langvinr lausnara Olavus Satictus G. 68. 
lasta (ad), v,, calumniari; diffamare; leids^gumadrinn lastar ei þó 

bídi Sk. 53. 
laudr, n., spuma maris; verpa Ijótu laudri Hr. A. 10. 
lauf, n., frons, folium; lauf Leifa landa runua folium navium, i. e. 

clipeus (nam (atera navium cUpeis ornahantur); dat. sg, laufi Rdr.4. 
laufgask (ad), v., frondescere; mærdar timbr máli laufgat mcderia 

poetica sermone (cartnine) frondens, i. e. exomata Snt. 5. 
laufi, m., gladius; laufa lundr heUator Sk. 67; laufa vidrinn id. 

Sk. 52; vas at laufa leiki prœlio interfint Jdr. 18; laufa vedr 

procdlœ gladiorum, i. e. prœUa Vkl. 4. 
laufugr, adj., frondosus; laufgir pálraar L. 94. 
l&ug) fy lamtio; lavacrum; laugar nátt nox inler diem Saturm et 

diem dominicam Sk. 202; varmar laugar calida lavacra Kkm. 20. 
lauga (ad), v., tingere; (svá at mætti ordin) laugast í glóanda 

gulli ruÍHanle auro Ungi, i. e. splendidissime daborari secundum 

artem poeticam L. 3. 
laukjafn, adj., ab omni parte œqiAoUs, instar aJUi; l^g laukj^fn 

leges œquissimœ Bgl. 5. 
laukr, m. — 1) allium. — 2) arhor navis, i. e. malus; lypta lauki 

malum erigere Hátt. 77. 
laun, n. pL, prcemium; retribuiio; laun g^fugs ódar G. 70. 
launa (ad), v., remunerari; launa ehm eht Rdr.6; bragr raundýrliga 

launadr G. 69. 
launsigr, m., victoria fraudvlenta; bera launsigr af ehm Yt. 50. 
lausn. /., redemptio; njóta lausnar L. 57. 
lausnari, m., redemptor, i. e. Christ'us; lausnara spjalli, vinr, langvinr 

(de Olavo Sancto) G. 30. 62. 68. 
lauss, adj., soltdus; avulsus; missu^; Álfr vard lauss Sk. 174; hin 

fímta (tpnn) er ordin laus Sk. 194. — Láta l&nat --~ demittet^e; 

c. acc. láta laust helga menn L. 61 ; lát mik aldrigi laust ne tne 

umquam demiUas L. 81. 
la, f. — l) œstuarium; austr vid lá i.e. ad oram maris Batíici, 

in mari BaMco Vkv. 3. — 2) unda; ínare; latex; stundum þýtr 



177 

í Ipgni lá Mhk. 13; Hdr. 1; limgarnir brýtr lá ventvs Jlúctum 
perrumpit Hátt.' 78. 

lábrostinn, part. comp., in œsttéario dtffractus; Ipgr lábrostinn 
Hrfm. 15. 

lád, n., terra; regnum; land ok lád Hkm.21; sudr med ládi Hr.A.6; 
Hr. S. 4; flýja af ládi Gldr. 8; Efdr. 20; G. 13. 25. 27; Hr. S. 7. 

lág, /., truncus; arbor cœsa L dejecta; lágir marka Snt. 4. 

lágr, adj; humUis, submissus; eangtms; eigi gaztu lidskost lágan 
Hr. A. 3; ek fœ eigi einkar lága drópu carm^n haud adm^um 
hunUle elaboravi R. 35. 

lágraustadr, adj,, subnmse loquern; L. 52. 

lána (ad), v,, commodare; prœstare; lánud er þér list ok vit Sk. 49. 

lánardrót.tinn, m^, dominus, hertis; bera mál lánardróttni Bgl. 7. 

láta (lét, látinn), v, — l) ponere; disponere; coUocare; dare, tradere, 
relinquere alicui alqd; £. gr, aldri lætk sein at munni Mhk. 24; 
lét sjálfbodit Skida Sk. 30; æ lét flest semper omniarinta>cta reliquit, 
i. e, omnia probavit Snt. 12; lét hánura ladmenn comites ei dedit 
Edr. 26; verda látinn coUocari Kkni. 22; c. duobus acc, e, gr, láta 
Auds systur eina Hkdr. 6; láta yndit falt Mhk. 21; læt ek fljódin 
f^l Sk. 111. Scepe cum adverbUs, v, c, láta ír a,m -— proponere, 
edicere, veiut dróttinn lét fram bodordit eitt L. 14; láta í =:^ stiþare, 
condsre (alqd in arcam) Sk. 106; láta lauet — dimittere, v, c, lát 
aldrigi laust mik L. 81; láta laust helga menn L. 61; láta uppi 
= palam proferre, v. e. lætk uppi Sgdr. 1. — 2) facere, ut , , ,; 
sequente acc, et infin,, e. gr. þú lætr hauka drekka Hr. A. 15; lætr 
áru byggva vé Vkl. 9; Hfl. 16; Þdr. 7; Hkdr. 2; G. 21; Hátt. 71. 
75. 77; létk fpdur fregna Bgl. 7; léztu skeidr svífa Hr. S. 13; 
lét bólm falla Hlg. 18; lét sígask ( - sik síga) Hlg. 4; lét dag 
sÍ9n prýdask nied sigri G. 31; lét helfarar verda veittar tiecem 
aUulit Jdr. 34; Vkl. 4; Hdr. 4. 8; Ódr. 4. 9; Efdr. 12. 15; Vkv. 
7. 10; Kdr. 2; Bgl. 5; R. 14. 21; Edr. 6; G. 17.29.50.61; Jdr. 
26. 41; Isl. 4. 12; Hr. S. 12; Sk. 140. 164. 171; létud sýjur geiga 
Hr. S. 15; látu stjplu upp stúpa Hkv. 10; lótu salnæfrar blíkja 
Hkv. 11; létu skeidr sneida Hr. S. 6; sequente inf, e, gr, lét skella 
• Sk. 130; lót gjalla Sk. 151. Tn tali Hructura verborum inf. vesa 
l. verda phrumque Ofnittitur, v. c. hólm lózk (= lét ser) at skildi 
(o: vesa) sibi instdam pro dipeo habuit, i. e. ad insulam profugit 
Hkv. 10; lét vó banda spnn (d: verda) Tkl. 8. — 3) pati; permit- 
tere; sinere; c. inf, l. cimi acc. et inf, v. c, sás eht lída lætr qui 
alqd se prceterire patitur; qui œquo animo alqd perfert Mhk. 6; 
læfrat (non sinit) st^dva h^d Rdr. 10; lát mik njóta lausnar L. 57; 
látum tenn leika Sk. 5 ; látid mik þessa njóta L. 96 ; láta sitt kyrt 
vesa Kkm. 27; lét gjafar sér líka Edr. 26; Þdr. 2; L. 7; lót berask 
se gigni passus est, voluit G. 2; Jesús lét pínast L. 62; Sk. 17; 
léta 9rn fasta aquilam esurire non sivit Kkm. 16; lóta etask af 

23 



178 

Kdr. 8; eigi létud mannkyn hafna ydru nafni Hr. A. 8. Inf, Tesa 
et verda scepe omittuntur, e, gr, lótumk (— lét mik) framast (o: resa) 
Bgl. 16. — 4) jubere; sequente inf., v. c. láta brenna blóthús R. 9: 
lét stydja Gjúka nidja Rdr. 6; lét stýfa þjófa hendr Edr. 8; Edr. 25 
(bis); G. 16. 34. 37. — b) se gerere, prœbere; láta brádgett insane 
se gerere Mhk. 14; garprinn lætr grimmliga Sk. 132; lét æ srá 
sem orrustu letti sic se gessit, quasi pugnam vetaret; simidavit se 
pugnam vetare Rdr. 9; létu hyggiliga Hkm. 11. — 6) dicere; e. gr. 
v^rrum láta labiis eý'et^re, eloqui L. 59; lætr lítit modestam dtcil 
sententiam Sk. 52; Sk. 138; c. duobus accus., e. gr. lætr ræsi verdan 
sóma G. 42; menn láta dróttins ord dýrt Mhk. 5; menn láta skips 
rár ðkammar Mhk. 12. — lætask = ddcere, se . . .; engi læzk 
(~ lætr sik) valda því Mhk. 10; ýtar látask eigi fínna fremra 
mann Efdr. 11; búinn lézk, barr lézk paratum se dtait Vkl. 12; 
Jdr. 13; R. 26; Jdr. 14. — 7) amittere, perdere; madr lætr pnd 
G. GO; hann lét láfit Sk. 144. 160; létu sitt fj^r Sk. 198. — 
8) periphrastice vb, láta usurpatur, a) cum neutr, sg. part. prai., 
e. gr. lætr ósvipt (= sviptir eigi) húnskript vdum non dimittít 
Hátt. 78; lézt valdit (=-- ollir) sorgum Hr. A. 13; Hr. S. 5; lét gefit 
( - gaf) grid ok aura Jdr. 44; lét upp gengit escendit Vkv. 13; 
Gldr. 1; Vkl. 11; Ódr. 6; Kdr. 4; R.4.7; létu herjat (=r.^ herjudu) 
Halland Hr. S. 7. — fi) cum forma participii prœt. congruettte cum 
substantivo, v. c. lét lindihjprt bundinn Gldr. 6; lét Agnar ræntan 
Kkm. 17; Hlg. 14; Edr. 27; lót hljómvidu særda Isl. 20; 181.23; 
Hr. S. 1; lét f^r of g^rva Vkl. 13; Kdr. 5; R. 5; lét bygdir 
brendar R. 6; lét Ellu bak skorit Kdr. 11; Odr. 7; lét hræskóð 
ródin Ódr. 2; Isl. 7. 

látreldr, m,, ignis cubilis; látr (n,) valrugar cubHe tdorum, i, €. 
('lipeus; látreldar valrugar ignes clipeorum, i. e. gladii; látr-^ldar 
in tmesi ^dr. 19. 

látrstrídandi, part. comp., cubUi immicus; látr lyngs hr^ekkvibaugs 
aurum (cfr SnE, AM 1 360); látrstrídandi lyngs hrekkvibáugs 
ininUcus auri, vir liberalis G. 16. 

leggja (lagda), v. — l)ponere; leggja dróttin í grpf G. 22; leggja 
brúdi í bing Kkm. lo; leggja i lófann þér tibi in carpum, t. e. 
in manum, dare alqd Sk. 114; lagdi hina fomu (o: skóna) í klas- 
sekk Sk. 67; fasthaldr vard á Fenrí lagdr Mhk. 21; stála hrúl 
Ipgd í minni pugna in mentionem iUata Sk. 165. — Sœpe cum 
prcep. l. adv., e. gr. leggja a f = deponere (consuetudinem), vdvt 
leggja a f (adv,) blót Sk. 202. — leggja a t ehm = aggredi alqm; 
Ipgdu at linna sex tegum flausta Serpentem Longum (navem) 
aggressi sunt sexaginta navibus R. 18. — leggjast niú.r = prolabi 
(ad genua alicujus); leggstu nidr Sk. 168. — leggja 8anian = 
conserere; Ipgdu saman randir Vkl. 20; Jdr. 22. — leggja upp 
a) apponere (cibum alicui), v, c. lagdi upp þjórhiuti fjóra qiudttufr 



179 

portiones carnis hvhulce apposuit Hlg. 5; /i) appdlere (navem), 
e. gr. l^gdum upp (o: skip) í ífu m Tvam appuKmus Ekin. 4. — 
leggja eht vid eht ^ appeUere alqd in alqa; lagdi andur-Jálks 
þ^rf vid pndurt fylki navem appidit ad terram obversam Vkl. 15, — 
2) ponere, i, e, amiUere, perdere; lagdi sinn aldr vitam posuit Hlt. 9; 
líf lagdisk skjótt firura Efdr. 8. — 3) sternere; leggja brú raums 
•gjpldum pontem gigantis (i, e, cUpeum) remunerationíbus stemere 
(= remunerari) Hlg. 1. — 4t) transfodere, transfigere; of lagdak 
lyngál Ekm. 1; Isl. 8. — b) instituere; decernere; desUnare; leggja 
líftjón á ehn pcenam capitis aUcui proponere Sk. 135; dróttinn 
leggr eign sína á ódul þegna rex proedia civium ad se vindicat; 
privata publicat Bgl. 14; lagdi arnsúg at ehm volatum aquili- 
num in alqm instituit, volatu aquUino alqm per.secutus est Hlg. 12; 
|mnnig hefr mér lagzk i lund ita mihi in animo institutum est 
Mhk. 24; fj^rbaun vard lagit mannum mors viris destinat>a est 
Vkv. 12. — 6) intrans. --= impeUi; leggja á flótta in fugam se 
conjicere G. 29. 

l©ggr, m,, tibia pedis aut brachU; os; crus; stordar leggr os terrœ, 
i, e, saxum, et stordar leggs stirdþinull serpens Midgardiœ Hdr. 3, 
ubi tamen leggs melius fortasse conjungitur cum fróns (fróns leggr 
~ saxum) fólka reyni, prœsertim quum stordar stirdþinuU sine 
illo leggs eandem habet significationem; reyrar leggr os sUvœ, i, e, 
,saxum, et reynir reyrar leggs gigas Hdr. 4; raœrar leggs menn 
aigantes Þdr. 15; stýfdu lids leggi crura militum succidebant Bdr. 7; 
Forleifr vann brotit þjokkva leggi Jdr. 34. 

leid, /. — 1) via, iter; alla leid per totum viœ spaiium Edr. 26; 
Hr. S. 16; leidar nest viaiicum L. 83; leygs leidir per vias maris 
Hrfra. 7; af leidum lífs de trarnitibus vitœ L. 16. — 2) iter mari- 
timum; inare; expeditio nmritinta; leid leysti skeidar mare (i. e, 
XBstus maris) riaves disjecit Vkv. 3. 

leida (dd), v,, ducere, deducere; leida mik í dróttins reidi L. 76; 
nema leidir mey aptr nisi feminam domum reducis lllg. 11; leid 
ord í studla skordum deduc verba in pedes metricos L. 2; helgir 
leidast sancti deducuntur L. 62; leiddi klœddan med sér L. 55; 
(Júdar) leiddu (Jesúm) bundinn L. 49; leiddr af módur L. 55. 

leida (dd), v., absterrere, avocare; c, dat, pers, leida pllum af því 
gamni Sk. 1. — Reflex, leidask l, leidast, a) detestari, c, ojcc, 
rei e, gr. ungr leiddisk eldvell, vpttu dúnsfulla Hkv. 6 ; /^) dete- 
stoium esse; c dat, pers,, e, gr, leiddisk hilmi at halda landi Hkv. 10; 
leiddist Skída skraf Skidium pertœsum est nugarum Sk. 62; hy gg 
rán leidask rekkum Bgl. 11. 

leidangr, m., expeditio m^rUinia; leidangr þóttit ýtum lítiU expe- 
ditio viris parva non visa est Hr. S. 3; Gautar spurdu leidangr 
Goti expeditionem cognoverunt Hr. S. 6. 

leidarstjarna, /., s%dus arctoum; und leidarstj^rnu Hr. S. 20. 



180 

leidiþírr, m,, semus ducens; leidiþírr ^l-Gefnar servus deductor 
Tdunœ, ignoininiosa LokH appellatto (alii leidiþírr - servus invisni 
aut servus illiriens); acc, leiáiþír Hlg. 11. 

leictkunnandi, part, rotnp., viœ gnarus; ^nd, leidkunnandi um 
líkams sedar L. 11. 

leidr, adj,, invisns, ingratus; improbus; acr, leidau dreng (de Juda 
Fschariote) L. 48; leidir Júdar L. 53; létu hit leida fjpr Sk. 198; 
hykk leitt váru (prœt, inf,) credo ingratum fuisse Efdr. 9. 

Ieids9gumadr, m., duæ itineris; leids^gumadrinn Sk. 53. 
^^eif, f, quod aliquis relinquit; reliquiæ; h^dnu leif t. e, resii< 
Yt. 23. 

leifa (fd), V,, relinquere, tradere; (at) þú leifir raér raey Sk. 114. 

Leifi, m. pr, — 1) regulus maritimus; Leifa land t. e, m^re Rdr. 4; 
Leifa braut id, Efdr. 9. — 2) vir, afias ^orleifr beiskjaldi appel- 
latus Sk. 37. - 

leika (lék, leikinn), v. — 1) ludere; lék vid ijódrapgu cum popu- 
lamhus lusit (lœtum se prœbuit) Hkra. 4; lék hands^xura vandla 
deætre gladióUs lusit R. 25. — 2) ludificare; hefr leikinn decepii 
Yt. 13. — H) ferri vago et incerto motu; volitare; látura tenn leika 
á litlum ævintýrura i,e, dentíbus nxidatis arrideamus fabeUas Sk. 5; 
ef léki á vprrura si labiis titubatur, si balbo ore proloquor L. 99; 
var sem léki á þrædi perinde erat a^c si filo penderet Sk. 184; 
leika vid aUudere ad aíqd, attingere alqd, v, c. sár tungan leikr 
vid tanna sauciam linguam dentes offendunt Mhk. 12; vedr Sk^glar 
skýs léku vid (adv.) of b.auga prorellœ nubis Skagulce dipeos dr- 
cumjlaverunt Hkm. 8; halr lék sárt vid hplda vir cives graviter 
lacessivit Isl. 20. 

leikari, m,, histrio, ludio; dat, pl, leikurum Hkv. 22. 

leikblad, n,, palma mobilis; fjadrar leikblad pcdma pennœ mobi- 
lissima, i, e, cda velox; gen, leikblads Hlg. 12. 

leikraidjungr, m„ gigas ludens; Þridja logs leikr ludus gladii,i,e. 

£ugna; Pridja logs leikmidjungr gigas ludum gladii ludens, prœ- 
ator; 7iom, pl, leikmidjungar Vkl. zO. 

leikmildr, adj,, ludum cupide exerrens; Hildar leikr pugjia; Hildar 
leikraildr beuicosus G. 69. 

leikn, /., femina gigas; leiknar hestr i. e, lupus Ódr. 6. 

leikr, m,, ludus, certamen; þoldi þeygi þenna leik L. 47; skýzt í 
leikinn certamini implicatur Sk. 141; leikum svíkja ludendo deci- 
pere Hlg. 12. — Vox leikr in appeUationibus pugnœ scepe usur- 
patur, velut leikr Hildar, Freys, sverda cet,, e, qr, Freys leik heyja 
Hkv. 6; vekja ehn at hprdum Hildar leiki Bj. 'Í; Kkm. 13; vas at 
laufa leiki pugnœ interfuit Jdr. 18; at l^gdis leiki Ekra. 21; 
at sverda leiki Kkm. 22; frýja ^ldura Hildar leiks Kkm. 14.— 
Eodem mx)do heyja leik vid ehn pugnam cum aliquo comtnittere 
Kkm. 19, ubi gen, Hildar audiendus est. 



181 

leik-Pundr, m., dem (Oden) ludens; sverás leikr pxtgnaj qimre 

sverds leik-þundr - deus pugnæ, t. e. prœliator Isl..l7. 
leiptr (leiptur L.), /., fulgur; L. 93. 
Leira, /. pr. — 1) Licfer (hodie Loire), Jtuvius (raUiœ; upp at 

Leiru secundum Ligerim Vkv. 14. — 2) cognomen ThorketáU, ducis 

Norvagensis; Þorketill Leira Jdr. 42. 
leistr, m,, solea; crepida; stíga hyrjar leistum Yt. 39. 
leit, /., investigaUo; vesa á leit (dcA. sg.) ehs Mhk. 15. 
leita (ad), v., quœrere; r. gen. kynnis leita Snt. 17; leita sér ágæta 

Jdr. 11; Sk. 5B; (Christus) leitar líf[>jónandi lœrisveiiia L. 46; 

orda er leitat mér í munn Mhk. 29; cum at l. eptir, v, c, leita 

at braudi G. 35; ef ek eptir leita L. 2. — leitask fyrir pro- 

videre, cavere Isl. 15. 
lemja (lamda), v,, contundere, frangere, percutere; lemja ehn Sk. 138. 

166; lemdu (imper.) hann ekki Sk. 131; grjót lamdi seggi lapides 

viros corUundebant Bdr. 7; húfar l^mdu bárur Jdr. 16; L. 49; 

etiam lemja á ehm, velut þann sem (eum, qui) lemr á frænda 

minum Sk. 135. — Part, prœt, lamdr L. 61; njóta lamids fótar 

G. 61; (Chrvftus) veitir Ipmdum (claudis) at standa L. 46; lamdar 

lágir Snt. 4. 
lend, /, lumbus; af Adáms lendum L. 19. 
lenda (nd), v., appellere navem aliquo; lenda vid Ðanmprk ad Daniam 

appelli Edr. 5. 
lengi, adv. (propr. suhst., f), diu; Yt. 28; Hlg. 17; Efdr. 10; Bgl. 9; 

Kkm. 23; Mhk. 25; Hr. S. 5; L. 87; svá lengi etíamnunc R. 23; 

cum gen., veiut lengi vetrar Sk. 201. — Comp. lengr diutius; fundit 

mun þaz reynt er lengr Mhk. 17; Sk. 166. — Superl. lengst ddu- 

tissime Mhk. 15. 
lengja, /., scheda peUicea oblonga; ristir mikla lengju ok sída 8k. 27. 
leon, m. l. n., leo; geysist leon í vidjum Sk. 132. 
lesa (las, lesinn), v., legere; ef letrit læsi si scripturam legeret L. 59. 
lest, / — 1) onus navigii -— farmr. — 2) amphora; duoaedm pondo 

nautica (sec. P, Vidalinum); hildingr þá hálfa lest rex sea pondo 

(auri) accepit Edr. 30. 
lesta (st), V., molare; þeirs lestu Ipg G. 59 
lesti, vide Ipstr! 
lestir, m., qui detrimentum affert alicui; violator; lestir grundar linns 

(i. e. auri)=^vir liberalis G. 32; lofda lestir prœliator Isl. 17. 
letja (latta), v,, dissuadere, dehortari; retardare; c, gen. rei, e. gr. 

sem orrostu letti quasi a prœlio retardaret Rdr. 9; lífs of lattr 

vzta privatus Yt. 22; Hlt. 12; Sigbvatr hefr gram lattan Bgl. 9. 
letr, n,, scriptura; narratio; letrit af píslum þínum L. 59. 
leydra (ad?), v. coUuere; at leydra bordker Em. 1. 
leyfa (fd>, v. — 1) laudare; leyfa ehn Rdr. 1; Efdr. 19; G. 9; hverr 

madr leyfir háva ævi hringvarpadar Edr. 3; mjpk leyfa þat þjódir 



182 

Jdr. 44; leyfctr skati Hátt. 71; G. 61; Hátt. 79. ~ 2) pronUttere, 
caneedere; pávi leyfdi alt, sem konungr krafdi Edr. 14. 

löygr, m,, mare; leygs leidir per vias marie Hrfm. 7. 

leyna (nd), t?., cdare; c. acc, pers, et dat, rei, e. gr, lofdungr leyndi 
snara þegna háleitri gœzku 6. 14. 

leysa (st), v. — 1) solvere, dieaolvere; líberare; er leysir (impers.) 
9nd af b^ndum holdsins L. 83; gipt, er leysi ór biúani mína ^nd 
domm, quod a malo líberet animam mmm L. 80; G. 68; leys 
mitt bann L. 83 ; leystir hana blódi sangvine tUam redemdsti L. 85 ; 
leysti 088 ór banni L. 64; leysti garvar af j^fri regi vestes exuit 
Yt. 41; leysti bládúfur dissecuit undas Hrfro. 5; l^gr leysti ílaust 
m>are naves disjecit Hrfm. 15; Vkv. 3; nema guds hjálprœdi befði 
leystan mik L. 22; konungr hefr leysta pld frá naudum 6. 33^ — 
2) absolvere; per/icere; segid, hvé brag leystak G. 71. 

lótta (tt), V., finem imponere rei; avertere; lemre; c. acc. léttir 
(impers.) hvárki ugg né ótta nec timor nec metus cessant L. 20; 
ádr drengmenn létti dyn darra priusquam juvenes a prcelio desti- 
terunt Jdr. 39; cum dat. et rei et pers,, létta gumnum strídnm 
hmtines a m.ogroribus liberare G. 18. 21 cett.; léttu syndafári lem 
peccatorum pestem L. 91. 

léttleiki, m., levitas; (diabolus) fann Ijósan léttleikann L. 17. 

léttliga, adv., facHe; L. 16. 17. 

lóttr, adj., levis; famUs; expeditus; breytti gud léttan blástr (leveni 
flatum) af lopti L. 11; gorva œtlak mér létt of tal i. e. ingenue 
loqui in animo habeo Mhk. 4. — Neutr. \éii~fajcíle; G. 70. 

lid, n. — \) exercitus, máites ; homines ; cfjetus; hilmis lid Vkv. 5; 
ýta lid Mhk. 10; Vkv. 6. 10; G.53.55; Kkm. 3. 11; Bdr.4; (U^c. 
lid Efdr. 10; Edr. 10; ,G. 32. 46; Bdr. 8; Jdr. 28. 36. 41 ; at liái 
þeira Hlt. 14; Efdr. 23; Bgl. 3; Edr. 17; G. 44; Jdr. 9. 26; Mhk. 10; 
lids gramr ' Kdr. 4; Yt. 4; Vkv. 4; Bdr. 7. — 2) auxilium; brautar 
lid *. e. baculus prœferratus ( — Grídar vplr) Pdr. 18. 

lid, n., navis; láta lid fara lyrgptu naves per mare ducere Kdr. 2. 

lid /. (rectius fortmse) líd, n., cerevisia; Hás lid cerevisia Odirds, 
i. e. carmen; at Hás lidi Hlt. 1; lid Lodurs vinar id. Isl. 1. 

lidfastr, adj., operam l. auxHium strenue navans; bella lidf^stum 
aldrrainkanda (de Thore) Þdr. 19. 

lidfastr, adj., navi affixus; af lidfpstum blómum valdrósar Hrfm.4. 

lidgegn, adj., strenuus, fortis; G. 14. 

lidhati, m., qui auxUium odit l. recusat; hlífar lidhatar tutdam 
clipei recusantes Þdr. 11. 

lidhraustr, adj., qui operam fortiJter navat; strenuus; Edr. 28. 

lidr, m., artus; articutus; memhrum; blessun þessa gods lids (de 
Olavo S:to) G. 70. 

lidskostr, m., copia mUitum; copiœ; eigi gaztu lidskost lágan 
Hr. A. 3. 



183 

lidsvaldr, m., princepa populi L eaercitus; G. 62. 
lifa (fá, lifat), V., vivere; manere; hann lifir enn Sk. 164; (Olavus 
Sdus) lifir G. 11. 63; þróttar orá lifa fortiter dicta maneburú 
Efdr. 2; lifáu í sœmd hárri vive tu in magna gloria L. 91; lifandi 
gu(t L. 57; lifanda Ijós L. 23; runnin upp vid lifandi brunna 
ad lábicee vivos puUulans L. 25; lifa ok deyja med þér Bgl. 15; 
es landa krafíir ok lifdir Bgl. 6; ef j^furr lifdi Efdr. 20; Efdr. 22; 
G. 69; þangat til er þau lifdi (3 pL conj.) L. 13. 

lifna (ad)^ v., vivescere; Bragi lifnadi Snt. 3. 

lifra, /., soror; med algífris lifru Rdr, 9. 

liggja (lá, leginn), i;. — l) jacére; liggja á sléttri grundu G. 48; 
liggja vid Nóreg Sk. 101 ; sem eitr liggi ura hjartat ac si venenu^i 
circumjaceat prcecordia L. 80; hann lá kyrr Sk. 183; þars herskip 
lágu ubi naves ad ancoras constiterunt Hr. S. 16. — 2) jacere; situm 
esse; Bálagards sída lá at bordi brimskídum Vkv. 3; kvad brautir 
liggja til ehs vias aUquo ducere diait Þdr. 1. — 3) jacére; pro- 
straJtum esse; ek ligg kvaldr L. 99; liggja veginn Yt. 20; frák 
liggja (o: menn) Kkm. 11; herr lá daudr Jdr. 40; hann lá i svíma 
Sk. 128; Hkv. 12; Hfl. 3; Efdr. 6; Hr. A. 13; Kkm. 16; skatnar 
lágu hneptir Sk. 185; lágu daudir Sk. 198. — 4) jacere; seputtum 
esse; herkonungr liggr haugi ausinn Yt. 52; liggr á radar broddi 
Yt. 45. — 5) cubare; inf. liggja Hkv. 3; liggjandi drakk Yt. 25; 
hann lá sjúkr Sk. 201; lá upp í lopt st^ ctdmine cubuit Sk. 43; 
Sk. 189. — Cum prcepp, et adv., e. gr. liggja á interesse, referre 
Sk. 37; liggja L liggjast eptir relictum esse, e. gr. (vir) lá eptir 
G. 60; svínit lást eptir po9*ctAS reUctus est Sk. 185; liggja of 
instrepere, e. gr. mest of lá maxime circumstrepuit Hfl. 4; liggja 
und ehm sub potestate aKcujus esse, e. gr. liggjamnd jardbyggvi 
Vkl. 24; alt liggr und jarli Vkl. 10; þat lá fyrr und Sveini Edr. 23; 
eadem significatione liggja und bœgi ehs Hlt. 15. 

Lilja, f., líUum; vil ek at drápan heiti Lilja L. 98. 

Limafjprdr, m. pr., sinus Cimbriœ; í Limafirdi Yt. 22; til Lima> 
fjardar Kdr. 7. 

limgarrar, m., canis ramorum, i. e. ventus; limgarmr brýtr lá 
Hátt. 78. 

limr, m., membrum; Krists mærik lim (i. e. virum sanctum,Olavum 
regem) G.33; dat. itrum lim himna salkonungs (= regiOlavo) G.66. 

lind, /., tUia; clipeus (tUiaceus); lindar logskundadr ignem clipei 
projidens, i. e. ferrum víbrans; prœliator; Vkl. 24. 

lindi, m., dngulum; und linda sm cingulo Hkv. 24. 

lindihjprtr, m., cervus clipeis (lindi, n. 1] tília, 2] dipeus) omatus, 
i. e. navis; acc. lindihj^rt Gldr. 6. Alii navem tiliaceam hac voce 
significari putant. 

Lindiseyrr, /. pr., locus qindam; sudr fyr Lindiseyrí Kkm. 19. 

linhjartadr, adj., misericors; linhjartadr Jesú minn! L. 59. 



1 



184 

linni, m. — 1) aerpens; linna eitr L. 80; linna fold terra ðerpentis, 
L e* aurum Isl. 8. — 2) navis beUica, cui nomen erat Serpens 
Tjongus; Ipgdu at linna R. 18. 

linnr, m.^ serpens; linns grnnd i. e. awrum G. 32; skjaldar linnr 
serpena dipei, i. e. gladius, unde skjaldar linna þing-Baldr deus 
conventum gladiorum, i. e. pugnam, ciem, bellator R. 1. 

list, /., ars; list ok vit Sk. 49; af list arte L. 93; raed listam 
degarder L. 2; Sk. 193; ítr lista artium peritus R. 11; yfirmeistar- 
inn allra lista L. 51. 

listalauss, adj., simpleæ; nondvm perfectus;- haud art^ciostis; 
listalaass Bragi Snt. o. 

Listi, m., promnda Norvagensia, mari adjacem; de regione ma$'itima 
universe uaurpatw Þdr. 19, tibi steins Listi regio saxoaa, et Ella 
steins LÍ8ta=^úr^. 

iistuligr, adj., gratus, suaivia; i Ijódag^rdum listuligrar móður Kristi 
in carnvimbus de nuxtre Christi suavissima conficiendis L. 95. 

litr. m^ color (oris); flagds litr er á draugi Sk. 75; bpl k^Uum vér 
ilt til litar i. e. calamdtatem putamus ora paUentia fa^ere Mhk. 26. 

litudr, m., qui colorat; qui (sanguine) tingit; álmreyrs litudr bellator 
G. 17. 

lid, n., cerevisia; vid. lid! 

lída (leid, lidinn), r. — 1) Idbi, ferri; leid mjpk ór stad gradu pame 
deptdsus est Þdr. 5; leid uin langan tima diu transfluxit L. 20; 
c. acc, viœ, Gabriel leid fírmamentum G. per /irmamentum ferebatur 
L. 27; impers. c. aec. obj., óttu leid quarta t^igHia prcsterlapsa est 
Edr. 22 ; kilir lidu til Limafjardar Kdr. 7 ; lidu fram projictebantur 
Efdr. 4 ; lídr a t ehu aliquid vergit ad fínem, e. gr. lidr at ævi 
Kkm. 27; lidnar eru lífs stundir dapsai sunt vike horœ Kkm. 29. — 
2) prodire; eæire; iransire; láta eht lida sinere lU aUquid transeat, 
i. e. animo cequo perférre aliquid Mhk. 6; lídandi af módur moldu 
prodiens de matns ptdvere L. 12; ordit [íás of munn lídr verbutn 
vbi ore elabibur Mhk. 16; hródrmál lida mér of hvapta Hdr. 7; 
andinn leid af Jesú píndum abiit anima ex Jesu crudato L. 58. 

líf, n., vita; sors vitœ, fatum; veitt er iíf L. 23; líf allra fyrda 
jardar (- Christus; quare sequitur adj. masc. ónaudigr) G. 3 ; 
lífit sjálft (de Christo) L. 83; líf lagdisk firum Efdr. 8; 0. S. 5; 
R.27; bjart iíf Edr. 28; Jdr. 43; L. 76; Sk. 33; hverfa af lífi 
e vita evanescere; mori Snt. 10; fegnir lífi sínu salute sua gaudentes 
Hr. S. 17; Edr. 19; G. 17.64; Kkm. 14. 17; Jdr. 12; lífs of lattr 
Yt. 22; Hlt. 12; lífs stundir Kkm. 29; L. 11. 16. 20; at lífum h^lda 
adversus ^vitas colonorum Vkl. 4 (tJn alii lífum pro hlífum a>ccipiunt)\ 

lífdvpl, /., commo7*atio in vita; vita; fellir lífdvalar mors Hrfm. 14. 

lífga (ad), V., vivum reddere; Jesús, er lífgar þjódir Jesu, qui homi- 
nibus tntam donas L. 51; dugi ferd, svát lífgud væri hominibus 
mbveni, quo vimficentur L. 21. 



185 

lífgalli, m., noxa vitœ, L e, mors; hallar lífgalli mors domús, i. e. 
igms Hrfm. 11. 

lífgan, /., vimjicatio; lífgan þjóáa L. 89. 

lífgari, m., mvificcdor; lifgari daudra manna L. 63. 

lífkaldr, adj,, vibœ perniciosm; lífkpld laufa vedr Vkl. 4. 

lífligr, adj,, vividus; alacer; cekr; líflig ord L. 2. 95. 

lífskínandi, part, compos,, vitáfulgens; vitam ftdgidam habens L. 11. 

líftjón, n,, supplicium; cœdes; leggja líftjón á ehn Sk. 135. 

lífþjónandi, part, compos,, vitœ ministrans; (Christus) leitar líf- 
þjónandi lærisveina L. 46. 

lífvænn, adj,, cui spes est diu vivendd; bera vápn á Domalda líf- 
vænan Yt. 8. 

lík, n., corpus mprtuum; cadaver; yfir líki Gr. 20; af líki G. 22. 

lík, n,, margo includens (speciatim in vdis); lík valkera involucrum 
gladii, i, e. vagina, quare brá valkera líki ferrum destrinœit Ódr. 7. 

iíka (ad), V,, ploMre; c. dat, lót sér líka stórar gjafar Edr. 26; 
Bdr. 1; líka sér eigi iUa sihi minims displicere Jdr. 13; líkar Odni 
fjandUga Sk. 174; Hkdr. 2; G. 70; Hr. S. 20; Sk. 75; þínir haukar 
líka þjódum Hr. S. 21; svó þér líki vi tibi placeat Sk. 26. 

líkamr (pro lík-hamr), m,, corpus; hann tók meyjar líkam L. 65; 
L. 35. 69; af líkam hreinum L. 30; líkams lygdir mendada cor- 
poris, i, e. corpus m^ntitum, jictum, vanum L. 65; L. 11. 

líkja (kt), V. — 1) similem facere. — 2) simílem esse; gudi líkjandi 
í dygáum L. 25. — JReJlea, líkjast similem fteri; (þit) munud vid 
guddóm» likjast L. 17. 

líkn, /., levam^n; medela; sanatio; heila líkn Efdr. 20; synda líkn 
L. 80; líknar ædr L. 89; med liknar vendi L. 81. 

líknarkrafdr, part, compos,, cujus auœílium invocatur; liknarkrpfd 
l9g G. 59. 

líknsamr, adj,, propitius; clemens; G. 16. 

líkr, adj,, similis; oss at mentum likir Sk. 96; c, dat, hárit likast 
fidri Sk. 196; þvi 'r iikast, sem . . . persimUe est ac si . , , 1$, 92, 

líta (leit, litinn), v., videre; cernere; litk þær fardir á Geitis gard; 
Hlg. 20; hergramr rógálfr litr hirdmenn spenna hlummi Hátt. 75 
líttu á tárin L. 91; vasa fridr at lita R. 16; Jdr. 37; Sk. 74 
fólk leit, er drengir hlódu seglum Hr. S. 6. — Reflex. litask videri; 
e. gr. mpnnum lizk jafnt sem hominibus videtur perinde ac si 
Hr. A. 9; mér lizt eht Sk. 59. 112.124; sequitur conj., at omisso, 
e. gr. mér lízt nú, sé margr um einn Sk. 180; þat lízt vansi 
id magnum m/dum videtvA* L. 47; myndir litast mér L. 80; leizk 
videbatur Isl. 24. 

lítill, adj., parvus; litill harki Sk. 149; lítinn kost á margr und 
sér Mhk. 25; litinn tel ek þat greida Sk. 131; á litlum tima 
Sk. 128; ^lteiti vas lítil Jdr. 11; láta litit parva dicere, efferre 
Sk. 52; eigi lítil merki fremdar verka R. 10; leika tenn á lítlum 

24 



186 

œvintýrum Sk. 5. Neutr, sg. lítit sœpe e9t = níkU, e, gr, lítit 
vará af spngum mhil de cantíhua fuit Sk. 43; lítit vard af snilli 
fortUudjO eju8 nuHi rei utilts erat Sk. 18*{; lítin verr parvi refertj 
mhU refert Mhk. 13; adverbialiter lítit= haud, e, gr, lítit batnar 
Skida Sk. 201 ; ekki litit haud paxHvm Sk. 74. ^ Compar, minni, 
superL minstr, q, v, 

litillœti, n., hunUUtas; með litillœti L. 52; L. 90; rót ilmandi 
litillœtis (de SUa Maria) L. 25. 

litilmenni, n,, homo tenuis; nm litilmennis þykkju Sk. 37. 

litt, contr, ex litit. — 1) neutr, sa,; paultdum; litt kom viá eár 
ekki Sk. 62. — 2) adv., parum; haud; hefk litt fregit non rogam 
Hkv. 22; litt hept Efdr. 4; Hr. A. 2. 

Ijá (léda, lét), V,, tribuere; commodare; c, dat, pers, et gen, rei, e, gr. 
(deuð) lér gram þeima hárar giptu G. 57. 

Ijód, n,, cantílena; carmen; Gýmis Ijód Yt. 36. 

Ijóáagprd, /., concinnatio carminum; í Ijódagpráum in carmine con- 
Jtdendo L. 95. 

Ijóðm^gr, m,, popxdarie; (Ijódr ^ lýdr popvlus, germ. ícute); ctwí; 
acc, pl, vid Ijoámpgu Hkm. 4. 

Ijódpundari, m,, statera cantús, i, e, trachea, arteria; loptvág Ijód- 
pundara Snt. 1. 

Ijómi, m,, splendor, fulgor; kyndud hæstan hyrjar Ijóma Hr. A. 12. 

Ijónar, m, pL, viri, homines; Ijóna lid cœtus hominum Yt. 4. 

Ijós, n, — I) luœ, tumen; nom, et acc. sg. Ijós G. 1. 2. 20; L. 23. 
61.63; dat. sg, Ijósi G. 3; L. 31. 59; laust Ijósum splendor reftd- 
gebat Hrfm. 4; n, pL Ijósin lumina, i, e, Scripta Sacra L. 17. — 
2) candela; þeir stumrudu yfir med Ijósi Sk. 189. 

Ijóseldr, m., ignis luddus; lagar Ijóseldr ignis maris, i, e, auruia; 
fridrofi Ijóselds lagar Hátt. 69. 

Ijóss, adj, — 1) lucidus, splendidus; drekka Ijósan mj^d Isl. 1; hringi 
Ijósum R. 26; Ijós raun clarum testímonium G. 46. — 2) colore 
candido; flavus; á likam Ijósan L. 35; at hilmi Ijósum Yt. 35. — 
^) perspicuus; manifestus; skilja Ijósan vilja L. 98. 

IjÓBta (laust, lostinn), v. — 1) percutere; ferire; laust hlusta grunn 
af nadri caput serpentis decussit Hdr. 4; laust grán h^tt Þdr. 13; 
laust til Qlmóds Ipngum staf Sk. 62; lustu sundr (fregerunt) fót 
seggs G. 59; eydendr geima vals grœdi lostins vastatores navis mari 
verberatœ Hr. A. 9. — 2) conjicere in alqm; jaculari; mittere; c, dai. 
sodnum sega laust tangu forcipe conjecit offam candeiítem Þdr. 15; 
laust meina nestu i bifgyrdil Pdr. 17; laust hausfleini á nasar 
Isl. 16; impers. c. doi., laust Ijósum brims vegljóma lumina (spkn- 
dores) auri fundébantur (refvlgebant) Hrfm. 4. 

Ijótliga, adv, immamter, fœde; Sk. 160. 

Ijótr, adj., defomm, fœdus; turpis; blár ok Ijótr L. 77; sneida 
Ijótan lunda V9II horridum mare seeare Hr. S. 6 ; sú hin Ijóta pin 



187 

Sk. 164; í Fofnis trjónu Ijóta Sk. 162; líf hit Ijóta L. 76; varp 

Ijótu lauðri spuma fœdans spargebatur Hr. A. 10; élin þykkja 

m^rgum Ijót Mhk. 19; at Ijótum rádum L. 48. 
Ijotvaxinn, part. comp., defarmis; fyr Ijótvaxinn hest leiknar Odr. 6. 
Ijúfr, adj., carus; suavis; sœll ok Ijúfur Sigurdr minn Sk. 18ð. 
Ijúga (laug /. ló, loginn), menUri; faUere; drjúgr at Ijúga Þdr. 1; 

fridr loginn pax violata Hfl. 13. 
loda (dd, lodat) v,, adhœrescere; hold lodir í klóum Hkv. 3; rá 

loddi við ramroan reimud Hlg. 7. 
Lodbrók, /. pr,, ^braccis hirsutis indutus"; cognomen Ragnaris 

regis; fyrdar hétu mik Lodbrók E^km. 1. 
lof, n. — 1) laus; sé þér lof L. 1; skala lof dvala Hátt. 68; sœma 

lof ebs Hrfm. 17; vid hæst lof aldar summa hominum laude 

Edr. 30; næstr lofi Hfl. 18; reida í lofi laudibus eferre Edr. 4. — 

2) carmen laudatoritmi; encomium; vinna lof at ehm Hfl. 2; bera 

lof þengils Hfl. 20; hljóms lof carmen aUisonum Ykl. 3; Hlt. 16; 

O. S. 1; R. 1; Edr. 2; G. 67; L. 34; ofra lofi þegna Hdr. 9; at 

þessu lofi G. 10; G. 57; sungu of sínum kóngum mjúkt slungin 

lof L. 4. 
lofa (ad), V. — 1) laudare; lofa hodd-dofa Hfl. 17; dagbóls lofadr 

konungr G. 5. — 2) concedere; hvi hefr dróttinn lofat flest alt 

annat? L. 16. — 3) promdttere; lofar at leggja af blót Sk. 202. 
lofdar, m. pl., viri; gen. lofda Efdr. 22; Bgl. 5; G. 69; Isl. 17. 
Lofdi, m. pr., rex quidam; áttkonr Lofda kyns Yt. 42 (ubi alii 

malunt lofda kyns). 
lofdungr, m., rex; lofdungr Þrœnda G. 14; Edr. 10; lofdungs burr 

Bgl. 6; G. 46. 64; lofdungar gengu fram Kkm. 21; vid lofdunga 

þrenna Kkm. 19. 
lofkendr, adj., laude notus; fólkleikr rídr lofkendr Vkl. 24. 
lofligr, adj., celebrandus; loflig mær L. 89. 
lofrædandi (t. e. lofrœdandi), part. comp., laudes cdebrans L. 51. 

57 cet. 
lofskeid, /., navis splendida; helt lofskeidum Hrfm. 7. 
lofsæll, adj., gratid vakns; ab omníbus laudatus; Yt. 27. 
lofspngr, m., hymnus; gjalda margfaldadan lofs^ng L. 95. 
lofun, f, carmen laudativum; en fjórda lofun Hátt. 69. 
Lofund (l. Lófund), n.? pr., insvía in lacu JDídlarcn; á Lofundi Yt.33. 
log, n., lumm; ignis; log ^ridja I. Gunnar i. e. gladius; Þridja logs 

leikmidjungr Vkl. 20; Gunnar logs geigurþing Hr. S. 17; Rinar 

log i. e. aurum, ideoque Rínar logs sviptilundr vir Hr. S. 14. 
loga (ad), V., ardere, flagrare; (Márja er) logandi 9II med skirleiks 

anda tota flagrans vn spiritu castitatis L. 25; log^ndum húfum 

hafask und linda drepit Hkv. 24. 
logi, m., flamma; ignis; logi gaus upp ór húsum Jdr. 19; loga 

himinn coslum ignis, i. e. tectum rdr. 14. 



188 

Logi, m, pr,, fraUr Skjalfœ; Loga dís Yt. 16. 
logn, n,, vudacia; standum þýtr i logni lá Mhk. 13. 
lognárungar, m, pL, viri flammam distríbuentes ; Leifa brautar log 

ignis maris i, e. aurum; Leifa brantar lognárungar aurum distri- 

buentes, i, e, viri liberales; dat, lognárungam Efdr. 9. 
logrunnr, m,, arbor l, fridex flammce; sárs log flamma vvínifica, 

i, e, gladius; sárs logrunnar arbores emigerœ, i, e, pugnatores 

Hrfra. 9. 
logskundadr, m., incitator ignis; lindar log ferrum, et lindar logs- 

kundadr prceUator; ideoque lindar logskundadar fólkleikr Hedins 

reikar fúrs bellatoris prœliuni, a^ie instructa commissum Vkl. 24. 
lok, n,, finis; exitvs; sóttr und lok ad mortem lacessitus Efdr. 25; 

jafnan spyrja menn at lokum Mhk. 19; gen, sg, loks pro adv. 

-= ad extremum Mhk. 8. 25; Sk. 150. 
Loki, m, pr., filius Farbaidii gigantis, diis Ansibus annumeratus; 

Hlg. 11; Sk. 106; acc, Loka Sk. 179; gen. Loka Yt. 13; Þdr. 4 
lokka (ad), v., pdlicere; (diabolus) lokkar dreng at Ijótum rádam 

L. 48. 
loppa, /., manus frigore torpens; med sinni loppu Sk. 125. 
lopt, n,, cœlum; aer; sublime; j^rd ok lopt L. 10; lopt ok englar 

L.94; ganga upp í lopt G. 16; halda á lopt cUte spectare Mhk. 14; guð 

breytti blástr af lopti næsta L. 11; hefja at lopti tóUere in sublime 

Yt. 16; á lopti Þdr. 16; Efdr. 4; L. 45; pl, loptin L. 31. 34; í lopt 

hin neári L. 27 ; geisli lopta radius cœlorum (de Sda Maria) L. 89. 
lopt, n,, superius tabulatum domús; upp i lopt sub culmine 8k. 43. 
loptdrífa, /., nimbus aérius; loptdrífa gprdisk at gumnam Bdr. 10. 
Loptr, m. pr,, nomen Tjokii; drjúgr vas Loptr at Ijúga Pdr. 1; 

Hlg. 8; Lopts vinr Oden Vkl. 5. 
loptvardadr, part. comp., tabulato munitus; lyngs barda lopt tabu- 

latum serpentis, i, e. aurum; acc, pl, randir loptvardadar lyngs 

barda clipeos inauratos Vkl. 22. 
loptvág, /., pondus aérium; hrœra loptvág Ijódpundara poruhts 

aerium tracheœ movere, i, e, spiritum ducere Snt. 1. 
Lódurr, m. pr,, deus ex genere Ansium; vinr Lódurs Odsn Hlt. 10. 

Isl. 1. • 

lófi, m., vola mantís; manus; carpus; hvat skal ek leggja í lófaim 

þér? Sk. 114; raed lyptum lófum L. 51. 57 cet. 
lómblekkir, m., fraudum rewessor; Hrfm. 2. 
lómgedr, adj., aetvtus; fraudulevtus ; enn lómgedi Yt. 50. 
lómhugadr, fraudtdentus ; Hlg. 12. 
lómr, m., fraus, dolus; lómi beittr Yt. 49. 
lukka, /., fortuna; fdicitas; lukkan hefr þik fangat Sk. 49; lukku 

traustr Sk. 53; lukku stýra Sk. 57. 
lund, / animus; mens; inclinatio animi L voluntatis; leggjask í land 

Mhk. 24; allmjpk er mér lund til ehs nimia mentis incKnatione 



189 

f&ror ad (dqd Mhk. 29 (yi/i aUi lecfunt allmj^k emm lynd (n. pL) 
,= nimds propitíi sumua). 

lundi, m., cdca arctica; Ixinda vpllr i. e. mare Kkm. 5; Hr. S. 6. 

lundprúdr, adj., mente generosa prœditm; Inndprúdr hilmir Gldr. 6. 

lundr, m. — 1) lucus; mva. — 2) arbor; sœpe in appeUatione viro- 
rum, e. ^gr. lundr Nidar yarga arbor navium, i. e. vir navigam 
Gldr. 8; Inndr gunnar, málma, ógnar, prva, lanfa, fleina =: prœliator, 
e. gr. gnnnar Íunda þr^ngvimeidr victor beUatorum Vkl. 16; á 
grundu málma lunds Hr. S. 9; Hr. S. 12; grva lundrinn Sk. 26; 
Sk. 67; fleina lundrínn Sk. 127; eodem modo lundr audar, mens, 
seima = vir liberaHs, e. gr. Hr. S. 13; yfir þessum mens lundi 
Sk. 59; Isl. 26; seima lundrinn fridi Sk. 92; læva lundr i. e. vir 
subdolus, e. gr. bundu læva lund Hlg. 1 L 

Lundr, m. pr., Tjunda, urbs Scaniœ ; 6ka,mt frá Lundi Edr. 27. 

Lundúnir, f. pl., Londimum, caput Britanniœ; Lundúna bryggjur 
Vkv. 6. 

lundvœrr, adj., facilis, conimodus; lundvœr þykkir bezta sveit fa- 
dlis et commoda secta optirna videtur Mhk. 15 (ubi tamen aham 
lectionem et interpr. videre Ucet in 1 152). 

lung, n., navis; lung et langa Efdr. 14. 

lunga, n., pulmo ; Avuigxin féllu um nára Sk. 144. 

Lúf a, /., coma incompta; cognomen Harcddi regis, qui postea Ptdchre- 
comatus (enn hárfagri) appellatus est; fyr Lúfu Hkv. 10. 

lúka (lauk, lokinn^, v. — I) cUmdere; cingere; lauk rpndu umb rekka 
kindir cohortes agminibus clipeatis circumsepsit Edr. 17; lauk haudr 
raudri skjaldborg Edr. 24; let Ipnd lokit terras dnæit Kdr. 4. — 
2) conficere alqd; padsd; rád lukusk nupUœ concUiatœ sunt Hkdr. 5. 
— 3) finire; finem imponere; c. dat., e. gr. eigi veit ádr hefndum 
lýkr Mhk. 18; (Olavus) lauk aldri G. 19; hefk þar lokit stefjum 
B. 24; endi lífs lokins ^wts vitœ peractœ Yt. 33; gódu lúka bonum 
easitum habere Sk. 154. 

lúta (laut, lotinn), v. — l) inclinari; procUnari; lúta fyrir succum- 
bere Þdr. 12; lúta í gras in herbam labi, i. e. cadere Isl. 25; þjód 
laut (cecidit) fyr hjprvi G. 52; lutu at lýda fjprvi inMabant vitœ 
hominum Hkm. 7. — 2) incKnato corpore venerari alqm; c. dat. 
luta þér Sk. 167; lút mér Sk. 168; lýt ek þér at fótum L. 79; 
lýtk helgum j^fri G. 12; lúti landfólk ítrum . . . G. 66. 

lútr, adj., incUnatus, pronus; hneigd ok lút incurva et demisso capite 
L. 54. 

lygd, f, mendadum; líkams lygdir vanitates corporis, i. e. vana 
sjpedes corporis L. 65. 

lygi, /., niendadum; G. 58. 

lykja (lukda), v. — 1) claudere; drcumdudere; flaustum lukdi foldar 
sídu laius terrœ nambus drcumdedit Edr. 24; Hrfm. 2. — 2) finire; 
at luktri ævi L. 83. 



190 

Ijkkja, f,y laqueus; spira; stordar Ijkkja apira hwm repena, t. e. 

aerpena; á stordar lykkju Kkm. 1. 
lyndr, adj., animatui; animo aýeetm; vide ann. ad lond, /./ 
lyng, n,, erica; lyngt bardi serpena Vkl. 22; lyngs hrjekkTÍbaugr 

tó. G. 16. 
lyngáll, m,, angtdlla erioœ, i. e. serpena; lagdak lyngál Kkm. 1. 
Lypta (pt), V., erigere, deeeure; c. doL lypta lanki Hátt. 77. 
lypting, f., celsa pnppie; tabtdatum pttppis ; innan í lypting Hr.A.7; 

utan á lypting supra puppim Hr. A. 10; ór lyptingu R. 23. 
lyptisylgr, m., hauitui Uorans; lyptisylgr siu hatutua, aui acintiUas 

emittít, i. e, ferrum candefcutum; acc. lyptisylg Þdr. 16. 
lyst, f, vcluptae; Ubido; heirasins lyst /. lystir Sk. 48. 91. 
lysta (st), V., lubere; impers. c. acc. hefr lyst mik Sk. 93; beygdi 

sinn háls hyerjum þræl, er lysti at berja L. 52. 
lystiligr, adj., jucundus; at lystiligu leidar nesti L. 83. 
lystr, adj. — i) avidus, cupidus; gen. kapps lystir Hkv. 7. — 

2) promptus; f^mm lystir Bgl. 9. 
lýbraut, /., pl. -ar (lýr l. lýrr, m., gadus pcíllackius)^ via gadi 

póHachU, i. e. mare; flýja lýbrautar trans mare fugere Gldr. 8. 
lýdr, m., popvlus; lýdr Hátt. 77. — Flyir. lýdar l. lydir viri, ho- 

mines; nom. pL lýdar Bgl. 5; lýdir Jdr. 37; L. 62; a4sc. pl. lýda 

Isl. 1; lýdi Jdr. 16; dat.pl. lýdum Efdr. 20; L.37; gen. pL lýda 

Rdr. 10; Hkm. 7; Efdr. 10. 23; Edr. 22; Mhk. 29; L. 19. 
lýja (lúda, lúidr L lúdr /. lúinn), v., pulsare; coninmdere; lúinn ok 

módur lá hann Sk. 183. 
lýrgata, /. (lýrr gadus), semita gadi, i. e. mare; fara lýrg^tu Kðr. 2. 
lýsa (st), V. — 1) áluminare; h^fn lýstisk portus íUustraíatur Hrfm. 5; 

impers. es lýsti ubi Mucescébat G. 48. — 2) refvígere; dilucere; lýsa 

af herskips hausum Hr. S. 6. ; lengi hefr þat lýst fyr mér hœc res 

diu mihi dUuait Mhk. 25. — 3) declarare; notum facere; ostendere; 

ek fýsumk lýsa adrar dádir R. 24; þat Ifúk td testor Efdr. 7; 

(Olavus) lýsir elik verk G. 62; (slíkum frama) sem lýstak gunnelds 

geymirunnum arfþegi Tryggva (o: annat hafa) qualia pet'petrasse 

Tryggviadem coram prœliatoribus memoravi R. 32; þeir hafa 

lýstan frama þengils G. 12; lýst skal hitt 3lud commemorabitur 

Edr. 10. 28. 
lýti, n. — 1) mendum corporis ; lýtin þykkja skammœ skarar Mhk. 19. 

— 2) vitium turpe; Jlagitiujn; lýtin vóru mprg L. 91; L. 47. 
læ, n., fraus, dolus; noxa, malum; læva lundr arbor fraudvienta i. e. 

vir subdolus; pI-Gefnar læva lundr deœ raptor, Loídus Hlg. 11. 
lægi, n., statio navium; portus; til lægis Kkm. 5. 
lægir, m., qui humílem (I^SO ^^ddit; lægir rekka rógs sedator rixa- 

rum hominum Ódr. 7. 
lœgir, m., mare; á lægi Ilr. S. 15; fyr lægi sunnan Hr. S. 18. 
læja = hlæja ridere; læjandi skalk deyja Kkm. 29. 



191 

l»kna (ad), v., donarey mederi; þess 's lœknir Ud eju8 qui populo 
medetur (de Olavo S:to) G. 46; sár læknaBk £dr. '28. 

lækning, f., medicamen; solaiium; lækning þjódta (de Sda Maria) 
L. 86; lœkning sótta id. L. 89. 

læknir, m., m^diciis; læknir heimB dsus G. ð7. 

læra (rd), v., docere; pragt. lærdr vir doctua, i. e. cUricus; yfirraadr 
allrar lærdrar alþýdu L e. archiepiacopus G. 9. 

lærisveinn, m., cksciptdus; sendi helgan anda lærisveinum L. 68; 
ffcn, pl. lærisveina L. 46. 

læsa (st), V., daudere; obserare; lœsa str^nd oddum ok svalri r^ndu 
litus cuspidihus et algidis clipeis circumcludere Edr. 24; læsir út- 
strandir barda bláskídum drcumdat litora nambus Hátt. 79. 

læsíkr, m., piscis fvlvidus (Coregonus lavaretus) nosius; i. e. res 
fulgida noxam afferens = gkuUus; gramr ríkr læsiks rex ensipotens 
Efdr. 14. 

læstyggr, adj., a fraude abhorrens; gen. læstyggs Efdr. 82. 

læti, n. — 1) sonus; vox; vid sóknar læti in fremitu pugnœ Kkm. 16. 
— 2) pl. læti gestus; hæversk læti Sk. 68. 

lætraudr, adj., fraudis expers; G. 33. 

lod, f., irívitatio; hospitalitas; budumk hilmir l^d Hfi. 2. 

l^dudr, m., invitator; rekks lodudr qui hmUnes ad convivia invitat 
Yt. 45. 

l9g» ^' P^' {^f'"' ^*?)' ^/ leges; halda gods i^g Edr. 8; laukj^fn Ipg 
Bgl. 5; hafa verri l^g Bgl. 8; segja upp l^g legem promvigare; 
ideoque hlifa gálkn s^gdu upp Ipg gladii senteniiam pronwúiavertmt, 
i. e. gladus dijudicatum est Efdr. 8; sa er kunni l^g sónar «Kð qui 
navit leges pa/yis, vir %Ue pacificus Isl. 22. 

l^gdir, m., gladius; l(>gdis seidr cantus gladii, i. e. pugna Oldr. 8; 
at l^gdis leiki in pugna Kkm. 21; okhreins l^gdir gladius bovis, 
i. e. cornu, et oddr okhreins l^gdis mucro comus Tt. 26. 

l^gr, m., aqua; mare; lábrostinn l^gr Hrfm. 15; rMigbarmr skýtr 
l9g Hátt. 78; fyr Ipg sunnan Efdr. 4; þryngva skipa bardum á 
l9g Gldr. 1; Kkm. 24; Bdr. 9; Jdr. 15; lagar hjarta cor maris, 
i. e. lapis = Steinn, nomen viUœ cujusdam ¥t. 35; und lagar beinum 
sub ossibus maris, sub lapidibus Yt. 45; lagar skíd navis Gldr. 2; 
lagar stód id. Hlt. 14; lagar Ijóseldr aurum Hátt. 69; lagar eld- 
broti auri fractor G. 53; legir á grundu stódu ok undrast aquœ 
in terra constiterunt et mirantur L. 31. — Gldr. 3 pro lagar potius 
raddar legendum est. 

l^gteimr, m., serpens ponto submersus; serpens Midgardicus; l^g- 
seims fadir Lokius Pár. 1. 

l^gskid, n., solea maris lignea, i. e. navis; l^gskíds ræsir vir 
G. 20. 

l^n, /., longa series rerum coacervatarum; of hrœs lanar supra or- 
dines ccesorum Hfl. 11. 



l^str, m. — 1) vitdum; mendum; culpa; né (kennandi) l^stinn gngvan 
L. 90; fylgdn því hvergi lestir ntdla vitia cum hac re ccnijuncta 
erant Edr. 9; eyding.lasta L. 89; L. 78. 81. — 2) defectus; finU; 
á lesti in fine; ad ultimum, eatremum Odr. 6; eitt er mest, er 
þó ^r at íesti unum est maaimi motnenti, quod uUimum restat 
L. 20. — AUi voces á lesti, at lesti cum vet, sojc, alezten, g&na. 
jutct^t conferufd. 



madr Z. mannr, m, — 1) ftomo ^ menskr madr; nom, sg, madr 
Sgdr. 5; Mhk. 4. 8. 22. 23; hverr madr omnes, unitsquisque Edr. 3; 
madrinn hverr Mhk. 2; L. 88; flestr madr plerique (per litoten 
= omnes) Hfl. 3; margr madr muUi G. 60; engi madr nemo Edr. 2; 
Hr. S. 4; engi mannr Vkl. 22; lét berask mannr G. 2; acc. sg. 
mann Mhk. 24. 28; L. 29. 34. 45; (kit. sg. manni Mhk. 27; 
gen. sg. manns Mhk. 3. 5. 26; L. B9; hvers manns L. 20. 32. 93; 
Sk. 27; nom. et acc. pl menn Efdr. 22; R. 26; G. 7. 34. 35; 
Mhk. 3. 4. 5. 19; L. 4. 34. 72. 73; Sk. 12. 98; medr G. 21; dat. pl. 
m^nnum Hr. A. 9; Edr. 14; G. 6. 51; L. 25. 40. 85. 86; gen. pl 
manna Hlg. 16; Hfl. 20; Efdr. 24; Kdr. 8; R. 11; G. 58. 66; L. 15. 
28.38.56.62.63.86; Sk. 8; menskra manna Efdr. 28; rainst 
manna minifne gentium Kkm. 28. — 2) vir; madr Snt. 4. 16; 
Efdr. 13; G. 26. 44. 48; L. 12. 41. 66; Sk..46. 93. 137; madrinn 
Sk. 11. 99; mann Efdr. 11; L. 36. 39; Sk. 57; manninn Sk. 180; 
manni R. 28; Isl. Íl. 19. 24; L. 41. 67; manns R. 26; Edr. 4; 
G.37; menn Bj. 2; Yt. 10. 33; Þdr. 15; Ódr. 1; Bgl. 13;Hr.A. 
3. 6; Edr. 4. 19. 29; G. 54; Kkm. 17; Jdr. 38. 45; Mhk. 12. 23; 
Isl. lli Hr.S.9. 13; L.61; Sk. 5. 95. 96. 113. 142; medr 0.S.4; 
m^nnum Vkl. 8; Bgl. 8; Hr. A. 12; R. 10; Kkm. 15; Isl. 15; 
mannum Vkv. 12; manna flkm. 8; Hlt. 10; Vkv. 1; R. 2. 27; 
Edr, 15; G. 54; Bdr. 5; Hr. S. 19; L. 48. ~- MuUis locis madr 
est = vir in comitatu regis cujusdam, e. gr. Bj. 2; Ódr. 1; Hr. A. 3: 
Isl. 15 cet. cet. — 3) maritus; e. gr. fj^rvi næma fogl-Hildar mann 
Rdr. 6 (secundum lectiones in 1 117 allatas); Eva (fyrdæmdi) mann 
fyr epli bannat L. 66. — 4) Nonnumquam vox madr l. menn wbi- 
bus pronomdnis indef. Suecorum nian fungitur; e. gr. frát madr 
inauditum est Yt. 19; menn heyra at . . . Jdr. 20. 

magn, n., róbua^, vis, potentia; af þinu magni ea tua auctoritate 
Hr. S. 19. 

magna (ad), v., augere, corfirmare; magna ríki Hákonar Vkl. 23; 
magna goddóm Edr. 1 1 ; refi. magnask crescere, vires sumere, e. p'. 
glygg eggja magnadisk tempestas tdorum incrébuit Jdr. 23 ; magnast 
málma þrá prœlium scBvit Sk. 88. 



198 

Magni, fn, pr., filius Thoris; fadir Magna Þdr. 20. 

Msgnús, m. pr., cogn. Bonus, rex Norvegiœ, filius Olavi S:ti; 

Bgl. 3. 15. 17; Hr. A. 1; G. 29; gen. Magnúss Bgl. 7; G. 27. 
raagr, adj., mcœer; magran skyldi kaupa hest Mhk. 21. 
makligleikr, m., dignitas; metitnm; at makligleikuni pro m£ritis 

L. 92. ^ 

mala (mól, malinn), v., m^lere; cum murmUre circumferri; stýri mól 

Ódr. 1. 
raalir, /. pL, coxa (botim et ovium); ofan af m^lunum mitt desuper 

ea media coxa 8k. 27. 
man, n., miancipium; serva; femina; dat. sg. mani Hkv. 16; Snt. 8. 
mana (ad), v., provocare; tacessere; Mittumstangi manadi Hrólf 

Sk. 149. 
Manheimar, m. pl., nom£n Sueciœ (?); í Manheimum Hlt. 3. 
manndómr, m., humana natura; sjálf náttúran váttar sannan mann> 

dóm L. 42. 
manndráp, n., homicidium; manndráp* settir homicidiurn fecisti L. 66. 
manndýrd, f., virtus; vísi vann flestar manndýrdir G. 18. 
manngi, pron. m. sg.; nem^, nullus; manngi annarr mildingr Hr. A. 5; 

verðr sumt þaz manngi varir Mhk. 25; manngi veit ek fremra 

annan Hr. A. 1. 
mannkyn, n., genus humanum, homines; acc. mannkyn Hr. A. 8. 
mannr, vide madr! 

mannraun, f., mrile faxyinus; virtutis specimen; Mhk. 7. 
mannsko^dr, adj., hominibus infestus; Gldr. 3. 
manntælir, m., fraudator hominum; galloþnis halla menn gigantes, 

et manntælir gallopnis halla fraudator gigantum, Thor rdr. 3. 
mannvit, n., pruderdia; scienÚa rerum hum^xnarum; mannvit annat 

mest £dr. 9; alt manna mannvit mædist L. 38. 
mannþarfr, adj., hominibus utilis, opem afferens; G. 51. 
manspngr, m,, carm^en amatorium; mœla manspng of eha Jdr. 42; 

Sk. 1; of manspng in carmine amatorio l. per totum carmm am^a- 

torium Mhk. 20. 
mara, /., incubus nocturnus; Yt. 5. 

marbedr, m., Utus maris; med marbedjum secundum litora Kdr. 4. 
Mard^ll, /. pr., nomsn Freyœ; tár Mardallar lacrim^B Freyœ, 

i. e. aurum (cfr SnE, AM 1 346) Bj. 4; Mardallar grátr id. 

Mhk. 8. 
marfjpll, n. pL, montes m>a/ris; fluctus^ undœ; á marfjpU Edr. 6. 
margaukandi, part. compos., vcude augens; margaukandi mækis mót 

pugnam maýnopere ciens; assiduus prœliator; bœtr margaukanda 
mækis mót t. e. satisfaGtio pro rege occiso Efdr. 27. 
margbrugdinn, part. comp.; vaMe astutus, vafer; margbrugdinn 

fjandinn L. 16. 
margdýrr, adj., prœstantissimus ; Efdr. 23. 

25 



194 

margfaldr, adj., mtdUplea! ; garask margfaldr crescere, augeri G. 58; 

gjalda margfaldadan lofspng absolvtissimum hymnum persolven 

L. 95; af margfaldri synda saurgan L. 76. 
margfréttinn, adj., muUa percontandi cupidus; Hrfm. 15. 
margfríár, adj,, perpulcher; eœimius; de Olavo Sdo G. 26. 
marglitandi, part. compos,, sœpe tingem; marglitendr eggja qtá 

mucrones assidue cruentant; pugnatores, viri; G. 59. 
margr, m^rg, margt L mart, adj.^ muUus; nom, sg, m. margr 

Efdr. 6; G. 60; Jdr. 18; acc. sg. m. margan Bgl. 1; dat. sg. m. 

mprgum Ódr. 3; Isl. 24; L. 67; nonk. sg. f. mprg Hkm. 21; Efdr. 

3. 15; R. 18; Kkm. 10; acc. sg. f. marga Efdr. 7; Sk. 93; neutr. 

sg. margt Vkl. 3; mart Mhk. 7; Hátt. 70; Sk. 191; dat. sg. n. 

mprgu Em. 5; R. 14; nom. pl. m. margir Jdr. 45; Hr. S. 10; 

Sk. 95. 96; acc. pl. m. marga Hlt. 4; nom. et a/cc. f. pl. margar 

Gldr. 8; Edr. 9; G. 14; Mhk. 18; nom. pl. n. m^rg Kdr. 4; R. 9; 

L. 91. 98; dat. pl. m^rgum Sgdr. 2; Bdr. 3; Jdr. 28; gen. pL 

margra Ódr. 6 ; R. 30. — Absolute uswrpatur margr — muUi; e, gr, 

nom. sg. margr Kkm. 19; Mhk. 15. 25; L. 76; Sk. 180; margur 

Sk. 23. 151. 195; dM. m^rgum Mhk. 11 cet. 13. 19; Sk. 4; acc. 

marga Mhk. 20. Eodem rnodo margt l. mart = muUœ res, multa; 

V. c. margt Efdr. 24; Mhk. 15. 26; mart G. 27; til margs Vkv. 1; 

m^rgu Sk. 21; c. gen. margt manna Hkm. 8; mart sorgar Vky. 8. 

— Comparat. fleiri plures; fleira plus, plura, e. gr. at greina fleira 

Sk. 111; ef fleiru {pro fleira l. fleirum?) týna Sk. 64. — Superi 

flestr plurimus (nonnumquam flestr est ~ omnes) v. c, flestir uráu 

fúsir þess Sk, 178; Sk. 173; god reynir svá sina flesta vini G. 63; 

of flesta heimsbygd G. 39; vísi vann flestar (permuUas) manndýrdir 

G. 18; L. 58; afbrigdin flestra dygda L. 76; flest er g^rt til væla 

Sk. 2; gpra sér flest at happi Sk. 78; játa flestu Sk. 105. Plura 

exempla habes s. voc. fleiri et flestr. 
margspakr, adj., muhiscius; Gldr. 8. 
margþróttr, adj., válde fortis; Isl. 24. 

mark, n., signum; monumentum; mark stendr í kirkju G. 34. 
marr, m., equus; trolls marr i. e. lupus R. 17; gildar feldu mar 

Hdr. 8; af rádálfs mar brádum (i. e. e nave) Rdr. 11; af mars 

baki Hkm. 11; marir barda naves Bdr. 2. 
marr, m., mare; kaldr marr Jdr. 16; Snt. 7. 10; austr of mar 

Hfl. 14; Hfl. 1; Þdr. 7. 
Marstan, m. pr., rex quidam Uíberniœ; Kkm. 16. 
matr, m., dbus; bera mat á seydi Hlg. 2; hvórki at mat né drykkju 

Sk. 37. 
matsvín, n,, dsta escaria formá pordnd; Sk. 20. 
má (ád), v.^ deterere; conterere; allar þær (o: tuugur) væri mádar L.94. 
mágr, m., affinis; vitricus; gener; mágr hans Sk. 118; mágur þinn 

Sk. 117; fyr mági Ullar a vitrico UUeri, i. e, a Thöre Hlg. 15; 



195 

at mági mínum Sk. 126; brúðr sefgrímnis mága femina lupi affi- 

nium, i. e, fe/nwna gigantum Pdr. 4. 
mál, n,, cœlatura, opus cœlatum I. tessellatum; stál bjartra mála 

chalyhs (gladius) nUide cœlatus Kkm. 1; mál ensis cœlatus Isl. 11. 
mál, n,, tempus; tempus opportunum; c, inf, mál at vinna erfiái 

tempus laboris perfidendt Bj. 1; mál at rída Sk. 166; þás mál 

falia Hátt. 75. 
mál, n, — 1) facuhas loquendi; madr fekk mál G. 26; G. 38; L. 75; 

numinn máli G. 37; máls heilsa G. 41. — 2) verbum; vox; sententia; 
. coUoquium; mál hvert Bgl. 7; Bgl. 14; mœráar timbr máli laufgat 

Snt. 5; geta máls Efdr. 2; forma mál verba facere L. 15; sanna 

þau mál (narrationes) G. 6; bœna mál preces L. 88; frá málum 

de coUoquio Hkv. 1 ; n. pl, mál = promissa, ideoque ganga á bak 

málum promdssa nonfacere Bgl.lO; mála mjpt Hfl.20. — 3) carmen; 

fara máli carmine persequi Vkv. 7; menn nemi mál raín G. 7^ L. 3; 

g^rik slíkt at málum talia versibus persequor Hr. A. 15. — 4) res, 

ratio; negotium; hætt mál vas þat G. 59; ferri spnnu máli Efdr. 22; 

noáls skil S. S. 2; snúdr mála Bgl. 15. 
mála, /., amica confabulans; mála Þjaza amica Thjazii gigantis, i, e, 

femina gigas; málu rjaza byrvindr i, e. animus, mens (cfr SnE, 

AM 1540) Snt. 13. 
málhvettr, adj,, ad sonum edendum indtatus; sonorus; fyr setja 

málhvettan hóf skotnadra (ungulam l, pedem, i, e.) cuspidem hasti" 

lium tinnientem prœtendere rdr. 6. 
málraastríáir, m,, inimicus auri; mr liberalis; G. 38. 
málmhrid, f.,vroceUa gladii; pugna; málrahrídar spá Hfl. 4. 
málmr, m, — Í) œs; rmtallum; málmr sem laufgir pálmar L. 94: 

gœddir málrai Húnlenzkum Hkv. 16; eiki gpfugt Gerzkum málmi 

Hr. A. 6. — 2) telum; sagitta; ensis; gladius; málmr beit hlíf Isl. 26; 

Kkm. 8; flýja hvártki hyr nó málra Hr. A. 8; skrýddr málmi 

Edr. 18; álmr hratt málrai af sér Kkra. 9; mót málms ok rítar 

Kkm. 16; gráir málmar gnustu Bdr. 7; Efdr. 26; saspe in drcum- 

locutionibus, e^. gr. málms munnrjódr prœliator Vkv. 14; málma 

rýrir id. Jdr. 1; málma skerdir, þoUr, lundr id. Hr. S. 2. 8. 9; 
\ málma gnaustan pugna Efdr. 4. 24; málma þrá ensium mœror, 

endum attritus, pugna Sk. 88. 
málmþing, n., conventus ensium; pugna; málraþings meidr pugnator 

Efdr. 13; Jdr. 6. 
málspakr, adj., in disserendo prudens; Hlg. 3. 
máltól, n. pL, partes corporis, ad voces reddendas aptœ; G. 19. 
málunautr, m., consors consiliorum; amicus; Hlg. 8. 
málvinr, m., coUocutor; confabulans; sák málvini ekkju hrakkva 

Kkm. 20. 
mánadr, m., m£nsis; tólf mánuár (acc. pl.) G. 25; fimm mánudum 

ok fjórum sídar L. 33. 



196 

máni, m., luna; randar roáni luna cvrculi, i. e. cUpeus Kkm. 6; máni 
fJ9rnÍ8 luna galeœ, res galeœ affulgem, i. e. glacUus, ideoque fleygj- 
endr fj^rnis mána prœliatores R. 16; Rœs reidar máni luria navem 
ornans, i. e. clipeus; acc. sg. raáua Rdr. 7. 12. 

Máni, m. pr., deus lunaris; Mána vegr i. e. cœlum Hlg. 14. 

már, m., larus; roár valkastar báru larus sanguinis, i, e. aquiLi 
(Thjazius) Hlg. 3; gunnar roár corvus G. 52; fidrirjódr Yggjar más 
(corvi) Hr. A. 4; raás jprd mare G. 50. 

Máría l. Márja, /. pr., Sancta Mater Salvatoris; nom. et voc, Márja 
L. 25. 28. 87. 88. 91 (octies). 95; dat. et gen. Máríu L. 44. 57 (bis). 
58. 87. 99; Márju L. 24. 31. 69. 80. 82. 85. 94. 

roáti, m., modus; úr roáta prœter modum Sk. 13. 

roáttigr, adj., potens; hinn roáttki Þórr Sk. 169; gjafar máttigs 
anda G. 6; Hr. A. 1; beiroar verda raáttkir L. 74; roáttigt h^fuð 
áttar G. 8. 

máttr, m., vis, robur; potentia, potestas; máttrinn hans L. 65; ræáa 
um máttinn þinn L. 38; meiri at mætti validior L. 65; trpll at 
roætti Sk. 159; reynir hersa máttar explorator potefntioB prœfeC' 
torum, i. e. rex Edr. 30. — Gen. máttar vim augendi habet, e. gr. 
máttar skraf nugœ stuUissimœ Sk. 1 1 (cfr máttar hátt Konr. ritnur 
V 30 in Izbro, quem inscripsi Riddara Rímur). 

med, prcep. c. dat. et acc. — A) Cum dativo has habet significationes: 
1) cum, una cum; ubi sermo est de sodetate l. communione l. con- 
gressu animantium, vdut deorum, hominum, gigantum, cet., e. gr. 
fara med Ódni Hkro. 1; Bgl. 17; Sk. 57; nagr fló roed tíva Hlg.8; 
ganga med fuUhuga frœknum Jdr. 29; Isl. 13; meginfj^ldi reÍ8 
med honum G. 4; teygja ehn med sér L. 18; hafa med sér secum 

' habere Sgdr. 5; L. 55; siklingr roed Svíum Yt. 33; til móts med 
ehm Vkl. 14; cfr Rdr. 9; Vkl. 20; ^dr. 3. 9. 12; Efdr. 5. 23; 
Jdr. 44; L. 9. 24. 57; Sk. 52. 79; haukr med vargi Kkm. 19; 
etiam de aliis rebus, quœ conjunrta dicuntur., e. gr. j^rd med jadri 
Hátt. 79; Þdr. 6; gall med dreggjuro L. 58; L. 77; dýrd meá 
sannri prýdi, heidr med sigri ok sælu L. 26 cet. — 2) instrumerdum, 
quo aliquid effidtur, voce med c. dat. signifícatur, e. gr. med gullnieni 
Yt. 16; med h^fudfetlum Yt. 18; med sverdi Ódr. 8; Efdr. 6: 
Isl. 10; roed bruroa ekka securi Isl. 24; med Danskri tungu L. 4; 
med vprrum L. 88; cfr Hfl. 14; Þdr. 18; G. 22. 60; Kkm. 1 cet.; 
Jdr. 26. 34; L. 78. 81; Sk. 24. 125. 126. — 3) inter; med Svíum 
inter Suecos Yt. 40; roed þegnum inter viros Hlg. 5; med j^tnum 
Hlg. 10; med engluro R. 31; L. 13; þrír hpfdingjar med flokki 
hvarum Jdr. 20; cfr BgL 9; Kkro. 29; Jdr. 41 ; Hr. S. 21; L.37. 
41; Sk. 50. 155. — 4) ubi de vestitu, armis, forma et habitu, 
ornamentis aliisve rebus, quas alviuis secum habet l. quœ cum 
atiqua re connexa sunt, sermo est, eadem structura verborum usur- 
patur, e. gr. (hrafnar) med dreyrgu nefi Hkv. 3; knerrir meá 



197 

gínpndam hpfdum Hkv. 7; skeiár meá búnu reidi Hr. S. 6; Hr. A. 2; 
broddr med hólki Sk. 11; madr med skæru holdi L. 12; L. 51 cet.; 
standa med hj^rvi Bgl. 2; fara med fj^rnis fálu Jdr. 42; koma 
naed œgishjálmi Hr. A. 4; koma med ofiFri L. 36; stumra med Ijóai 
Sk. 189. Eodem nwdo de iis, quœ aligua re cot^imntur, e. gr. 
skrín med golli raudu Edr. 12; dikt raed ástarordum L. 4; helvíti 
búit med b^lvi L. 20. — 5) apud; de commoratíone alicujus apud 
aliquem; e. gr. med Haraldi Hkv. 18; med gram Bgl. 1; R. 33; med 
þér Bgl. 6. 15; cfr G. 20. 62; Jdr. 9; Isl, 9. 13. — 6) ^«?Mndi«m; 
vi locali, e. gr, med marbedjum aecimdum litora Kdr. 4; med 
Blálands jadri secundum oram Africœ Hr. S. 21; med himins 
fjórum endum Vkl. 24; sudr iiied ládi Hr. A. 6; Hr. S. 4; med 
Hítarvatni Sk, 34. — 7) hac struetura etiam ratio et m^odus, quo 
aJiquid effidtur, conditio et animi affectus ejus, qui aliquid gerit, omnia 
fere denique, quœ rei L negotio alicui adjuncta sunt, eæprimuniur, 
e. gr. med hringum omnino, plene Bgl. 16; med pUu id. Bgl. 17; 
L. 8; med kynjum miro modo Mhk. 13; med listum deganter 
L. 2; Sk. 193; med prettum dolose L. 17; med snilli pompose 
L. 22; med b^lvi misere, calamitose L. 64; med hverjum hœtti 
quomodo L. 30; vesa med ehu aMqua re uti Edr. 23; L. 68; 
rísá med sigri L. 67; prýdask med sigri G. Sl; prýdd med dádum 
L. 90; L. 6; med frægdum Hr. S. l; med sœmdum ^Uum Hr. 8. 2; 
med afli Sk. 182; cfr G. 5; Kkm. 25; L. 8. 12. 14. 17. 18. 19. 24. 
25. 50. 52. 72. 74. 78. 84. — B) Cum accusativo: 1) cum; una cum; 
de personis, e. gr. Jprmunrekr med dreyrfáar dróttir Rdr. 3; 
(Hákon) med her mikinn Hkm. 10; Vagn med sína þegna Jdr. 38; 
Efdr. 7. 10; Kdr.3; Sk. 76. 84. 144. 172; fara med ehn Hkm.21; 
Vkl. 19; Kdr. 3; Edr. 28; ganga med ehn Jdr. 25. 40. — 2) cum; 
de armis, vestihus, ornamentis' aliisque rebus, quas aliquis secum 
habet; e. gr. sitja med sverd togin Hkm. 9; (menn) med hvíta skjpldu 
Hr. A. 3; pld med herskj^ldu Hrfra. 16; Jórdán med ædar hreinar 
L. 37; st^kkva upp med stæltan kuíf Sk. 175; ráda á kaf med 
þungar kistur Jdr. 36; ganga med Gauts eld Sgdr, 4; Efdr. 9; 
koma raed afla slíkan Hr. S. 16; koma med stæltau hamar Sk. 46; 
fara med V9I rdr. 9; fara med flimtun Mhk. 2; fara med annars 
s^k Mhk. 16; fara med hvíta glófa Sk. 87. — 3) vi modali ad 
ea, quœ alicui rei adjuncta sunt, signdficanda, e, gr, st^kkva ór 
landi med skœdan þokka Hr. A. 5; L. 72; grafa (t^nn) med fagran 
flúr Sk. 200. — C) cum adv, vox med conjungitur, e. gr. þar med 
simvl, etiam L. 46; Sk. 124; þar med enn prœterea Sk. 10; hér 
med simul Sk. 11. 

medal, prœp, c. gen,, inter; medal herda Hlg. 6; Sk. 28. 42; medal 
okkar Bgl. 15. 

medaltálhreinn, adj,, dolis mediocriter (parum) carens, i. e. dolosus ; 
medaltálhreinn (tmesi divisum) Hlg. 3. 



198 

meðan, conj., dum; c. ind. Hkv. 1; Hlt. 1; Efdr. 14; Hr. A. 14; 
G.2; Isl. 2. 

medr = med; Kkm. 8; L. 7. 29. 

mega (má, mátta), t?. prœteritoprœs, — 1) passe; valere; e, gr. mák ei 
annat aUud nequeo L. 53; fár konungr má svá (vbi syá victbus objecti 
fungitur) 0. S. 6 (vide comment. p. 141); sás mátti meira Edr. 9; 
mátti sér (dat. etkicus) ekki nihil vcduit, viribus caruit L. 31; sœpif^- 
8Íme sequente in/initivo, e. gr. mák treysta L. 85 ; mákak (nequeo) halda 
Snt. 18; 2 80. prœs. ind. mátt Bgl. 6; 3 sg. prœs. ind. má G. 1. 4. 18 
cet.; Sk. 17 1; 3 pl. prœs, ind. megu G. 51; 3 sg. prœs. conj. 
megi G. 64; L. 21. 51. 64; 3 sg. prœt. ind. mátti R. 22; Edr. 29; 
L. 23. 37; Sk. 139. 140; máttit nequivit Yt. 26; 3 pl. prcBt. ind. 
máttu l^dr. 19; máttut nequiverunt Vkv. 8; 1 sg. prcet. conj. mættak 
Snt. 8; G. 18; L. 80. 95; 3 sg. prcet. conj. mætti Hr. A. 13; Isl. 5; 
L. 35. 59; 3 pl. prcet. conj. mœtti L. 3. 94. Pro iv^mtivo etiam 
neutr. part. prcBt. usurpari potest, e. gr. máttut spanit (— spenja) 
Ðanmprk und sik Kdr. 5. — 2) licere; e. gr. sjá mun mega videre 
licebit Kkm. 21; sœpissime impers., vdut fregna má, heyra má 
audire licet Edr. 27; Sk. 199; cfr Rdr. 12; Mhk. 1. 28; L. 98; 
Sk. 74. 84. 136. 158; heita mátti ynki Sk. 133; undur mátti kalla 
Sk. 153. — 3) periphra-'ftice usurpatur mega, v. c. má heita (— heitir) 
Sk. 13; raá una (— unir) Hátt. 72. Nonnurnquam huic usui vis 
jussiva l. concessiva l. optativa conjungitur, e. gr. flárádum má trautt 
trúa ne fallacihus credxderis Mhk. 28; hilmir má sjálfur gipta Hildi 
Sk. 115; at engi kv^l megi dróttna (— dróttni) lengi L. 87; mætti 
máltól nýtask mér utinam lÍTigua mihi valeret G. 19. Kjusnwdi 
structura etiam usurpatur, ubi aliquis aliquid modestius dictum 
vult (cfr verba aíéæil. Suecorum ídr, tcr; torbe) e. gr. raá ráda 
Sk. llö; mætti gpfgask Mhk. 12; raætti verda at forsitan L. 53. 

megin, n., vis, robur; svíra raegin Pdr. 7; Mhk. 6. 

meginblód, n., magna copia sanguinis; standa of meginblóái Hr. S. 9. 

megindróttning. /., regina celsissirna; megihdróttningin (de S:ta. 
Mariá) L. 86. 

megindýrr, adj., perquam carus; excellentissimus ; sendi dóttur arfa 
þinum megindýrum Hr. S. 2. 

meginfjpldi, m., rnagnus numerus; meginfjpldi hplda G. 4. 

meginserkr, m., firma subucula; meginserkr baugs frma subucula 
hamorum, i. e. lorica; verkendr baugs meginserkjar loricati, prœU- 
atores Efdr. 10. 

*megja (*magda), v., posse (= raega); mpgdu kenna ^lteiti Pdr. 15. 

megn, n., potentia; vires; deila megn vid ehn L. 8; af megni magna 
vi Sk. 169. 

megna (íad), v., corroborare; augere; megnum dimt regn dvergs 
dreyra i. e. carmen augemus R. 31. 

meida (dd), v., mutilare; lœdere; mei^a heidin god R. 9; Þdr. 10; 



199 

L. 85;^ Vindr meiddu Niábranda skerdi G. 40; Bdr. 4; lamdr ok 
meiddr L. 61. 

meidir, m,, qui mutilat, lœdit; meidir jarla oppressor dynastarum, 
i, e. rex Edr. 32; bauga meidir i. e, vir liberalis Isl. 6. 

meidr, m,, tignus, scapus, jugum; arbor; reiddu vid meid Hlt. 6; 
sœpe hœc vox in drcumlocvítionibus invenitur, e. gr. Vinga meidr 
paiibulum Hlt. 7; meidr mordteins tignus gladii, prœliaior Sgdr. 2; 
hringa meidr vir liberalis Jdr. 14; málmþings iheidar pugnatores 
Efdr. 13; at yrkja of málmþings meida Jdr. 6; marr dreif á meida 
mordbáls prœliatores m/iri aspersi sunt Jdr. 16; unnar meidr arbor 
undœ, L e. navis, velut fyr œsik^ldum unnar meid ante frigidam 
navem Hr. S. 12. 

Meili, m. pr., filius Odinis; bad Meila fedr Odinem rogavit Hlg. 4; 
Meila bródur fratri MeUii, i. e. Thori deo Hlg. 14. 

meilregn, n., pluvia m£talUca, pluvia ferrea\ meilregn hjprs hríd- 
remmis pluvia ferrea prœliatoris; imher telorum l. sagittarum; 
dat. meilregni Vkl. 4. 

meilskúr, f., imber m£taUicus l. ferreus, i. e. pugna; dat, pl. 
meilskúrum Hkdr. 8. 

mein, n. — 1) damnum, detrimentum; noxa; malum; ilt mein 
Efdr. 26; Efdr. 5; Mhk. 10. 24; bonum at meini L. 42; mein hin 
stóru L. 91; meina nesta axi'us noxarum (i. e. noxiosa) Þdr. 17. — 
2) vitium corpóris; hpnd Oláfs vann gods þræl (liichardum) heilan 
grimmligra meina G. 61; batna iUra meina Sk. 202. — S) peccatum; 
siklingr bœtti sín mein ö. 14. 

meingardr, m,, sepimsntum ad avertenda incommoda factUm; trans- 
lata significatione — vir, qui mala averruncat; meingardr margra 
jarda prœsidium muJtarum regionum (Olavus Tryggvides) R. 30. 

meinilla, adv., valde inféUdter; gekk Sveini meiniUa R. 20. 

meinsamliga, adv., crudditer; damnose; meinsamliga hamladr G.60. 

meinsvaran, n., perjurium; hapt meinsvarans deus perjurus, i. e. 
gigas Þdr. 3. 

raeinþjófr, m., fur nocivus; meinþjófr markar fur sHvœ nocens, 
i. e. ignis; dat. meinþjóf Yt. 6. 

meinvinnandi, part. compos., qui detrimentum affert; mein Yngvi- 
freys res Freyo ingrata, i. e, pugna (cfr SnE,AMI96: á hann 
[o : Frey] er gott . at heita til árs ok fridar), adeoque meinvinnandi 
Yngvifreys qui Freyo detrim^fntum affert, i. e. prœliator; dat. pl. 
meinvinn^ndum Hlt. 13. 

meir, adv. compar., vide mjpkl — meiri, comp,, vide mikilll 

meistari, m., artifex; af fremstu meistara tólum Sk. 200. 

Meiti, m, pr,, regtdus m>aritimus; Meita hlídir clivi Meitii, i. e, undœ 
Hr. A. 9; á Meita mjúkhurdum in natnbus Vkl. 14. 

meizl, n., lœsio; mutilatio; fólk hefr fengit meizlin af hrotta 
Sk. 192. 



m 

mekt, /., pGééBtaa; fnajestns; engiU lét sér eigi nœgjast alla mekt 

L. 7; mektar blóm Jloa majestatis (de Stta Maria) L. 25. 
mektarfullr, adj., patens; L. 7. 
meldr, m,, frumerdttm, quod m^lendum traditur; molitum; farina; 

meldr grœáis farina m/zris, L e, (pro aUntudine L fídgqre) aplendor 

marÍ8 — aurum; gladr grœdis meldrar R. 13. 
men, n., monile; torques; bjóda ehm men Rdr. 9; men stordar 

GÍrcidus terrœ, i, e, serpens Midgardicus Hdr. 3; mens lutidr 

vir, bellator Sk. 59; menja Baldr id, Sk. 7; gramr vá til tiiénja 

Sgdr. 6. 
menbroti, m,, frador monílis; vir liberaUs; Jdr. 42. 
menfergir, m,, monília perdens; tnV; Gldr. 8. 

mengi, n,, caterva; mengi til mikit £m. 2; mengit mest Sk. 15L 
menglptudr, m,, perditor momlium; vir muni/icus; Yt. 5; acc. 

mengl^tuð Hlt. 6. 
menniligr, adj,, humana nabura prœdUus; son menniligr guds ok 

hennar (o: Máríu) L. 44. 
menskr, adj,, humanus; menskr madr homo; mest gótt menskra 

manna Efdr. 28. 
ment, f, eruditio; cnltus; hum^mitas; oss at mentum líkir Sk. 96. 
menþverrir, m,, montlia (paudora reddens, i, e.) distríbuens; vir 

libéralis; acc, menþverri Hkdr. 6. 
mergr, m,, meduUa; salr mergjar i, e, os, quo m^didla continetur; 

Jdr. 3L 
merki, n, — 1) inddcium; documentum; en fjórdu dýrdar merki 

quarta gloriœ indida R. 29; R. 10; mjúkust miskunnar merkin 

L. 87. — 2) iínes; terminus; umb Saxa merki uUra fínes Saxonum 

Edr. 13. — 3) veaiUum; signum; merki blés umb hilmi Edr. 19; 

R. 19; bar.hátt merki alie signa eatulit Bdr. 4; merki bliku signa 

fvlserunt Kkm. 17; gengu und merkjum Hr. S. 9. 
merkiligr, adj,, msmorabUis; yrkja of málmþings meida merkiliga 

Jdr. 6. 
merkistjarna, /., stdla errans; acc, pl, merkistj^mur L. 10. 
inerkja (kt), v,, notare, signare; insignem fa/^e, celebrare; at merkja 

verk fyr þjód G. 57; golli merkdr hj^rr gladius inauratus G. 44; 

hrjer merkt steini Hlt. 7; tída flaustr váru bordi merkd templa 

erant contabulata Edr. 25. 
mesca, /. — 1) mdssa; festum sacrum; áttum odda messu i, e. pug- 

nam commisimus Kkm. 11. — 2) -= messudagr, dies homini sancto 

sacratus; at Óláfs messu t. e, die XX TX Julii G. 35. 
mest, mestr, vid, mj^k, mikill! 
meta (mat, metinn), v, — 1) metiri; hafa feril metinn fetum viam 

passibus msnsam habere, i, e. pedÁbus iter facere Kdr. 10. ~ 

m) magni œstimare; Njprdr audar metins deus divitiarum pretio- 

sarum, i, e, vir Isl. 11. 



201 

metnadr, m, — l) mistimaUo ; hómr; fá raetnad slíkan Edr. 29. 

— 2) superhia; fastus; fúll metnadrinn L. 8. 

meydómr, m., virginitas; sannr ineydomrinu (Sda Maria) L. 27. 
meydomsgreinir, /. pL, castitaa mrgima; virgiuitas; innsigli hrein- 

ferdugastra meydómsgreina L. 33. 
mór, cíat. sg. 1 pers. pron.; vide ek! 
midil, n., quod inter duo intersitum est; á inidli, prœp. compos. 

c. gen., inter, e. gr. jpfra lids á midli Vkv. 4. — Cfr á milli, 

á raillum! 
Midfjardar-Skeggi, m. pr., vir Tslandus; Isl. 2L 
midgárdr, m., orltis terrarum; tsrra; dat. midgardi Bj. 3. 
midr, mid, mitt, adj., m^iits; nidr í midjan bifgyrdil Pdr. 17; 

i fjandann midjan L. 72; í midjum flokki Bgl. 2; at Haraldi 

midjum Sk. 132; í midri kirkju G. 34; fyr nórdri midju Sk. 82; 

frá midju (o: fjalli) K. 27; í midju in medio L. 1. 100; Sk. 103. — 

JSevtr. mitt, adv,, v. c. mitt af m^lunum ex media coxa Sk. 27; 

mitt í skalla in mediam calvariam, in medium caput Sk. 146. 
midr (midur) ~ minnr, comp. adv., minus; midr enn minus quam 

L. 97; því midur eo minus L. 82. 
naikill, mikil, mikit, adj., mtdtus; m^gnus; egregius; hinn mikli 

dróttinn! domine maxinæ! L. 38; acc sg. m. mikiun Hkm. 10; 

Jdr. 23; enn mikla Bgl.,3; dat. sg. m. miklum £fdr. 24; Hr. A. 6; 

R. 2; Edr. 18; Hr. S. 4; gen. sg. m. mikils Ekm. 2; nom. sg. f. 

mikil Sk. 13; acc. sg. f. mikla L. 2; Sk. 27. 195; nom. l. acc. sg. n. 

mikit Em. 2; 0. S.'4; K. 30; Sk. 178; pro subst. Sk. 133; mikit 

adv. Sk. 118; dat. sg. n. miklu Hkdr. 1; Edr. 17; 0.63; Mhk. 9; 

miklu in vidbus suhst. Snt. 10; G. 8; miklu c. compar., muUo L. 43; 

.no7n. pl, f miklar G. 20; Sk. 8; dat. pl. miklum G. 33; Hrfm. 15. 

— Compar, nom. sg. m. meiri Hr. A. 1; Ekm. 9; L. 38. 65; 
Sk. 59; ac<;. sg. m. meira Efdr. 15; dat. sg. m. meira Hr. A. 14; 
7iom. sg. f meiri Jdr. 33; acc. sg. 7i. uieira Efdr. 20; meira loco 
stihst. Edr. 9; L. 95; nom. pl. m. meiri Sk. 95; neutr. Sk. 23. — 
SuperL nom. sg. m. mestr Edr. 9; Jdr. 18; G. 18; Sk. 31; enn 
mesti Jdr. 9; raesti Sk. 78; acc. sg. mestan R. 3; no7n. sg. f. mest 
L. 13; dat. sg. f. mestri Hr. 8. 2; no7n. et acc. sg. n. niest Edr. 9; 
G. 53; L. 20; Sk. 151; mest gótt nmximum honum (^ optimus) 
Efdr. 28; at mestu plerumque Sk. 105. 

Diikla (ad), V., m^num facere; augere; siklings (de Olavo S:to) 

þess 's god miklar G. 67; miklaudi gný geira Jdr. 35. 
Miklagardr, m, pr., Byzantium; í Miklagardi Edr. 30; mest veldi 

Miklagards G. 53. 
mildi, f, clementia; líheralitas; mildin sjálf ipsa clementia, i. e. 
(Jhristus L. 67; de S:ta Maria L. 95; ekki hœfdi hildings mildi 
R. 12; af mestri mildi Hr. S. 2; af mildi þinni Hr. S. 21; ^ld 
' nýtr Oláfs mildi G. 66. 

26 



202 

mildingr, m,, rex; nom. mildingr Hr. A. 5. 9; Edr. 12. 18; . wom. 
milding Sk. 51; gen. mildings G. 36. 39. 46. 58; málnnantr hvats 
mildings amicua Hrenm regis (i. e. Odinia), Loldus Hlg. 8. 

mildr, adj. — l) liberalú; munificus; sverda Freyr mildr Isl. 10; 
Bgl. 17; enn unnar bliks mildi G. 33; á Hálfdan kóng enn milda 
Sk. 72; und gram mildum R. 4; Bgl. 15; R. 1; Hátt. 68; i haug 
Kraka ens^ milda Isl. 21; Sk. 83. — 2) clemens, bemgnus; (Júáas) 
seldi mildan gud L. 48. — 3) lœtus; mildr meginfjpldi hplða G. 4: 
mildir h^ldar Hr. S. 12; velja vín mildum húsk^rlum R. 13. 

milli, miUum pro midli, midlum, q, v. — í railli /. á millura. 
prœp. c. gen., inter; á millum homa lands Sk. 15; þar i miUi 
Sk. 183. 

minjar, /. pL, memoria alicujus (hominis); id quod monumento est 
alicujus; minjar andads Mhk. 21. 

ininkast (ad), v., minui; cessare; sæmd ok vald þitt minkist aldri 
L. 26 cet. 

minn, vide mínn! 

minna (nt), v., commonefacere ; svá minnum (?), Hdr. 4. 7. — Rejlex. 
minnast recordari, meminisse; c. gen., v. c. rainnast miuna sótta 
L. 53; svát mín þú minnist L. 69; L. 99. 

rainni, n., msmoria; kannk minni til margs Vkv. 1; Edr. 9; seinir 
af því minni Bgl. 4; falla úr minni Sk. 91; (stála hríd) er l^gá 
i minni Sk. 165; forn minni Mhk. 8; inndrótt es h^fd at minnum 
sateUites mem.oria coluntur Hr. A. 9; G. 34; Jdr. 20. 

minni, minstr, compar. et supefrl. adj. lítill (q. v.), mdnor, minimus; 
minni vandi Sk. 95; Jdr. 8; Sk. 134. 171; vid minna helming m- 
noribus cum copiis Hr. A. 13; of minni sorgir G. 60; minna yrkis 
efni Sk. 195; G. 32; minna adv., minus .Sk. 23. 51; minstr fagna- 
fundr Hlt. 13; minstan tel ek þat greida Sk. 1; minst tala Vkv. 11; 
niinst ma'nna minim£ gentium Kkm. 28; minst er oss um þræla 
servi nobis minims probantur Sk. 137. 

minniligr, adj., memorabUis; minnilig tár, eptirdœmi L. 35. 52. 

misjafn, adj., dispar, dissimilis; varius; misjafnir bitar 6Mccrfte dw- 
pari magnitudine Mhk. 26; vinfengin eru misjpfn familiaritates surd 

^ diversœ Mhk. 21. Neutr. misjafnt varie, diverse, e. gr. misjafnt ríkir 
Sk. 96; misjafnt þekkur fólki omntbus haud œque acceptus Sk. 11. 

miskunn, /., misericordia ; gratia; sú miskunn sendist fram L. 23; 
L. 78; veitti miskunn misericordiam prœstitit L. 64; L. 2. 32. 
69. 88; af miskunn L. 91; miskUnnar sól (deus) G. 1; L. 28. 87. 

missa (st), V. — 1) amittere, perdere; c. acc, e, gr. hólkinn misti 
húsgangsmann Sk. 63; L. 15; c. gen., e. gr. inissa foldar Hr. A. U; 
hykk gram raistu (prœt. inf.) gengis Efdr. 3. — 2) rem amissam 
desiderare; madr misti mundrida borgar galla G. 48. 

Mittumstangi, m., cognomen Vidolfii viri fortissimi, in anliquis 
fabulis commemœ^ati; Sk. 76. 149. 



203 

Mimsyinr, m,, armcus Mimeris, L e. Oden Snt. 22. 
inínn (apud recentiorea minn), mín, mitt, pron. poss,, m,eu8. — 
Nom. sq, m. mínn Efdr. 4; Bgl. U; minn L. 24. 32. 51 cet. 59. 82; 
Sk. 26. 92. 121. 185; acc. sg. m. minn L.98; Sk. 131; d(d. sg. m. 
minum Kkm. 17; Sk. 126. 135; gen. sg. m. mins Sk. 102; nom. 
sg. f. mín Snt. 4; L. 6. 22. 86. 87. 92. 96; Sk. 101. 106. 107; 
acc. sg. f. mína L. 52. 80. 85; Sk. 104. 111; dat. sg. f. minni 
Hlg, 13; L. 86. 99; gen. sg. f. minnar Mhk. 1; nom. sg. n. mitt 
Mhk. 22; Hátt. 70; L. 76. 81. 83; Sk. 186; dat. sg. n. minu 
L. 83. 84; Sk. 100; acc. pL n. min; dat. pl. minum Kkm. 27; 
L. 3. 79; gen. pL minna L. 53. — Apud recentiores hoc pronomen, 
ubi suhstantivo suo postponitur, terminatione nonnumquam caret, 
e. gr. í reikning min (— mina) Sk. 38; úr stáli min (— minu) 
Sk. 102; i ferdum min (-— - mínum) Sk. 94; í húsum mín Sk. 110. 

mjólk, /., lac; mjólk ór hrjóstum L. 87; fæddr mjólku módur sinnar 
L. 42. 

mjór, adj., gracilis, tenuis; mjór sem þvengr Sk. 8; Hildr hin mjóva 
Sk. 87. 112; mjó bord 0. S. 4; hverfa at sér enn mjóvara hlut 
mækis sveiduds Yt. 25. 

mjúkhurd, /., mollis tabida; á Meita mjúkhurdum in tabidis piratœ 
niolUter labentibus, i. e. in navibus Vkl. 14. ^ 

mjúkleikr, m., clementia; vidrkennandi mjúkleik þenna L. 83. 

mjúkr, adj., mÆis; mansuetus, lenis, placidus; lepidus; skorda ordum 
mjúkan dikt L. 92; þakkandi luiskunn mjúka L. 32; L. 88; fyr 
Márju mjúka bæn L. 82; gaf stóra skreppu ok mjúka Sk. 33; 
(Gabriel) veik svá at meyju mjúkri L. 28. Neutr. mjúkt pkicide, 
mx)lliter L. 4. 

mj^ddrykkja^ /., potatio mulsi; compotatio; hugdu á mjpddrykkju 
Hkv. 11. 

mj^dr, m., mulsum; mj^dr Odins /. hausa haslrekka mulsum Odinis 
L Ansium, i. e, carnien, poésis; bera Odins mj^d Hfl. 2; drekka 
hausa hasirekka mj^d Isl. 1 ; mjadar þelia pinus mulsi, i, e, femina 
(pocula ministrans) Jdr. 4. 

mj^k, adv, — 1) multum; vaJde; vehementer; Rdr. 6; Hkv. 16; Hfl. 17; 
Snt. 1. 7. 15; Hkdr. 6; Efdr. 3. 22; Bgl. 17; G. 1 ; Jdr. 3. 27. 44; 
Mhk. 12. 20; L. 18. 53; helzti mj^k nitnis valde Mhk. 28. — 
2) pœne, fere; Hlg. 16; Pdr. 5. — Compar, meir v, c, — 1) plus, 
nuxgis; meir enn n^kkurr þeirra m^agis quam eorum guisquam L. 4; 
meir enn fult Sk. 20. — 2) porro] Hátt. 68; Isl. 7.-3) deinde; 
postea; Hlt. 3; Vkl. 13; Efdr. 5; G. 34. — 4) etiam, sequ. compar.; 
meir fleira hródr g^rik etiam plures laudes cdebro Sgdr. o. — 
SuperL mest, 1) maxime; Snt. 12; Vkl. 15; Efdr. 4. 26; Vkv. 9; 
Hfl. 4; G. 39; Mhk. 21; L. 97; alls mest quam maœime G. 63. — 
2) prope; fere; mest nidr rdr. 17; mest flestum omnibus fere 
Efdr. 26. 



204 

mjpl, n., farina; Fróda mj^l t. e, aurum (SnE, AM 1 348) Hfl. 17. 
Mj^lnir, m. pr., maSeus Thoria; Mjplni spenti hinn máttki Þórr 

Sk. 169. 
mJ9t, /., concinnatio; raála mj^t verborum accommodatio Hfl. 20. 
Moises, m. pi'.y qui Judœis Ugea scripsit; L. 13. 
mold, /., humtis; terra; frá moldu G. 4; af moldu L. 11. 12; á 

moldu L. 29. 
mord, n., cœdes, homiddium; pugna; siklings mord Efdr. 24; morð 

vidar noaa sUvœ vd poUua pernicies mali (arhoris navis) — ventus; 

0. S. 4; at mordi in prœlio Gldr. 4; Vkl. 15; Efdr. 14; at hans 

mordi eo cœso R. 32; knidusk at mordi Edr. 19; Kkm. 1; ráda 

mordi Ódr. 8; Isl. 4; valdr hplcta mords Vkl. 12. 
mordbál, n., (roaus i. e.) jlamma cœdis, gladius; meidr mordbáls 

puanator Jdr. If). 
mordfíkinn, adj., cœdis avidus; VkL 13. 
mordfroBt, n., frigus cœdis, i. .e. pugna; vid raordfrost Vkl. 18 

(ubi vox est tmesi divisa). 
mordlinnr, m., serpens pugnœ, i. e. gladius; mordlinns hvessimeidr 

R. 14. 
mordremmandi, part. comp., pugnam incitans; Jdr. 18. 
mordteinn, m., ramulus prœliaris, gladius ; meidr mordteins Sgdr. 2. 
morgínn l. morgunn, m,, matutinum tempus; mane; morginn vas 

þá G. 48; konungs raorgunn er langr ávalt Mhk. 13; of morgin 

mane Vkv. 13; á raorgni einura Isl. 23; at raorni Kkm. 19; Sk. 20. 
m o rg i n 8 k œ r a , f, pugna mattttitia ; mœr grét raorginskœru Kkm. 10. 
morginstund, f, hora mattdina; (icc. morginstund matvtino tempore 

Kkm. 17. 
Mostrarsund, n. pr., fretum Mostriense (in Norvegia situm); at 

Mostrarsundi Hr. S. 6. 
móderni, n., genus maternum; módernit flnnst hér L. 41; módemis 

fekk mínura mpgum Kkm. 26. 
Módi, m. pr., filius Thoris; bords bliks hardglódar Módi pugnator 

Isl. 24. 
módir, f,, mxúer; nom. sg. L. 3. 25. 35. 53. 56. 86. 88. 91; (xcc. sg. 

módur íi. 34; dot, sg. módur L. 33. 55. 67. 83. 96; gen. sg. módur 

Snt. 5; G. 32; L. 12. 42. 82. 95; gm. pl. mœdra Hdr. 2. 
módr, m., motus animi vehemens; ira; véhemerdia; módr svall Hlg. 14; 

vid mód enn mikla fnagna cum audada Bgl. 3 ; af módi vehementer 

Hfl. 5 (cfr tamen annot. ad h, L); af mód (pro módi) Sk. 157. 
raódr, adj., fessus; lúinn ok raódur (= raódr) Sk. 183; módum fœti 

Edr. 12; munnrjódr móds (cibo gravati) Hugins G. 14; sveitin 

gprdist sár ok raód Sk. 156; augun d^pr ok raód L. 54. 
módþrútinn, adj., irá turgens; R. 14. 

raódurmál, n., hngua vernacula; af þvílíku módurraáli L, 4. 
raód^flugr, adj., firmus animi ; Hdr . 2 . 



205 

mór, m.y campus arenosm et sterílis; á Endils mó Pdr. 3. 

iiaót, n,, occursus; conventus; conjldctus; til móts Vkl. 14. Scepe hœc 
vox in circmnlocutionibus pugnœ adhibetur, velut mót raækis pugna 
Efdr. 27; eodem rnodo mót málms ok ritar Kkm. 16; at móti 
málma Rdr. 9; at hjálma móti Kkm. 7; at vápna móti Hr. S. 9; 
Hlakkar móts herþarfir Vkl. 9. — Dat. raóti usurpatur pro prœp, 
c, dat, e. gr, móti svarra obmam virgini Hr. S. 19; etiam ábsol, 
móti hrakkva recellere, obstupescere Hlg. 16. — Eæ á, íit l, í, 
dativo móti conjunctis, oriuntur compositœ prœpositiones (l, adverbia) : 

1) á móti, obviam; c. dat, réd á móti Eiríki Efdr. 16; Hákoni á móti 
Jdr. 24; c, gen, (i móti harra bleydiskjars Edr. 29; stendr á móti 
resistit Sk. 88; hór kom á móti Sk. 169; á móti vidssim Jdr. 18. — 

2) at móti, obviam; r, dat.. pers, e. gr. Ragnfredi at móti Vkl. 11; 
c/r Hlg. 2; Bgl. 13; Jdr. 22. — 3) í móti, adversus, contra; c, dat. 
gangi sveinn í móti sveini vir viro occurrat Kkm. 23; fást í móti 
þér Sk. 137. 

muli (/. moli), m., mica, frustulum; ax^c, pl. mula Mhk. 11. 

muna (man, munda, munat), v, prcet.'p^^œs,, recordari, meminisse;- 

mank rausnarskap ræsis 6. 60; þat mank enn, es . . . Snt. 20; 

imperat, mundu memerdolj. 88. 
munarlaust, (adj, n, pro) adv,, nullo habito discrimine; 0. S. 5. 
mundjpkull (mund, f,, manus), m,, stiria manús, i. e. argentum; 

inundjpkuls stýrir posses'ior argenti, vir Efdr. 23. 
mundridi, m,, gladius; styrkr mundridi validus ensis; mundrida 

borg ~ clipeus; mundrida bor^ar galli - gtadius; gen, styrks mund- 

rida G. 48. ^ 

munkaveldi, n,, regio m^nachorum; terra Momana; Ttalia; of munka- 

veldi Edr. 12. 
munnr, m,, os; rostrum; ostium; drengr raud úlfs munn Isl. 21; 

mildingr raud innan munn arnar jóds G. 29; Mhk. 16. 29; munni 

ore Hfl. 19; ór munni ea ore Hkv. 3; af munni L. 2; med tangar 

munni G. 60; Mhk. 24; hlustar munnum ostiis meatuum aurium, 

i. e, auribus Isl. 1. 
munnrjódr , m,, qui os l, rostrum (cruore) rubefadt; munnrjódr Hiigins 

qui rostrum corvi rubefadt, prœliator G. 14; málms munnr i. e, 

mucro, adeogue málms munnrjódr beUator Vkv. 14. 
munr, m,, discrÍTnen: diý'erentia numeri; id fjuod est supra numerum 

alicujus rei; raunr fólks Hildar flaums numerus superior mUitum, 

eaercitus numero superior; acc, mun Rdr. 6 (cfr tam^n ann. ad h. L); 

dat. mun l, muni c, cornp,, e, gr. muni sídar aliqmnto posterius 

G. 23; allstórum mun fleira muUo plura Jdr. 5. 
munr, m., animus; desiderium; at glamma mun ex desiderio lupo- 

rum Rdr. 10; at mun banda ea voluntate deorum Vkl. 3; af munar 

grunni ea fundo animi, ex intim>o animo Hfl. 19. 
raunstr^nd, /., ora (i, e. regio) animi, i. e, pectus; munstrandar 



206 

marr mare pectarale, et Vidrís munstrandar marr Uquar, quem in 
pedore indusum Oden ad Anses portavit (cfr SnE^ ÁM T 216 sqq,), 
t. e. poésis, carmen; Hfl. 1. 

munstœrandi (munr, m., gaudznm, voluptas), part, compos,, gau- 
dium augens; acc, sg, mey munstœrandi (d£ launa) Hlg. 11. 

munu (mun l, man, rounda L mynda), v, auail,, cum in/initivo verhi 
cujusvis conjunctum vim quandam futuri temporis habet, ita tamen, 
ut tantummodo loquentds opimo ea, quœ effata suirt, aut fieri posse 
aut saltem verisinUUa esse hac struetura verborum exprimatur. 
Cfr verba ausU, Suecorum m^nbc, tör, torbc, láx, Germ, nrógcn; 
nonnumquam etíam pro skal, skulu (Suet^ fTaö, fíola, Gei*m. foQcii) 
modestius usurpatur, — 1 sg, prœs, ind. munk Hkv. 1; Hfl. 16; 
Snt. 5; Efdr. 27; R. 35; Jdr.43; Mhk.27; Isl. 2; mun ek Jdr. 1: 
Sk. 51; 2 sg. prœs, ind, munt Hkv. 18; Sk. 57. 70; muntu =^ raunt 
þú L. 85; kunna mant konung regem, piUo, novisti Hkv. 5; 3 sg. 
prœs, ind. Hlg. 3; Hkm. 13. 19. 20; Bgl. 14; 0. S. 1; Hr. A. 15; 
Edr. 11; Mhk. 11. 17. 27. 29; Isl. 17; L. 29. 30. 39. 60. 70. 74; 
. Sk. U, 57. 72. 90. 105. 113. 137. 154. 167. 177. I8h 202; mun-a 
Hfl. 17; S. S.3; G. 13.24; mun-at G. 21 ; m'n (= mun) Kdr. 10: 
man Hrfm. 18; impers, m'n (= mun) vara S. S. 3; mun mega sjá 
videre licet Ekm. 21; sunum mínum man svella Kkm. 27; 1 pl 
prœs, ind, munum-a Efdr. 20; 2 pl, prœs, ind. munud L. 14. 17; 
munu þit L. 17; 3 pl, prœs, ind, munu Kkm. 27. 28; Mhk. 3; 
Hr. S. 20; L. 71. 84; Sk. 5; 3 sg, prœs. conj. muni Em. 2; Sgdr.6; 
Efdr. 28; L. 84; Sk. 167; myni Mhk. 29; / sg. prœt, ind. mundi 
Sk. 186; 3 sq, prœt, ind, mundi Hlg. 8; Mhk. 5; Sk. 25. 27; myndi 
G. 53; 3 pÍ, prcBt, ind, mundu-t Efdr. 23;*^ sg. conj, myndi 
Efdr. 23; G. 6d;prœs. inf, munu L. 41 ; prívt. inf. mundu Sk. 103; 
jnyndu G. 28. tn omníbus hns supra enunieratis vb. munu cum 
infínitdvis aliorum verborum conjunctum est; nonnumguam tamen 
omittitur inf, vera /. verda, e, gr. né mun sídan (o: verda) Vkl. 6 
mun (o: vesa) Efdr. 10. 19; Hr. A. 14; munu (o: verda) G. 61 
mun enn (o: vera l, fara) L. 43; mun kostr (o: vera) Sk. 61 
ei mun betra (o: vera) Sk. 84. 

munvegr, m., locus amœnus; hvarf á munvega abiit in sedem bea- 
torum Snt. 10. 

musteri, n., tempjum; í musteris hválfí L. 36; flmin hrein luusteri 
af steini Edr. 25. 

múgr, m,, midtitudo hominum; turba; caterva; múgrinn kastar grjóti 
Sk. 88. 

múta, /., tíona, pecnnia; corruptela; gjafir ok mútur L. 71. 

mynd, /., imago; Jigura, forma; myndir þeirra (o: synda) irfwgines 
eorum (peccatorum) L. 80. ^ 

myndan, /., forma; iituigo; haglig myndan heilags anda L. 30. 

mynni, n,, ostium; ór ^rándheims mynni R. 15. 



207 

myTáir, m., interfector; gramr vard fyr Vinda myrdi Vkl. Ið; Efdr.7. 
myrkbak, n., dorsum opacum; hreins reinar myrkb^k montia um- 

broaa terga, juaa opara ; vagiiir (vtd. vpgn) hreins reinar myrkbaka 

delphini mordium opacorum, i. e, gigantes Hlg. 16 {uhi myrkbaka 

tniesi divisum est). 
rayrkm^rk, /., silva opaca; hlódyn myrkmarkar terra silvoaa, i. e. 

Norvegia Vkl. 18 (uhi vox myrkmarkar tmesi dividitur), 
myrkr, w., tenebrœ; undrast myrkr L. 61; í myrkr ok dauða 

L. 19. 43; í myrkri ok ótta L. 73; í sdta myrkri L. 77; (bóI) 

brá heims myrkrura G. 2. 
myrkr, adj./ obscurus; tenebricosus ; myrkt hregg mœkis eggja 

obscura tempestas gladiorum, i. e. pugna R. 20. 
mýrr, /., palus; holt ok mýrar L. 93. 
mækir, m., gladius; rjóda dreyrgan mæki Yt. 20; Em. 5; halda 

upp mæki hjardar cornu sustinere Yt. 26; falla fyr mæki Ekm. 17; 

mækis mót pugna Efdr. 27; hregg mækis eggja R. 20; Yt. 25; 

mækis á {. e. sanguis Hfl. 4; raækis straumr id. Hkm. 8; gœddir 

fpgrum mækum Hkv. 16. 
mæla (It), v., loqui; nam mæla Hlg. 3; réd at raæla hátt Sk. 31. 69; 

réd svó mæla Sk. 137; heimsku mæla Em. 3; hugat mælik Hfl. 14; 

aruggt mælik þat G. 62; mæla loquuntur Bgl. 14; Efdr. 2; mæiti 

svá Hlg. 11; mælti þat Hkm. 10. 15; Snt. 12; Vkv. 10; Jdr. 42; 

mælti ordin Sk. 127; valkyrjur raæltu Hkra. 11; Jdr. 41; þat 's 

ok raælt Snt. 16; þannig verár mælt Mhk. 20. 
mæla (Id), v., demetiri; c. dat. Pjazi mældi gulli Mhk. tí. 
mælgi, /., loquacitas ; mælgin verdr oss heyrinkunn Mhk. 29. 
mæli, n., tempus; á skpramu mæli exiguo temporis momento Jdr. 18. 
mær, /., mrgo; femina; fiJia; nom. sg. raær Yf. 18. 47; Kkm. 10; 

L. 3. 28. 55. 89. 90; mærin L. 99; acc. sg. mey Hlg. 9. 11; Hkv. 1; 

L. 34; Sk. 114; dat. sg. raeyju L. 24. 28. 33; gen. sg. raeyjar 

Rdr. 2; Yt. 45; Hlt. 9; Efdr. 15; Kkra. 20; L. 65; dat. pl. raeyjum 

Hkv. 14; gen. pl, meyja Kkm. 23.. 
mæra (rd), v., laudare; (carmine) celebrare; mæra ehn S. S. 2; þann 

raærik Hfl. 2; mœrik lira Krists G. 33. 
mærd, /., laus; carmm laudativum: raærd es upp komin G. 9; 

G. 51; skal raærd hvata Hfl. 16; bera raærd af hendi Hdr. 9; 

semja mærd ehra Hátt. 68; G. 8. 18. 39. 46. 71; mærdar timbr 

Snt. 5; mærdar hlutr i. e. res carmine jictœ Hfl. 1; mærdar tínir 

Hr. S. 2 1 ; raærdar biídr svavUoquens Edr. 4 ; mærdar fródr eloquens 

Hr. S. 4. 
mæringr, m., vir excellens; princeps; fremdar verk mærings R. 10. 
mærr, adj., prœclarvs; celeber; spíendidus; vulcher; enn mæri mpgr 

Sigurdar Rdr. 2; of rapg raæran Sgdr. o; leida aptr raæra mey 

Hlg. 11; vaikyrjur raærar Hkm. 11; raær skód tela splendida 

Efdr. 12. 



208 

raœti, w. phj res pretiosœ, rnagni œstimandœ; veglig mœti splendida 

y,€Ífi^ha Hr. S. 21. 
mætir, m., œsUmator; of oddbraks uiæti de eo, qui (prœlium niagní 

facit, i, e.) prœlio ddedatur, de bellatore llátt. 70 (ubi alii maluni 

of oddbraks raœti ^- de eo, qui pugnœ obviam it). 
mœtr, adj., magm œstimandus; eaimius; prœstatis; Adám, mætr 

gudi Deo œstimandus, i. e. Deo carus L. 43; mér gaf þenna mœta 

knif Sk. 9U; mætnm hiimi Rdr. 9; gekk at eiga mæta Ingibjprgu 

Jdr. 45; meyju mœtri L. 24; élbjódr átti sunu mæta 181.22; balda 

mœtum bordum þannig Hr. S. 5. 
mœda (dd; /. mœda L.^, v,, fatígare, affiigere; mart mœdir fremdar- 

þjód á ládí G. 27; helstríd mæddi L. 55. — Refl. mædast djefa- 

tigari, deficere; mædumst í nógum naudum L. 86; hann mædist 

L. 42; L. 38; brjóst er mætt af þessum hætti L. 56. 
mœdi (mædi Sk.), /., lasHtudo, defatigatio; sumir af mædi sprungu 

Sk. 156. 
mœding (mæding), f, molestia, affUctio ; kvaldr af mæding taldri L.79. 
mœdir, m., qui fatígat; hersa mo&dir oppressor procerum, prœfec' 

torum; t. e. rex Edr. 28. 
mœnir (mæuir Sk.), m., cvlnwii tectí; fastigium domus; hein hvein 

í hjarna mœni (in apicem cerebri, i. e. in vertícem) Hlg. 19; 

fleygdi tólf í mæui Sk. 179. 
Mœrir, m. pL, Mœrienses, incolœ Mæriœ Norvegicœ; Mœra fólk- 

verjandi defensor populi Matriensis, i. e. Haquinus dynasta Vkl. 13; 

Mœra hilmir, þengill (de SUo Olavo, rege Norvegiœ) Vkv. 14; 

Gr. 12; Mœra gramr (de Magm Bono) Hr. A. 5. 
mœrr, /., terra; mœrar leggr crus terrœ, i, e. saxum; mœrar leggs 

menn homines mordicolœ, i. e. gigantes Pdr. 15. 
mœta (tt), v., occurrere, obviam vemre; c. dat. reip moeta greipum 

Hátt. 77; raœtti gerningum i. e. incantatíones expertus e^ Hrfm. 15; 

þeir mœttust inler se obmam- venerunt Sk. 149. 
mcetir, m., qui obvius it alicui rei; mœtir víga pugnas obiens, i. e. prŒ- 

Uaior Vkv. 8 ; mœtir raddar tanna vegbrautar qui sonitm gladiorum 

(o: pugnœ) obvius it; prœliator Gldr. 3 (cfr annot. in add. et emend.). 
m9gr, m., fUius; m^gr Sigurdar Rdr. 2; m^gr átta ok eiunar mœdra 

i. e. Ueimdallius Hdr. 2; vid Fárbauta mpg Hdr. 2; Hlg. 5; at 

m9g falliun Hdr. 6; of mpg Hákonar de filio Haquini, i. e. de 

Sigurdio dyiuista Sgdr. 3; vinir raagar Hallgards amici fUii Grjot- 

gardii, i. e. amici Haquim dynastœ Hlt. 10; módernis fekk minuin 

m^gum Kkra. 26. 
mpl, /., glarea litoraUs; haukstrandar mpl glarea manús, i. e. annu- 

lus aureus, aurum Hfl. 17; glymja vid m^l Þdr. 6. 
M^n, /. pr., Menavia insula in mari Hibernico; í Mpn Ódr. 8; 

á Manar hlekk per vimulum l. cingvlum Menaviœ, i, e. per mare 

Hatt. 77. 



209 

mprk, /., sUva; ca/mpus sUvestris; meinþjófr markar Yt. 6; ^dr. 6; 

lágir marka Snt. 4. 
m^rk, /., líbra: stód hann merkur (= merkr) átta Sk. 192; fundu 

tpnn tuttugu marka þunga Sk. 199. 
mprn, /., amnis; fluvius; snæriblóá marnar Þdr. 7. 
M^rn, /. pr,, gigas femdna quœdamy Jilia Thjassii; fadir Marnar 

Thjassius Hlg. 12. 
m^rr, /., palus; i m^rum Mhk. 5. 
m^run, /., ffigas femina; gen, pl, m^rna Hlg. 6. 



naddfár, n,, permdes davorum dipei, i, e, tdum(?); i b^d naddfárs 

in pugna tetis peraxia Efdr. 10 (alÁer Egilsonius). 
naddr, m. — 1) tdum; gnýr nadda pugna Isl. 5; nadda vidr prœ- 

liator Isl. 23. — 2) davus dipei, 
naddskúr, /, pluvia tdorum; pugna; naddskúrar nœrir prœliator 

Ódr. 8. 
nadr, m., serpens; af fránum nadri Hdr. 4; Ekm. 27; vettrimar nadri 

i. e, gladio G. 47. — Nadr, m, pr,, nom^n navium bdUcarum, 

quarum altera Ormr enn langi, aJtera Ormr enn skammi appellata 

est; sá báda Nadra fljóta auda Efdr. 18; sukku nidr af Nadri 

(t. e, af Ormi enum langa) Efdr. 10. 
nafn, n, — \) nomsn; nafn allra (o: konunga) Em. 8; Edr. 4; nefna 

nafnit þitt Sk. 186; Mhk..l9; ^dru nafni Sk. 35. — 2) celdyritas 

nominis; hann fekk nafn þess konungs œvi i. e. is cdebre nomen 

suœ œtati (suo imperio) concíliavit Bgl. 1 ; hafna ydru nafni Hr. A. 8. 
nafnfrœgr, adj,, cdeber; of nafnfrægjum allvaldi Hrfm. 3. 
nafni, m,, cognominis; hræ nafna síns Isl. 7; tveir nafnar R. 17; þágu 

l9g af þeim n^fnum (i, e, ab Olavo Tryggvida et Olavo Sancto) Bgl. 5. 
naglfari, m,, navis; saums segl naglfara vdum davatum navis, i, e. 

dipeus, quo navis ornatur; est igitur sigla saums segls naglfara 

m^us clipeum gerens, i. e. vir dipeatus, prœliator Rdr. 5. 
nagli, m., clavus; sá hanganda á n^glum stangast vidit pendentem 

davis pungi L. 56; sárin, er naglar skáru L. 87. 
naglskaddr, part. compos,, davis lœsus; langvinr lausnara nagl- 

skadds G. 68. 
nagr, m,, avis quœdam; sveita nagr avis sanguinaria, i, e, aquila 

(Thjassius) Hlg. 8; nagr sára corvus Bdr. 11. 
nakkvarr, npkkur, nakkvat, prœi. adj,, aUquis, aliquantus ; gekk 

fram nakkvara snertu aliquantum viœ progressus est Jdr. 24. — 

íyr npkkurr! 
nakkvi, m, (pro npkkvi), navis; rak út ræsinadr ok nakkva (acc. pL) 

Gldr. 3. 

27 



210 

Nanna, /. pr., luem' Balderi dei: Nanna vprru hjalts dea rvpis, 
í. e. giocie femina; vegþverrir Nannu (pro Npnnu) vprru hjalts 
i, e. Thor Pclr. 5 

nara (rð), v., vitam tniseram agere; neflauss narir Mhk. 2ð. 

Narfi, m. pr,, filius LokU; jódís lllfs ok Narfa Yt. 12. 

Nari, m. pr., jUiiéS LokU; nipt Nara aoror jSarH, ú e. Hela Hfl. 10. 

naudr l. nauit. /. — 1) necessitas; nú 's oss naudr at . . . neceasitas 
nos cogit, t4< . . . G. 57; kvad sér nauðir dixit eibi necesse esse Vkv. 15. 

— 2) afjlictio, vexatio; dolor, calamitas; eilíf naud L. 73; kykva 
naudar áss ^dr. 8; sárar naudir Sk. 191; frá naudum G. 33. G8; 
í naudum L. 79. 86 ; nauda vissu súdir tabularum compages expertœ 
sunt afflictionem (vim pdagi) Hr. S. 5. 

naudsyn, f., necessitas; fyr naudsyn niína L. 52. 

naustdyrr, /. pL, fores tumtdi sepukralis; nidr fyr naustdurum 
infra fores tumuli Snt. 3. 

ná (ád), V. — 1) nandsci, potiri; c. dat. ádr pdiingr nádi Cesars 
fundi Edr. 26; ádr en nædi Ormi edr hlut meira Efdr. 15; eodem 
modo ná af — continaere, e. gr. Nóreg frá ek þeir nædi af Sk. 54. 

— 2) facultatem habere rei faciendœ; posse; c. inf. e. gr. rpdull 
nádit skína sol splendere nequiit G. 19; nádu eigi at ganga upp 
ascendef^e nan potuerunt Jdr. 38; ef rpskvask nædi Snt. 11. — 
3) periphrastice usurpattér c. inf. e. gr. náir kasta repeUit Hátt. 76 
náir greida Hátt. 77; of þróask nádi Yt. 51; nádi fœra Edr. 13 
oddr nádi bíta Kkra. 4; Kkm. 10; hallir nádu at falla Edr. 22, 

nád, /., pax, quies; gratia, indulgentia; clementia, mdsericordia 

nálgast hef ek á nádir |)in benefcium a te exspectans veni Sk. 94 

gefr ei sk^tnum nádir salutem l. vitam non dat viris Sk. 141 

med nádum tranquiUe L. 12. 
Náinn, m. pr., nanus quidam; á Náins n^kkva (cfr fahulam de 

Fjalare et Galare) Snt. 3. 
nálgast (ad), v., appropinquare ; ek hef nálgazt á nádir þín Sk. 94; 

c. acc. þykki mér, sem nýjung n^kkur nálgist heim ok ættir 

heima L. 39. 
iié.\i g&,adv,, prope; heldr náliga at kveldi G. 47. 
nálægr, adj., propinquus; nálæg vertu minni sálu! adsis animœ 

meœl L. 86. 
námœli, n., petulantia; verba imporiuna; varnadi vid námæli Snt. 19. 
nár, m., cadaver; corpus mortuum ; n&r fell til jardar Kkm. 14; 

hjoggum vér bleikan ná Kkm. 12; ylgr gekk á ná bólginn Jdr. 31; 

gnótt nás Vkl. 14; Vkl. 16; vissud nái liggja Hkv. 3; hrafn valdi 

nái stirda Bdr. 12. 
náreidr, m., qui mortuum corpus portat; Hlt. 7. 
nari, m., inguen; iungun féiiu um nára Sk. 144. 
nátt, /., nox; í aila nátt Sk. 190; fram á nátt multa jam nocte 

Sk. 45; langar eiga bersar nætr Mhk. 6; iaugar nætr nodes, quœ 



211 

irder ddes Saturni et dies dovmnicas inddunJb Sk. 202. Nonnumquam 
est' nátt - spatium unius diei et noctis, sueth. b^gn, e, gr, tóif 
raánadr ok fímm nætr G. 25; innan þriggja nátta Sk. 89. 

nátta (b^)j v,y noctescere; vesperascere; tók at nátta Sk. 36, 

náttúra, /., rerum natura; naturalis rerum ordo; sjálf náttúran 
L. 31. 42; L. 59; fyr manns náttúru per naturam hum^nam L. 69; 
hefr heiras náttúruna alla í brjósti Sk. 58. 

nátiúruskærleikr, m., claritas naturœ; dat, náttúruskærleik L. 7 . 

náttverdr, m., cœna; acc, náttverd Hfl. 10. 

náungr, propinquus; cognatus; nidr fyr náungs naustdurura infra 
fores tumuti propinqui l, patris Snt. 3. 

nedri, nedstr, comp, et superL, inferior, iiifimus; í lopt hin nedri 
in aera inferiorem L. 27; brygdin jardar nedstu bygdar terror 
infimornm terrœ locorum L. 5; (í) bandi hins nedsta fjanda L. 22. 

nef, n, - \) nasus; (hun) stakk í nefit á Skída Sk. 175. - 2) ro- 
strum; med dreyrgu nefi Hkv. 3. 

nefbjprg, /., buccula cassidis, nasum tegens; lót l^nd lokit nef- 
bj^rgum terras cassidibus (i, e, mUitibus galeatds) cinxit Kdr. 4. 

neflauss, adj,, orbus; cognatis et propinquis carens; neflauss narir 
Mhk. 25 (uoi olii verturd neflauss — nasi expers). 

nefna (nd), v,, nominare; vocare; nefna nafnit þitt Sk. 186; Sk. 110; 
Adám nefndr L. 12; L. 48; sá var nefndur Agnarr Sk. 145. 

neita (ad l. tt), v,, negare; ef neitadi bæn at veita si petitum 
renueret L. 18; líf, þat er Adára neitti vita, quam Adam denegavit 
L. 23; c, dat, l, gen, rei neita greida hospitalUatem denegare Sk. 97. 

negla (Id), v,, clavo defigere; þessir negldu Krist á krossiun L. 49. 

neraa, conj. — 1) nisi; c. conj, e, gr, nema sjálfr ali Snt. 16; 
nema snæriblód marnar þyrri Þdr. 7; nema Ijúgi iandherr Bgl. 8; 
Bgl. 17; G..53; Jdr. 43; Isl. 1 ; L. 22; huc referendum videtur nema 
svát Rdr. 2, pro nema svá sé at . . . — 2) an; post formulam 
interrogandi; e, gr, hverr veit, nema hrottinn hpggvi kónginn 
Sk. 129. — 3) num; post verba dubitandi; c, ind, e, gr. hver sé 
if, nema god stýra ættrýri j^fra Vkl. 23. — 4) = at, in enuntia- 
tione objectiva; c, ind, e, gr, kvedkak dui, nema gná hefr hror at 
gamni Yt. 12. — b) prœterguam; prœter; nisi; engi vard . . . nema 
Fródi Vkl. 10; fljódin læt ek fpl nema Freyju mína eina Sk. 111. 

nema (nam, numinn), v, ~ l) capere; prehendere; agere; e, gr, Búi 
nam kistu i hvára hpnd sér Bdr. 1 1 ; allir þeir. sem oddrinn nam 
Sk. 182; tunga vas numin med tangar munni G. 60; cum prœpp. 
e, gr, nam ór heimi e mundo eripuit ^ni.\%\ Nóregr nam vid 
mprgum skipstpfnum Norvegia excepit puppes numerosas Bdr. 3; 
vas numinn hedan ungr reæ in flore ætatis e vita evocatus est 
G. 63. — 2) privare, spoliare; c. acc, pers., dat, rei, e, gr, hví 
namt hann sigri £m. 6; lausnara vinr numinn aldri G. 62; baugdríf 
puminn l(fi G. Hj G, 37; gumi^ar yáru sigri numnir Edr. 23; 



212 

huc referri potest Hildar flaunis fólks mun bláserkjan fj^rvi námu 
exereituvh lorteatum numero superiorem vitd privaverunt Rðr. 6: 
m6i tamen meliorem lectúmem habes in ann, oíI h. L — 3) discere; 
anima apprehendere; namk Yggjar feng Jdr. 2; flestr of nam 
(o: hródr) Hfl. 20: kván nam fátída frœdi Þdr. 15; hann nam 
loargar tungur Edr. 9; hann nemi rétt báttu hródrs míns O. S. 1; 
drótt nemi inærd G. 18; nemi (imperat, 2 pL) mærd mildings 
Hprda (x. 39; þat namsk i. e, hoc innotuit Kdr. 3. — 4) periphra- 
stice c, infin,j e, gr, nam ráda -- ród Rdr. 1 1 ; nam msgla = mœlti 
Hlg. 3; nam at vinna ~ vann Vkl. 3; Efdr. 1: Hr. A. 2; namtu 
eignask Hr. A. 5; R. 3. f>. 23; G. 3. 47; Kkm. 28; Bdr. 5; 
Jdr. 26. 37. 43. 

nenna (nt), v. — 1) operam dare; in animum inducere; angr nennir 
at inna d^glings verk G. 56. — 2) alvjuo contenderej proficisci; 
vída neuna late perigrinari Efdr. 11. 

nenninn, adj., strenuus; acc. m, sg, nenninn Efdr. 25. 

nes, n,, promontorium; róa verdr fyrst á et næsta nes primum in 
proximum promontorium est remigandum, i. e, proxima quœqtte 
primum petenda Mhk. 2: á nesi Hlt. 7; Snt. 24; á sverda nesi i,e. 
inclipeo Hkm. 7; fyr nesjum Vkl. 14; ívu nesja flesdrótt Þdr. 12. 

nest, n.j viaticum; esca; nýtt nest gafsk hr^fnum Bdr. 3; lystiligu 
at leidar nesti L. 83. 

nesta, /., acus fihulœ; meina nesta acus noxiosa (de conto ferreo); 
laust meina nestu nidr í bifgyrdil Þdr. 17. 

Nesþjódir, /. pL, incolœ Cathenesiœ in Scotia; tók gjpld af Nes- 
þjódum Hrfm. 6. 

neyd, /., incommodum; fyr þá ueyd Sk. 100. 

neyta (tt), v,, uti, adhibere; c, gen. herr neytti handa exerdtus mann 
certavit Bdr. 6. 

neytr, adj, — 1) bonus; benignus; fann enga menn í ordum sínum 

• neyta Sk. 12. — 2) uttlis; enn neytri rád gatat fyr ser utUiora síbi 

consUia non nactus est Þdr. 7, vhi cod. W habet enn neyti = strenuus; 

enn neytri etiam verti potest ^ valde strenuus (compar. pro posit.) 

né (got, ni), adv,; non; værar né váru Hkv. 2; Vkl. 12; né einn 
nemo Mhk. 7 ; né etiam cum -at conjungitur ita ui hœ duæ negaiivœ 
particulœ fortius negent, e. gr. né kjemrat Gldr. 9. 

né (got, nih), conj., neque (et non), — 1) Hac particula conjunguntur 
sententiœ primariœ, quarum altera affirmativa, altera negaiiva est, 
e, gr, dýrd es ordin ágæt, né fœdisk þengill þvílíkr G. 11; Fdr. ^. 
10. 15. 19; Vkv. 2; R. 7; G. 51: Isl. 26. ~ 2) Tn sententiis dis- 
junctivis (et quidem prœdpue in membro secundo) né usurpatur, 
e, gr,: a) -a (-at) — né neque — neque Bj. 2; Snt. 1; Sgdr. 5; 
Vkl. 2. 6; Kkm. 16. — b) hvártki (hvárki, hvórki) — né neque — 
neque Hr. A. 8; L. 20. 71 ; Sk. 7. 37. 61. — c) ei — né non — w«jw« 
L. 1. 90; eodem modo engi — né L. 34. 



213 

Nid, j, pr., amnis Norvegiœ, qui in sinum Throndheimieum influit; 

Nidar vargr i. e. navis Gldr. 8. 
Nidbrandr, m., ignis Nidœ amnis, i. e. qurum; skerdir Nidbranda 

i. e. mr G. 40. 
nidbyrdr, /., onus cognatorum; nidbyrdr Nordra onus cognatorum 

Nordrii (i. e. nanorum Sudrii, Austrii, Vestrii), i. e. cmum (cfr 

SnE, AM TöO); und nidbyrdi Nordra svb cœlo Efdr. 27. 
Nidjungr, m. pr., vir nescio quis; Mhk. 8. 
nidkyisl, /., prosapia; Yt. 51. 
nidr, m., cognatus (parens, frater, Jilius c£t); sævar nidr frater 

maris (Ægeris), i. e. ignis (Loge) Yt. 6; Fjplnis nidr Yt. 11; 

Ása nidr auctor generis Ansium i. e. Oden Hlt. 3; Yggs nidr Vkl. 12; 

konungs nidr nepos regis G. 34^, acc. sg. nid Yt. 28; Snt. 16; gen. 

sg, nids Vkv. 3; nom. pl. nidjar Jdr. 7; acc. pl. nidja Rdr. 6; 

Kkm. 18; dat. pl. nidjam t>dr. 2. ISygen.pl. nidja Yt. 2; Snt. 2. 15. 
nidr, adv., deorsum, in locum inferiorem; nidr fyr naustdurum infra 

fores tumuli Snt. 3; bera nidr deducere Snt. 4; Ijósta ehu nidr 

í eht Þdr. 17; spkkva nidr desidere, delahi Efdr. 10; Hr. A. 2; 

stinga npsum nidr í feldi nasos in pallia demittunt Bgl. 13; hvártki 

upp edr nidr neque sursum neque deorsum R. 27; L. 40; falla nidr 

ddahi Ekm. 14; L. 54; nidr kom bára unda defluxit Bdr. 11; nidr 

í herdar Jdr. 26; Sk. 145; nidr at grunnum in imo abysso L. 70; 

steypa nidr detmdere L. 72; kemur nidr pervenit Sk. 29; kasta 

sér nidr se prosternere Sk. 42; setjast nidr considere Sk. 145; 

leggjast nidr prolahi (ad genua alicujus) Sk. 168; rak nidr pro- 

jiciebat Sk. 176. 
nidri, adv., infra, inferne; uppi ok nidri superne et infeme L. 1; 

Sk.l96. 
niflgódr, adj., tenebi*is favens; m^aJeficus; Snt. 15. 
nipt, /., soror; Hfl. 10. t 

nista (st), V., cibare; sá es úlfgi nistir Kkm. 22. 
nista (st), V., fígere; er spjótit nisti quem hasta transfodit L. 66; 

broddar nistu L. 96; nist sárra súta sverdi gladio gravium dolorum 

transfixa L. 56. 
nistill, m., acus; perticula: nistill silkitreyju i. e. vir! Sk. 186. 
níu, num. card., novem; níu orrostui* Vkv. 9. 
Njardgjprd, /., cingulum firinum (cingulum Njordii?); njótr Njard- 

gjardar i. e. Thor ^dr. 7, ubi Njardgjardar tm^si divisum est. 
Njórun, /. pr., dea ex genere Aimum; Njórun vínkers dea poctda 

ministrans, i. e. femina Kkm. 20 {alii m^lunt Njprun). 
njóta (naut, notinn), v,, frui, uti; adipisci; e. gen. e. gr, njóta lausnar 

L. 57; G. 61; L. 96; drótt nýtr máttar dpglings G. 15; G. 66; 

vísi nýtr skridar vidar Hátt. 72; njótid bauga Hfl. 21; hafdi of 

notit noma dóms Yt. 47. 
njótr, m., qui utitur aliqua re; njótr Njardgjardar Þdr. 7. 



214 

Njprdr, m. pr,, Njordius detis; acc.. Njprd Sk. 179; nqmen Nj^rár 
sœpe in circumloctdionibus usurpatur, e, gr. Njprdr audar *. e. vir 
liberalÍB Isl. 1 1 ; Njprdr suáka stígs id. Isl. 8 ; Nirdir garda grundar 
seilar viri liberales Isl. 2; Njprdr hj^rregns beUator Isl. 20; fyr 
víga Njprdum a prcdiaioribus Vkv. 14. 

nj^rvanipt, /., 'soror angusbiarttm', i. e. soror angens (a nipt et 
.*nJ9r, /., angustia; cfr anglosax. oearu, /., angustia, artum); nj^rva- 
nipt Tveggja bága sœ'or anœi/era Fenreri, i. e. Hda Snt. 24. 

nordan, adv., e septentrione ; renna nordan sunnr Vkl. 17; fara nordau 
Edr. 28; Gldr.4; Vkl. 11. 18. 18; Efdr. 16; Kdr. 3; Hr. A. 6. 10; 
Hr. S. 18. 15; fyr nordan — a septentrionaU parte, e. gr. fyr nordan 
Vík a septentrionali parte Vikiœ Vkl. 10; fyr Saxa nordan a regione 
Saaœium in boream versa Edr.*25; Hr. S. 11. 13. 

Nordimbraland, n. pr., Norihumbria; á Nordimbralandi Kkm. 14. 

Nofdimbrar, m. pL, incolœ Northumbriœ; mord Nordimbra Ódr. 8. 

Nordmadr, m., a septentrionali .regione (fslandiœ) oriundus; Skída 
Nordmann skulum vér hann kalla Sk. 58; ævilok Nordmanns Skída 
Sk. 203. 

Nordmenn, m. pl. — 1) Norvegi; Nordraenn allir G. 11; gen. Nord- 
manna Hkv. 5; Hkm. 8. 6; Efdr. 25; Hr. S. 5. — 2) Scandicarum 
regionum incolce; hálft fimta hundrad Nordmanna (d^ Vceringus) 
G. 55. 

Nordmœrir, m. pl., incolœ Mœriœ septentrionalis in Norvegia; 
Nordmœra kærir i. e. rex Norvegiœ Hrfm. 19. 

nordr, n., septentrio; septentrianalis pars terrarum; ór nordri a sep- 
tentrione Jdr. 32; rétt fyr nordri midju Sk. 82. — Acc. nordr 
sœpissime pro adverhio usurpaiur ~ in septentriones ; 9II Ipnd nordr 
Efdr. 21; hingat nordr. Edr. 13; Efdr. 27; Hr. S. 20; Sk. 200. 

Nordri, m. pr., nanus plagam cœli septentrionalem svstinens; und 
nidbyrdi Nordra Efdr. z7. 

nordsætr, n., sedes septentrionalis: gætir nordsætra i. e. rex Norvegiæ 
Hrfm. 6. 

norn, /., parca; norna dómr decretum parcarum, i. e. fatum Yt. 47; 
fár gengr of skpp norna Kkm. 24. 

Norrœnn, adj., Norvagensis; Norrœnar dróttir R. 8; gen. pL Norr- 
œnna Isl. 13. 

nógr, ndj., suffidens; magnus; copiosus; med nógu dári L. 18; 
náttúran, kúgud af nærri nógu natura nimdá fere m et potestate 
affiida L. 31; raædast í nógura naudum maximis malis excruciari 
L. 86. 

Nóregr (a Nordvegr), m. pr., Norveqia; allr Nóregr Vkl. 14; Bdr. 3; 
acc. Nóreg Hr. A. 5; Sk. 101; dat. Nóregi Ýt. 51; Nóreg Sk. 54. 65; 
gen. Nóregs R. 7. 11. 19; Jdr. 18; Hr. S. 4. 12. 

nótt, /., nox; i nótt proxima nocte; húi^s nótt quavis hiepie R. 13; 
á einni nóttn Jdr. 40^ 



215 

nú, adv., jam, nunc; Yt. 11. 45; Em. 4. 7; Hkm. 10. IH; Snt. 7 

Vkl. 9. 10; Efdr. 24. 25; Vkv. 9; Bgl. 2. 12; Hr. A. 15; R. 24 

G. 7. 45. 57. 63. 69; Kkm. 26; Mhk. 4. 10. 11. 14. 17. 20. 25. 29 

L. 18. 21. 26. 28. 30. 3í. 52. 56. 60. 62. 64. 79. 82. 86. 97; Sk. 16 

41. 94. 95. 165. 180. 188. 199. 
núna, adv,, hoc niomento temporis; Sk. 163. 
Nýjamóda, /. pr,, locus quidam Britanniœ; í Nýjamódu Vkv. 9. 
nýjung, /., novatio; res nova; nýjung npkkur L. 39. 
nýkominn, part. compos,, qui nuper advenií; Idunn vas þá nýkomin 

meá J9tnum Hlg. 10. 
nýr, ný, Aýtt, adj., novus; í nýjum óái Gr. 57; nýtt nest nova prceda 

Bdr. 3; af nýjum hlunnum Hr. 8. 3; nýjar súdíir Hr. S. 5. 
nýsa (st), v., eæplorare ; refi. nýsask sibi eaplorare, speculari; c. cfen. 

nýsumk hins dlud speculor Snt. 13. 
nýta (tt), V., uti, frui; c. acc. frák ^rnu nýta sór sveita Isl. 7. — 

jReJl. nýtask utuem esse, ad usum accomtnodatum esse; sufficere, 

vaíere; mætti máltól nýtask mér G. 19. 
nýtr, adj. — 1) utilis. — 2) strenuus, fortis; nýtr herr R. 19; Edr. 24; 

skap bragna nýtra G. 58. — 3) honus; leysa nýta þjóá G. 68; vinna 

heimtan nýztan tír (optimam i. e.) m^anmam gloriam adipisci G. 55. 
næfr, n., cortex betulœ tectorius; glumdi vid Hildar næfri obstrepuit 

cortici HHdœ, i. e. clipeo Kkm. 21. — (Voœ nœfr apud* alios est 

femin. generis). 
næma (md), v., spoliare, privare; c. acc. pers. et dat^ rei, e, gr. 

fj^rvi næmdu Sigurd Hlt. 1 1 ; fjprvi næma fogl-Hildar mann Rdr. 6 

(vide ann. ad h. L), 
nœr, adv. — \) prope; c. dat., e. gr. nær þvís prope locum, ubi 

Hkv. 3; nær ok firr prope et procul L. 24; færdist nær appropin- 

Íuavit L. 54. — 2) fere, pcene; nær 9II lýda kind tota fere progenies 
umana L. 19. — nær, conj., quando; gjördisk rimmu gangr, nær 
Nóregs herr vasa traudr at særa ferdir Jóta R. 19. 

nærri, adv. — 1) prope; c. dat. nærri Frándheims sandi Sk. 54; 
Ódins hpUu nærri Sk. ^Q. — 2) fere; þannig nær eo fere modo 
Mhk. 11; Mhk. 4; af nœrri nógu L. 31. 

uæstr, adj. superl., proasimus; c. dat. skapara næstr L. 7; lofi næstr 
laude dignissimus Hfl. 18; et næsta nes Mhk. 2; af lopti næsta 
de proximo œthere L. 11; verk, þaus vísi vann næst G. 57. — 
Neutr. næst pro adv.; vangi næst »roa:im€ agrum Edr. 21; þar 
næst deinceps; proximo loco Sk. 75; þessu næst eœinde. L. 46; 
hér nœst Sk. 83; því næst Sk. 90. Eodem modo et næsta, 
1) proxims; c. dat, godi et næsta Hr. A. 9. — 2) pœne, fere; 
hefr ek næsta kafnat L. 77; L. 41; Sk. 155. 163. 

nœfr, adj., promptus, expeditus; strenuus; nœfr allvaldr Efdr. 3. 

nœgjast (nægjast L.; ad), v., saiis esse; sufftcere; engiU lét sér 

, eigi nægjast alla mekt L. 7; sér nægjandist síbi ipsi sufidens 



216 

L. 8; vægd, er týndnm nœgdist indvlgentia, qtuœ perdibis suffedt 
L. b2. 

nœra (rá), v., alere; nœra val brímis sunda corvum clbare (j. 55. 

nœrir, m., nutritar; naddskúrar nœrir Odr. 8. 

n^kkurr, pr(m. indefin,, aliquis, quisquam; nom. m, eg. n^kkurr 
þeirra eorum quisquam L. 4; nmr^, f, sg, npkkur nýjung novum 
quoddam L. 39; L. 60; nom, et acc, n, sg, n^kkut, e. gr, veita 
ehm þotta n^kkut L. 85; dat, n, sg, npkkvi; at n^kkvi ex aUqua re 
Mhk. 1; Mhk. 16; gen, n. sg, n^kkurs Mhk. 27; nom. neutr. pL 
n^kkur Sk. 3. — jSleutr, n^kkut pro adv, = aHquantum; misjaínt 
npkkut ríkir vi el potenHd aliquantum dispares Sk. 96*^ Mhk. 2. 3; 
svá n^kkut ita fere Mhk. 18. — Cfr nakkvarr! 

n^ktr, adj,, nudus; (deus) rak þau braut snaud ok n^kt L. 19. 

n^s, f,, naris; pl, nasar l, nasir nares, nasus; á nasar Hákonar jarls 
Isl. 16; stinga n^sum nidr í feldi Bgl. 13. 



oddamadr, m., arbiter l, UUs disceptator, a dissenbientíhus parttbus 
assumptus; Mhk. 10. 

Oddason, m., flius Oddii; (Þorgils) Oddason Sk. 18. 

oddavif, m, femina cuspidmt, gerens; Bellona; oddavífs drífa pugna 
Vkl. 2. 

oddbragd, n,, vibratio cuspidum; pugna; oddbragds árr Efdr. 22. 

oddbrak, n,, cuspidum fragor.; prœUum; oddbraks mœtir Hátt 70. 

oddbreki, m., unda cuspide effusa, i, e. cruor; oddbreki gnúdi Hfl. 11. 

oddhrid, /., procella cuspidis; pugna; oddhrídar gardr G. 50. 

oddlá, /., liquor mucronis, i, e. cruor; umdu oddláar Hkm. 8. 

oddneytir, m., qúi cuspide utitur; bellator; Vkl. 1. 

oddr, m, — 1) acumen; oddr Ipgdis okhreins i. e, pars acuminata 
cornús potorii; acc, odd Yt. 25. — 2) mucro (gladii); cuspis; telum: 
oddr ódeigr R. 6; Kkm. 4; oddrinn nam Sk. 182; namk odd at 
rjóda Kkm. 28; gráir oddar Bdr. 4; oddar bitu Hfl. 13; Kkm. 12; 
Mhk. 6; læsa strpnd oddum Edr. 24; Hátt. 79; odda íþróttir i. e. 
helUcœ fortitudines Hkv. 1 . Sœpissime hœc vox in circumLocutionibus 
pugnœ usurpatur; e, gr. odda at pugna Hfl, 9; odda él id. Kkm. 22; 
odda gnýr id. Hlt. 9; odda messa id. Kkm. 11; odda senna id. 
Kkm, 17; odda skúr id. Edr. 19; Isl. 3; Sk. 153; odda þing ú/. 
Vkv. 2; odda þrymr id. Vkl. 20. — 3) sagitta; álmr sparn af sér 
odda Jdr. 27. — 4) princeps; helmings oddr copiarum antesignanm 
Edr. 5. 

of , prœp. c, a^c, et dxxt, — A) Cum acc, — 1) circa; super, supra; 
per, trans; in; e, gr, of set drca sedíUa Rdr. 4; of Vestmari. Yt. 51: 
bera eht of eld Hkv. 24; of tr(^á per viam, in via Gldr. 3; of bauga 



217 

circa clipeos Hkra. 8; of hrar drca tumtdum Hlt. 7; of ver per 

mare Hfl. 1; of geirvangsraáar Hfl. 5; of hræs lanar Hfl. 11; of sœ 

Hfl. 12. 15; Vkl. 8; of mar trans m^re Hfl. 14; of gram circa 

regem Vkl. 12; of gaapu ver per terram l'dr. 5; of herdir sór 

super humsros suos Pdr. 7 ; gekk of skeidar Efdr. 6 ; of Vinda myrdi 

drca occiaorem Vendorum Efdr. 7; of Sœnskar bygdir Hr. A. 3; 

Edr. 4. 12. 24. 25. 31; gindu of hræ G. 29; G. 36. 39; sex t^gir 

ntanna of (circa, i. e. adversus) einn G. 54; of skatna dróttin 

G. 64; of hjarna kleifar Kkm. 7; of strandir Ekm. 9; bverr lá 

þverr of annan Ekm. 16; of hrannir Jdr. 16; vída of eyjar Jdr. 19; 

gína of sal mergjar Jdr. 31; of sker Mhk. 27; sitja of sitt in suas 

res intentum esse Mhk. 22; of Haka veg Hátt. 76; of kjalar raukn 

super carinœ jumsntis Hátt. 77; stíga of ebn aliquem supergredi, 

u e. superare Isl. 24; Hr. S. 11; of pldur per undas Hr. S. 13; jós 

sandi of (circumfudit) stál Hl*. S. 13; of sigdeili snotran Hrfm. 3; 

of jaráir Hrfm. 8; of b^dfúsa bragna Hrfm. 16; of ódyggvar aldar 

Hrfm. 20. — 2) de; fregna of Yngva hror Yt. 10; hródr of mpg 

inæran Sgdr. 3; dœma of slœm R. 24; yrkja of sun Tryggva R. 34; 

G. 12.46; Jdr. 4. 5. 6; kvædi of ehn G. 38; raærd of ebt G. 51; 

þylja of eha Jdr. 4; mans^ngr of eba Jdr. 42; sýsla of sik Mbk. 3; 

jaga of slíkt Mhk. 9; Mhk. 10. 15; Hátt. 70. — 3) ex, de; ob, 

propter; of afbrýdi ex zelotypia Yt. 21 ; of spk propter injuriam 

Snt. 8; of sanna spk justa de causa Efdr. 12; of minni sorgir 

G. 60; of s^k litla G. 37; ógæfr of fpr vífa (ex i. e,) in re ama- 

toria infortunatus Jdr. 3; vesa dátt ebm of ehn Jdr. 4; knetta of 

annars mein Mhk. 24. — 4) prœter; ultra; hljópu of Jadar Hkv. 11; 

fár gengr of sk^p nemx) prœterit, i, e, evadit fata Ekm. 24; of 

eyjar prceter insulas Jdr. 35; Mhk. 16; fram of skapadœgr Mbk. 23. 

— 5) inter; in; apud; kjósa of konunga iiúer reges digere Hkm. 1; 

of manna sj^t ín consessu virorum Hfl. 20; of alþjód Snt. 15; of 

óþjód Hr. A. 12; of bplda Ekm. 15; of mans^ng in cantílena am^a- 

toria Mhk. 20; kaus of pdlings brœdr (inter fratres i, e,} ex fra- 

tribus regis degit Hr. S. 19. -^ 6) vi temporali; in, per; of allan 

aldr per totam vitam Bgl. 16; of morgin mÆine Vkv. 13; of skœru 

in pugna Ekm. 19; of dag þridja G. 4; Efdr. 22; Ekm. 14. Huc 

referri potest vox adverhialis of sídir tandem, tandem aliquando 

Edr. 21. — B) Cum dat. — 1) circa; super, supra; brann of fylki 

supra regem arsit Yt. 34; drúpir of beinum Yt. 44; of skeidar 

stýri Hr. A. 10; of ræsi G. 46; of brimdýrum circa naves Bdr. 2; 

stód of meginblódi stabat super cruorem Hr. S? 9; of dreka þinum 

super navi tua Hr. S. 14; of flota glæstum supra splendidam 

classem Hr, S. 14; of allvaldi Hrfm. 3; of valtafni Hrfm. 10. — 

2) de; glaupsa of því Mbk. 3. - - Adv, of cum verbis conjungitur, 

e. gr, ryskja of (ubi of accentum habet) veUicare, depilare; Rán 

hefr ryskt of raik Snt. 7. 

28 



218 

of , part, expletiva; hœc vox pordtur 1) sœpissime ante verba, e. gr. 

of h^ggnar, of kendu Rdr. 4; of fylda Rdr. 8; Rdr. 10. 13; Yt. 1. 

4. 9. 10. IB. 14. 15. 18. 20. 21. 22. 24. 26. 28. 30. 38. 40. 47. 50. 

52. 53; Hlg. 3. b. y. 13. 14. 19; Hkv. 16. 21; Hkm. 2. 5. 8. 9. 10. 18. 

19. 20. 21; Hlt. 10. 12; Hfl. 2. 3. b(bÍ8). 6. 9. 19. 20; Snt. 5. 6. 

8. 12. 20. 22; Sgdr. 6; Vkl. 3. 4. 8. 13. 16. 17. 24; Þdr. 17. 18. 19; 

Ódr. 2; Efdr. 6. 11. 20. 21; S. S. 2; Vkv. 13; Bgl. 12; 0. S. 3: 

Hr. A. 11. 13. 15; R. 6. 8; Edr. 9; G. 62; Kkm. 1. 22. 28; Jdr. 1. 

15. 19 cet. 34. 43; Mhk. 13. 19. 28; Isl. 23; Hr. S. 1. — 2) anU 

substafitíva, e. gr. of sinnar Bj. 1; of barmar Rdr. 3; Rdr. 8; 

Hlg. 1. 16. 20; Hkv. 4; Hkm. 15; Hfl. 1. 14; Snt. 23; Hdr. 8: 

Þdr. 18; Kkm. 26; Mhk. 4; Isl. 17. — 3) arde adjecUva e. gr. of 

lystir Hkv. 7; of snaudr Snt. 7; Jdr. 4; Mhk. 28. 
ofan, adv. — 1) deauper, deoraum; supeme; ex alto; ofan sígask Hlg.4; 

Hlg. 6; keyra ofan detrudere Jdr. 38; ofan af mplunum Sk. 27; 

Sk. 38. 146. 168. 174; ofan ífrá Sk. 170. Cum prœp. fyr, e. gr. fyr 

ofán 8jó supra mare 0. S. 4. — 2) ea? interiore parte terrarum; 

e. gr. reid ofan ex m^diterraneis ad oram maris equitavit Vkv. 5. 
ofar, adv. compar., in loco superiori; ofar Ipndum in loco terris 

superiore, i. e. in cœlis Efdr. 28. 
ofbeldi, n., vis; superbia; arrogantia; medr ofbeldi vi L. 7; feikt 

ofbeldit immensa violentia L. 9; L. 77. 
ofbyrr, m., vehemens tempestas; ^rva ofbyrr tempestas sagittarum, 

i. e. pugna; gen. ofbyrjar Vkl. 2. 
offr, n., honor; donum deo l. diis oblatum; dýrdarmenn kómu med 

offri L. 36. 
offrast (ad), v., offerri; Jesús kaus offrast fyr oss L. 36. 
oflinnr, m., serpens immanis, i. e. Ormrinn langi (navis beUica); 

vinna oflinn R. 22. 
ofnir, m., serpens; ofnir Sónar serpens Sonœ vasis; animal quod 

Sonam implet, i. e. aquila Isl. 5 (nam Oden in aquHam conversus 

Sonam mulso poético implevit; cfr SnE, AM 1 222). 
ofra (ad), v., toUere; efferre; c. dat, ofrak lofi þegna laudes virorum 

profero Hdr. 9; refíex. ofrask cdebrari, e. gr. ofrask mun konungs 

lof 0. S. 1. 
ofrausn, /., nimia superbia; Bgl. 11. 
ofrhugi, m., homo audax; mestr ofrhugi vir aíidadssimus Edr. 9; 

Jdr. 9. 
ofrkapp, n., Jerocia, superbia; vid ofrkapp Hlt. 6. 
ofrligr, adj., innSitatus; imm^icus; ofrligt er mirum est Sk. 26. 
ofrúni, m., famUiaris; amicus; Þórs ofrúni i. e. Lokius Hlg. 8; 

trjónu trpllé ofrúni famUiaris Mjolneri, i. e. T'hor Hlg. 17, %ibi 

ofrúna in dat. est. 
ofs, n., superbia; ofsin 9II þykkja skamraæ omnes spiritus feroces 

brevem mtam videntur habere Mhk. 15. 



219 

Ofsi, wi. pr,, pagus in Vestfoldia Norvegiœ situs; Oláfr réd vídri 

grund Ofsa Yt. 51. 
og, c<mj. copiU. - ok; L. 18. 39, propter comentum syUaharum. 
ok, conj, copuL — ^) et, -que; hae parlicula et voces singulœ et enun- 
tiationes copulantur, cujus rei passim hahea eaempla; e, gr. Rdr. 5. 
6. 7; Hlg. 10. 11. 12; Hkv. 2. 5. 6: eic. etc. Nonnumquam strophœ 
ab ok indpiunt, e. gr. Yt. 6. 10. 15. 20. 25. 27. 32. 34. (36. 38.) 39. 
40. 41. 44. 47. 48. 50. 51; Hlg. 6. 19; Hlt. 7. 8. 10. 11. 12; Vkl. 14. 
18; Þdr. 11; Hkdr. 7; Kdr. i. 1. II ; cet. — Part. ok interdum remo- 
vetur a vocibus, quas conjungit, e.gr.i(^rg\ir . . . ok . . . hausar Hkm. 6; 
c/r G. 61. — Vocem bædi sequitur ok particula, e. gr. bædi hpfud 
ok hendr Bdr. 5; G. 38; særdist bædi sonr ok módir L. 56; 
Sk. 179; bædi postponitur particxdœ ok L. 7; Sk. 184. — 2) ac, 
cvtque; ubi vox ula jafnt antecedit, e. gr. jafnt ok sidan œque atque 
exinde L. 6. — 3) ettam; e. gr. ok adrir Hkv. 24; Snt. 16: eda 
ok þó aut etiam saltem Kdr. 1; Isl. 19; L. 78; etc. 

okbjprn, m., ursus jugum (ok, n., jugurn) ferens, i. e. bos, taurus; 
acc. okbjprn Hlg. 6. 

okhreinn, m., reno jugum feren^, i. e. bos; Ipgdir okhreins cornu 
Yt. 25. 

okkar, gen. dual. pron. vit; raedal okkar Bgl. 15. 

opinn, adj., apertus; patens; opit skard Snt. 6; opit helvíti L. 20. 

opna (ad), v., aperire; lét opna biminríki G. 16. 

opt, adv., sœpe; Yt. 10; Hlg. 12; Snt. 13. 14; Odr. 3; Efdr. 26; 
Bgl. 10; 0. S. 3; Edr. 7; G. 33; Kkm. 22; Mhk. 4. 5. 10. 14. 16; 
Hátt. 77; Isl. 6. 19. 21. 25; L. 45. — Compar. optar sœpius 
Hrfm. 12. — Superl. optast sœpissime; sem optast quam scepissime 
L. 81. 

optliga, adv., scepe; Jdr. 37. 

ord, n. — 1) verbum, sermo; fama; bera þat ord eam famma per- 
ferre Yt. 15; Efdr. 4; Bgl. 8; þróttar ord animose dictum Efdr. 2; 
Jdr. 41 ; Mhk. 5; Sk. 120; ordit ferr Mhk. 16; kannkak vid veifanar 
ordi rumorem incertum ferre non possum Efdr. 24; fjall-Gestils 
ords beidir auri Jlagitator Isl. 4; fólgin ord Bgl. 7; G. 41; ber 
ord G. 67; forn ord Mhk. 1; hermdar ord aceirbe dicta Mhk. 3; 
L. 2. 51. 58. 71. 79. 95. 98; ordin 9II L. 3; L. 29. 39; Sk. 127; 
heyra til orda G. 8; orda hlýda linaua G. 26; Mhk. 29; L. 97; 
taka til orda Sk. 180; í ordum Sk. 4. 12. 98; at skjpldungs ordum 
Edr. 13; L. 28. 92; Sk. 4l — 2) vox; facultas loquendi; (Christus) 
veitir dumbum ord L. 46. — 3) periphrastice usurpatur ord cuju 
gemt., e. gr. feigdar ord feigd Yt. I ; dauda ord daudi, et fara 
dauda ordi mori Yt. 14; ædru ord ~- ædra Kkm. 25. 

ordahreimr, m., sonitus verborum; clamor; garrulitas; þrætugjarn 
ordahreimr L. 72. 

ordalaust, adv., sine verbis; Gldr. 4, 



220 

orðasnild, f,, concinnitas verborum; prófa oráasDÍld facere tentamen 
eloquentiœ L. 64. 

ordgiiótt, /., copia verborum; ordgnóttar bidk dróttin G. 10. 

ordhagr, adj,, aisertus; ordhags hugr G. 70. 

ordhof, n,, delubrum verborum, i, e, os; ór ordhofi ex ore Snt. 5. 

ordnœfr, adj., facundus; ordnœfrir jpfrar Gldr. 4. 

ordprúdr, adj., famá inelitus; herr ordprúds gætis Nóregs R. 19. 

ordstírr, m,, fama; laudes; vid ordstír langan dduturna cum gloria 
Edr. 2; Hfl. 6. 9. 

ordsæll, adj., famá incUtus; áss ordsæll Thqr Hdr. 3; ordsæll 
J9furr Efdr. 16. 

ormfránn, adj,, coruscus (modo cohibrvtvo); í ormfrán augu ýtum 
Jdr. 32. 

ormr. in, — 1) serpens; ormr hinn bjúgi (diabolus) L. 60; ormrinn 
Fofnir Sk. 161. 163; líta langan orfta á hringum Jdr. 37; í einum 
ormi L. 15; alnar ormr i, e. arnUlla, quare ^dlingr alnar orms vir 
Uberalis Hlt. 12; orms l^nd *. e. aurum G. 23; ormar eitrfullir 
Kkm. 26; ormar skrida ór hamsi á vár Mhk. 6; orma setr sedes 
l, cubile serpentum, i. ^. aurum Sk. 86. — 2) vermds; orma sveit 
vermium cohors L. 94. — 3^ haí^ta; ormr eitrhvass Kkm. 12. 

Ormr, m. pr, — 1) navis longa Olavi Tryggvidœ; nom. Ormr Efdr. 10; 
Ormr enn langi R. 15. 23; umb Orm enn langa R. 19; R. 22; dat, 
Ormi Efdr. 10. 15. 16; R. 21. 29. -— 2) vir Tslandus, cognomine 
Skógarnef; Isl. 19. — 3) Ormr Stórólfsson, vir Tslandus; Isl. 15. 

ormvengi, n,, campus, ubi serpens jacet, i. e. aurum; ormvengis 
ótti vir líberalis Hrfm. 2. 

orri, m., tetrao; hjaldrs orri i. e. cotvwí; dat. sg, orra G. 43. 

orrosta, /., pugna; prœlium; baud orrostu Hrfm. 12; letja orrostu 
Rdr. 9; til orrostu Hkm. 3; níu orrostur Ykv. 9; i orrostum 
Hkv. 21. 

088, 08sa, ossar, vide ek et várr! 

otr, m,, lutra; otrs gj^ld muleta pro ccede Itdrœ, i. e, aurum Bj. 4 
(cfr SnE, AM T 352 sqq,). 



Ó-9 part, negaUva, in compositione vocabulorum usurpaiur, 

óask (ad l, d), v., timere, metuere; ódusk (pro óuousk) málmþings 

meidar Efdr. 13; þás ódusk G. 54. 
óblaudr, adj., intrepidus; lét óblaudan hal lifi ræntan Kkm. 17; 

óblaudir lýdir Jdr. 37. 
óbreytiligr, adj., haud insolens; óbreytiligt tal sermo haud insolens; 

verba haud nova L. 98. 
óbrunninn, part. comp,, non combustus; eigi finnst óbrttnnit L. 70. 



221 

óbundiim, part, comp,, haud ligatus; mnculis solutus; Eíkm. 20. 
ódaadleikr. m., immortalitas ; acc. sg. ódaud:leik L. 67. 
ódeigr, adj., non retusus; acer; oddr ódeigr R. 6. 
ódygd, /., ÍT^delitas; fyr ódygd slíka L. 19; ódygdar búmenn colom 

injídi Hrfm, 11; fleinn ódyg^ar L. 42. 
ódygdarbrandr. m,, gladius perfidua; ódygdarbrandrinn bjúgi L. 66. 
ódyggr, adj., infidus, mtiosus; of ódyggvar aldar Hrfm. 20. 
ódœmi (ódæmi L.), n, pL, res inauditœ; þeir spgdu at ódæmin kæmi L.61. 
óðal, n., fundus avitus, prœdium avitum; ódal þegna Hr. A. 5; til 

ódals þeira Hr. A. 11; leggja eign á ódul þegna Bgl. 14. 
ódastrangr, adj., vehementer rapidus; í ódastrpngum pldugangi 

furefntíbus jluctuum assxdtíbus Edr. 16. 
ódfúss, adj,, valde cupidus; ód'fúss mundi blindr at sjá Mhk. 5. 
Ódinn, m, pr., deus summus ex genere Ansium; nom. rtdinn Hkm. 15; 

Vkl. 23; Kkm. 29; Sk. 50.' 71. 86. 95. 108. 109. 120. 123. 167; 

Ódinn kóngur Sk. 46. 47; herra Ódinn Sk. 92; dat. Ódni Hkm. 1. 

13; Hlt. 4; Sk. 174. 175; gen. Ódins, e. gr, í Ódin sali Em. 2. 3; 

Ekm. 4; Sk. 66; Odins burr TTior Hlg. 19; Ódins vedr pugna 

Hkm. 8; Ódins mjpdr poésis, carmen Hfl. 2; Ódins ægir id. Hfl. 19; 

Ódins eiki mílites Hfl. 8: Ódins sunr Balder Hdr. 5; angrþjófr 

Ódins Thor f>dr. 15. 
ódliga, adv., vehmienter; superl. ódligast vehementissime Isl. 23. 
ódr, m. — 1) animus; m£ns; ratio; í ódar ranni in domidlio m^ntis, 

i, e, in pectore Sk. 6. — 2) poésis; carmen; metrum carminis; 

greida ód ok bœnir G. 1; G. 8. 50; at auka ód Jdr. 3; smída ód 

ófrídan ehm Isl. 18; velja ódinn vandan m£trum difficile eligere 

L. 98; at slóttum ódi R. 1; í nýjum ódi G. 57; Jdr. 1; hlýd til 

máttigs ódar prœbeas aures carmim mxigna sonaturo Hr. A. 1; 

ódar ár lingua G. 40; G. 70. 
ódr, ód, ótt, adj,, vehemens, acer; ferox; ódr vid ehn in aliquem 

eaasperatus Gldr. 2; í vedri ódu Edr. 5; neutr. ótt vehementer, e. gr. 

rak atgeir ótt at Heljarskinni Sk. 134. 
ódríkr, adj., firmo animo; magnanimus; prœpotens; R. 32. 
ódrædi, w., res tumuUuosa; pugna; vid ódrædi Snt. 14. 
ódstafr, m,, scipio vehemens; ódstafr hjprvedrs scipio vehemens 

pugncB, i, e, pugnator strenuus; Vkl. 6. 
ódusk, vide óask. 
ófár, adj,, haud paucus; ófár asni Ægis Ekm. 18; vinna geig ófáum 

manni Isl. 19; gœdi ófárar þjódar Efdr. 25; ófáir ormar eitrfallir 

Ekm. 26; Isl. 14. 
ófeginn, adj., haud lætas; mœstus, tristis; þegnar ófegnir Hrfm. 12. 
óframr, adj., ignavus; óframs spk negotium hominis ignavi BgL 15. 
ófridr, m., betlum; gjalda ófrid Hr. S. 3. 
ófrídr, adj., deformis; smída ód ófrídan carm^n maledicum pangere 

IsL 18. 



ófullr, adj^ ÍMMpletiu; ófuUt skard Snt. 6. 

ófœlinn, adj,, impamdua; c. gen, ófœlinn plna jardar maris interH- 

tua; mare non ttmena Hlt. 12. 
ógn, /. — 1) terror; stód ógn af stýri gindýra Hrfm. 8; ógnin stód 

af jarla meidi Edr. 32. — 2) pugna; stríá ógn svall G. 54; ógnar 

innendr viri G. 51; ógnar strídr pugnax Hr. S. 11; ógnar lundr 

arbor pugnœ, i. e. vir Hr. S. 12. 
ógnarbára, f., unda in pugnando effuea; ógnarbára b^fudsára t. e. 

cruor; ^m skipti sjálfri ógnarbáru h^fudsára TÍd úlfa Hr. S. 9. 
ógnarbrádr, adj., in pugnam prceceps; beUicoeua; at ógnarbráds 

fylkis ládi Hr. S. 7. 
ógnblídr, adj., in pugna hzlaris; Ódr. 8. 

ógndjarfr, adj., in pugnando audax; a>cc. sg. m. ógndjarfan Þdr. 10. 
ógnfallinn, adj., terribilis; viá ógnfallinn herdi b^dgerdar Hrfm. 6. 
ógnfimr, adj., in pugna dexter; ógnfímr drengr G. 47. 
ógnflýtir, m., pugnam ciens; prœliator; Hkr. 15. 
ógnvaldr, m., auctor pugnœ; oeUator; Vkv. 9. 
ógrátandi, part. compos., sine lacrimis; engi mátti ógrátandi láta 

vprrum L. 59. 
ógrœdir, m., qui non lucratiÁr; ógrœdir armgrjóts aurum non fem- 

rans (sed distribuens), vir Uberalis ;Efár. 18. 
ógurligr, adj., horrendus; ógurlig var odda sknr Sk. 153; ógnrligt 

var eggja sag Sk. 139. 
ógœfr, adj., infelix; ógæfr of f^r vífa in re amatoria infortunatus 

Jdr. 3. 
óhljód, n., strepitus; tumukus: of snertu óhljód Jdr. 5. 
óhneppr, adj., haud eailis; haud parcus; geta óhneppra skrantfara 

mentionem facere nhogmficorum ttinerum Hátt. 70. 
óhryggr, adj., non tristis; lœtus, alacer; Snt. 24; lætr áru óhryggva 

byggva vé Vkl. 9. 
óhrœddr, part. compos., intrepidus; c. gen. óhræddir vegs viarum 

difficultates non timentes Hrfm. 13. 
ókaldr, adj., haud frigidus; fekk pldum ókaldan felli lifdvidar 

hominibus haud frigidum prostraiorem víJUb paravit, i. e. eos incendio 

necamt Hrfm. 14. 
ókvedinn, part comp., nondum dietus; mart bragar lag es ókvedit 

Hátt. 70. 
ókvidinn, adj., intrepidus; R. 6. 27. 
ólauss, adj., non relcueatus; fixus; standa ólauss fixum hmrere; 

Hlg. 19. 
Ólafr, m. pr. — 1) rex VermelcmdiíB, cognormne Trételgja; fii^ 

Tngjaldi regis; gen. Ólafs Yt. 41. — 2) vir, Geirstaáa-álfr appeuaíus, 

filius Godrodii regis; nom. Óláfr Yt. 51. — 3) filius TryggvU, rex 

Norvegiœ; nom. Óláfr R. 2. 3. 10. 13. 16. 19. 22. 33; dat. Óláfi 

Efdr. IT; gen. Óláfs R. 7. — • 4) Olamts Sanctus, rex Norvegiœ, 



223 

filius tíaraldi; no^n. l vóc. (>láfr Vkv. 6. 11; Kdr. 2; Bgl. 16; 
G. 7. 18. 21 cet, 50; dat. Oláfi G. 1; gen, Óláfs Bgl. 15; G. 10. 
23. 31. 35. 41. 51. 61. 66. 67. 70. — 5) mr hlandus, cognomine 
vplubrjótr; acc. Óláf Isl. 18. — ISom, pL Óláfar, i. e. Olavua 
Tryggvides et Olavus Sanctus Bgl. 5. — vide Áláfr et Óleifr! 

ólágr, adj,, non summissus; altus; fjálfr ólágra gjálfra Illg. 18. 

ólea, f,, oleum; óleu smurdur L. 83. 

Óleifr, m. pr. = Oláfr. — 1) Olavus Pavo, vir Islandus; dat. Óleifi 
Hdr. 1. — 2) Olavus Tryggmdes; dat. Óleifi Efdr. 11. 15. 28. ^ 
3) Olavus Sanctus; dat. Oleifi Vkv. 8. 9. — 4) rex Suecorum, 
Sfötfonunð avpellatus; nom. Oleifr 0. S. 6 (cfr 1141), 

ólítill, adj., haud parvus; magnus; ólitiU fridr Vkv: 4; ólítit 
liryngráp Hkdr. 8. 

ólmr, adj,, trux, torvus; ólmr Gullbúi Jdr. 26; hilmir lét ólmau 
lindihjprt bundinn Gldr. 6; vid hemad ólman Edr. 24. 

ómildr, adj., scbvus, impius; svanni ómildr G. 35. 

órajór, adj., non tenuis; fyr (Ijósi) annars betra ómjós rpduls G. 3. 

Onarr, m. pr., pater Télluris; Onars eingadóttir unica filia Onaris, 
Tellus; tei'ra; Hkdr. 5. 

ónaudigr, adj., non cooAitus; volens; líf (= Christus) tók ónaudigr 
dauda G. 3. 

ónidradr, part. comp., inculpatus; honestus; þann áttak þridja ónidr- 
adan vin ^um habui tertium amicum eximium Rdr. 14 (vbi aUa 
lectio est onidjadan =n non cognatum?) 

óp, n,, clamor; ejulatus; med eymd ok ópi L.72; med ópi ok kæru L.84. 

ór, prœp, c. dai., ex, de; UHurpatur ad ea significanda, unde aliquis l, 
ahguid exit vel effertur, Conjungitur cum verhis auferendi, efferendi, 
ernittendi, educendi, exprimendi, eveUendi, acdpieiuii, eundi, profici- 
scendi, veniendi, fugiendi, currendi, erumpendi, enumerandi, simil,, 
e, gr. beita skeidum ór Prándheims mynni R. 15; bera eht ór ehu 
Hlt. 2; Hfl. 20; Edr. 29; bjóda ehm ór heimi Yt. 47; búa flaustr ór 
G^rdum Edr. 5; drekka eht ór ehu Kkm. 25; drífa ór ehu Kkm. 6; 
fara nr Nid Kdr. 2; fásk hagnadr ór styr G. 32; feta í braut ór ehu 
L. 92; flýja ór landi Yt. 27; gala (i, e. incantamentis dicere) Hlg. 20; 
gjósa ór ehu Jdr. 19; glœsa eht ór ehu Odr. 1; eodem modo c, 
verbis hlaupa Hkv. 11; hleypa Hr. S. 8; hrjóda Hr. S. 12; hrjódask 
Hkm. 4; hrjóta Bdr. 9; koma Hkv. 4; Efdr. 22. 23; G. 25; kreista 
L. 87; leysa Hrfm. 15; L. 64. 80; lída Pdr. 5; renna R. 4; rída 
Hr. S. 19; skaka Vkl. 2; skera G. 37. 40; skjóta R. 23; skrída 
Mhk.6; stela Mhk.2; stinga G.59; stpkkva Hr.A.5; svífa Hr.S.13; 
taka í braut L. 23; telja fátt ór fjplda G. 67; vesa taldr ór miklu 
kyni Mhk. 9; similiter, tJn verbum ganga audiendum est, e. gr. 
vildi (o: ganga) ór porti Edr. 21. yonnumquam ór c. dat. usur- 
patur, ubi ex nostri sermonis usu í cum dat. potius exspectandum 
erat, e. gr. sverd beit ór siklings hendi Hkm. 5; bída ehs ór stad 



224 

e loco 8UÖ (i. é. in loco stto manerUem) aliquid easpectare Vkv. 2. — 
Eodem modo ór cum doL substantivis et adjectivia adjungiJtur, e. gr, 
))efr ór munni Hkv. 3; vánir h^lda ór heimi Em. 1 *, hagl ór nordri 
Jdr. 32; menn ór Finna bygdum Hr. S. i3; sveitir ór Finnbygdum 
Hrfm. 1; hógdrœgr ór hugar fylgsni Snt. 1; audþeystr ór hyggju 
stad, árborinn ór Jptunheimum Snt. 2; sannfregit ór styr miklum 
Efdr. 24; c. adv, upp, e. gr. upp ór skýjum L. 70. 

órádf n., m(de consultum; Áláfr galt órád iUri þjódu R. 8. 

órór (óró, órótt), adj., anæius, aolUaJtus; óró {pro óróa) grímu per 
inquietam noctem Snt. 18. 

órr, pron, pose,, noster; frá bragarstóli órum G. 67. — Cfr várr! 

Órun, /., amiús quddam; eldr (Jrunar ignis fluvii, i, e, aurum Bj. 4. 

órýrr, adj,, haud parvus: órýrr dýrda haud inops regiœ laudts, 
gloriosus Bgl. 16. . ' 

órækinn, adj,, peUi nesdus; órækinn Búi Jdr. 12. 

ósidr, m., perversa consuetudo; vitium; hegna þegnum ósid Edr. 8, 

óskammr, adj., haud brevis; longus; fyr óskammu {pro ósk^mmu) 
= fyr l^ngu olim Hlg. 2 (ubi óskaramu tmesi divisum est), 

óskeggjadr, adj., imberbis; Bgl. 17. 

Oski, m. pr,, nomen Odinis; Oska víf i. e. Tellus, terra; 0. S. 5. 

ósk-Rán, /., (Rana, i, e.) dea optans (ósk, /., optatio, votum); 
ósk-Rán þerris æda d£a cupiens siccationem venarum, i. e. mulier 
cœde gaudens (de Hilda) Rdr. 8. 

ósviptr, part. comp,, non demissus; lætr ósvipt húnskript (dat.) 
= sviptir eigi húnskript Hátt. 78. 

ósvífr, adj., asper, severus; violentus; j^frar fœrdu hausa ósvífrum 
ótta rándróttar Hrfm. 8. 

ósvifrandi, part, comp,, inclem^ns; ósvífrandi Ása hostis Ansium 
Hlg. 5. 

ótal, n., immensa muhitudo; ótal þegna Edr. 20; ótal hplda Edr. 22. 

óteitan, /., acerbitas; óteitan sútar acerbitas tristitiœ Jdr. 3. 

ótraudr, adj., non tardus; intrepidus; alacer; ótraudr konungr 
Vkv. 9; ótraudr (at) rjóda eggjar Jdr. 21; Jdr. 15. 36. Neutr. 
ótrautt prompte R. 5. 

ótta, /., tempm antducanum; óttu leid Edr. 22; of eina óttu tem- 
pore matittino Kkm. 14. 

ótta (ad), V. — 1) territare; formidimm injicere. — 2) intr., idmere; 
parU prœs. óttandi perculsus L. 75. 

óttalauss, adj., intrepidus; óttalauss vid ehu Hr. S. 4. 

Ottarr, m. pr. — 1) rex UpsaUensis; Yt. 29. — 2) poéta TslandiAS, 
svarti appellatus; G. 12. 

ótti, m., terror; formido; ótti jptna terror gigantum, i. e. Thor 
Hlg. 14; ótti fengins goUs vir liberalis Hr. A. 7; ótti ormvengis 
mr liberalis Hrfm. 2; ótti rándróttar prœdonum terror, ú e. rex 
Hrfm. 8 (wW dat. ótta) ; ek vissa ótta periculum metuebam Bgl. 7 ; 



225 

L. 20; vid ótta pavore Þdr. 10. .20; œpti af ótta L. 59; 

L. 73. 
óttlaust, adv., intrepide; R. 3. 
óþjód, /., improbi horndnes; fórt eldi of óþjód Hr. A. 12; gerningar 

óþjóða Inga Hrfm. 15. 
óþrotligr, adj., ineahaustus; itnmensus; óþrotlig sól brynreidar 

Hrfm. 3. 
óþurfandi, part, comp., aine causa, tem^e faciens; plur. nom. 

óþurfendr Yt. 21. 
óþyrmir, m., qui non parcit; óþyrmir hj^rs prcdiator Vkl. 2. 
óvarliga, adv., imprudmter ; L. 8. 

óverdugr, adj., immeritua; óverdugan hann fyrdar flengdu L. 65. 
óvinr, m., hosids, immicus; ovinrinn diabolus, Satanas; L. 61. 
óvit, n., in/irmita^; imbecillitas virium; Ubbi beid óvit á sér Sk. 137. 
ÓVÍ88, adj,, incertus; óvíst es at vita Em. 6. 

óvœginn, adj., cedere nescius; haud indulgem; ferd fridskerdis óvægin 
. Hrfm. 10. 
óvœgr, adj., immitis; difficilis; haud cedens; feroa; óvægr konungr 

Ódr. 8; Hr. A. 15; Edr. 31; óvæg heipt Yt. 37. 
óvænn, adj., desperatus; stefna ovænt desperata agere; mala me- 

ditari; L. 48. 



pallr, m., scamnum; scahdlum; ívarr sitr instr á pallinn langa 

Sk. 79; á palli Sk. 81. 
panna, /., frons (gen. frontis); ofan í ppnnu Sk. 168. 
par, n., par; bini; tvenn ppr skœda duo paria calceorum Sk. 32. 
paradis, f., paradisus; vist paradisar L. 13. 
Partar, m. pl., popidus quidam Britanmœ; fekk P^rtum mart 

sorgar Vkv. 8. 
past, n., pastus; gledinnar past pastus (i. e. nutrix) gaudii (de S:a 

Maria) L. 89. 
páfi = pávi, q. V.! 

páfugl, m., pavo; sigrandi páfugls prýdi L. 27. 
pálmr, m., palma (arbor); pálmr strengflaugar i. e. sagitta, et kastadi 

strengflaugar pálmi sagtttam emisit Ekm. 15; laufgir T^lm&r palntœ 

frondosœ L. 94. 
pávi (1. páfi), m., papa; pontifex maximus Romanus; pávi leyfdi 

alt, sem konungr krafdi Edr. 14; af páfa valdi Hr. S. 1. 
Peita, /. pr., ager Pictonicus (Poitou); á bygdu landi Peitu Vkv. 14; 

Peitu hjálmar galeœ Pictonicœ Hr. A. 6. 
peita, /., hasta Pidonica; peita fló R. 17; peitu hlynr prœUaU^ 

Isl. 2. 

29 



226 

Peizínavellir, m. j>L, canwi ad ripas fiuvii, qui hodie Bizina 

appdlatur, in terra VaRachxœ sití; á vídum Peizínav^llum G-. 52. 
penta (ad), v,, pinflere; pentat innan firmamentum firmainentum ^nttís 

variegatum L. 2i. 
persóna, /., persona; ein persóna þrennrar greinar L. 31. 
pín, /., cruciatus; sú hin Ijóta pín Sk. 164; Sk. 89. 
pína, /., cruGÍatus; í daudans pínu L. 64; L. 73. 96; flestar pínur 

L. 58; kvaldr i pínum L. 99. 
pína (nd), v,, crudare; pín mik afflige m£ L. 82; Jesús lét pínast 

L. 62; af Jesú píndum L. 58. 
píningarkross, m,, crux Chriati; af piningarkrossi G. 65. 
písl, /., passio; cruciatus; letrit af píslum þinum L. 59. 
píslarfœri (t. e, píslarfœri), n., torm£ntum; cruciamentum; L. 71. 
plógr, m., fruges; frum^rda; acc, plóg L. 10. 
port, n., porta (castelli); herr vildi ór porti g^mlu Edr. 21. 
portgreifi, m,, urbis sive portús prœfectus; nom. pL portgreifar 

Vkv. 8. 
pressa, (ad), v,, comprimere; pressat vatn L. 10. 
prestr, m., sacerdos; dat. sg. prest G. 59. 
prettr, m., dolus; fannt fyrstan prett L. ()6; meíí prettum dolose 

L. 17; L. 43; búiun til pretta Sk. 15. 
prísa (ad), v., honorare; at prísa ehn L. 36; vér prísum krossinn 

crucem celebramus L. 62. 
prófa (ad), v. — 1) testari; sem ritning prófar L. 8. — 2) tentare; 

prófa ordasnild teniainen doquentiœ facere L. 64; prófandi segir 

(diabolus) L. 16. 
prúd'r (cfr angL proud), adj., superbus, magnanimus; fortis; eximius, 

pulc}ier; herr prúdr hprvi i. e. feminœ R. 35; audi gœddu allvald 

prúdan Edr. 4; fekk mart sorgar prúdum Pprtum Vkv. 8; hird 

prúd knýdi árar R. 15; átti skónál hardla prúda Sk. 10; prúdar 

sveitir Hr. S. 7; prútt foHite^^ R. 28. 
prýda (dd), v., ornare; hollar hnossir prýda allan heiminn Hr. S. 21; 

(deus) prýddi (himin) med englastéttum L. 6; lét sínn dag prýd- 

ask med sigri G. 31 ; med prýddum englum cmn sphndidis angélis 

R. 31; prýdd med dádum L. 90. 
prýdi, /. — 1) ornaius; skírn ok prýdi L. 5; sigrandi páfugls prýdi 

L. 27; L. 7. 10. — 2) decus, laus; at ferdar prýdi in laudem viro- 

rum Jdr. 1; dýrd med sannri prýdi L. 26. 32 cet. — 3) sollennitas; 

soUenne; átti dagr váttar prýdi umsnidningar Jesú L. 35; raed 

•hœstri prýdi heimleidar L. 74. 
púki, m., diabolus; púkinn kvaldr L. 47; púkans slægd ojitutia 

diaboli L. 45. 



227 

R. 

'r per aphœresin scribitur pro es, particula rehiionis, q, v,! CJr 

L. 64. 74. 98. 99. — Eodem modo 'r pro er = est; e, gr, L. 92; 

Sk. 3L 57; vid, verb, vera! 
raddartól, n,, instrurnentum vocis; plur, raddartól, i, e. lingua, os; 

af mínum raddartólum L. 3. 
raddsveif, /., clavus (sveif, /., clavus guhernaculi) sermonis, i, e, 

lingua; Hlg. L 
Rafn {pro Hrafn), m, pr,, rex quidam; Kkm. 6. 
ragn {pro r^gn), n. pl,, dii, numdna; rammaukin ragn Vkl. 23. 
Ragnarr, m, pr., rex inclitus, cognomme Lodbrók; Rdr. 7. 12; 

Sk. 80. 172; gen, Ragnars Sk. 8L 
Ragnfredr, m. pr,, filius Erid 'blódyx'; dat, Ragnfredi Vkl. IL 
Ragnir (.— R^gnir), m, pr,, Oden deus; sóknar Ragnir deus (Oden) 

impetum faciens, i, e. Thor; iMr. 3. 
rakkliga, adv,, strenue, fo7*titer Vkl. 2; superl. rakkligast strenu- 

issims Efdr. 17. 
rakklyndr, adj., strenuus; animosus; rimmu skyndir rakklyndr 

Isl. b. 
rakkr, adj., strenuus; fortis; c, gen. hrjekkva fyr hreggvidum hjprva 

gunnar r^kkum a bellatoribus, in prœlio strenuis pulsari Jdr. 30- 
rakna (ad), v., resohn; restringi, desinere; seint tók gledin at rakna 

oblectamenta sero desierunt Sk. 44. 
ramligr (i. q. rammligr), adj., frmus, validus; ramligr (fasthaldr) 

Mhk. 21. 
rammaukinn, part, compos., prœvalidus; rammaukin ragn prœpo- 

tentia numina Vkl. 23. 
rammliga, adv., prmiter ; smída hólk rammliga Sk. 102. 
rammligr, adj., firínus; vehemens; rammligt fall Sk. 176. 
rammr', adj., robustus, fírmus; gravis, veJiemens; rammr rymr vígskýs 

Efdr. 7; hildar rammr mrtute insignis Edr. 7; Finnbogi enn 

rammi Isl. 14; vid ramman reiraud Hlg. 7; geirvidir hpggum 

rammir Jdr. 25; sá hrægamma ramma Vkl. 21; í b^d ramri 

Efdr. 18; Hr. S. 1. 
randarlaukr, m., allium clipei; tigiUmn clipei, i, e. gladius, ensis; 

randarlauks rœkilundr Vkl. 3. 
randfár, n., noxa clipei, i. e, gladius; randfárs rœkilundr Hkdr. 1. 
randgarftr, m., agger clipeorum; testudo clipeorum; blódi dreif á 

randgard raudan Édr. 20; lukdi lítstrandir randgardi extrema littora 

clipeis drcumdedit Hrfm. 2; randgarás rýrir bellator Edr. 26. 
randhvel, n,, rota circuli, i, e. clipeus; randhvels rennu-rundr R. 1. 
randlád, n., terra nrcuU, i, e. clipeus; randláds vidir viri clipeati 

Efdr. 17. , 

RaJidvér, m, pr., flius Ermcinarici; Randvés h^fudnidi Rdr. 3. 



228 

randvidr, m,, arbor clipei, i, e. vir scutatus; de juvene Snt. 11. 
rangbarmr, m,, curvus m^rgo navis; prora obliqita; rangbarmr 

skýtr l9g prora m>ai^ repellit Hátt. 78. 
rann, m., œdes; domus; i einu ranni G. 10; Rdr. 3. Tn circumlocvr 

tiombus vox rann usurpatur, e, gr, rann (pro r^nn) Reifnis tecta 

Reifnii, i, e, clipei G. 54; und Sprla ranni i, e, sub clipeo Vkl. 22; 

í ódar ranni in pectore Sk. t); tungia ranns (i. e, cœli) lofáungr 

deus G. 4ti. 
raungardr (pro randgardr), m,, agger dipeorum; lœsir ranngardi 

consertis clipéis inducUt Hátt. 79. 
Rannveig, f. pr,, femina quœdam; Mhk. 18. 
rasa (ad), v,, tUubare, cœco impetu ruere; er líkast sem rasi rádlauss 

seggr L. 92. 
raudbiti, m,, offa rubra; raudbiti tangar ofa candens forcipe pre- 

hema, i, e, candens contus ferreus; vid þungum raudbita tangar 

t>dr. 21. 
raudbrík, /., dipeus ruber ( ~ herskj^ldr); roekir raudbríkar cui^i 

dipei, prœliator Vkl. 9. 
rauamálmr, m., rubrum metaUum; Rínar raudmálmi i, e. auro 

Bj. 5. 
raudmáni, m,, luna rubra; Hedins bóga raudraáni i, e, clipeus 

Vkl. 1. 
raudr, adj., ruber; blódi dreif á randgard raudan Edr. 20; raudum 

skj^ldum Hkv. 5; Hkv. 19; hilmir lauk haudr skjaldborg raudri 

Edr. 24; skarar raudar Vkv. 9; raudar randir Hr. A. 3; Ekm. 7; 

raudra randra rpdd Gldr. 4; Jdr. 17; et rauda ryds hœlib^l i. e. 

cos rubra Rungneri Hlg. 20; goll et rauda Hr. A. 10; heitu ok 

raudu hjartans blódi L. 85; af grettis raudu bóli Sk. 71; Edr. 12. 

30; raud ben vulnera cruenta Gldr. 5. 
raudtún, n,, area rubra; í raudtúnum in campis rubris, i, e, cruore 

aspersis Hrfm. 20. 
raukn, n, pl., jum>enta; raukn rasta jumenta gurgitum, i, e, naves 

Bdr. 3; of kjalar raukn in (super) navíbus Hátt. 77. 
rauknstefnandi, part. compos., jumenta dirigens; þeima Reifnis 

rauknstefnanda iUi navem airigenti, illi viro G. 49. 
Raumar, m, pl., incolœ provinciœ Raumaríki in Norvegia; gen. 

Rauma G. 15. 43. 
raumr, m,, gigas; longurio; raums brú clipeus Hlg. 1 (cfr SnE, 

AM 1420); raumrinn stirdr Sk. 51. 
raun, /. — - 1) experientia; raun dugir rétt G. 10; raun 's, at . . • 

constat . . . G. 30. — 2) testimonium; Ijós raun G. 46; sén raun 

vas þess Isl. 22. — 3) res dura, molesta; slíkt es raun g^rpum 

ioc moUstum est viris Bdr. 10; vard raun at því Jdr. 22. — 

Genit. raunar pfo adv. — re vera; Edr. 32; Kkm. 24. 
raundýrliga, adv., perquam eaimie, egregie; G. 69. 



229 

rauDgódr, adj., um probatus; rœdi raungód skjálfa remi wu pro- 
boti cordremiscunt Hátt. 75. 

raunlítill, adj,, perþarvus; raunlítit res pereœigua Mhk. 4. 

raunskjótt, adv,, valde cito; R. 16. 

rausn, /., rnaanijicentia; splendœ^; magnittido animi; rausn ok ríki 
Jdr. 10; G. 15; Sk. 25; vid rausn rnagno anim^ Vkv. 5. 

rausn, /., stega L constratum prorœ navis ; á rausn Gldr. 5; rausnar 
ræsinadr Gldr. 3. 

rausnarsamr, adj,, eœcellens; munificus; Gldr. 2. 

raasnarskap, n,, magnitudo animi; G. 69. 

rá, /'. — \)pertica; rá loddi vid ehn Hlg. 7. — 2) antenna; segl 
vid rá Kdr. 7; skips láta menn skammar rár Mhk. 12. 

rád, n. - 1) consilium; decretiim, constitutum; consílii et aiueilii copia; 
prœsidium; auasilium; gutat rád fyr sér Pdr. 7; Jdr. 40; svá kpllura 
vér rád sera gefask Mhk. 14; jafnan segir enn ríkri rád Mhk. 23; 
at Ijótura i^ádum L. 48; hvat er til rááa? L. 21; remming ráda robur 
consUiorum L. 40. - 2) insidiœ; Skjálfar ráá doli Skjalfœ Yt. 16. 
— S) potestas; arbitrium; voluntds; rád at skynda undan occasio 
aufugiendi Jdr. 40; Adám átti rád alls í heimi L. 12; at vísa 
rádi jussu regis Hkv. 17; af þínu rádi Hr. S. 9; Hr. S. 19. — 
4) condicio; status; res; þröugva radi þeira condicionem eorum 
aggravare Hr. A. 5; hugr fylgdi því rádi diligentia cum hac re 
conhiexa est G. 70. — Flur, rád: 1) numina; rád 9II ok regin 
Hkm. 18. — 2) nuptiœ; rád lukusk nuptiœ conciliatœ sunt Hkdr. 5. 

ráða (ród, rádinn), v. — 1) consilium dare; suadere; c, dat, engr 
bafdi ádr svá rádit bragningi Bgl. 11. — 2) decernere; einn skal 
ráda Hkv. 6; þit raunud ráda L. 14; Hpgni rædr hverr hana á 
Uognius decernit, quis eam in matrimonium ducat, L eam in matri- 
ntonium collocet Sk. 113; similiter ráda fyr hpnd ehs pro aliquo 
decernere Rdr. 11; ráda ura eht de aliqua re decernere Sk. 118; 
ráda vid ehu rationem alicujus rei expediendœ invenire Bgl. 13. — 
3) perjicere; agere; hitt eydisk, at annarr grarar rádi jafnstórt 
longe abest, ut alius rex similia ejiciat Edr. 14. — 4) imperare; 
gubernare; prœesse; c. dai. Kristr rædr engla skepnu G. 4; ród 
Ofsa vídri grund lato territorio Ofsii prœfuit Yt. 51; Edr. 23; 
G. 13; j^furr réd Orrai rex giébernavk Serpentem (navem) Efdr. 16; 
réd skipa stóli classi prœfuit R. 2; eodem modo réd fyr lidi — réd 
lidi Jdr. 9. — 5) potestatem alicujus rei habere; potiri aliqua re; 
possidere, nandsci aliquid; djúpum rædr kj^lum Hkv. 5; rædr f^gru 
hafnýra Hdr. 2 ; litlu verr, at ek ráda (1 sg, prœs. conj.) fá parum 
interest, quod tenues fortunas possideo Mhk. 13; réd sigri victoria 
potitus est Gldr. 5; R. 3; réd gagni G. 32; ród fj^rvi konungs 
jus mtœ necisque in regem habuit Vkl. 6. — 6) auctorem esse (di- 
cujus rei; rétt því 's tu auctor erai, ut , , . Hr. S. 7; réd mordi 
cœdis auctor fuit Ódr. 8. — 7) quadam via progredi; moveri; 



230 

ádr á kaf réái antequam se in mare prœcipitavít Jdr. 36; rádumk 

aggredior (atqd fa^siendum), incipio Hr. A. 1; simíli modo rédu at 

Gautrek Gautrekium aggrean sunt Sk. 172; hann réd ept manni 

virum insecutus est R. 28. — 8) prodere\ rádinn dolo oppressus 

Kkm. 27. — 9) periphrastice c, inf,, e, gr, réd heyja ( ~ hádi) 

Gldr. 2; ród at hvetja (^^ hvatti) Þdr. 1; Bgl. 3. 4; R. 27; Bdr. 

10.12; Jdr. 14. 40; Isl. H. 17. 18; Hr. S. 1; Sk. 12. 31. 51. 69. 

98. 107. 12». 137; rédu keyra Jdr. 38; ródu at ganga Hr. S. 7: 

Sk. 153. 177. 
rádálfr (rád = reid, /., narw), m., genius namgU; prœfectua cUzssis; 

af mar rádálfs t. e, e navi Rdr. 11. 
rádgegninn, adj.^, consHio promptus; consilii plenus; Hdr. 2. 
rádgjafi. m-, consiUarius; reidask rádgj^fum Ðgl. 8. 
rádlauss, adj., consilii inops; hœsitans, trepidans; L. 92. 
rádvandr, adj., religiosus; probus; sinceriis; R. 28. 
ráf, n., contignatio; tectum; i ráfit varma Hr. S. 11. 
rán, n., rapina; hegna rán Bgl. 4; Hr. S. 3; Bgl. 11; telja rán í 

\)YÍ id pro rapina habere Bgi. 14. 
Rán. f, pr. — 1) dea Rana, xuBor Ægeris; Snt. 7. — 2) mare. 
rándrótt, /., cohors prœdonum; rándrtUtar ótti terror i. e. casti- 

gator prœdonum Hrfm. 8. 
ránsikr, m., salmo lavaretus maiis; i. e. (ob spletuiidam speciem) 

fulgor maris, i. e. aurum; stœríaskar ránsíks R. 22 (Egilssonius 

putat sikr — ignis). 
rás, /., cursus; rásir (pl.) dœgranna ctirsus dierum, dies currentes 

l. prceterlabentes L. 67. — Plur. vkúr ^ agrniiia, rohories; engla 

rásir L. 40. 
rásk egg, n., barba aiUennœ, i. e. vdum; byrr rekr ráskegg ventus 

velum impdlit Hátt. 78. 
refr,.m., vulpes; ekki margt er slœgra en refr Mhk. 26. 
refsa (ad), v., punire; c. dat. ríkr herra refsar þeira L. 19. 
regin, n. pL, numina; dii; rád 9II ok regin Hkm. 18; Hlg. 7. 10; 

regin þrenija i. e. pugnatores Rdr. 10; ragna konr Vkl. 23; ragna 

reinvári Hdr. 2. 
Reginn, m. pr., nanus quidam; in nrcurrdocutione usurpatur, v. *: 

Reginn leikblads fjadrar genius (Reginn) alatus; i. e. Thjassiwi 

gigas Hlg. l'f 
regn, n., pluvia: imber; megnum dimt regn dvergs dreyra aiégefrius 

densum imbrem (nani sanguinis i. e.) poésis (de vena poetica large 

fluente) R. 31 (cfr SnE, AM T 2ó0); stáls regn irnber telorurn, i. e. 

pugna G. 55; eodem modo at randar regni in pugna Kkm. 15. 
reid, /. — 1) vehiculum ligneum, r)elid traha, navis, currus; rfr 

eldreid dorgar. vangs (vehv'ulum i. e.) gestatrix auri, femina Jdr. 4. 

— 2) rJieda; currus; cisium; rýnis reid currus serinodnaiionis , 

i. e. caput Snt. 18; í reidu in cisio Sgdr. 3; hlunna reidar (lí. e. 



* 
L 



231 

navigii) búningr Hr. A. 8; Ræs reid currus piraUjB, i. e. navis, et 
máni Ræs reiáar clipeus Rdr. 7. 12. — 3) navis; reiáar stjóri 
rector navis; dux; Yt. 5S. 
reiða, /., ornatm; vita skil. á skálda reidu Hkv. 18. 
reida (dd), v. — 1) vibrare; reida ás at drengjum Isl. 15; rymr 
reiddra jexa Gldr. 7. — 2) suapendere; reiddu mengl^tud vid meid 
virum infelid arboin reste suspenderunt Hlt. 6. — 3) tollere; efferre; 
reida nafn í lofi nomen laudibus efferi^e Edr. 4; reida dýrd gloriam 
eff'erre, celebrare Hr. S. 20. 
reidask (dd), v., irasci; reidask rádgjpfura vid berspgli constUariis 

ob libertatem loquendi irasci Bgl. 8. 
reidi, /., ira; konungs reidi Vkv. 1; Edr. 32; leida ehn í dróttins 

reidi L. 76; gefa ró reidi (dat. sg.) Mhk. 4. 
reidi, n., armanienta navis; med Gerzku reidi Hr. A. 2; med búnu 

reidi Hr. S. 6. 
reidigall, n., bUis irœ; inagna iracundia; L. 77. 
reidigangr, m., iracundia; sœva perturbatio; alt er á reidigangi 

omnes sunt irá accensi Sk. 76. 
reidi-Tyr, m., (Tyr i. e.) deus injligens; sára reidi-Tj't deus vulnera 

infligens, vulneribus afficien^, i. e. Thor; Hlg. 20. 
reidivaldr, m., dominus, qui sublime gestat alqd; reidivaldr ríkis 

vandar gestator sceptri, i. e. rex Hr. S. 1. 
reidr, adj., infensus; irá concitatus; reidr herr Rdr. 11 (in quo loco 
interprdando Leaicon Cleasby-Vigfussonii perperam vertU reidr 
— ready, clear); Bgl. 11; Efdr. 6. 
reifa (fd), v., ketum reddere; dekctare; Óleifr reifir pru 0. S. 6 (vid. 

T 141); rógbirtingar eru mjpk reifdir Hkv. 16. 
reifar, m. pL, incunabula infantium; fasdœ, quibus infantes velantur; 
módir var ei svá ri|K a* setti reifa góda L. 35; klædast reifum 
L. 42; L. 55. 
reifir, m., qui eæhHarat; hersa reifir rex Edr. 24. 
Reifnir, m. pr., regulus quidam maritimus; Reifnis skeid curriculum 
L spatium piratœ, i. e. arena litoralis; ganga at Reifnis skeidi in 
arenam escendere Rdr. U (ubi alii oLiter vertunt); Reifnis raukn 
i. e. naves, in rauknstefnandi Reifnis G. 49; Reifnis rann (pro 
r^nn) i. e. clipei G. 54. 
reifr, adj., hilaris, lcetus; [)eir 'ru reifir Hkv. 17. 
reik, /., linea capitis, secundum quam crines secernuntur; per synec- 
dochen — caput; Hedins reikar fúrr Vkl. 24; hylhríd Hedihs reikar 
t>dr. 11. 
reika (ad), v., errare; vagari; sem rádlauss seggr rasi ok reiki L. 92. 
reikan, /., vacíUatio; instabilitas; í svaranna reikan L. 17. 
reikna (ad), v., enumerare; Ragnars synir reiknast þá Sk. 81. 
reikning, /., enumeratio; þat kom í reikning mín (pro mína) 
Sk. 38. 



232 

reimudr, m.^ lemur; larva; loddi vid reimud J^tunheima m Thjas- 
sio adhœait Hlg. 7. 

rein, /., limes agri; ager, terra; myrkb^k reinar hreins Hlg. 16; 
Rpkkva rein ager piraiœ, L e. mare, et hreinn Rpkkva reina návis 
Hátt. 73. 

reinvári, m., ciistoa Undtia (a^ri); rein ragna (limes i. e,) via deo- 
rum, i. e. arcus pluvius, tris: ragna reiuvári custos iridds, i. e. 
HeimdaUius deue Hdr. 2 (ubi vox reinvári ^mm divisa est). 

reip, n. 3= dragreip. q. v.! 

reisa (st), v,, toUere; erigere; reisa rpnd vid ehm alicui resistere; 
vardat r^nd vid hánum reist Edr. 32. 

reitr, m., area; spatium; regio; gud breytti lífs heitleik af sólar 
reitum (de'regione solari, de fervore solis) L. 11. 

reka (rak, rekinn), v. — 1) peUere, eapdÍere; ejicere; reka Hákon 
af haudri Jdr. 12; rak ^ld upp at Skotlandi homines in Scotiœ 
Utora ejÍGÍebat Hrfm. IG; (deus) rak þau braut af sæmdarsæti L. 19; 
rak þá út um gætti Sk. 159; rak hann nidr svó rammligt fall 
tam magno impetu eum prostravU Sk. 176; impers. c. acc. obj. 
val rak vítt of strandir cadavera in Utora late ejiciebantur Kkra. ð; 
í reknum flótta in turba fugata Hr. S. 8 ; reknir brott í daudans 
druknan in submersionem mortis depulsi L. 73, — 2) agere; pro- 
trudere; injUgere; immittere; byrr rekr ráskegg ventus tendit vda 
Hátt. 78; rekr í (intrudit) þvengi stóra Sk. 38; hann rekr remmi- 
gýgi at Haraldi Sk. 132; rekr í gegnum Ubba Ubbium transfodit 
Sk. 143; rak atgeir at Heljarskinni Sk. 134; rak sinn flein i Fofnis 
trjónu Sk. 162. — 3) ducere, deducere; rak ræsinadr út á mar 
draconem (navem) in rnare deduœit Gldr. 3; rak bordh^lkvi til 
Hildar hreggs Gldr. 4. — 4) agere; ger^e; rak hernad bellurn 
gessit R. 3; rak upp bupp singtUtmn ertUA Sk. 163. — 5) iddsci; 
ef of spk sverdi rækak si (ob) injuriam ulciscerer Snt. 8; c. gen. 
rak ódligast iUms&lis injuriam vehementissime ukus est Isl. 23. 

rekinn, adj. (pr opr. part. verbi reka,); cœlatus; tesseUatus; rekin stál 
bitu G. 43; d^rr en reknu Hr. A. 3. 

rekkr, m., vir fortis; nom. sg. rekkrinn Sk. 82; gen. sg. rekks 
Yt. 45; nom. pl. rekkar Sk. 172; acc. pl. rekka Hlg. 1; Þdr. 18; 
Bdr. 3; Sk. 25. 72; dat. pl. rekkum Vkv. 5; Bgl. 11; gen. pL 
rekka Ódr. 7; Efdr. 2. 12. 17; Edr. 17. 

rekstefja, /., cartnen laudativum, in quo talis est versuum inter- 
calarium raiio, ut hi singuU singulxxrum stropharum fini adjidaniur 
(de rekstef vid. I 115, § 14); rekstefju tekk hefja R. 1. 

remma, /., amaritudo; acerbitas; remman brast af rót í kvistu 
acerbitas puUulavit a radice ad ramos L. 20. 

remmigýgr, f., firma, gravis securis; reka remmigýgi at ehm Sk. 132. 

remmilaukr, 7/i. (propr. aUium validum) tignum jirmum; bad fella 
remmilauka á Orm enn langa R. 22. 



J 



reiB^miiig, J\, oorroboraimantuvk; confirmatio; remmíiigv v&ta i, e. 

valida consiHa L. 40. 
renaa, (rann, rumiiim), v. — 1) ourrere; votítare; vagari; ferri; 
reniuir fram prosHib Sk. 143^ miskunnar merkiu renna um himn- 
aríki (circumferwntur per regnum cœleste) L. 87; bitsótt rann á 
hilmi í brandnói Yt. ö4; Hr. S. II; anrborás eykir runnu nordau 
Vkl. 17; R. 4; L. 34; c. ocíí. lod, e, gr, œtla ek sverdit renni allan 
kYÍdinn gladium puto per totum venbrem permeare, i. e, totum 
vemtrem perfodere Sk. 170; sem engla fylki renni unnar oc « 
angdorum cohortes wndae percurrant Hr. A. ^; vai^a ætt vida runnin 
vagabunda gens (cohors) tuporum Hr. A. 13. — 2) fugere; runnu 
nndan aufugerwnt Yky. 2; c, acc. ronnu brunnit land per combu- 
st08 agroe fugerunt Hr. S;. 10» — 3) exoriri; prcfiuere; emanare; 
pullulare; at renni mai (profluat) af minum raddartólum L. 3; 
jft^ginn rann á (irrepsit vn) þenna L. 12; rann (maTwíbat) giœpr 
af byerjum til annars L. 20; rósa runnin upp (puUulans} yid lifandi 
brumia L. 25; Kristi kenning tók at renna (emanare ectpit) um 
fa^gd L. 46; renna mundi rausn af þér 8k. 25. — 4) oriri (de sole 
et simíl,); renna upp Hr. S. 16; sem rpdull renni Hr. A. 8; smuia 
rann upp G. 4. 
renna (nd), v, — 1) tn cursum unpeUere; c, dat> tyggi rendi (in 
fugam compulit) tyeim dpglingum B. 20; jarl rendi fímm skipom 
R. 21 ; rendn Ekkils ýtibl^kkum at gram elaese inveeti sunt in 
regem R. 16; c. dat, obj. et acc, spatii, mildingr rennir sœvar skídi 
Meita hlídir Hr. A. 9. — 2) currere; ruere; volare; Vísundr rendi 
nordan Bison a septentrione lapsus est H. A. 6; rægagarr rendi at 
gumna brjóstum Kkm. 6; Kkm. 12. 
rennu-Þundr, m., (Oden t. e,) deus incitatioms (a renna, f, ineitatio; 
reima randhyels indta/io cUpei, i, e. pugna); rennu-Pundr randhyels 
d^is pugnam ciens, i. e. bdtator; dat. rennu-Þundi R. 1. 
reykr, m., fumus; reyks r^sudr fumum endttens, i. e. ignis Yt. 39; 

í gegnum hardan reyk G. 55. 
reyna (nd), v., tentare; eaperiri; probare; þú reynir þunn stál Bgl. 10; 
god reynir syá yini sina G. 63; Godormr reyndi, hyat . . . tédu 
G. 31 ; reynendr randra randa ^t rubros cUpeos tentant, i. e. 
beUicosi Jdr. 17; reyndr at þyi ea re spectatus Isl. 5; randar runnar 
reyndir bellatores periti Isl. 1; fundit mun þaz reynt er lengr 
Mhk. 17. — JRefl. reynask se prœbere; brpgdótt reyndisk gemlu 
fáa Mhk. 18. 
reynir, m,, qui experítwr, tentat; reynir raudmána Hedins bóga 
pradiator Vkl. 1; reynir hersa máttar rea £dr. 30; reynir fólka 
fróns leggs t. e. Thor Hdr. 3; reynir reyrar leggs gigas Hdr. 4; 
acc, reyni Hdr. 3; dat. reyni Hdr. 4. 
reyrr, m, — 1) calamus, arundo; randa reyrr calamus cUpeorum, 
i. e. gladius, et setr randa reyrar scutum, clipeus Hr. A. 15. — 

30 



234 

2) arundinetum; mJm; tejtBX leggr saæum, et reynir reyrar leggs 
gigas monticola Hdr. 4. 

rétta (tt), V. — 1) rectum facere. — 2) porrigere; Skídi rétti h^^ad 
Sk. 123. — Rejl, réttast ee erigere; réttast g^rdi raumriim 
Sk. 51. 

réttferdugr, adj., juHue; rectue; mál réttferdogast sermo condignus 
L. 3. 

réttligr, adj*, rectue; verus; réttlig undirstadan L. 97. 

réttlæti, n,, juetítia; réttlœtis sunna i. e. Chrietus G. 4. 

réttr, adj. — 1) rectus, erectue; halda réttri rýnis reid capvt erectum 
tenere Snt. 18. — 2) rectua; verus; justue; haukr réttr est þú verus 
es accipiter (bellator) Hr. A. 1; rétt atsókn justa pugna Vkv. 6; 
þat es rétt trúa mín hœc mea est recta fides L. 6; (deus) refsar 
þeim at róttum dómi L. 19. — JSÍeutr, rétt pro adv. — 1) recte, 
vere; dxjLga, rétt vere valere G. 10; kjósa rétt recte eUgere (regem) 
Bgl. 5; nema rótt recte perdpere 0. S. 1; G. 31; L. 59; segi rétt 
rite dicat L. 99. — 2) quidem; i handi vœrir, handi rótt bins 
nedsta fjanda (in vinculo quidem ord itifimi) L. 22. — 3) ceque, 
sequ, sem; rétt sem ceque ac Sk. 133. — 4) recte; rectd; directo; 
Hr. S. 16; Sk. 38. 81. 82. 132. 

rif, n. (gen. pl, rifja), costa; rifin gprv^U brotna Sk. 176. 

rifna (ad), v,, fatisd; findi; himinn rifnar Hr. A. 1. 

rigna (nd), v., pluere; c. dat, tárum rigni lacrimis pluat L. 75; 
rigndi meiilregni VkL 4. 

rimma, f,, pugna; rixa; til rimmu gnapsalar rídviggs i. e, ad pug- 
nam navatem Gldr. 2; rimmu gangr fremitus pugnœ R. 19; skyndir 
rimmu prœliator Isl. 5. 

rimmu-Yggr, m., (Oden, i, e.) deus pugnœ; bdhtor; Hr. A. 3. 

risnumadr, m., homo sumptuosus, magnifwentiœ amans; Edr. 17. 

risi, m., gigas; Eddgeirr risi Sk. 76. 146. 157; reif háda risana í 
sundr Sk. 159. 

rist, /., dorsum pedis; á ristum Sk. 193. 

rista (st), V., secare; ristir lengju Sk. 27. 

rit, n., scriptum; epistola; senda ehm rit Sk. 49. 

ritning, /., scripta sacra; sem ritning prófar L. 8. 

rída (reid, ridinn), v. — 1) ferri; vehi; sá vé gyld rída Bdr. 9; 
Sk. 47; herr reid at skeidum ræsis Vkv. 5. — 2) jumento vehi; 
equitare; hann mundi aldri rída Sk. 27; Hr. S. 19; Sk. 108; Heim- 
dallr rídr hesti Hdr. 6; Freyr rídr á h^rg Hdr. 5; Hdr. 7; jarl reid 
hordm^rum Vkl. 11; c. gen, lod, rída grœnna heima goda Hkm. 13. 
— 3) dxvulgari; Óláfs dýrd rídr dála G. 51; Vkl. 24. — 4) impers., 
referre, interesse; rídra þat smæstum non minimum refert G. 57. 

rída (reid, ridinn; cfr vet. suec. vriþa, vridha; anglosa^, vridan), 
V, — 1) torquere; nectere. — 2) torquere; ferire; c, dat.. kvídik, 
at hans remming ráda ridi mér at bádum sídum L. 40. 



285 

rídari, w., equea; goás ríðari (i. e. S:tu8 Olavus) G. 18. 21 cet. 
rídvigg, n., vector equus; rídvigg gnapsalar «. e. navis; rímma ríd^ 

viggs gnapsalar i. e, prœlium navale Gldr. 2. 
rífa (reif, rífinn), v., aUacerare; laniare; búnir at rífa ok slíta mik 

L. 84; troUs marr reif hræ R. 17; Sk. 159. 
ríki, w. — 1) potentia; potestas, imperium; Hákonar ríki stendr vída 

potestas Haquini late patet Vkl. 10; Vkl. 6; Jdr. 10; Hr. S. 20. — 

2) vis; violenta potestas; ríki (dat.) Tunna ob violentam invoMonem 
Tunnii Yt. 27; R. 10; Jdr. 17; af ríki vi, vehemmter Vkl. 3; G. 55. 
— 3) regnum; i þessu ríki G, 11; L. 69; dýrdarmenn, er stýrdu 
rikjum austr í heim L. 36. — 4) opes; divitiœ; kprgríp skaltu kjósa 
úr ríki mínu Sk. 100. 

ríkilátr, adj., superbus; magni/ÍGus; ræsir ríkilátr Hr. S. 16. 
ríkir, m., princeps; jpfra ríkir princeps regum Edr. 29. 
ríkismál, n. pL, sermones magnam vim habentes; stála ríkismálum 

ensium verbts ad persuadendum apiis, i. e. vi bdlica Hkdr. 4. 
ríkisvpndr, m., virga imperatoria, i. e. sceptrum; gen. sg. ríkis- 

vandar Hr. S. 1. 
ríkr, adj., þotens; eacellens; nom. sg. m. ríkr Vkl. 9; Ódr. 7; Vkv. 15; 

Edr. 30; G. 49; L. 19; enn ríki Hkdr. 1; Jdr. 29; Sk. 26; dat. 

sg. m. ríkjum Efdr. 14; ríkum L. 8; gen. sg. m. ríks Gldr. 7; 

Edr. 26; G. 22. 39; nom. pl. m. ríkir Sk. 96; dat. pl. m. ríkjum 

Bdr. 10; nom. sg. f. en ríkja Hkm. 13; gen. sg. f. ríkrar L. 65; 

nom. pl. f. ríkar Sk. 77; nom. pl. n. rík L. 17; comp. nom. sg. m. 

ríkri Þdr. 2; Efdr. 27; Mhk. 23; superl. nom. sg. m. ríkstr R. 9. 

12 cet.; Mhk. 16. — Neutr. ríkt pro adv., vehementer, magno cum 

impetu; Hkv. 17. 
Rín, /., JRhenus jlumen; Rínar raudmálmr, sól, log i. e. aurum; 

Bj. 5; Edr. 6; Hr. S. 14. 
rípr, m. rupes; acc. sg. ríp R. 28. 
rísa (reis, risinn), v. — 1) surgere; resurgere; hugdumk rísa Em. 1; 

upp rísa ibm; Hr. S. 14; mildin sjálf reis af dauda L. 67; G. 4; 

upp ríspndum íbyggurum L. 71. — 2) se erigere; drékarnir rísa 

opt á spord Mhk. 5; þó bylgjur risi á brpttum sjó Sk. 55. — 

3) exsistere; exoriri; þadan reis upp alþýd G. 6. 

rísta (reist, ristinn), v. secare; sdndere; hann sá brynju ristna Sk. 180; 
flód flaustura ristit iware navibus sulcatum Hr. A. 11. 

rít, f, clipeus; sól Svplnis éla raud rít R. 16; mót vard málms ok 
rítar Ekm. 16; raudar rítr Ekm. 7; hvítum rítum Hátt. 73. 

rjóda (raud, rodinn), v. — 1) rvbefacere; rutUare; Unnar fasti raud 
flesta r^nd Hr. S. 14. — 2) r'iíbefacere; cruentare; odd at rjóda 
Ekm. 28; Jdr. 21; úlfr rýdr kjapt 0. S. 3; (þeir) rjóda vigrar 
Hkv. 21; rjódendr dreyrgra darra Jdr; 10; raud mæki á ehm 
Yt. 20; Yt. 27; Hfl. 10; Efdr. 18; hann raud úlfs fót Vkv. 1; 
Vkv. 12; R. 16; G. 29; 181.7.10.13.14.21; tj^r rudum vída 



Ekm. 3; ruða fold (h'óttni sangmne regÍB i&rram rubefeoerunt Yt. 8; 

Hkm. 6; Jdr. 7; haan hefr rodit mœki m^rgu landi mvltia terris 

gladium rvhefecit, m%dtÍ8 terri'< hdlum intulit Ero. 5; rodiim vas 

randar máni Ekro. 6; Ekm. 18. 21; gen, roctins nmndriða G. 48; 

á rodin unda gjálfri Ekm. 4; rodnar randar Hkm. 8; hrœskód 

rodin blódi Ódr. 2; Efdr. 12; G. 54; Jdr. 40; reflea. rjódaak í 

blódi Hkdr. 8. 
rjódr, m, — 1) qui mbefacit; úlfa ferdar tungu rjóár Hr. A. 3. — 

2) vastator (pro hrjódr); áttunga rjódr Yt. 25. 
rjúfa (rauf, rofinn), v,, rumper'e; dissolvere; frangere; rjúfa heit 

fidem frangere Bgl. 10; rauf af suman Rúmsveg Elúspetrúsi t. e. 

partem peregrinationis apud Romanos Bstro damgero (o: Papa) 

invito diremát, peregrinationem Papa ægre ferevde breviorem reddidit 

Edr. 9; at roftiar sœttir post pacem violatam Hr. S. 5. — fíxrt, 

rofínn pro adj. —fractus, debuis, e. gr. frák vedja hirdmedr, 

valstafns vœtki rofna R. 26. 
rodinn, adj. (pro hrodinu, prcet. part. verbi ^hr^óáa, — anglosax. 

hreódan omare; onerare), omatus; dsauratus; »f rodnum hausi 

Edr. 6; rodnir hausar Hr. S. 14. 
rodna (ad), v., rvhescere; rodnud rósa' rosa rubescens L. 25. 
rof, «., diruptio; þagnar rof diruptio silentii, i. e. sermo; bark 

þengils lof á þagnar rof laudem regis palam docutus sum Hfl. 20; 

sátta rof pacis violaiio Edr. 15. 
rofna (ad), v., dirimi; dagr rofnadisk dies desiit G. 47. 
roka, /., turbo; engi of sór vid plhim rokum nemo ab omni turbine 

cavet Mhk. 19. 
roskinn, adj., aduUus; maturus; engi er roskinn þegar Mhk. 23. 
ró, f., quies; gefa ró reidi iram placare Mhk. 4. 
róa (rœ, rera l. rara, róinn), v., remdgare; inf. róa Mhk. 2; róa 

3 pl ind. Hátt. 72. 
róda, /., effigies oruci fixa; acc. ródu G. 34. 
róg, n. — 1) calumnia; convidum; contumacia; sadr at rógi Mhk. 22; 

rógs hegnir Edr. 20. — 2) rixa; pugna; valda rógi Isl. 19; rógs 

rekka lægir Odr. 7. — 3) causa dismdii; rógi Niflunga causd con- 

tentionis inter Niflungos, i. e. auro Bj. 5. 
rógálfr, m., genhis pugnœ, i. e. bdhxtor; Hátt. 75. 
rógbirtingr, m., vir pugnando clarus; n. pl. rógbirtingar Hkv. 16. 
rógsegl, n., vdum pugnœ, i. e. clipeus; hóf upp rógsegl signum 

sushdit Vkl. 1. 
rógsvellir, m., incitator prœlii; R. 22. 
Róm, n,pr., Itoma; út frá Rómi extra Romam Edr. 12; vas til 

Róms Éomam vemt Edr. 12; Edr. 10. 
róma, /. — 1) strepitus; í rómu Sv^lnis d^s in strepitu pugnœ 

R. 3. — 2) pugna; róma vard í eyju Hkm. 6; 'kominn ^frá rómu 

Hkm. 15; rómu væni Bkv. 17. 



m 

rósa, /., rosa; rodnuá rósa L. 25. 

rósta, /., impetus; pugna; rcsta vard í ranni Rdr. 3. 

rót, f, — 1) radix; rót ilmandi lítillœtis L. 25; remman brast af rct 
í kvistu L. 20. — 2) id, quod intus L i/ntimum est; fjón fyráa g«oer 
af aldrtrega rótum (oritur eas intimo dolore) G. 59; hjartans ion^ðtum 
rótum eas ináimds cordis pemtraUbus L. 50; af hjarta rótum L. Jí. 

'ru = eru; vide vesa! 

runni, m,, qui in cursum indtat; vagna runni qui currus incitat, t. €. 
Qden (cfr Grímn. 49) Snt. 21. — JJuhitandum est tcmen,^um runni 
eam sigmficationem habeat; et potius cum J. Olafsenio (Nord, g, 
TJigtek&nh sid, 50) legendum censeo rúni — amicus; ideoque vagna 
rúni — Oden (cfr ofrúni!). 

runnr, m, — 1) virguUum; fruticetum. — 2) arbor; a) in appdla- 
tiombus virorum, e. gr, gunnar runnar arbores pugnœ, i, e, prœ- 
liatores rdr. 8; randar runnar Isl. 1; ek veit fœri runna gnýlinns 
G^ndlar (o: fremja þœr íþrottir) R, 25; Isl. 14; runnum unndýrs 
i, e, navigatorAus Hkdr. 8; G^ndlar garda runnum Isl. 20;'of 
hálfan fjorda teg Hlakkar runna Isl. 24; itemque absolute runnr 

— vir; filius; e, gr, at herdi haudrs runn (dab, pro runm) in 
humero filii Terrœ, i, e, Thoris Þdr. 8. — b) in appdl, navium, 
e, gr, runnr Leifa landa arbor marium, i, e, nams; g.pi, runna Rdr.4. 

rúm, n, locus; autt rúm þykkir betra Sk. 86. 

Rúmsvegr, m,, peregrinatio apud Romanos; acc, Rúmsveg Kdr. 9. 

rún, f, plur, rúnar L rúnir. — 1) literœ; literœ m^igicœ; mysteria, 

— 2) coUoqmum familiare; at vífs rúnum Bj. 2. 

rúni, m,, particeps colloquii; familiaris; grams rúni Hkdr. 2, 

ryd, n,, ferrugo; ryds hœlibpl Hlg. 20. 

rydja (rudda), v, — 1) vacuefacere; at rydja Valh^U Em. 1. — 

2) devastare; rydja Skotland sk^rpum brandi R. 6. — 3) viam 
fcucere; þat ord rydr til dýrdar Bgl. 8; mildingr rydr sór til landa 

Hr. A. 5. 
rymr, m,, strepitus; vígskýs rymr pugna Efdr. 7; Gldr. 7; þrpng 

at rym randa prœlium instabat Bdr. 3. 
ryskja (kt), v,, depUare; denudare; spoliare; Rán hefr ryskt of 

(adv,) mik Snt. 7. 
rýni, n,, sermocinatio ; rýnis reid caput Snt. 18. 
rýrir, m,, qui immmuit; tritor; consumptor; hlenna Tfrir prœdoftutn 

oppressor, i, e, rex Hr. A. 8; rýrir randa reyrar setrs qui scutum 

cMerit, i.%e, beUator Hr. A. 15; £dr. 5. 26; kvedk jongvan málma 

rýrí hljóds Jdr. 1. 
rægagarr, m, (pro hrægagarr), canis cadaveris, i,e, hasta Kkm. 6. 
rœkyndill, m, (pro hrækyndiil), /aa? cadaveris; i, e, hasta Kkm. 7. 
ræna (nt), v,, spoliare; privare; c, acc, pers, et dat, rei, e. gr, ræna 

Hákon lífí Jdr. 12; fpgr rænir mik flaumi Jdr. 6; sá rænti gumna 

grídum Jdr. 19; marr hefr mik miklu rœntan Snt. 10; Kkm. 17. 



238 

Ræningr (?), m. (?), vtlla quœdam in Sudermanma, provincia Suedœ, 

sita; á Ræningi Yt. 39. 
Rœr, m. pr., regidus quidam m^ritimus; máni reiilar Ræs Rdr. 7. 12. 
ræsa (st), t?., in cursum (rás) incitare; rægagarr ræstr hasta emdssa 

Kkm. 6. 
ræsinadr, m., navis regia, formá draconis; ræsinadr rausnar navis 

regia constrato prorœ instructa; ojcc, ræsinadr Gldr. 3. 
ræsir, »n. — 1) qxUin cursum incitat; rœsir l^gskíds vir navem dtri- 

gens; gen, ræsis Gr, 20. — 2) rea; ræsir þat mælti Hkm. 15; Kdr. 9; 

R. 16. 28; Edr. 6; Hátt. 73; Hr. S. 16; lætr helgan ræsi verdan 

sóma ö. 42; öldr. 5; G. 46; at ræsis skeicíum Vkv. 5; G. 69; Bdr. 3. 
rœda (ræda Sk.), /., sermo; narratio; Einridi slpng rœdu í brag 

ö. 45; hóf rædu sína Sk. 114. 
rœda (dd; ræda L.), v,, sermocinari, coUoqui; ræda um eht L. 38; 

margr rcedir of annars far Mhk. 15; rœddi vid hrafn Hkv. 1. 
roedi, n,, remus; rœdi skjálfa remi vihrantur Hátt. 75. 
rœgja (gd; rægja L.), v,, calumniari, conviciari; (Jesúm) hæddan, 

rægdan slógu afklæddan L. 49. 
rœkilundr, m. (arbor, i, e,) vir, qut curat; rœkilundr randarlauks 

hellator Vkl. 3; rœkilundr randfárs id, Hkdr. 1. 
rœkir, m., qui curat; custos; rœkir raudbríkar Vkl. 9. 
rœma (md), v., verbis laudare; gjafli rœmdr munificentiá clarus 

Gldr. 9. 
rpdd, /. — 1) vox; r^dd engilsins L. 55; at kalla einni r^ddu Sk. 177. 

— 2) sonitus: randa rpdd i, e, pugna Gldr. 4; mœtir raddar tanna 

vegbrautar Gldr. 3 (cfr annot, in add. et emend,). 
1*9^1 ff ora, margo; á radar broddi Yt. 45. 
r^dull, m., sol; sem r^duU renni upp í heidi Hr. A. 8; G. 19; 

Hr. S. 20; bjartr rpduU (de Christo) G. 2; þeim valbastar r^dli 

i, e. eo gladio G. 43; rpduls tyggi i, e, Deus G. 9; G. 3; í vedri 

bardraukns rpduls i, e, in pugna G. 53. 
rpf, /., glesum; dectrum; armleggjar rpf aurum Edr. 7. 
rpgn, n, pl, (~ regin), dii; víkid til vid kónginn r^gna Sk. 117. 
R^gnvaldr, m. pr, — 1) rex Vestfoldensis, cognomine heidum-hár: 

Yt. 53. — 2) fUius Ragnaris lodbrókar; Kkm. 15. 
Rpkkvi, m, jMT,, regulm m^ritimus; R^kkva rein m>are Hátt. 73. 
rpnd, /. — 1) m/irgo; ora; stria; hæst var rpnd í midju Sk. 103. — 

2) circulus cUpei; víd randar bálku Efdr. 8; randar máni Kkm. 6; 

íss randa nitida glacies drculorum, i, e. clipeus Hlg. 17; und randa 

himni sub cœlo circulorum, i, e, sub clipeo Efdr. 7.' — 3) cUpeus; 

scutum; nom, et acc, sg. r^nd Edr. 32; G. 53; Hr. S. 14; dat, sg, 

r^ndu clipeo, i, e. agminibus clipeatis Edr. 17; læsa strpnd rpndu 

EÍdr. 24; gen, sg, randar Rdr. 7; Hlg. 18; nom, et a/ic, pl. randar 

Hkm. 8; Hfl. 7; randir Hkv. 21; Gldr. 8; Vkl. 20. 22; Hr. A. 3; 

Jdr. 22; rendr Kkm. 9; dat, pl, r^ndum Hkv. 5; gefii, pl, randa 



239 

Jdr. 17. Scepe hœc vox umrpatur in appeUcUione pugnœ, v, c. 

randa drífa, regn, rymr, rpdd, svarf, þryma, R. IV; Kkm. 15; 

Bdr. 3; Gldr. 4; Vkl. 14; Jdr. 45; itemque in appeU. gladii, v. c, 

randa fár Ðdr. 6; randu reyrr Hr. A. 15. Eodem modo in appeU. 

virorum, e. gr. randa brjótr beUator, vir Sk. 143; randar runnr 

arbor cUpeum gerens, i, e. beUator, vir Isl. 1. 
r^skr, adj., strenuus, fortis; ^dlingr skyldi einkar r^skr Mbk. 5; 

enn r^skvi askr álms Isl. 3; rpskvir menn Mhk. 23; Sk. 80; r^sk- 

vari Gretti Grettio fortior Isl. 17. 
r^skvask (ad), v., adolescere; ef r^skvask nœdi Snt. 11. 
r^st, /., mtUiarium; leuca; hundrad rasta heyrdi smell Sk. 150. — 

2) pL r&8tir = vertices ; raukn rasta naves Bdr. 3. 
r^sudr, m., qui emittit, eja^culatur; reyks r^sudr i. e. ignis Yt. 39. 



s. 

' s pro forma verbali es (= est), e. gr. S. S. 2; Bgl. 11. 12. 15; R. 9. 

12.15. cet.; G. 1. 9. 12. 22. 30. cet.; Jdr. 6; Mhk. 5; Hitt. 70; 

et sic paseim. — Eodem modo 's acríbitur pro part. relat. es, 

e. gr. Yt. 17. 22; Vkv. 10; Bgl. 17; Jdr. 15; et passim. — Cfr 

part. es et verb. vesal 
sadr— sannr, adj.; convictm alicujua rei; at rógi sadr Mhk. 22. 
safna (ad), v., coUigere; c. dat, byrdum trúi ek at safni Sk. 35. 
sag, n., scobs; attrttus; keppa sag pugna Sk. 136; eggja sag id. 

Sk. 139. 
saga, f, narratio; saga frá ehm Mhk. 9; sagan er spnn Sk. 199; 

Sk. 72; verda at s^gum in sermonem hominum venire, per ora 

hominum ferri Yt. 30. 
sakna (ad), v., desiderare; c. gen. sakna Hálfdanar Yt. 43; Hildar 

trúi ek hann sakni Sk. 188. 
salkonungr, m,, rex atrii; himna salr atrivm cadeste, et himna sal- 

konungr reœ cœhruni; gen, salkonungs G. 66. 
salnæfr, /., cortea betulœ tectorius; Svafnis salr = Valh^ll, ideoque 

Svafnis salnœfrar = cZ»pc* (ASnÆJ, -4 ilí 754 ; "Valh^ll var skjpldum 

þ^kkt") Hkv. 11. 
salpenningr, m,, nummus pcdaiii; Sv^lnis salr = Valh^ll, et sal- 

penningr Svplnis = clipeus; á Sv^lnis salpenningi Rdr. 12. 
salr, m., œdes; aula; atrium; salr S^kkvamimis i. e. saxum Yt. 3; 

byggva sal hjarta inhabitare atrium cot'dis; i, e, pectus Kkm. 27; 

vargr gein of sal mergjar i, e. lupus ossibus inhiavit Jdr. 31; 

kom fram í fræda sal incidit in adversam partem capitis S/ddii 

Sk. 188; und hrídblásnum heida sal sub cœlo ventis perflato G. 7; 

koma í Ódins sali Em. 2. 3; Eirikr brendi sali þeira Edr. 22. 
salt, n. — 1) sal, — 2) mare; salt et eystra mare Baltícum Hr. A. 2, 



saltr^ adj., scimB; » s^ltaD œgi Hr. S* 12; kasta s^Hiim kjalar stig 
salinimt tramiUm earinœ, ». e« maré^ repeUere Hátt. 76. 

salþak, m.^ Uetmn ierrai (BtLÍr = íerra\ i, e. cœhtm; til si^þaks 
tdí. 7. 

salvanid-brauti. m., oppreeéor ejue, qm domíum freqHeráat', arin- 
Sjn gigae femina; salvaniðr arÍB-SyBJar qui domum nymphœ 
monbaauB freqrmúai, i, e. gíffos; salyanid-brauti aria-Synjar oppressor 
gigantíe, t. e. Thúr Þdr. 18, ubi voa tmesi dimea eeU 

salT^rdr, m., custos atrU; salvordr gruDdar custos cœU, Deus G. 19. 

saly^rdudr, n^, cusios airii; salyprdodr Dwmis nidja qui sajeum 
custodit, i. e. nanus samóola Yt..2. 

sama (rad, samat), fK, oonoenire; dscore; oss samir kyedja G. 10; 
Jdr. 4. 6. , 

saman, adv., simul; uná; sýsa saman cólUgere, congregare Hky. 21; 
fara saman Vkl. 14; leggja saman randir Vkl. 20; Jdr. 22; lét 
lokit saman circumcinxit Kdr. 4; saman fundinn congregatus Jdr. 18; 
sitja saman Jdr. 40; fœra saman Mhk. 1; etja saman Mhk. 22; 
slyngva saman Mhk. 80. Cum einn conjungihtr saman Mhk. 5. 

samatigeypnandi, part. eompes., cava manu indudens; samangeypn- 
andi sina skepnn suam creaturam manu eomprehendois (de JJio) 
L. 28. 

samband, n., vincidum; fridar samband L. 40. 

samdœgrift, adv., eodem die; 6. 20. 

samna (ad), v., coHigere; reJL saipnask conferri; samnask til kpmk 
Hr. A. 6. 

samr, s^m, samt, adj. — 1) idem; á s^mu stundu eodem momento 
L. 9. — 2) idem; constans (?); samr of œyi per omnem vitam conr 
stans, et samr oddbragds árr Tryggya sunar prœUator per omnem 
vitam deditus JUio Trygavii Efdr. 22 (ubi alii construunt samr 
oddbragds =? bdlicosus; alii pro samr malunt sumr; ipse 1 196 
conjeci syá yas l. þá yas). — 3) adsuetus; c. gen. samir yáss lábori 
et a^peritati rerum adsueti Hátt. 72. — 4) promptus; pr^pensus; 
samr á sáttir ad reconciliatíonem inclinatus Jdr. ð4. 

san^ráda, adj., communi consMo; þeir Hamdir ok S^rli saroráða 
Rdr. 5. 

samtengja (gd), v., conjungere; menn ok englar sarotengdust L. 34. 

samtog, n., confUctus; at samtogi syerda in contactu ensium, inpugm 
Kkm. 28. 

aamyizka, f., eonsdentía; samyizkunnar bygd i. e. pectus,cor L. 84. 

sandmen, n., drculus Utoris, i. e. mare; sandmens býr territorium 
mari adjaeens Oldr. 8. 

sandr, m. — 1) arena; hulidr sandi 6. 25; ausa sandi of ebt 
Hr. S. 13. — 2) arena UtoraUs; ora maritíma; á sandi Rdr. 10; 
Hky. 12; Gldr. 8; G. 59; nærri Þrandheims sandi Sk. 54; pl. saBclar 
• campi (H^enosi L. il3. 



241 

saiina (ad), v., probare; verum aliquid ease dedarare; trúan bauá at 

sanna bædi senn mey ok módur, mann ok gud L. 34; váttar sanna 

þau mál G. 6. 
sannfreginn, part. compos,, vere coanitus; vere aucUtus; mord sikl- 

ings es sannfregit sunnan Efdr. 24. 
sannfródr, adj., certo pruderis; sannfródr herlundr R. 9. t 

sannheilagr, adj., vere saiietus; bædi sonr ok módir sannheilug 

L. 56. 
sannliga, adv., certo; Efdr. 19; L. 21. 
sannr, s^nn, satt, adj., verus; áannr h^fdinginn L. 28; L. 27. 63; 

fyr líkam sannan L. 69; Isl. 22; L. 42; eining spnn L. 1. 100; 

L. 86; saí^a spn^ Sk. 72. 199; of sanna s^k justa de causa Efdr. 12; 

L. 80. 83; med sanni'i prýdi L. 26. 32 cet. 68; satt ras, at . . . 

G. 14; G. 15. 22. 34; Isl. l2. 17; L. 43; mj^k ferri máli s^nnu 

Efdr. 22; spnn deili G. 41; L. 40; lót vé (vera) spnn ddubra vera 

esse sivit, i. e. frequentari jussit, restituit Vkl. 8. 
sannreynir, m., qui vere experitur, qui vere novit, i. e. amicu-^; 

sunr sannreynis Haralds /Uius amid Haraldi Sgdr. 1. 
sannspurt, n. part. compos., certo nuntio cognitum., G. 36. 
sannyrdi, n. pL, vere dicta; sannyrdum sverda verHoquio ensium, 

i. e. justo prœlio Hkdr. 3. 
sarka (ad), v., sauciare; sarka hold barkadra Efdr. 6. 
Satiri, n.?, Caiúeria, promontorium Scotiœ; um Satíri Hrfm. 9. 
Saudungs-sund, n. pr., fretum in Norvegia situm; i fomu Saud- 

ungssundi Vkv. 15. 
saumr, m., clavus (--nagli); saums segl naglfara vdum clavatum 

navis, i. e. clipeus; Rdr. 5. 
Saurbær, m. pr., nomen loci cujusdam; þar Saurbær heitir Sk. 16. 
saurgan, f,, contarninatio; spurcitia; af margfaidri synda saurgan 

L. 76; L. 21. 
Saxar, m. pl., Saxones; fyr Saxa nordan Edr. 25; kom S^xum á 

flótta Vkl. 20; hræ Saxa Ódr. 6; Edr. 13. 
sá, sú, þat (þad), pron. demonstr. — A) is; iUe; conjungitur a) cum 

substa/ntivo et 1) quidem ita ut pronomen antecedat, substantivum 

proxime sequatur; e. gr. sá áttkonr Yt. 42; sá konungr Hkm. 18; 

á þann veg L. 36; þann dag L. 37: til þess fundar Bgl. 9; sú 

dýrd G. 24; sú mannraun Mhk. 7; sú miskunn L. 23; fyr þá 

neyd Sk. 100; því rádi G. 70; því þingi Vkv. 11; Isl. 9; Isl. 18; 

Sk. 1; þaii dœmi Mhk. 3; þau fyrn Sk. 127; substantivo nonnum- 

quam articulus, quem dicunt, suffixus est, e. gr. sá kostnadrinn 

Sk. 105; sú tpnnin Sk. 162; cet. Sœpe tanien unum l. plura voca- 

bula inter pronornen et substantivum interc^unt, e. gr. sá . . . jarl 

Vkv. 13; sá . . . málmastrídir G. 38; G. 44; Kkm. 5. 15; Jdr. 21; 

þann . . . skattfœri Hlt. 3; þann . . . hoddabrjót G. 37; Jdr. 34; 

Hátt. 69; þeim . . . r^dli G. 43; þeim . . . syni Isl. 26; þess . . vísa 

31 



242 

G. 69; Bdr. 12; þeim . . . seggjum Bdr. 1; sú . . . fregnin Sk. 125; 
þat . . . víg Vkv. 11; þat . . . orá Bgl. 8; G. 35; Jdr. 5; því . . . 
skapi Jdr. 4. — 2) úa tU substavtivum antecedat, pronomen sequa- 
tur; e. gr, hrottinn sá Sk. 129; garprinn sá Sk. 132; med þolli 
þeim (ubi þeim lUeram principem tenel) Efdr. 5; á sú Kkm. 4: 
bœnin sú Sk. 104; skrœfan sú Sk. 130; í f^r þeiri Isl. 9; Ilr. S. 2; 
jarteigna þeira G. 34; aldrstrid þat Edr. 31; h^ggit þad Sk. 126; 
interdum unum l, plura vocabula intercedunt, v. c. gramr . . . sá 
G. 20; Isl. 8; þrymsvelli . . . þeim (ubi þeini acc^rdum habet) Isl. 14; 
mál . . . þau G. 6. — b) cum adj. et subst., e. gr. sá . . . bjartr . . . 
r^dull G. 2; Hkdr. 5; Jdr. 14; Isl. 19; þeir . . . b^dgjarnastir nidjar 
Jdr. 7. Tn tali structura adjectivum etiam dejinitam, quam vocard, 
formam habere potest, e. gr. um manninn þann inn kristna Sk. 180; 
þeim unga manni L. 41; stadnum. þeim hinum frída Sk. 30; af 
harkinu því hinu langa Sk. 63: sú hin Ijóta pín Sk. 164. Cwm 
adj., súbstantivo omisso, pron. sá nonnumguam conjungitur, v. c. 
sá . . . sókDefnaiidi Isl. 17; sá . . . snjallastr Jdr. 8; þróttar str^ngam 
þeim (quod literam principem habet) R. 33. — B) is, hdc. — Prono- 
)nen sá, sú, þat cum nulla alia voce conjunctum ad rem l. persqnam, 
de qua antea memoratnm est, signij/icandam usurpatur, e. gr. sá 
(o: logi) Jdr. 19; sá (o: Búi) Jdr. 36; Mhk. 9. 10; Isl. 24; Sk. 20. 
78. 145. 154, ubi m fere €«< — hann; sá (o: sidr) Sk. 181; þann 
(o: hann — Þorleif) Isl. 18; þeim (dat. sg.) R. 8; þeim (dat.pl.) 
Mhk. 7; sú (o: Finnan) Mhk. 11 cet.; þá (o: hirzlu) Sk. 14; í þeiri 
(ubi ÍQT audiendum est) Edr. 12; þær (o: tungur) L. 94; þeirra 
(o: synda) L. 80; þat (o: veidi) Edr. 23; Sk. 107. 197; þau (o: orá) 
Jdr. 41; L. 3; þau (o: skædin) Sk. 24. Sœpissime neutr. sg. þat, 
því, þess absolute usurpatur et ita quidem, ut non modo vim de- 
monstrativam teneat, sed etiam pro neutr. pron. 3:æ pers. sg. habe- 
atur; e. gr. nom. þat namsk Kdr. 3; þat 's drápulag S. S. 8; 
þat tér verpld hryggva Edr. 31; cfr Vkv. 13; G. 3.4. 24. 34. 36. 
57. 59; Kkra. 23, et pa^sim; þat c. gen., v. c. þat drauma Em. 1. — 
Vocem þat sequitur at . . ., v. c. þat vard loks, at . . . Sk. 150; 
Vkl. 5; Sk. 175; simtliter þat kyndisk, hvé . . . Hkm. 18. ^eutr. 
þat etiam subjecti vidbus fungitur, ubi vox prœdicativa est masc. 
l. fem. generis, v. c. þat var enn illi Ása-Þórr Sk. 46 (in ejusmodi 
structuris tamen masc. sá usurpari potest, e. gr. sá er mesti. kappi 
Sk. 78); þat er hun Sk. 87. 112; þat eru r^skvir bragnar (ubi eru 
accommodatum est ad vocern prœdicativam) Sk. 80. — Similiter usur- 
patur acc. sg. n. þat, v. c. konungs nidr gaf þat G. 34; fyr þat 
Sk. 88. 119; cfr G. 51. 62; Jdr. 20. 22. 44; Mhk. 2. 6! 25, et pas- 
sim; sequitur nonnumquam enuntiatio ab at inapicns, v. c. þat frá 
hverr, at . . . Yt. 43; Sk. 39; pro at sequitur er, v. c. svá fór þat, 
ér svaradi Eva L. 16. Dat. n. sg. því et gen. sg. þess eodem nu)do 
usurpantur, v. c. valda því Hlg. 17; Hfl. 13; bregda því Vkl. 6; 



243 

hrósa því, es . . . Hr. A. 8; Edr. 28; G. 12; Mhk. 3. 10; Hr! S. 7. 
20; Sk. 90. 121; af þrí G. 2. 32. 40; Sk. 119; frétta at því, 
bvern . . . Efdr. 17; at því Kdr. 8; G. 8; Jdr. 22; Isl. 5; Sk. 103. 
106; á því G. 41 ; á því, at . . . Sk. 27; í því in eo niomerdo Sk. 160; 
því idcirco Vkl. 5; Kkm. 14; Jdr. 32; L. 17. 92, cet,; dyljat medr 
þess G. 21; freista þess Edr. 32; Jdr. 25. 45; Mhk. 1. 28; Isl. 22; 
L. 97; Sfc. 178; til þess Mhk. 2; Isl. 2; Sk. 4. Formæ numeri 
pluralis þeir, þær, þau aœpe pro pronomine personali habendœ sunt, 
e. gr. nom, pl, m, þeir Hkv. ið: Vkv. 10; G. 12. 17; cet,; ac4;, pL m, 
þá Sk. 50. 55. 75. 89. 159; dat. pl m. þeim Hkv. 19; Jdr. 10; 
L. 74; Sk. 55. 66. 147; gen. pl. m. þeira Hkv. 19; Bgl. 17; Hr. A. 14; 
Edr. 22; Bdr. 8; Jdr. 38; Isl. 7; þeirra L.4.48; nom. 1. acc. f. pl. 
þœr Hkm. 2 (cfr tamen ann, ad h, l.); Sk. 3. 4. Seutr. þau usur' 
patur, ubi sermo est de personis genere diversis, v. c. þau (or Adamus 
et Evá) L. 13. 19; Mhk. 9; dat, iieutr. pl þeim Mhk. 9; L. 13. 14. 19. 
Ejusmodi formis numeri pluralis interdum apponuntur ipsa nomina 
propria, e. gr. þeir Harodir ok S^rli Rdr. 5; þeir Ása-Pórr ok 
Skídi Sk. 53; bardi í hel þá Baldr ok Nj^rd Sk. 179; eodem modo 
þau skatna vinr ok Skadi Hlt. 3; nonnumquam unum tantummodo 
nomen pronomini apponitur, v, c þau Evam fi. e. Adamum et 
Evam) L. 43. -— ; C) Pron, sá. sú, þat cum partictda rdaiiva es 
(apud recentiores etiam er l, ed l. sem) conjunctum vicibus prono- 
riidnis rdativi fungitur; e$t itaijue = is qui; qui. — Sœpe inter 
prommen et paiiicidam substa'ntivnm (í. adjectivum) aut nonnum- 
quam etiam plura vocabula intercedunt; e, gr, sá . . . (o: f^rnudr). 
es fengud Hr. A. 13; sá madr^ er . . . Mhk. 8; sá . . .,er Mhk. 28; 
Sk. 57; sá margr, er . . . L. 76; margur . . . sá . . . er Sk. 23; þann 
jarl, es . . . Vkv. 15; Mhk. 19; þann .'. . sem Sk. 135; þeim (dai, 
pl,) , , , sem . . . Sk. 19; hvert þat sinn, er . . . L. 81; þat spjót, 
sem . . . Sk. 143; þau . . . tída flaustr, es . . . Edr. 25. Sœpe par- 
ticula relativa pronomen proaime sequitur, v. r, sá es Kkm. 22; sá'r 
L. 6. 98; sá'd L. 9; sá, sem Sk. 21. 7«; þann, er Mhk. 26; þeira (dat. 
sg.) es Bgl. 2; deiin (propter concentum vocum pro þeim) es G. 41; 
þeim er Mhk. 14; þeim 's Mhk. 24; þess 's (gen, sg. m.) Vkl. 18; 
G. 43. 46. 56. 67; Isl. 4; [»eir, sera . . . Sk. 182; þeim, es (dat.pl. m.) 
Jdr. 18; þá 'r (^quam) L. 7. 64; þeirri 'r L. 24; þær es G. 64; 
þeim (dat. pl. f.) er L. 48; þat er L. 10. 13. 15. 18. 21. 23. 67. 
76. 83; þad, er Sk. 98; þess (gen. sg. n.) 's Mhk. 1; þess cr 
Mhk. 28. Uhi sá es enm ronjunctivo conjungitur, vertendum 
est — talis qui . . .; talis ut . . .: v, c. aldri var sá madr, er ek 
uæsta hræddumst (conj.) L. 41; eodem rruxlo aá . . . at Sk. 97; 
þanu nid, es . . . sé Snt. 16; stilli þann. es auni R. 32; L. 21. 64. — 
Part, rd. er interdum omittur; vid, s. v, er! — D) Neutr, þat pro 
ronjunctione (-- at) sumendnm est in heyrdak svá þat hugreyuandi 
Hœnis flaug Hlg. 12 (cfr annot (iislascmii in Njúla TT 203, not. IfíO), 



244 

sá (sera /. sara l. sáda, sáinn), v., severe; sádi hafglód aurum disae- 

vit, dúpersit R. 12. 
Sága, /. pr., dea ex genere Amium: dólga Sága dea pugnarum 

= HÖdr /. hildr ( ~ pugna); dagrád dólga Ságu occasio pugnœ 

faciendœ Vkl. 21. 
sál, /., anima; sál at bœta Edr. 12; Edr. 28; sáliu berist um L. 75; 

▼ertu nálæg minni sálu L. 86; fyr kristnum sálum L. 88. 
sár, m., hama; van grande; sár gólfh^lkvis hama cuhiculi dormi' 

torU, i. e. lectus; gprva gyrdan sá gólfhplkvis lectum circumdare 

Rdr. 5. 
sár. n., vidnus; sárs logrunnar Hrfm. 9; sár en idri Edr. 28; dreyrug 

sárin L 87; L. 7L 91; Sk. 201; ór sárum Kkm. 7; Bdr. 9; átján 

hundrud sára Sk. 144; Hlg. 20; Vkv. 2; Kkm. 21; Bdr. 11. 
sárgýmir, m., mare vulneris; i. e, cruor; Hkm. 7. 
sárjpkull, m., stiria vvlneris; sárj^kull geiina stiria vulneris m^aris, 

i. e. stiria cruoris l. cruentans — ensis, gladius (propter splendof^em, 

quem cum stiria gladius communem habet); þrymsvellir sárjpkuls 

geima prasRator Isl. 14. 
sárliga, adv., acerhe; crudditer; meida ehn sárliga G. 40. 
sárr, sár, sárt, adj. — 1) sauciiis; gramr mun sárr Efdr. 19; viá 

sáran fót Mhk. 16; frá sárum tyggja Efdr. 24; sárir sukku nidr 

Efdr. 10; Hkv. 10; tungan sár lingua sauciq Mhk. 12; L. 22; 

sveitin gprdist sár ok mód Sk. 15d. — 2) gravis, asper; urens; 

acerbus; i sáran dauda L. 52; fyr Máriu grát hinn sára L. Í>1; 

med sárum sullum L. 77; sárar naudir Sk. 191; med sárum syndum 

L. 19; sárra súta sverdi L. 56; sárast mein Mhk. 10. — Neutr. 

sárt pro adv., acerbe, crudeliter; leiká sárt vid ehn Isl. 20; svída 

sárt acerbe dolere L. 84. 
sás, sús, þaz (pro uk es, *sá es, þat es ita scriptnm per bragarmál, 

de qua re cfr T 172 § ö), pron. rel.; qui, quœ, quod; nom. m. sg. 

sás (is, qui l. quem l. cui I. cujus) Yt. 28. 49; Hlg. 7 ; Hkm. 14; 

Snt. 4. 15; Efdr, 12; Bgl. 4. 12; cet. cet.; sás rum conjitnctivo 

Vkl. 6. 10; acc. m. sg. þanns (eum, qui l. quem l: cui t. cujus) 

Hkv. 5; Hlt. 11; Snt. 19; Efdr. 27; Edr. 27; G. 7. 38. 45. 50; 

Mhk. 28; Isl. 23; Hr. S. 19; ctó. m. sg. þeims (ei, qui etc.) Hlt. 15; 

Hdr. 6; Vkv. 4; Bgl 1. 12; R. 2; G. 23; nom. pl m. þeirs Bj. 2; 

Hkv.21; Vkv.2; Kdr. 7; G 59; Mhk. 19; acc. m. pl. þás 181.2.4; 

dat. m. pl. þeinis Hkv. 20; G. 61; nom. f. sg. sús Hfl. 4; G. 6; 

acc. f sg. þás Hlg. 1. 9; Vkl. 3; gen. f. sg. þeirars G. 2; acc. f.pl. 

þærs R. 25; nom. l. acc. sg. n. þaz Snt. 12; Bgl. 13. 14; Hr. A. 6. 14; 

cet. cet.; dat. sg. n. þvís Hkv. 3; nom. l. oa^c. n. pl. þaus Bgl. 5. 7; 

G. 51. 57; dat. pl. n. þeims Hkv. 1. 
sátt, /., reconeUiatio: paœ; roncordia; sáttar g<írd pactio de recon- 

ciliatione Mhk. 10; sœpissime in pL, e. gr. samr á sáttir Jdr. 24; 

halda sáttu|n Snt. 17; sátta toÍ fœderum vioíatio Edr. 15. 



245 

sáttr, adj., concors; reconcíliatus; sitja eáttir saman Jdr. 40; þú 
g^rir þá sátta Sk. 50. 89. 

sedja (sadda), v,, saturare; bragnar s^ddu snóka dýnflóka Hrfm. 9; 
reflsœ, ylgr saddisk Isl. 11; úlfar spddask R. B. 

sedr, adv, (— senn); aubito, repente; Hlg. 15. 

sefa (ad), v,, tranqutUare, placare; til seinn at sefask *'. e, ad recon- 
cifiationem tardior Mhk. 14. 

sefgríntnir, m. hdrcua junceti, i, e, lupus; sefgrímnis mágar ajjines 
lupi (o: Fenreri)^ i, e. gigantes; Þdr. 4. 

sefi, m,, ammua; geta sér slikan sefa simtlem indolem animi sibi 
cornparare Hkni. 19. 

seggjandi, part. prœs, verhi *seggja dicere, prœcipere; seggjandi 
gui prœcipit, prœceptor; dux; at móti seggjpndum sagua ohviam 
ducibus agminum (de diis) Hlg. 2. 

seggr, m,, vir; vir ensiger; nom, sg, seggr Efdr. 24; Bgl. 14; G. 24. 
67; Isl. 12; L. 92; seggrinn Sk. 41. 98. 146; acc. sg. segginn Sk. 45; 
dat. sg. seggnum Sk. 20; gen, sg, seggs 6. 59; nom. pl. seggir 
Hkv. 11; Efdr. 19; Kkm. 1,3; Mhk. 20; Hátt. 72; L. 58; Sk. 21. 39; 
acc. pl. seggi Gldr. 5. 7; Bdr. 7; Isl. 15; Sk. 19. 28; dat. pl, 
seggjuni Edr. 7; G. 23; Bdr. 1; L. 70; Sk. 30. 187; gen. pl. seggja 
Efdr. 7; Edr. 19^ Bdr. 4; Jdr. 9. 

seci, m., offa; laust sega (dat.) ojjam (ferri candentis) conjecit 
Pdr. 15. 

segja (sagda), v. — 1) dicere; eloqui, enuntiare; ek segi rétt, at . . . 
L. 59; segik eigi, at . . . Jdr. 11; ^ngill segir, at . . . L. 30; Sk. 115. 
118; (diabolus) segir, at "Eva! svara ... L. 16; hildingr segi mér. 
ef . . . S. S. 3; segi hverr Máríu henuar vess L. 99; Eysteinn! 
segid, livé brag leystak G. 71; seg þat Márju meyju L. 24; þeir 
89gdu at ódæmin kæmi L. 61: þótt þjód annat segdi Snt. 12; 
dvílíkt sem andinn segdi ordin slík af tungu L. 39. — 2) narrare; 
segja frá ehu Hkv. 1; segja Odni, at . . . Hkm. 13; segja fremr 
plura narrare Hfl. 7; frægr sidr 's at segja til slíks Efdr. 3; 
segja hilmis hegju R. 23; G. 64; Jdr. 34; segja mér fréttir Sk. 93; 
segik frá Haraldi Hkv. 1; pldum segik, hvé . . . Hr. S. 3; seggr 
segir frá sárum tyggja Efdr. 24; dylja þess 's einnhverr segir 
Mhk. 1; segir frá, hvat narrat quid . . . Sk. 195; seggir segja 
hvárttveggja Efdr. 19; seg af berserkjum Hkv. 20; sagdi þat, 
at . . . Efdr. 22; ýtar spgdu c. ace. et in/'. Jdr. 21; G. 49; hefk 
fregit, at konungr segdi sínn draum G. l6; G. 12; landvprdr vas 
sagdr mér lýdum flrdr ok ládi Efdr. 20; Mhk. 21; men hafa sagt, 
at . . . G. 35; Sk. 39; sagt vas, at . . . Jdr. 16. 17; sagt er frá 
hvó . . . Mhk. 25; happsdádir ()láfs hpfum sagdar j^fra kyni G. 70. 
— Reflea. drengrinn segist ( - segir sik) hafa sótt heim seggi 
Sk. 19. — 3) pronuntiare; promnfgare; jafnan segir enn ríkri rá<t 
Mhk. 23; S9gdu upp l^g Efdr. 8.' 



24« 

86 gl. n,, vdum navis; snara segl við húna Jdr. 33; und búnu segli 
Hr; S. 15; Hr. S. U; blá segl Kdr. 7; hlada seglura Hr. S. 6. ~ 
Saoms segl vdum elavis distinctum, t. e, clipeus; gen. segls Rdr. 5. 
— Hlakkar segl cUpeus; ór Hlakkar seglum e cUpeis Vkl. 2. 

seiðr, m. — 1) incantatio magica. — 2) cantua; strepitus; l^gdis 
seidr puana; eljunfródr l^gdis seids ^ Gldr. 8. 

seil /., funis; lorum; skauni^ seil lorum cinguli Pdr. 9; grundar 
seil lorum terrœ fleauosum, i, e. serpens; gen. seilar Isl. 2. 

seimfarri, m., ignis (farri, m., ignis) ptignœ (seimr ^ sonitus, 
o: armorum, i. e. pugna), i. e. gladius seimfarra snerra impetus 
gladiorum crepantium, i. e. pugna, et snarr seimfarra snerru pitg' 
nax, heUicoaua; Isl. 27. 

seimr, m. — 1) aurum (auia ductHe est); Odinn gefr þér aud ok 
seim Sk. 50; séims skerair vir liberalis Ódr. 8; seima sneidir id. 
Hátt. 71; seima stiklir id. Hr. S. 4; seima lundr, vidr, þollr id. 
Hr. S. 2; Sk. 92. U5. 199; seima Gudr i. e. femina Jdr. 6. — 
2) soni finalis productio; sonitus continuus; ideoque i prva seim 
in sonitu ^agittarum, t. e. in pugna Sk. 147. 

seimþiggjandi, part. campos., qui aurum accipit, i, e. vir; G. 48. 

sein, f, tarditas; impedimentum; mora; aldri láta sein at nmnni 
i. e. linguce moderari non posse Mhk. 24. 

seinn, adj., serus; tardus; eyvit týr þótt skyndi seinu Mhk. 12; til 
seinn at seí'ask Mhk. 14; seinir af |>ví minni i. e. tenaces hnjm 
memoriœ Bgl. 4. — Seutr. seint pro adv., sero; Sk. 44. 

selja (selda), v., vendere; tradere; nidja steypir selr bródur hr«r 
vid baugum Snt. 15; selr út f^durleifd ehm tradit res paternas 
alicui Bgl. 14; (Júdas) seldi mildau gud sveitum L. 48; velr at selja 
fornyrdin í k^ædi archaismos in carmine promendos digit L. 98. 

Seljupollar, m. pl. pr., locus quidam in ora FrancogaUiœ (?) situs; 
í Seljupollum Vkv. I3. 

sem, conj. comparativa et part. relativa. — A) (^onj. comparativa 
et vi quidem modali: 1) ut; dcut; quemadmodum. Enutdiationem 
primariam aexuratius definit enuntiatio secundmia a particula sein 
incipiens et verhum in indic. hahens. Sonnumqxuim part. seni voci 
antecedenti svá respond^i, v. c. svá fór þat, sem íjandinn hugdi 
L. 16; sœpissime tamen svá omittitur, e. gr. Áláfr lét sverítþing háit 
verda, sem ferk máli Vkv. 7; varla sýnisk alt, sem er Mhk. 17: 
Vkv. 10; G. 65; L. 8. 13. 17; Sk. 10.^— 2) prout; h^fum unnit 
mærd, sem kunnum (i. e. pro virtbus) G. 71; svá k^Uum vér rád 
sem gefask (i. e. pro eventu) Mhk. 14. — 3) sem sequente von- 
ju7ictivo — ut si; tamtjuam si; svá vd ante<'£dente vel oniifiso, e. gr. 
svá lét, sem letti Rdr. 9; þykki mér, sem . . . nálgist L. 39: og 
dvílíkt (o: var) sem andinn segdi L. 39. Sic modiés fonjunctivits 
semper Hsurpatur in juiis romparationtínis et similitudinwus et in 
ejusmodi enuníiatvf, uln de lis, quœ tantutnmodo cogitata sunt, nertno 



247 

est; e, gr, svá beit . . . sem brygdi Hkm. 5; brautin var svó breiá, 
sem borgarstræti vœri Sk. ^h\ sem vísi kœmi Em. 1; Em. 2; 
sem r^áull renni eda vitar brenni Hr. A. 8; vas sem . . . gingi 
G. 55; vasat sem konur bœri vín Kkm. 18; Kkm. 20; Mhk. 1. 11; 
Hr. S. 15. 18; L. 80. 92; Sk. 109. 132. 133. 184. RarÍ89Íme in 
ejusmodi structuris inclicativus usurpatur, e. gr. sera |)á 'r geislinn 
brár í gegnuni skygnast glerit L. 33. Pro conjunctivo etiam in- 
iinitivus cum sem construi potest, e, gr. vasat sem leggja brúdi í 
bing Kkm. 13; vasat sem kyssa unga ekkju Kkm, 20. — 4) id; 
tamquam; verbum enuntiationis comparativœ, a particula sem inci- 
pierdis, omittitur, qua quidem re enuntiatio primaria et secundaria in 
unam confunduntur; e. gr. hann spktist sem blývarda (o:' s^kkvist) 
Lt. 9; þat var sem kveisuflug (o: er) Mhk. 4; Gabri^l leid sem geisli 
sólar (o: lídr) L. 27; glóa sem guU (o: glóar) Sk. 68; Bj. 6; Hlt. 16; 
Hfl. 21; Snt. 4; Mhk. 5; L. 16. 25; Sk. 8. 14. — 5) sem c. superl 
-— quam c, superl., apud Latinos, qui usus etiam ex hrachylogia 
quadam ortus est, e. gr. tem med líknar vendi tendrat brjóst sem 
optast (o: þú mátt) L. 81; sem vœnst G. 60; sem skjótast L. 47. — 
B) rn fere copulativa = cum; et; non minus — quam; sueth. fá Xoái 
fom; e. gr. lát auman svá sem sælan njóta laga in str. 1 140; hendr 
sem fœtr Rdr. 4; á Háleygi sem á Hólmrygi Hkm. 3; nú sem ádan 
Vkl. 9; hér sem hvar Hfl. 14; fótar ok tungu sem augna G. 61; 
hvers sem annars omnium et singulorum L. 71; R. 11; Jdr. 3; 
L. 10. 93. 94. — B) Particula relativa; e. gr. leyfdi alt, sem kon- 
ungr krafdi Edr. 14; mál, sem innik G. 7; alt, sem æstir G. 18. 21. 
cet.; dísir, sem Odinn hefr mér sendar Kkm. 29; á s^mu stundu, 
sem . . . L. 9; sá sem . . . Sk. 21. 78; cfr. L. 26; Sk. 6. 48. 110. 
135. 140. 143. 177. 182. 200; þar sem ubi L. 9; prœpositiones post- 
ponuntur particulœ sem, e. gr. sem . . . í _— m quo, ubi Sk. 69. 
semja (samda), v., componere, constituere; semk mærá^ carmen condo 

Hátt. 68. 
sendá (nd), v. — 1) mittere; send mér sanna gipt L. 80; stýrir 
sendi dóttur ehm Hr.S.2; Hkm. 1; Hr.S. 18; Hrfm. 17; L. 11.68; 
Sk. 46; disir, sem Odinn hefr mér sendar Kkm. 29; sjóli hefr 
sent þér rit Sk. 49. — jRefl, sendast fram provenire; e, gr. 9II 
lýdu kind sendist fram af Adáms lendum L. 19; sú miskunn sendist 
fram af guddóms hendi L. 23. 
sendibodi, * m., nuntius; L. 27. 

sendir, m,, missor; of allan aldr flotna sendis Bgl. 16. 
senn, adv., simul; und; 9II senn Vkl. 8; R. 4; allir sénn L. 50; 
Sk. 28; bædi senn mey ok módur L. 34; cfr Kdr. 1; R. 30; 
L. 1. 100; cum numeral., e. gr. tvær íþróttir senn R. 25; R. 16. — 
Cfr sedr! 
senna, /., serrno; jurgium; at vápna sennu i. e, in pugna Efdr. 2; 
at slídrloga sennu id, Kkm. 12; at odda sennu id. Kkm. 17. 



24ð 

Serkir, w. pL, Saraceni; út meá SerkjUm peregre apud Saracenas 
Hr. S. 21. 

serkr, m., induaium; subucxda; bera h^svan serk hrisgrimnis Hlt. 8; 
él eggja kom á Hamdis serki proceUa tdarum infusa est indu9us 
Hamderi, i. e. loricis Bdr. 4; (á) serkjuin hringofnum Hkv. 19. 

s.ess, m,, sedile; transtrum; yögvi helt j^fra sess rex sedem regiatn 
tenuit £dr. 2; L. 7; í sess hjá mér Sk. 92; slógusk und sessa Hkv. 10. 

ses8Í,,m., consessar; sodalis; amdcus; þjódar sessi amicus popuU, 
i. e. rex; gen. sessa Efdr. 2. 

set, n., cubiculum; of set Rdr. 4. 

setja (setta), v. — 1) ponere; coUocare; hann setr svinit fyr sik 
Sk. 40; (haun) setr upp trúss raedal herda Sk. 42; Odinn setr 
hann ei hjá sér Sk. 86; setr í skrá eht títeris aliquid mandat 
Sk. 195; verk, er í einn stad settik opus, quod composui L. 96; 
setti hpfudkirkjur temph. cathedralia œdificavit Edr. 25; settu 
skeidr af hlunnunl naves deduxerunb Hr. S. 3; settu fyr (prœten- 
derunt) hóf skotnadra Þdr. 6; flœrdum settr fraudxbus tfnbutus 
L. 17; settr yzt vid gátt Sk. 85; lót erkistól settan Edr. 27; 
á settum tíma stato tempore L. 28. — 2) comprimere; setja etjuiund 
J9fra furorem regum comprimere Vkl. 1. — 8) adstringere; impers. 
c. acc. obj., e. gr. setr kvarda adstringitur limbus bra/^arum (sequente 
at G. dat. pers.) Sk. 41. — Rejlex. setjask considere; hann sezt 
nidr consutít Sk. 145; Sk. 77; ^rn settisk Hlg. 2; eodern modo vi 
translata kostnadrinn sezt at mér. sumptus ad me pervemt, i. e. 
mxhi est sumptui Sk. 105. 

setr, n., sedes, domicíUum; setr heilags sidar sólar (cfr 1 146) habi' 
tacidum Christi, i. e. cœlum G. 3; ríkri sk^tum Gandvíkr, Idja setrs 
Þdr. 2; Þdr. 8; randa reyrar setr sed^es gladii, t. e. scutum, et rýrír 
randa reyrar setrs bellator Hr. A. 15; hirdir orraa setra (i. e. auri) 
Sk. 86. 

setrverjandi, part. compos., defensor fundi aviti; pl. setrverjendr 
Tt. 6. 

sex, num. card., sex; R. 18; Edr. 30; G. 54; Kkm. 11; L. 10. 36. 68. 

sextán, num. card., sedecim; Vkl. 24; Isi. 20. 

sextigir /. sextigi num. card., seaaginta; nú er ek sextigi vetra 
Sk. 94. 

seydir, m., ignis; bera mat á seydi Hlg. 2. 

sér, vide sik! 

sérhverr; pron., pro se quisque; Snt. 17. 

sétti, num. ord., sextus; enn sétti Eni. 8; en sétta atsókn Vkv. 6. 

sidforn, adj., veteri réligioni deditus; sidfornir pagani Jdr. 7. 

sidr, m. — 1) mos, consuetudo; frægr sidr 's til slíks at segja 
Efdr, 3; sýndr er honuni sidrinn vórr Sk. 181. — 2) probitas; bom 
mores; siduuum spilla L. 9; fátt er þat, er siduna váttar L. 76. — 
3) rdigio; sól heilags sidar sol sanctœ réligioms, i. e. Christus 6.3. 



249 

siduna, adj, indeeLj qui consuetudifie ddectatur; sverds siduna qui 

gladH ratione agendi gaudet; prœliator; nom, pL siduna f^dr. ll. 
siavandr, adj,, honestus, probus; sidvandr herlundr R. 9. 
Sif, /. pr,, Sifa dea, conjux Thoris; Siflar svardfestar corna Sifœ, 

i. e. aurum (cfr SnE, AM T 340) Bj. 4. 
Sigarr, m. pr., rex quidam, qui Uagbardum suspendio necavit; 

idioque jór Sigars rrr ^aííWwm Hlt. 6. 
sigdeilir, m., qui pugnam dscermt; beUator; sól skein of snotran 

sigdeili Hrfm. 3. 
Sighvatr, m. pr., poéta Islandus, in cohortem prœtoriain Olavi 

Saneti receptus; Bgl. 9; G. 12; gen. Sighvats Bgl. 17. 
sigla? fy arbor navis; malus; sigíur saums segls naglfara mali cli- 

peaii, i. e. prœliatores Rdr. 5. 
sigla (Id), V., navigare; sigldum vér sex dœgj* Kkm. II. 
Sigmundr, m. pr., filius Volsungi et pater Sigurdi Fafnericidœ; 

Em. 4. ' 

signa (ad), v. ~ 1) consecrare; benedicere; bad gud signa hans líf 

Sk. 33; signi gud ykkr báda Sk. 118; signat Ijós lux fausta, beata 

L. 63. — 2) cruce se signare; hann signdi sik Sk. 44. 
Signý, /. pr., filia Sigaris regis; Signýjar verr maritus Signyœ, 

i, s. Éagbardus, qui suspendio necatus est; Yt. 17. 
sigr, m., victoria; sigr grams ens digra vas þér skaptr Hr. A. 13; 

hljóta sigT Gldr. 7; ^dr. 18; G. 30; hverr vann sigrínn? L. 62; 

ráda sigri Gldr. 5; R. 3; þú tókt vid sigri meira majoté victoriá 

potitus es Hr. A. 14; Em. 6; R. 17: Edr. 23; G. 31; Jdr. 8; 

L. 26. 32 cet. 67; sigrs valdari Edr. 8; Kkm. 15. 
sigra (ad), v., superare; sigrandi páfugls prýdi splendorem pavonis 

supera/ns L. 27. 
sigrflaust, n., navis victrix; dat. pl. sigrflaustum Hrfm. 1. 
sigrgjarn, adj., vietoriœ cupidus; R. 31. 
sigrhafandi, part. cotnpos., victoriam obtinens; victor; pL sigrhaf- 

endr Yt. 48. 
sigrh^fundr, m., auctor victoriœ, i. e. Oden; Snt. 21. 
sigrmagnadr, m., victoriam augens; sigrmagnadr bragna victoriam 

viris concHians Hrfm. 12. 
sigrmætr, adj., victoriá clarus; enn sigrmæti Hrfm. 17. 
sigrþollr, m., arbor pugnœ; prœliaior, vir; stillir barg sigrþoU 

R. 28. 
sigrunnr, m., frutex pugnœ, i. e. prœlicáor; und sigrunni svinnum 

Vkl. 17; Hdr, 7. 
Sigtryggr, m. pr., resc JJublinensis, cui cognomen erat Silkiskegg; 

S. S. 1. 
Sigurdr, m. pr. — 1) heros in fabulis incUtus, cognomine Fáfhis- 

bani; in Skída-ríma ctppdlatus Sigurdr sveinn; Sk. 85. 180. 182. 
185. 186. — 2) rea: Jjafiiœ, cognomine Hringr, pater Ragnaris 

32 



250 

loitbrókar; nom. Sigurdr Sk. 154; Sigurdur Sk, 80; gen, Sigurdar 

Rdr. 2; Sk. 155. — 3) dynasía Hladensié; acc, Sigurá Hlt. 11 ; 

dat. Sigurdi Sgdr. 2. — 4) rea Norvegcyrum, flius Haraldi GiUii; 

G. 8. — 5) rex Norvegarum, cognamine Jórsnlafari, filius reais 

Magni NudipedÍB; Sigurdr enn ellri G. 69. — 6) Vesetii fihus, 

frater Buii; dat. Sigurdi Jdr. 9. 
Sigvaldi, m. pr., jUius Strutharaldi, dynasta Jotnensis; Jdr. 9. 24. 

33; acc. et dat. Sigyalda Jdr. 12. 13. 
Sigyn, /. pr., uxor Ix>kii; gen. Sigynjar Hlg. 7. 
sik, sér, sín, acc., dat., gen. pronominis refiexim. — Acc. sik, e. gr. 

|)ryngva jprdu und sik Gldr. 6; fylkir framdi sik Edr. 20; hefr sik 

yxi easit Sk. 103: Hr. A. 14; G. 20. 62; Mhk. 3. 10. 27; 181.25; 

L. 20; Sk. 39. 40. 44; prœpos. postposita kvedit sik á Sk. 3. — 

Bat. fiér; Yt. 25; Hlg. 4; Hkm, 19; S. S. 3; Edr. 8. 26; eitt vas 

sér þaz res singidaris erat, quod . . . Edr. 29; G. 20. 48. 66; Jdr. 11. 

13.27; Mhk. 12. 15. 18.25.27; Isl. 7; L. 6. 7. 8. 18. 21. 31. 55; 

Sk. 10. 13. 23. 42. 78. 86. 92, 127. 129. 137. 194; cum vocibus par- 

tem quandam corporis signi^cantibus dativus sér canstruittér, e. gr. 

af fingrum sér e digitis suis Bdr. 10; í hpnd sér Bdr. 11; eodem 

rnodo á belti sér Sk. 39. — Gen. sin, e. gr. snúa til sin Mhk. 28; 

rída til sín Sk. 47; hafa tii sín Sk.48; kallar til sín Sk. 102. 
siklingr, in., rex; siklingr ytti flota Hr. A. 6; G. 14. 63; Kkm. 5; 

of vida sikling Yt. 1; Yt. 33; ór siklings hendi Hkm. 5; Efdr. 24; 

Edr. 31; G. 67. . 
silfr, n., argentum; gorva ródu skreytta silfri ok golli G. 34; L. 48. 
silfrvafidr, part. compos., argento revinctus; (á) sverdum silfr- 

v^fdum Hkv. 19. 
HÍlki, n., homhycinum; brúna grundar silkis sími i. e. frontale sericum 

Vkl. 7. 
silkihrund, /., dea (hrund — Bdlona) sericata, i. e. femina; hjá 

katum silkihrundum Sk. 3. 
Silkiskegg, n. pr., 'barha bomiydna': cognomen Sigtryggii, regis 

Bublinensis; S. S. in tit. 
silkitreyja, /., subucula serica; gen. silkitreyju Sk. 186. 
Silund, n. pr., Selandia, insula Daniœ; til slétts Silunds Kdr. 3. 
Sinfjptli, m. pr., filius Siamundi regis; Em. 4. 
Singastein, m. pr., scopmus quidam, uln Jjokius et HeimdaUim de 

torque Brísingamen certarunt; at Singasteini Hdr. 2. 
sinn, sitt apud recentiores pro sínn, sítt q. v.! 
sinn /. sinni, n., tempus; momentum temporis; annat sinn iterum 

R. 18; í sinn et fimta quinta vice R. 31; efsta sinn postremum; 

tdtima vice R. 15; hvert sinn L. 81; eitthvert sinni L. 53; hverju 

sinni quavis vice R. 3; at sinni eo tempore, ea vice Kkm.8; L. 6ð; 

Sk. 165; fyrsta sinni Vkv. 1; ^dru sinni Yt. 24; Vkl. 11: í ^dru 

sinni. L. 70; þridja öinni R. 21; fjórda sinni Vkv. 4; sjaunda sinni 



.J 



251 

Vkr. 7; tólfta sinni Vkv. 12; mprgu sinni sœpissimé R. 14; firam 
tegum sinna quinquagies Kkm. 28; sex at siunum sexies L. 36; tíu 
sinnum decies L. 67. 
sinna (nt), v,, ire, prqfidsd: sinna med úlfs aigífris lifra cum Hda 

prqficiaci, i, e. mori Rdr. 9; vard út at sinna Hr. 8. 12. 
sinni, m,, socius; com^; Adils of sinnar Bj. 1. 
sinni, n. — lyiter; comitatus; med ýta sinni cum coinitatu mrorum, 
u e. cum comítibus Þdr. 9; vas á sinnum i, e, comitabatur Hkv. 8. — 
2) auxUium; studium; þjóda sinni erumka þekkt studium hominum 
erga me injucundum est Snt. 17. 
sinnjor, m,, dominus (cfr gaU. seigneur); siunjor Nóregs rea Nor^ 
vegiœ; cfr str, in I láO alL 

sitja (sat, setinn), v,, sedere; iuni at sitja sub tecto otiosum sedere 
Hkv. 6; sitja at Jómi sedem in arce Jómsborg habere Jdr. 6; sitja 
sáttir samau concordes considére Jdr. 40; sitja í írid Sk. 28; 
Pórr sitr i reidu Sgdr. 3; konungr sitr á stóli G. 5; Sk. 71. 73. 
78. 79. 80; vel hefr hinn er sitr of sitt bene gerit is, qtti in suas 
res intentus est Mhk. 22; kempur sitja Sk. 70; sat á horni bjarga 
Hkv. 2; sat at Jórvík Eboraci sedem habuit Kdr. 11; L. 27; eigi 
sátud í kyrduiii haud quietus mansisti Hr. S. 5; sátu d^glingar 
Hkm. 9; mér virdist, sem Adám sæti niiklu hœrra L. 43. 

sía, /., sdntilbda e ferro candefacto emissa; síu lyptisylgr Pdr. 16. 

síd, adv, — 1) sero; síd aptans pervesperi Bgl. 15; Isl. 17. — 
2) tandem; Hrfm. 17. — Compar, sídar serius, post, posterius; 
muni sídar 6. 23; fáni vikum sídar paims post hebdomadibus 
G. 37; fimm mánudum ok fjórum sídar L. 83; fyrr né sidar neque 
antehac neque postea L, 34 — Vocabulum síd reapse est subst. 
fem. generis; plur, sídir exstat tantummodo in locutione of sídir 
=ztandem; Edr. 21. 

sída, /. — 1) latus corporis humam; af Adáms sídu L. 13; Sk. 42; 
at bádum sidum L. 40. — 2) litus; ora maritima; Bálagards sída 
Vkv. 3; fyr Kinnlima sídu Vkv. 5; Edr. 24; Hr. S. 11. 

sídan, adv,,postea, deinde; Yt. 48; Hlg. 6. 9. 12; Vkl. 6. 15; Þdr. 11 ; 
Vkv. 1. 10; Bgl. 4; Hr. A.3. 6. 14; R. 4. 5. 6. 7. 9. 23. 27. 30; Edr. 5. 
11. 31; G. 16. 17. 20. 26. 36. 38. 41. 44. 50; Kkm. 5. 21; Jdr. 7. 
10.13.21.37; Hr. S. 4. 6. 7. 11. 19; L. 6. 8. 11. 12. 13. 19. 63. 
67. 82; Sk. 40. 45. 67. 146. 

BÍdans (r^— sídan es), conj., postquam; Snt. 10. • 

sídr. sízt, adv. compar, et superl,, minus, minime, — Comp, hóti 
sídr aliquanto minus Mhk. 1; at sídr eo minus Mhk. 16. — Superl, 
sízt nUnime Mhk. 13; Sk. 120. 

sídr, adj., grandis; demissus: ristir mikla lengju ok sídu Sk. 27; 
sídar brynjur loricee demissœ Isl. 10; miklar hendr ok sídar Sk. 8. 

Sídu-Hallr, m. pr., mr Tslandus; Isl. 22. — Cfr Hallr! 

BÍdusár, n„ vúlnus lateris; af sídusári Krísts L. 5, 



252 

8Íga (sé /. seig, sigiim), v., labi, aensim cadere; lét sígask ofan se 
demisit Hlg. 4. 

síini, 7n,, funiculus; silkis simi brúna grMnáar frontale sericum; geymir 
silkis síma brúna grundar custos vittœ honú>ycinœ, i. e, mr princeps 
Vkl. 7. 

sínn (/. apud recentiores sinn), sín, sítt /. sitt; pron. poss; suus. 
— Acc, sg, rnasc, sínn Yt. G; Hlg. 16; Hlt. 9; G. 15. 31.48; sídd 
L. 9. 52. 67. 68; Sk. 162; dat. sg. m. sínum Rdr. 8; Yt. 8; G. 28. 30; 
Jdr. 17. :«; L. 7; Sk. 126. 135; gen, sg. m. sins Vkl. 3; O. S. 1; 
Isl. 5. 7. 17; acc. pl. m. sína G. 63; Jdr. 38; gen. pl. m. sínna 
Jdr. 10; acc. sg, f. sína Bj. 3; Hkv. 15; Bgl. 14: Jdr. 24; Hr. S. 2 
L. 28. 52. 84; Sk. 22. 104. 114; dat. sg. f. sinni L. 99; Sk. 125 
171; gen, sg. f, sinnar L. 42. 74; Sk. 12; arc. pl. /. sínar G. 23 
L. 70; nom. l, acc. sg. n. sítt Vkv. 2; Kkm. 22; sitt Mhk. 10. 22 
L. 56; Sk. 165. 198; dat. sg. n. sínu Yt. 40; Jdr. 25; Hr. S. 7.17 
L.6; nom. et acc. pl. n. sín G. 14. 19; L. 5L 57 cet.; L. 64; Sk. 109 
dat, pl. m., f. et n. sínum L. 4. 9. 47; Sk. 18. 12. — J^/eutrum 
sítt pro pron. pers. sik usurpatur Kkm. 27, ubi láta sitt kyrt 
vesa ~ láta sik kyrra vesa fcfr ea, quœ ad Hávamál 130 (in ed. 
Buggii str. 129) in Ubro, qui Om Ordfogningeu .i den áldre Eddan 
(Lundœ 1865) inscribitur, annotavij. — Apud recentiores prono- 
men sinn substantivo postpositum, terminatione nonnumjquam caret, 
e, gr. úr gardi sin (pro sínum Sk. 14; i skreppu sín (pro sína) 
Sk. 164; af skædum sin (pro sínum) Sk. 38. 

siz l. sízt (~ síd es), conj., postquam; c. ind. Hkv. 4; Hkm. 21; 
Snt. 19; G. 3, ubi tamen pro siz potius legendum est sidar, ds qua 
re cfr 1 146. 

sjaldan, adv., raro; Bgl. 16; Mhk. 22. 25; Isl. 26. 

sjaldgœtr, adj., insolens; novus; sja urdr þótti sjaldgœtust Yt. 40. 

sjaldstundum. adv., raro; R. 35. 

sjau, num. card., septem; Vkl. 7. 14; Sk. 41. 

sjaufaldr, adj., septemplex; gen. sg, m. sjaufalds L. 27. 80. 

sjaundi, num. ora., septimus; sjaunda sinni Vkv. 7. 

sjá, pron. dem. m. et f. nom. sg. ( ..: þessi); hic, hcec; iUe, iUa. — 
Masc. sjá halr Hlt. 8; sjá fundr G. 32; sjá madr L. 12; fem. sjá 
urdr Yt. 40; geipun sjá Mhk. 1; njá •atfrétt Mhk. 29. 

sjá (sá, sénn), v. — 1) videre; conspicere; sjá hjálm slituadan Kkm. 13; 
sjá, hversu Kkm,21; Mhk. 5; L.37; Sk. 37; þat fall sék Rdr.7; 
sék far á hlýri Hlg. 1: þi: sór h^lda tólf Sk. 83; enn of sér, 
es . . . Hlg. 14; sér á gerítura þeira, at . . . Hkv. 19; Em. 6; Fdr. 7; 
Hátt. 77; sák verdung falla Bgl. 1 ; Kkm. 8. 14. 17. 18. 20; Viárir 
sá, hvar , . . Hfl. 3; Ullr sá stod Vkl. 13; Vkl. 21; Efdr. 18; 
Edr. 10; Hrfm. 2; (hon) sá dróttin hanganda L. 56; Sk. 82. 91. 
175. 180; þann hoddabrjót sám vér G. 37; sá vé rída viderunt 
mxUla Hrcumferri Bdr. 9; sáu bródur fara Hkm. 2 (ex emencL); 



258 

þeir sáu stóran hólk Sk. 192; dpglingr yas sénn skrýddr R. 31; 
eldr vas sénn Hr. S. 14. — 2) intdliffere; animadvertere; aentire; 
sjá glym járna Jdr. 7; sók, at engi . . . fái L. 26; L. 64; hann 
sér, at . . . L. 47; sjám vér hans of hugi Flkm. 15; (dit, i. e. þit) 
sjáid mik 9IIU varda, at . . . L. 96; raun þess vas sén Isl. 22, — 
Cum prœpp,, v, c. sjá á ehn aUguem visere Hkm. 13; sjá vid ehu 
ab al%qua re cavere, e. gr, sjá vid sn^rum Mhk. 22; ei^i of sér 
vid ^llum rokum Mhk. 19: fæstir sjá vid prettum L. 43. 

sjálfbodinn, part. compos,, qui ultro venit et benevole acdpitur; certus 
conviva; sjálf bodinn skaltu í sess hjá mór Sk. 92 ; c, dat, hann lét 
sjálfbodit'Skída Sk. 30. 

sjálflopta, adj. indecl., uUro allevatus; Vár, 9. 

sjál fr , adj. pron., ipse; nom. sg. m. sjálfr Yt. 40; Em. 8; Snt. 11. 16; 
Mhk. 8; L. 15. 21. 36. 64; Sk. 183; sjálfur Sk. 26. 115; acc. sg. m. 
sjálfan Hkm. 13; Mhk. 10; L. 56; Sk. 33. 129; dat. sg. m, sjálfum 
Edr. 30; nom. pl. m. sjálfir Hkm. 17; L. 59; nom. sg. f. sjálf 
L. 31. 42. 67. 95; dai. sg, f. sjálfri Hr. S. 9; dat. pl. f, sjálfum 
Kkm. 15; noni, l, acc. sg, n, sjálft L. 27. 83; Sk. 41. 

sjár, m., mare; deila vid sjá Mhk. 13; girnask í sjá Mhk. 27. 

sjávarrok, n., tempestuosa aquœ dijfusio; Sudra sjávarrok spuma 
maris Sudrii nani, i. e. poesis Sk. 203 (cfr SnE, AM 1 24Í cet.). 

sjóda (saud, sodinn), v., coquere; áttrudr Sudra laust sega sodnum 
í gin Þdr. 15. 

sjóli, m,, rex; Sk. 49. 

sjón, f,, vism; oculorum semus; seggr fekk sjón G. 24. 

sjónbraut, /., via visús, i. e, oculus; strauk sínar sjónbrautir G. 23. 

sjór (— sær), m., mare; fyr ofan sjó 0. S. 4; á brpttum sjó Sk. 55. 

sjóvarbelti, n,, zona oceani; um sjóvarbelti L. 10. 

sjúkr, adj,, œgrotus; hann lá sjúkr Sk. 201. 

sJ9t, n., sedes, habitaculum; cœtus; sjá á sj^t goda Em. 6; á ýta 
sJ9t in sedem hominum, in terram Hkm. 20; ofmannasj^t Hfl. 20. 

skadi, m., noxa, damnum; skada bótir R. 30. 

Skaái, /. pr., conjux NjordU dei, fUia Thjassii gigantis Hlt. 3, 

skaf, n,, ramentum, velut cortices derasi et simú.; pl. sk^f Hlg. 13 
{ubi aUi legunt sk^pt). 

skafa (skóf, skafinn), v. — 1) scabere, radere; eik hefr þaz af ^drum 
skefr Mhk. 26; Nidjungr skóf af haugi horn Mhk. 8; skófu sk^pt 
(Z. potius sk^f) ligna (l, ramenta) deraserunt Hlg. 13. — skafa af 
abradere, e, gr. hann skefr ofan af skædum sín Sk. 38. — 2) levigare, 
dolare; skreytir stafna skafna proras poUtas ornat Hátt. 73. 

skafl, m., cumulus; jardar skafl cumxuus terrœ, i. e. mons; jardar 

skafls hretvidri rdr. 8. 
skaka (skók, skekinn) v., comutere; skekr (impers.) blán vegg cceru- 
leus pluteus quassatur Hátt. 78; valgammr skók fidri Hr. A. 14; 
Ykl. 2 ; heidingjar skóku h^fudin gentHes capita quassabant L. 53, 



254 

skakkr, ctdj., obliquus; skakkar tenn dentea obliqui et inœquales 

Sk. 9. 
Skalla-Grimr, m. pr,, vir in prœdio Tshndico Borg habitam; 

pater EgHli, poetœ tndití; gen. Skalla-Gríms IbI. 10. 
skalli, m., calvaria; cahities; mitt i skaila in medium caput Sk. 146. 
skammr, skpmm, skamt, adj., brevia; skammar rár Mhk. 12; skamt 

frá Londi prope a Tjunda (i. e. Lundœ) Edr. 27; á skpmmu mæli 

Jdr. 18; skammu (pro skpmmu) non diu,' parumper Pdr. 2. 
skammær, adj,, haud diutinus; instábilis; ofsin þykkja skammæ 

Mhk. 15; lýtin skarar þykkja skammœ Mhk. 19. 
skap, n., ammi indoles; animus; halda því skapi Jdr. 4; G. 58. 
skapa (ad), v., creare; fedrpersóníui skapandi alt med syni ok anda 

L. 24; (engiU) skapadr gódr L. 7. 
skapadœgr, n,, dies fajtalis (skpp, n. pl.,.fatum)^ i. e. dies vitœ 

supremus; engi kamsk of skapadœgr fram Mhk. 23. 
skapan, f, creatio; L. 5. 
skapari, m,, creator; skapari manna L. 62; L. 51. 57 cet. skapara 

næstr L. 7. 
skapleikr, in., ingemum; skilja skapleik skata frá verum vilja ex pec- 

tare eapromere, i. e. enarrare ingenium viri liberali'i (o: regis) Hfl. 16. 
skapstyggr, adj., mcdus, morosus; Sk. 62. 
skapt, n. — 1) manubrium. — 2) tdum; missUe; skppt hófu brinDa 

Hlg. 1 3 (ubi tamen potius legendum videtur sk^f ; cfr I XIII ^ Q^ 

in libro, quem inscripsi Bmendationer och Exegeser till Norröna 

Dikter, pagg, 34 et sqq,, aUata sunt). 
skard, n., lacuna; detrimentum; sunar skard jactura filii Snt. t>. 
skardr, adj., ciccisus, resectus; vann bardmána skardan Efdr. 27; 

med skarda skj^ldu diffractw clipeis Hkm. 9. 
Skarpasker, n. pl, pr., nomen loH cujusdam ; í Skarpaskerjum Kkm. 6. 
skarpr, adj., actttus; asper, acer; fyr skprpum hamri Hlg. 18; R. 6; 

úr skarpri húd Sk. 24. 
skati, m., vir generosus et Uberalis; leyfdr skati Hátt. 71; skapleiki* 

skata Hfl. 16; Gandvíkr skptum ríkri GandvMæ viris l. incolis 

potenJbior þdr. 2. — Tn plur. forma skatnar usiiatior est, e. gr. notn. 

skatnar Hkv. 21; G. 17; Sk. 185. 196; dat. Bk^tnum Sk. 18. 141: 

gen. skatna Hkm. 6; Hlt. 3; G. 64; Mhk. 12; Isl. 10. 13; Sk. 81. 
skatnar, m. pL, vid. skati! 

skattfœrir, m., qui tributum fert; regulus; axx. sg. skattfœri Hlt. 3. 
skaun, /., tutda; cingtdum tidelare; skaunar seil Pdr. 9. 
skaut, n. — 1) margo; fyr skauti gjálfrs grundar in ora nuzrHima 

G. 40. — 2) gremium; ágœtu verndar skauti insigni tutelœ gremio 

L. 86. — 3) pes veli; vdum. 
skautfagr. adj., pulchris velis ornatus; en skautf^gru flaust Hrfm. 15. 
skautvanr. adj,, velis assuetus; skein af skautv^num skeidum e ratí' 

bus vdivolis reaplendnit Hrfm. 3. 



255 

skákmadr, m., latrunculus; skákraaiinB efnit matsria, ex qua latrun- 

culi fingi po88unty L e, dem 8erpentÍ8 Fafneri Sk. 164. 
skáld, n,, poéta, vate8; fagna skáldi Bgl. 17; á skálda reidu Hkv. 18. 
skáldblótr, m,, qui observat et colit poetas, qui poetas muneribus 

onfiat, L e, rex L dynasta Hlt. 3. 
skáleik, f,, (quercus t. e.) arbor pateram prœbem, i, e.femina Þdr. 11. 
skálmald (pro skálmpld), /., aitas ensium (skálm /., en«ta), i. c'bellis 

infesta Efdr. 26. 
Skáney, /. pr., Scania; lót Skáney herjada Kdr. 5; á Skáaeyju 

Ódr. 4. — Plur, Skáneyjar regnum Danorum insvlare (?); menn 

Skáneyjum kunnir G. 35. 
skefla (Id), v,, cumulare; impers, c, acc. obj. haflauðr skeílir spuma 

marina in cumuhs cogitur Hátt. 76. 
Bkegg, n,, barba; skeggit þunt Sk. 9. 
skeid, /., navis hnga; a>cc. sg, skeid Jdr. 38; gen. sg. skeidar 

Hr. A. 10; nom. l. acc. pl. skeidar Efdr. 6; Vkv. 3; skeidr Hr. S. 

3. 6. 13; dat. pl. skeidum Vkv. 5; R. 14. 15; Jdr. 15. 40; Hrfm. 3; 

gen, pl. skeida Hr. S. 14. 
skeid, n., curricvlum; spatium; at Reifnis skeidi Rdr. 11. 
skeidarbrandr, m,, rostrum nams ; cervue capitis iiavalis (= s ví ri) ; 

skjpldungr skeidarbrands Hr. A. 5. 
skeidarbúfr, m,, htus navis (tertius et quartus ordo tabularum 

navalium); stétt á skprum hveldan skeidarhúf Hr. A. 2. 
skeidhestr, m,, equus tolutarius; á Gestils skeidhestum in navibus 

Hrfm. 3. 
skeina (nd), v., icere, vulnerare, meida ok skeina minapnd L.85; L.84. 
skelfa (fd), V,, tremefacere, quassare; á skelfdan groedi in pdago 

commoto Hr. A. 7. 
8 k e 1 f i h r í d , /., proceUa concutiens; skelfihríd Skpglar bords pugna ; 

skýbjodr skelfihrídar Sk^glar bords prœliato7* R. 29. 
Skeljakarl, m. pr,, nomen, quod swi assumpsit Magus dynasta, 

vestitu conchis (skel, n. = concna; squama) ornato occuUatus; Sk. 141. 
skella (Id), v., cum sonitu tundere; lét skella í Bt«ltum hólki Sk. 130. 
skenita (mt), v., narrando óhlectare; (Skídi) skemti af ferdum sínum 

Sk. 18. 
skemtan l, skemtun, /., ludus; jocus; narraUo oblectans; skemtun 

kát Sk. 6; fyr skemtan sina Sk. 22. 
skepja (skóp l, skapta, skapidr /. skaptr), v., formare, fingere; 

parare; himna harri skóp veg sannan hpfudsmanna Isl. 22; gagarr 

es skaptr þvít geyja skal Mhk. 4; sigr vas þér skaptr victoria tibi 

erat destinata Hr. A. 13. 
skepna, /. — 1) creatura; omnia quœ a Deo creata sunt; skepnan 

9II omnis rerum natura L. 51. 57. cet,; ádr enn skepnan væri L. 6; 

samangeypnandi sína skepnu L. 28. — 2) ordo; classis; Kristr 

rædr engla skepnu Christus ordini angehrum prœest G. 4. 



256 

sker, n., scopubis; vid sker Sóta Vkr. 1; of sker Mhk. 27. 

skera (skar, skorinn), v,, secare; dissecare; (regina) lót skera tungu 
manns ór h^fdi G. 37; húfr skerr hrpnn latus nams secat undam 
Ilátt. 78; sker þú sjálfur skœdin Sk. 26; skárn ódar ár ór kverkuni 
G. 40; L. 87; skorin yas Sk^glar káps Kkm. 18; G. 60; með 
skomar hrynjur Hkm. 9; ívarr lét Ellu bak ara skorit Kdr. 11; 
skœdin vóru skorín úr skarprí húd Sk. 24. 

sker-Baldr, m., (Bcdder, i, e,) deus scopidi; sker Skpglar elda sco- 
pvlus gladiorum, i. e. clipeus; sker-Baldr Sk^glar elda deus dt' 
peatuSy i. e. heHatOT R. 7. 

skerdir, m,, qui secat; consumptor; seims skordir qui (secat et) dtstrt- 
huib aurum; vir Kberalis Ódr. 8 ; málma skerdir prœliator Hr. S. 2 ; 
Vindr meiddu Nidbranda skerdi G. 40. 

skeyti. n,, sagitta; telum; skeytin hin flœrdarfullu L. 45. 

skikkja, /., lacema; tunica; vann spell dýrligrí skikkju R. 30; 
hihoíiir gaf v4pn ok skikkjur R. 12. 

skil, n. pL, nota; character; discrimen rerum; vita skil á ehu cdtqtad 
probe scire, gnarum esse cdicujus rei Hkv. 18; kannk máls of skil 
rei gnarus sum, perbene scio S. S. 2. 

skilfingar, m. pL, regia progenies (a Skdfero oriunda); nidr skilf- 
inga cognatus regiœ progeniei, rea Yt. 28. 

skilinn, adj., distinctus, dducidus; neutr. skilit pro adv., exacte, certo 
Efdr. 12.. 

skilja (Id), V. — 1) sejungere; dirimere; separare; skilja frá verum 
vilja ex pectore eaprom>ere, t. e. narrare Hfl. 16 (ubi aHi aliier 
vertunt); mundu, at eigi skiljumst undan metnento, ne excipiar 
L. 88; skilidr emk vid skylja Efdr. 26. — 2) vntelligere; fiosse, 
scire; mann, er skilja var bannat (quem inteUigere non erat datum) 
L. 39; skilja skýr ord L. 98; svá 'r skiljanda (nom. neutr.) dróttins 
vilja (acc.) L. 11; þó 'r atferdin undarlig, svát skil ek þat varla 
(ut vix perspiciam) L. 41; skili þjódir minn vilja L. 98. 

skilning, /,, intellectus; dvelja skilning L. 98. 

skilvíss, adj,, prudens; skatnar skilvísir Hkv. 21. 

skÍB, n., splmdor; (deus) brá skini sólar G. 19. 

skinn, n. — 1) cutis; skian f^lnar L. 58. — - 2) peUis; limbus peOi' 
ceus; grán skinn á hánum (o: á godvef) R. 30. 

skip, n., navis; hrjóda skip Bdr. 12; skips rár Mhk. 12; herr gekk 
á sk^p Jdr. 15; þunn skip Jdr. 38; fímm skipum R. 21 ; Edr. 16; 
Jdr. 1-0; lót þrungit skipa bardum Gldr. 1; skipa stóU R. 2; Jdr. 16. 

skipstafn, m., prora L puppis; af skipstpfnum Hrfm. 5; Bdr. 3. 

skipta (pt), V,, dividere, distríbtiere; c, dat, hví skiptir þú svá gunni? 
Gur eaitmn certaminis ita decemis? Hkra. 12; ^rn skipti sjálfri 
ógnarbáru vid iilfa Hr. S. 9. — skipta u m — mutare, permutare: 
e, gr. skipti hann um þá sídan Sk. 67. — skipta vid ehn rerri 
cum aHquo habere Sk. 115. 



257 

skipudr, m,, instructor; uunviggs skipudr qui naves armai, sodis 

implet Hr. S. 3. 
skíd, w. — 1) assula; solea lignea longior; sœpe usurpaiur hcec vox 

in appeUatiombus navigii, v, c. skíd lagar =^ navis, eodemque modo 

skíá hlunua /. skordu L sævar; daL sg. skídi Hr. A. 6. 9; dat. pL 

skídum Gldr. 2; Hátt. 76. — 2) vagina (íignea); vid, skídlauss! 
skídgardr, m,, sœpimentum (ex assulis factum); Haka skœr navis, 

et skídgardr Haka skæs vallum navis, i. e. clipeus (naves enim 

clipeis ornari solitœ sunt); acc. skídgard Hfl. 16. 
Skíái, m. pr., erro iUe, de quo in Skídaríma narratur; nom. Skídi 

Sk. 10. 17. 18. 22. 26. 52. 53. 60. 63. 69. 70. 90. 91. 114. 117. 119. 

123. 124. 125. 128. 162. 164. 185; acc. Skída Sk. 45. 47. 58. 121. 

138. 140. 142. 177. 181; dat. Skída Sk. 6. 30. 147. 151. 157. 161. 

166. 175. 183. 194. 196. 201; gen. Skída Sk. 15. 67. 102. 108. 130. 

169. 187. 198. 203. 
skidlauss, adj., vaginœ expers; skídlauss lij^rr Yt. 28. 
skídrennandi, part. compos., soleam ligneam in cursum incitans; 

unnar skíd — navis, ideoque skídrennandi unnar qui navem regit, 

vir G. 41. 
skífa (fd), V., sdndere; dissecare; skífdum undorn frekum vargi Ekm.2. 
skína (skein, skinit), v., splendere, fvlgere; lét sól skina Edr. 6; 

r^dull nádit skína G. 19; jarteignum skína miractdis inclarescere 

G. 7; sól skínn í heidi Mhk. 27; L. 33; . lengra en r^duU skíni 

Hr. S. 20; fadir skínandi! pater serenisdtne! L. 81 ! frúin skínandi! 

L. 29; (loannes) mátti sjá skínandi þrenning guds L. 37; fyr skín- 

anda barni [)ínu L. 88; innmáni ennis skein Hdr. 3; Hrfm. 3; L. 7. 
Skíringssalr, m. pr., ora maritima Vestfoldends, rrieridiem versus; 

í Skíringssal Yt. 44. 
skírleikr, m,, castitas; med skírleiks anda L. 25. 
skírn, f, baptismus; skírn ok prýdi L. 5. 
skírnarnafn, n., prœnomsn; nomen in baptism^ acceptum; kalla 

ehn at skírnarnafni Sk. 58. 
skírr, adj., purus; splendens, micans; Íllustris; vid skíra Skotborgar 

á Hr. A. l3; skírar skjaldborgir Hkm. 6. 
skíta (skeit, skitinn), v., cacare; part. prcet. skitinn immundus, 

xtlotus; Skídi rétti skitna h^nd Sk. 123. 
skjal, n,, nugœ; gerrœ; hvórki skrum né skjal Sk. 7. 
skjaldborg, /., testudo clipeorum; hilmir lauk haudr raudri skjald- 

borg Edr. 24; skírar skjaldborgir micantes clipeorum testudines; 

corona clipeatorum militum Hkm. 6. 
skjaldbúinn, part, compos,, clipeis ornatus; halda skjaldbúnum 

frónbands fœripndrum R. 7. 
skjaldfrydr, adj. (pro skjaldfrynnr, ubi y vocalis * propter vocem 

assonantem rydja correpta est; proprie skjaldfrýnn) clipeo decorus 

L ornatus, i, e, prœliator R. 6 (uhi alii aliter), 

33 



258 

skjalla /. skella (skall, skollinD), v., Hlidi; cum sonitu aHidi; per^ 
cdli; lét hnefa skjalla við eyra i, e. alapam inJUait Hdr. 4; hugfall 
hJ9rtu skullu anim^sa corda palpitabant Bgl. 3. 

Skjálf, /. pr., conjux Agnii regis; rád Skjálfar Yt. 16. 

skjálfa (skalf, skolfinn), v,, tremere; rœái skjálfa Hátt. 75; L. 61; 
náttúran skjálfandi æpti af ótta L. 59; hlýdan skalf Edr. 16; skalf 
af sútum prœ inœrore cohorruit L. 54; skalfa vid ótta non tremuit 
metu Þdr. 10. 20. 

skjómi, m,, gladius; vann toginn skjóma Vkl. 3; hvassir skjómar 
Kkm. 14. 

skjóta (skaut, skotinn), v., conjicere; mittere; jaculari; trudere; c. dat. 
skjóta prum af fingrum sér Bdr. 10; Hrólfr enn skjótandi HolAtíS 
jaculator Bj. 2; áss skaut œgigeislura á men stordar Hdr. 3; 
R. 19. 23; hlýrum skaut Edr. 5; Bdr. 2: ádr bauga brjótendr 
skyti spjótum Efdr. 4. — Rejlea. skjótast, e. gr. skýzt í leikinn 
negotio implicatur Sk. 141 ; skauzt á fœtr se erexit Sk. 52. — 
Part. prœt. skotiuú, e. gr. ekki er því til eins manns skotit ea 
res non ad unum hfiminem refertur l. pertinet Mhk. 3; skotit út 
kinnarbeinum i. e. genis eminentibus Sk. 9. 

skjótla, adv., cito, releriter Kdr. 5. 

skjótliga, adv., cito; Sk. 185. 

skjótr, adj., celer; ógipt verdr skjót calamitas in promptu est 
Mhk. 19. — Neiítr. skjótt pro adv., cito, cderiter; Hlg. 13; Efdr. 8; 
svara mér skjótt (sine anibagibus) L. 16; Sk. 63. 125. 128; superl. 
sem skjótast quam primum L. 47; Sk. 23. 

skjpldr, m., aipeus; ættar skj^ldr tegumentum l. columen famíliœ 
Snt. 10; h^ggva í skjpld Hkv. 21; at skildi pro clipeo Hkv. 10; 
skjaldar liniir gJadius R. 1 ; skjaldar hríd prœlium Isl. 7 ; skildir 
brotnudu Hkra. 5; med hvíta skj^ldu Hr. A. 3; Hkra. 9; Kkm. 4. 
13. 14. 21; Jdr. 24; Isl. 10; hilmir gaf skjaldu {pro skjpldu) R. 12; 
ráda rauduni skj^idum Hkv. 5; Kkm. 6; (knerrir) hladnir hvítra 
skjalda Hkv. 8; hýr-Baldr hvítra skjalda bellator R. 25; í dyn 
skjalda in pugna G. 13; skjalda klmr prcdiator Isl. 25. 

skjpldungr, m. — 1) rex; nom. l. voc. skj^ldungr Hr. A. 12. 13; 
hœstr skjpldungr kristni deus G. 0; ætla hót at móti skj^ldungi 
Bgl. 13; at skjpldungs ordum Edr.l3; at skjpldunga hjaldri Kkm.l8; 
fremstr skj^ldunga Hátt. 68* et 70*. — 2) quiclipeis o^^nait; skj^ldungr 
skeidarbrands qui (cervicem L) proram navis clipeis ornat, bdlator 
Hr. A. 5. • 

skoda (ad), v., inspicere; skodudu hanu uppi ok nidri Sk. 196. 

skoltr, m., os froniis; sinciput(?)', sló Skída á skoltinn Sk. 142. 

skorda, /., fulcrum; dedina; skordu skíd i. e, navis (quia nams in 
terram subductœ destinis fulciebantur) Hr. A. 6; in appdl. femina- 
rum, e. gr. bauga skordum destinis annulatis, i. e. ýeminis Sk. 4; 
hjá guUhlads skordum apud destinas vittœ aureœ, i. e. apud feminas 



259 

viUatas Sk. 5. — Plur, skordur certi fines, regulœ; e. gr. í studla 

skordum in legihus, quibus literœ metricœ servœ astringuntur, in 

prœceptis metricis L. 2. 
skorcía (ad), v., destinis firrnare; fulcire; skorda ordum mjúkan dikt 

í kvfiedi úpidum arguimntum verbis in carnéen includere L. 92. 
skorta (rt), v., deficere, deesse (conjungitur cum ojcc. pers. et rei); 

svát eigi skorti ut nihtl irúemptatum rdictum sit Jdr. 21. 
Skotar, m, pl,, Scoti; oddr beit Skota feiga R. 6; eyddi Skotum 

Ódr. 8; Skota |)verrir victor Scotorum Gldr. 8. 
Skotborg, /. pr,, arx quœdam in Jotlandda sita; vid Skotborgar á 

ad amnem Skotborgensem Hr. A. 13. 
skotbroddr', m., telum, mtssHe; skotbroddar meiddu fjpr flotna Bdr.4. 
Skotlaud. n. pr,, Scotia; rydja Skotland R. 6; á Skotlandi Hrfm. 9; 

Hrfm. 16; í Skotlands fjprdum Kkm. 24. 
skotnadr, m,, sors; bádut sér slíks skotnadar simUem sortem sán 

non optarunt Vkv. 10. 
skot-nadr, m., serpens jacidatorius, i. e. hasta l bamlus' prœferra- 

tus; hófr skotnadra Þdr. 6. 
Skozkr, adj., Scotus; Skozkir ský-Pundar egghrídar Hrfm. 20. 
skód, n. — i) res noæia. — 2) ielum; mær skód Efdr. 12. 
Skógariief, n. pr,, cognomen Ormii, viri Tslandd; Isl. 19. 
skógr, m., silva; skógar hógbrotningr Pdr. 19; dróttir ruunu til 

skógar Hr. S. 10. 
skólauss, adj,, sine cakeis; gauga skólaust nudis pedibus ire Sk. 23. 
Skólror, 7n. pr., vir Tslandus; erfingi Skólms i, e, Fórálfr Isl. 13. 
skónál, /., subula sutoria; hann átti skónál hardla prúda Sk. 10. 
skór, m,, calceus; býr um skó á belti sér Sk. 39; upp yfir skó 

Sk. 55; tvennir skór Sk. 193; skórnir Skída Sk. 67; g^rdi skúna 

fjóra Sk. 38. 
skraf, n., nugœ; sermo otiosus: Sk. 11. 62. 

skrautf^r, /., iter splendiduiri; geta óhneppra skrautfara Hátt. 70. 
skrautligr, adj,, magnijicus, splendidus; skrautligt kpllum nafnit 

farar magnifi^um dicimus nomen navigii (Skrauti nrr nomen mtvigii) 

Mhk. 19. ' ^ \ 

skrá (ád), V,, scribere, inscribere ; hvórki skrum né skjal var skrát Sk. 7. 
skrá, /., membrana; liber menAranaceus ; í^etr í skrá tóm« mandat 

Sk. 195. 
skreppa, /., pera; Skídi átti sér skreppu Sk. 10; Sk. 33. 
skreppa (skrapp, skroppinn), v,, elabi: laaari; tennur skruppu úr 

dentes exdderuni (ex ore) Sk. 142. 
skreppuskrúdi, m., res, quœ in pera asservari aolent; Skídi útti 

allan skreppuskrúda Sk. 10. 
skreyta (tt), v., ornare; skreytir stafna proras ornat Hátt. 73; lót 

garva ródu skreytta, silfri ok golli ó. 34; skrín 's skreytt of 

skatna dróttin G, 64; skrín et skreytta dreka bóji G. 41, 



260 

skridr, m., cursus; prœripue de rursu navis, e, gr. skídi skordu 
vas skridar audit Hr. A. 6; vísi nýtr vidar skridar Hátt. 72. 

skrii'a (ad), v,, scribere; pingere; |>ar á (o: in poémate) var skemtuii 
skrifuíí Sk. 6. 

skript, /., pictura; ejffigies depicta: á dýrdar skriptum in splendidts 
picturis Hr. S. 14. 

skrida (skreid, skridiun), v., provedere; (Ormr) skrídr med lid lýda 
Efdr. 10; eiki skridr und fylki Hr. A. 7; ormar skrida ór faamsi 
(i. e. exuvias ponunt) á vár Mhk. 6; skreid vestan vidr Kdr. G; 
c. acc, spatii, Ormr enn langi skreid plna vang R. 15. 

skrin, n., scrinium; arcvla; skreytt skriu G. G4; G. 41; skrín hnossum 
g^fgud Edr. 29; Edr. 12. . 

skrum, n,, gloriatio, laus inanis ; hvórki skrum né skjal Sk. 7; hvórki 
hól oé skrum Sk. 61. 

skrúd, n., omatus; Eirikr tók vid allvalds skrúdi regia ornamenta 
Ericus accepit Edr. 30. 

skrýda (dd), v,, omare; ornatum induere; instruere; skrýdast bj^rtu 
holdi hennar indui candidd ejus carne L. 24; d^glingr vas sénn 
skrýddr R. 31; mildingr málmi skrýddr Edr. 18; lét ydr of skrýdda 
kórónu Hr. S. 1; hpfudkirkjur virki skrýddar Edr. 25. 

skræfa, /., vir ignavus; rabula, damator; skrœfan sú Sk. 130. 

skrpkva (ad), v,, ementiri; confingere; skrpkva ek ekki, at . . . Sk. 130. 

skulu (skal, skylda), v, prœt.-prœs. — 1) oportere; debere; necessi- 
tate cogi; sequ, inf,, e. gr. hvat skal ek leggja í lófann þér Sk. 114; 
2 sg. præs, ind. skalt Bgl. 13; mæla skalattu {pro skalt-at-þú) 
Em. 3 (ubi tamen potius legendum mœUa; cfr I 188); 3 sg. 
prœs, ind. skal Hkv. 6; Kkm. 23; Mhk. 4. 10. 13; skal impers. 
Hlg. 1; Hkm. 17; Hfl. 16; Efdr. 2; Bgl. 12; G. 46; Jdr. 8; Mhk. 
6.28; skala Hátt. 68; skalat Bgl. 8; 1 pl. prœs. ind. skulum 
G. 57; 3 pl. prœs, ind. skulu Hkv. 24; G. 27; 3 sg. prœs. cotij, 
skyli Vkl. 24; Bgl. 10; 5 sg. prcet. ind. l. conj, skyldi Hkm. 1.4; 
Mhk. 5. 21. 22. 28 (impers.); 3 t>l. prœt. ind. skyldu Mhk. 4. — 
"2) Ab iUa significatione haud muUum differt usus, in quo vox skulu 
pro verho auxíliari habenda est atque ad notionem futuri temporis 
eæprimendam usurpatur, et quidem ita, ut eventus earum rerum, 
de quibus mentio est, þro certo prœdicatur ; - respondet igitur skulu 
perscepe verbo Germ^norum foflcH; rarius verbo tccrbcn. tíœc 
exempla habes: 1 sg. prœs. ind. skalk Bj. 6; Rdr. 1; Snt. 24; 
R. 1. 29; G. 38; Kkm. 29; ek skal L.21. 24; Sk. 60; 2 sg. pras. 
ind. (þú) skalt Hlg. 11; Hkm. 16; Hr. A. 11; Sk. 93. 108; skaltu 
kominn Em. 7; Sk. 92. 100. 102. 110. 111; 3 sg. prœs. ind. skal 
Bgl. 9; Edr. 10. 28; Mhk. 29; L. 98; Sk. 51. 106; skal impers. 
Mhk. 24; Isl. 1; L. 38; Sk. 35. 122. 135. 138. 203; í pl. prces. 
ind. skulum Hkm. 13 (cum pron. pers. duah); G. 7; Sk. 58. 122; 
2 pl. prœs, ind. skulud L. 14; 3 pl. prœs. ind. skulu Hkv. 13; 



261 

G. 11. 22; L. 73; Sk. 168; 3 ag. prœt, ind. l conj, Kkm. 28; 

Sk. 36. i')3. 123; 3 pL prcfft. ind. skyldu Sk. 50; 1 sg. prœt cmj. 

skyldi Sk. 121; 3 pl. prad, conj. skyldi Jdr. 36; pi^œt, inf. skyldu, 

e, gr, lézk skyldu at fylgja Búa promisit se Buio opem laturum 

esse Jdr. 14. — Tnf. vera l. yerda in hia structuTÍs sœpe omHtitur, 

V. c. Em. 7; Bgl. 9; Edr. 10; Sk. 51 cet, — 3) Periphrastice ímiV' 

patur prœt. skyldi c. inf., e. m\ skyldi viáa (:= vann) Yt. 1 ; eodem 

niodo skyldi Yt. 4. 9. 12. 14. 15. 17. 21. 22. 24. 32. 32. 43. 52; Hlt. 9. 
skunda (aá) v., properare; skundar út properat eaire Sk. 52; Danir 

skundudu undau JJani aufugerunt R. 20. 
skutill, m., mensa; af helgum skutli Hlg. 4. 
skutr, m,, puppis L prora navis; hlada hugknarrar skut oí\€rare 

pectus, i, e, memoriœ nnandare Hfl. 1. 
Skúli, m, pr,, dynasta JS/orvegus; Hátt. 68. 
skúr, /., ptuvia, imher; procma; sœpe in appellationibus pugnœ, e, gr, 

odda skúr Sk. 153; til odda skúrar ad pugnam Isl. 3; odda skúrir 

Edr. 19; í skúrum Þróttar fiírs in imbnbus gladii, in prcáiis Vkl. 5. 
Skúta, /. pr., amnis Suecicus; á beái Skútu Yt. 5. 
skygn, adj. — 1) perspicax; acri oculorum ajde prœditus, — 2) pellu- 

cidus; skygnast glerit vitrum rnaœime peUucidum L. 33. 
skygnleikr, m,, visus perspicaa; med skygnleik skýrum intuitu 

perspicaci L. 24. 
skylda, /., ojj'icium; at skyldu ut decebat Jdr. 11; í skyldu ex débito 

L. 14. 
skyldast (Id), v,, obligari, debere; meir skyldumst enn npkkurr 

þeirra magis obligor quam eorum quisquam L. 4. 
skyld-Bretar, m. pL, (Bretones, i, e,) }u>mines cognati; skyld-Bretar 

skytju Skadeœ cognati, i. e, gigantes; acc. skyld-Breta Pdr. 11. 
skyldir, rn,, qui ojfidum alicui injungit; hauka skyldir prœfectus 

títUitum Efdr. 1 [Egilssonius vertit skyldir (pro skiláir) = qui 

dipeis munitj. 
skyldr, adj, — 1) obligatus; værik skyldr deberem L. 3; skepnan 

er skyld at falía á kné sín L. 51 cet, — 2) debitus; skylt er 

(justum est) því at hœla Sk. 31. 
iíkyli, m., rex; fyr skylja coram rege Efdr. 12; vid skylja Efdr. 26. 
skylmast (ad), v,, digladiam; Sk. 128. 
skynda (nd), v., festinare; properare; at skynda undan ejfugere 

Jdr. 40; þótt skyndi seinn etsi segnis festinet Mhk. 12; skyndu 

uddan ehra aufugerunt (aliquem) Hrfm. 20. 
skyndikross, m., celere signum crucis; g^rdi skyndikross Sk. 125. 
skyndir, m., incitator; |>remja skyndir missor acierum, bdlator 

R. 10; skyndir óla G^ndlar þeys R. 11; riramu skyndir Isl, 5. 
skynsemd, f., ratio; skynsemd full L. 5. 
skyrta, /, subucula; skyrtur Svplnis *. e. loricœ Kkm. 12; brestr 

á Hamdis skyrtum loricis crepitat Hkdr. 8. 



2í;2 

skytja, /., vmatrix; i. e, Skadea, filia Thjasm ffiganti^; við^ skyld- 

Bretíi fckytju l'dr. U. 
ský, n., nubeðy itnber; upp ór skýjum L. 70; grjót skýja t. e. grando 

Jdr. 32; in appelL elipei, e, gr, Skpglar ský nuhea Skagidœ i, e. 

cUpeus, et Skpglar skys vedr (plur.) impetus Hkm. 8; Guunar 

ský (acc, pl,) clipeos G. 43; hjprva gtiýr pugna, et ský hj^rva gnýs 

^ clipeus, e, gr, hlódu hiýrvigg hj^rva gnýs skýjum Odr. 1. 
skýbjódr, m,, nubem offerens ; ský skelfihrídar Skpglar bords nuhes 

pugnœ, i. e. clipeus, ideoque skýbjódr skelfibridar Sk^glar bords 

clipeum prcetendens, i, e, bellator; í^kýbjóds merki R. 29. 
skýra (rd), v,, demonsirare, declarare; exponere, cdebrare, enarrare; 

skýra Márju prýdi L. 94; Sk» 57. 70; eggmóts m^nnum skýrisk 

eigi litil merki fremdar verka mærings rnilitibus haud eságua indi- 

cia rerum a principe fortiter gestarum denuynstrentur R. 10; hpfura 

skýrda jpfurs dýrd G. 6(). 
skýrann, n., œdes nubium, i. e. cœlum; und skýrauni sub cœlo G. 2. 
skýrr, adj, — 1) perspicuus, dUuddus, clarus; skýr ord L. 98. L. 3.— 

2) per.spicaa; skýrr greppr sollers poeta Hátt. 70; med skygnleik 

skýrum L. 24; hann iékk skýra aiidagipt L. 12. 
skýrunnr, m,, arbor nulns; ský l'róttar nubes Odinis, i. e. cK- 

peus; Próttar skýruanr arbor clipeum gerens, i. e, bellator; smída 

lof skýrunn {dat., pro skýruiini) rróttar R. 1. 
ský'rundr, nu, (Oden, i. e,) deus nubis; eggbridar ský nubes pugnœ, 

i, e. clipeus; egghridar skv-l*undar dii cUpeati, i. e, pugnatores 

Hrfra. 20. 
skær, m., equus; ala sváru skæ vid hrœ S. S. 1; á Gjálpar skæ 

Ha. 12; skídgardr skæs Haka Hfl. 16. 
Skæreid, n. pr,, locus quidam in Vestfoldia, provincia ISiorvegiœ, 

situs; Skæreid drúpir of brynjálfs beiuum Yt. 44. 
skœriligr, adj., clarescens; coruscus; skæriligr hallar gandr Hr. S. 10. 
skærr, adj., clarus; purus; splendidus; beimar skærir L. 74; módir 

skærust nvater serenissima L. 91; med skæru holdi mtida carne 

prœdiius L. 12; fyr brjósti skæru L. 28. 
skævadr, m,, equm; med þolli skævadar geima cum rege Efdr. 5. 
skœdi (skædi Sk.), n,, calceanéentum; skædin vóru skoriu úr hád 

Sk. 24; Sk. 2(); á skædum kvad sór [i^rf Sk. 23; Sk. 38; tvewi 

P9r skæda Sk. 32. 
skœdr. adj., noæius; perniciosus; eldr elri skœdr ignis alno noídva 

Jdr. 19: mail skœdau þokka infeato animo Hr. A. 5. 
skœra, /., pugna; of skoeru in pugna Kkm. 19. 
skœrubíldr, m., scalprum pugnœ, i, e, gladius l, hasta Kkm. t). 
skpfnungr, tn., gladius Roljii KrakU, reqis Danorum; ept sk^fnungi 

Isl. 21. 
Sk^gul, /. pr., una ex semideabus, quœ Valkf/riœ dicuntur; Bdlona; 

^í) rikja Skp^ul Hkm. 13; Hkm. 1» — Sœpe in drcurnlocuiiomlm 



263 

hœc vox murpatur, v. c. bord Skpglar dipeus R. 29; ský Skpglar 
id. Hkin« 8; eldr Sk^glar gladius R. 7; tandr Sk^glar id. R. 20; 
kápa Sk^glar lorica Kkra. ^8; dynr Sk^glar puana Gldr. 5. 

sk^p, 71. pL, fatum; id quod coustituium est a Nornis (== Parcis); 
fár gengr oí' skpp norna nemo fatum superat Kkin. 24; skpp þess 
eventus ejus rei a fato constitutus, i, e. talis eventus Efdr. 23; at 
sk^pum ex fato, ut fas erat (efr gr. y.ctrvá fioJgav) Yt. 16. 

skpr, /. — 1) margo extremus aUcujus rei; á skpr hjálmi in mar- 
gtne cassidis Kkm. 8. — 2) compages tabularum; coassatio; skprum 
bveldr (sueth. b^ððb "ph fíinf) skeiáarhúfr Hr. A. 2. 

sk^r, /*., coma; lytin þykkja skammæ skarar Mhk. 19; pl. skarar 
(idn de coma plurium homdnum agitur); vann raudar skarar capita 
(sanguine) ruoefecit Vkv. 9. 

Skprd, n. pl. pr., nomen loci cujusdam in Tslandia siti; austr um 
Sk^rd 8k. 29. 

skprungr, nu, hoino prœstans; skprungr mestr Sk. 31; Isl. 5. 

slag, n», plaga; ictus; Ubbi fékk af Álfi slag Sk. 136; fékk í augat 
slag Sk. 139; brandr gall vid slpg e7isis in plagis inferendis in- 
sonuit R. 17. 

slangi, m., serpens; þú hinn vóndi slangi! Sk. 190. 

slá (sló, sleginn), v. — l) flageUare, iyerherare; percutere, ferire; ef 
þú vilt, ek ei þik slá Sk. 168; sló Skída á skoltinn Sk. 142; sló til 
Gunnars Sk. 154; Sk. 128. 169; (Júdar) slógu (Jesúm) afklæddan 
L. 49; slóu (— slcgu mactabant) Sk. 21. — 2) devincere; fuaare; 
Knútr sló Adalráds sunu Kdr. 1. — Cum prœp., e. gr. slá a ehn 
involare, incedere in alqm, v. c. þ^gn hefir slegit á þegna sikntium 
incessit honúníbus, viri obmutescunt Bgl. 13. -- Reflex. slásk se 
coriipere, e. gr. slógusk und sessa sub transtra se dejecerunt 
Hkv. 10. — Part. prcet. sleginn 1) circumdatus, e. gr. bragnar báli 
slegnir Hr. S. 10; 2) cusus, e, gr. hamri slegnar H^gna vádir 
Hkdr. 2; af slegnu gulli Hr. S. 14. 

Srlátra (aá), v., m^actare; seggir fóru at slátra Sk. 21. 

Sleipnir, m. pr., equus Odinis; hprva Sleipnir patibvlum Yt. 22; 
verdr Sieipnis i. e. fenum Yt. 15. 

slétta (tt), V., levigare, expolire; sléttik ód bragar tólum G. 50; 
vinnk sléttan sylg Surts ættar carmen expoUo Efdr. 17; kvedk 
hljóds at sléttum ódi posco animi attentionem ad carmen daboratum 
K. 1; í vísum sléttum L. 3. 

sléttr, adj. — 1) planus, œquus; vid slóttan þrpm grundar G. 31; 
á sléttri grundu G. 48; í sléttu Súdvirki Vkv. 6; til slétts Silunda 
Kdr. 3. — 2) lévis; af hlunni sléttum Hr. A. 11. 

slitna (ad), v., dirumpi; slitna sundr Hlg. 8; knáttu sjá hjálm slitn- 

adan Kkm. 13. 
slídr, adj., atrox, scbvus; i slídri Sudrvík in periculosa Suáervikia 
Vkv. 4. 



264 

slídr, /., lameUa lignea; pL slídrar L sMrir vagÍTia (Ugnea); þorn 
slidra spina vaginœ, t. e, ghjuUus Ekm. 17. 

slídrliga, adio., avide Hlg. 6. 

slídrlogi, m., Jlamtna vaginœ, i. e, ensis; seíina slíárloga iHoca gladii, 
i. e, pugna Kkm. 12. 

slíkr, adj., taJis; nom. sg. m. slikr R. 35; acc. sg. m. slíkan Hkm. 19: 
Vkl. 10; R. 8; Edr. 29; Jdr. 12; Hr. S. 1«; (tó. sg. m. slíkura 
Efdr. 28; R. 32; gen. sg. m, slíks Vkv. 10; gen. pL m. slíkra 
Efdr. 10; acc, sg.f. slíku L. 19; dat. sg, f. slikri Hkv. 12; acc.'pl.j, 
slikar G. 49; dJat. pl. f. slíkum L. 25; nom. L acc. sg. n. slíkt 
Hr. A. 15; G. 34; Bdr. 10; Mhk. 9. 10; Sk. 72; slíkt sequente plur. 
vh, eru, ad vocem prœdicaiivam accommodato, e. gr. slíkt em 
yrkisefui Jdr. 11; Sk. 39; slíkt (™ þat) eru kempui- ríkar Sk, 77; 
dai, sg, n, siíku Vkl. 6. 9; G. 39; L. 23. 42. 78; gen. sg. n. slíks 
Efdr. 3; Mhk. 11. 14. cet.; nom. L acc. pL n. slík G. 62; L. 39. 
40. 87; dat. pL n. slíkum R. 10. 

slíta (sleit, slitinn), v., veUere; ahscindere; discerpere; rumpere; at 
slíta h^mlur Hkv. 17; Kkm. 8; L. 84; hrygdin slitr styrk af hjarta 
rótum L. 77; menn, es hneggvi slíta Edr. 4; Kkm. 26; freki sleit 
und Hfl. 11; marr sleit bpnd Si^t. 7; sleit jiátt af mér sjálfum 
funem quasi a me ipso tortum abscidit Snt. 7; sleit vinaá rá 
mik Snt. 21; þat sleit víg id pugnam diremdt Vkl. 11; Kkm. 19; 
Hr. S. 9; hreggský slitu hringa Kkm. 9; Kkm. 12; þeir hafa verr 
er trygdum slitu Mhk. 3; slitinn (dilaceratus) af króki bitrum L. 82. 

slód, f., trames, serrdta; slód (acc.) geima viam marinam, i. e. rnare 
Hátt. 71. 

slyngva (sl^ng, slunginn), v., jactare; jacidari; c. dat. Einridi sl^ng 
rœdu í brag narratiunculam in carmen inseruit, i. e. hœc po^tœ 
narravit G. 45 ; stjórnlausu hef k slungit saman (in unum congessi) 
Mhk. 30. — Part. slunginn a) in orbeni tortus, e. gr, slungins 
snáka vangs (annuli) slangvir G. 38; b) cominnus; mjúkt slungin 
lof L. 4. 

slær ( — sljór), adj,, hebes, óbtusus; neutr. slætt, e. gr. kveda slætt 
carmen obtusum L languidum contexere Mhk. 2 (ubi alii nudurd 
slætt = slótt, adv., polite, concinne), 

slœgd (slægd L.), /., astutia; púkans slægd L. 45; margar kunui 
slœgdir sér Mhk. 18. 

slœgr, adf, astutus, callidus; Hrómundr þótti slœgr Mhk. 7; viá 
fírna slcegjan Fárbauta mpg Hdr. 2; ekki margt er slœgra en refr 
Mhk. 26. 

slœgvitr (slægvitr L.), adj,, astutus; L. 43. 

slœmr, m., epilogus; pars extvema carminis iniercalaris; dœma of 
slœm harda stóran R. 24. 

sl^kkva (sl^ekda), v,, esostinguere ; (corvus) slakdi þungan hungr 
famem vehementem expulit G. 52. 



265 

slienguþref, n,, hacidus fundalia; sljenguþref Sleipms ver^a.r baculus 

ferd fundalis, L e. furca fenaria, merga Yt. 15. 
slangvir, m., fúnditor; qui mittit L jadt l. dat alqd; sleug^ir 

harra i. e. fugator regulorum Edr. 7 ; sliengvir brimloga auri distri- 

butor, vir liberalis G. 56; of slöugvi snáka vangs i, e, de mro 

munifico G. 38. 
smán, /., contumslia, iurpitudo; fundu fulla smán L. 58. 
smár, adj,, parvus, eaiguus; Isungs synir ekki sraáir Sk. 81; þótt 

smátt sé und einum etsi parum in uno homine momenti sit Efdr. 26; 

ekki smátt haud mdnute Ekm. 18; superh dat, pl, smæstum pro 

adv,, V, c, rídra þat smœstum non mimmum refert G. 57. 
smellr, m,, erepitus; hundrad rasta hcyrdi smell Sk. 150. 
smeltr, adj,, tndudus aUgua re; perfusus; bengrefill blódi smeltr 

gladius sanguine perfusus Kkin. 10. * 

smidja, /., ojficina; í smidju Sk. 82; út í smidju Sk. 103. 
smída (ad), v., fabricari; condere; smída lof ehm laudes aUcujus 

carmine ceLebrare R. 1 ; smída tída flaustr templa œdificare Edr. 25 ; 

sroida ód carm^n pangere Isl. 18; smída hólk munimentum baciJi 

procudere Sk. 102; sveinn er smídadr puer est procreatus L. 30; 

Hallfredr vann smídí^t drápu K. 34. 
smjúga (smaug, smoginn), v,, irrepere; c. acc. rækyndiU smaug rítr 

hastM clipeos penetravit Kkm. 7. 
smjpr, n,, butyrum: þrífornt smjpr Sk. 197; Sk. 104. 106. 198. 
smj^rlauss, adj,, bidyro carens; fem. smj^rlaus Sk. 105. 
Smjprsvín, n, pr,, vas escarium forma porcind, aptum ad btdyrmn 

asservandum; Sk. 13. 
smyrja (smurda), v,, ungere; oleu smurdur oleo unctus L. 83. 
smyrsl, n,, unguentum; ber þú srayrsl í sárin L. 91. 
snara (ad), v,, festinare; urgere; raptim fajcere, raptare; snara segl 

vid húna vela ad apices malorum attoUere Jdr. 33; hjaldrganga 

vas snprud Edr. 19. 
snara, /. — 1) laqueus, — 2) dolus; sjá vid snprum a dolis cavere 

Mhk. 22. 
snarfengr, adj,, acer; strenuus; snarfengr konungr! Hr. S. 6; 

h^fdingi snarfengra seggja Jdr. 9. 
snarla, ocít?. := snarliga ; Vkv. 11; Hr. A. 7; R. 21; Bdr. 9. 
snarliga, adv,, cito; cderiter; Em. 4. 

snarlyndr, adj., animo acer; sendi snarlynda sveit Hrfm. 17, 
snarpr, snprp, snarpt, adj. — 1) acutus, acer; snprp sverda &nót 

Efdr. 16; Bdr. 6; skjóta prum sn^rpum Bdr. 10; spngr snarpra 

sverda Jdr. 28. — 2) fortis; sœkja garp snarpan Isl. 20; snarpir 

sveinar Kkm. 27; Hr. S. 8. 
snarr, adj., fortis, strenuus; firmus; snarr þiggjandi byrjar viggjar 

Hkdr.3; Vkv.6; snarr tyggi sólar G.65; Edr.32; Isl. 19. 20. 27; 

sleit snaran þátt restem /irmam abscidit Snt. 7; snarir dróttnar 

34 



266 

Kdr. 5; lofðungr leyndi snara þegna G. 14; Gunnarr vardisk snpmm 
runnum Gpndlar garda Isl. 20; snart hjarta Ekm. 5. 

snarrœdi, n., prompta cehritas; audacia; acc, snarrædi Bdr. 1. 

snaudr, a/ij,, spoliatus: egemis; snaudr at ástvinum amicts orbatus 
Snt. 7; (detis) rak þau brtiut suaud ok npkt L. 19. 

snákr, m., serpens; coluber natrix; snáka vangr i, e, aurum G. 88; 
snáka stigr aurum Isl. 8. 

sneida (dd), v,, secare; sneida lunda V9II secat*e œquor Hr. S. G. 

sneidir. m,, sector, lacerator; sneidir Bcima i, e. vir liberalis Hátt. 71. 

snekkja, /., nams loiiga; llein|jollr lætr snekkjur hrinda hniggrund 
Hátt. 75; Hátt. 77; á snekkjum jarla Bdr. 9. 

snekkjubard, n,, prora navis longœ; herm^rg snekkjub^rd R 4. 

snemma, snemr, snemst, adv, — I) mature, — 2) mxine. — 3) olim: 
Jdr. (). — 4) cilo, repente; snemst ocissime Rdr. 5. 

suerra, /,, pugna; sigldum til snerru Kkm. 11; Isl. 19. 27. 

snerta, /., pugna; of snertu óhljód de prœln tumtdtu Jdr. 5. 

snerta, /., spatium viœ; hann gekk fram nakkvara snertu Jdr. 24. 

snild, /., excdlentia, prœstantia; dexterita^s; snildar briutr mrgo 
eæimia Hr. S. 19; hradr at snildar verki Sk. 73. 

snilli, /'. — \) prœstantia; gloria; ^(^fíxrB sniUi þreifsk G. 26; ^dlingr 
hafdi alla snilli Edr. 9. — ti) fortitudo; kendr HnWW fortitudine 
clarus Edr. 5; lítit vard af snilli Sk. 188. — 3) étoquentia; tala 
med snilHI diserte loguere! L. 22. 

snimnia, aJy. rzr gnemma, q, v.! Ódr. 4; Kkm. 17. . 

snjallmæltr, adj., disertus; siijallmæltr stiUir Hátt. 76. 

snjallr, adj., præstans, exceUens; fortis; snjallr dróttinn Vkv. 13; 
Em. 6; G. 80; Isl. 19; c, gen, bpdvar snjallr in pugmndo strenuu^ 
Edr. 25; enn sujalli sunr Skalla-Gríms Isl. 10; krafdi konung 
snjallan Edr. 81; Isl. 12; hafa fyr vátt Hálfdan hinn snjalla Sk. 122; 
fyr grain snjallum (prro snj^llum) G. 16; hátíd snjalls mildings 
G. 36; greida ód ok bœnir ens snjalla allsvaldanda G. 1; snjallir 
menn Edr. 31; vid jpfra snjalla Efdr. 3; Edr. 26; af gprpum 
snjpUum Sk. 85; segja draum sínu snjallri ferd G. 15; réd liái 
snjpUu Jdr. 9; snjallastr at g^rv^llu Jdr. 8. 

snjallrádr, adj., consilii promptus ; sn^iúlrk^r konungs spjalli Hkdr.5: 
Danir bádu þik snjallrádan fyrda gram sætta Hr. S. 17. 

snotr, adj,, prudens, peritus; snotr sunds naruU peritus Efdr. 18; 
of snotran sigdeili Hrfm. 3; snotrir víkingar Þdr. 8. 

sno'ppa, /., rostrum; hann fékk hpgg á snoppu Sk. 125. 

snókr, m,, coluber natrix; snókr dýnílóka coluber flocci plumei, t. e, 
corvus: sedja snóka dýnflt'ka Hrfm. 9. 

snót, /'., fernÁna; snót saka femina pugnarum, i, e, Hildr, BSona 
Hfl. 16; sverda snót, t. e, Hildr -~ hildr pugna, v, c, sn^rp svería 
snot Efdr. 16: grjón Danskrar snótar G. 35; úlfr snótar (i, t, 
Tdunœ) Hlg. 2. 



267 

snúa (snera h siiera, snúitm), v,, vertere, convertere ; torquere ; Jlectere ; 

c. dai, snúa enu betra til sín meliora sil/i arripere, occasionein 

Itécrafidi arripere Mhk. 28; impers, e. dat,, e, gr, heyrik sagt, at 

snúi heimi audivi, tnundurn converti Mhk. 24; skeytin snerust spi- 

cula invertebantur L. 45. 
snúdr, m,, celerítas negotii perfidendi; snútíar mála bidk syni Oláfs 

offendi vim et celeritatem Olavo imprecor Bgl. 15. 
snúnadr, m., commodum; emolum^entum; snúnadr vas |)at landi 

reipublicœ id vtHe fuit Vkl. 7. 
snydja (snudda), v., properare; snydja á Manar hlekk super mare 

ruere Hátt. 77. 
snyrtidrengr, m., juvenis excellens,iUustrÍ8; þrír tegir ungra snyrti- 

drengja Jdr. 39. 
snyrtimadr, m., vir magndfi^us, splendidus; nom, pl, suyrtimenn 

Jdr. 16. 
snyrtir, m,, qui polit; qui splendidum facit; hjprva snyrt-ir i, e. beU 

lator R. 26; br^^d bauga snyrtis (viri liheraJis) G. 49. 
snytrir, m,, excuUor; hapta snytrir excuUor deorum, i, e. Oden 

Hlg. 3; þat fær þjódar snytri (excuHori popidi, i. e, regi) tírar 

Vkl. 5. 
Snœgruud, /. pr., terra nivosa, i, e. Tslandia; á Snægrundu Isl. 17. 
snœriblód, «., sanguis rapidus; snæriblód murnar incitatus (satiguis 

i. e.) latex Jluvii, vertex fluminis rdr. 7. 
snœri, n. — 1) funis; rudens; snœris vitnir i. e, navis Efdr. 18. — 

2) amentum; í bug snœrum Jdr. 27. 
snpkta (kt), v,, singuUire; andinn supktir L. 54. 
sn^ggr, adj., celer ;fa,r& smoggjum verka carmine celeri perseijui G. 8. 
sofa (svaf, sofinn), v., dortmre; Brandiugi svaf loks í hel Mhk. 8; 

né hvelv^lur markar sófu lapides non dornuébant (i. e, lapides reso- 

nabartt cuspidíbiés baculoru7n) iMr. 6. 
sofna (ad), v,, ohdorimscere; inf, G. 47; Sk. 45. 
Sogn, m, pr., provinda Noi^egiœ; f^r til Sogns Vkl. 18. 
8omr = 8umr, q, v,! somr seggr Efdr. 24. 
son /. sonr, m,, filius: nom, sg, son S. S. 2; L. 24. 44; Márju suu! 

L. 69; son Máríu! L. 87; sonr L. 44. 56; Sk. 80; dat, pl, sonum 

Rdr. 6; cfr sunr! 
sorg, /., dolor; œgritudo: mœror; víf hlutu sorg G. 29; valdid 

Venda sorg (djOt.) Hr. A. 11; mart sorgar Vkv, 8; of miuni sorgir 

G. 60; lézt valdit Venda sorgum Hr. A. 13; gleyming sorga L. 89. 
sorgœrr, adj,, mœstitiœ infestus (cfr vh. óm = infestum esse), lœti' 

tiam afferens; acc, sg. f. sorgœra (de Iduiia) Hlg. 9, iibi tamen 

melior fortasse lectio et interpretatio est acc. sg, m, sorgœiau 

= cruciatu perturbatum (de Lokio); cfr í 121, 
sóa (ad), V., perdere; inter/ícere; c. dat, sóa Jóta dólgi Yt. 9; Sýslu 

kind bafdi sóat Yngvari Yt. 85. 



268 

sókn, /., pugna, impetus; kenna sókn Rdr. 12: vinna sókn Gldr. 8; 

sóknar álfr prœliator Rdr. 4; Þdr. 3; vid sóknar lœti Kkm. 16; 

sókna gífr securis Hr. S. 8. 
sóknarstrangr, adj. — sóknstrangr; gen, sg. m. sóknarstrangs 

Hr. S. 7. 
sóknbrádr, adj., in piégnarti promptus; sóknbrádr hljómyáttaDdi 

hrælinns R. 3; dádir j^furs sóknbráds G. 12. 
sóknefnandi, part. compos,, pugnam ciens; beUator Isl. 17. 
sóknherdir, 7/1., impetum ciens; sverda sóknherdir impetum ensiim 

ciens, prœliator Vkl. 11. 
sóknhvattr, part. compos. (a hvetja), ad prœlium excitus; sókn- 

hvattar sveitir Hrfm. 1. 
sóknsterkr, adj., in pugtm fortis; G. 8. 
sóknstrangr, adj., in impetu acer; sóknstrangr hildingr R. 23; 

Sigvaldi bad sina sóknstranga sveit ganga Jdr. 24. 
sóknþýdr, adj., comis, affahílis in prœlio; G. 31. 
sól, /. — 1) 80I; sól skínn í heidi Mhk. 27; sól glóar af gleriiiu 

L. 33; geisli sólar L. 27; Kkm. 8. 11; L. 11; d^glingr sólu vœnni 

R. 31; sœpe in drcurrtJloeutionibus, e. gr. Rínar sól aurum Edr. 6; 

sól Svplnis éla sol pwfnœ, i. e. gladius R. 1(5; brynreidar sól aurum 

Hrfm.3; sól heilags sidar i. e. Christu^, et setr sólar heilags sidar 

cœhim G. 3; miskunnar sól Christus G. 1: sól straums aurum 

G. 28; grarar sólar deus G. 18 cet.; ítrból solar i. e. cœlum R. 33; 

ból sólar id. G. 67; und sólar gnapstól suh cœlo Gldr. 9; und sólar 

jadri id. Efdr. 13; und sólar h^ll id. R. 10. II cet. — 2) vadus 

et fulgidus orhis; sólar brá tungls vasti et fulgidi orbes ooulorum 

(i. e. va^ti oculi feminarum gigantum) Pdr. 14. 
sólbjartr, adj., solis instar Itmdus; nom. sg. f. sólbj^rt Mhk. 11 cel. 
sólrod, n., ruhor solis; aurora; í sólrod sub ortum solis Hátt. 77. 
sóma (md), v., decere; vel sómir þat Hfl. 3; ekki sómir amors vess 

9llum Sk. 4. 
sóma-prr, adj., Iionoi^s largus; kóngr sóma-^rr L. 70. 
sómiy m., honor; fyr ydvarn sóma coram vestra majestaie L. 80; 

hon tapadi sóma L. 18; L. 25; verdr has sóma G. 42. 
són, f, pax; reconcíliatio; l^g sónar Isl. 22. 
Sóu, f. pr., vas Sona, in quo mulsum poeticutti asservahatur; ofnir 

Sónar Isl. 5. 
Sóti, m. pr., pirata quidam; vid sker Sóta Vkv. 1. 
sótt, f, dolor; morhus; grimmlig sótt L. 73; sóttar brími œáus 

ítiorbi Snt. 19; lækning sótta L. 89; L. 53; í kv^lum ok sóttuni 

L. 82. 
sóttarauki, tn., augmentum doloris; slík stórmerkin afla mér sóttar- 

auka (mihi dolorem adaugerU) L. 40. 
spakfr^mudr, m., qui perite protendit ; valteins spakfr^mudr gladium 

perite protendens, i. e. peritus pugtiator Yt. 14. 



269 

spakr, adj,, prtídms; of spakaii mæti oddbraks Hátt. 70. 

spara (rá, sparat), v.^^parcere; parce tneri; muna graœr spara goU- 

hring vid mik S. S. 3; Eestr mun sik til npkkurs spara Mhk. 27; 

stillir spardit skada bótir compensatiani damni reoí non pepereit 

R. 30. 
spá, /. — \) vaticiniwn, — 2)vox; sonitus; spá málmhrídar sonitus 

piigme Hfl. 4. 
spádómr, m,, prœsagium; vatýHnatio; leita spádóins Sk. Í>G. 
spádómsord, n., vaticinium; andagipt svá vordinna spádómsorda 

donum spirituale vaticiniorutn eventui respondentium L. 12, 
spell, w., vitium; damnum; vinua spell ehu damnum alicui rei zVi- 

ferre R. 30. 
spenja (spanda), v,,ducere; attrahere; allectare; spenr Þridja bidkván 

und sik terram in potestatem suam redigit Hkdr. 3; hann speni 

OS8 frá b^lvi! G. 13; aldri frák, at d^giingr spendi (prœt, conj,) 

íleiri skip numquam audivi regem quemquam plures naves duæisse 

Hr. A. 11; máttut spanit Danm^rk und ^ik JJaniam síbi subjicere 

non potuerunt Kdr. 5. 
spenna (nd et nt), v,, intendere; gravite^^ premere; ampleeti; spenna 

gyld horn aurea comua manwus tenere K. 13; spenna hlummi 

Hátt. 75; c. dat. spenna þr^ngum þyrni um ennit frontem spina 

(corona spinea) arcte circumdant L. 49; helga menn, er fj^trar 

spenna L. 61 ; spendi ilja gaupnum á Endils raó plantis pedum 

rnontana graviter pressit rdr. 3; Mj^lni spenti hinn máttki Þórr 

Sk. 169. 
sperna (sparn), v. — 1) calcare; þann hergammr sparn Yt. 29. — 

2) ictu (calcis) propdlere; álmr sparn af sér odda arcus sagittas 

nervo excuiiébat Jdr. 27. 
sphera, /., sphœra; langt yfir spheras (acc. pL' latj efri L. 72. 
spilla (It), V., perdere; corrumpere; c. dat, sidunum spilla L. 9; 

eigi spiUir hyggins hjali Mhk. 15; engiUinn tók at spillast (cor- 

rumpi) L. 9. 
spjalli, m.y cum aliquo confabulans; famdliaris; amieus; Gauta 

spjalli Oden Snt. 20; spjalli lausnara i. e. Olavus Sanctua G. 30; 

Hkdr. 5; Hr. A. 5; Edr. 26, 
spjót, n., hasta; jaculum; þat spjót Sk. 143; spjótit nisti L. %Q', 

skjóta spjótum Efdr. 4. 
spjótrunnr, m., arboo^ luxstœ, i, e. pugnator ; skikkja spjótrunns R.30. 
spjótskopt, n., hastúe; sigrmagnadr baud orrostu spjótskoptum 

Hrfm. 12. 
spjpr, n. pl., luistœ; spicula; spjpr knáttu glymja Gldr. 7; Efdr. 7: 

dreyrug spj^r Hfl. 10. 
spordr, m., cauda (pisdum et serpentum); drekarnir rísa opt á 

spord Mhk. 5. 
sprakki, m., femina; gen. sprakka Isl. 5. 



270 

springa (sprakk, spHmgiiiD), v,, cUrumpi; disnlire; augnabrÚDÍn á 
hoDum spidngr Sk. 154; S^rli sprakk af gildri þrá Mhk. 13; 
bryDJnr sprungu lorioœ dissíluerwd Edr. 20; sumir af mædi apmnga 
Sk. 156; BpruDginn diruptus Hlg. 8. 

spruDd, n., femdna (splendidi cuUus studiosa); hváru tveggja bellis 
sprundi þdr. H; eÍD af sprundum L. 90; L. 28. 

spyrja (spuráa), v., cogmscere, audire; |)jód spyrr alt þaz þrír menn 
Yitu Mhk. 3; jafnan spyrja menn at lokum Mhk. 19; Skidi spurdi 
Þór at þessu Sk. 70; Sk. 95. 120; spurdu leidangr de eape<tíUone 
famam accepérunt Hr. S. 6; spurt hefr pld, at . . . G. 12; Mhk. 15; 
refi. mun spyrjást TÍda Sk. 181. 

spýja (spjó, spúinn), v,, vornere; c, dat. Fofnir spjó eitri Sk. 161. 

spprgœlir^ rti,, passerem ddedam; randa svarfa spprr passer puj- 
tharyan, i. e. corvus; randa svarfa spprgœlir corvum deledaus, i, e. 
prœliator; med sp^rgœli Vkl. 14. 

spprr, m,, passer; sp^rs^at befna Yt. 14. 

StadarhóU, m, pr,, nomen mUœ, in Islandia sitœ; Sk. 17. 

stadr, m, — 1) loeus; hingat í stad þenna G. 65; setja í einn stad in 
heurn coUocare, i, ^. co^tere L. 96; ór hyggju stad í. e, ex pectoré 
Sat. 2; í bródur stad Snt. 16; í etad m^rgum Ódr. 3; ór staií 
e loco suo, i, e. loco manens Vkv. 2; i f>tad einum Hrfm. 2; fillr 
stadar Hfl. 5; bjaldaudi stadi locum (locos) tenenft, ú e. permaneni 
L. 1. 100; ei þurfandi stada nó stunda nee locorum nec temporum 
indiffus L. 1. 100. — 2) viUa; (Sturli) stýrdi stadnum þeim hinuni 
frída Sk. 30. 

staddr, vid. stedjal 

Stafanes, n. pr., prarnordorium in regione JSorvegiœ, quœ Fjalir 
appellatur, situm; Stafaness vágr Hlt. 10. 

Stafangr, m. pr., sinus Norvegicus; umb Stafangr Hr. A. 10. 

stafn, m., prora Z. puppis; prcneipue prora; skreytir stafna proras 
ornat Hátt. 73. 

stafr, m., bacidus; cLava; kórou farlystir fylki hafanda staf (bacvlum 
in loca sacra peregrinantis) Kdr. 9; hann á stóran staf Sk. 11; 
(Skídi) laust til (^)lmóds Ipngum staf Sk. 62; Sk. 101. 102; á 
stafnum Sk. 192. 

Stagley, /. pr,, nomen loci in Islandin siii; slóu Stagleyjar uxa 
Sk. 21. 

staka (ad), v., recAidere: árflód stakar Jlumen decrescit Mhk. 26. 

stalldræpr, adj,, in sede sua pcUpiians; timore percidsus; vinna 
bjprtu stalldræp ehm facere ut corda palpitent Hr. A. 12. 

staílr, m,, loows, ubi aliquid stat; .sedes; dólgs akarn drápu stall 
corda sedern pulsabant, i, e. tirnore palpitabant tdr. 10; í fj^rnÍB 
stpllum in sedibus cassidis, i. e, in capitibus Bdr. 7. 

standa (stód, stadiun), v, — 1) stare; kvad stiga fagran standa 
Q. 15; (Christus) yeitir l^mduni at standa L. 46; Hky, 21; standa 



271 

í kring ura búfca stafd circa cadavera L. 73; Rdr. 5j hvaf annarr 
þegn standi á hM mér 8nt. 14; stódk í midjum flokki Bgl. 2; 
stód und árhjálmi Hkm. 3; Hkm. 4; Hkm. 15; f»dr.'20; Jdr. :^1 ; 
Hr. 8. 9; stódu fasta l*dr. 12. — 2) éxstare; esse; reitk skard 
^tanda 8nt. 6; elris. grand þótti ^ánda uppi í himni ignis in cœlo 
exstare videbatur, ignis cceluhi lainhere videbatur Edr. 22; G. 50; 
bjprvanipt stendr (versatur) á nesi Snt. 24; stendr at miklu trausti 
tnagno prœsidio est Hkdr. 1; mark stendr í kirkju G. 34; stód 
þar bær villa. Hn sita erat Sk. 17. — .S) consistere; at standa 
Irammi coram consistere (o: stéppUcem) L. 21; stattu frammi fyr 
barni þínu (supplex) consiste corarn filio tuo L. S^ ; leffir á grundu 
stódu ok undrast L. ^l. — 4) oportere, decei^; miar cnn þætti 
standa minus quam condignum visum sit L. 97. —•5) pendere; 
stód merkur átta octo lihrarum pondus hobuit Sk. 192. — 6) transi- 
tive cwn acc, a) opprimere; Ánasótt knátti of standa Aun Yt. 24; 
b) occupare; Ellu kind stód alla Hringmahiheidi Vkv. 7. — 7) cum 
prœpp, h adverbiis L simiL conjunctum standa varitís habet signi- 
ficationes; e. ffr, standa af ehu oriri, manare ex aliqua re, v, c, 
grimt grand stendr af nadri Kkm. 27 ; ógnin 8t/.d af jarla meidi 
rex auctor fuit terroris Edr. 32; Hrfm. 8; fprnudr stód af því 
ex ea re scdus oria est G. 2 — stendr á énda subvertitur Snt. 4; 
stendr á hendi mér mihi insiat Snt. 18; stendr á móti resistii 
Sk. á8. — stódk ferri abfui Efdr. 26. — standa í ehu fíxum hœrere 
in aliquo L aliqua re, v. c. væntum at Vídris vpndr standi í Ellu 
Kkm. 27; stód ólauss í hausi Hlg. 19; sverd stód fast í t^nnum 
Sk. 155. - - atanda í 'gegnum eht aliquid transjigere L. 45. — 
standa í gegn ehm aUcui resistere, impetum alicujus sustinere 
Isl. 26. — stód til hjarta ad cor penetravit Yt. 28. — stód upp 
surrexit Sk. 163; upp stódu superstites erant Jdr. 39. — stendr 
vída Hákonar ríki late patet imperium' Haquini Vkl. 10. — Reji, 
standask impetum (hostium) sustinere; hosti reniti: stódsk fólk 
þeygi Hfl. 18; c. ojcc. stódsk marga þrimu mulim pugnas sustinuit 
Efdr. 7; hvergi stódusk konungs reidi Edr. 32. 

stanga (ad), v,, pungere; refl. stangast pungi, transfigi L-. 56. 

stara (rd, starat), v., torvis oculis aliquem aspicere; stardi á fróns 
fólka reyni Hdr. 3. 

starf, n. — 1) labor assiduus et durus. — 2) labores pugnœ; ccedes 
(cfr anglosax. steorfan, germ, fterbeH); Haralds arfv^rdr olli starfi 
- Olavus auctor fuit cœdis Vkv. 7. 

Starkadr, m. pr,, bellator vn fabulis antiqins incKtus; Sk. 165. 170; 
sœpissime («nn) gamli appellaJtur, e. gr. Starkadr gamli Sk. 138. 
163; má líta Starkad gamla Sk. 74. 171; af Starkadi gamla 
Sk. 139. 

stál, n. — 1) ferrum; chalybs; hádu straum stáli etrídan cofnmo- 
verunt flumen ferro (o: baculo præferrato) jnolestum; i, e. efecerunt, 



272 

lU rapiditas Jluminis vd ferri duritiem mnceret Þdr. 9; smida hólk 
úr stáli mín (^ mina) Sk. 102. — 2) pladius, enais; telum; stakk 
stáli bjartra mála Kkm. 1; hríd stáls t. e. pugna Vkv. '-3; regn stálB 
ú/. 6. 55; mpiesime in plur., r. c, þunn stál Bgl. 10; þunnyaxiu 
rekin stál G. 43; strpng stálin R. 19; klauf stálum virda kindir 
k. 4; stála flauror Rdr. 6; stála yíkr Hlg. 19; stála ríkismál 
Hkdr. 4; plerumque in circumlocutiombus, e. gr. él stála fugm 
Efdr. 22; Jdr. 27; gnýr stála id. G. 54; stála hríd id. Sk. 165; 
þrymr stála id. Bdr. 12; stála sveigir pti^mator R. 27; stála gautr ú/. 
Sk. 124. — 3) carina navis ad proram eUrgens (=::grœe. umtiHr): 
of stál eu steindu Hr. S. 13; halda stirdum stálum ojtperas proras 
dirigere Hr. A. 10; stálum carinia Hátt. 75. 

stedi, m., incus; steði Feðju incus Fenjœ, i. e. saxum; med stecfja 
Fedju þdr. 6. 

stedja (stadda), v., aUquo hco coUocare, constituere, /irmare; leysa 
þjód vid trú stadda popvlum redimere in fide confi.rmatum 1. per- 
severantem G. 68. 

stef, n., versus intercalaris; fúss (at) vanda stef G. 18; L. 26; at 
stæla brag stefjum Mhk. 11; R. 24. 

stefjamél, n,, ea pars mrminis laudativi, quœ est inter lyersus inter- 
ralares; i stefjaméji Hr. A. 11. 

Riefligr, adj., ornatus versu intercalari; at visan verdi steflig gprd 
L. 2; steflig ord verha digna, quœ in versum intercalarem rm- 
piantur L. 51. 

Riefna (nd), v., spectare; contendere; Skídi stefnir þangat Stídius 
eo contendit cursum Sk. 17; (Júdas) stofndi óvænt mala consHin 
animo agitabat L. 48. 

stefnir. m., qui eursum dirigit; stefnir stpdvar hrafna guberiiotor 
navium Hkdr. 4, 

steik, /., assum; tosta caro; (Olavus) gaf hjaldrs orra steikar G. 4H. 

steina (nd). v., pingere; colorare; stillir fekk steinda knprru K. 12; 
galli steindrar mundrida borgar (o: dipei colorati) G. 48; of stál 
en steindu Hr. S. 13. 

Steinarr, m. pr„ vir Tslandus; gen. Steinars Isl. 26. 

steinn, m. — 1) lapis; saaum; þreif upp stein Sk. 158; hljóp í 
stein Yt. 2; rousteri af steini Edr. 25; Hlt. 7; steins Listi terra 
saxosa Þdr. 19; steinar ok stræti L. 94; steina brú pons lapidm 
(de opere diu duraturo) Hlt. 16. — 2) cclor; ilja blad hreingróit 
steini Rdr. 1. 

stela (stal, stolinn), v., furari; c. dai. rei aUatœ; stolit væri mér 
ekki ór ætt a familia non subreptus essem, i. e. a rnajoribus mn 
degenerarem Mhk. 2 (ubi alii aUter interpretantur). 

sterkliga, adv., vehementer, graviter; at emja starkliga Sk. 138. 

sterkligr, adj., firmus, validus; sterkligt vard jpfurs merki ^r//iMW 
nianebat vexillum regis R. 19. 



273 

sterkr, adj*, jirmus, vaiidus, robustus; Wáinn er sterkur Sk. 159; 

Álfur hinn sterki Sk..73; merki blés umb hilmi sterkan Edr. 19; 

sterkir rjódendr darra dreyrgra Jdr. 10. 
steypa (pt), w., prœcipitare; fundere, dejicere; c, dat. steypir ^drum 

nidr í fjandann midjan L. 72. 
steypir, m., eversor; opp^'easor; steypir nidja Snt. 15; steypir stop- 

hnísu Thor rdr. 9; at dólga steypi dyggvan Edr. 31. 
stétt, /. — 1) via strata; stofn stétthriogs pro stofn stettar hrings 

truncus viœ gladii, i, e. truncus clipei, bellator R. 12; í daudans 

stéttir in plateas mortis, in Orcum L. 16. — 2) ordo, genus; ýfir- 

bjódandinn allrar stéttar engla ok þjóda omnium ordinum ange-- 

torum et hominum gúbernator L. 1. 100. 
stétthringr, vid, stéttl 

stigi, m,, scala; kvad fagran stiga standa G. 15. 
stik, n. pL, pali ante litora deftai; sublicœ; vid stik bundinn ad 

palos alligatus Gldr. 6. 
stikki, m,, carmen; veitti stikka carmdnis materiam prœbuit 

R. 12. 
Stiklastadir, m, pL pr,, locus Norvegiœ; á Stiklast^dum G. 17,43 

(utroque loco divisum et in duos versus distributum), 
stikleid, /., ordo sublidus; stikleidar vegr via sublicarum, i, e, amnis 

Þdr. 5. 
stiklir, m,, qui spargit; seima stiklir largitor auri Hr. S, 4. 
stilla (It), V,, m^oderari; temperare; rem expedire; veittu mér at 

stiUa ok stýra L. 51. 
stillir, m,, moderator, dux; lýda stillir Rdr. 10; nom, L voc, sg, 

Rdr. 13; Hkv.9; Bgl.6; R. 12. 26. 28. 30; Edr,4.7.31; Hátt. 76; 

Hr.S. 17; acc, sg, stilli R. 32; Edr. 11. 18; dat. sg, stilli Yt.49; 

R. 34; Edr. 23; gen. sg, stillis Hlt. 16; Hrfm. 10. 
stinga (stakk, stunginn), v,, pungere, transfodere; strenghumlúr sák 
. stinga Kkm. 8; málmr stakk á sk^r hjálmi sagiUa (L telum) mar- 

ginem cassidis pupugit Kkm. 8; stakk í nefit á Skída Sk. 175; 

stungu heila himintungl ór h^fdi .prest G. 59; stungu at stála 

gaut in virum invecti sunt, virum lacessiverunt Sk. 124; of stunginn 

vas trans/ixus est Yt. 50; c, dat,, immittere, e, gr, stinga n^sum 

í feldi Bgl. 13; stakk (ek) stáli á stordar lykkju Kkm. 1; stungu 

h^fdum í kJ9l capita in sentinam demiserunt Hkv. 10. 
stingr, m,, pertica navis; rostrum; stinga hj^rtr i, e, navis 

Hátt. 73. 
stinnr, adj,, firmus; solidus; smída stinnan hólk Sk. 102; af harda 

stinnum hlunni Hr. A. 2; med krókum stinnum L. 78. 
stirdr, adj,, asper, durus; rigidus; raumrinn stirdr Sk. 51; bad stirdan 

(beUicosum, fortem) gram varda virki Vkl. 18; bjuggu stirdan streng 

Hr. S. 5; hrafn valdi nái stirda Bdr. 12; stirdum st^lum Hr. A. 10; 

stirdra branda stormr R. 29. 

35 



274 

stirctþinull, m,, rigidus funis, gm teUm marginat; stirðþinall 

stordar durus funis terram marginam, t.. e. serpens Midgardim 

Hdr. 3. 
Stíflusund, n, pr,, fretum in Veetfddia, promnda Norvegiœ, situm; 

á bedi StífluBands Yt. 50. 
stíga, (sté L steig, stiginn), v., incederé, gradi; nam at stíga fyr 

bord de naoe se projedt Jdr. 37 ; 2 sg, prœt. ind, stétt á skeidarhúf 

Hr. A. 2; steig i gegnum ehn calcando traneforoímt Yt. 39; (Chridus) 

sté upp resurreœit G.5; steig (seprojecit) fyr húf besti brófs Bdr. 11; 

sté of (i. e, superavit) teg bálfan íjorda runna Hlakkar Isl. 24. 
stigr, m., semita; caUis; stigr yard strangr R. 27; yisa ebm bimna 

stíg viam cœUstem alicui m^ynstrare Edr. 27 ; blýr náir kasta spltum 

stig kjalar Hátt. 76; Nj^rdr snáka stígs deus auri, t. e. vir Isl. 8. 
stjarna, f, stella; frá flœdar stjprnu i..e. de Sancta Maria G. 2; 

beidar stj^rnur L. 93. 
stjóri, m., rector, gubemater; reidar stjóri Yt. 53; dróttar stjóri 

Efdr. 25; yid gumna stjóra flfdr. 9. 
stjórnlauss, adj. — 1 ) gubernacvli expers. — 2) incomposiius ; con- 

fusus; pertuToatus; stjómlausu (dat. sg. n.) befk slungit saman 

confusa in unum congessi Mbk. 30. 
stjplr, m., pyga; postícum; létu stjplu upp stúpa Hkv. 10. 
s t j p r n u 1 j ó 8 , n., splendor stellarum ; L. 40. 
stj^rnureitr, m., regio stellarum, i. e. cœlum; dróttinn stj^rnureitar 

deus L. 26. 
stod, f., columen; adjumentum, prœsidium; branda Ullr sá stod af 

því Vkl. 13. 
stoda (ad), V., juvare; befk stodat bœn þina mandaiis parvi tuis 

G. 71; eyvit mun sjá atfrétt stoda nÍkU, puto, hœc percontatio 

proderit Mbk. 29. 
stofa, f, tugurium, casa; atrium; kom inn i stofuna Sk. 46; fram 

í stofunni tw anteriore parte airii Sk. 36. 
stofn, m., caudex, truncus; statumen; syardar stofn t. e. caput Efdr.6; 

sem tré stykki af stofni Sk. 133; veitti stofnum stéttbrings (t. e. 

beUatoribus) R. 12. 
stop-bnísa, /., phoccena rupis, i. e. femina gigas; steypir stop-hm'su 

Thor t>dr. 9. 
stord, /. — 1) terra; men stordar torques terrœ, i. e. serpens Mid- 

gardicus Hdr. 3; stirdþinuU stordar id. Hdr. 3; stordar lykkja 

t. e. serpens Ekm. 1. — 2) frutex viridis; stordar úlfr t. e. ignis 

Hr. S. 11; stordar gandr t. e. ventus Hr. S. 13. 
Stord, f. pr., insida Norvegiœ; í fjpru Stordar Hkm. 7. 
stormr, m., tempestas; procella; vid storminn þenna hac tempesUiie 

oboria L. 53; þremja Biormr = pugna, et þrekmadr þremja storras 

heUator fortis R. 21 ; stormr stirdra branda procdla asperorum en- 

sium, i. e. pugna, et bardleygr stirdra branda storms gladius R. 29. 



275 

stóð, n,, equitium; equi; lagar stód eqmtium tnaris, t. e. naves 

Hlt. 14; stódi kveldriáu eqvx) lamiœ, i. e. lupo Odr. 6. 
stóll, m, — l) sedes; solium; á stóli G. 5; Sk. 71.87; stiUir Fróda 

stóls poðseaaor solii Frodiani, L e. rea JJaniœ Edr. 7. — 2) sedes 

cathedralis; episcopatus; stóls hœd vex G. 9. 
stóU, m, classis (grcece aiólnQ); Óláfr réd brigda miklum skipa stóli 

R. 2; Jdr. 16. 
stórbygd, /., regio frequens œdificiis; herdu herferdir í atórbygdir 

Hrfm. U. 
stórgedr, adj., m/ignanimus; enQ stórgedi Dulsa konr Yt. 2. 
stórlátr, adj., generosus; mun^us; Hrólfr enn stórláti Bj. 7. 
stórligr, adj., mxignus; amplus; ingens; stórlig stræti Hr. S. 11. 
stórmerki, n. pl. — 1) insignia argumenta, indicia; f^gr stórmerkin 

dróttins verka L. 5, — 2) res ma<fnœ; m^ndUa; slík spnn stór- 

merkin L. 40; L. 22. 
Stórólfr, m. pr., vir íslandus; Ormr Stórólfs sun Isl. 15. 
stórr, adj., magnus; madr stórr Sk, 46; Sk. 169. 193; laufa vidrinn 

stóri. Sk. 52; vid stóran gný vinar Lódurs Hlt. 10; R. 24; Sk. 11. 

192; af stórum hrotta Sk. 192; stórir þegnar Hr. S. 3; Hr. S. 7; 

sœkja stóra helga dóma Edr. 12; Jdr. 7; Sk. 38. 133; stór ok 

mikil er (o: hirzla) Sk. 13; gaf stóra skreppu Sk. 33; stórar 

gjafar Edr. 26; Sk. 142; ór borgum stórum Edr. 29; þessi húsin 

stór Sk. 69; Sk. 167; mein hin stóru L. 91. — Compar. stœrri; 

stillir framdi stœrra reo} majora p^petrdvit R. 26. — Neutr. stórt 

pro adv., magna vi, vehementer; lundr hjó stórt Isl. 26. — Eodem 

modo dai. pl. stórum pro adv., magnopere; veita opt ok stórum 

ehm eht Edr. 7 ; stórum verri muUo deterior, longe inferior Hr. A. 1 ; 

stórum 9rr perquam liberalis Jdr. 44. 
stórrádr, adj., imperiosus; stórrádr stillir R. 12; ógn stód af stór- 

rádum stýri gindýra Hrfm. 8, 
stórvald, n., ampla regio; ^ld á stórv^ldum homines hta regna 

incolentes Hrfm. 6. 
strandleid, /., via litoralis; breidar strandleidir Hrfm. 13. 
strangr, adj., scevus; vehemens; acer; strangr þengill Vkv. 15; R. 22; 

heiptar strangr in uldscendo severus Bgl. 10; stígr vard strangr 

semita erat ardua R. 27; Kristr baud þeim þróttar strpngum R. 33; 

drengmenn hugum strangir Jdr. 39; str^ng gunnr Vkl. 16; Vkv. 3; 

at b^d strangri Jdr. 29; frá strangri kv^l G. 68; strpng stálin 

sungu R. 19. 
Straumeyjarnes, n. pr., isthmus quidam in Dania situs; Hlt. 7. 
straumr, m., amnis; Vpdlu straumr Yt. 46; Jdr. 35; ekkjur hádu 

stridan straum Þdr. 9 ; straurar mækis sanguds, et fyr mækis straumi 

pro effusione sanguims Hkm. 8; sakkvir straums sólar (i. e. auri) 

G. 28. 
strákligr, adj., improbus, nefarius; strákligr lízt mér Skídi Sk. 124. 



276 

strákr, m.y homo neqxtam; homo vagus; þeir stpktu yatni á strákinn 

Sk. 189; Sk. 43. 
strengflaug, f,, incisura in postico Ugno sagittœ, qua nervus vn 

sagittis expeuendis nititur; strengflaugar pálmr palm^i (arbor) ex 

ejusmodd tncisurá enUssa, i, e, sagiita Ekm. 15. 
strenghumla, /., crahro nervi, i. e, sa^gitta; sák strenghumlur 

stinga Kkm. 8 (vhi tamen alii mMwnt strengh^mlur; cfr hamla 

toUeno!). 
strengja (gá), v., constringere; urgere; strengja kapp viá ehn con- 

tentionem urgere, contendere cum aliquo Edr, 82; réd strengja heit 

til dóttur Porketils voto se obstringere, fore tU filiá ThorketíJHi 

potiretur Jdr. 14; Jdr. 43. 
strengr, m., funis; nervus arcús; bjuggu stirdan streng a^perum 

rudentem pararunt Hr. S. 5; flugu af streng ^rvar Bdr. 6; strengjar 

hagl grando nervi, i. e. sagiUœ Hkdr. 7; nom. pl. strengir L. Ö4; 

á v^fáum strengjum L. 45. 
stríd, n., molestia; calamitas; pugna, e^rtamen; bida meira strið 

majore œaritudine affid Efdr. 20; kjomr grimmu strídi.at mér 

Jdr. 15. 19 cd.; 9rr í strídi in pugna strenuus Sk, 124; lélta 

strídum G. 18. 21 cet. 
strída (dd), v., pugnare; at strída vid ehn Sk, 157; Sk. 140. 147. 
strídir, m., adversarius; hostis; Breta strídir Efdr 12. 
strídkvedjandi, part. compos., qui bellum postulat; strídkvedj^nduin 

glamma st^dvar vamms iis, qui bellum giganti indicunt Þdr. 10. 
strídlundr, adj., animo infesto; strídlundr steypir Þdr. 9. 
strídr, adj., difficíUs, molestus, asper; ógnar strídr Hr. S. 11; hááu 

stáli stridan straum Pdr. 9; stríd ógn svall G. 54; gprdi atsókn 

gilda ok strída Sk. 187; í strídri Herdala g^ngu Vkv. »1 
strjúka (strauk, strokinn), v. — l) verrere; tergere; hrannir strjúka 

híadin bord ^wcÍM* verberant onustam navim Hátt. 76; (vir) strauk 

sjónbrautir sinar í brunni G. 23. — 2) abire; at morni vill hann 

strjúka Sk. 20; búinn at strjúka Sk. 38. 
stræti, n., via straia; í hverju stræti Sk. 68; stórlig ýta stræti 

amplœ civium plateœ Hr. S. 11; L, 94; vala stræti stratum accipi- 

trum, i. e. manus, et fasti vala strætis aurum G. 25. 
str^nd, /., Utus, ora; margo; læsa úrga str^nd oddum Edr. 24; 

liggja eptir á str^ndu G. 60; vítt of strandir Kkm. 9. 
studill, m., litera metrica serva; í studla skordum L. 2. 
Stulli, m. ;>r. = Sturli; Sk, 99. 
stumra (ad), v., soUicitum et officiosum esse; þeir stumrudu yfir 

strákinn med Ijósi Sk. 189. 
stund , /., hora, tempus; hrygdar stund lacrimabHe tempus Hr. S. 11; 

drykklanga stund Sk. 65; Hr. S. 3; Sk. 93; um stund altquardm 

temporis Sk. 165; af stundu moa;, brevi Edr. 23; á spmu stundu, 

sem L. 9; lífs stundir eru lidnar Kkm. 29; ei þurfandi stada né 



277 

stunda L. 1. 100. — Dat, pL stundum pro adv,, interdum; e. gr. 

stúndum þýtr í logni lá Mhk. 13; 6. 58; Isl. 25; L. »7. 
stunda (aá), v,, operam dare alicui rei; hví stundadir á Jesú dauda? 

cur in mortem Jeau incubuisti? L. 65. 
Sturli, m, pr., vir Islandus; Sk. 30. 31.33; vid, Stulli!. 
stuttligr, adj,, brevis; abruptus; stuttligt lag á kvœdi Mhk. 11. 
stúpa (prœt, ind, et part. desunt), v,, reclivem, esse; upp stúpa occ/í- 

veni esse, eminere Hkv. 10. 
stúra, /,, mœstitia; ekki er mór at stúru gaman Mhk. 22. ' 
stúta (ad?), V,, pessum ire; lét Starkad stúta Sk. 171; Sk. 167. 
stútr, m., myxa; tubus; med stúti horns acumine cornus Sk. 126. 
stydja (studda), v, — 1) fuldre, sustentare; munire; stydja mœrd 

G. 8; studdi mítt afl Snt. 12; studdi bordvid hlýdu Edr. 5; studdisk 

geirskapti Hkm. 10. — 2) percutere; stydja Gjúka nidja Rdr. 6. 
styggjast (g^), V,, irasci; offendi; œgre ferre; ugdi hann, at Eva 

stygdist L. 18. 
styggr, adj,, ferus; iyt styggvan leiknar hest Ódr. 6. 
stynja (stunda), v., ingemdscere; heimrinn stundi L. 58. 
styrjarfimr, adj,, pugnandi peritus; G. 15. 
styrjarsnjallr, adj., in pugna fortis; mœrd styrjarsnjalls mildings 

G. 46. 
styrj^ld, /., tempus bdli; beUum; tumuUus; styrj^ld óx umb stiUi 

Edr. 18; bædi hark ok styrj^ld Sk. 184. 
styrkr, adj,, fortis; robustus; styrkr v^rdr verdungar Vkv. 8; of 

stiUi styrkjan G. 46; borg styrks mundrida G. 48; styrkir menn 

Hr. S. 9; Ijós er styrkra Ituc prœvalet L. 61. 
styrkr, m,, vis; robur; slítr hardan styrk af hjarta rótum L. 77. 
styrlundr, m,, arbor tumuUús; styrlundr hardleygs stirdra branda 

storms arbor tumuUús ghdii; arbor pugnœ, i. e, beUator ; acc, 

styrlund R. 29. 
styrr, m., turba, tumuUus; pugna; styrr þreifsk R. 22; Sk. 171; 

vid styr annan Vkl. 15; g^erdi styr hardan Vkl. 19; Vkv. 8, 11. 13; 

ór styr slíkum Efdr. 23; ór styr miklum Efdr. 24; Sgdr. 4; Ódr. 4; 

G. 32; Kkm. 5; styrjar Tæni Hkv. 9; í broddi styrjar Hr. A. 8; 

stœrir styrs pugnator Hátt. 68. 
styrremdr, adj,, in pugnando validus; ferox; R. 26. 
styrsnjallr, aáj. ==^ styrjarsnjallr; G. 48. 
stytta (tt), V,, decurtare, mutilare; stytta h^nd manum amputare 

Bgl. 12; stytti næsta hinn brúna Sk. 163. 
stýfa (fd), V,, abscindere; stýfa þjófa hendr Edr. 8; benlaukar stýfdu 

lids leggi Bdr. 7; njóta stýfdrar tungu G. 61. 
stýra (rd), v,, regere; gubernare; prœesse; c, dat. e, gr, lukku stýra 

Sk. 57; L. 51; fólkum stýrir agmdna dvcit Hdr. 5; þeim stýragod 

Vkl. 8; Vkl. 23; þótt konungr stýri Ormi Efdr. 10; konungr sás 

írlandi stýrdi Kkm. 16; Efdr. 16; R. 15; L.23; Sk.18.30; stýrdud 



278 

gúbefmamgUs {oi'navem) Hr. S. 16; dýrdarmenn, er ríkjom stýrða 

L. 36; alls stýrandi omnium rerum moderator, u e. Deus Edr. 31; 

landa stýrandi rex Hrfm. 5. 
stýri, n., ffubernactdum (ruitnð); stýri mól Ódr. 1; stýri brimdýrs 

Hátt. 74. 
stýrir, m., ffvhemator; poBsesBor; miindj^kals stýrir £fdr.23; Hr.S.2; 

of skeidar stýri Hr. A. 10; af stýri gindýra Hrfm. 8. 
stæla (It), v.y sentenUae l. versue intercalares interponere; stæla brag 

stefjum versus intercalaree camUm inserere Mbk. 11. ' 
stæla (It), V., chalyhe durare; bann á stæltan brodd Sk. 11; Sturli 

gaf bonum stæltan knif Sk. 38; Sk. 175; med stæltan bamar Sk. 46; 

í Btæltum bólki Sk. 130. — Stœltr pro adj, = acer, dunts; fleina 

lundrinn stælti Sk. 127. 
stœra (rd), v., maffnum facere; auffere; stœra bpgg lidi fyrda ^awew 

ictum affmini virorum inJUffere Jdr. 26; 6. 46; ek fæ drópu stœráa 

bródri R. 35. 
stœriaskr, m., framnm auffens, i. e. vir qui auffet; stœriaskr ránsíks 

qui auffet aurum (aliorum); aurum larffiter distribuens; rógsvellir 

bad stœriaska fella remmilauka R. 22. 
stœrir, m., qui auffet, incitat; bera bródr stceri styrs Hátt. 68. 
stpd, /., statio; statio navalis; st^dvar brafnar i. e. naves Hkdr. 4; 

glamraa st^d statio luporum, i. e. montana, et yamm glamma st^dvar 

ffkfas Þdr. 10; st^dum brá stillir rex rupit navium statdones, sigm 

movit Hkv. 9. 
st^dva (ad), V., sistere; stpdva bpd Rdr. 10. 
st^ng, /., pertica; dat. sff. stangu {pro st^ngu) Hlg. 6; vid staogar 

enda Hlg. 7; báru fram ^iengv perticas (siffna) proferebant Edr. 18. 
Stprkudr, m. pr. — Starkadr, q. v.! Mbk. 7. 
stakkva (st^kk, stokkinn), v., eurrere; salire; impetu ferri; aspergi; 

Starkadr st^kk á fætr Sk. 138; bun st^kk upp Sk. 175; þat stpkk 

upp, at . . . fama emanavit, sq. ocr. c. inf. . . . Yt. 35; st^kk ór 

landi e reffno aufuffit Hr. A. 5; keyra járn, svát stpkk (exsíiat) 

dreyrinn L. 49; sem tré stykki af stofni Sk. 133; blódi stokkinn 

eruore rorans Hlg. 19; grima hrími stokkin Hr. A. 2. 
stökkva (kt; st^kkva Sk.), v., sparffere; insperffere; c. dat. þeir 

stpktu vatni á strákinn Sk. 189. 
stokkvir, m., qui disperffit; stakkvir stála flaums Rdr. 6. 
sudr l. sunnr, adv., rneridiem versus; in meridiana .reffione; in 

austros, ad austrum; renna nordan sunnr Vkl. 17; Efdr. 6; fara 

sudr ór Nid Kdr. 2; sudr Kdr. 10; Bgl. 9; sudr med ládi Hr. A. 6; 

Hr. S. 4; sudr á Jón.i Hr. A. 12; Kkm. 19; Jdr. 6; Hrfm. H; 

Sk. 34; sunnr G. 35. — Conipar. sunnar maffis in austros; ei mun 

betra sunnar Sk. 84. 
Sudreyjar, /. pl. pr., Hebudes insulœ; i Sudreyjum Kkra. 15; 

Hrfm. 7. 10. 



279 

Sudri, m. jyi\, 7ianu8 meridianum cœli cardinem sustinens; Sudra 
sjáyarrok f. e. poésis Sk. 203; áttrudr Sudra cognatua SudrH, i. e. 
Geirrodius gigas Þdr. 15. 
Sudrvík, /• pr,, locus in diœcesi Ripensi; í slídri Sudvík Vkv. 4. 
Bullr, m., vomdca, vlcus; med sáruin sullum L, 77. 
sultr, m., fanhes; tekr úr seggnum sult fam^n de viro depeUit Sk. 20; 

þverrir úlfs sultar sedator famis lupinœ, prodiator; Efdr. 26. 
suniar, n., csstas; í sumars broddi Edr. 5. 
sumbl, n., cerevisia; jólna sumbl potus deorum, poésis, carmen Hlt. 16; 

veitk bekki búna at sumblum Ekm. 25. 
sumr, adj., pron., nonnuUus; quidam; rauf af suman Rúmsyeg Kdr, 9; 

Bumt lid Vkv. 6; Mbk. 25; sumir stungu Sk. 124; Mhk. 20. 24; 

Sk. 156. — Cfr. somr! 
sund, n. — 1) natcUdo; snotr sunds naiandi gnarus Efdr. 18. — 

2) fretum; mare; á vídu sundi Efdr. 15; bar út at sundi in cdtum 

proveait Vkv. 1; Jdr. 35; drasill sunda navis Efdr. 5; brimis sunda 

valr corvus G. 55. 
sundfazi, m., equus maris, i. e. navis; Gittndfaxa sœki-Þróttr Vkl. 20. 
sundr, adv., in partes; slitua suAdr frangi, dirumpi Hlg. 8; ganga 

sundr id. Hlg. 15; Vkv. 4; Ijósta mndir frangere G. 59; hjáhnar gengu 

i sundr goleœ dissHuerunt Ðdr. 7 ; i sundr (sundur) Sk. 67. 152. 159. 193. 
sundra (ad), v., dissecare; sundrudum skj^ldu £km. 13; samvizk- 

unnar bygd, sundrud 9II pectus, totum dUaceratum L. 84. 
sunna, f, sol; réttlætis suana sol justitiœ, i. e. Christus G. 4. 
sunnan, adv., ab austro; a regúme meridiana; Hlg. 10; fyr baf 

sunnan Gldr. 6; Efdr. 17; Isl. 21; fyr l^g suBBan Efdr. 4; Hr. S. 

17. 18; fyr Heidabœ sunnan Ódr. 5; um Satiri sunnan Hrfm. 9; 

sunnan Hlt. 14; Efdr. 16. 24; Vkv. 14; Edr. 14. 15; G. 36; Jdr. 

16. 18; D^num sunnan i. e. Danis m^ridianis Hr. S. 3. 
suunarla, adv., in regione meridiana; Vkv. 13, 
sunnr = sudr, q. v.! 
sunnudagr, m., dies solis; dies dominica; mnnxji ^ixg die solis L. 67; 

bida sunnudagsins Sk, 203. 
sunr l. sun, m., filius; nom. sg. sunr Yt. 41; Hlg. 13. 14; Sgdr. 1; 

Ódr. 6; Bgl. 1. 5; G. 5; Jdr. 29; Isl. 10; nom. sg. sun Snt. 17; 

acc. sg. sun Snt. 19; Efdr. 13; R. 34; Jdr. 42; Isl. 6; dat. sg. 

syni Hkv. 4; Snt. 11; Bgl. 15; Kkm. 17; Jdr. 8. 30; Mhk. 9; 

Isl. 26; L. 8. 24. 58; gen. sg. sunar Snt. 6; Hdr. 5; Efdr. 21. 

22. 25; nom. pl. synir Hlt. 6; Sk. 74. 81. 147; krátins synir í. e. 

incolœ ValhaHœ Sk. 136; acc. pl. sunu Hlt. 4; Kdr. 1; Isl. 22; 

dai. pl: sunum Kkm. 27. 
Surtr, m. pr.^ gigas quidam; Surts œtt gigantes Efdr. 17; SuUungus 

gigas Surtr appeUatur Hlt. 2. 
súd, /., tabula navis; compages quœdam (sueth. j)á flint) tabularum nava* 

lium; þynnri enn súd Sk.24; nýjar súdir nova laiera navium Hr.S.5. 



280 

súdsbani, m., noJM lateris naviqii, i. e. mar e =i Ægir; við súdsbana 

contra Ægerem Snt. 9 (ybi am mcduTU vid sunar bana). 
Súdyirki (pro Suávirki), n. pr., locus mercaiorim jlumird Tamesi 

vicinus; í sléttu Súdvirki Vkv. 6 (ubi ita propter metricas raiiones 

legendum est). 
sút, /., morbus; masror; hvó sút ferr Mhk. 12; bregda hrafns sút 

(dat, ag,) Isl. 25; óteitan sútar Jdr. 3; skalf af sútum L. 54; nist 

sárra súta sverdi L. 56; i súta œyrkri in tenebris mœroris L. 77. 
súthrœrandi (suthrœrandi L.), part. compos., doiorem movens; sáriu 

Jesú súthrœrandi munu sýnast L. 71. 
Svafnir, m. pr., nomen Odinis; Svafnis salnæfrar Hkv. 11. 
svalr, adi., frigidus; algidus; svalr sœr Jdr. 16; temja svalan hest 

(de paiwiJo) Yt. 17; svalir kilir Kdr. 3; læsa strpnd oddum ok 

svalri r^ndu Edr. 24; allopt verdr í hreggi svalt Mhk. 2L 
svanglýjadr, m., cyanum delectans; svanglýji^r sverda sverrifjaráar 

cygnum sanguinis, t. e. corvum ddectans; prœliator; dat. svanglýjaái 

Vkl. 2. 
svangr, adj. — 1) tenvis, graciUs. — 2) jejunus; eswriens; Hlg. 6. 
svanni, m., midier elegans, magn^ica; ómildr svanni G. 35; g^fugr 

svanni Hr. S. 19. 
svanr, m., cygnus; svanr hanga olor suspensorum, i. e. corVus Bdr. 8; 

veita eht sv^num farma-Týs (i. e. corvis) Hlt. 11; svana fj^ll i. e, 

fiuctus Hátt. 76. 
svanteig, f., campus cygnorum, i. e. mare; svanteigar herdróttir 

míUtes classiara Hrfm. 11. 
svar, n., responsum; i svaranna reikan in vacíUalione responsorum 

L. 17. 
svara (ad), v., respondere; svara mer skjóttl L, 16; seggrinn svaradi 

engu Sk. 146; L. 16. 
svardfen, n., liquor terrœ (sv^rdr cœspes), i. e. fiumen; svardfen 

(tmesi divisum) flaut Þdr. 8. 
svardfestr, f.,funis capitis (svprdr cutis capitis)^ i. e. coma; Sifjar 

svardfestum i. e. auro Bj. 4 (cfr SnE, AM I 336, 340). 
svarf, n., scóbs; attritio; hefr meiri sv^rf majorem facit aUritionemf 

i. e. plwra calceamina atterit Sk. 23; randa svprf detrimenta dipe' 

orum, i. e. prœlia, et randa svarfa sp^rgœlir prœliator Vkl. 14. 
svarra (ad), v.. strepere; sárgýmir svarradi Hkm. 7. 
svarri, m., feinina magnanima l. superba; errinn sendi ungan svarra 

Hr. S. 18; Jdr. 4; rída móti svarra Hr. S. 19. 
svartflekkóttr, adi., maculis nigris conspersus; kvædi svartflekkótt 

i. e. carmen tristitta pUnum Mhk. 22. 
svartklæddr, part. compos., nigra veste indutus; acc. pl. svart- 

klædda Hrfm. 9. 
svartr, adj., niger; svartir seggir L. 58; dat. pl. svprtum Hátt. 73. 76. 
svartskygdr, adj., livido splendore; svartskygd sverd Gldr. 7. 



281 

svá /. (apud recentíores) svó, adv., sic, ita; adeo; eo modo; Veidr 
m»lti svá Hlg. 11; Hlg. 12. 17. 19; Em. 1; Hkm. 12; Vkl. 24; 
Hdr. 9; Ódr. 3; es vérr en svá Efdr. 22; bœr heitir svá Vkv. 14; 
Kdr. 10; Bgl.3.5.6. 11.15; R. 35; G. 63; Jdr.39.43; Mhk. 18. 
20. 30; L. 9. 1 1. 12. 18. 20. 27. 28. 43. 52. 66. 68. — ScribUur svó 
Sk. 114. 117. 126. 128. 137. — svá lengi eliamnunc R. 23. — 
8vá =postea L. 48; svó Sk. 28. 33. 34. — svá /ere pro obj. == þat, 
e. gr. má svá id valet 0. S. 6 (I 141). — vocem svá sequitvr 
sem, e. gr. Bj. 6; Mhk. 14; sem c. conj. Rdr. 9; Hkm. 5; svó . . . 
sem Sk. 6G. Eodem modo svá . . . at c. ind. l. conj., e. gr. Hfl. 20; 
G. 64; L. 3. 35. 70. 80. 98; svó . . . at Sk. 155. 176. — svó pro 
svó at hgitur Sk. 26. 60. 140. 142. 158. 174. 191. 

svára, f., gigas femina; lamda; skær sváru i. e. lupus S. S. 1. 

svás = svá es ita est Hfl. 1. 

svát, conj. (~svá at), ut, ita ut. — a) vi consecutiva; svát hj^rtu 
dugdu Kkm. 26; Rdr. 2. 5; Hlg. 8; Þdr. 16; Vkl. 20; Edr. 17; 
G. 52; ^ Jdr. 21; L. 41. 49. 75. 81. -- b) vi finali, e. gr. 'G. 68; 
L. 21. 30. 69. : — Nonnumquam vim limitativam habet, e. gr. svát 
dœmi íinnisk quantum exempta testantur Hr. S. 16; svát konungr 
eigi Yt. 53. 

svát barsk=:8vá at barsk Gldr. 4; ubi adv. at proxims ad verbum 
barsk pertinet (cfr pag. 12). 

svefja (svafda), v., sopire; placare; görir sá betr er anhan svefr 
Mhk. 28; gramr svafdi bil rex moram sopivit, morari noluit Vkl. 1. 

svefn, m., somnus; i svefni Sk. 195. ^ 

Svegdir, m. pr., rex e genere Ynglingorum; acc. Svegdi Yt. 2. 

sveidudr, m., bos; mækir sveiduds gladius bovis, i. e. cornu Yt. 25. 

sveifla (ad), v., vibrare; versare; sveiflar til (ferrum) vibrat Sk. 182. 

sveigir, m., qui vibrat; stála sveigir beUator; dat. sveigi R. 27. 

sveigja (gd), V., flectere; intendere; árar at svegja Hkv. 17; jpfurr 
sveigdi ý Hfl. 15. 

sveinn, m., puer, filius; vir juvenis et fortis; sveinn fædist af meyju 
hreinni L. 33; L. 30; gangi sveinn í móti sveini Ekm. 23; Sigurdr 
sveinn Sk. 180; klæddi reifum fæddan sveininn L. 55; at Grundar 
sveini Hlg. 19; snarpir sveinar Kkm. 27; med sveina cum sociis 
Jdr. 25. 

Sveinn, m. pr., filius Haraldi, rex Daniœ, cognomine Furcoberbis 
(tjúguskegg); und Sveini Edr. 23; R. 20. 

sveipr, m., subita volutatio; sveipr vard í f^r cursus subito impeditus 
est Hlg. 13. 

sveit, /., cœtus, cohors; homines; sveit bardisk snarla exercitus acriter 
pugnavit Bdr. 9; væn sveit Jdr. 39; Mhk. 15; orma sveit L. 94 
sveitin g^rdist sár ok mód Sk. 156; hann hefr adra sveit L. 72 
Jdr. 24; Hrfm. 17; sveitir ór Finnbygdum Hrfm. 1 ; Ed'r. 12; Hr. S. 7 
L. 97; veita eht dj^fla sveitum L. 85; L. 47. 48. 

36 



282 

sveiti, m, — 1) 8udor. — 2) cruor; sanguis; heitr sveiti Kkm. 6; 

Edr. 19; Kkm. 3; Bdr. 12; drótt þó dýran sveita af líki G. 22; 

Isl. 7; ormr drifíun sveita Kkm. 12; kendu hendr sem fœtr vid 

sveita vtdermd inanus pedeaque cum cruore, i. e. cntore perfum 

Rdr. 4; sveita nagr Hlg. 8. 
svelgja (svalg, sólginn l, solginn), t?., ghdire; devorare; consurnere; 
• svelgja eht Yt. 6; hofgyldir svalg hrœ Yt. 41; svalg handa hrap- 

munnum lyptisylg Pdr. 16; Eljúdnir vann sólginn (=r= svalg) Baldr 

Mhk.9. — Parí. sólginn avidus; e.gr, þyrmdit sólgnum dólgi Hlg. 16. 
svell, n,, glacies; svell dalnaudar glacies nianús, i. e. argentum; fetils 

svell geltcidium bahei, t. e. gladius; dat. sg. svelli Bj. 4; Hfl. 8. 
svella (svall, sollinn), v., turgere, tumescere; sunum mínum man svella 

ird intumescent filu mei Kkm. 27; engiU svellr L. 15; heipt svall 

Rdr. 10; Hlg. 14; Sgdr. 4; G. Ö4; húfr svall tabuhe navales undá 

inaduerunt R. 14; trýni .sollinn i. e. rostro tumescenie l. madente 

R. 17; Kkm. 2; sveiti fell í sollinn sæ Kkm. 3. 
svella (Id), v., tumefacere, turgidum reddere; part. sveldr turgidus; 

amplus, ingens; e. gr. harda sveld útbod convocatdo mílitum severe 

exacta Hr. S. 12. 
svelta (It), V., fame necare; es Haraldr hafi sveltar valdreyra (lynces) 

quas Haraldus siti sanguinis enecavit Hkv. 13. 
sverd, n., eims, gladius; nom. l. acc. sg. sverd Em. 5; Hkm. 5; 

R. 17; G. 44; Sk. 155; sveráit Sk. 170. 182; daJt. sg. sverdi Snt.8; 

()dr. 8; Efdr. 6; Isl. 8. 10; L. 56; Sk. 145. 148; gen. sg. sverás 

Þdr. 11; Isl. 12. 17; w^/i. l acc. pl. sverd Gldr. 7; Hkm. 9; 

Efdr. 17; Vkv. 6; Edr. 7; Kkm. 21; Bdr. 1; dat. pl. sverdum 

Hkv. 19; Efdr. 14; Bgl. 1; Kkm. 11. 12; ge7i. pl. sverda Rdr. 3; 

Hkv. 8; Vkl. 2. 11; Hkdr. 3; Efdr. 15. 16; Kkm. 15. 22. 23; Jdr. 28; 

Isl. 6. 10; Hrfm. 17. 
sverdálfr, m., genius gladU, i. e. prœUator Hlt. 14. 
sverdberandi, part. compos., qui enses gestat; pugnator; sverá- 

berendr viri Yt. 8. 
sverd-Freyr, m., deus gladH, prœliator Hfl. 16. 
sverdjálmr, m., crepitus ensium, pugna Efdr. 12. 
sverdleikr, m., ludus gladiorum, pugna; gerdi sverdleik Odr. 8. 
sverdregn, n., pluvia ensium, pugna; árr gverdregus minister pugm, 

prœliator Hdr. 9. 
sverdþing, n., conventus gladii, pugna; láta sverdþing verda háit 

Vkv. 7. 
sverrifj^rdr, m., sinus œstuosus ; s verda sverrif j ^rdr mare frevnm 

gladiorum, i. e. sanguis; gen. sverrifjardar Vkl. 2. 
svidkaldr, adj., frigore urens; prœfrigidus; udr en svidkalda Bdr. 2. 
svidna (ad), y., amburi; sunr bidils Greipar svidnar Hlg. 13. 
svidra (ad), v., urere; reidigall svidrar iiiér um idrin hilis irœ per 

mea viscera furit L. 77. 



283 

svigdir, m., bos; geirr svigdis cornu Yt. 1. — Cfr. Aarb. /. nord. 

Oldk. 1881, pag. 205 sqq, 
svik, w. pL, fraus; dolus; svik fálusk Vkv. 2; fara á svik ad frau- 

dem spectare Bgl. 7 ; bella svikum Efdr. 20. 
svikdómr, m., perfidia; proditio; syikáóms meni> Edr. 15. 
svikfólk, n., homines fraudiJenti; proditores; svikfólks eydir Edr. 5. 
svinneygr, adj., argutis octdis prœditus; svinneyg drós Mhk. 3. 
svinnr, adj., strenuus, promptus; prudens; enn svinni Vkl. 8; und 

sigrunni svinnum Vkl. 17; c. gen, svinnr sylgs heilags tafns ok 

hrafna gnarus sanguinis sacrœ victimœ et vaticimi corvorum Hdr. 7, 

tdn est dat, sg. svinnum. 
svipr, m., jactura, damnum; desiderium eorum,^ quœ amissa sunt; 

þótti svipr at Friggjar syni Mhk. 9. 
svipstund, /., momsntum temporis brevissimum; á svipstund einni 

R. 30; 

svipta (pt), V., privare; svipta ehn ehu rapidm auferre dtiquid áb 

aliquo; Helgi vann elgs fenvidu svipta (part. prœt. acc. pl. m.) 

aldri Helgius viros vita privavit Isl. 6. 
sviptilundr, m., arbor spargens, i. e. distributor; sviptilundr Rínar 

logs vir liberalis Hr. S. 14. 
sviptir, m., qui raptim aufert; med svipti sagna cu7n duce agminum, 

i. e. cum Ijokio Þdr. 3. 
Svíar, m. pl, Sueci; raed Svíum Yt. 33. 40; Svía kind Yt. 9; Yt. 41; 

O.S. 6 (I 141); Hr. S. 2. 
svída (sveid l. svídda, svidinn), v. — 1) urere; ustulare; á svidnu 

landi in agro combusto Hr. S. 10. — 2) uri; dolore affid; hyrningr 

lét ben svída brynskíds vidum R. 21 ; svída sárt aeerbe dolere 

L. 84; Sk. 175. 194; brjóst svídur af synda saurgan L. 76; dubba 

þik, svó svídi Sk. 60; armar svíddu lacerti dolebant L. 56. 
svífa (sveif, svifinn), t?. — 1) vibrare, librare. — 2) circumferri, 

agitari; svífa á vatn et breida Hr. S. 13; eldrinn sveif ignis cir- 

cumvolitavit Edr. 22; Kkm. 7. 
svíkja (svéik, svikinn), v., decipere; sás annan sýkr (pro svíkr) 

qui alios decipit Mhk. 18; sveik Ása leikum ludendo Anses decepit 

Hlg. 12; L. 43; sviku Týs áttung í trygd Hlt. 12. 
svími, m., defectio virium; vertigo; hanu lá í svíma vertigine cor- 

reptus est; collapsus est Sk. 128. 
svín, n. — 1) sus; porcus; Sk. 14. — 2) vas escarium formd por- 

cina; fylla svín Sk. 107; setr hann fyr sik svínit frítt Sk. 40; 

Sk. 41. 42. 98. 185. 186. 187. 
Svínbjúgr, m. pr., mons Tslandiœ; á Svínbjúg sudr Sk. 34. 
svíri, m., cervix; collum; svíra megin ÍMr. 7; svíra vín i. e. cruor 

Kkm. 7; svíra hringar annuli colli, i. e. torques Rdr. 10 (cfr T 117); 

um svírum super capitibus Gldr. 7. 
Svíþjód, /. pr., Sueda; dólgferd Svíþjódar kólgu Þdr. 12. 



284 

Svp^^^i*) ^' P^»i nomen Odinis; salpenningr Syplnis i, e. clipeus 

Rdr. 12; ekkja Sy^lnis terra Hlg. 15; dómr Sv^lnis pugna K. 3; 

él Sy^lnis id. R. 16; Svplnis skyrtur loricœ Kkm. 12. 
svprf, vid, svarf! 
svprdr, m. — 1) cœspes vitms. — 2) cutis capitis crinita; svardar 

stofn staiumen cutis c^pitalis, i. e. caput Efdr. 6. 
Sygnir, m. pL, incolœ Sogniœ, provinciœ Norvegicœ; med Sygnum 

Bgl. 9; Sygna dróttinn G. 22; Hr. S. 17. 
sylgr, m., potus, haustus; ylgr fœr at hræm sylg 0. S. 3; svinnr 

sylgs heilags tafns Hdr. 7; sylgr Surts œttar potus gigantum, i. e. 

mulsum poeticum, poésis, carmen, e. gr. vinnk sléttan sylg Surts 

ættar Efdr. 17.^ 
synd l. (apud récerdiores) synd, /., veccatum; at blekkja ehn í 

synd L. 45; bragna syndir L. 90; L. 84; venja sik syndum G. 20; 

fírra sik syndum G. 62; med sárum syndum L. 19; L. 60. 90; í 

synda saurgan L. 21; L. 76; L. 80. 
syndabrjótr, m., demólitor peccatorum; át drepa syndabrjót (dí 

Salvatore) L. 47. 
syndafár, n., pestds peccatorum; daJt. syndafári L. 91. 
syndalikn, f., remissio peccatorum; L. 5. 
syngva l. syngja (spng, sunginn), v., canere, insonare; drengir létu 

sókna gífr syngja Hr. S. 8; str^ng stálin sungu R. 19; Edr. 19; 

Kkm. 2; Bdr. 6; L. 4. 34; Sk. 156; sunginn heidr L. 26. 32 ceí.; 

sungit vas Edr. 29. 
synja (ad), v. — 1) negare, infitiari. — 2) renuere, carere; hlýtr 

at synja vidbit sjálft obsonio (l. butyro) ipso carere cogitur 
. Sk. 41. 

synngast (ad; pro syndgast), v., peccare; L. 30. 
systir, /., soror; acc. sg. systur Hkdr. 6. 
•sýja (séda l. sýda, sédr l. sýdr), v., ,suere; geirrótu g^tvar járni 

sýdar armatura ferro consuta Hkdr. 7 (ubi meUus fortasse est 

scribere sédar). 
sýja, /., compago navis; margo, latus navis; sær gnúdi á sýju Jdr. 16; 

gyltar sýjur Hr. S. 15. 
sýkr = svíkr; vid. svíkja! 
sýna (nd), v., monstrare, ostendere; sýna ehm eht Sk. 98; Sk. 64; 

sýn þú sárin fedrnum L. 87; salv^rdr sýudi sín tákn G. 19; L. 12; 

sýndr er honum sidrinn vórr Sk. 181. — Rejlex. sýnask (sýnast L, 

Sk.) apparere, conspici; sárin munu sýnast L. 7 1 ; mér sýnisk míhi 

videtur Kkm. 24; varla sýnisk alt sem er Mhk. 17; sýnist raér 

engi sæmd Sk. 106; (Ijós) sýndisk samdœgris G. 20. 
sýnn, adj., perspicmis, emdens; neutr. sýnt manifesto R. 23; 

"Kkm. 10. 
Sýr, / pr,, nomen Freyœ; fentanna Sýr i. e. gigas femina, eí greppar 
fentanna Sýrar giganJtes Sgdr. 1. > 



285 

sýsa (st), V., facere, efficere, gerere; c, dat, þyí 'b sýst factum est 
G. 12; sýsa ehm saman aliquos in unnm hcum compellere, e. gt, 
þeim 's þar sýst saman ibi congregati sunt Hkv. 21. 

sýsla (ad), v,, occupatum eaae; ahquid curare; sýsla of sik aibi 
operari, sibi indulgere Mhk. 3. 

Sýsla, /. pr. (= Adalsýsla), para Estlandiœ; Sýslu kind Yt. 35. 

sýta (tt), V., mœrere; sollicitum esse; sytir œvi ijitam lamentatur 
Kkm. 22; sýtira drengr vid dauda mr fortis mortem non timet 
Kkm. 25; esat sýtandi daudi mors non est lugenda Kkm^ 28. 

sœla, /., felicitas, fortuna; salus; audr ok sœla Sk. ÖU; Óláfr þiggi 
alla sœlu R. 33; G. G2; med sigri ok sælu L. 26. 32 cet.; sér til 
sælu cum sua salute Edr. 8. 

sæll, adj,, heatus, felix; heiU ok sæll, minn Skídi! Sk. 92; G. 66; 
Sk. 185; lát auman, svá sem sælan, njóta laga þinna Bgl. in 
add. 1 140. 

sæineidr, m., lignum l. traha maris, i. e. navis; Vkv. 1. 

.sœr, m., mare; svalr sær Jdr. 16; Snt. 6; of sæ allan Vkl. 8; 
Hfl. 12. 15; Efdr. 20; Kkm. 3; enn lengra frá sæ Vkl. 22; fjarri 
sæ Vkv. 14; sævar nidr fraJter maris (i. e. Ægeris), ú e. ignis 
Yt. 6; sævar bein lapides, saaa Blt.á; sævar skíd navis Hr. A. 9. 

sœra (rd), v., vulnerare; traudr at særa Jóta ferdir R. 19; særdist 
bædi sonr ok módir L. 56; særendr hrings annulum in frusta 
dissecantes, i, e, viri liherales G. 22; lét særda darra hljómvidu 
sextán Isl. 20. 

sæskíd, n., lignea solea maris, i. e. navis; af sæskídum e navibus 
Hrfm. 11. 

sætt (=8átt), /., paæ; recondliaJtio; at rofnar sættir Hr. S. 5; Danir 
bádu þik sætta Hr. S. 17. 

sætta (tt), V., reconciliare; refl. sættast in gratiam redire; at þit 
sættust (o-: sættuzt, prœt. conj. 2 pL pro sættizt) ut recondUare' 
mini Sk. 116; sættizt þá! reconcUiamdniI Sk. 118. 

sœfa (fd), V., mactare, interjicere; drengir sœfdusk Edr. 19. 

sœki-rróttr, m., (Oden i. e.) deus impetum fadens; sœki-rróttr 
sundfaxa petitor namum, i. e. prœliator classiarius, dux prœUi 
navalis Vkl. 20. 

sœkja /. (apud recentiores) sækja (sótta, sóttr; 2 sg. prcet. sæktir 
Sk. 186), V. — 1) visere; visitare; adire; c. ojcc. e. gr. at sœkja 
Hákonar fund Vkv. 15; HaUfredr sótti konung Isl. 12; sótti helga 
dóma Edr. 12; G. 41; Edr. 4; sótti heim ehn G. 38; sóttu Hedins 
þrym pugnam adihant Rdr. 10; sóttu fund ehs Vkl. 17; drengr 
segist hafa sótt heim seggi Sk. 19. — ^Yaggredi, adoriri: c. acc, 
e. gr. herr sótti drasil sunda Efdr. 5; Vkv. 6; R. 18; Isl. 20; 
þegnar sóttu gram Efdr. 23; Hrfm. 1; lét of sóttan ehn aUquem 
aggressus est Hlg. 14; hann gat sótt filinn Mhk. 7; hykk dróttin 
und lok spttan (ad mortem lacessitum) Efdr. 25 ; sóttir herdróttum 



286 

Hrfm. 11. Eodem modo sóttu at ehm Sk. 141. U8. 149. 151. - 
3) progredi; ire, proficiðd; se c&nferre; sækja aastur þangat Sk. 49; 
Sk. 51; sótti fram progreseuð est (o: in pugna) Hfl. 4; Efdr. 4; 
sótti á flótta ee in fugam contulit Pdr. 12; landsfólk sótti þér til 
handa populus ad te confluait Hr. A. 3 ; lét sótt (= sótti) pro- 
greseus est Vkl. 1 1 ; ef hér eru menn til sóttir si hospites huc veM- 
runt Sk. 113. — 4) poUri; sibi assumere; hinn ^s sœkja þordi 
(o: sverá Óláfs) G. 44; ef þú sæktir SYÍnit mitt inn til Freyju 
si arculam porcinam in atrio a Freyja repeteres Sk. 186. 

sœma (md), v., honorare; concelebrare; þás sœmi (t. ^. sœmik) rekka 
quum viros concelebro Hlg. 1 ; herr sœmdi (cfr I 208) lof þengils 
(laudem regis celebravit) Hrfm. 17. 

sœmð (sæmd L. et Sk.), f, honor, decus; sœmd ok vald L. 26. 32 
cet.; sœrad ok heidr Sk. 30; Sk. 106; í hárri sæmd L. 91; sœmdar 
fúss Hr. S. 19; med sœmdum ^llum summo honore Hr. S. 2. — 
Pl. sœmdir prœclare facta, e. gr. lof sœmda þengils laus prœdare 
gestorum regis Hrfm. 17, ubi tarnen meliorem lectionem habes I20S. 

sœmdlarfullr (sæmdaríuUr Sk.) adj., honoratus; madrinn sæmdar- 
fuUi Sk. 99. 

sœmdarsæti (sœmdarsæti L.), n., sedes honorata; (deus) rak þau 
hraut af sæmdarsæti (e paradiso) L. 19. 

Sœnskr, adj., Sueticus; Sœnskr herr R. 17; G. 44; med her Sœnskao 
Kdr. 3; j^fri Sœnskum Yt. 36; Sœnskri þjód Yt. 30; of Sœnskar 
bygdir Hr. A. 3. 

sœtleikr (sætleikr L.), m., dtdc^do; sætleiks brunnar fontes dulces 
L. 28. 

sœtr (sætr L.), adj., dulcis, jucundus; sineerus; hinn sæti Jesúí 
L. 63. 80; fttdir hinn sœti L. 79; í audláti Jesú sæta L. 60; af 
sœtu brjósti ex sincero pedore L. 99; ordin skýr ok sæt L. 3; 
at bíta sætast blóm L. 16. 

S9gn, f., narralio, eapositio. — Flur. sagoir agmen, cohors; e. gr. 
fjpld sagna mvliitudo hominum (in clipeo ejictorum) Rdr. 7. 12; 
seggjendr sagna i. e. dii Anses Hlg. 2; sagna hrœrir Lokius Hlg. Ö; 
sviptir sagna id. Pdr. 3. 

S9gukvœdi, n., carmen historicum; Jdr. 5. 

s^k, f. — 1) res; negotium; óframs spk negotium hominis ignavi 
Bgl. 15; fara lued annars s^k aliorum negotiis se immiscere Mhk. 16. 

— 2) res; causa; vern s^k til ehs L. 14; of sanna spk justa de 
causa Efdr. 12; of s^k litla G. 37. — 3) injuria; of spk ob in- 
juriam Snt. 8. — i) crimen; audfengnar 'ru gelti sakar Mhk. 2C. 

— 5) pugna; sakar afl vis pugnandi, resisteridi Snt. 9; snót saka 
feíiúna pugnarum, Bellona Hfl. 16. — Dat. pl. spkum ut prœp. c. 
gen. =• causá, auxUio, e. gr. s^kum herfarar expeditione bdlica Kdr. 5. 

s^kkdalr, .m., profunda vallis; ór Surts s^kkdplum t. e. ex aniro 
HnSÍbjargensi Hlt. 2. 



287 

s^kkva (i, e, sakkva, kt) v,, prœcipitare; (engiU) s^ktist í djúpleik 

jarðar L. 9. 
S^k kvamímir, m,, gigas quidarn; salr S^kkvamímis i, e, aaxum Yt. 3. 
spkmidlandi, part, compos., lites decernens ; pl, spkmiálendr mri 

Yt. 43. 
s^agr, m., cantus, carmen; spngr vigra pugna Gldr. 7; s^ngr sverda 

id, Jdr. 28; lítit vard af spngum Sk. 43. 
S^rli, m. pr, — 1) fílius Jonakeri regis, frater Hamderi; Jjeir Ilamdir 

ok Sprli Rdr. ö; und Sr^rla ranni suh tecío Sorlii, sub clipeo Vkl. 22; 

Sprla fpt loi'icai Hkdr. 8. — 2) S^rli Brodd-Helgason mr Tslandus; 

gen, S^rla Isl. 3. — 3) S^rli hinn sterki vir, de quo in S^rla þáttr 

et S^rlá saga narratur; Sk. 77. 148, tdn tarnen Sprli hinn sterki 

cum alio, cui erat cognomen sídn'efr, fortasse confunditur; cfr Saga 

Gpngu-Hrólfis, cap, 31. — 4) vir nescio qms Mhk. 13. 
sakkva, kt, v,, md. spkkva! 
sakkva (s^kk, sokkinn), v,, delabi, submergi; grima nam sekkva nidr 

Hr. A. 2; sukku uidr af Nadri Efdr. 10. 
sakkvir, m,, inirnicus, hostis; sokkvir sólar straums (o: auri)^vir 

liberalis (de Olavo Saneto) G. 28. 



T. 

-t, sujj'ixum negat,, cfr, -a, -at, -t! — In svát, þótt, þvít est -t 
pro conj, at. 

taf n, n,, victima; dapes; tafn fekksk v^rgum Kkm. 10; vargr fagnadi 
tafui Kkm. 9; Isl. 10; sylgr heilags tafns Hdr. 7. 

taka (tók, tekinn), v, — 1) capere; sumere, assumere; hold ok blód, 
þat er tókt (quœ assumsisti) L. 83 ; tók gjpld af Nesþjóclum Hrfm. 6 ; 
tók meyjar likam ,L. 65; L. 67; Sk. 182; hafa tekit himin handum 
Bi^l. 6. — 2) nancisci; accipere, redpere; seggr taki ást (dei) G. 67; 
unz her-Gauts hendr of tœki Snt. 11. — 3) potiri, subigere; visi 
tekr Oska vif 0. S. 5; ádr of tœki austrland Vkl. 3. — 4) obire; 
líf tók dauda G. 3' — 5) eripere; hann tekr svinit frá seggjum 
Sk. 187; Sk. 20; tók (e vita er'ipuit) þjódkonung Yt. 43; madr 
tók sverd af gram G. 44; at Ijós tœki andir i braut ór dj^fla 
diki L. 23. — 6) eligere; tók konu Ð^nsku Hkv. 14; teknir menn 
viri ddecti Hr. A. 3. — 7) supertegere; svát hver (r^nd) tók adra 
ita id aUer clipeus margini alterius supercubaret Edr. 17. — 
8) pertinere; ascendere; aldri tók þeim upp yfir skó supra calceos 
eorum aqua numquam pertinebat Sk. 55; tók upp i pkla ad talum 
ascendit Sk. 156. — 9) incipere; modo fere periphrastico, e, gr, 
rekstefju tekk (= tek ek) hefja (~ ek hef rekstefju) R. 1 ; herr 
tók hringja vvri tinnire cœperunt Edr. 29; tók lýsa refulgescébat 
Hr. S. 6; brúdr tók leita G. 35; Isl. 15; L. 9. 15. 39. 46; Sk. 86. 



288 

44. 90. 138. 162. 175; ÍDnin tóku at brenna Hr. S. 11 ; hausar tóku rísa 
flr. S. 14; L. 54; ádr flákon t<Bki at blóta syni Jdr. 30. — Cum adv, 
et prœpo88. cotijungitur verbum taka, e, gr, taka a f deficere, v. c. taki 
af raál 8ermo deficiat L. 75. — taka til ehs aliquid apprehendere, 
imtUuere; e. gr. taka til g^rs promptum habere aUqutd Hkm, 17; 
tók til orda loqui oreue est Sk. 180; ádr til víga tœki antequam 
arma caperet flkm. 4. — taka vid accipere, reciper^, e. gr. þú 
tókt vid sigri Hr. A. 14; tóktu vid brúdfpr agrnen nuptiale eaceptsU 
Hr. S. 2; Eiríkr tók vid allvalds skrúdi Edr. 30; allir tóku vid 
dóttur þinni flr. S. 18; aldir tóku vid (adv.) Bj. 4. — Rejlex. takast 
evenire, e. gr. greyliga tókst þér gangan iler tibi male everdt Sk. 181. 

tal, n., eermo; óbreytiligt tul L. 98; of tal in sermone, in loquendo 
Mhk. 4. 

tala, /., sermo; enumeraiio; minst tala es þat telja mMl negotíi est 
hœc enumerare Vkv. 11. 

tala (ad), v., dicere; loqui; Þorleifr tal^ir vid þegnino Sk. 190; L. 17; 
tunga mín! tala med snilli L. 22; hpfudengillin taladi lengra L. 29; 
Sk. 22; illa er talat Sk. 119. 

tandr, m., ignie; tandr Skpglar ignÍ8 Bellonœ, i. e. ensis R. 20. 

tandraudr, adj., ignis instar rubene; gen. tandrauds fasta G. 25. 

tanniy m., ramue, ramulus; tanni vegbrautar ramue clipei, i. e. gla- 
diué; r^dd tanna vegbrautar pugna Gldr. 3 (cfr add. et emendd. 
huju8 libri). 

tannr, m., dens (-- tpnn); sár tungan leikr vid tanna (acc. pl.) 
Mhk. 12. 

tapa (ad), v., amittere, perdere; c. dat. (Eva) tapadi sóma L. 18; 
auduan þín tapast Sk. 110; Sk. 119. 

targa, /., breve 8cutum; tprgur trpddusk Hkm. 6; vápn eru grimm 
tprgum Bdr. 3. 

Taurr, m. pr., regio provindœ Sudermanniœ, in Sueda sitœ; viá 
Taur Yt. 17. 

tákn, n., mdraculum; tákn (o: Olavi) ferr hvert á annat G. 46; 
(deue) sýndi sín tákn G. 19; G. 51. 

tálhreinn, vide medaltálhreinnl 

tár, n., lacrimxi; lagast minnilig tár af kiunum L. 35; líttu á tárin 
klpkk L. 91; tárum Mardallar i. e. auro Bj. 4; tarum rigni lacri' 
mis pluat L. 75; L. 53; drukna í tára flódi L. 54. 

tára, /., pugna; viti (nýtr) táru corvus prœlio fruitur Hfl. 21 
(perperam a nonnuUis hœc vox ecribitur tara). 

tármútarir, m., accipiter lacrimarum; tár benja lacrim>œ vulnerim, 
i. e. cruor; unde benja tármútarir acdpiter sanguinolentus, i. e, corvus, 
et benja tármútaris teitir beUator, qui corvum prœdá exhilarat Bgl. 12. 

tegr, m., decas; decuria; tegr vas fullr Vkv. 10; stíga of teg hálfan 
fjorda Isl. 24; sex tegir manna G. 54; Jdr. 39; fímm tegum siima 
Kkm. 28; R. 18. 



289 

teiga (g^?), V., sorbere; orá at teiga voeem opprimere Sk. 120 
(am aHter). 

teinhlaut, /., sanguia aacer^ qui sacrificantibus penicillo (teinn) asper- 
gébatur; teinhlautar Týr deus sanguims sacrificalis, vir sacrifœans 
Vkl. 21 (Observandum ' est, vocem hlaut aliis locis nevtrius ge- 
neris esse). 

teiti, /., tœtitda; vekja Hugins teiti G. 41; konan drepr allri teiti 
fyr mór Jdr. 15. 19 cet. 

teitir, m,, qui exhHarat; tármútaris teitir Bgl. 12. 

telgja, /., ascia, dolabra; vidar telgja pro Trételgja, quod cognomen 
erat OÍavo regi, fiUo Ingjcddi; gen, telgju. Ýt. 41. 

telja (talda; talda L.), v., enarrare; numsrare; recitare; munk telja 
f^durfáll Snt. 5; Snt. 10; Vkv. 11; Jdr. 6; Isl. 2;^ L. 98; telja 
rán í því pro rapina habere Bgl. 14; þat telk undr, ef . . . mdrum 
censeo, quod Yt. 16; Snt. 22; c. duobus acc. hann telk yfírmann 
Ó. S. 2j R. 25; Kkm. 23; tel ek L. 98; Sk. 1. 72. 101. 131. 193; 
teljum hans œtt til goda Hlt. 1 ; telja þenna brag vísa hoc carmen 
de rege recitant G. 68; taldak fátt G. 67; yngvi taldi erfdir þangat 
rex eam regionem in herediis suis numeratit Edr. 23; sá (o: Baldr) 
var taldr ór miklu kyni Mhk. 9; kvaldr af mœding taldri L. 79; 
hef níu orrostui: taldar Vkv. 9. — Rejl. teljask; e. gr. tvítugir 
t^ldumk vicennaies hábiti sumus Ekm. 3. 

temja (tamda), v., domare; temja hest Signýjar vers equo Signyœ 
mariti vehi, i. e. in patíbulo suspendi Yt. 17; tem mitt brjóst 
doma pectus meum L. 81 ; tamdi Sigars grimman jó i. e, paiibtdo 
suffixus est Hlt. 6; Asmundr tamdi Gnod vid gjálfr Mhk. 8. — 
Ihrt. prœt. tamidr assuetus, c. gen. e, gr. fylgja Búa gunnar t^mdum 
comdtari Buio prœliis assueto Jdr. 14. 

tendra (ad), v., a/icendere; tendrast (imperat.) 9II tunga mín accen- 
daris tota mea lingua! L. 22; tendrat brjóst pectus accensum L. 81. 

teygja (gd), v. — 1) ducere, trahere; extendere; (deus) teygdi tvá 
jafnaldra tíma L. 6; forvitni hans mun teygjast honum til vansa 
curiositas ejus ignominiœ ei ducenda est L. 60. — 2) dUicere, pétli- 
cere; gat teygja at sér ad se péUexit Hkdr. 4; (Eva) teygái med 
sér Adám L. 18. ; 

tiggi (=tyggi), m., rex; tiggja hlunnvigg Hátt. 74. 

til, prcep. c. gen., ad, in. — Prœpositio til conjungitur a) cum verbis 
veniendi, eundi, ferendi, offerendi, congregandi, numerandi, simil., 
ad locum sive terminum, ad statum, ad rem L personam sign^an- 
dam, ad quam aliquis l, aliquid venit l. fertur; conjungitur itaque 
cum his verbis: bera eht til ehs Rdr. 8; Hr. A. 11; Bdr. 3; bjóda 
ehm til ehs Yt. 47; G. 6; Jdr. 18; Isl. 15; L. 74. 85; drífa til 
ehs Hr. S. 4; falla til grundar G. 44; Kkm. 14; fara til ehs 
Yt. 45; Hkm. 3. 14; Bgl. 9; fljúga til ehs Þdr. 16; vera fuss til 
ehs Bdr. 6; g^rva fpr til Sogns Vkl. 13; fylgja til ehs Jdr. 13; 

37 



290 

fœra Gldr. 2; Sk. 107; ganga til ehs Vkl. 21; Edr. 10; Isl. 3; 
nmUiter ganga til þess eo spedare Sk. 4; gprvask til ehs Þdr. 2; 
hafa ehn til sín Sk. 48; halda (e, gr, lidi, skipum simil,) til ehs 
R. 7; Jdr. 10; Hr. S. Vd. 15; heimta eht til ehs Kkm. 4; hniga 
til ehs Isl. 17; hverfa til blóta Vkl. «; kalla til sín Sk. 102; 
kljúfa lunda V9II til lœgis Kkm. 5; koma Yt. 14; Hkv. 21; Hdr. 9; 
Þdr. 4; Kkm. 25; L. 36; Sk. 155; lada ehn til ehs L. 68; (brautir) 
liggja (teíidunt, patent) til ehs Þdr. 1; Hlt. 15; Ma Kdr. 7; reka 
Gldr. 4; renna (rendi) Kkm. 12; renná (rann) Hr. S. 10; L. 20; 
rida til borgar Hdr. 5; Sk. 47; samnask Hr. A. 6; senda Hrfm. 17; 
Sk. 187; sigla Kkm. 11; skjóta til ehs Mhk. 3; snúa ehu til ehs 
Mhk. 28; spenja skip til ódals Hr. A. 11; standa (penetrare) til 
hjarta Yt. 28; standa af ehu til ehs G. 15; stíga G. 5; stýra 
Hr. S. 16; telja ætt til goda Hlt. 1; teygjast til ehs L. 60; þyrja 
Kdr. 3; Hr. A. 3; vaxa til salþaks usque ad cœlum crescere Þdi\7; 
vesa til Róms Romam venire Edr. 12. — b) cum verbis feriendi, 
e. gr. h^ggva til ehs Sk. 130. 146. 155. 170; Ijósta til ehs Sk. 62; 
slá til ehs Sk. 154. 169; aliter berja ehn til heljar Sk. 160. — 
c) cum verbis dicendi, percontandi, audiendi, simU., e. gr. fregna 
tii ehs Hfl. 7; Mhk. 6; frétta til ehs Efdr. 19; heyra til ehs G. 8; 
hlýda til ódar Hr. A. 1; segja til slíks Efdr. 3; ge^ deilisk til 
þess Isl. 2. — d) cum verbis capiendi, accommodandi, prœparandi, 
commutandi, dandi, utendd, simih, e. gr. taka til vígs Hkm. 4; 
taka til g^rs Hkm. 17; taka til orda Sk. 180; bregda ehu til ehs 
G. 58; gefa eht til ehs Sk. 14; gpra eht til væla Sk. 2; hafa eht 
til elis Mhh. 6; spara eht til ehs Mhk. 27; verja ehu til ehs 
Mhk. 2. Eodem modo alia vocabula, quœ peritiam, proclivitaiem 
vd aliam quandam qualitatem exprimunt, accuratius iUustrantur 
addito til et gen., e. gr. búinn til ehs Edr. 26; Sk. 15. 28; eiga 
kyn til ehs Mhk. 2; kænn til ehs Sk. 42; ilt til litar Mhk. 26; 
lund er mér til hroda Mhk. 29; vendr til ehs Sk. 18; vígdr til 
biskups Edr. 27; s^k til ehs L. 14; prr til ehs Isl. 19. — e) eum 
aUis quoque verbis et locutionibus ad finem propositam eapritnen- 
dam, e. gr. fara til fárhúga in exitium cedere Rdr. 8; til bleyái 
ut ignaviam efficeret Rdr. 9; drekka til ehs alicui propinare 
Sk. 108; rydja til dýrdar rnam facere ad gloriam Bgl. 8; Hr. A. 5; 
vega til menja ad opes parandas pugnare Sgdr. 6 ; segja^ upp Ipg 
til gumna feigdar Efdr. 8 ; halda gods l^g til sælu sér (ad for- 
tunam sibi parandam) Edr. 8; ráda eht til þurftar m^nnum Edr. 14; 
strengja heit til ehs Jdr. 14; vefja eht ehu til hjálpar m^nnum L. SG. 
— Tn structura verborum sækja eht til ehs, Sk. 186 = aliquid (apnd 
aliquem, i, e.) ab aliquo repetere, prœp. til cum svbst. usurpatur, 
quia iUud sækja eht rr^ se aliquo conferre ad aliquid repetendum. — 
Adverbialiter partÍGula til sœpe usurpatur, v. c. lilýda til hvat... 
Bgl. 12; bregda til ehu L. 11; vera til exstare L. 21; bera til 



291 

comedere, largiri L. 30; vinoa til eht alqd facere, e, gr, er vann 

til ekki qui niM fecit (i. e, nikíl ddiquit) L. 65; alt ynni ek til 

omnia facerem Sk. 116; koma til med ehm vendre in controversiam, 

controversari cum aliquo Sk. 50; víkid til vid kónginn ad regem 

V08 convertite Sk. 117; innir til vid Skída Sk. 166; heyra til 

Sk. 173; sveifla til Sk. 182. Eodem modo þar til eo L. 11. 99; 

Sk. 29. 50; hér til Sk. 113; þangat til L. 13. Cum adj. l. adv. 

gradus positivi adv. til est = admodum, nimis, nimium, e. gr. 

mengi til mikit Em. 2; til mjpk Efdr. 3. 
timbr, n., materia; tignum; mœrdar timbr carminis tamquam ma- 

teria Snt. 5. 
timbrfastr, adj., firmiter œdificatus; Yt. 34. 
tingl, n., ornatus navium; a^eulœ frontaUs navium; med gr^fnum 

tinglum Hkv. 7. 
tíd, /., tempua; hora; hæstrar tídar Gldr. 1. — Plur. tídir horœ 

canonicœ; tída flaustr naves rerum sacrarum, i. e. templa Edr. 25. 
tídendi, n. pl., res novœ; engi j^fn tídendin heyrdust nuUa exstitere 

tanta nova L. 34; hvat er tídenda? quid novi? L. 62. 
tídhpggvit, neutr. part. compos., crebro ictum; lét tídhpggvit hrœ 

Saxa crebro percussit corpora Saxonum Ódr. 6. 
tidr, adj. — 1) creber; assuetus. — 2) cdeber; einkar tídr of allan 

Austrveg Edr. 4. — 3) avidus; c. gen. tídr fj^rlama Hlg. 17. 
tígna C^d), V., honorare; Jesúra tígna engla rásir L. 40. 
tígnarkvedja, /., saJutafio honorifica; þvílíkri tígnarkvedju L. 29. 
tígnarsœti, n., sedes gloriœ; ágœt í tígnarsœti L. 62. 
tími, m. — 1) tempus; um langan tíma per longum tempus L. 20; 

á settum tíma L. 23; Sk. 128; (deus) teygdi tvá tíma jafnaldra 

L. 6. — 2) tnta, fortunœ; vas plsmid allra tíma i. e. fortunœ po- 

ciUatori jam actœ essent Snt. 8. 
tínir, m., recitator; mærdar tínir ehquentiam (íaudem) proferens, 

vir disertus Hr. S. 21. 
tírarsterkr, adj., íllustris; gen. sg. m. tírarsterks G. 40. 
tírbrádr, adj., gloriosus, augustus; G. 13. 

t í r f y 1 g j a n d i , part. compos.y honorem sectans ; ghriœ cupidus Vkv. 1 2. 
tírkuunr, adj., famá notus (propter eloquentiam) ; tírkunn tunga 

tírr, m., gloria, fama; vinna heimtan nýztan tír G. 55; med trygdar 
tíri Edr. 25; þat fœr tírar þjódar snytri Vkl. 5; Ódr. 9; til tírar 
þinga ad conventus gloriœ, i. e. ad pugnas Hr, A. 3. 

tívi, m., deus; med fródgum tíva i. e. cum Lokio Hlg. 8; dat. pl. 
tívum Hlg. 3; gen. pl. tíva Hlg. 1. 

tíu, num. card., decem; tíu sinnum decies L. 67. 

tjald, n., tentorium; tentorium navale; und drifnu tjaldi sub tentorio 
(imhribus) a^perso Hr. A. 7; ráda tj^ldum drifnum Hkv. 5; tj^ld 
Hlakkar *'. e. clipei, e. gr. halda Hlakkar tj^ldum Kkm. 13. 



292 

tjarga (aá), v,, pice Uqmida perlinere; snekkjub^rd hála tj^rguá 

B. 4; rœér tj^rgudum árum Hkv. 5. 
tjá (tóáa, tódr), V., momLrare, prœbere; offerre; ték Grímnis ged- 

jardar lá Oleifi Hdr. 1 ; tjá v i d ehm amnd cdqm vaUre, e. gr. 

reyna, hvat Óláfs bœnir tédu vid god G. 31 ; periphr. c. inf. tér 

hryggva contristat Edr. 31. 
tjóa (tjóada L tjóda), v., jiware, opem ferre; c. daJt. e. gr. tjóar 

9ngum at auka lengra L. 95; h^num tjódi vel módur hlýri G. 32. 
tJ9rr, m., gladiua; tj^r rudum vída Kkm. 3; Týr dýrra tj^rva numm 

enaium pretiosorum, prœliator Ódr. 9. 
toginn, part. prœt. verbi in aliia formis obsoleti; ducbus, stridus; 

vinna toginn skjóma Ykl. 3; med sverd of togin strictis gladm 

Hkm. 9. 
tollr, m., acumm; tollr brautar lids spiculum hacuU prœferraii 

Þdr. 18. 
irorfyndr, adj., difficíUs inventu; mjpk torfyndr Snt. 15. 
tormidludr, m., qui œgre impertitur; tormidludr beina parcus in 

largiendo Hlg. 3 (ubi aUi malurd part. comp. tormidla& = diffi- 

culter divisus; quum vero neque tormidludr neque tormidladr bonum 

faciat sensum verborum, legendum puto beini torsodinn = carnds 

œgre coctœ; de qua re uberius disputavi inlibeUo, quem Em&H' 

dationer och Exegeser tiU Norrðna Ðikter (pagg. 33 et sqq.) 

inscripsi). 
tortrygd, /., desperatío; tortrygdar hnekkir (de Olavo) Efdr. 2. 
torveldr, adj., SfficiUs, molestus; erumk torvelt Snt. 24. 
tól, n., instrumentum; af fremstu meistara tólum Sk. 200; bragar 

tólum i. e. arte poética G. 50. 
tólf, num. card., duodecim; Ódr. 1; G. 13. 25; Jdr. 44; Sk. 71.83. 

149. 179. 
tólfti, num. ord., duodecimus; tólfta sinni Vkv. 12. 
tómr, adj., vacuus; ,hnii (birzlan) var tóm Sk. 197. 
tópt (aia topt), /., fundus; area œdificii; n^kkvi tóptar nams areœ, 

i. e. domus Yt. 34. 
Trana, /. pr., navis quœdam bellica; sá Tr^nu fljóta auda Efdr. 18 

(trana = grus). 
Trandill, m. pr., cognomen ThorketÆ, viri Islandi; gen. Traadils 

Isl. 19. 
traudla, adv., vix, œgre; Mhk. 12. 
traudr, adj., invitus; herr vasa traudr at sœra Jóta ferdir R. 19; 

hyggja ehn mj^k traudan at láta systur Auds eina Hkdr. 6. — 

Neutr. trautt pro adv., vix, œgre, trautt má telja L. 98; Mhk. 19. 28. 
traust, n. — 1) prœsidium, trdela; stendr at miklu trausti Hkdr. l.— 

2) fiduda; af trausti G. 54; med fullu trausti plená fiduciá L. 50. 
traustr, adj., fidus, fírmus; lukku traustr fortund fretus Sk. 53; 

hirdmenn traustir Hr. S. 10. 



*tredja (tradda, traddr), v., calcare; tr^ddusk t^rgur fyr hjalta 
hardfótum Hkm. 6. 

tregr, adj. — 1) invitus, coactus; tregum otrs gj^ldum mulctis vi eé- 
tartis Bj. 4. — 2) difficilis; mjpk erumk tregt at hrœra tungu Snt. 1. 

treysta (st), v, — 1) corMere; cum dat. mák treysta þinni ást 
L. 85; treystir gpngum %, e. ambulatíoni deditus eet Sk. 23; eodem 
modo treystandi á ydra vœgd L. 82. — 2) eaperiri; tentare; húfar 
treystu dúfur Hr. S. 13. — Rejl, treystast cor^dere, audere; treyst- 
umst ek at freista L. 43; hann treystist at freista L. 17. 

treystir, m., cotijfirmator ; fólka treystir dux Edr. 24. 

tré, n,, arhor; sem tré stykki af stofni Sk. 133; at fornu tré Mhk. 23. 

trigglausB {pro trygglauss), adj., intutue; far trigglaust Hlg. 1. 

trjóna, /. — 1) rostrum; i Fofnis trjónu Ijóta Sk. 162; farra trjóna 
frons taurina Yt. 27, ut phrique vertunt; h. l. farri drjóna pro farra 
trjónu legere volo, ut monui 1 118 et in Emendd. och Exegeser tiU 
Norr. Dikter, pagg. 9 et sqq. — 2) reé cacuminata, ideoque trjónu 
tr^ll ree noxia formá cuneatá, i. e. Mjolner malleus fllg. 17. 

troda (trad, trodinn), v., calcare, conctucare; conterere; troda ehn 
Yt. 4; trad Ingjald ífjórvan Yt. 39; Hfl. 10; trádusk þungu tródi 
conculcati sunt auaílio perticœ validœ Þdr. 14; skór trodnir í sundr 
Sk. 193. 

troll, n., monatrum giganteum; furia; trolls marr i. e. lupua R. 17 
(:-tr9U). 

trollkundr, adj., a furHs oriundiia; Grímhildr troUkund (i. e. 
Fennica origine) Yt. 4. 

tród, n., pertica; etiam coBective =^ canterii; þungu tródi i. e. baculo 
Gridœ Hr. 14. 

trúa, /., fdea; fídee Chrietiana; rdigio; þat er rétt trúa mín L. 6; 
trúan haud at sanna L. 34; trúa min yeit per fidem meam Sk. 101; 
kendi trúu (pro trú) góda R. 9; frá trú G. 40; nýta þjód, vid 
trú stadda G. 68. 

trúa (trúda, trúat), v., credere; confidere; c. dat. trúa ehm Snt. 15. 21; 
trúa flárádum Mhk. 28; aldri trúi ek hann hatni Sk. 34; Sk. 35. 62. 
188. 202; trúik L. 41; at mér trúi (3 pl. cœij.) Mhk. 24; Eva trúdi 
L. 18; L. 29; sás trúdi á god G. 13; hugprúdr trúdi á sik Isl. 25. 

trúdr, m., histrio; at leikurum ok trúdum Hkv. 22. 

trúr, adj., fidue, fidelis; certus; trúr at hug Mhk. 7; engi g^rdist 
^drum trúr Sk. 153; ekki er trútt, at hnjósi Sk. 189. 

trúss, n., mantica; impedimenta; upp vatt trúss medal herda Sk. 28; 
Sk. 42; í trúsBÍ Sk. 199. 

try gd, /., fides; svíkja ehn í trygd fidem alicujus faUere Hlt. 12; 
med trygdar tíri cum fidelitatis (o: eoliditatís) laude Edr. 25. — 
Plur. trygdir pacta; e. gr. slíta trygdum Mhk. 3. 

tryggr, adj., fidus; tutus; credvlua; gjerdumk tryggr Snt. 21; vilgi 
tryggr Þdr. 1; fyr tryggs jarls bœ Vkv. 11. 



294 

tryggva. L tryggja (g^), v., jiddem, tutum reddere; kanna bygá 

fridi trygda lustrare territorium pace securum Edr. 28. 
Tryggvi, m. pr,, regulus Norvegxcus, pater Ohm, regia Norvegiœ; 

gen. Tryggva Ódr. 6; Efdr. 13. 21. 22. 25; Bgl. 5;' R. 4. 32. 34. 
trýni, n., roatrum (suis); trýni sollinn rostrum madens R. 17. 
tr^d, /., via septa; terra septa; tr^d glamma ferdar via lupis trita, 

i, e. tesqua, montana Gldr. 3; koma á auda tr^d in vacuum locum 

succedere Hkm. 20. 
trpll (=troll), n. — 1) /uria; tr^Il at mœtti Sk. 159; Mhk. 15. - 

2) res noxia; trjónu tr^U Hlg. 17 (ubi rectíus fortasse scríbitur troU). 
tr^llsligr, adj., monstrosus, immanis; tr^llslig yar sú t^nnin Sk. 162. 
tunga, f. — 1) Ungua; nom. sg. tunga Bgl. 17; G. 60. 64; L. 22. 26; 

tungan Mhk. 12; L. 51. 75; acc., dat., gen. sg. tungu Snt. 1; 

Hr. A. 3; G. 38. 61; L. 39; dat. pl. tungum L. 26. 32 cet. 93. - 

2) lingua; serm>o; literœ; á Ðanska tungu Vkv. 15; Edr. 27; G. 26; 

med Banskri tungu L. 4; ungr nam hann margar tungur Edr. 9. 
tungl, n., steUa; tungl brá t. e. octdus, et sólar brá tungls vasti orbes 

oculi Þdr. 14; tungla rann t. e. cœlum G. 46. 
tungusætr (t. e. tungusœtr), adj., suaviloquus L. 92. 
Tunni, m. pr., servus quidam; gen. Tunna Yt. 27. 
tuttugu, num. card., viginti; Sk. 199. 
tún, n., area circa œdes septa; í Haralds túni Hkv. 16. 
Tveggi, m. pr., nomen ódinis; Tveggja bági i. e. Fenrer Snt. 24. 
tveir, tvœr, tvau, num. card., duo; nom, m/isc. tveir Yt. 21; R. 17; 

Isl. 9; Sk. 65; acc. masc. tvá Isl. 20; L. 6. 76; tváa Efdr. 3; dat. m. 

tveim R. 20; Mhk. 10; Sk. 50; gen. m. tveggja Gldr. 4; Isl. 12; 

acc. fem. tvær R. 25; acc. n. tvau Efdr. 28. 
tvennr, num. ddstr., bim; duo; duplex, gemdnus; tvennir skór Sk. 193; 

dreifast í flokka tvenna L. 72; R. 26; kristnadi tvenna þjód R. 10; 

tvennar rásir dægranna bini cursus dderum, bini dies L. 67; tvemi 

p9r skæda Sk. 32. 
tvisvar, num. adv., his; tvisvar tíu sinnum vides L. 67. 
tvískelfdr, adj., 'bitremulus' , vít ita dicam ; carmen vocatur tvískelft, 

ubi in primo et tertio versu semistrophœ cujusque literæ metricæ, 

qtice servœ (studlar) appellanttir, uná tantum interjectá syllabá irder 

se distent; ek fœ tvískelfda drópu hródri stœrda R. 35. 
tvítugr, adj., tncennalis; viginti annos natus; tvítugir tpldumk Kkm.3. 
tvívidr, m., arcus; tvívidar Týr (Tyr i. e.) deits ardtenensj bellator; 

de Geirrodio gigante rdr. 18. 
tyggi, ^*, 'rex; nom. sg. Ódr. 6. 9; R. 20; G. 65; dat. l. gen. sg. 

tyggja Efdr.24; R.25; G. 9. 
typpi, n., apex; carchesium; élmars typpi Hr. A. 10. 
typta (ad), v., castigare; typta mitt brjóst! L. 81. 
tystr (pro tvistr), adj., tristis; discors; tyst grund Bgl. 9. 
tysvar pro tvisvar; his; G. 60. 



295 

týframr (pro tvíframr?), adj., valde exceUem; gen, pl týfrftmra 

Hlg. 1. 
týja (týda, týdr), v., prodesse, suficere; eyvit týr niM sufficit 

Mhk. 12. 
týna (nd), v,, perdere, amittere; c. acc. týna fj^r Gauta Vkl. 21; 

sœpissime c. oaL, e. gr. týna pndu Jdr. 41; Sk. 64; liá týndi œvi 

Kkra. 3; týndu lífi Edr. 19; Hr. S. 7; L. 59. — Part. prœt. týndr, 

e. gr. endr frá trú týndir (apostatœ) G. 40; \ddg^, er týndum 

nægdist L. 82. — týna a f =- dejicere, excutere, e. gr. ek týndi 

honum af Sk. 101. — Rejl. týnask cessare; þars gledi týnisk aldri 

G. 63. 
týnir, m., qui perdit, consumit; týnir vala strœtis fasta i. e. vir G. 25. 
Týr, m. pr., deus ex genere Ansium; Týs áttungr Yt. 27; Hlt. 12; 

sœpe in appeUationibus virorum, e. gr. Týr tJQrya, prœliator Odr. 9; 

sverda Týr id. Efdr. 15; teinhlautar Týr sacrifkatm* Vkl. 21; Týr 

ára elgs natngator Isl. 8; bauga Týr vir liberalis, v. c. fyr bauga 

Týs hjalta hardfótum Hkm. 6; kom at Tývi tvívidar (i. e, giganti 

Geirrodio) Þdr. 18. 
tæla (Id), V., dedpere; tæla ehn Sk. 2; marga hefr þat hyggna tœlt 

Mhk. 20. 
tœja (œd), v., adjuvare; periphrastice usurpatur, e. gr. velja tœdi 

elegit R. 13. 
tœma (md; tæma Sk.), v., vacuefacere; seggrinn tæmdi svínit hálft 

Sk. 41. 
tœnadr (tænadr L.), m., auxilium; intercessio; fyr Márju fagran 

'tænaá L. 82. 
t^ng, /., forceps; tangu (dat. pro t^ngu) laust fordpe (prehendU et) 

conjecit Þdr. 15; vid raudbita tangar Þdr. 21; med tangar munni 

G. 60. 
t^nn, /., dens; raud ylgjar tpnn Vkv. 12; Sk. 199; tpnnin ein Sk. 162; 

pl. nom. l. acc. tennr L. 73; tedr Isl. 7; tenn Sk. 5. 9; tennur 

Sk. 142. 194; dat. pl. t^nnum Sk. 155. 



þadan, adv., inde; exinde; ex eo hco; ganga þadan Vkl. 16; rísa 

upp þadan G. 6; Illg. 17; Hkdr. 8; Kdr. 6; Kkm. 1. 19. 
þadra, adv., ibi; eo loco; R. 13; Hr. S. 21; Sk. 39. 152. 
þagna (ad), v., ohmutescere; sUere; ek þagna =:r "cím'' (formula car- 

minis concludendi) R. 35; G. 71; hann þagnar Sk. 145; tungan 

þagni lingua conUcescat L. 75. 
þ a g n a f u n d r , m., id quod tacite inventum est ; inventum clandestinum ; 

þagnafundr rriggja nidja 7*es per furtum Ansihus concUiata, i. e. 

poésis Snt. 2. 



296 

þakka (ad), v,, gratíds agere; c. dat, pers,, acc, rei, e. gr, þakkar 
herra vín propter vinum domino gratías agit Sk. 109; (fagnaðarlaog) 
æ þakkandi miskuim mjúka L. 32. 

þang/ n,, alga; fuctis; þang hlidar alga clivi, i, e, sUva, et bitsótt hlíðar 
þangs ignU Yt. 34; þrjengvir þangs calcaior fuci, t, e, Thor Pár, 21. 

þangat, adv,, eo, tUuc; halda skipom þangat Edr. lö; EkLr. 19. 23; 
Hr. S. 1; Sk. 17. 49. 61; þjódir þangat t. e, populi ittis locie hin- 
tantes Hr. S. 20; heyrdi þangat (i, e. ex eo hco) hávan brest 
Sk. 151; þangat til er = ut (finale) L, 13. 

þannig (= þann veg), adv, — 1) eo; gramr helt bordum þaniiig 
Hr. S. 5. — 2) ita; Mhk. 11. 20. 24. 

þanninn (^ þann yeginn), adv,, hoc modo; ita; L. 41; Sk. 47. 

þar, adv,, tW, eo loco, iUuc; Rdr. 5; Hlg. 16. 18. 19; Hkv. 21 (bis) 
Gldr.4; Em.2; Hlt. 10. 13; Hfl. 4. 10. 14; Hdr. 7. 9; Þdr, 13. U 
Efdr.5.12; Vkv. 6. 7. 15; Ó.S.3; Hr.A.13; R.7.24; Edr.10.25; 
G. 23. 50. 52; Bdr. 9; Jdr. 6. 7. 9. 18., 21, 25. 28. 31. 34. 37. 38 
39. 41; Isl. 17. 18; Hr. S. 8. 16. 20; L. 15. 18 (áar); 27. 33. 73 
Sk. 17. 18. 30. 31. 32. 36. 68. 71. 73. 74. 77. 78. 80. 84. 87. 97. 99, 
106. 108. 152. 156. 183; sœpe cum aliis particuUs conjungitur. 
e, gr. þar á in ea re Sk. 6; þar í in eam rem Sk. 121. 197 
þar med L.46; Sk. 10. 124; þar nœst Sk. 75; þar til L, 11. 99 
Sk. 29. 50; þar \xr ex his rdms Sk. 2; eodem modo uppi ok nidrí 
ok þar i midju L. 1. 100; þar sem ubi L. 9; þar er td, L. 19.34. 
-- þar=þar es ubi Sk. 16. 173. 185. — Cfr darl 

þari, m,, alga; á þaranum ganga Sk. 63. 

þars (= þar es), adv. cum part, rdat,; ubi; Yt. 1. 18. 46, 54; Hlg. 2.4; 
Gldr. 5; Hlt. 7. 12; Hfl. 5; Vkl. 22; Þdr. 5. 6. 13; Efdr. 5. '^'^ 
Vkv. 6. 9. 1 1 ; Bgl. 2. 3; R. 18; Edr. 20; G. 9. 20. 37. 54. 56. 63. 6b; 
Kkm. 2. 11. 14. 21; Jdr. 20. 22. 29. 32; Hr. S. 16. 

þausn, f., strepitus, tumuUus; mikit þausnar vess Sk, 178. 

þaz = þat es (part. relat,) Efdr. 26; Edr. 29. 

þá, adv,, tum; Rdr. 10; Hlg. 7. 8. 10; Hkm. 2. 5. 18; Hfl. 4. 9. 13; 
Kdr. 5; Bgl. 17; Hr. A. 6. 12; Edr. 15. 23; G. 48; Bdr. 12; Jdr. 11. 
14. 18. 32. 33. 36. 38. 41. 45; Mhk. 1. 21; Hátt. 72; Isl. 13. 23; 
L. 20. 70. 71. 72. 82. 84. 88. 96; Sk. 3. 5. 21. 22. 24. 51. 67. 81. 
113. 118. 128. 129. 132. 135. 137. 140. 144. 145. 148. 163. 168. 170. 
174. 178. 180. 182. 187. — Nonnumquam pariiculam þá seqintur 
part, rdativa (temporalis) es, e, gr, Hkv. 17; Bgl. 6; sœpissime 
tamen þá et es in unam vocem conflantur, quod videre licet s, v, 
þás. Apud recentiores post þá usurpatur er l, 'r; þá'r^jMKíW, 
e. gr, L. 30. 33. 37. 54. 55. 84. 86. 87. 99. — In Skídaríma ^pro 
þá er, quum, invenimus, e. gr, Sk. 36. 63. 133. 150; eodemque nwdo 
Edr. 29, nisi K l. legere mavis þás. 

þás (=þá es, þá er), conj. tempor., tum quum, i, e. quum, qmndo; 
Rdr. 3. 6. 8; Yt. 2. 4. 6. 9. 14. 16. 21. 22. 34. 39. 47; Hlg. 15. 16; 



297 

Hkv.21; Gldr.5; Em.6; Hlt. 3. 5. U; Sgdr. 4; Vkl. 14. 18. 19; 

þdr. 2. 4. 12. 16. 17; Ódr. 1; Efdr. 9; Vkv. 4. 5; G. 3. 19. 31. 

35. 37. 44. 54; Kkm. 1. 2. 4. 6. 9. 10. 12. 24; Jdr. 42; Hátt. 75; 

Isl. 7. 8. 9. 15. 16. 
þáttr, m. — 1) restis, fums; Jilum; sleit snaran þátt Snt. 7. — 

2) Tiarratiuncula intertexta; esa þprf at segja þann þátt Jdr. 34. 
þefr, m,, odor; hræs þefr Hkv. 3. 
þegar, adv,, siatim, extemplo; þegar ungr jam ab adohscentia 0. S. 2; 

G. 59; Jdr. 41; Mhk. 23; Sk. 57. 128. 147. ~ þegar er (statim) 

quum L. 38; þegar pro conj, (—. þegar er) habendum est Sk. 47. 
þegja (þagda, þagat), v., tacere; þegir (3 sg. prœs. ind,) Mhk. 1; ef 

firar þegja Hfl. 7; .væri þokks betr at þegdak (1 sg, prœt, conj,) 

Mhk. 25; þótt aldri þegdi etsi numquam tacerent L. 94. 
þegn, m,, vir, cohnus; homo militaris; nom, sg, þegn Snt. 14; 

Ekœ. 23; Isl. 13; acc, sg, þegn G. 61; þegninn Sk. 35. 190; dat, 

þegni Kkm. 23; gen, sg, þegns Snt. 9. 11; Vkl. 4; nom, pl, þegnar 

Efdr. 23; Bgl. 2; Jdr. 36; Hr. S. 3; Hrfm. 12; acc, pl, þegna Bgl. 13; 

G. 14; Jdr. 28.41; dat, pl, þegnum Hlg. 5; Edr. 8; Jdr. 44; gen, 

j?Z. þegna Hdr. 9; Bgl. 11. 14; Hr. A. 5; Edr. 20; Jdr. 9. 
þegnprýáir, m,, qui viros ornat, honorat; gen, þegnprýáis G. 11. 
þekkiligr, adj,, gratus; Hlg. 5. 
þekkja (þátta l, þekta), v,, cognoscere; agnoscere; má þekkja Póri 

járnskj^ld Sk. 84; þekkik sút Mhk. 12; þátti sinn bana Hlg. 16; 

G. 48; þekktu G^ngu-Hrólf Sk. 83. 
þekkjask (kt), v,, gratum esse; síbi placere; þenna lét þorgils 

þekkjast Sk. 17. 
þekkr, adj, — l) gratus; acceptus; misjafnt þekkur (~ þekkr) fólki 

Sk. 1 1 ; kvad hugrekki sér þekkja Ef dr. 1 ; erumka þekkt þjóda 

sinni Snt. 17. — 2) venustus; þekk 's þó en fránleita Hkv. 2. 
þella, /., pinus; hefk ort of mjaáar þellu (de femina) Jdr. 4. 
þengill, m,, rex; nom, I, voc, sg, þengill Efdr. 25; Vkv. 6. 15; 

Bgl. 6. 10; Ó. S. 2; R. 5. 28. 33; G. 11. 13. 43. 56. 71; Jdr. 15; 

Hr.S. 16.20; acc. sg, þengil Rdr. 1; Edr. 2. 29; Hátt. 69; gen, sg, 

þengils Hfl. 20; R. 8; G. 12; Hrfm. 17. 
þerra (rd), v,, abstergere; þerái of hyrnu Hkv. 4. 
þerrir, m,, siccatio; þerris æda ósk-Rán (de HHda cœdis cupiente) 

Rdr. 8 (in annot. ad h, l, H, Falkius in Arkiv f. Nord. Fil. 

V 270 vertit æda þerrir = id quod sistit ejjusionem sanguinis, 

ideoque ósk-Rán æda þerris = dea l. femina sanatrix), 
þessi, þessi, þetta, pron. dem,; hic, hœc, hoc; nom, sg. m, þessi 

G. 69; L. 24. 37; acc, sg, m, þenna G. 65. 68; L. 12. 30, 43. 47. 

53.83.97.98; Sk. 17.35. 99; dat, sg, m, þessum Hr.A. 9; G.66; 

IsL 2; L. 2. 56; Sk. 59; þeima G. 2. 49. 57; gen, sg, m. þessa 

G. 17. 70; nom. pl. m. þessir L. 49; ace. pl. m. þessa Sk. 122; 

nom. sg. f. þessi L. 25; oáíc. sg. f. þessa L. 99; dat. sg. f. þessi 

;í8 



298 



í; (jucc, pL f, þessar G. 49; nom, L acc, sg, n. þetta L. 47. 
; ; Sk. 15. 64. 69. 116. 118. 164; dat. sg. n, þessu G. 10. 11. 64; 



Edr. 2; 

85.96; 

L. 46. 72. 74; Sk. 70. 91. 174; nom, L acc. pL n. þessi L. 9. 49; 

Sk. 69; dat. pL n, þessum L. 41; gen. pL n. þessa L. 96. 
þeygi, adv.; neque tamen; haudquaquam; Bj. 5; Hfl. 18; Mhk. 29; 

L. 47; Sk. 116. 
þeyr, m., tepor caeli; G^ndlar þeyr.wníwí tepidus BéUonœ; él G^ndlar 

þeys R. 11. 
þeysa (st), v., magna vi propellere, jactare; v^rru þeysa Hkv. 17; 

c. dat. flota þeystu Hlt. 13. 
þér, dat. pron. þú, q. v.í 

þér~ér, pron. pers. 2:dœ plur.; vos; Sk. 109. 126, 
þiggja (þá, þeginn), v., accipere; impetrare; þiggja eht Yt. 24; 

Sk. 101; þiggja líf, fjpr Jdr. 43; Óláfr þiggr alt, sem œstir G. 21. 24 

cet.; Óláfr þiggi alla sœlu R. 33; þigg þú at Ásum 9I Hkm. 16; 

þiggjandi byrjar viggjar Hkdr. 3; þák eld ^lna bekks af j^fri 

Rdr. 13; þák bifkleif at Þorleifi Hlg. 13.20; þá fóstr educatus est 

R. 2; Edr. 30; lýdar þágu Ipg af þeim npfnum Bgl. 5; Edr. 7. 
þikkja = þykkja, q. v.! 
þing, n., conventus, prœcipue conventus judidalis; contio; coUoquium; 

at þingi Hlg. 10; L. 72; af því þingi ex eo congressu, i. e. ex ea 

pugna Vkv. 11; bjóda ehm til þings Þridja ad colloquium Odim 

tnvitare, i. e. e vita auferre Yt. 47. Sœpe in circumlocutionibus 

pugnœ, e, gr. hjprlautar hyrjar þing conventus ensium, pugm 

Vkl. 22; odda þing id. Vkv. 2; hringa þing id. Isl. 18; á því 

hrings þingi in ea pugna Isl. 9; til tírar þinga ad conventus glo- 

riosos, i. e. ad pugnas Hr. A. 3. — Plur. þing res pretiosœ, dona 

Bgl. 16. 
þingat, adv,, eo, illuc; Sgdr.. 5; Vkv. 10; G. 5. 
þing-Baldr, m,, (Balder i. e.) deus conventús; þing-Baldr skjaldar 

linna deus gladiorum conventús, i. e. deus pugnœ, beUator R. 1. 
þingdjarfr, adj., in conventtbus audax, liSere loquens; gen. sg. m. 

þingdjarfs G. 49. 
þingmadr, m., dvis, qui in judicium venit; pL þingmenn Bgl. 13. 
þingskil, n. pL, disceptatio in comitiis; dijudicatio; oratio; Þjassa 

þingskilum sermone Thjassii, i. e. auro (ut fábula est de Thjassio) 

Bj. 5. 
þinn, þitt, vid, þínn! 
þit, pron. 2 pers. dual., vos (ambo), gr. afpió; nom, þit L. 14; þit 

Adám tu (Eva) et Adamus L. 17; þit H^gni tu et Hognius Sk. 116; 

Sk. 118; pro þit scribitur áit L. 96; acc. duál. ykkr Sk. 118; 

dat. dual. ykkr L. 14; ykkur L. 16. 
þídr, adj., tepidus; á þr^m þídan Efdr. 14. 
þínn, þín, þítt (apud recentiores þinn, þitt), pron. poss.; tuttó; 

nom. sg. m. þínn Hr. A. 1; þinn Sk. 117. 161; acc. sg, m. þinn 



299 

L. 38; Sk. 26; dat sg. m. þínuin Bgl. 2; G. 64; Hr. S. 2. 14; 

L. 22. 59. 92; Sk. 25; nom. pl. m. þínir Hkm. 12; Hr. S. 7. 17. 21; 

acc. pL m. þína L. 66; dat. pl. m. þínum Bgl. 10. 11; L. 81; nom. 

ag. f. þín Hr. A. 9; Sk. 48. 89; acc. sg. f. þína G. 71; Hr. S. 20; 

L. 2. 3. 79; Sk. 93. 168; dai. sg. f þinni Hr. S. 12. 18. 21; 

L. 32. 51. 85. 96; gen. sg. f þinnar L. 57; nom. pl. f. þínar Hr. S. 

3. 6. 21; dat. pl. f. þínum L. 59; nom. l. acc. sg. n. þitt L. 26. 32 

cet.; Sk. 186; dat. sg. n. þínu Hr. S. 4. 9. 19; L. 29. 69. 87. 88; 

Sk. 100. — In Skídaríma terminatio pronominis, uhi substantivo post- 

ponitur, nonnumquam omittitur v. c. nádir þín (pro þínar) Sk. 94. 

Observanda est prcsterea consuetudo iUa linguarum Scandicarum, 

qua in aUoquio aut blandientis atd reprehendentis pronom^n poss^s- 

sivum cum súbstantivo conjunctum pro pronomine personali usur- 

patur, e. gr. hrottinn þinn tu, vir nequissims Sk. 167. 
Pjassi l. Pjazi, m. pr., gigas in fábulis antiquis inclitus; gulli mældi 

Þjazi sjálfr Mhk. 8; god véltu Þjaza Sgdr. 5; gen. Þjaza Hlg. 1; 

þingskil Þjassa sermo Thjassii, i. e. aurum (cfr SnE, AM 1214) 

Bj. 5; byrvindr málu Þjaza i. e. animus Snt. 13. 
þjá (ád), V., in servitutem redigere; þjóá es þjád Hkm. 21. 
þjálfi, m. pr., servus et comes Thoris; nom. ^dr. 9; gen. Þjálfa 

Þdr. 10. 20. 
þjokkr, adj., densus; crassus; brjóta þjokkva leggi Jdr. 34. 
þjokkva (ad?), v., densare; þjokkva skal hrœsinn vid med hrísi 

arbores excélsœ frutidb'us densandœ sunt, i. e. tenuiores homines 

non sunt spernendi Bgl. 2. 
þjód, /., populus; pl. þjódir homines; nom. l. acc sg. þjód Hkra. 21 

Snt. 12; Efdr. 14; Vkv. 1; Bgl. 4; R. 10; Edr. 27; G. 7. 13. 52 

62.68; Jdr. 20; Mhk. 3; Hr.S.4; Sk. 76; d^t. sg. þjódu Yt. 40 

R. 8; þjód Yt.30; G. 57; Hátt. 69; ^ew. 5^. þjódar Yt. L3; Vkl. 5 

Þdr. 11; Efdr. 2. 25; R. 5; G. 20; Hr. S. 8. 9; nom. l. acc. pl 

Þjódir Bj. 5; Ódr. 9; Hr. A. 9; Jdr.41.44; Isl. 18; Hr. S. 3. 6 

19. 20; L. 51. 98; dat. pl. þjódum Hr. A. 14; Hr. S. 21; L. 41 

gen. pl. þjóda Snt. 17; L. 1. 86. 89. 100. 
þjódá (þjód- vim amplificativam habet; cfr got. þiuþ = aj/cfí^óv), 

/., Jluvius ingens; œstar þjódár fnœstu eitri Þdr. 5. 
þjódkonungr (cfr ann. ad þjódá), m., magnus rex; rex potentissi- 

mvs; acc. sg. þjódkonung Yt. 43; gen. sg. þjódkonungs Gldr. 7; 

G. 11 (tmesi divisum). 
þjódnýtr, adj^, válde strenuus; G. 49. 

þjófr, m., fur; gen. sg. þjófs Rdr. 1; Bgl. 12; gen. pL þjófa Edr. 8. 
þjóna (ad), v., servire; L. 80; c. dat. Jón baptista þjónar dróttni 

L. 37. 
þjónn, m., servus; mildings þjónn (de sacerdote JRichardo) G. 58; 

dróttna ykkrum þjóni L. 87. 
þjórhlutr, m., pars tauri dixi; leggja upp þjórhluti fjóra Hlg. 5. 



800 

þjóstbrjóst, n., animus infenaus; af þjóstbrjósti (tmesi dimðum) 

^dr. 16. 
[ijóstr, w., vehementia animi; invidia; L. 48. 
[)jóta (þaut, þotinn), v,, vlxdare; fremsre, stridere; lá þýtr Mhk. 13; 

j^tuns háls undir þjóta i. e, mare fremit 8nt. 3; mækis á þaut 

Hfl. 4; Þdr. 6; (>. S. 4. 
þokki, m. — 1) animus; med skœdan þokka am'mo tn/e^ Hr. A. 5. 

— 2) gratua animus; jucunditas; ekki er mér á þessum þokki 
hœc mthi non arrident L. 41. 

þokkr, m. — 1) animus; í fpstum þokk animo obstinato Snt. 18. — 
"2) animi affectus; id quod seraum comm^vet; discrimen; gen. 
þokks cum compar. -— aliquanto, v. c. þbkks betr aliquanto mdius 
Mhk. 25. 

þola (lá /. Id, þolat), v., ferre, pati, sustinere; púkinn þoldi þeygi 
þenna leik L. 47; hlýr þoldu hríd Vky. 5. 

þollr, m. — 1) arbor; af fornum þolli Hlg. 3; sœpe hœc vox usurpa- 
tur in appeUationíbus virorum, e. gr. seima þollr t. e. vir liberalis 
Hr. S. 2; sagan seima þollsins unga Sk. 199; atgeirs poWr prœliaior 
Isl. 9; med þolli skœvadar geima cum gubematore navis Efdr. 5; 
hrings háraddar þollar béHatores Isl. 14; málma þollar id. Hr. S. 8. 

— 2) absoL, vir; ungr þollr adolescens Vkv. 11. 

þora (rd, þorat), v., audere; hinn 's sœkja þordi G. 44; Hr. A. 12; 
R. 15; Edr. 32; G. 55; Isl. 18; ne þrym-Nirdir þordu at standa 
í gegn Isl. 26; þordut berjask Hrfm. 12; Edr. 15. 

Þorbjprn, m. pr., vir Tslandus, cognomine yxnamegin; Isl. 17. 

Porgils, m. pr., dominus fundi cujusdam Tslandici, qui StadarhóU 
appeUabatur; Þorgils bóndinn frídi Sk. 17; Sk. 20. 22.32. 

rorketill, m.^pr. — 1) ^orketiU, cognomine Nefja, frater Olavi 
regis Tryggmdœ; Efdr. 18. — 2) avuncvlus Olavi regis Tryggvidœ, 
cognomine dydrill; dat. Þorkatli R. 29. — 3) ÞorketiU, enn hávi 
(procerus) appellatus, filius Strvst-Haraldi; Jdr. 9. — 4) vir Nor- 
vegus, cognomdne Leira, q. v.! Jdr. 42; gen. rorketils Jdr. 14. — 
5) rorketill Geitisson, vir Tslandus; dat. Þorkatli Isl. 5. 

^orleifr, m. pr. — l) vir Norvegus, a quo Thjodolfus poeta clipeum 
dono accepit; dat. ^orleifi Hlg. 1. 13. 20. — 2) vir, torleifr skúma 
appeHatus; Jdr. 34. — 3) vir Tslandus, Þorleifr jarlaskáld appeUatus 
Isl. 18. — 4) vir, alias beiskjaldi l. Leifi appellatus; Sk. 190; 
acc. Þorleif Sk. 35. 

þorn, m., gigas; þorns nidjar cognati gigantis, i. e. gigantes Pdr. 2; 
þorns b^rn id. ^dr. 7. 

þorn, m., spina; acus; infibtda; þorn slídra gladius Kkm. 17; þorna 
vigg gerida ir^bularum, i. e. femina Sk. 87; þorna brú pons ir^- 
btdarum; femina Sk. 112. 

þornrann, n., domus gigantum; hriugbálkar þornranns giganUs 
Þdr. 13. 



301 

Þorsteinn, m. pr,, vir Talandus, fiUus Sidu-BaUti; Isl. 23. 

þó, adv.,tamen; Hkv. 2; flkm. 12; Snt. 5.. 22. 24; Bgl. 7. 9; Jdr. 1. 

3. 4; Mhk. 11. 14 cet,; L. 6. 12. 20. 35. 41. 42. 56. 92; Sk. 8. 96. 98; 

eda þó aut sane, aut etiam Kdr. 1 ; þó at hváru nihilo minus 

G. 32. — þó ==r þá Sk. 161. — Tn Skídaríma pro conjunetione þó 

habendum est nonmdUs lods — þótt, e, gr, Sk, 53. 55. 116. 
)ó, prcet, vh. þvá, q. v.! 

^óarr (pro ronarr), m. pr., Thor deus Þdr. 2. 

"^^óra, f'pr., conjuœ Ragnaris Lodbrokii; þá fengum vér róru Kkm. 1. 
^orarinn, m. pr., fiUus Steinaris, kappi appellatus; Isl. 26. 
^órálfr, m. pr., vir Tslandus, filius Skolmii, enn sterki appdlatus 

Isl. 13. 
þórhaddr, m. pr., Steinii fiUus, vir Tslandus; acc. Pórhadd Isl. 23. 
Þórir, m. pr., heros quidam, cognomine járnskjpldr; Sk. 158; acc. 

í>óri Sk.84; gen. Þóris Sk. 170. 
Þórólfr, m. pr., vir Tslandus, fiUus SkaUa-Grimii Isl. 9. 
I^órr, m. pr., Thor deus; ^órr sitr í reidu Sgdr. 3; Sk. 47. 169. 181; 

heilsar á Hr Sk. 57; Sk. 70; med Þóri Sk. 52; á fœtur ^ór (dat.) 

Sk. 173; Þórs ofrúni i. e. Ijokius Hlg. 8; ^dr. 10. 20. 
Þótn, ?, regio Norvegiœ; á Þótni Yt. 43. 
þótt (— þó at), conj., etsi; cum conj., e. gr. Rdr. 9; Snt. 12. 17; 

Vkl. 19; Efdr. 10.20.26; Jdr. 1; Mhk. 2. 12; Isl. 5; L. 17. 64. 67. 

78. 93. 94. 97; rarissime c* ind., v. c. þótt gefit vas fleira Edr. 30. 
þram pro þrpm, a>cc. sg. subst. þrpmr, q. v.! 
þramma (ad), v., graviter calcare, procedere; groMari; fram þramma 

Hdr. 8; ætla ek drengrinn þrammi gptu Ásólfs Sk. 29. 
þrá, /., desiderium; mœror; ekki er manni verra en þrá Mhk. 27; 

springa af gildri þrá Mhk. 13. 
þrá, n., pertina^ concertatio; þrá málma concertatio ensium, i. e. pugna 

Sk. 88. 
þrádr, m., filum; borgin var sem léki á þrœdi (dat. sg.) arx fuit 

quasi filo in orbem circumageretur Sk. 184. 
brágjarn, adj. (þrá n.,) contentioms cupidus; vid þrágj^rnum Snt. 14. 
Práinn, m. pr., heros quidam, Þráinn í haugi appellatus; Sk. 75; 

Sk. 159; acc. Þráin Sk. 157. 160. 
þrálífr, adj., vivaa; Yt. 24. 
þrámódnir, m., desiderio commotus; þrámódnir Prúdar Thrudam 

diUgens; pater Thrudœ i. e. Thor; gen. þrámódnis Þdr. 16. 
Prándheimr, m. pr., pars Norveqiœ septentrionalis ; gen. Prándheims 

R. 15; Sk. 54. 
þrár, adj., pertinax; neutr. þrátt pro adv., sœpe, assidue Sk. 110. 
þrefi, m., sermo; dí^ceptatio; komask á þrefa in sermonem hominum 

venire Mhk. 4. 
þrekfprladr, part. comp. (f^rlast = tmwínm'), is cujus virtus lan- 

guescit; vas hugraun þrekfprludum jarli Jdr. 33. 



302 

þrekhyass, adj., /ortis; dal. sg. m, þrekhy^ssam G. 49. 
þrekleyfítr, part. compos., fortittsdine prcBclarus; R. 28. 
þreklyndr, adj., forti animo prœditus; gen. ag. þreklynds G. 11. 
þrekmad'r, m., vir fortis; Ormr þrekmanns þremja storms Serpens 

(navia longa) mri, virtute beHica clari R. 21. 
þrekmestr, superl. adj. þrekmikill; exceHentisnmua; enn þrekmesti 

Bdr. 11. 
þrekr, m., forttíudo, virtus; specimen fortis animi; efla slíkan þrek 

Jdr. 12. 
þrekrammr, adj., experta fortítudine prœditus; G. 71. 
þreksgprr, adj., fortitudine eacellens; Ó. S. 2. 
þreksnjallr, adj., fortitudine clarus; þreksnjpll pld G. 66. 
þrekstœrár, parL compos.^ fortitudine aucttis; vid þrekstœrdan 

blikrýri Hrfm. 12; þrekstœrdum Hávardi Jdr. 34. 
þremjar, pl. f.?, pars quœdam gladii; fortasse = yettrim&T L vætt- 

rimar, striœ leviter eminentes et in media lamina gladii ancipitis a 

capulo mucronem versus procurrentes. Per synecdochen hcec vox 

in circumlocutiontimS usurpatur = gladius, ensis, v. c* þremja regin 

t. e. pugnatores Rdr. 10; þremja skyndir beUator R. 10; þremja 

stormr pugna R. 21. 
þrenning, /., trinitas; eins gods þrenning G. 1; guds þrenning 

L. 37. 
þrennr, num, distrib., ternus; triplex;^eia persóna þrennrar greinar 

L. 31; eining spnn í þrennum greinum L. 1. 100; med þrysvar 

þrennum englastéttum L. 6. — Sœpe pro num. card. usurpatur 

= tres, tria; v. c. ræsir hitti dpglinga þrenna R. 16; Kkm. 19; 

yfírspennandi heiroa þrennra L. 22; kvœdi þrenn tria carmina 

Hátt. 69; R. 10. 
þrettándi, num.ord., tertius decimus; á þrettanda dag L.36; Vkv. 13. 
þreyta (tt), v., contentiose a^ere; þreyta húsgang assid.ue mendieari 

Sk. 12. 
^ridi, m. pr., nomen Odinis; frá Þridja Þdr. 2; þing Pridja Yt. 47; 

Þridja log i. e. gladim Vkl. 20; bidkván Þridja terra Hkdr. 3, 
þridi, num. ord., tertius; oddamadr fæsk opt enn þridi Mhk. 10; 

vid jarl enn þridja Efdr. 3; Rdr. 14; G. 4; Jdr. 21 ; af hhnni 

þridja L. 40; en þridja stáls hríd Vkv. 3; Sk. 87; ek fæ ena 

þridju drópu R. 35; þridja sinni R. 21. 
þrifnudr, m., fortuna; successus; Hr. A. 1; G, 3. 
Priggi, m. pr., nomen Odinis; ^riggja nidjar dii Anses Snt. 2. 
þrima, /., strepitus; in appell. pugnœ, e. gr. þrima Pundar pugna 

Kdr. 4; gœdir hræsíks þrimu indtator pugnœ, prcsliator G. 70. — 

Etiam absoL þrima = pugna, v. c. stódsk þrimu marga Efdr. 7. — 

Cfr þryma! 
þrimlundr, m., arbor pugnœ, i. e. prœliator; Vkl. 4. 
þrinnr -— þrennr; þrinnum skeidum R. 15. 



303 

þrífa (þreif, þrifinn), v., manu prehendere; apprehendere ; Álfr þrífr 
upp (smpensum tenet) kappann Víkar Sk. 174; H^gni þreif upp 

Hálfdan Sk. 176; Sk. 158. Rejiex. þrífask incrementa capere; 
augeri; vigere, Jlorere; styrr þreifsk pugna increbruit R. 22; 

Gldr. 7; Kdr. 4; G. 26. 
þríforn, adj., trimu^; þrífornt smjpr Sk. 197. 
þrír, þrjár, þrjú, num, card., tre8,tria; nom. m. þrír Vkl. 5; Jdr. 

20. 39; Mhk. 3; acc. m. þrjá G. 13; occ*. /. þrjár G. 49; acc. n. þrjú 

Sk. 130; dat. þrimr Vkl. 16; G. 32; gen. þriggja Hlg. 1; Sk. 89. 
þrítugr, adj., tricenarius; á þrítugs aldri L. 37. 
þrjátigi, num, card. indecl., triginta; nom. þrjátigi Sk. 178. 
þrjóta (þraut, þrotinn), v., dejicere; impers. c. acc, e. gr. þrýtra 

þann er verr hefr valt virea eum non cteficiunt l. minime deficit is, 
' qui pejorem causam delegvt, i. e. injustam causam tuetur Mhk. 2(). 

— Part. þrotinn consumptus, peractus; hans líf v's þrotit de vita 

ejus actum fuit R. 27. 
þrjótr, m., vir pertinax; rixator; altercator molestus; þrjóti veg- 

taugar t. e. giganti (Geirrodio) Pdr. 17; aldri mun ^rmum þrjót 

iUra meina batna Sk. 202; urdar þrjótr i. e. gigas, et stakkvir 

urdar þrjóts fugator gigantis, Thor þdr. 5. 
þróask (ad), v., crescere; augeri; nidkvisl nádi þróask Yt. 51; þróask 

(honore augetur) hér sem hvar Hfl. 14; Hildr þróask Snt. 13. 
Prór, m. pr., nomen Odinis; þróttar Prór i. e. Oden fortissimus, et 

nidkvísl þróttar rrós prosajna Odinis Yt. 51; til drósar þrós i. e. 

in terram Isl. 17. 
þróttarhvass, ctdj,, ojcer et fortis; dýrd þróttarhvass jpfurs (de 

Olavo Sancto) G. 66. 
þróttarsteinn, m., lapis fortitudinis, i. e. cor ^dr. 10. 20. 
þrótthardr, adj., acer viribus; sóttu þrótthardan gram Efdr. 23. 
þróttigr, adj., fortis; þróttig þremja regin Rdr. 10. 
þróttr, y/i,, robur; fortitudo; þrdttar þrór Oden 7nagni roboris 

Yt. 51; þróttar ord i. e. animose dicta Efdr. 2; Jdr. 41; þróttar 

strangr robore acer R. 33. 
Þróttr, m. pr., Oden; f*róttar fúrr ignis, Odinis, qladius Vkl. 5; 

Þróttar skýrunnr bellator R. 1; þróttar él proceUœ Odinis, i, e. 

prcdia R. 2. 
þruma, f^, strepitus; þruma hjaldrskíds strepitus gladii, i. e. pugna, 

et heyja hjaldrskíds þrumu prœlium committere Gldr. 2. 
þrúdr, /., Thruda, filia Thoris; Þrúdar þjófr raptor Thrudœ, i. e. 

Rungner gigas Rdr. 1 ; rdr. 16. 
þrútinn, adj,, turgidus, tumens; á geima þrútinn Hr. S. 18; drótt 

dreyra þrútin milites cruore perfu^i R. 20; linna eitr þrútit L. 80. 
þrútna (ad), v., intumescere; engill þrútnar L. 15; L. 54. 
þryma, f, strepitus; þryma randa i. e. pugna, et Ullr þrymu randa 

prœliatur Jdr. 45 (cfr þrima!). 



304 

þrymja (þrumda), v., Hrepere; hvat þrymr þar? Em. 2; v^Ur of 

þrumdi Hfl. d. 
þrym-NJ9rdr, m., (Njardius, i, e.) deus strepiiús; fleina þrymr 

strepitus apiciJorum, i. e. pugtui, et þryra-Niráir fleina bellatores, 

viri Isl. 26. 
þrymr, m., stridor, strepitus, fremitus; in appell. pugnœ, v. c. þrymr 

odda puffna Vkl. 20; þrymr stála id. Bdr. 12; sóttu Hedios þrym 

se in prœlium contiderunt Rdr. 10. 
þrymseil, /., lorum stridens, i. e. nervus arcús; þrymseilar Vár 

(Vara, i. e.) dea sagittaria, Skadeai hvalr þrymseilar Várar ciiM 

Skadeœ, i. e. taurus ferus Hlg. 5. 
þrymsvellir, m., qui auget strepitum; þrymsvellir sárjpkuls geima 

augens strepitum gladii, i. e. pugnam ciens, prœUator Isl. 14. 
þryngva (þrpng, þrunginn), v., urgere; premere; pdlere; c. dot. ádr 

of þryngvi þrimr hundrudum Vkl. 16; þr^ng j^rdu ok guiimum 

und sik terram et homines sibi suhjedt Gldr. 6; lét. skipa bardum 

á l9g þrungit naves in mare deduxit Gldr. 1. — þryngva at im- 

pers. c. dat., v. c. ^r^ng at rym randa stridor clipeorum ingruebat 

Bdr. 3. — Part. prast. harmi þrungin luctu turgida L. 54. 
þrysvar, adv., ter; L. 6. 

þrýsta (st), v., opprimere; c. dat. þrýsta þoms nidjum Þdr. 2. 
þrýstir, m., oppressor; hlenna þrýstir Hr. A. 12. 
þræll, m., servus; acc. et dat. sg. þrœl G. 61; L. 52; acc. pl. þrœla 

Sk. 137.- 

trœtugjarn, adj., rixosus; L. 72. 
rcendir l. Þrœndr, m. pl., incolœ Thrandheimiœ ; nom. Þrœndir 

G. 11; gen. Kœnda Vkv. 13; Hr. A. 4; G. 14. 
hrœnzkr, adj., Thraiidheimensis ; af gram Prœnzkum G. 44; gengi 

t^rœnzkra drengja Efdr. 3. 
þr^mr, m. — 1) ora, margo; vid hlífar þram {pro þr^m) ad dipei 

marginem Hfl. 4; á þr^m þídan Efdr. 14. — 2) ora, Utus; viá 

foldar þr^m in litore Yt. 52; G. 31. 
^r^ng, f pr., Freyja dea (Fr^ng^tw angustias coacta, mofrore 

afflicta; nam líuiritum mœsta quœrit); langvinr Þrangvar (pro 

þr^ngvar) vetus amicus Freyjœ, i. e. Thor rdr. 16. 
þr^ng, /., angustiœ; ei kennandi krapta þr^ng virium defectum non 

agnoscens L. 90. 
þr^ngr, adj., angustus; arctus, astrictus; þr^ngum þyrni li. 49. 
þr^ngskordadr, part. compos., arcte ligatus; njóta þr^ngskordadra 

kvædisorda L. 9b. 
þr^ngva (gd), v., in angustum cogere; molestid affUgere; c. dat. 

þr^ngva þeira rádi Hr. A. 5; þr^ngdr ok kvaldr L. 79. 
þr^ngvimeidr, m., qui pellU, fugat; Vkl. 16. 
þr^ngvir, m., qui premit, trudit; þr^ngvir þangs i. e. Thor (cfr 

ea, quœ in Hýmiskvida narrata sunt) rdr. 21. 



305 

þula, /., cantílena; carmen inconditum; Mhk. 11. 

þulr, m,, oraior; poeta; kvádu þanji þul ok Olaf annan vega berserk 
{Ue poéla (Thorleifua jarlaskáld^ auaiHo fratris Olavi athletam 
furiosum interfecisse dicebatur Isl. 18. 

Þundr, m, pr., 7wmen Odinis; auka ^undi þegns gntStt Vkl. 4; 
þundar hyrr gladius Vkl. 11; þrima Pundar pugna Kdr. 4. 

þund-regn, n., plima l. procella Odinis, i. e. pugna; Þund-regns 
dróttir pugnatores R. 8. 

þungr, adj., pondsrosus; gravis; molestus; þungr vas Loptr Hlg. 8; 
byrskíd brjóta þungan vídi bprdum naves arduum pelagus proris 
perfringunt Hátt. 74; slakkva þungan hungr G. 5z; vid þungura 
raudbita Pdr. 21 ; cum gen, mensurœ, v. c. fundu t^nn tuttugu marka 
þunga Sk. 199; raed þungar kistur Jdr. 36; tródi þungu Pdr. 14. 

þunnr, adj,, tenuis; acutus; á hjpr þunnum Efdr. 6; þunnar skeidr 
napes tenui tabularum compage, i. e. celoces Hr. S. 3. 6; skeggit þunt 
barba rara Sk. 9; þunn stál Bgl. 10; þunn skip celoces Jdr. 38; 
(skædin) vóru ekki þynnri enn súd Sk. 2f4. 

þunnvaxinn, part, compos,, tenuis, acutus; þunnvaxin stál G. 43. 

þurfa (þarf, þurfta), v., indigere; opus esse; c. inf,, e. gr, hvat þarf 
ek at jaga of slíkt Mhk. 9; engi þarf at hrædask hót Mhk. 16; 
Jdr. 5; Mhk. 24; Sk. 106. 120; c. acc. ek þykkjumst þurfa þína 
vœgd L. 79; c, gen, þarfk þess opt Snt. 14; ei þurfandi stada né 
stunda L. 1. 100. 

þurft, /., res, quá ad vitam degendam opus est; c, dat. til þurftar 
ra^nnum ad promxyvenda hominum commoda Edr. 14. 

þurftugr, adj., egenus, inops; þurftug sálin L. 75. 

þurnir, m., gigas; h^ll þurnis bifdisk rdr. 17. 

þú, pron. pers., tu; nom, þú Hlg. II; Hr. S. 5. 20; L. 28. ()5. 66. 
cet, cet. Sk. 25. 2(). 31. 50 eí passijn. Nom, þú, in -du /. du l. -tu 
/. -u conversus, formis verborum pUrumqu^ sujffigitur, v. c. gaztu 
Hr. A. 3; namtu Hr. A. 5; fekktu Hr. A. 14; heyrdu G. 8; tóktu 
Hr. S. 2; áttu L. 22; kenndu L. 44; veittu L. 51. 83; dragdu 
L. 63; kennstu L. 69; rauntu L. 85; Sk. 166; vertu L. 86. 95; 
kreistu L. 87; stattu L. 88; mundu L. 88; ertu L. 91; lifdu ibm; 
léttu ibm; líttu ibm; spádu Sk. 60; horfdu Sk. 72; þekktu Sk. 83; 
skaltu Em.7; Sk.92. 100. 102. 110111; fórtu Sk.lOO; fardu Sk.l07; 
vendu Sk. 119; leradu Sk. 131; leggstu Sk. 168; suj^igibur particulœ 
at, V, c, attu L. 21. -^ Acc. sg, þik Em. 7; Hr. A. 5; Hr. S. 1. 13. 17; 
L. 3. 66; Sk. 49. 60. 61. 119. 168. ~ Dat. sg. þér Em. 5; Bgl. 6. 15; 
Hr.A. 13; líkar þér at auka ydvart vald Hr. S. 20; L. 1.2. 26. 
28. 44. 79. 95. 96; Sk. 25. 26. 49. 50 cet, cet.; dér L. 26. 32 cet, 

þúsund, /., miUe; þúsund Em. 2; þjód þúsundum *. e, innum^abHes 
viri G. 52. 

þvá (þó, þveginn), v,, lavare; abluere; drótt þó sveita af dpglings 
líki G. 22; ýtar h^fdu þvegit jpfurs bein G. 23; útsker verda af 

39 






306 

bárum þvegin Mhk. 6; c. dat. hrpnn þó hlýrum unda lavit latera, 
praras aspersit Bdr. 2; blód þó bens árum Ðdr. 9. 

þyengr, m., corrigia; mjór sem þvengr Sk. 8; hann rekr í þyengi 
stóra Sk. 88. 

þverr, adj^ iransversua; hverr lá þverr of annan Ekm. 16. 

þ verra (þvarr, þorrinn), v,, minorem, pauciorem fieri; defícere; ceseare; 
frágum lid þverra Jdr. 41; vinir ^YerrA amici d^dunt Snt. 14; 
L. 47; glæpir þverri! L. 88; grádr þvarr Ódr. 9; Jdr. 81; mættir 
þurru vires d^ciebant L. 58; nema snœriblód þyrri rdr. 7. Part, 
prœt. þorrinn spoliaius, exutus; c, dal. sigri þorrinn R. 17. 

þverrir, m., qui pauciorem reddit, qui consumit; oppressor; þverrir 
þorns barna Thor Þdr. 7; þverrir úlfs sultar prœUator; dat. sg. 
þverri Gldr. 8; Efdr. 26. 

því, dat, sg. n. pron. sá, sú, þat, pro adv, usurpatur =^ quare, ideo, 
quodrca; cfr L. 35. 42. 43. 47. 79. 85. 99; Sk. Í. 13. 31. 49. — 
Conjungitur cum compar., e. gr. því miáur eo nUnus L. 82. — 
því--=því at L. 62; Sk. 23. 113. 115. 159. Cfr pron. sá! 

því at, conj,, nam; quia; ideo quod; Em. 6. 

þvílíkr, adj., talis; þvílíkr þengill G. 11; medr þvilikri tígnarkvedju 
L. 29; af þvílíku módurmáli L. 4. — Scribitur dvílíkt L. 39. 

þvít, conj., nam, enim; ideo quod; quia; Em. 3. 5; Hlt. 1; Snt. 2. 4. 
9. 15; G. 18. 20. 46; Mhk. 4; L. 2. 18. 21. 29. 34. 39. 59. 74. 95. 
NonnuUis lods, e. gr. L. 48. 64. 91. 98 ab initio enuntiationis remMa 
est particula. — Scribitur dvít Bgl. 7 ; Bgl. 5 est af dvít ~ af því at. 

þykkja (þótta), v., videri; inf. þykkja Mhk. 11; S sg. prcss. ind. 
þykkir Hkm. 14. 15; Mhk. 5. 10. 12. 13. lb(bis). 18. 21. 23. 27. 29; 
Sk. 1. 86; etiam þykki, ubi pron. mér proxime sequitur, v. c. þykki 
raér L. 39; 3 pl. prœs. ind. þykkja Mhk. 15. 19. 20; þykkjat non 
videntur Efdr. 23; 3 sg. præs. conj. þykki Sk. 62; 3 sg. prcet. ind. 
þótti Yt. 40; Em. 6; Hr.A. 6; Edr. 22; Jdr. 7. 20; Mhk. 7. 9. 11 
cet.; Hr. S. 16. 17; Sk. 152 (ubi post sing. þótti sequitur plur. 
ferlig undr); þóttit non videbatur Hr. S. 3; 3 pl. prcet. ind. þóttu 
Yt. 16; Hr. S, 14; 3 sg. prcet. conj. þœtti (i. e. þœtti) standa L. 97. 
— Reflea. þykkjask l. þykkjast = (^miAt, ííW^ sibi videri; ek 
þykkjumst mihi videor L. 79; þú þykkisk tibi videris Hkv. 18; 
þykkisk sM videtur Mhk. 2; þóttumk mdM videbar Snt.9; þóttist 
þú nieiri at mœtti? an tu prcevalere tibi vidébaris? L. 65; þóttisk 
síbi videbatur Bgl. 6; þóttusk sibi videbantur Mhk. 8; þóttust 
Sk. 147; sú mannraun hefr þótt fuUstrpng id virtutis spedrnen 
gravissimum visum est Mhk. 7. — Formam ex verbo et pronomine 
agglutinatam, ut ita dicam, habes Hfl. 19, ubi est gótt þóttumk 
(— þótti mér) þat. 

þykkja, /., opinio; um litilmennis þykkju Sk. 37. 

þylja (þulda), v,, redtare (carmen); ek fat þylja Hfl. 3; Jdr. 4; þylk 
granstrauma Grímnis ^dr. 3. 



307 

þyngja (g^)j v., gravem L molestum reddere; hverr þyngir annan at 

unusquisque alterum aggravat L. 21. 
þyrja (þurda), v,, magno impetu ferri; festinare; hr^nn þurdi unda 

ruebat Pár, 8; kilir þurdu noráan Kdr. 3; Vkl. 14; Hr. A. 3; þuráu 

festiiiahard Hr. S. 15. 
þyrma (md), v., parcere; c. dat, þyrmdit dólgi Hlg. 16; hafdi þyrmt 

véum fana comervaverat Hkra. 18. 
þyrna (nd), v., horríficare; aculeatum reddere; þyrna j^rd oddum 

terram cuspidibus exasper ar e Ekti. 79. 
þyrnir, m., sentis; vepres; spenna þr^ngum* þyrni um ennit L. 49. 
þysta (— þyrsta; st), v., sitientern reddere; impers. c. a>cc. þystir hann 

i. e. sitit L. 42. 
þýda (dd), v., explicare; nominare; þegninn skal þýda Þorleif pdru 

nafni Sk. 35. 
þýdr, adj., clemens; comis; þýdr ok gladr Sk. 22; kýs ek þýda þorna 

'brú Sk. 112. 
þýfi, n., furtum; Vidris þýfi res áb Odine suhrepta, i. e. mulsum 

poeticum, poésis Snt. 1. 
þœfa (fd), V., cudere; densare; hringskyrtur hamri þœfdar Efdr. 9; 

Kkm. 12. 
þ9gn, /., silentiiim; þpgn hefr slegit á þegna BgL 13; geta þpgn 

Hfl. 3. 19; þagnar rof Hfl. 20. 
þ^kk, /., gratia; gratiarum actio; gefa þakkir L. 13. 
þprf, /. — 1) id quod opus est; necessitas; þeim þótti þ^rf iis opus 

esse vvium est Jdr. 7; esa þprf at segja þann þátt Jdr. 34; Kkm. 14; 

þprfum múri Justo major Jdr. 33. — 2) desiderium; kvad sér þprf á 

skædi^m Sk. 23. — 3) res utilis; þprf andur-Jálks i. e. navis Vkl. 15. 



Ubbi hinn Fríski, m. pr., atJdeta quidam ex Frisia oriundvs; 

Sk. 84. 134. 136. 137. 142. 144; acc. Ubba Sk. 143; dat. Ubba 

Sk. 141. 
udr (-= unnr), /., unda; udr en svidkalda Bdr. 2. 
ugga (gd), V. — 1) territare; terrorem injicere; þat uggir mik id 

miJíi terrorem injidt Sk. 44; Sk. 59. — 2) timere; metuere; hann 

ugdi, at Eva stygdist L. 18; Vkv. 1; flestir ugdu foldv^rd Edr. 32. 
ugglauss, adj., securus; vera ugglauss L. 78. — Neutr. ugglaust 

pro adv., sine metu R. 6. 
uggr, m., timor, metus; léttir hvárki ugg né ótta L. 20. 
ull, / lana; hreistr ok uU L. 93. 

Ullarakr, m. pr., hcus prope Upsaliam situs; á Ullarakri Kkm. 7. 
Ullr, m. pr., Uller deus ex genere Ansium; Ullar mágr vitricus 

Ulleri, i. e, Thor Hlg. 15; gulli Ullar Thor Þdr. 17; Ullar far 



308 

i, e, clipeus (vid, ann. «. v, kjóll!) Hr. S. 14. — In appeUatiombw 
virorum, e, gr, brunda Ullr hellator Vkl. 13; Ullr egghrídar id. 
Jdr. 43; Ullr þrymu randa id. Jdr. 45; ól-Freyr Ullar kjóla úi. 
R. 6 ; Ullar askþollar prœliatores Hkdr. 1 ; plur. Ullar veggjar 
Heáins id. Vkl. 14. 
ura, prœp. et adv, ~ Prœp, ura, c. acc, et dat, — 1) super, supra; 
drca; c, dat, um svírum super cervidbua Gldr. 7 (ubi fortasse recUus 
scribitur umb); c. acc, um sjóvarbelti L. 10; um ennit L. 49; um 
hjartat circa prcBCordia L. 80; um nára drca inguina Sk. 144; 
raargr um einn mult> (circa i, e,) contra unum Sk. 180. — 2) jf)€r, 
trans; et de loco et de tempore, c. acc. um brimleid per viam œstuo- 
sani Kdr. 7; ura búáir per habitaciUa Hr. S. 10; Hr. S. 20; urn 
hafstrauma Hrfm. 4; ura líkaras ædar per venas corporis L. 11; 
ura heljar bygdir L. 61; um iárin per vtscera L. 77; L. 46; L. 87; 
um landit þetta Sk. 15; yfir um fjprd trans sinum Sk. 16; Sk. 19. 
48. 152; ura aldr ok ævi per œvum et oítatem L. 1. 100; um allan aldr 
Sk. 12; um aldir alda per secula secxdorum L. 74; um langan tima 
diu L. 20; um stund i, e. cdiquardum temporis; satis diu Sk. 165. — 
3) prœter; c. acc. um Satíri Hrfm. 9; austr um Sk^rd Sk. 29; 
falla út um dyrr prceter fores, i, e, foras laJbi Sk. 144; reka út 
um gœtti fora^ extrudere Sk. 159; hnykkja .ehm um hallardyrr 
Sk. 183. — 4:) de; c, acc. yrkja um eht L. 22; ræda um eht L. 38; 
ráda um eht Sk. 118. — 5) de; propter; quod attinet ad; c, acc um 
Jesúra þenna L.43; um mans^ng Sk. 1; um ^rleik þinn Sk.26; Sk.37; 
minst er oss um þræla servi nobis rmmms accepti sunt Sk. 137. —• 
Adv, um c. verbis, e. gr, berjast um torqueri L. 75; búa um aptare, 
alligare Sk. 39; káklast um transddi Sk. 61 ; skipta um permutare 
Sk. 67; st^kkva um dispergi L. 49; vera um eastare, v. c. mikit 
var um ingens tumultus exstitit Sk. 133. — Cfr umb! 

umb, prœp. et adv. — Prœpos. c. acc. l. dat — 1) super, supra; 
circa; gudr óx umb gram Hfl. 4; Efdr. 16; styrjpld óx umb stilli 
Edr. 18; urab sik drca se Hkdr. 2; R. 19; lauk umb rekka kindir 
cohortes drcumsepsit Edr. 17; merki blés umb hilmi sterkan 
Edr. 19; Edr. 22; umb brims ^ndr drca navem Kdr. 4. — 2) per; 
umb aldr perpetuo Kkm. 21. — 3) prceter; uUra; umb Stafangr 
prcder Stafangrium sinum Hr. A. 10; umb Saxa merki uUra jms 
Saxonum Edr. 13. — Adv. umb, e. gr, hyggjurak umb circumspicio, 
considero Snt. 13. — Cfr ura! 

umbgeypnandi, part. compos., qui manu includxt; umbgeypnandi 
alls heiras deus G. 16. 
. urabrád, n. — 1) consilium. — 2) dolus; draga umbrád at ehm 
Yt. 49. 

umbúd, /., prœparatio; í umbúd Mhk. 19. 

umbætandi {i. e. umbœtandi), part, comp., luens, expians; nmbætandi 
bragna syndir L. 90. 



.4^ 



309' 

umreniiandi, parL eonépos,, prœterlapsus ; umrennaiMÍi (dai.) sex 
ut siunum sex daga grein elapso seasies sex (tíerum spatio L. 36; 
umrennandi sex daga grein prœterlapsis sex diebtés L. (58. 

umsjá, /., providentia; cura; fyr umsjá þína L. 3. 

umsnidning, f,, circumcisio; gen, sg, umsnidningar L. 35. 

una (unda. unat), v., contentum esse; eik má una brana navis in 
currendo adquiescat, i, e, Ubenter aurrat Hátt. 72; unir illa vid 
bann œgre fert condeinnationem L. 15. 

und, prœp, c, acc, L dat, — 1) suh; c. acc,, vbi prœpositio cum 
verlis, quœ motum qtiendam significant, conjungitur, v, c, falla uud 
ara greipar Yt. 29; fljúga und iljar Hlg. 17; ganga und l^urdir 
Hjarranda Rdr. 11; koma und eht Gldr. 9; Hkm. 2; koma ehu 
und eht þdr. 17; þryngva ehu und eht Ykl. 16; slásk und sessa 
Hkv. 10; simili modo sóttr und lok sub i, e, usque ad mortem 
lacessitus Efdr. 25. — 2) sub; vi locali, quœ didtur; c, dat,, ubi 
de motu quodam non cogitatur, e, gr, und Himinfjpllum Yt. 37; 
und lagar beinum Yt. 45; und árhjálmi, gollhjálmi Hkm. 3. 4; 
und Sprla ranni Ykl. 22; und randa himni Efdr. 7; und merkjum 
Hr. S. 9; und drifnu tjaldi Hr. A. 7; und búnu segli Hr. S. 15; 
und himni Hkm. 8; und himnum Kdr. 2. 6; Efdr. 13. 27; R. 10. 
11 cet,; 6. 2. 7; und lei^arstj^rnu Hr. S. 20; und hendi std) ala 
R. 28; und forsum, und hanga Jdr. 2. — 3) sub potestatem ali- 
cujus; 8ub imperio alicujus; penes aliquem; c, acc., e. gr, fara. und 
ehn Hkdr. B;'koma ehu und sik Ykl. 7; spenja eht und sik 
Hkdr. 3; Kdr. 5; þryngva ehu und sik Gldr. 6; c, dat,, v, c, eiga 
kost und sér Mhk. 25; liggja und ehm Ykl. 10. 24; Edr. 23; 
G. 5-^ ; eodem modó' ligga und bœgi ehs esse sub lacerto i, e. sub 
imperio alicujus Hlt. 15; vera und einum in unius potestate positum 
esse Efdr. 26. —- 4) Prœpos, und, sub, cum, dat, pers, conjungitur, 
ubi sermo est de re, (super quá, i. e.) qud quis vehitur, prœcipue 
de navigiis, e, gr, eiki skrídr und fylki navis procedit sub rege, 
i, e, rex in navi vehitur Hr. A. 7; (naves) runnu und gram mildum 
R.4; cfr Ykl. 11.17; Efdr. 14; Hátt. 72; fnmili modo Mána vegr 
dundi und hánum Hlg. 14. 

und, /., vulnus; nom. l. ojca. sg. und, e. gr. und (vvLnus, i, e, cruor 
vulneris) of glumdi Hfl. 5; Hfl. 11; nom, l. acc. pl, undir Hfl. 7; 
Snt. 3; G. 17; dat, pl, undum Hkm. 7; Hr. S. 8; gen, pl. unda 
Hfl. 15; Ykl. 11; Kkm. 4. 12; Isl. 10. 

undan. — 1) prœp. c. dat., ex, ab, de; skyndu undan víglundum 
Hrfm. 20. — 2) adv., se-, ab-, ex- (in verbis compositis); v. c, halda 
\kVídiB.Ti secedere, aufugere Efdr. 18; renna undan id. Ykv. 2; skunda 
l. skynda undan Ú.. R. 20; Jdr. 40; flýja /. flœja undan id. Edr. 23; 
G. 52; fjandr ætla undan diaboli eff'ugere conantur L. 61; víkja 
.undan decedere, i, e, eaceptionem kabere L. 97; at eigi skiljumst 
undan ne eacipiar L, 88, 



310 

undarligr, adj,, mirua; mirandus; nom. sg. /. nndarlig L. 41. 
undarn, n., jentactdum, prandium; cibus; eta undam 0. S. 3. 
undbára, /., unda vulneria, i. e, sanguis; rodinn undbáru crttentws 

G. 54. 
undir., prœp. c. dat., suh; undir berum himni &yb dio Gr. 47. — 

Cfr hér felst undir sub hac re latet Sk. 89. — C/r und! 
undirjálfr, n., resonantia; fragor resonana; blika undirjálfrs ftdgor 

fragoris reaonantis, fvlmen Pdr. 19. 
undirkúla. /., txiber fundam^nti loco subjectum; undirkúla vaztar 

(vpzt, /., mare; aqua piscosá) substructio maris, i. e. saxum; Ali 

undirkúlu vaztar i. e. qigas; rpdd Ála undirkúlu vaztar vox gi- 

gantvt, i. e. aurum (SnÉ, AM T 214); ideoque vazt-r^dd (dat. sg,) 

Ála undirkúlu verstr auro inimicissimus, i. e. vir liberalissimus 

Rdr. 14 (uhi vazt-rpdd ~ vaztar r^dd). 
undirs'tada, /., vis; significatio.; undirstadan allra orda L. 97. 
undorn, n.,— undarn; Kkm. 2, 
undr, n., miraxiulum; monstrum; portentum; nom. l. acc. sg. undr 

Yt. 16; Sk. 159; undur Sk. 153. 158; nom. l. acc. pl. undr Sk. 152; 

undrin Sk. 45. — Dat. pl. undrum pro adv. =r. mire, mirum in 

modum Mhk. 27. 
undrast (ad), v., mirari; fjandi tók at undrast fæddan mann L. 39; 

jungfrú undrast ordin L. 29; L. 61; legir stódu ok undrast L. 31. 
undjreyr^ n., calamus vidneris, i. e. gladius; undreyr bitu G. 31. 
ungr, adj., juvenis, adolescens; nom. sg. m. ungr Hkv. 6; Odr. 8; 

Vkv. 9. 11.15; Bgl. 6; rt. S. 2; Edr. 9. 20; G. 63; Kkm. 2. 28; 

Jdr. 43; Hátt. 70. 77; Isl. 13; ungi G. 45; enn ungi Isl. 21; acc. 

sg. m. ungan Hr. A. 5; G. 61; Hr. S. 18; L. 36; enn unga Vkv. 1; 

dat. sg. m. ungum Hkv. 4; Bgl. 11. 17; Mhk. 23; Sk. 7; þeim unga 

L. 41; gen. sg. m. ungs G. 26. 37; Mhk. 5; unga Sk. 199; nom. 

pl. m. ungir L. 74; gen. pl. m. ungra Jdr. 39; nom. sg. /. unga 

Jdr, 4 (sine artic. prœpos., nisi pro of unga legendum sit en unga); 

acc. sg. f. unga Kkm. 20; Sk. 120; acc. pl. f. ungar Sk. 2. 
unna (ann, unna, unnat /. unnt), v., amare, duigere; c. dat. at unna 

þér L. 44; firar unnu hánum Bgl. 4; unnandi gudi L. 25; part. 

c. gen. unnandi Krists Edr. 14. 
unnartamr, adj., pelago assuetus; gen. sg. m. unnartams Hr. S. 18, 
unndýr, n., animal undœ, i. e. nams; runnr unndýrs vir Hkdr. 8. 
unneldr, m., ignis undœ, i. e. aurum (SnE, AM T 338); unnelds 

yppirunnr vir R. 23. 
unnglód, /, pruna undœ, i. e. aurum; eydir unnglóda vir Bdr. 12. 
unninn, part. prcet., ornatus; unnin mœrd G. 9. Vid. s. v. vinna! 
unnr, /., unda; unnar blik aururn G. 33; unnar fasti id. Hr. S. 14; 

Isl. 23; unnar hreinn navis Isl. 15; unnar meidr id. Hr. S. 12; 

G. 41; nom. pl. unnar Hr. A. 9; dat. pl. unnum Hr. S. 16. 
i:^nnvigg, n., jumerdurri tmdoB^ i. e. mvis; unnvigs ^kipudr Hr, S. 3, 



311 

unz, conj., donec; c. ind. Yt. 52; Hlg. 11; ^dr. 9; l8l.6; c. conj. Snt. 11. 

upp, adv., aursum; aub-, ex-, cet. (in verbis composiUs); upp ok niíír 
sursum deorsum L. 40; fullr upp impletus L. 48; upp ór skýjum 
ind£ e*v nubibus L. 70; upp í lopt «w6 summo (mlmvie Sk. 43. — 
Sœpissim>e cum verbis, e. gr. alast upp educari Sk. 7; bera upp 
reatare Jdr. 5; binda upp aUigare Sk. 39; ganga upp escende^*e 
G. 16, Vkv. 13 (in terram), Jdr. 38 (in navem adversariorurh) ; 
gefa upp tradere (in potestatem alicujus) Hrfm. 7; gjósa upp mt- 
care Jdr. 19; balda upp ebu sustinere, sustentare alqd Yt. 26; 
Snt. 12. 18; befja upp tottere, subducere, suscipere, elevare Snt. 20, 
Vkl. 1, HkiD. 2, L. 67; blaupa upp consurgere Ukv. 17^ Sk. 129. 
131. 135; koma upp oriri Bj. 1, emergere, patefieri G. 9. 25; leggja 
upp apponere Hlg. 5, (navem) appellere Kkm. 4; reka upp ejicere, 
emittere Hrfm. 16, Sk. 163; renna upp oriri Hr. A. 8, G. 4, 
Hr. S. 16, L. 25; rísa upp surgere Em. 1, exoriri G. 6, resurgere 
L. 71; segja upp promulgare Efdr. 8; eetja upp collocare Sk. 42; 
standa upp superstitem esse Jdr. 39; surgere Sk. 163; stíga upp 
resurgere G. 5; stúpa upp eminere Hkv. 10; stökkva upp erumpere, 
exire Yt. 35^ eæsiHre Sk. 175; taka upp í ebt ad alqd perUnere, 
ascendere Sk. 156; taka upp yfir ebt supereminere Sk. 55; þrífa upp 
toUere Sk. 158. 174. 176; vera ebs upp ebm, e. gr. er vegar (gen.) 
upp ungum via ascendit juveni Mbk. 23; vera upp úr ebu ex aliqna re 
eminere Sk. 8; vera upp dis.stdvm esse Sk. 193; vinda upp (humeris) 
injicere Sk. 28; vinna gang upp (in interiores terrœ partes) Vkv. 14. 

uppbaf, n., initium; prindpium; uppbaf bragar initium carminis 
(). S. 1; valda uppb^fum aucturem esse Vkv. 4. 

uppbiminn, m., cœlum superius; Hlg. 16. 

uppi, adv. — 1) supra; superne; uppi glódu (íllic ftdgebant) élmars 
typpi Hr. A. 10; uppi í bimni in summk) cœlo Edr. 22; uppi ok 
uidri supra et subter L. 1. 100; Sk. 196; fjara ebn uppi in locum 
(undis) supeiHorem, i. e. in litus aliquem ejicere; aUquem dere- 
liníjuere Mbk. 19. — 2) in conspectu; palam; in memoria; láta 
uppi palam proferre Sgdr. 1 ; yera uppi e hcto surreœisse Sk. 21 ; 
Yggjar vedr þaz æ mun uppi (o: vesa) prœlium, cujus memoria 
semper superstes erit Hr. A. 14; bafa uppi memxyriá tenent Jdr. 41. 

uppreist, J., honor, successus; meá bári uppreist Edr, 23. 

uppruni, m., ortus; meár /. vidr uppruna sólar Kkm. 8. 11. 

Uppsalir, m. pL pr., urbs Uplandiœ, provinciœ Smcanœ; at, frá 
Uppsplum Yt. 24. 32. 42. 

urd, f.f.saxetum; urdar þrjótr gigas Þdr. 5. 

Urclr, f'PT^, Urda, ex Parcis una; Urdr korask at brunni Sgdr. 4. 
IJœc vox pro appeUativo habenda est Yt. 40, ubi nrár := rnors, 
exitium (nonnxdli huic voci perperam tribuunt genus masc). 

utan, utar, vid. útan, út! 

uxi, m., bos; sloú Stagleyjar uxa Sk.21 ; af uxanum þínum góda Sk.25. 



312 



U. 

l If&sund, «, pL pr., fretum quodckim in Norvegia stíum; í IJlfa- 
suiidam Bgl. 8. 

úlfUeduar, m. pl,, athletœ lupina pdle induti; Hkr. 8. 21. 

Llfkell, m. pr., dynasta reffionu cujuBdam in Britannia sOœ; á 
LJlfkels landi Vkv. 7. 

úlfnistandi, part. compos., gui lupo ctbum prcd^et, prœUator; kista 
dádiBÍldB úlfnistanda (o: Olam aancti} G. 25. 

úlfr, m., lupus; noné. »g. úlfr Hfl. 13; (). S. B; Jdr. 31; eiiam in 
circumlocutionibm, e. ar. snótar úlfr lupus, i. e. raptor femim, 
Thjaesius ffigas Hlg. í ; atordar úlfr i. e. ignis Hr. S. 1 1 ; acc. sg. 
úlf Mbk. 5; úlfgi (acc. c. suý\ neg. -gi) Kkm. 22: dai. sg. úlfí Kkm. 
19; gen. sg. nlU Kár. d', Snt. 23; Efdr. 26; Vkv. 1; Isl. 10. 21; 
nom, pl. úífar R. 6; ace.pl. úlfa Hr. S. 9; d4^. pl. úlfum Hfl. 12. 
15; IsL 4; gen. pl. úlfa Ódr. 8; Hr. A. 3. 5. — Saspe de Fenrero 
lupo hœc vos usurpatur, t?. c. Rdr. 9» Snt. 23, quare etiam pro 
nom. propr. habendum est, ita ut seribaiur (ítíT (en^ h^svi) Em. 6; 
gen. Llfð Hlg. 8. 

úr (Sk.; pro ór), prœp. et adv.; ex, de. — Prœpos. c. dat.; de loco, 
unde aíiquid est, e. gr. úr gardi aín ex domicilio suo Sk. 14; 
úr Asiaveldi ea Asia Sk. 191; de meUeria, ex qua aUquid conficitur, 
V. c. smída eht úr stáli Sk. 102; cfr g^ra eht úr (o: þar úr) ex 
ea re exsculpere alqd Sk.. 200; iramlato sensu úr máta i. e. exlra 
modum Sk. 13. — ConjungUur cum verhis abeundi, abscidendi, 
auferendi, eligendi, eminendi, ewcidendi, expedimdi, simU., v. c. fara 
úr' landi Sk. 100; falla úr ehu Sk. 91. 194; gefa eht úr ehu Sk. 198; 
hrjóta úr ehu Sk. Ííií}; kjósa eht úr ehu Sk. 100; ske»a eht úr 
ehu 8k. 24; taka eht úr ehu Sk. 20; vera upp (provrniere) úr 
ehu Sk., 8. — Adv, úr etiam cum verhia conjungitur, e. gr. akreppa 
úr excidere Sk. 142; feta þar úr Sk. 2; vid. supra de Sk. 200. 

úrigr, adj., udus, madidus; læsa úrg&. str<^ná litus hmnidum circum- 
cludere Edr. 24. 

úrþyeginn, part. comp., imbre (úr, «., iinber) lavatus^ of úrþvegnar 
jardir vestrgarda Hrfm. 8. 

ú't, adv. — 1) foras; ex-, de-, pro^ (in verUs compos.); e. gr. bera 
út expromere Snt. 5; falla út procxdere Sk. 144; flæma út expdlm 
Kdr. 1; hafa sik út exire Sk. 103; inna út doqui L. 64; reka út 
deducere Gldr. 3, expellere Sk. 1&9; seJja út dedere Bgl. 14; skjóta 
út protendere Sk. 9; skunda út propere exire Sk. 58. líonnum^ 
quam verbum quoddam audimdum est, v. c, ef smj^r þarf út 
{o: gang^^) at kaupa si em^e opus est ad butyrwn emeadum 
Sk. 106. Prcepositionibus additur út ad vim quasi augendam, 
V. c. út af = af li. 50. — 2) út saipe vocíbus, qmbus signífrcdioi 



m 

maris subjecta est, additur, e, gr.^xii á haf in aUum Sk.54; hrinda 
út á saltan ægi Hr. S. 12; draga út at sundi in altum provehere 
Jdr. 35. — Abeolute, td didtur, eodem - nwdo eademque vi út (= in 
ahum, in n&o) murpatur, e. gr. bera út evehere in aUum Vky. 1, 
Kdr. 6, in mare projicere Jdr. 37 ; út fyr eyri in mari ante Utus 
arenoaum Ekm. 21 ; sinna út iter ítiaritimum facere Hr. S. 12. < — 
3) peregre; e, gr. hann gerái fr^r út peregrinatu^ est Edr. 28; 
Edr. 11; helgir dómar út frá Rómi reliquíœ mnctorum, quœ extra 
Romam erant Edr. 12; út í l^ndum in ierria eæbemie Edr. 31; 
út í i^nd in terras eMernae Hr. S..18; út med Serkjum in peregrina 
Sara^enorum terra Hr. S. 21. — Compar. utar (apud atUiquioree 
etiam útar) remotius, in exteriore loco; sitja /. vera utar ífrá ehm 
remotius ab aliquo sedtpe Sk; 80. 81. 82. 84; þar ^tar ifrá eaterius 
ea eo loco Sk. 74; hann hr^kk utar at hurdu propius januam se 
abripuit Sk. 161. 

útan (utan Sk.), adv., eatra; extrimecusi ab exteriore parte; sveitir 
útan i, e* homines externi Edr. 12; fœra útan e terra extema 
trans/erre Edr. 13. Conjungitur cum prœpositionibus, e, gn útan 
á lyptieg supra puppim Hr. A. 10; utan á kinnar yanga in bucea 
Sk, 136; fyr Elfi útan ante fluvium Gotorum Hr. S. 5. i 

útbod, n., evocatio militum; h^fdu œrín 4tbod Hr. S. 3; barda »yeld 
útbod Hr. S. 12. 

áti, adv, — 1) foris; ex- (in verb.compos^); úti ok mm/ori&et irUus 
L. 1. 100; byrgjast úti excluduntur Ij. 71. — 2) sub dio; in mari, 
in aUo; hafa flota úti dassem educere YkL 1 ', drekka jól úti 
Hky. 6; Hkdr. 8; Vky. 4; búa úti á skoidum in navíbus longis 
excubare R. 14. 

útiseta, /,, sub (Uo commoratio noctuma ad attem mfiigicam exer* 
cendam; útisetuna eflir hann TnagÍGS exercendijB 0ausd abnoctat 
Sk. 56. 

útleiídik (dd), V., ed/uoere; (deus) útleidandi Eyam af A^áms sjdu 
L. 13. 

útr^st, /, extima sedes; útr^Bt.^elja dói^ tofia rna/ritima Hlt. &; 

út&ker, n., scopuhis maritífnué exterior; n. pl. útsker Mbk. 6. 

Útsteinn, m, pr. — 1) dynoMa quidam, unus ex viris Hal/U regis; 
Útst^n jarl Sk. 141. ^ 2) locus quidam in Norvegia situs; 
á Útsteini Hky. 9. 

út^trgnd, /., litus €^nW; útstrandir landa Hátt. 79; Hrfip. 2. 

útstunginn, part. compós., effossus, erutus; njót^ útstunginiia augna 
G. 61. 

útyer, n., regio maritima exterior; locus piscatovius; þegnnr átverja 
Hpfiu.l2. 

útvé, w«, extremi terrarum fines; átvés Jólnir Geirrodius gigas 
Þdr. 12. 

40 



314 



vad, n,, vadwn amms; Vimriw T*d8 Vídgyiiiiiir Hdr. 4. 

vada (ód, vaðiatt), t>., nadere; ferri; ruere; í fólk vada in aeiein 

ruere flkv. 20; fraio vada Hátt. (59; benkwif ód í blódi Efdr. 15; 

Kkm. 2; ódu fast Þár. 8. 
Vadla, /. pr., amnis quidam; Vpdlo straiimr Yt» 4(>. 
vafa (fá\ «. *-- 1) wferart; osdUare. — 2) hmmtare, dvijiutíre; vafdir 

lítt míntm« kceeitaetí, Hr. A. 2. — C^I&V «rrttufrf' vafa, foTixMse rei^tíus). 
vafraydi, m., íjríttil m&raf», ^. e. fulmen; vafreyda hregg proedla 

f^d$^nea tMr. 14. 
Vagn, m. jor., bdlatar qtéidam, Akn jMus ; w)m, Bdr. 12; Jdr. 9. 14. 

*8. 29. 38. 40. 42; dat. Vagöi Jdr. 89. 41. 4». 44; aen. Vagas Jdr. »«. 
vagn, m. — 1) cnrrue; vagnaYdani /. rúiii 8nt. 2i. — 2) plauef.rtitn 

Bootœ. 
vagna, /., detphinue orea; (Betn) vagikk (ftýtr) vára Hfl. 21. 
vagilaborg, /., <^arrago; carri pro vallú objetti; guronar eyddu 

vagnaborg 6. 66. 
vagnrefr, n., iefiíum plaustri (Bodtœ), i. e. eœlum; vagnræfrs vísi 

detís G. 71. 
vagBBkreytir, m^, omato^ ðurrHs; yiká wagmkrefytir omator eurrús 

sinuum, t. e. omator navigH, wr Isl. 4. 
vaka (kd, vafeat), v., vigUare; lætr iBverd-Frejr vaka Hfl. Ití; vaki 

ok vaki æ vina b^fnd Bj. I. 
vakna (ad), v., eaper^ci; Takna vid ítlan draam Rdr. 3; vakna af 

draumi 8k. 44; frá ek, at auHnn vakiíi 8k. 188. 
vakr, adj., perniœ, vdox; neutr. vakrt, adv., pernioiter Sk. 148. 
val, n., mcíiio; ddectrn (miHtum); vildra val ftvndarmanna G. lO'; 

hrókr Haddingja vals Hlt. 11. 
valblód, n,, cruor cœeorum; i valblódi Kkra. 2. 
va)bro4dr, m., miepis hioetee proséemene; tdum; jarl em vaibrodda 

Hátt. 79. 
val4)98t; f.,pars ghdií, neseío quæ; valbastar rpduU O; 48 t* e. gladiuff. 

(Egilssoúius putat, valb^et etppdlari fa«tigatan(í* gladii partem. 

anteriorem, a summo dorso mtteronem versits proeurrentem, in gla* 

dOs umm tantum oieiem habeníAus; cMi censent valb^st =:'Áridbgiid 

vinctda, quœ gladiuni in vagina retirtent). 
V a 1 d , n., domAnatio ; imperium; potestm ; BtMnd ok vald L. 26; 32 ^. ; 

auka vald imperii fines proferre Hr. S. 20; L. 13; ^r valdii beiddi 

L. 61; bægjask vid valdi ehs Sgdr. 6; í kyrrleiks valdi L. 1. 100; 

Hr.S. 1.4; L. 6. 17. 
valda (olla, valdit), v., ejficere; auctorem esse; c. dat.; e. gr, valda 

aidrspelli, h^ppum R. 5. 10; Vkv. 4; Mhk. 10. 19; hvát mun valda? 

*^ est'cauaa? Hlg. 3; hpfugligr ekki veldr Snt. 2; vér v^mm 

Hkm. 12; valdid Venda sorg Hr. A. 11; olli starfí auctor ftát 



315 

ccedU Ykir. 7; bl. 1»; bftnd olla þyí Hlg«17; Isl. 4; skálinald 

hefr [)vi valdit Efdr. 26; lézt valdit sorgum Hr. A. 13. 
Taldari^ m,,qm. poUslaiem aHcujns rei habet; úgm valdari auK^or 

victoriœ Edr. 8. 
Taldr^ nuy damintis, posseseor; hlífar valdr Oldr. 4; raldr Hprða 
. hólnifjptttrs Ykl. 17; Taldr foldar reæ 6. 28; vlaldr hinmanna Ckristua 

L. 37; Isl. 23; hersa valdi i. e. reffi Yt. 23. . 

raldr, adj^, qui (mctor est; c. gea^ valdr h^lða niprds Ykl. 12. 
▼aidref ri, m., cruor eœeorum; sreltr valdreyra (clat sg,) Hkv. 13. 
valdrós, /i virgo mortifera,BeUúna; valdrósar blóm cKpat Hrfm. 4. 
valfall, n.,'Strageé; valfall j^tna t. €^ m^are, ideoque viinir j^tna 

valfalls bipw^ murÍ9, u e. mms Ykl« 8; hlada v^Uú valf^Uum 

(virið cœsis) Ykl. 23. 
valgammr, m., vidtur cœsorum, i, e. eorvus^ Hr. A. 14; Hr. S. d; 

nom: pL valgammar Hrfnu. 18. 
Yalh^U, /. pr., Valhalla; atda cœeorum Odiniana; petta, er Valh^U 

Sk.69; ryája Yalh^U £^.1; í Yalh^Uu Hkm. 1; vega tU YalhaUar 

Hkm. 9. . , 

valkeri, m., erfiboluÉ ad cœdendum aptm, ú e. gladiue; lik valkera 

inviducrum gladk, i. e. vagiuA Ódr. 7 (ThorheUeoniue, ifder.pr$' 

iaiur Yaikeriy m.=x:^incola ineulce (rucdaehviœ; cfr T 136). 
valkyrja, f,, quæ pugnatorea cwdendos digit; BeUúna; vig. valkyrja 

Hkv. 2; pL yalkyrjur: Em. 1; Hkm. 11; Hdr. 7. . 
valk^str, m., acervus hominum eásorúm^ veiga valk^stt Hr.,A. 13; 

sveiti feU á valkpstrheitan Edr^ 19; valkastar hára «an^f4M. HIg«3; 

hlód. háva Vaikfsttt Odr. 8. 
vallrjódandi, part. compos., campum sanguine cruentans; gen. pL 

vaUrjódanda é. 10. 
valmier,/, BeUona,i.e.puffna (c/r Hildr^hildr);heyja valmey Ykl. 12. 
valr, m. (sing. tantum), homines cœsi, strages; valr lá á sandi 

JHkv.<12;:Hfl.3; Bdr.9; Ódinn hhrat val Ykl. 23; Bgl. 1; Kkm. 9. 
valr, m., falco; accipiter; nœra brímið sunda val (i. e, corvum) 

6L 55', eyðendr geima vals vastatores (foLoonis marisy i, e,) navis 

Hr. A. 9; grundar vals territoria L loei, vhi fako venaiicus sedet, 

i. e* manus Kkm. 7 ; bám sverd á vaU vika enses imposuerunt in 

falcones sinuum, i. e. in naves Bdr. 1 ; vala strœti mánus G. 25. 
vairo^r, m., secede prmUare, i, e. tda, sagittce; iátreldar valrogar 

gladU Þdr. 19. 
válserkr, m.^ tunica pugnantium, cæsorum; gen, pL valserkja Ykl. 18 
< (ubi cdii aUter inierpretantur). 
Yalskr, adj., Gallicvs; Hispameus; Yahkar þjódir gentes tíispamcœ 

Hr.S. 19; Y^bk sverd Oallici enses Ykv. (>; (knerrir) v^ra hladnir 

Yalskra sverda Hkv. 8. 
valstafn, m^ (prora i. e.) navis falcoíiis, i, e. manus; valstafns 

vætki rofinn manu haud debilis R. 26. 



314 



vad, n,, mdwn amnis; yifflr»r rnás Vídgyitiiiir Hdr. 4. 

vada (ód, Taðiatt), v., vadere; ferri; ruere; j fólk Tada t« anem 

ruere Hkr. 90; fram rada Hátt. (>9; benkBOÍf óá i blódi Efdr. 15; 

Kkm. 2; ódu fast Pér. S. 
Vadla, /. pr,, rnmús qvidam; Vpdlo straiimr Yt. 4(>. 
vafa (fd)^ «.*—!) vSyrari; oecHlare. — 2) hmsUare, dvhitaJre; vafdir 

lítt minime fu&eitastí Hr. A. 2. — C^fit «^n5u7t^' váfa, fortasine rfíiins). 
vafraydi, m,, ifffiié mbrans, i. e^ fulmen; vafreyda hregg proedía 

f^iwfinea tMr. 14. 
Vagn, m. pr., beUator qtUdam, Akn JiHus ; nom. Bdr. 12; Jdr. 9. 14. 

^. 29. 3H. 40. 42; dai. Vagði Idr. 89. 41. 4». 44; ov^. Vagnð Jdr. 84». 
vagn, m. — 1) ntrrue; vagna irdani l. rúiii 8nt. 2i. — 2) flattgt.^unt 

Bootœ. 
vagna, f., ddphkme orm; {^mi) vagiia (nýtr) vár« Hfl. 21. 
vagiiaborg, /., <^arrago; mrri pro vallo objeeii; guranar eyddu 

vagnaborg 6. 66. 
vagnrefr, n., teeium plamtn {Bodtœ), i. e. codum; vagnrtefrs visi 

deua G. 71. 
vagBskTeytir, m^, omator ðurrús; víká wagmkrefyiir ^miator currús 

sinuum, i. e. omator naviffH, vir IbI. 4. 
vaka (kd, vafeat), v., viffUare; lætr iBverd-Frejr vaka Hfl. Ití; vaki 

ok vaki æ vina b^fiid Bj. I. 
vakaa (ad), v., eaper^ci; ^raknsk vid ítlan drattm Rdr. 3; rakna af 

draumi 8k. 44^ fri ek, at aolinn vakiíi 8k. 188. 
vakr, adj., pemia, vdox; neutr. vakrt, adv., perniciber Sk. 148. 
val, n*, mctm; ddectm (míUtwn); vildra val ftvndlannanna G. lO'; 

brókr Haddingja vals Hlt. 11. 
valblód, n,, cruor cœeorum; i valblódi Kkra. 2. 
va)bro4dif, m,, mapis ho^ proséemene; tdum; jarl em vaibrodda 

Hátt. 79. 
valb^st; f.fpars fflctdH, neseío quœ; valbastar rpdall Oí 48 t* e. gladius. 

(Egilssoúius putat, valb^et appdlari faistigcá4M^^ gladH pariem 

anteriorem, a summo dorso mueroném versUs proeurrentem, in gla* 

dOs nfurm tantum oieiem habeniíkus; cdii censent Yalb^st =^ Áridbgnd 

vimtda, quœ gtadiuni in vagina retinent). 
vald , n., étominatio; ímperium; ptítestm; bænid ok vald L. 26i 82 <^.; 

auka vald imperU ýnes proferre Hr. S. 20; L. 18; ^r vaidii beiddt 

L. 61; bægjask vid valdi ebs Sgdr. 6; í kyrrleiks valdi L. 1. 100; 

Hr.S. 1.4; L. 6. 17. 
valda (olla, valdit), v., efficere; auctorem esse; c. dat.; e. gr. valda 

aldrspelli, h^ppura R.'5. 10; Vkv. 4; Mbk. 10.19; bvat mun valda? 

qtíce est'causa? Hlg. 8; hpfugligr ekki veldr Snt. 2; vér v^Mmm 

þvi Hkm. 12; valdid Venda sorg Hr. A. 11; olli starfí auctor fvit 



815 

ccKUð yk¥. 7; Itl. 1»; bttnd ollu þyí Hlg« 17; Isl. 4; skálmald 
hefr l)ví valdit Éfdr. 26; lózt valdit sorgum Hr. A. J3. 

▼ aldariv m., qui paUðUdem aUcujua rei habet; úgm valdari máck>r 

vidoriœ Edr. 8. 

▼ aldr^ m.y dominiáe, poeseeeor; hlífar valdr Gldr. 4; valdr Hprda 

hólmfj^tttrs Ykl. 17; valdr foldar rex 6. 28; valdr himnaima Christue 

L. 37; 181.23; hersa valdi t. e. rög» Yt. 23. 
raldr, adj., qui cmOar est; c. ffm. valdr h^lda nipjfds Vkl. 12. 
valdreyri, m., cruor cœeorum; sveltr valdreyra (dcU, eg,) Hkv. 13. 
valdrÓB, /., virffo morUfera, BeUona; valdrósar blóm ofipet Hrfm. 4. 
valfall, 71., 'itrageé; valfall j^tna i. e. mare, .ideoque vitnir j^tna 

valfalia bipiif' marie, i. e. nams Ykl. 8; hlada vpllú valf^Uum 

(virie cœsis) Vkl. 23. 
valgammr, rn,, vtdtur cœsorum, i. e. eorvus^ Ht. A. 14; Hr. S. 9; 

nom. plp valgammar Hrfm. 18. ; . 

Valhpll, /. pr., Valhalla; aula cœsorum Odiniana; þetta er Valh^ll 

Sk.69; ryája Valh^ll Em. Ij í Valh^Uu Hkm. 1; vega tU VaUialkr 

Hkm. 9. 
valkeri, m., eirhholus ad cadmdum aptus, ú e. gladiíte; lík valkera 

dnvolacrum gladU, i. e. vagitná Ódr. 7 (Thorkelesúnius. inierpTe'' 

Uxtur Vidketi^ m^=3;^incola insulce (rualaehriœ; cfr T 136). 
valkyrýa, f.y quat pngnaiores ccedendm digit; BeUona; víg.valkýrja 

Hkv. 2; pl. yalkyrjur: Em. 1; Hkm. 11; Hdr* 7. ^ . 
valk^str, m., acervus hominvim ecesorum^ vei;ja valkýstt Hr. A. 13; 

sveiti feil á valkpst^heitan Edr^l9; valkaBtar.bára MTi^fm. Hlg^3; 

hlód háva vaik^u Ódr. 8. 
vallrjódandi, part. compos., campum sanguine cruentans; gen.^ pL 

. vallrjódaiida G. 10. 
valmier, /., Bellona,i. e^pugna (cfr Hildr c=hildr);heyja vftlmey Vkl. 12. 
valr, m. (sing. tantum), homines ceesi, strages; valr lá á sandi 

flkv..l2;: Hfl; 3; Bdr. 9; Ódinn hlaut val Vkl. 23; Bgl. 1; Kkm. 9. 
valr, m., fcdco; accipiter; nœra brímia sunda val (i. e. corvum) 

G. 55; eydendr geima V9ln vastatorss (faloonis maris, i. e.) navis 

Hr. A, 9; grundar vala territoria l. looi, ubi falco venátícus sedet, 

i. e. manus Kkm. 7; báru sverd k vali vika ensés imposuertmt in 

falcones sinuum, i. e. in naves Bdr. 1 ; vala stræti mcmus G. 25. 
vairugr, m., secak prmUare, ú e. tda, sagittœ; látreldar valrugar 

gladU Þdr. 19. 
véklnet'kr^ m*, tumca pugncmtium, ccesortim; gen.pl. valserkja Vkl. 18 
- (ubi^ alii aliter inierpretantur). 
Valskr, adj., GaUictis; Mspanicus; Y&ÍBkAr þjódir gentes tíispcmicœ 

Hr. S. 19; Vplsk sverd Galiiei enses Vkv. 6; (knerrir) vpru hkdnir 

Valskra sverda Hkv. 8. - 
valstafn, m.> (prora %. e.) nams falcoms, i. e. manus; valstafns 

vætki rofinu manu haud debilis R. 26. 



314 



▼ud, n., vadum amnis; Vimriw YHds Vidgyiiiiiir Hdr. 4. 

vada (ód, tadian), v,, tfadere; ferri; ruere; i fó)k riida in ariem 

rrnre ^kr.20] fram vada Hátt.(>9; benkBeif ód í blódi Efdr. 15; 

Kkm. ^; ódu fast Þdr. S. 
Vadltt, /. pr,, €tmnÍ8 qtiiidam; Vpdln stranmr YU 4(). 
vafa (fd\ «. *-* 1) mbrari; osdUare. — 2) hóBmíare, dvbitaJre; vafdir 

■ Htt minime kmsita^ Hr. A. 2. — (AUi ecrHmjít'VÁÍs., forímge m-ífas). 
vafreydi, m,, igfiÍÁ mbran8,i, e^ ftdmen; redrefða h^egg proedla 

ffdn^nea t'dr. 14. 
Vagn, m. pr,, beHator quidam, Atí JiHus;'nom. Bdr. 12; Jdr. ^. 14. 

28; 29. 3H. 40. 42; dai. Vagöi Jdr. 89. 41. 4SÍ. 44; am. Vagna Jdr. .Hi;. 
vagn, m. — 1) rrwrru*,* vagna irdöni l. róiri Snt. 21. — 2) jplattstjmni 

Bootœ, 
vagn^, /., delphinm orm ;(seffii) vagiia (nýtr) várn Hfl; 21. 
vagóaborg, /., 4jarragú; earri pro naUo objeHi; guinnar eyddu 

vagnaborg G. 56. 
vagnrefr, n., teeium plausíri (Bodtœ), i. e* cœl^m; vagnríefrs visi 

deus G. 71. 
vagHskTieytir, m^, omatoit eurrús; yfká WBgmkreytir ^nédor eurrús 

sinuum, i. e. ornator navigii, vir Isl. 4. 
vaka (ki, vakiat), v,, viffHare; lœtr ftverd-Frey vaka Hfl. lií; vaki 

ok vaki æ vina b^fod Bj. I. 
vaktta (ad), v., eaper^ci; irakiia Tid ílian drattm Rdr. 3; rakna af 

draumi 8k. 44; frá ek, at aolinn Takui Sk. 188. 
vakr, adj., pemix, velox; neutr, vakrt, adv., perniaiter Sk; 148. 
val, n*, eiéetii&; ddectus (imlitwm); vildra val ft'endármanna 6. lO'; 

hrékr Haddingja' vals Hlt. il. 
valblód, n,, cruor cœsorum; i valblódi Kkm. 2. 
vaibroddi^, wi., mispis hostes proséemens; tdum; jarl ern valbrodda 

Hátt. 79. 
valb9&l' f,,par8 fflckHi, nsseio fuœ( valbastar r^duU Öi48 ue. gladiuf^. 

(Egilssónius putat, valb^et appdlari faetigatan(ígladiipartem 

anteriorém, a sumnu> dorso mueroném versus prœurrentem, in gla^ 

dHs umm tafdum aeiem iab&niAus; cHi ^én^nt Yalbptt ^^áridbgnd 

vincula, quœ gladium in vagina retinent), 
vald , n,,mminatio; imperium; potestm; BsMnd ok vaid IL. 26i 32 eet.; 

auka vald imperii ýmes profetre Hr. S. 20; L. 13; ^r vaidít beiddi 

L. 61; bægjask vid valdi ehs Sgdr. 6; í kyrrleiks valdi L. 1. 100; 

Hr.S. 1. 4; L. «. 17. 
valda (olla, valdit), v., efficere; audorem esse; c. dat.; e, gr, valda 

aldrspelli, h^ppum R.'ö. 10; Vkv. 4; Mhk. 10. 19; bvatmun valda? 

quœ est'causa? Hlg. 3; h^fugligr ekki veldr Snt. 2; vór v^nm 

því Hkm. 12; valdid Venda sorg Hr. A. 11; olli starfí auctor fuit 



815 

coídU Ykv; 7; bl. 19; bttnd olla . þyí Hlg* 17; Isl. 4; skálmald 

befr livi yaldit Efdr. 26; lézt yaldit sorgum Hr. A. 13. : 
raldari^ m,y qtá paUeiatem alicujw rei habet; sigm yaldarí 4itUíior 

vidoriœ Edr. 8. . 

raldr^ m., dominne, pottseseor; hlífar yaldr Gldr. 4; yaldr Hprda 

hólmfj^tttrs Vkl. 17; yaldr foldar r«^ G. 28; yialdr himnanna Christue 

L. 37; Isl. 23; hersa valdi t. e. reffi Yt. 23. 
raldr, ady, qui osttAor est; c. geafu yaldr h^lda inprds Ykl. 12. 
valdreyri, m., cruor cœeorum; syeltr yaldreyra (dat, eg.) Hky. 13. 
V a 1 d r ó B , /., virgo moriifera, BeUona ; yaldrósar blóm dipei Hrfm. 4. 
valfall, n.,'Étrageá; yalfall j^tna i. e. mare, ideoque yitnir j^tna 

valfallB 'lufpus. marie, i. e. nams Ykl. 8; hlada vpllú yal£^Uiim 

(mris cœsis) Vkl. 23. 
valgammr, rn., vuUur cœsorum, i. é. eorvus^' Jít. A« 14; Hr. S. ð; 

nom^ plp valgammar Hrfm. 18* . :. 

Valhpll, /. pr., Valhalla; atda cœsorum Odiniana; þetta ^r Valh^ll 

Sk.69; ryája Valh^ll Em. U í Valh^Uu Hkm. 1 ; vega til ValhaUar 

Hkm. 9. 
valkeri, m., earhbolus ad ccedendum aptus, ú e. gladiu»; lík valkera 

invoUcrum gladH, i. e. vagiatá Ódr. 7 (Thorkelesonius. iaíúerpTe' 

tcám Vidkeriv m^^t^incoLa inmlœ (rualaehriœ; cfr T 136). 
▼alkyrýa, f.y qtm pugnatores mdendm digit; BeUona; vig yalkýrja 

Hky. 2; pL yaikyrjur Em. 1; Hkm. 11; Hdr. 7.^ . 
valk^str, m., acervus hominum emorum^^ vei^ja valkýstt Hr.,A. 13; 

sveiti feU áyalk^stjheitan Edr^l9; yalkaBtar.bára Mn^flÍ9i HIg^3; 

hlód háva yaik^u Ódr. 8. . 

vallrjódandi, part. compos., campum sanguine cruentans; gen. pl. 

- vaUrjóáaiida G. 10. 
yalmier, /., Bellonafi. e.pugna (cfr Hildr c=hildr);heyja yialniey Vkl. 12. 
valr, m. (sing. tantum), homines cmst, strages; valr lá . á sandi 

.^y..l2;:Hfl.3; Bdr. 9; Ódinn hlaut val VkL 23; Bgl. 1; Kkm, 9. 
valr, m., falco; acdpiter; nœra brímið suhda val (i. e. corvum) 

G. 55; eydeDdr geima vals vastatores (fcdoonis maris, i. e.) navis 

Hr. A. 9; grundar vals territoria L loci, uhi fako venaticus sedet, 

i. e^ manus Kkm.7; bárusverd k vaH vika enses imposuerunt in 

falcones sinuum, i. e. in naves Bdr.: 1 ; yala stræti mcmus G. 25. 
vairagr, m., secaJe prmUare, i. e. tda, sagiUœ; látreldar valrugar 

gladU Þdr. 19. 
"^iltet^t., m*,tumcapugnœntium, ccesorum; gen.pl. valserkja Vkl. 18 
> (ubi aJii aliter interpretantur). 
Valskr, adj., GaUictis; Æspanicus ; Y&lskAT þjódir genies tíispanicœ 

Hr. S. 19; Vplsk sverd GaUiei enses Vkv. 6; (knerrir) ypru hladnir 

Valskra sverda Hkv. 8. 
valstafn, m., (prora %. e.) nams fcdconis, i. e. manus; yalstafns 

vætki rofinu manu haud debilis R. 26. 



314 



▼«d, n,, vadwn afNnis; VimriM' rnás Viágyiiiiiir Hdr. 4. 

vada (ód, taðian), 9,, vaáere; ferri; ruere; i fó)k rada in anem 

ruere flkv. 30; fram vada Hátt.(>9; benkneif ód í blódi Efdr. 15; 

Kkm. ^; ódu fast Þdr. S. 
Vadltt, /. pr., €tmnÍ8 qti(ídam; Vpdln stranmr Yt; 40. 
vafa (fd)^ ». ^ — 1) mbrari; oacUlare. — 2) hæmtare, dvbitaJre; vafdir 

Htt' wirmM kmsiUtetí Hr. A. 2, — (AUi «m5ti/í<' váfa, fortaJtge retims), 
vafreydí, w., Í0fiÍÁ mbrane, i. e/fidmen; vafreyda hregg proeella 

fnkmnea IMt. 14. 
Vagn, m. pr,, beHator qxiidam, Akxí JiUus;'nom. Bdr. 12; Jdr. ^. 14. 

28; 29. 3H. 40. 42; dat. Vagöi Jdr. 89. 41.4». 44; oííw. Vagna Jdr. m. 
vagn, 4n. — 1) írwrrujr; vagna rdnni L róni Snt. 21. — 2) plamti^mi 

Bootœ, 
vagmi, f., ddphifnue orro; (sein) vagiia (nýtr) vám Hfli 21. 
vagöaborg, /., 4^arraff0; earri pro naUo objeeii; guranar eyddu 

vagnaborg G. 56. 
vagnTftfr, n., teeium plansíri (Bodbœ), i. e. cœl^m; vagnraefrs vísi 

deus G. 7h 
vagHBkreytir, m^, omatoit eurrús; yíká WBgmkrenj^ir ^neáor mrrús 

sinuum, i. e. ornator navigU, vir Isl. 4. 
vaka (kd, vakiat), v,, viffHare; lætr ftverd-Frey vaka Hfl. li); vaki 

ok'Vftki æ vina b^fud Bj. 1. 
vaktta (ad), v., eaper^d; Wcna Tid íllan draam Rdr. 3 ; vakna af 

draumi 8k. 44; fri ek, at atflinn vakiíi Sk. 188. 
vakr, adj., pemix, velox; neutr. vakrt, adv., pernieiter 8ki 148. 
val, n*, efédiio; ddeetus (imHttím); vildra val frendarmanna G. 10; 

brékr Haddhigja< vals Hlt. il. 
valblód, n,, cruor cœsorum; i valblódi Kkm. 2. 
vaÍbro4di^, ^v eruepis húeUs proséemens; tdum; isa\ em vi^brodda 

Hátt. 79. 
valb^H; f.,par8 ghdH, nMeio quœ; valbastar r^dull Oi48 ue.gladiufí. 

(Egilssoúius putat, valb^t appdlari faetigtúan^^ gladii partem 

anteriorem, a summo dorso mucroném ^sus proeurrtntem, m ^- 

dOs nnom tantum aeiem iab&niAus; cHi censent Talbptt =±i'á*idb9tid 

vincxda, quœ gladium in vagina retinent). 
V a 1 d , n., mminatio ; iny>erinm; potestm ; sæmd <^ vaid li. 26i 32 ^.; 

auka vald imperH finés proferre Hr. 8. 20; L. 13^ ^r val<fit beiddi 

L. 61; bægjask vid valdi ebs 8gdr. 6; í kyrrleiks valdi L.l. 100; 

Hr.S. 1. 4; L. «. 17. 
valda (olla, valdit), v., efficere; auctorem esse; c. dat.; e, gr, valda 

aldrspelli, b^ppum R.'ö. 10; Vkv. 4; MM. 10. 19v bvAt mun valda? 

quœ est-causa? Hlg. 3; h^fugligr ekki veldr 8nt. 2; vér v^ldiiro 

því Hkm. 12; valdid Venda sorg Hr. A. 11; olli starfí auctor fuit 



815 

c(B(tí8 Vkv. 7; Itl. 1»; bttnd ollu því Hlg. 17; Isl. 4; skálmald 

hefr \)YÍ valdit Éfdr. 26; lózt valdit sorgum Hr. A. J3. 
Taldari^ m., qui poUðUUem aUcujw rei habet; sigrn valdari auctor 

victoriœ Edr. 8. 
Taldr^ m., domiiMie, poeeeeeor; hlífar yaldr Gldr, 4; valdr Hprda 

hólnlfjptttrB Ykl. 17; Taklr foldar rex 6. 28; Taldr himnaiina Ckristus 

L. 37; Isl. 23; hersa valdi t. e. regi Yt. 23. 
Taldr, adj^, qui cmdor est; c gea^ valdr h^lda ÍBQrds Ykl. 12. 
Taldreyri, m., cmor cœeorum; sTeltr valdreyra (dat. eg.) HkT. 13. 
valdrÓB, /^ virgo mortífera, BeHona; Taldrósar blóm oKpet Hrfm. 4. 
Talfall, n,,*gtrageÁ; Talfall j^tna i. e. mare, .ideoque Titnir j^tna 

Talfalls lupuS' maris, i. e. nams Ykl. 8; hlaða TpUtt Tal£^Uiim 

(virie cœsis) Vkl. 23. 
Talgammr, m., vultur cœaorum, i. é. corvus^ Hr. A* 14; Hr. S. ð; 

nom: ph Talgammar Hrfm. 18. : . 

Valhpll, /. pr., Valhalla; aula cœaorum Odiniana; þetta er VaUi^U 

Sk.69; ryája Valh^U Em. l^ í Valh^Uu Hkm. 1; Tega til ValhaUar 

Hkm. 9. 
Talkeri, m., eafhbelue ad ccsdenduni aptua, ú e. gladim; lík Talkera 

involacrum gladH, i. e. vagiatá Ódr. 7 (Thorkeleeoniue. inUrpre'' 

Uxtur Vidkeri^ m.=cincola irnulœ (jrucdaehriœ; cfr 1 136). 
▼alkyrja, /•> quof pugnatoree cwdendoe digit; BeUona; TÍg.Talkyrja 

;HkT. 2; pí Talkyrjur Em. 1; Hkm. 11; Hdr. 7. . , 
valk^str, m., acervus hominum ca^orúm^ revjtk Talk^stt Hr^ . A. 13; 

sTeiti feU á Talk^st^heitan Edrvl9; Talkastar bára MTi^flís. Hlg«3; 

hlód háTa Taik^u Ódr. 8. 
vallrjódandi, part. compos,, c^mpum sanguine cruerdam ; gen.^ pL 

. TalkjódaDda 6. 10. 
valm BiVyf., Bellonaýi. e* pugna (cfr Hildr = hildr); heyja Talmey Vkl. 1 2. 
Talr, m. (sing. tantum), homines cmsi, etrages; Talr lá . á sandi 

^T..12;:Hfl.3; Bdr.9; Ódinn hlaut Tal Vkl. 23; Bgl. 1; Kkm. 9. 
Talr, m., fcdco; accipiter; nœra brímia sunda Tal (i. e. corvum) 

G. 55-; eydendr geima Tals vastaitores (faloonis maris, L e^) navis 

Hr. A, 9; grundar Tals territoria L loci, ubi falco venatícus sedet, 

i. e. manus Kkm. 7 ; bájru sTerd á TaH TÍka enses imposueruni in 

falcones sinuum, i. e. in naves Bdr. 1 ; Tala stræti m^iníus G. 2&. 
vairagr, m., secale præKare, i, e. tda, sagittœ; látreldar Talrugar 

gladU Þdr. 19. 
Tálserkr, m.^ tumca pugnantíum, cœsorum; gen. pL Talserkja Vkl. 18 
> (M' alii aliter interpretantur). 
Valskr, adj., GaUicus; íMspanicus; Valskar þjódir getúes tíiapamcœ 

Hr. S. 19; Vplsk sTerd GaOiei enses VkT. 6; (knerrir) Tpru hladnir 

Valskra sTerda HkT. 8. 
valstafn, m., (prora %. e.) navis f^onis, u e. manus; Talstafns 

Tœtki rofinu manu haud debiíis R. 26. 



3U 



▼«d, ti., vadwn amnis; Vimrw vnás Vidgyiiniir Hdr. 4. 

vada (ód, taðiAB), r., vadere; ferri; ruere; i fó)k viftða in aeiem 

ruere flkv. 30; fram vada Hátt.()9; benkiieif ód^ í blóái Efdr. 15; 

Kkm. ^; ódu fast Þdr. S. 
Vadltt, /. pr., omm^ ijr^dam; Vpdln straiimr Yt. 4(>. 
vafa (fd); «. -* 1) mbrari; osdUare, — 2) hóemíare, dubitaJte; vafdir 

Htt; minime kmsita^ Hr. A. 2. — (AUi eeribwdvkÍB,, fortmne retrtíms). 
vafreydi, w., igfiÍÁ mbrane, i. «. /tiím^n; vafreyda hnegg pro(*dla 

fniminea Þdr. 14. 
Vagn, m. jew., beHator gtiidam, Akm úHus ; mom, Bdr. 12; Jdr. 9. 14. 

28; 29. 3H. 40. 42; áoí. Vagöi Jdr. H9. 41. 4^*. 44; oííw. Vagiw Jdr. »(5. 
vagn, "f». — l}(wrus; vagna iratini L rúui Snt. 21. — 2) plat^.¥um 

Bootœ. 
vagn^, /., ddphinus orm ,'(seffn) vagúa (nýtr) váru Hfli 21. 
vagóaborg, /., íjorraffo; earri p^*o vallo objeeii; guinnar eyddu 

vagnaborg G* 56. 
vagnrefr, n,, ieHum plaustri (Bodbœ), i, e^ codum; vagnrtefrs vísi 

deus G. 71; 
vagBskr^ytir, m^, omatw mrrús: vika vagiMkreytir ^n«^ {^urrti^ 

sinuum, i, e. ornator navigU, vir Isl. 4. 
vakk (kd, valeat), v,, viffHare; lœtr ftverd-Frey vaka Hfl. lií; vaki 

ok vaki æ vina b^fud Bj. I. 
vaktta (ad), v,, eaper^ci; irakiia TÍd íilan draum Rdr. 3 ; vakna af 

draumi 8k. 44; fri ek, at aulinn Takni Sk. 188. 
vakr, adj,, pemix, vdox; neutr. vakrt, adv,, perniriter 8k; 148. 
val, n*, metio; ddectus (tmHtum); vildra val frendarmanna 6. lO'; 

hrékr Haddingja< vals Hlt. 11. 
valblód, w., cruor cœsorum; i valblódi Kkm. 2. 
vaÍbro4di^, ni., euspis %00tes proséemens; tdum; jarl em vaibrodda 

Hátt. 79. 
valb9&l; f.,par8 gladii, nMeio quœ; valbastar r^duU Oi48 ue. gladéun. 

(Egilssoúius putat, valb^et appdlari fa^stigcAanaí^ gladii partem 

anteriorem, a sumnío dorso mueronem versus proeurrentem, in gla^ 

dOs unam tantum oiGÍem habentíbus; (dH e&nsent valb^st^^'^db^nd 

vincula, quœ gladium in vagina retirtent). 
val d , n,,ékmi!inatio; iny^erium; poiesfm ; Étbmé íál rsAá L. 26^ 32 <«<.,• 

aaka vald imperH fines profetre Hr. 8. 20f L. 13; ^r valdit beiddi 

L. 61; bægjask vid valdi ehs Sgdr. 6; í kyrrleiks valdi L. 1. 100; 

Hr.S. 1. 4; L. «. 17. 
valda (olla, valdit), v,, efficere; auctorem esse; c, dat.; e. gr. valda 

aldrspelli, h^ppum R.'ö. 10; Vkv. 4; Mhk. 10. 19; bvát mun valda? 

quœ est^causa? Hlg. 3; h^fugligr ekki veldr Snt. 2; vér v^Mttm 

þvi Hkm. 12; valdid Venda sorg Hr. A. 11; olli starfí auctor fuit 



815 

ccecUð Ykir. 7; bl. 19; bttnd ollu þyí Hlg. 17; Isl. 4; skálmald 

hefr livi yaldit Éfdr. 26; lézt valdit sorgum Hr. A. 13. 
Taldari^ m., qui poteekUem aUcujw rei habet; sigrs yaldari aucéar 

vidoriœ Edr. 8. 
▼aldr, m., dominney poeeeeeor; hlífar valdr Gldr* 4; Taldr H^rda 

hólnlfj^tttrs Ykl. 17; Taklr foldar reæ 6. 28; vialdr himnaiina Chri^ue 

L. 37; Isl. 23; hersa yaldii i, e. reffi Yt. 23. 

▼ aldr, adj^, qui omAor est; c, gefu valdr h^lda ÍBQrds Ykl. 12. 
vaidrejri, m,, oruor cœaorum; sreltr valdreyra (dat, eg,) Hkv. 13. 
valdrÓB, /., mrgo tnortifera, Belbma; valdrósar blóm oKpet Hrfm. 4. 
valfall, n,,'etrageé; valfall j^tna i. e. mare, .ideoque vitnir j^tna 

valfalls lufpue marie, i, e. nams Ykl. 8; hlaða vpUtt val£^Uiim 

(virie cœsis) Vkl. 23. 
valgammr, m,, vidtur cœsorum, i. é. eorvus; Hr. A. 14; Hr. S. ð; 

nom^ pl, valgammar Hrfm.. 18. 
Valhpll, /. pr., Valhalla; aula cœsorum Odiniana; þetta er Valh^U 

Sk.69; ryája Valh^U Em. 1; í Valh^Uu Hkm. 1; vega tU ValhaUar 

Hkm. 9. 
valkeri, m., eafhbolus ad ccedendum aptus, t\ e. gladiue; lík valkera 

involucrum gladU, i. e, vagiatá Ódr. 7 (Thorhelssonius, iníerpre' 

tatur Vidkeri^ m^=GÍncola insvlcB Gualaehriœ; cfr T 136). 
valkyrja, /.> quœ pugndores ccBdendoe digit; BeUona; vig valkýrja 

Hkv. 2; pL vaU^rjur: Em. 1; Hkm. 11; Hdr* 7. ^ > 
▼alk^str, m., acervus hominism ecesorúm; revjat valkýstt Hr.,A. 13; 

sveiti feU á valk^st^heitan Edr^ 19; valkastar bára Mn^niM. HIg^3; 

hlód. háva vaik^u Ódr. 8. 

▼ allrjódandi, part. compos. , campum sanguine cruentane ; gen,^ pl, 

vaUrjódanda G. 10. 
r alm œ r, /., Bellona,i. e* pugna (cfr Hildr :=r= hildr); lieyja ▼ftlniey Vkl. 1 2. 
▼alr, m. (sing. tantum), homines ccesi, etrages; ▼alr lá . á sandi 

ílkv..l2;:Hfl.3; Bdr.9; Ódinn hlaut val Vkl. 23; Bgl 1; Kkm. 9. 
▼alr, m,, fako; accipiter; nœra brímis sunda val (i. e, corvum) 

GL 5ð; eydendr geima vals vastatores (faloonis maris, i, e.) navis 

Hr. A. 9; grundar vals territoria L loci, ubi fcdco venatícus sedet, 

i. e. manus Kkm.7; bárusverd á vaH vika enses imposuerumt in 

falcones sinuum, i. e. in naves Bdr. 1 ; vala stræti moíníus G. 2&. 
▼alragr, m,^ secaJe prmUare, i. e, tda, sagittœ; látreldar ▼alrugar 

gladU Þdr. 19. 
▼álserkr, m*, tumca pugncmtium, ccesorum; gen. pL valserkja Vkl. 18 
' (liWv alii aliter inierpretantur), 
Valskr, adj., GaUicus; Hispanicus; Valskar þjódir genies tíispanicœ 

Hr. S. 19; Vplsk sverd GaUiei enses Vkv. 6; (knerrir) vpru hladnir 

Valskra sverda Hkv. 8. 
▼alstafn, m., (prora i, e.) nams faleonis, i, e, manus; valstafns 

vætki rofinu manu haud ddnlis R. 26. 



S16 

▼alBfl&fandi, part, campos., honmue pro$ternðns, pugnator; pl. yalscef- 

endr Yt. 21. 
▼altafn, n., esoa ex camá parata; raltahi gefít hralni £km. 16; of 

hj^rkleyfda Taltafni Hrfm. 10. 
▼alteinn,m.^ ramulnB cœsomms t. e. ffladius; valteins spakf rpmndr Yt. 1 é. 
▼al-Týr, m., deus (Týr) cœsorumy i. e, Oden; gen. yal-Týs Hlt. 15. 
Valþjófr, m. pr., beBator quidam; £km. 11, 
▼ amm, n. — 1; vkium; scelus; auðsénna er 'annars ▼amm Mhk. 23; 

iþrótt ^ammi fírd ars ab^ (omni) viiio remota Snt. 23; ▼amma ▼arr 

scelerum fugaa Snt. 19. — 2) mV sceleratus; ▼amm glamma st^d^ar 

dedecus niontium,d. e. gigas; gen. sg. ▼amms Þdr. 10. 
▼anda (ad), dUigenter daborare; ▼anda stef 0. 18; ▼andak hótt R. 8; 

L. 97 ; ▼andat stef L. 26. 
▼andi, m., pericvlum; dificuhas; minni ▼andi Sk. 95. 
▼andla, cídv., dextere, sdaerter; leika handspxnm ▼aadla R* 25. 
▼andliga, adk., aocurate Kkm. 26. 
▼aadr, adj., cUfioHis; ▼elja óðinn ▼andan L. 98; .mér ^s ▼ant at 

yr^a of stiUi G. 46. 
▼angi, m., mala; á kinnar ▼uiga Skv 136; Sk. 178. 
▼angr, m., eampus; terra; Ormr eon langi skreid ^lna ▼aag (i. e. 

trans mare) R. 15; ▼angi nmi proxvm agrum £dr. 21; á ▼angi 

nt campo G. 47; snáka ▼aagr aurum, et sleng^ir snáka ▼angs mr 

líberalis (de Olavo Sajicto) G. 38; ▼angr dorgar miare, ideoque 

eldrei£l dorgar ▼angs femina Jdr. 4. 
Vanlandi, m., pr., rex Upsaliensis; daL Vanlanda Yt. 4. 
▼anr, adu expers; c. gen. landa ▼anr Rdr* 10; Efdr. 10; nom. pL f. 

▼anar Hfl. 11. 
▼anr, adj., assuetus; gnarus; c. dat. ▼igi ▼anr Bat. 23; púkans slægd 

. . . hrekkjum ▼^n L. 45; c. vnf. ei «r ek ▼annr at . . . Sk. 98; 

c. gen. gunngangs ▼anir Þdr. 4. 
▼ansi, m., contumelia, ignomxnia; vitium; þat líct ▼ansi L. 47; teyg- 

jftst ehm til vansa L. 60. 
▼ara (rd, ▼arat), v., exspectœntem, suspicantem facere; impers. c, acc. 

pers. et gen. rei, e. gr. þess m^n grepp ▼ara id, puto, poéta ex- 

speatat S. S. 3; ▼erdr sumt þaz manngi (ac^;.) ▼árir nomadla eve- 

munt^ quœ nemo exspectat Mhk. 25. 
▼ara (að), v., déhortari; trautt kallak þana valda 's ▼arar insontsm 

dico eum, qui dehortatur Mhk. 19. 
▼arda (ad), v. — 1) custodire, defendere; ▼arda eht fyr ehm Vkl. 18; 

Efdr. 14; Hr. A. 12; þú ▼ardar Haralds haukey Bgl. 15. -- 2) referre, 

interesse; impers, c. ace. pers. et dat. pretii, e. gr. er dit sjáid mik 

9IIU Tarda quum vos viddntis meá maxime referre L. 96; þaz miklu 

▼ardar G. 0; ▼ardar mest, at . . . L. 97. 
▼arfleygr, ocí;.^ alis destítutus; ▼erd ▼arfleygr L e. ope destitutus sum 

Snt. 14. 



u^^ 



817 

vargfœðir, m., aUor luparum, L e. beBator; gen, ▼argfœdis Hrfm. H. 
varghollr, adj., lupis favem, t. «. beUicoaus; Efdr. 7; R. 3» 
vargr, m., — 1) lupua; vargr fagnati tafni Kkra. 9; Bdr. 5; Jdr. 31; 

gefa val vargi Bgl. 1; Kkm. 2. 19. 24; fridar vargs Þdr. 4; vargar 

gindu af hnie 0.29; 6. 56; hykk varga vel bnrgusk Isl. 10; tafn 

fekksk vvrguni Kkm. 10; varga ætt Hr. A. 13; Ykl. 2; vargr 

Nidar i. e, navis, et Inndr varga Nidar vir Gldr. 8. — 2) maleficua; 

proBcriptíus; v^rgum eyddi Edr. 8; 
varhugi, m., cautio; prœcavendi dHiffentia; gjalda varhuga cautionent 

adhibere Bgl. 12. 
vari, m., cautio; fýsa enÍB fjrra. ysltsl adhortctri ad cautíonem (prœce- 

dentem, i. e.) pi^ospicientem Mhk. 97. 
varkunnigr, adj,, tnðdus, imperitue L. 97. 
var la, adv., kaud; viat, œgre; varla gengur í hag minime placet Sk. 64; 

Mhk. 17; L.41. 
varliga, adv., caute; cautíone tasdtnmnodo adhibita; £fdr. 14. 
rarnLr, adj., caUdm, tepidus; leiddisk varma dyngju Hkv. 6; Hr. S. 9; 

varmar laugar Kkm. 20; varmra benja tármútarir ^l. 12; í ráfít 

varma Hr. S. 11. 
varna (ad), v. — 1) prohibere; defendere; varnendr goda defeneores 

deorum, i. e. Oden, Hwner, ÉMus Hlg. 4. — 2) ee abetinere; 

varnadi vid námæli Snt. 19. — 3) denegare; c. gen. vama hjálpar 

L.85. 
varr, adj., cavim, providue; c. gen. vamma varr Snt. 19; dat. pl. 

v^rum Mhk. 22. 
varra, /., sidcus navie, i. e.' mare; rgrrn hjalt tdr. 5. 
YarraBdi, m. pr., emporium quoddam in PÍGtama eitum; Vkv. 14. 
varrbál, n., rogua í. e. igfiis ma/ris, aurum; varrbáls hptudr vir 

liberalis Hr. S. 1. 
varta, /., pars quœdam navis; pháeue, puto, lateralis navis; varta 

hr^kk Hr. A. 2. 
vaskliga, adv., etrenue, foriiter Isl. 8. 
vaskr, adj., fortis, strenuus; at eiga vaskan dreng Sk. 120. 
vatn, n., aqua; mare; bregda i vatn Hkm. 5; Hr. S. 18; L. 10; 

í vídbygdu vatni Hrfm. 13; G. 22; L. 11. 37; Sk. 189. 
vatna (ad), v. — 1) a^pwtum ducere. — 2) vitam aquá (et pane) 

sustentare = vatnfasta; Sk. 202. 
vaxa (óx, vaxinn), v., crescere, augeri; lét laufa veár vaxa Vkl. 4; 

Þdr. 7; gengi goda vex Hkm. 10; G. 9; dœmin gód vaxa vída 

L. 47; óx af mér a me ortus est Snt. 20; óx hj^rva hlam H£. 4; 

gudr óx ibm; Efdr. 12, 16. 17; Ó. S. 4; R.i7; Edr. 18; G. 52; 

dægrin sex vuxu (pro uxu) sea dies increscebant L. 10; þegns efni 

vaxit Snt. 11. 
vaztr^dd (:=-- vaztar rpdd), /., voa maris; dat, sg. vaztr^dd Rdr. 14, 

de quo loco vid s. v, undirkúlal 



318 

▼á, /1 **- í) r€s incifia, didna^ — 2) malwn, danrnHm; coiamitaa; 

Mhk. 21, . 
▼id, /. -^ 1): fyeátU; vdanéén; »ii. cmpdL lorim, e, gr. Tádir Yáfaðar 

Hkm. 5; H^gna rádir Hkdr. z; H«ðin8 Tida draugr bdlatoT 

YfcL 21. — 2) twíum; grrida rád Hátt. 77; byrr fell í Yádir fíentw 

vda implemt Jdr. S3. 
▼áfa^ mt vafa! 

Váfadr, m. jpr., nom^ Odinie; vádit Váfadar íor*oœ. Hkm. 5. 
▼ágr, m,y reeeeeus marie; einue; mare; ▼ágr ▼indlauss Yt* 1; Hlt. 10; 

▼id ▼ág Yt. 41; straumr k«mr at ▼ági Yt. 46; Vkl. 11; Kkm. 13; 

brodi ▼ágs iurbator marie i. e. Kariue Snt. 8; Vkl. 19. 
▼álaust, adv., haud dubie; G. 37« 
▼án, /., epes; exepectatio; c aen. obj* hans ▼án eaepectaiio eiue ad- 

vcMtúe £m. 4; £m. 5; O. 22; Mbk. 23; ▼áair b^lda Em. 1; þess 

▼ánir Jdr. 25; c, prœp. á e. gr. ▼án á bimnasœln L. 5; L. 73; cfr 

L. 86. 99. — ' ▼ánii ▼érr pejuemuxm exepeetaverie Mbk* 2. — Vid, ▼ón! 
▼ápn, n.> ac^neeime inpUo'.; ida, arma; dreyrag ▼ápn Yt. 8; Yt. l^; 

H. 12; Bdx*; 3; ▼ápnum ▼ei;|afek Jdr. 28. 36; in circumlocutiombus, 

e. gr. Egils ▼ápna brjngráp eagittœ Hkdr. 8; ▼ápna senna, giUdr, 

brestr, mót pugna Efdr. 2; O. 43; Jdr. 25; Hr. S. 9. 
▼ápaarimma^ f., rixa atmorum, t. e. pugna; í ▼ápnarimmu Hr. A. 14. 
▼ápnberr^ adj., amUe nudcdns; Hit. 9. 
▼ápnrjódr, m., arma cruentane, i. e, beUator; Isl. 16. 
▼ápnsundradr, part. eompoe., ense disseetue; ▼ápasuodrud bræ G.56. 
Vár, /. pr., una ex Anstbus deabus; þrjmseilar Vár i. e^Shadea, 

filia TnjassH; gen. Várar Hlg. 5. 
▼ár, m, ver; ▼ár ^wi^eFt primo vere Edr. 5; á ▼ár Mbk. 6; Mbk« 12. 
rÁTA, f, veetígiam navis currentis; ▼agna (nytr) ▼áru Hfl. 21 (▼úra, 

non ▼ara, scribendum esse, videre licet ex SnE, AM T 502). 
▼árr, pron. pose., noeter. — Nom. eg. m, ▼órr (pro várr) Sk. 47. 

70. 181; acc. sg. m. vám Edr. 13; L. 77; dat. sg. m. owam Ðgl. 7; 

órum Jdr. 1; nom. sg. f. ▼ór (prn> ▼ár) Skt 69, 119; ace, eg. f. 

ossa Cr. 4; fiom. pL m, ▼érir HrfiM. 18; aee. pL f. ▼árar - Hkœ. lí ; 

ossar :Kkm. 26:; nom. L aoe. pL n. ór Bgl. 7; ▼ár L. 18; dat^ pl. 

▼árum Kkm. 11. 15; L. 3. 28(i=mínura); L. 38. 
▼ás, n,, labor eum asperitaie rerum suetentus; seggir ▼áss framir 

viri ad labores perferendos paratí Hátt. 72. 
▼átr, adj., madidus; ei frá ek þá ▼áta necputo eos madescere %, 55. 
▼ átta (ad), V., testari; svá muiik ▼átta R.36; L.21; öáttúran ▼áttar 

(comprobat) sannan manndóm L^ 42; L. 13. 35. 65. 76; sem Ijósin 
: ▼átta L. 17. 
▼áttr^ m. ^ 1) teetis; cuetos; þessi (ai Jón baptista) er nú ▼áttr 

testis est L. 37; ▼áttr breins reinar myrkbaka ▼agna ctisto'f gigan- 
. .tum^ Hrungner Hlg. 16, lAi ▼átt m acc.; bafa fyr ▼átt pro tesk 

habere 8k, 122. — 2) maHyr ; framir ▼Attar G. 6. 



319 

ve^ja (ad), w., piffnore ceriare de aHqua re; ti, adi^rei et <iai, pretii, 
e. gr: veája haus manns htingi IJósam R. 26. 

veár, n.f Umpeslaa; weiÉus; procella; mikít ve^r 01, 8. 4; í veári 
ó(tu Edr. 5; h^ll vedrs i, e. cœlutn G. 2. — Scepe ih appélL pugnœ, 
V. c. hoga vedr Rdr. 8; í Odins ^bávi in puffna Hkn. 8; at Hás 
redri id, Hlt. 8; i vedri bardraukiis r^duls id, 6. á3; etíam m 
plur., laufa vedr Vkl. 4; Yggjar vedr prœlia Hr. A. 14; Sk^glar 
skýs vedr prócdlæ dipei, i. e, impetm {pl.) lAkm. 8; i G^ndlar 
vedmm Vkl. 1. 

Yedrafjprdr, tti. pt^, amti« quidem; i Vedrafírdi Kkm. 16. 

vedrgjarn, adj.,proeeUœ oupidus; Vidirifi vedr procdla Odini^, i. e. 
ptéffna, idéoque VidrÍB ■ vedrgjam puffnaa Isl. 16. 

V e d r g œ d i r V Mí, qui proceOctm auget ; Vedrgœdir innmbords auffens 
procellam cUpei, pnmeAor; ffen. sff. vedrgœdís VkL 10. 

vedrhirdir, m., pirocMæ cu9to»; valserkja . vedr proeella iorÚHWum, 
i. e, puffna, et valserkja vedrhirdir auctor puffnæ, pradiator VkL 18. 

vefja (vafda), v., involvere; 'neétere; vef þú verndar skauti involve 
tiUdie ffremio L. 86; á v^fdum strengjnm in nexis fumbua L. 45. 

vefr, m., tda, teœtum; vefr darradar tV e. clipeml. véxíllum Hfl. 5. 

vega (vá, veginn), v. — - 1) vdiere, ferre; vibriwe. — r 2) aieem L 
arma vibrare, u e. puffnare, dimicare; es vega«kgrMi Hlt. 9; 
vega at ehm eneem vibrare adoenúa aliquem, petere aliquem, v.ci 
vá at hilmi Yt^ *ÓS^( vá at ál£. t^ár. 19; hari ^vá hann. med kylfu 
Jdr. 34; gat vegit' at hánum i$npetMm in eum fedb Jdr. 42; vá 
vid j^fra covára reffee puffnamt. Efdr. ^i; vega til ehs BÍbi ex^ 
puffnare,puqnando stbi acquirere, e. ffr* vega til ValhalW Hkm. 9 
(aliter Effileso^ius: eiga vega. iil ValhaUar^ ValhaUam iter 
habere); gramr vá til tnenja Sgdr. 6. -^ 3) puffnandb adipieci; 
/í. acCé, vá gagn victoriA potítus.est Pdr. 20; hvat fylkir vá Hfl.d. — 
4) ccedere, interfieere; vega ehn Smí. 8; IsL 18; Olúmr vá.menn 
IbLM; Yt^; l6L4 (bi$); hggi&^ regiim Yt.20; hafa ^hn veginn 
Yt. 30; vegntr þoUar féllu Hr. S. 8; láta tváivegna Isl. 20; fyr 
vegun fólki Em. 1. ^ b} pondus hábere, pendere; hagl hvert vá 
eyri fflobulus uttuequisque ffrandinis octaieam partem Ubí^œ pendébat 
Bdv.*9. 

vegbrattt (vegi, m., ffladiua; braut via) f, vim ffladU, L e»> dipeue; 
gaklr vegbrautwr i. e. pugna, et œskimeidr galdra veghrautar jc^úp- 
liator Gldr. 2; tauBÍ vegbrautar ramue dtpeí^ i. e.'ffladim tíiAré'S. 

vtf^gfremstr, adj., superi., honbratísmnMe; vegfrenstr at flltt^lO. 
1 1 cet. (ubi vox tmeei diviea eet; aia ^diteir, cfr Njéla TT 961 et 
Shr in ad h. l). 

veggr, m^ r^ 1) jwinw; til vegg^ viggs i. €• ímí «Bífer Þdr.l; þ4r.l7; 
UodÍDS "^eg^T i, e. dipeae, et Uilar veggjar Hedins. prtdicáores 
Vkl. 14; ett ýmsum veggjnm L. 92 ^ vídbjprn veggja aidinaa t. e. 
mu8 Bj. 6. — 2) latus navis; pluteus; skekr blán vegg Hált. 78. 



*20 

vegligJ*, cídj., splendídus; pttUtiar;> veglígt iaustr Edr. 5; veglig 
flanst Hr. S. 15; vegHg mœti Hr. S. 21. 

vegljómi^ m., fvlffor aplendidua; Tegljómi brims «. «. aurum; doL 
sg. vegljóma Hrím. 4. 

Tegmlldr, mdj., ghrioaus; R. 2* 

Tegmeti, a. pl,, re$ preUosat; gftUr Tegmœta t. e. reœ, princeps 
Hrfm. 9. 

vegna (að), v.,eoefáre,€edere; hrerBVL "^tgn&r quorsus hm evement? L. 8. 

Tegr, ni., via; gipta Tegr L. 89; of Teg langan Hlg. 8; Þdr. 5; 
Edr. 10; fram of Haka Teg super mare Hátt. 76; á þann Teg 
(rr; þannig) ita L. 86; upp at eint er ungum Tegar (ffen. pattít. 
pro subj.) juvenivia tasúuirnmodo ascetuiit Mhk. 23; lofdnngr byrjar 
Tega rex codi, i. e. deus G. 64; ókrœddr Tegi Hrfm. Vói 

Tegr, m., honor, gloria; himna harri skóp Teg Bannan' Isl. 22; G. 71; 
hrÓBak Teg (dat^ þees Tisa G. 69; at Teg cum gloria, gloriose Vkl. 8. 

Tegrœkinn^ adj., gUmœ cupidus; Jdr. 34. 

Tegsamligr, adj., gloriosus, augustus; L. 68. 

vegsémd^ /., honor; í Tegsemd hœstri L. 7. 

Tegstórr, adj., honore conspicuus; dat sg, m. Tegstórum Hrfm. 18. 

Tegtang, f.,funis vibrans; ^rió^ YegiaugAr funem fatígans, amento 
assidue utens, i. e. gigas Pár. 17. ~ , 

TegþTerrir, m., honorem deterens; TegþTerrir T^rru hjalts Nannu 
laudes femmos giganbis deterens, i. e. Thor Þdr. 5. i 

Veidr^ m. pr., nomen Thoris dei; Hlg. 11. 

Teifan, f., ja4statío,. vibratio; Teifanar ord nerbum lemter iactum 
Efdr. 24. . . . 

Teig, /., mulsum; cerevisia; Teig DTalins i, e.poésis, carmen (efr 
SnE, AMI240); hafna ÐTalins Teigum carmen spernere Isl. 1. 

Teita (tt), V. *— 1) dare; prcsbere; at Teita bœn petíta perjícere, 
dare L. 18; vieita ehm eht concedere aUoui alqd L. 85; g^^far, þœr 
es (þú) Teitir TÍn þínumG. 64; (Chrieius) Teitir Minduin «•• . augu 
L. 46; (úiri) Teiti þpgn animos aitándáint Isl. 2; Teittu mér da mihi 
L* 51; Veittu at. . .fac, ut í . . L. 83; veitti bjór ST^num Hlt. 11; 
R. 12; Edr. 7. 30; G. 6; L. 64. — ParL prœt. Teittr. t^ c. lét 
helfarar Terda Teittar necem attulit Jdr. 34; Teitt er líf daia est 
vita L. 23 ;í tal, Teitt at TÍlja sermOf ex voto i. e. sincere habitus 
L^ 98; stórmerkin, Teitt hjá m^nnum res magmB, apud h&mines 
e^Mhiiœ L. 40. — R^ex. (þín miskunn) mér Toittst mmi prœbeatur 
L. 2; sigrinn Teittist Hrólfi Sk. 150. — 2) abs(d. Teita r=r Teita 
lid stMOCtirrere; e. dat. Teita Skida Sk. 147. 

Tekja (Takda, Takidr l. Takdr), v. — \) e somno suscitare; vekká (t. e. 

Tek-ek-a) ytr vos non eatpergefado Bj. 2; Tekdak (1 sg. prœt. conj) 

einherja Bro.! L^ 2) eacitare; Tekja Hildi Kkm. 26; Eiríkr Takdi 

' odda skúrir £dr. 19; G. 41; gpll geira Tas Tpkd Bdr.t8; Takit 

frák Tíg G. 17. - . 



321 

vel, adv., bene, egregie; mfitgnopere; fortíter) Hkv. 19; Eni. 3. 7 

Hkm. 17. 18; Hfl. 3; Efdr. 14; Vkv. 4; Kdr. 2; Bgl. 2. 9. 17 

G. 7. 32. 41. 52; Bdr. 1 ; Jdr. 4. 6. 24. 28. 29. 39; Mhk. 6. 8. 22, 

Isl. 10. 11; vel skilja skýr ord verha clara faeíle inteUigere L. Ö8. 
veldi, «., imperiwn, reanum: provincia; heilagt veldi Edr. 27; mest 

veldi Miklagards G. 53; Hr. S. 2; halda véldi pnmnciam reUnere 

Edr. 15; af Nóregs veldi Hr. S. 12; Edr. 23. 29; Kkm. 10. 
velja (valda), v,, eUgere; völja ehm eht R. 8. 13; sá 'r skal velja 

vaudau ódiun, velr huliu foruyrdiu at selja í kvœdi L. 98; hrafn 

valái nái Bdr. 12; Hkv. 19; þrýtra þaon er verr hefr valt Mhk. 26; 

engi jafugódr gramr valdisk Hr. S. 1 ; veljeudr vígáskýs qm ctipeum 

sumunt, i. e. prœUaiores, viri G. 68. 
vell, n., aurum; pl, ornamenta aurea; vellum grimmr i. e. niunxlieiAS 

G. 69; vella brú i. e. fenUfia Sk. 120. 
vellhjódr, m., auri prœbitor; vir liberalis R. 2. 
velta (valt, oltiuu), v., volvi; h\a.\i]^Ár olin&r fliimina volubília Þdr. 5. 
velta (It), V., volvere, devolvere; c. dat, velta ehu. ^ RefL veltast 

jactari; vagari, errare; (Adám ok Eva) veltust vida lands í veslum 

heimi L. 19. 
veltiligr, adf, volvbílis; dægriu veltilig diea volubiles, labentea L. 10. 
veltir, m., qui devolvit; veltir .þjófs oppreseor furum,i. e. rea juetus 

Bgl. 12. 
veltireid, /., currus volubília; vídis veltireid currus maris, L e. navis; 

hirdir veltireidar vídis Efdr. 7. 
venda (nd), v., vertere; part prœt. vendr til ehs in alqd inctinatus 

i. e. aesuetus atiqua re Sk. 18 (alii habent veudr pro adj. = assitetus). 
Vendill, m. pr., pars quœdam Jotiandiœ septentrionalis; á V^ndli 

Yt. 29. 
Vendr, m. pL, Vendi (— Viudr); gen. pL Veuda Hr. A. 11. 13. 
venja (vauda), v., assuefacere; venja lid dýrd (dat.) Edr. 10; venr sik 

gjpfli (dat.) S. S. 3; veudu þik af því desuefac te aheare Sk. 119; 

sá gramr vandit sik syndum G. 20; hann vandisk á þat Ódr. 4. 
ver, n., locus maritimus, ad quem venandi L piscandi causá vemre 

solent; mare; vestr of ver Hfl. 1; gaupu ver mare lyncis, i. e. terra 

t>dr. 5. 
vera, v., vid. vesa! 
vera, f,locus, ubi versatur atiquis; frá vilja verum ea locis (volun- 

tatis, i. e.) animi, ex pectore I}fl. 16. 
verd, n., merces, pretium; gjalda ehm verd fyr eht L. 70. 
verda (vard, ordinu; obs. vurdu L. 34; vyrdi L. 14; vordin L. 3; 

vordinua L. 12), v., fieri; esse. — 1) Vb. verda copida est, quá 

subjecium et vox prœdicaUva, quœ vocant, junguntur ; sic usurpatum 

invenimus inf. verda Sk. 105. 117; 1 sg. præs. ind. verd Sut. 14; 

3 sg. prœs. ind. verdr G. 46; Mhk. 19. 21. 24. 29; Sk. 89; 3 pL 

prœs. ind. yerda L, 74; 1 sg. prœs. conj. ek verda L. 83; 3 sg. prœs. 

41 



322 

coni. rerdi Hr, A. l; 3 sg. prœt. iná. vard Yt. 1; Hlt. 9; Þdr. 3; 
Vky. 15; R. 15; £dr. 4; Kkni. 16; Mhk. 22; Hátt. 68; 181.6.8.9; 
Sk. 134. 171. 174; yardat (nan fuú) Mhk. 11 eei.; 3 pl. prat. ind. 
úrdu Bg^. IG; Edr. 7; Hr. S. 17; Sk. 178. 203; urdut (non /uerunt) 
Hlg. 10; 3 sg.prœt. conj. vyrdi L. 14; 3 pl.pr(Bt. conj. yrdi Isl. 12; 
í»d p^f' ind. periphr. formandum vd iferb. auœil. vesa (vera) vel 
verb. auMÍ. hafa cum part. prcet. ordinn, ordit conjungitur v. c, 
emk ordinn Jdr. 3; ek hefr ordit L. 43; (dýrd) es ordin (ágœt) 

0. 11. 39; Sk. 101; (Vagn) hefr ordit (arfengr) Jdr. 29; (l^nd) 
em ordin (aud) Efdr. 21. — hoc loco annotandœ sutd quc&dam 
$tructnfXB, ubi pro voce prœddcativa prcBpositio cum castt nominis 
usurpatur, e. qr. verda af fieri, perftei, vdtd lítit vard af spngum 
de cantíbus mkil fuH Sk. 43; litit vard af enilli ex fortitudine ejus 
nxhil factum est 8k. 183; l>ródur vápn urdu Eiríki at bana arnia 
fratrie Erico mortia causa fuerunt Yt. 18; ideoque vi reciproca 
urdUBk at bpnum alter alteri mortené attidit Yt. 21; verda at 
B^gum in serrfwnem hominum venire Yt. 30; verda at ehu in 
aliquid verti, converti (vard, yrdi) G. 35; L. 93; verda fyr ehn 

1. ehu incidere in aliquem l. alimdd Vkl. 15; G. 58; verdr fyr 
augum ehm %n conspectum alicujus vetdt Snt. 9. — 2) verda est 
verbum auœdiare, quod cum part. prast. conjnnctum ad formam pas- 
sivam fngendam usurpatur; e. gr. inf verda (háit) Vkv. 7; Jdr. 34; 
3 sg. prœs. ind. verdr Hkm. 19; R. 35; G. 40; Mhk. 20; 5 pl 
prœs. ind. verda Mhk. 6. 25; 3 sg. ptHBS. conj. Kkm. 22; L. 2. 21; 
3 sg. prœt. ind. vard Yt. 22. 32. 37. 49; Hlg. 8; Hlt. 10; Vkv. 
12. 14; Kkm. 16; Mhk. 21; I«l. 5; vardat Edr. 32; 3 jd. prcet. ind. 
urdu Rdr. 5; Br. S. 4. — 3) fieri, oriri; accidere, evenire; inveniri, 
exstare, esse; inf. verda Efdr. 23; Mhk. 26. 28; Isl. 17; L. 53; 
lét verda eœcitavit Efdr. 15; 3 sg. prœs. ind. verdr Mhk. 11 cet. 
25. 26; 3 pl. prcBs. ind. verda *Mhk. 19; 3 sg. prast. ind. vard 
Rdr.3; Hig. 13; Hkm. 6; Hlt. 13; Vkl.3. 10.20; Þdr. 13; Efdr. 7; 
Kkm. 16; Jdr.22; Sk. 150; vardat Vkl.6; 3 pl. prœt. ind. vurdu 
L. 34; (ordin) vordin af vprrum várum (verba) de hbiis nostris 
(orta i. e.) enata L. 3; ándagipt svá vordinua spádómsorda donum 
spirituale vaticiniorum sic (o: ut prœdictum erat) evementium, i. e. 
eventui respondentium L. 12. — 4) Vb. verda cum inf. cdius verbi 
conjunctum necessitatem quandam significaí, quare verti potest --= cogi, 
oportere, licere; verda at stúta in exiiium cogi Sk. 167; minnast 
verd ek commemorare rne oportet L. 53; Eiríks lof verdr pld at 
heyra laudes Erici, oportet, omnes audiard Edr. 2; stefjuiu verdr 
at stœla brag versus intercalares carmini inserendi sunt Mhk. 11; 
Mhk. 2; fpt Sprla verda rjódask í blódi loricoe cruentandœ sunt 
Hkdr. 8; vard flýja fugere coactus est Gldr. 8; rag'na.konr vard 
at hrósa gagni filio deorum licuU victoriá frui Vkl. 23; veitt er 
líf, þat ér vard (o; veitast) data est mta, quam dari Ucitum erat 



^ lL_ 



328 

L. 23; Yt.20; Edr. 23; G. 29; Kkm. 11. 15; Bdr. 4; Mhk. 3; 
Hr. S. 12; Sk. 151. 158; vardat bída non opvs habuit exspectare 
Hlg. 17; urdu at forda fj^rvi vkœ comidere neces^e havtierunt 
Hr. A. 4; Edr. 21; Sk. 173. — fnf. verda sœpe oniittítur, e. ffr. né 
mun sídan (o: verda) Vkl. 6; lýst skal hitt (o: verda) Edr. 10. 28; 
skyldi (o: verda) fyr bord Jdr. 36 f þú lóat audit (o: veráa),Hr. S. 5. 

verda (vard, ordinn), v., reperire, invenire; c, acc, verda sinn fpdur 
rádinn patrem dolo oppressum reperire Kkni^ 27; (þanns) vard 
rikri ordinn qui potentior inventus eit, quem potetvtdarem esse 
apparuit Efdr. 27. 

verdleikr, m., meritu^m; L. 14. 

verdr, m., dbus, esea; fá verd ehm Kkm. 8. 24; IbI. 10; ari getr 
verd Ó. S. 3; fá fótgúlum fugli mikils verdar Kkm. 2; Sleipnis 
verdr i. e. fenum, et slanguþref Sieipnis verdar furcafenaria Yt. 15. 

verdr, adj., dignitó; loka hefr hverr þat er verdr er ad eatremum 
pro merito uni cuique tribuitur Mhk. 25; c. gen. (deus) lœtr ræsi 
verdan hás sóma G. 42; gagns verdir Hkm. 12. 

verdugr, adj., dignus; (stef) sem verdugt vœri quod condignum 
esaet L. 26. 

verdung, f, cobors prœtoria; satellitium; sú verdung gðrdisk vel 
Efdr. 14; sák fullkerska verdung falla Bgl. 1; visi verdungar 
Hkm. 4; Vkv. 8. 

verfákr, m., equus maris, t. e. navis; dat. pl. verfákum R. 4.* 

verja (varda; got. varjan), v. — 1) defendere, tueri; c. acc. verja 
land Hkm. 4; Jdr. 21; fólk-Baldr verr fold Ó. S. 6 (cfr 1 141); 
verjum konung Bgl.9; sás vardi víd l^nd Efdr. 12; Bj. 5; VkL20; 
Bgl. 3; víkingar vprdu díki Vkv. 6; Edr. 21; Isl. tí; írák at Vagn 
verdi (prcBt. conj.) skeid Jdr. 38. — Rejlex. verjask vápnuni armis 
se defendere Jdr. 28. 36; herr vardisk Edr. 19; Vkv. 4; Víkarr 
vardist vakrt Sk. 148; verjask ehm se contra aUquem defendere, 
V. c. Ounnarr vardisk greitt runnum O^ndlar garda Isl. 20. — 
2) arcere, prohibere; c. dat, hilmir vardi Dpnum hjálmsprotum 
rea Danos (nave) gladiis prohibuit Efdr. 5; Vplsungar v^rdu þeim 
Sk. 147. — 3) impers., referre, interesse; c, dat. litlu verr parum 
interest Mhk. 13. 

verja (varda; got. vasjan), v. — l) inducere (aliquá re); vardi skrín 
med golli aúrum induait scriniis Edr. 12; á altari golli vprdu 
in altari inaurato 6. 50. — 2) adhibere alqd ad alqd; sumptum 
vmpendere in cdqd; fullvel ættak til þess varit faaUime in 'eam 
rem sumptum impendissem (o: si voluissem) l. optimo jure mihi 
id vindicassem Mhk. 2. 

verjar, m. pL, viri; pugnatores; verja valk^str Hr. A. 13. . 

verk, n. — 1) plur. verk fadnora; res gestœ; þau verk Yt. 30; blíd 
verk bene facta G. 23; hrósa verkum vísa G. 30; merki fremdar 
verka indida rerum gloriose gestarum R. 10; L. 5; nonnutnquam 



324 

in sing., v. c. at því Terki Isl. 18; hradr at SÐÍldar verki Sk, 73. — 

2) opuð; þetta verk hoc optis, hoc carmen L. 96. — >i) imraeulum; 

af jiví verki G. 26; inna d^glings verk (plur.) G. 56; G. 57. H2. 
verka (ad), r., operari; labore sibi alqd comparare; verkendr baugs 

ni^nserkjar qui loricatí operantur; prceliatores Efdr. 10 (Egils' 

ífoniujs vertit: 'comparantes loricam'). 
verkbitinn (verkr, m., dcior), part. compos., dolorel. morbo afjlic' 

tm Yt. 11. 
verki, m., carmen; vandak verka þenna L. 97; fara sneggjum verka 

G. 8. 
vernd, /., tutela; verndar skant L. 86. 
verpa (varp, orpinn), v., conjicere, miUere; c, dat. verpr broddfleti 

Hfl. 14; Hfl. 18; verpa húnam taloa miUunt Hkv. 16; impers. c. dat. 

varp laudri spuma spargebatur Hr. A. 10. 
verr, m., vir; maritus; gen. sg. vers Yt. 17; nom.pl. verar Hkv. 13; 

dat. pt. veram Hkv. 20. 
verr, m., gladius; at vers vígum in vibratiotMus gladU^ i. e. in pugna 

181.24. 
verr, adv. compar. (adv. posit. illa); pejus, deterius; es verr en svá 

hoc gravius est Ef dr. 22 ; vánu verr Mhk. 2 ; verr pro obj., e. gr. 

bafa verr pejori sorte tduntur, infeliciores sunt Mhk. 3; velja verr 

pejus, i. e. pejorem causam defigere Mhk. 26. 
verri, verstr, adj. comp. et superl. (cfr adj. iUr); pejor, pessimus. — 

Nom. sg. m. comp. verri, c. dat. þór verri te inferior Hr. A. 1; 

neidr. compar. sg. verra Mhk. 4. 15. 27; neutr. pL comp. verri 

Bgl. 8; L. 47; ooc. sg. m. superl. verstan Rdr. 14. 
vers, n., versus; sonitus; vers dreyra stridor cruoris, i. e. pugna 

cruenta rdr. 4. 
verpld, /., munctus; þat tór hryggva ver^ld Edr. 31; G. 56; í ver^ld 

þessi »n hac vita Edr. 2. 
vesa l. vera (vas /. var, verit [vesit]), r., esse, — Observandœ sunt 

hœ formœ: 's (pro es 3 sg. prœs. ind.) Hlg. 13; Hkv. 2; Hfl. 14. 17; 

Snt. 15. 16; Vki. 20; Efdr. 24. 25; G. 1. 9. 12 et passim; Mhk. 5. 9 

cet.; Isl. 17; eodem modo 'r (^ er) L. 6. 9. 11. 12. 27. 41; Sk.31; 

'ru (pro eru) Hkv. 17. 19; Em. 8; Mhk. 20. 26; séu (pro séud, séd) 

Sk. 118; v's (pro vas) Hfl. 8. 9. 10. 13; Vkv. 13; Kdr.7; R. 27; 

v^rum (=váruin) Hkm. 12; pro váru scríbitur v^ru Hkv. 8. 11; 

vóru L. 91; voru Sk. 67. 193; pro várut est vprut Hfl. 11; prcBt. 

infin. váru Efdr. 9; erum, erumk (er mér) Em. 1; Snt. 1; erumk 

— eru mér Em. 1. — A) Voœ vesa l. vera est verbum auæiliare, 

quod ad formas passivas fingendas c. partic. prwt. (l. prœ<». l. 

gerundivo) aliorum vetborum conjungitur; hoc modo usurpatur inf. 

prces. vesa Hkm. 19; Efdr. 22; G. 69; 1 sg. proes. ind. emk (skilidr) 

Efdr. 26; ek em L. 39; 3 sg. prœs. ind. es Bj. 1; Yt. 53; Hkm. 21; 

G. 11. 36. 39; Mhk. 4; 's Hlg. 13; Hfl, 14; Snt. 16; Efdr. 24. 25; 



325 

G. 9. 12; Mhk. 28; er Mhk. 3. 10. 17. 29; L. 23. 30. 42. 56. 
<J2. 74; Sk. 1. 10. 28 cet, cet.; 'r e. gr. sVá 'r greinauda (Ua ex- 
ponendum est) L. 9. 27; svá 'r skiljanda L. II; sjá 'r Hdandi 
L. 12; 2 ]pZ. prœs, ind, erud Hkv. 3; 3 pl. prœs. ind. eru Kkm. 29; 
L. 71; 1 Sff: prœs, conj. sék L. 82; 3 Sff. prœs. conj. sé 8nt. 16; 
L. 97; Sk. 3; 2 ag. prcet. ind. vart L. ó9; 3 ag. prœt. ind. vas 
Yt. 38. 50; Hlg, 10. 15; Hkra. 2. 15; Hr. A. 13; G. 23. 25. 44. 
60. 63;. Kkra, 18. 21; Bdr. 8; Jdr. 18; Isl. 22; • vasa (non erat) 
Snt. 11; v's Hfl.l3; R.27; var Mhk. 9. 21 ; Hr. S. 14; L. 35. 39. 
41. 60; Sk. 6. 7. 18. 36. 140. 145. i93. 197; 3 pl prœt. ind. váru 
Hlg. 4; Jdr. 38; v^ru Hkv. 8. 11; 3 sg. prœt. conj. væri Yt. 10; 
Mhk. 2;' 3 pl. prœt. con j. væri L. 94; 3 sg. perf. ind. (hátíd) 
hefír verit (haldin) G. 36. — B) Vh. vesa l. vera copula est, qua sub- 
jecturn cum voce prœdicatíva conjungitur; sic usurpoitum invenimus 
in/. prœs. vesa Em. 6; Hkm. 15; Bgl. ÍO; Kkm. 27. 28; Jdr. 13. 21; 
vera h.l^^prcet. m/. yáru Efdr.9; 1 sq. prœs. ind. emk £m.8; G.18; 
Jdr.3; ek er Sk. 94. 98. 105; 2 sg. prœs. ind. est þú Hr. A. 1; 
ert L. 28. 89. 90; ertu L. 91 (bis); 3 sg. prces. ind. es Efdr. 22; 
G.'34. 66; Bdr. 10; 's Hkv. 2; Snt. 15; Hfl. 14. 17; G. 1.22.30. 
34.46.57; Mhk. 5. 9. 12. 13. 17. 28; Isl. 17; esa (non est) Snt.L2.4; 
Jdr. 34; esat id. Kkm. 28; er Mhk. 5. 8. 12. cet. cet.; L. 5. 6 (bis). 8 
et passim; Sk. 2. 13. 14. 26 et multis aliis locis; 'r L. 41; 8k. 31; 
erumk (pro es mér est mihi) Snt. 1; erumka (pro esa mér mHii 
non est) Snt. 17; J pl. prces. ind. erura vér Mhk. 15; 3 pl. prœs. 
ind. eru G. 49; Mhk. 8.21; Hátt. 72; L. 52; Sk. 96. 191; nonnum- 
quam pro sing. er usurpatur plur. eru, uhi vox prœdicativa in 
plur. est, V. c. slíkt eru yrkisefni Jdr. 11; slikt eru hrpgdin þadra 
Sk. 39; Sk. 77; þat eru rpskvir bragnar Sk. 80; 'ru Hkv. 17; 
Em. 8; Mhk. 20. 26; 1 sg. prœs. conj. sjá Snt. 22; 3 sg, prœs. 
conj. sé Em. 4; Kkm. 22; Mhk. 23; 2 pl. prœs. conj. séá Hkv. 13; 
séu (— sóud, forma recentior pro sód) þit kvittir Sk. 118; 1 sg. 
prœt. ind. vask Bgl. 17; Hátt. 68; 3 sg. prcet. ind. vas Hkv. 2; 
0. S. 2; Hr. A. 13; G. 2. 14. 18. 19. 24 cet.; Bdr. 6. 10. 12; Jdr. 8. 
11. 12 cet.; Isl. 12. 16. 17. 19. 24; vasa, vasat (non erat, fuit) 
Hlg.2; G.60; Kkm. 14; Jdr. 24; v's Hfl.8. 10; Vkv. 13; Kdr. 7; 
var Kdr. 6; Hr. S. 4; Hrfm. 4. 6. 11; Mhk. 7. 8. 29; L. 6. 35; 
Sk. 20. 28. 32. 46 et passim; 1 pl. prœt. ind. vprura {pro várum) 
Hkm. 12; 3 pl. prœt. ind. váru Hlg. 10; Hkv. 2; vóru L. 91; v^rut 
(non fuerunt) Hfl. 11; 1 sg. prcet. conj. værik L. 3; 2 sg. prœt. 
conj. værir L. 22; 3 sg. prcBt. conj. vœri Jdr. 9; L. 26; Sk. 66 
2 sg. prœs. imperat. vertu L. 86; 2 pl. prœs. imper, verid Sk. 117 
veri (pro verid) L. 97; 3 sg. per/. ind. hefir verit Jdr. 21. 26 
Hoc loco has quoque structuras verborum ajjeramus: vas at hjaldri 
prœlio interfuxt Jdr. 9; Jdr. 18; váru at ehu Isl. 18; váru at móti 
obstiterunt Jdr. 22; þú hefr verit á gangi agitaius es Sk. 190 



326 

(c/r Sk. 76); Tesa fyr ehu poriendere aliquid 6.3; Terit hafdi 
mér í hug coffitafferam Mhk. 4; yasa í hugum bono animo non/uit 
Hkra. 9; resa í kunnleik TÍd éhn aUquo fanUUariier uti HkY. 19; 
▼era í suodr dilabi Sk. 67; Yas í Yexti incr^uit Kkm. 10; yas 
med uppreist rem cum succeseu geaeit Edr. 23; yera of /. um 
elm dretimstare alqm G. 54; Sk. 180; vera mv :=: pecvHarem eese, 
e. gr. eitt yas sér, þas ^ , , rea erat singularie, qw>d . . . Edr. 29; 
hrat er til ráda? quid . optimum factu eet? L. 21; eitt er til 
(ado.) id solum exstat h, 21; yas til Róms Romam vemt £dr. 12; 
mikit yar um (adt),) magnum exstítíí negotium Sk. 133; minst er 
oas um þrœla servos mkU curamus Sk. 137; vera upp dissidum 
esse Sk. 193; vera upp úr eminere ex aHqua re Sk. 8; yera uppi 
e lecto surrectum esse Sk. 21; þat var úr Asiayeldi ex Asiá latum 
erai Sk. 197. — C, a) esse, mderi; er sem est quasi . . . Mhk. 1; 
þótt smátt sé etsi parum momenti sk £fdr. 26; yar sem perinde 
erai ^ si Hr. S. 15; Mhk. 4; Sk. 184; vasat sem non erat <w 
si Kkm. 13. 18. 20; vasa bært haud ferendum videbatur Yt^^^l; 
vœri betr melius foret Mhk. 25. — C, b) esse; exsstare, inveniri; 
oiHri, fieri; se habere; flagds litr er á draugi Sk. 75; er þó 'r at 
lesti quod tamen ultimum restat L. 20; L. 62. 73; varla sýaisk 
alt sem er omnia haud videntur, ut re vera se habent Mhk. 17; 
herfall vas þar strages ibi fiébat Vkv. 7; hlam vas dangor ortus est 
Hkv. 9; Hfl. 9; huudmargr herr vas at verja haudr ingens exercitua 
exsHtit ad terram defendendam Jdr. 22; vasat einu konungr meiri 
major rex non inventus est Kkm. 9; ádr enn skepnan vœri prius- 
quam creatura uUa exsttíit L. 6; frétta at syndum, ef- npkkur vœri 
pecoata investigare, si quœ exstíterint L. 60. tíitc referendœ sunt 
structurœ verbi vesa L vera cum dat pers. conjuncli, e. gr. erumk 
(= er mór) glatt hjarta mílú est animus hilaris Em. 1 ; ekki er 
mér þokki á þessum his rébus non ddector L. 41 ; Mhk. 29; roál es 
ehm at vinna eht Bj. 1 ; hvat es ydr? quid agitis? Hkv. 3; erumk 
(= eru mér) vánir ehs exspecto alqm Em. 1; lof sé þér L. 1. 100; 
sé dér dýrd gloria sit tibi L. 2fi. 32 cet,; bugraun vas ehm Jdr. 33; 
vasat fridr hauks fjplluiii Bdr. 7; Isl. 5; væri oss likn solatium 
nobis exstaret' Efdr. 20. Pro nominativo etiam genetivus partitivus 
subjecti loco usurpari potest, e, gr. vas plsmid allra tíma Snt. 8 
(cfr ann. ad h, l, I 129). — C, c) esse; versari; er L. 08; Sk. 77; 
vertu L. 95; var Sk. 36; várum G. 37; (sem) vœri (innanlands) 
Hr. 8. 18; Jdr. 20. — C, d) vivere; vesa í ValhpUu Hkra. 1; verandi 
L. 1. 100; vask med þér tecum vixi Bgl. 6; sás Ipngu vas quiolim 
vixit Yt. 49. -— C, e) accidere, eveidre; vera kann L. 99; hitt vas 
fyrr Yt. 8; G. 19; vas þat fyr iangu Hlg. 6. — C, f) opus esse; 
licere; þar 's at yrkja adest occasio cantndi Jdr. 6; Sk. 115; vasat 
at frýja non erat, quod derogares Vki. 2. — Fortna refUx, verhi 
yera vim habet reciprocam, v, c, erumk vér (erga l, inter nosmetipsos 



327 

sumu8) vœgnir Bgl. 15. — Tnfin, vesa l, vera sœpe omútttur, 

e, gr. Hkv. 10; Em. 7; Efdr. 19; Ykv. 15; Bgl. 9. 16; Hr. A. 14 

R. 26; Kkm. 23; Mhk. 10; Hátt. 78; Sk. 51. 61. 84. 92; eoií&m 

modo omiititur eru Bgl..l7; L. 73; vas R. 17; Hr. S. 11; Sk. 9 

váru Hr. S. 10; Sk. 193. 
vesall, adj,, miser, infdix; ofbeldit heftr ve^lan anda feldan L. 77 

í veslttin heimi L. 19. ^ 

vess, n*, versus; hennar (o:. Fírjftnw Sanctœ) vess, i, e, versus Sttœ 

Mariœ (^Ave Mária'^!) L. 99; amors vess Sk. 4; þausnar yesa t. e, 

pugna Sk. 178. — Cfr versí 
▼ estan, adv,, ex occidente Kdr. 6. 7. 

Vestmarir, m, pl, pr,, regio Norvegiœ; of Vestmari Yt. 51. 
vestr, adv,, occidentem versus; rak hernad vestr in ocddente arma. cir- 

cumitdit R. 3 ; herudin vestr territoria occideráalia Sk. 31 ; Hfl. 1 ; Sk. 19. 
vestrgardar, m. pl,, domicilia occidentalia; regiones occidentales 

(= vestrl^nd) ; of jardir vestrgarda super campos regionum oeci- 

dentalium Hrfm. 8 (tJn Egilssonius cuiter), 
vestrlpnd, n, pl,, terrœ occiderdcdes (Britannia, Scotia, tíiberma, 

Orcades cet.); Áiáfr lét herjat vestrl^nd R. 4. 
vestrœnn, adj., ocdderdalis; (knerrir) v^ru hladnir vigra vestrœnna 

Hkv. 8. 
vestursveit, /., locus l, regio ocddentalis; vestursveitur Sk. 16; 

á bygdum vestursveita Sk. 97. 
vespld, /., miseriá; vissu vespld sína breidask Hr. A. 4. 
vetr, rn., hiems; á einum vetri Hr. A. 15; lengi vetrar magnam 

partem hiemis Sk. 201 ; þrjá vetr G. 13; vas tólf vetra (a: gamall) 

duodedm (hiemes i, e,) annos natus est Úár, 1; nú er ek sextigi 

vetra (o: gamall) Sk. 94, 
vettrim l, vættrim , f,, st/ria leviter eminens et in media lanéina gladU a 

capvlo mucronem versus procurrens; nadr vettrimar i, e. gladius G.47. 
vé, n,, fanum; delubrum; vé (pZwr .) banda Vkl. 8; vó napta VkL 9; 

þyrma véum Hkm. 18. 
vé, n,, numen; vœgja vó numén ghdiorum, i, «, prcBliator, et vald 

vægJA vés potestas principis Sgdr. 6 (sic Egilssonius; maUem equi- 

dem legere véa, gen, sing, vocis vé l, vói, m., nmnen, deus fp/. véw]). 
' vé, n., vexQlum; gyld vé veæiUa inaurata Bdr. 9. 
vébraut, /., area loci sacri, locus sacer; hilmir vébrautar íutor fani, 

rea Gldr. 2; nakkvi (l, n^kkvi) vébrautár cedes sacra, templ^m, et 

niiBtir vébrautar nakkva templi cultor, rex Gldr. 3. — Sic Egils- 

sonius; aliam hahes eæplicatíonem s, v, vegbrautarl 
végrimmr, adj,, fana (ethnica) destruens; Odr. 4. 
vél, /'., artificium; fraus, doÍus; vélum dolo Hlg. 11. — Cfr vœll 
véla (It), V,, cattide instituere; decipere; salvprdudr vélti Svegdi Yt. 2; 

god véltu ^jaza Sgdr. 5; véltr deceptus Hlg. 11; af vélpndum ea 

insidiatoribus Snt. 23. 



328 

▼élakringr, adj., facile dectpiens; pro 8ubsl:= fraudum artífex; 
Bkeytin ▼élakrings (i. e» diaooli) L. 45. 

vélir, m., decepior; Yélir vidbjurnar veggja deceptor murie, t. e. 
fdis; acc, sg. véli Bj. 6. 

vélsparr, adj,, doli expers; nom, pl, m. vélsparir Ulg. 4. 

vér, notn. pl. pron. 1 pers,, G.7.37; Mhk. 14. 15.26; L. ÍO. 62; 
Sk. 58. 122; acc, pl. oss G. 13; L. 55. 64; Sk. 1G6. 177; dat. pl. 
088 G. 3. 10 ceL; Mhk. 29; L. 25. 37. 60. G2; Sk. 96 cet,; gen,pl 
vór Sk. 5. — Cfr ek! 

Véseti, m. pr,, insulœ, qtUB Borgundarhólmr appellatur, prœfectus; 
eíla Véseta arfa Jdr. 7. 

véstallr, m,, ara, cui simulacra deorum imposita sunt; v^rðr véstalls 
i, e. rex Yt. 20. 

véttr, f., animans quidam, extra humanum modum; vitta véttr 
Yt. 4.31. 

vid, prœp. €. acc. L dat., prapinquitatem et cotnmercium (atU in 
bonam aut in mxdam partem) hominum l, rerum significat et verti 
potest " cum, in, sub, pro, ob, ad, apud, propé, adversus, erga, 
contra cet, — 1) ad, apud; prope, juxta; vi locali sœpissime c, 
acc, e. gr. viá vág Yt. 41 ; vid Sóta sker Vkv. 1 ; bera segl vid 
rá Kdr. 7; ýzt vid gátt Sk. 7b. b5. 189; h^gg vid vanga plaga 
(prope malam i. e.) tnalœ inflicta Sk. 178; Yt. 11. 17. 52; Vkl. 15; 
Hr. A. 13; Edr. 5; G. 31; h. 25; Sk. 101; c. dat. vid hr^nnum 
ad undas l. in undis Hdr. 4. — 2) ad, ob, advérsus cdqd; hj^nra 
hlam vid hlifar þram strepitus ensium (ad marginem l.) cum 
margine dipei coUisorum Hfl. 4; þungu tródi vid loga himni i. e. 
auxuio bacuH Gridœ tecto damus obtrusi ^dr. 14. — 3) cum (cdi- 
quo); in' structuris verborum conventum, congressum, amickiam, 
inimicitiam simiL significajdium, e, gr. kunnleikr vid ehu famHia' 
ritas cuin aUquo 11 kv. 19; vinadr vid ehn amictíia cum aliquo 
Snt. 2 1 ; eiga gótt vid ehn amicitiam cum aliqm colere ibm ; odda 
skúr vid Brodd-Helga pugna cum B. Isl. 3; fundr vid ebn pugna 
cum cdiquo Hr. S. 13. — 4) cum; und cum; drekka brúdkaup vid 
bragna þessa alla Sk. 122; vid helming miuna minoribus cum copiis 
Hr. A. 13; vid hardau hnitvegg cum firmú clipeo, i. e. firtiw dtpeo 
protectus Efdr. 7; hendr sem fcetr vid sveita manus pedesque cum 
cruore, i. e. cruore perfusi Rdr. é. Tn his structuris prcsp. vid 
sœp'ie vim habet modcuem, e. gr. vid ofrkapp cum ferocia, ferodter 
Hlt. 6; vid mordfrost pugnando Vkl. 18; vid raód enn mikla nuigna 
cum audada Bgl. 3; vid ordstir langan cum gloria diúturna Edr. 2; 
vid hæst }o{ aldar cum aumma cunctorutn laxMÍe £dr. 30; vid heiptir 
iracunde Isl. 25. — 5) ad, apud aliquem; adversus, erga, contra 
alqm; v, c. fégj^full vid ehn Uberaus erga alqm Hkv. 15; eiga 
sakar afl vid ehn Snt. 9; vid þrágj^rnum oontra obstinatos Snt. 14; 
Bpara gollhring vid mik annulum contra rne parce tueri S. S. 3; 



vid god löpurf deum Ö. 31; , gija^r' vift gumQa eomis érga tHros 
Jdr. 21 ; fara vid ehn se fferete evffa álqm Mbk, 3 ; gangá fram 

. vid elm proeðdere adversm alqin Isl. 14; óttalauss vid ehn alqm 
non m£titevi8 Hr. S. 4; djarfmæltur vid ehtílUbere cum aliquo lóquens 
Sk. 9. — 6) in, per, sub; ad res L tempora, quœ alicui rei eon- 

. ýtmda buíA, aeettratitís deecribenda, e. gr, vid ill^m draum in tristi 
eomtdo Rdr. 3; vid drykkju in coraoma Kdr. 13; vid' atöran gný 
vinar Lódurs Hlt. 10; vid ísabrot CBgtate Hfl. 1; Hdlli 7; vid 6drædi 
in tuwultu Snt, 14; vid styr aBnan in aUera pugna Vkl. 15;.vid 
ólman hernad -m sœvo bdío Edr. 24; vid sóknar. \læti • in /remtÉtf 
pugnœ Kkm. 16; vid hvers manns dauda in ommnm morte Ir. ÍQ) 
vid stormino þenna hac tempeatjate oborta L. 53 ; vid dómiim hr jggva 
in trieti judicio L. 71; vid þetta inter hœc, sub hœc Sk. 164. — 

. 7) ob, propter, ex; vid djúprastar falli ob propuhum vertids ^dr^ 10; 
vid ótta ex pavore Þdr. 10, 20; vid þat propter id Bgl.3; reidask 
ehm vid eht ob aliqudd alicui iraeci Bgl. ö. — 8) pro\ vid fylli 
FjghiÍB {i&lh, pro carmim Rdr. 13; selja eht vid baugum Snt 15. — 
Omnee iUœ etgnificationes optime iUustrantur his structuris, rM prœ- 
positio vid cum casu substantivi additur verbis accipiendi, adkcBrendi 
adœquandi, altídendi, aUigandd, aUoquendi,. assuefaxíimdi, attingendi, 
attouendi, cavendi, coUoquendd, conceUhramdi, conjfirmandi, crepímdi, 
de^endmdi, délecUmdi, dimicandi, discedendi, distrtímenJíMf expediendi, 
hiandi, incUgnandi, ludendi, lugendi, miscev^, nutriendi, perferendi, 
proGreandi, resistendi, separandi, suspendmdi, tim^ndi, simu,, é^ gr, 
ala vid eht S. S. 1; baga vid ^hm Hlg. 18;. beijaak vid ehn Hkv. 7; 
G.20.28; Isl.ö; Hrfm. 12; binda vid eht Gldr. 6; blanda vid eht 
. yt. 32; bregda vid ehn contendere cum aliquo Hdr. 2; bregda ehu 
vid ehn eoncelebrare alqd cimi. aliquo Ykl. 6; bresta vid eht Hfl. 7; 
^gja' vi^ öhn, bægjask vid ehu Ódr. 8; Sgdr, 6; deila afli vid ehn 
Mhk. 13; deila megu vid ehn L. 8; eiga vid ehn Jdr. 26; fastr 
verda vid ehn Hlg. 7; fírrask vid eht Efdr. 12; gera dyn vid ehu 

. Þdr. U; geta vid ehm Hlt. 3. 4; gína vid ehm Yt* 3; ^dr. 21: 
, gjalla vid eht Gldr. &; R. 17; glada ehn vid ehli Hfl. 17; gíymja vid 
eht7. ehu Þdr. 6; Kkm. 17.21; grenja vid ehtKkm. 4; úsdda vid 
ehn Isl.22; heyja eht vid ehn Gldr. 2. 5^ Ekm. 1»; .• hlimma vid 
éht Hfl. 8; hlýja vid ehu Hkdr. 7; hmta vid eht Kkmi 17; hvædask 
(vesa hrœddr) vid ehn l eht Hr. A*6; Efdr. 13;. Hrfm. 6.; innatil. 
vid ehn Sk. 166; jafnask vid ehn Edr. 29; koma vid eht Mhk. 16; 

. kunna vid ehu .Efdr. 24; kveda.vid ehn Efdr. 2^ leika.vid ehn 
Hkm. 4; Mhk. 12; Isl. 20; lika ehm vid ehn Sk. 75; .Hkjast vid 
ehn L. 17.; loda vid ehn Hlg. 7; nema vid ehu Ðdr^ 3»; ráda vid 
ehu Bgl. 13; reida vid eht Hlt.. 6; reisa. r^ud vid ehitt Edr^ 32; 

. rœda vid ehn Hkv. 1; segja upp l(ig vid eht Efdr. 8; sjá vid ehu 
Mhk. 22; L.43; skilja vid ehn Efdr. 26; skipta vid ehn..Hr.S.9; 
Sk. 115; skjalla vid eht Hdr. 4; sáara éht vid eht Jdx. 33; stedja 

42 



yið ebt 0. 68; strengja kapp yid ebn Edr. 32; strida yid ebn 
Sk. 157; sjngva Tid eht Kkm. 2; Bdr. 6; syta yid eha Kkm. 25; 
taka yid ehu Hr. A. 14; £dr. 30; Hr. S. 2. 18; tala yid ehn Sk. 22. 
190; temja eht yid^ eht Mhk. 8; una ilia yid eht L. 15; yama yid 
eht Snt. 19; vega yid ehn Efdr. 3; yíkja til yid ehn Sk. 117. — 
/Vo ado, yid fumnvllÍB lods habendum est, v. c. blandask yid conseri, 
Hkm. 8; kennast yid agnoðcere L. 69; taka yid Bj. 4; yœgjast yid 
Efdr. 10; koma yid Umgere Sk. 62. — Cfr yidrl 

▼1^9 /• {ff^ V' vidjar), vinculum, catena; i yidjum Sk. 132. 

yida=yinna q, vJ . 

yidbit,. n,, obeanium; yidbit hlýtr at synja sjálft Sk. 41. 

vidbj^rn, nk, ureua eilveetris; yidbjprn yeggja aldinna ursus parie- 
tum vetuitorum, í. e. mua; gen. eg. yidbjarnar. Bj. 6. 

yidf^r, f., tractatio (mala); veaaHo; ef yissi of yidfarar ossar si 
ðcirent, quam crudditer cum nobie €igeretur Kkm. 26. 

Vidgymnir, m. pr., gjgœ quidam; Vidgymnir yads Vimrar gigaa 
vadi Vimreani, i. e. Thor Hdr. 4 (alii ecribunt Vídgymnir; Egila- 
sonius pro appellat, habet yídgymnir — . transgressor, ingenti gradu 
vadens). 

y.idkysmr, adj., dolens, dolorosus; œrit þykkir yidkyœm yá cala' 
vnitas nimium dolorem afferre videtur Wak, 21. 

yidr (= vid), ptasp. c. acc. l. dat.; gjalda yarhoga yidr ehn cautio- 
nem adhíbere contra alqd Bgl. 12; yidr Helganes apud H. Hr. A. 14; 
yidr uppruna sólar svh solem orti^n^em Kkm. 11; yidr afspringit 
alt una cum omni progenie L. 13;. sida yidr ad latus Sk. 42. 

yidr, m. -^ 1) arbor; sœpe in appeU. virorum, e. gr. yidr H^gna 
meyjar puanator Hlt. 9; seima yidr arbor aurum distribuens, %. e. 
vir líberalts Sk. 145; laufa yidrínn bellator Sk. 52; randláds yidir 
prceliatores Efdr. 17; nadda yidu (acc. pl.) viros Isi, 23; brynskíds 
yidum viris R. 21; brynju vidum id. Isi. 25. — 2) Ugnum; heiktgr 
vidr af himnagaryis piningarkrossi G. 65; de malo nam8,v. e. yidar 
mord pemieies mali (quod tamen etiam verti potest = noaa sihxje L 
noaa navis) Ó. S. 4. — 3) silva; yidr ok grjót L. 94; þjokkya hroesinn 
yid Bgl. 2; yidi gróinn sUvosus Hkdr. 5; yidar telgja Yt. 41. — 
4) navis; vidr skreid yestan Kdr. 6; skridr yidar Hátt. 72. 

Vidrir, m, pr., nomen Odinis; Vidrir sá, hyar yak lá Hfl. 3; til 
Vidris hallar Kkm. 25; Vidris y^ndr i, e, gladius Kkm. 27; Rdr. 11; 
Hfl. 1; Snt. 1; Isl. 16. 

yidrkennandi, part, compos,, agnoscens; yidrk^inandi mjókleik 
þenna L. 83. 

yidrlif, restítvtío vitœ l, valetudinis; yidrlíf yasa sem yœnst minima 
spes erat vitœ restituendœ 6. 60. 

yidrlikjast (kt), v,, assimHari, adœquari; c, dat, at yidrlíkjast syni 
guds L. 8. 

Vigfúss, m, pr,, filius VigorGlumii; Jdr. 34. 



J ihii.. 



331 

^'^gS^ f'^ (^fr ▼iggr m,), ffestatria (?); þorna vigg i. e. fenivia Sk. 87. 

Fortasse vigg = prflpc/íwm, ager, terra; et vigg þorna dea (Tdlus) 

infibulia omata, i. e. femina. 
▼iggi n., jumentum; equu8; vigg veggjar jumentum parietía, i. e. 

domus; til veggjar viggs Þdr. 1. 
viggr, m., (gestator i. e,) equua; byrjar viggr navis, ei> þiggjandi 

byrjar viggjar possessor navis, i. e. vir Hkdr. 3. 
vigr, /*., hasta; rjótta vigrar Hkv. 21; (knérrir) hladnir vigra vest- 

rœnna Hkv. 8; Gldr. 7, 
vika, f., hebdomas; fám vikum síctar O. 37. 

vikr, m., pum£w; stála vikr pum£x arm^um, cos Runpneri Hlg. 19. 
vil, n. — 1) voluntas; arhitnum; þetta gengur í vil nœc ad senten- 

tiam cedunt Sk. 116. — 2) libido; arroganJbia; vil ok dul Efdr. 26. 
vildr, adj., carus, gratus, acceptus; val vildra (acc; meHorem de- 

lectum) fremdarmanna G. 10. 
vilgi, adv. — 1) perquam, valde; (-gi h. l. vim suam nativam, i. e. 

intensivam l. c^irmativam, retinet); ríár at vilgi vídu báli cul ro- 

gum valde latum equitat Hdr. 7.-2) haudquaquam, minirne (-gi 

negativum); vilgi tryggr ^dr. 1. 
Vilhjálmr, m. x>r. — 1) dynasta quidam; fyr Vilhjálms bœ Vkv. 11. 

— 2) cardinatis quidam episcopus; Hr. S. 1. 
Vili, m. pr., deus ex genere Ansium; Vilja bródir t. e. Oden Yt. é. — 

Cfr Vilir! 
viH, m., voluntas, sententiá; animus; skili þjódir minn Ijósan vilja 

L. 98; L. 11; gódum vilja voluntario Snt. 24; at vilja ea sententia 

L. 98; vilja byrdr onus animi, i. e. corpus Yt. 6 (ubi alii malunt 

byrgi vilja); frá vilja verum eæ lods votuntatis, ex pectore Hfl. 16. 
Vilir, m. pr., i. q. Vili, q. v.! Vilis bródir Oden Snt. 22. 
vilja (vilda, viljat), v., velle; optare, exoptare; c. acc. óbj., v. c. viljak 

hljód animos aitendatis velim Hlt. 1; vildi mína fyJgiu Bgl. 2; 

Rdr. 2; hvat búmenn vilja Bgl. 12; Sk. 90; pro obj. vox svá usur- 

patur, e. gr, ímundísir vildu svá Hlg. 17. Scepissime tamen vb. 

vilja cum infin. alicujus verbi conjungitur, e. gr. kvazk vilja hafa 

ehn Jdr. 13; vilk hann kvedja Hdr. l; vil mœra S. S. 2; L. 79; 

Sk. 101. 117; vilt þiggja líf? visne salutem acdpere? Jdr. 43; vili 

drekka Hkv. 6; hverr er vill (o: eiga) Mhk. 29; L. 9. 24; Sk. 20. 

22.48.88; h^ldar vilja ekki sjá hann Sk.37; Sk. 2; engi sá . . . 

at vili neitft greida Sk. 97 ; vilid (2 pl. prœs. conj.) heyra Rdr. 1 ; 

3 sg. prœt. (ind. l. conj.) vildi c. inf, e. gr. konungr vildi bidja 

fridar Vkl. 12; Yt. 40; Hlt. 5; Vkl. 12. 18. 21; Þdr. 4; Kdr. 8; 

R. 7. 9; Edr. 8. 11. 28; G. 35; Mhk. 9. 22; Hr. S. 19; L. 7. 53. 

64. 67; Sk. 123; vildi (o: ganga) ór porti Edr. 21; allir vildu vekja 

Hildi Kkm. 26; Rdr. 6; Jdr. 11; Sk. 140; 1 sg. prcet. conf. vildak 

pro ind. prœs. l. prcet. modestius usurpatur, e. gr. hins vildak þik 

fregna Era. 7; Bgl. 15; Mhk. 22. (30); L. 95. — Sequitur at c. conf.: 



3S2 

V. c, Til ek, at drápan heiti Lilja L. 98; enuntiatio objecUva in 
, Canj, ((m*Í9ao at)* v. c. ef þú vilt, ek ei þik slá Sk. 16S. 
viljugr, adj., Ivbetis; er \tér viljugt? an tiln lubet? Sk. 120. 
villa, /., errar; villaB g^^rðisk l>eiin at illu Edr. 15; af villu G. 58. 
villa (It), V., »n errarem inducere; faHere; Mhk. 28. 
viUr, adj.^ errans, vaciUans; c. gen. villr staðar in statione, loco 

voÆana Hfl. 5. 
Vin^ur, /. pr,, amnið Jotunheinuo oonfiida; gm. Vimrar {Idr. 4. 
vin = vinr, <j. v.! 

vina, /., atiiica; gen. sg. vinu Rdr. 5, 
vinadr, m., atnicitia; »lita vinad vid ehn atíiidtiatn renuntiare alicui 

JSnt. 21. 
vinátta, /^ atnicitia; vináttan vór Sk. 119. 
vinda (vatt, undinn l. vundinu), v., flectere; torquere; vibrare; vinda 

flaust Jlectere naveé, cursum natnum vdi» ad tnntum oliiquatis 

dirigere Hr. S. 15; vatt upp (siMÍgavit) trúss meðai herða Sk. 28; 

skejtin vnndin (tela contorta) á v^fdum strengjum L. 45. 
vindhólmr, m., inaula veniosa, i. e. Sv^ldr; á vídu vindbólms sundi 

Efdr. 15 (vbi vindhólms tmesi ditnsum est. Fortasse scribendum erat 

yináh6iiaB == instdœ Vendicœ?). 
vindlauBB, adj,, venti eoípers; yágT vindlauss Yt. 1. 
vindr, m.> vetius; tempestas; nom. sg. vindur L. 98; of beldit vindi 

fult arrogantia tempestuosa, turbuUnta L. 77 ; lasta vindr tempestas 

vitiorum, ideoqve lasta vinds i bylja kasti in impetu turbinutm, e 

tempestate vitiorum orientium L. 81. 
Vindr, m. pL, Vendi, incolœ orœ maris Baltiei; non^ Vindr Edr. 

15.23; G.40; dat.Vindum Vkv.8; ^en. Vinda Vkl. 15. 19; Ódr. 4; 

Efdr. 7; R. 3; Edr. 5. 8. 16. 22. — Hœe vox scrAitur etiam Vindr 

l. Vendr, q. v.l 
Vindverskr, adj., Vendicus; Vindversk víf G. 29. 
vinfengi) n., amicitia, fatntliarita^; n. pl. vinfengin Mhk. 21. 
Vingi, tn. pr., vir quidam, qui infelici arbore suspensus est; ideoque 

Vinga meidr = patibidum; Hlt. 7. 
Vingnir, m. pr., gigas quidam; gen. Vingnis Ulg. 19. 
ving-B^gnir, m.; ving-Rpgnir vagna tratísmutatum est pro R^gnir 

ving-vagna; R^gnir est nornen Odinis; ving-vpgn, /. = cetw« Z. dd- 

phinus campi (vingi == vengi, n., campus)^ i. e. gigas; ideoque R^gnir 

ving-vagna (deus) primeps giganíum, i. e. Thjassius gigas Hlg. 4. 
vinhróðigr, adj., atnicis beaius; Odr. 6. 
vinna, /., facinus; opus; labor; telja vinnur res gestas eommemorare 

R. 25; Jdr. 6. 
vinna (vann, unninn l. vunninn, inf. vida pro vinna Yt. 1. 31. 52), 

V. — 1) perficere, facere, gerere; at vinna erfldi optAS facere Bj. 1; 

Bgl. 11; víg vant prœlium fecisti Vkv. 5; vant styr Vkv. 11; 

Hr. A. 14; vann sókn impetum fecit Gldr. 8; vann jarteignir docu' 



menta esskibuit R. 31; V«nn (^'(umhibmn' <!wit Jdr. 28; Ykv.^ 13« 14; 
R. 2; G. 14. 18. 49. 57. — 2) daborare, cimipoineré, perpolire ; vinnk 
sléttan sylg Surts ættar carmen perpolitum elaboro Efdr. 17; Tauu 
lof carmen compoeui Hfl. 2; hpfam nnnit mœrð, sem kunnaoi G. 71 ; 
unniu mærd carmen expolitUm G. 9; vísaií, vtmnin «f |iessufn munni 
JL 2. -^^i) inferre aUcui aliquid; aj'icere úUauem ídiqua re; c. ace. 
et dat., e. gr. vann mér skard damtmm mini intulit &it. 6; Taun 
mikit ^ell dýrligri skikkju R. 30; Isl. 19. — 4) obtinere, aesequi, 
sibi concUiare; vann hefnd sins f^dur Vkl. 3; vaftn ht^pp IbL 1í^\ 
vann Bót insulam B. eœpugnavit Hrfm. 10; hverr vanB'^rinn? 
quis victoria pútitm est? L. .62. — 5) súperare, devincere; c. ojcc. 
vida ehn Yt. 1.52; vinna oflinn devincere Serpentem (nœoem ionaam) 
R. 22; hann vann Fofni Sk. 85; unnum átta jarla Kkm. o. — 
6) perimere; delere; e. dat. vida fjprvi Adils Yt. 31. — 7) vi 
factendi, gerendi, pervphrastice ueurpatur cum part. præt. alicujus 
mrhi, e. gr. Hallfredr vaön smídat (^- smídadi) drápu R. 34; vann 
brotit (~ braut) leggi Jdr. 34; easpiseime tamen objectum et part. 
prcet. casu, genere, numero congruunt, e. gr. vant herskip geyst 
(= herskipum geystir) af hlunni Hr. A. 2; vann sólginn (= svalg) 
Baldr Mhk. 9; Vkl. 5; Þdr. 5; R. 11; G.55; Isl. 6; vinna toginn 
akjóma stringere gladium Vkl. 3. Pro prcet. part. etiam adjediva 
t^surpa/ntur, v. c. vann raudar skarar Ykv. 9; hpnd Oláfs vann þræl 
heilan G. 61 ; Efdr. 27; unnud m^nnum hjgrtu staildræp Hr. A^ 12. 
— Cum adv. til vb. vinna comww^wr; viana i\\=:facere, com- 
mittere, v. c. vann til ekki nihu commisit, ddiquit L. 65; alt ynni 
ek tíl, at . . . omnia facerem, impenderem, lií. . . Sk. 1 16. — Refl. 
vinnask suj^icere; frák*dýrd vinnask þeim Vkv. 4; eodem misu 
vinna intransitibe, v. c. frægd vinnr af því verki G. 26. 

vinr l. vin, m., amicus; nom. sg. vinr Hlg. 3; fllt. 3; Bgl. 12; 
6. 62; vin Hlg. 4; acc. sg. vin Rdr. 14; G. 9; dat. sg. vin Efdr. 9; 
gen. sg. vinar Hlg. 7; Hlt. 10; Vki. 5; Hdr. 3; G.46; Isl. 1; nom. 
pl. vinir Hlt. 10; Snt. 14; Efdr. 14; acc. pl. vini G. 63; Jdr^ 38; 
gen. pl. vina Bj, 1. 

virda (rd), v., œstimare; ei skal milding múnna virdr Sk. 51. — 
RefUx. virdast videri: þór mun virdast saga mín spnn Sk. 72; 
mór virdist sem c. conj. L. 43. 

virdar, m. pL, viri, hornines; nom. virdar Hrfm. 14; oöc. virda 
Bdr. 12; Jdr. 25; dat. virdum Hr. A. 13; Sk. 64; ^e«. virda Efdr. 26; 
R.4; Hr.S. 7; L. 97. 

virding, /., dignitas; glœia; (engiil) vildi pdlast œdra sess ok virding 
L. 7; med virding sannri L. 68; L. 74. 

virdir, m., œstimator; hrings virdar Hrfm. 18. 

virki, n., munimentum; arx; varda virki fyr ehm Vkl. 18; v^rdu 
virkit Edr. 21; gekk at virki Vkv. 8; í virki breidu Hr. A. 12; 
virki skrýddar h^fudkirkjur templa sepimento instructa Edr. 25, 



334 

VÍBÍ, f., mctuB, nmas; hospitium; habttacidum; (deus) gaf þeim vist 
paradisar L. Ið; L. 15; til yista t. e. ad eseam assermjuiam Sk. 14. 

▼ istafátt, w*, adi,, dbai'iis cartns; TÍstafátt mun verda þór cSbario' 
rum penuria tíbi erá Sk. 105. 

▼it, prM, pere, dual,, L. 16; cfr ek! 

▼it, n., prudentía;^ l^uð er þér list ok ▼it Sk. 49; ▼iti boriim 
sapiens, prudens Yt. 29 (cfr tamen cmn. ad h, L 1 118). 

▼it, n,,.msio; accessio; non usurpatur nisi in structura á ▼it efas (kí 
aUquem L aliquid visendum, e. gr, á ▼it Vilja bródur Yt. 4; á tit 
Danmarkar = til Danmarkar Vkl. 17. 

▼ita (▼«it, ▼ÍMa, ▼itaár, prasi. inf, ▼issu Jdr. 25), v. — 1) n^m^ 
scire; óyíbí es at yita £m. 6; ▼eizt (quasi in parerdkesi) Snt. 8; 
trúa mín veit i. e. per fidem meam Sk. 101. IJac sign^fkatíom 
conjunffitur tb. ▼ita a) cum acc. obj., e. gr. ▼ita þat Mhk. 2; veitk 
þat Snt. 1 1 ; ▼eitk spnn deili á þ^i 6. 41 ; ▼itu rómu ▼leni Hky. 
17; R,32; Mhk. 3; þú ▼itir h^at níkSl, puto, non ností Em. 3; 
k^eda ▼irda ▼issu (prast. inf) ▼ánir þess Jdr. 2b (tM aUi aliter 
interpretantur); ek ▼Í8«a ótta Bgl. 7; engi ▼eit fremra þengil 
£dr. 2: 8€gpe cum duobus acCé, v. c. yeiik enda fólginn Yt. 33; 
manngi veit ek fremra Hr. A. 1 ; Hátt. 69; ▼issi aldri mann k^addan 
L. 29; L. 18; prœt. parL hans ván erurak ▼itud advetdus ejus 
mxhi compertus est Em. 4. — b) cum acc. et inf, v. c. ▼éitk^ skard 
suuar standa opit Snt. 6; þœrs ek ▼eit féeri (o: fremja) R. 25; 
L. 76; þjód veit hann skína G. 7; Hátt. 74; hvar Viti ^ld hjarl 
syá liggja Vkl. 24; jarl ▼issi sik missa foldar Hr. A. 14; vissuá 
nái liggja Hk^. 3; dólgar ▼issu ▼espld breidask Hr. A. 4. — c) Ctítn 
at éí indic., v. c. ▼eitk at . . . Yt. 1 1 ; *Vk^. 8; O. 4- 40; ek'veit, 
at Snt. 19; ▼iti menn, at sciant homineít . . . R. 26. — d) cum 
enuntatione interrogativa, e. gr. ▼eitkat liitt, h^árt . . . edr . . . 
Efdr. 19; ▼eitkak, h^at verda kann Mhk. 28; hverr veit, neina 
hrottinn hpggvi kónginn Sk. 129. — 2) notam, notitiam hahere 
alicujus rei; c. gen. e. gr. geipun sjá ▼eit gledi minuar hæ nugŒ 
notas habent lastitiœ meœ, meam lœtitiam produnt Mhk. 1 ; sááir 
vissu nauda compages eapertœ sunt afflictíonem (vim maris) Hr. S. ð. 

viti, m., corvus; viti- (o: nýtr) táru Hfi. 21. 

viti, m., ignis prœnuntiativus ; strues Ugnorum accendenda ad hodium 
adverUum significandum; sem vitar brenni Hr. A. 8. 

vitnir, m., lupus; fardi jptna valfalls vitni lupura maris, i e. 
navem duœit Vkl. 8; af snœris vitni ex lupo armamentorum, i e. 
ex navi Efdr. 18. 

vitr, adj., prudens, sapiens; herrann vitr! Sk. 7^; Isl. 11; beiraar 
vitrir L. 74. 

vitt, n. pL, res m^gicœ; Venefida; Vitta ▼éttr nympha vene/iciorm, 

i. e. venefica, maga Yt. 4. 3^1 . 
vizka, f, ratio; (Christus) ▼eitir. . . . jerum , . . ▼izku L. 46. 



.Jál.i:^l 



m 

vída, adv., Itíte; kmge; muUia hda; Vki. 4. 10; ÓÍr, 6. 8; Efdr. 11; 

Hr.A. 13; Edr.25.31; G.7; Kkm. 3. 5; Bdr. 9; Jdr. 19^ Hr. S. 3. 

7, 8. 10. 17. 19. 21; Hrfm. 14; L. 47; Sk. 48: 169. 181. 196. 198. 

201; harda vída Imge late&ue, permiMs lode R. 8; c. gm. vtda 

lands passim terrarum L. 19. 
vídbygár, part. comp., late habitatua; eyjar í vídbygda vatai Hrfm.l3. 
Vídfadmi, m. pr., cognomm Ivarie regis; Sk. 79. 
vídfrægr, adj., lcúe celebratue; vídfrœgr Hropta-Týr fidr. 7; R. 13; 

vídfrœgt maimfall Vkl. 15. 
vídir, m., nSare; byrskíd brjóta þnngaii vídi b^rdum Hátt. 74; 

hirdir vídis veltireidar Efdr. 7. 
vídlendr, adj., late imperana; G. 17. 

Vídólfr, m. pr.,vir quidam/ortÍ88vniu8; Sk.76.150; c/rMittumstangi! 
vídr, adj., latus; yí£c Nóregr Bdr. 3; leggja í klassekk yidan Sk. 67; 

á vídom Peizínav^Uum G. 52; fyr vídri grundn Hr. S. 3; Yt. 51; 

Hr. S. 9; v^rdr vídrar foldar R. 2; krummur hardla víd^r Sk. 8; 

á vídu sundi Efdr. 15; Hdr. 7; G. 25; víd l^nd Efdr. 12. Neutr. 

vítt late, muhis locie; e. ar. Hkv. 12; Edr. 22; Kkm. 9. 24. 
vídþingadr, m., muítis lods conventus habens; Hringa vidþingadr 

qui cum HringHs muUos agit conventus, i. e. rex Norvegiœ Hrfm. 7 

(vhi alii scrwunt vidþingadr = qui cum aUquo conventum habet). 
ví f, n., femina, mulier; frægast víf L. 28; Fjglnis víf (h. l. = Freyja) 

Sk. 175; Óska víf (in acc.) uxorem Odinis, i. «.■ Tellurem, terram 

Ó. S. 5; at vífs rúnum Bj. 2; hamra vífs byrr vefdus feminœ 

giganteœ, i. e. animus (cfr SnE, AM 1 540) Isl. 2; Vindversk víf 

hlutu sorg G. 29; of vífa fpr Jdr. 3; gimsteinn vífa L. 27. 
.víg, n., pugna, prcelium; nom. et acc. sg. víg Vkl. 11; Vkv. 5. 11; 

G. 17; dat. sg. vígi Yt. 15; Snt. 23; Kkm. 1. 3. 9; Isl. 8; gen. sg. 

vígs Yt. 21; Hkv. 21; Hkm. 4; Vkl. 19; Edr. 21; dat. pl. vígum 

Isl. 24; gen. pl. víga Vkv. 8. 14. 
vígadrótt, f., cohörs heHicosa; þoUar málma vígadrótt (daJt.) vegnir 

viri a cohorte belligera prostrati Hr. S. 8. 
vígaský, n., nubes pugnarum, i. e. clipeus; veljendr vígaskýs prce- 

liaJtores G. 68. 
vígdjarfr, adj., audax, héUo fortis; verja vísa enn vigdjarfa Bj. 5; 

verk vísa vígdjarfs G. 30; fagna vígdj^rfum verum Hkv. 20. 
vígdrótt, /. = vígadrótt; fleiri vígdróttir Hrfm. 2. 
vígfrekr, adj., pugnax; Hlg. 4. 
víg-Freyr, m., (Freyer, i. e.) deus pugnœ, beUator; víg-Freys Óska 

víf terra hdUdoris Ó. S. 5. 
vígfrpmudr, m., gestor pugnœ, hellator; acc. sg. vígfr^mud Yt. 30. 
vígja (g^)^ V., inaugurare; imtiare; réd vígja þik te regem inauau" 

ravit Hr. S. 1; (Óiristus) vígdist oss nóbis initiatus est L. 37; 

fregna Qzur til biskups vígdan Edr. 27. 
vigligr, adj., heUicosus; a/^. sg. m. vigiigatn Hlg. 16. 



TÍgUiidir, m., arbor pugWy i f. bíflútor; dat, pl, yiglandiim Erfm. 20, 

rígmiðUogr, nh, pugtudar, vir; acc. sg, Yigmiðla^ Yt, 52. 

vígr^ adj^ beUkosus; víg Valkyrja Hkv. í. 

T(grai)«r, «»., arbor puffnœ, beUaJtor R. 8. 

vígský, n., nubes pugnœ, ú e. dipeus; rjmr vígakýs Efdr. 7. 

TÍgþeyr, m.,.procdla prediaris, pygna; lét verda vígþey Ef^r. 15* 

vigprr, adj., ad pugnam jffromptue; O. S. 2. 

Víi, f\ pr., drm marís Norvegici; fyr iHMrd^ Vík Vkl. 10. 

vik, f., sinus maris; þars vikr (occ. plý deilir ubi si^t$s scinduntur 

Hlt. 7; á vali vika tn /alcoms sitmum, i. e. íii nan^ Bdr. 1; vik^ 

vagnskreytir Isl. 4. 
Víkarr, m. pr., rex quidam; 8k. 77. U8; occ. Víkar Sk.J7á. 
Víkaskerdir, m. pr., Iqcus nesdo quis; á Vikaskerdi 1i\^m, 18. 
TÍkingr, m., beUator; prado; virqia; Tíkiugar snotrir bellatores prtir- 

denles, t. e, Tbor cum sociisriv. 8; Vkv. 6. 10; dai. pl. víkingum 

^j. 1; B. 8; Edr. 8; Jdjr. 22; gm. pl. TÍki^ga VkT. 3. 
TÍkJA (Teik, Tikiun), w. ^ 1) m^mer^, adtnovere; tran$vekere; c dat. 

— 2) cedere; se converiere; Tikja at ehxn allogui dlgm, e. gr. 

(Gabriel) Teik sTá at meyj^ h. 28; Sk. 114. 117; TÍkja til vid 

ehm ad alqm se convertere, v. c. Tikid til við kónginn r^gna 

Sk. 117; at Tikja undaa decedere, i. e. efScgMonem habere L. 97. 
Tin, n., vinu$ti; yelja TÍn húsk^rliim B. 13; Jvkm. 18; Sk. 109; vm 

8TÍra vinum (i. e. liquor) cervicis, i. e. sanguis Kkm. 7; ^t m'ni 

Qj. 2; hrafna tí»s glœðr }. e. gladii Isl. 1. 
Vínii, /. pr, — 1) Dvina jluivius. — 2) ammis quffibet; latex; í Vínu 

Vkl. 5. 
vinheimr, m., domicíU^m vim, dqUum vinarium; Lopts Tin§r via- 

h.eim.r doUufn vinarium Odtfds, i. e. <)drœrir l. Só;n (q. v.), et Vina* 

liopts TÍiiar TÍnheim? (amnis i. e^ lates dolii Odinis, midsutn poe- 

ticum, carmen Vkl. 5 (ubi alii alUer). 
TÍtnker, ?^ vasaulum vimrium; Tinkers Njórun dea pocula mini- 

strans, i. e. femina Kkqi. 20. 
TÍpa, /♦, strqpba; carp^en; &t TÍ^an verdj steflig g^rd L. 2; í vísiiii) 

sléttuni L. 3. 
visa (4ið), V., mofistrare; Tisar bánum himna stig Edr. 27. 
Visburr,: ff^. pr., rex Upsaiiensis; gen. Visburs Yt. 6. 
Tisdórar, m., sapientia; W^dóms grœ^ir Edr. 25. 
Tisi, m., rea, dux; tísí Terdungar; nom. sg. Tisi Em. 1; Hkm. 11; 

Ódr. 6; Ó. S. 5; flr. A. U; B. 13; Edr. 24; G. 18. 57; Hátt. 72. t9; 

Tisi Tedrs halltfr t. e. deus G. 2; acc, dat., gen. sg, TÍísa Hj. 5; 

Yt. 15í HkT. 17; Hfl. 2; G. 30. 68. 69. 71 ; Hr. S. 15. 
TÍsir, m., rex, dux; hygg visir at, hvé . . . Hfl. 3; gen. sg. yíbíjb 

Edr. 18; Sk. 76. 
viss, adj., certus, verus; viss verdleikrinn L. 14; víss audr Sk. 69; 

gdrdak mér ví^a Qi^n^r certoe, apertos kostes mihi.conciiiavi Snt. 23j 



.^ ^ 



387 

vísár dádir nota facinora R. 2. Neutr, yÍBÍ pro adv,, certo, kaud 

dubie, profecto, e. gr. Hfl. 2; Efdr. 3; Ó. S. 5; G. 32; Jdr. 6. 9. 38; 

Mhk. 28; Isl. 27; L. 23; L. 99; eodeni niodo at vísu certo L. 10. 36, 

vísu id, L. 13. 
Vísundr, m. pr, (i, e. bos bison), nomen navis longœ, quœ erai Magni 

regis, cogn, Boni Hr. A. 6. 7 (nonnulli scriburd Visundr). 
víta (tt), V., vitiare, lœdere; víg vítti hjálma Vkv. 11. 
vóái (apud antiquiores vádi), m,, periculum; calamitas; malum; sem 

at honum færi vódinn Sk. 109, 
'vón, /., pro ván, q, v.! Sk. 167. 

vóndr (pro vándr), adj,^ malus; þú hinn vóndi siangi Sk. 190, 
vórr, pron. poss, pro várr, q. v.! 
Y r eiár ^ adj., pro reidr, q, v.! rdr. 20. 
Vrpskva (pro R^skva) f. pr,, serva Thoris; Vr^sku bródir i. e. 

Thjalvius Pár, 20. 
Vulnir, m, pr,, bellator quidam; Kkm. 9. 
▼ sBgd, /., cleme7itia; þurfa þína Ytdg^ L. 79; L. 82. 
vægdarlaus^, adj,, nuUi parcens, imnUtis; enn vœgáarlausi plbeinir 

ása Isl. 16; neutr. vægdarlaust pro adv., sine misericordia Hr. S. 7;' 

continenter Hr. S. 21. 
vægdartraudr, adj., nuUi parcens; Isl. 24, 
væginn, adj., indidgens; erumk vér vœgnir mvtuo (inJter nosmet) 

indulgentes sumus Bgl. 15, 
vægir, m,, gladius; vægja vé Sgdr. 6. 
vægja (g^)^ V,, cedere; nam vægja Efdr. 1; L. 8; jarl vœgdit fyr 

j^fri Vkl. 12; in recipr. gördut vid vægjask Efdr. 10. 
væl (=::vél), /., dolus; flest er g^rt til væia Sk. 2. 
væna (nd), v,, spem fa^cere alicui; viena ehm ehu. — Refi. vœnast 

sperare; ek vænumst, at megi ... L. 87. 
væni, n., exspectatío; væni ehs Hkv. 9. 17, 
vænligr, adj,, sperabUis; sperandus; esa vænligt Vidris þýfi factdtas 

carminis fundendi non est speranda Snt. 1. 
vænn, adj,, de quo aliquid sperari potest; bonœ spei; bonus, prœstans, 

eximius; vœn sveit Jdr. 39; compar, d^glingr sólu vænni R. 31; 

superl, vidrlíf vasa sem vœnst G. 60. 
vænta (nt), v,, eæspectare, sperare; c. gen. væntum hins, at . . . 

Kkm. 27. 
Væringjar, m, pL, cohors prcetoria imperatoris Byzantini, e regione 

septentrionali oriunda G. 53. 
værr, adj., placidus, tranquíUus; værar né váru (oi.valkyrjur) Hkv. 2. 
væ tki , n,, nikU; pro adv,,haud, minime; vœtki roflnn haiid debUis R. 26. 
vætr, n. — 1) aliquid; quidpiam, — 2) mhil; pro adv,~nón, v. c. 

firdisk vætr Efdr. 12. 
vætta (tt), V., exspectare, sperare; c. gen. vættik virda dróttins 

Efdr. 26; vœttik þess L, 97. — Cfr væntal 

43 



338 

y^go, /v cetus; ddphmus orca; yagnir hreins reinar myrbaka gigantes 

Hlg. 16 (vbi égt gen. pl, vagna); vagna ving-R^gnir Thjassiua Hlg. 4, 
v^k, /., hiaJtus ffiaciei; Mhk. 25. 
vpldugr, adj,, potetis; Hr. S. 2. 
v^Ur, m., cafnpus; v^llr brimils campus phocœ, i. e. ffiare Hfl. 5; ojcc, 

sg. V9II Hkm. 4; Kkm. 5; Hr. S. G; tíoí. «^. velli Hkm. 12; Vkl. 12. 21 ; 

gen. sg. vallar Hlg. 6; acc.pl, vpllu Vkl. 28; dat. pl. vpllum Bdr. 2. 
vplr, m., bacvlus; meá V9I Grídar Þdr. 9. 
V^lsungar, m. j>Z., viri a rege Volsungo oriundd Sk. 147. 
V^lsungr, m. jtt., rex in fabulis antiqtds incUtissimus; nom. V9I8- 

ungur Sk. 76. 
v^lundarhús, n., labyrinthus; ór v^lundarhúsi L. 92. 
v^ndr, m. — 1) virga; Vidris v^ndr virga Odinis, i. e. glaÆus 

Kkm. 27; nied liknar vendi virgá dementiœ L. 81. — 2) virga l. 

stria versicolor in velo; vendir bifdusk Hr. A. 2 (Egilssonius 

vertit: mali (0: navium) tremuerunt). — 3) malus; arbor navis; 

vandar dýr i. e. navis Vkl. 11 (vandar dýr tamen etiam, fortasse 

rectius, vetii potest = animal striarum, i. e. navis), 
•v^rdr, m., custos; nom^ sg. Yt. 20; Snt. 18; Vkl. 3; Vkv. 8; R. 2; 

Edr. 3; Hr. S. 15; dat. sg. verdi Isl. 9; acc. pl. v^rdu Edr. 4. 
v^rn, /., defensio; hans v^rn hefdisk R. 20; med klókar varnir L. 72. 
v^rnudr, m., catdio; bjóda v^rnud BgJ. 12. 
V9rr, m., spatium, quod uno impulsu remorum transcurritur ; sidcus 

l. vestigium navis; mare; varrar eldr Hr. S. 19; ríkt þeysa vprru 

i. e. maano impetu remigare Hkv. 17 
v^rr, /., tabium; pl, nam, varrar l, -ir; v^rrum láta L.59; L. 3. 88. 99. 
V^rvi, m. pr., tocus nescio quis; til V^rva Yt. 14. 
V^ttr, m. pr,, dux quidam mÚitum Danorum; gen. V^tts Yt. 30. 
v^ttr, m., manica, chirotheca; acc. pL v^ttu Hkv. 6. 
V9xtr, m. — 1) incrementum; kom v^xtr í Vínu Vkl. 5; hildr vas í 

vexti pugna incrébruit Kkm. 10. — 2) statura; gildr í vexti Sk. 83. 



ydarr l. ydvarr, ydur, ydart l. ydvart, pron. poss., vester. 

Acc. sg. m. ydvarn L. 80; acc. sg^ f. ydra L. 82; gen. sg. f. 

ydvarrar G. 8; nom, l, acc. sg. n. ydvart Jdr. 4-^; Hr. S. 2. 20; 

dat. sg. n. ydru Hr. A. 1.8; Hr. S. 19 (uM appos. in. gen.); nom. 

pl. m. ydrir Hr. A. 4; Hr. S. 3. 6; acc. pl. m, ydra Hr. A. 4; dat. 

pl. ydrum Bgl. 8; Hr. S. 21. 
ydr, pron. pers. 2 pl. acc. et dat.; Hkv. 3; Gldr. 9; Hr. S. 1. 17 

cet. Vide érl 
yfir, prœp. 0. acc, et dat, super, supra, Cum acc, e, gr, upp yfir 

himna hædir L. 67; langt yfir spheras efri L. 72; upp yfir skó 



339 

supra calceum Sk. 55; conjungitur cum um, e. gr, yíir um fj^rá 

tram sinum Sk. 16. — Cu7n dat. v, c, líki yfir G. 20 (vhi prœp. 

ponitur post subst.); yfir þessum luudi Sk. 59. 
yfirbjódandi, part. compos., prœfectus, rex; pro 5u6«í. yfirbjódand- 

inn eugla ok þjóda deus L. 1. 100. 
yfirmadr, m., vir superior, mrihua melior; prœfectus; hann telk 

yfirmann hunc virum prvndpem exiatimo <). S. 2; yfirmanni lærdrar 

alþýdu prœfedo ordinis clericalis, i. e. archiepiscopo G. 9. 
yfirmann, m. (— yfirmadr); dominm; Odinn, yfirmann vórr Sk. 47. 
ýfirmeistari, m., summus magister ; y fir meistarinn allra lista L. 5 1 . 
yfirmordingi, m., sceleratissimus homidda; yfirmordinginn (de dia- 

bolo) L. 48. 
yfirskj^ldungr, m., rex summus; yfirskj^ldungr j^fra i. e. impera- 

tor Grœciœ G. 50; yfirskj^ldungr aldar deus G. 65. 
yfirspennandi, part compos.; qui passis digitis complectitur; c. gen., 

e. gr. stórmerkin yfirspennanda heima þrennra L. 22. 
yfirvaldandi, part comp., summus dominus; eptirdœmi yfirvald- 

anda himins ok landa L. 52; L. 58. 
yfrinn, adj,, copiosus, ahundans; netdr. yfrit pro adv., valde, rnajcime 

L. 8. 
ygglaust, adv., haud duhie R. 33. 
Yggr, m. pr., nomen Odinú; gen. Yggs Z. Yggjar; Yggs nidr Odine 

prognatus Vkl. 12; sœpe in circumlocutionibus, v. c. Yggs at piigna 

Vkv. 6; Yggjar ól id. Jdr. 29; Yggjar vedr id. Hr. A.. 14; Yggjar 

mkr. corvus Hr. A. 4; Yggjar bjórr carmen Jdr. l; Mhk. 29; Yggjar 

fengf id. Jdr. 2; Yggjar bál gladius Isl. 13; Yggjar eldr id. Jdr. 26; 

Yggjar eldbroti heUator Jdr. 37 ; Yggjar élsvellandi id. Jdr. 43. 
ykkarr, pron. poss. ad dual. it, þit, ykkr spectans; vester (græce 

(JcpoiiTSQog); dróttna ykkrum þjóni L. 87; Sk. 59. 
ylgr, /., lupa; ylgr saddisk Isl. 11; Ó. S. 3; Jdr. 31; léta ^rn né 

ylgi fasta Kkm. 16; tírfylgjandi raud t^nn ylgjar Vkv. 12. 
ymja (umda), v., stridere; umdi álmr Ekm. 12; umdu oddláar Hkm. 8. 
ymsir, ymsa, vid. ýmiss! 
yndi (yndi L.), n., gaudium, jumnditas; dagligt yndi L. 5; med 

yndi cum gaudio G. 5. 
yngismadr, m., adolescens; yngismenn Sk. 2. 
Yngvarr, m. pr., rea Upsaliénsis; dat. Yngvari Yt. 35. 
Yngvi, m. pr., rex UpsaUensis, filius JS/jordii; Yngva þjód i. e. Sueci 

Yt. 13; dat. l. gen. Yngva Yt. 20; Hlt. 6; Hkm. 1; Edr. 12. 
yngvi, m. rex; Hr. A. 13. 14; Edr. 2. 16. 23; dat. l. gen. yngva 

Yt. 10; Edr. 7. 
Yngvifreyr, m. pr., nomen Freyeri dei; gen. Yngvifreys Hlt. 13. 
ynkr(?), /.(?), lamentatio; heita mátti ynki Sk. 133. 
yppa (pd), V., tollere, proferre; c. dat. yppa ydru kappi Hr. A. 1; 

Gillings gjpldum yppik Hlt. 1. 



340 

yppirunnr, m. (arbor prcebem, i. e. vir) qui prcebet; unnelds yppi- 

rannum prœbitartbitð auri, L e. viris R. 23. 
yppiþoUr, m. (arbor, i, e, vir) qtd subdudt; yppiþoUar árablakks 

qui navea subducunt, navigatores, viri Hr. S. 18. 
yrki, n., opus; carmen árte confectum; yrkis efni materia, de qua 

carmen conscribatur Sk. 195. 
yrkisefni, «., res carmini faciendo apta; Hr. A. 15; Jdr. 11. 
yrkja (orta, ort), v,, facere opus; poéma condere; ek fat yrkja 

Hfl. 19; at yrkja of ehn G. 46; Jdr. 5. 6; Mhk. 2; L. 22; Óttarr orti 

of gram G. 12; Jdr. 5; hnykkilundar handbáls ortu hvikkvædi 

R. 34; hefk ort of eha Jdr. 4- 
yrþjód, /. (= virþjód pro verþjód; virar = verar), gens homdnum; 

populus; ýiti allri yrþjód Vkl. 13; gramr vardi gard yrþjódum 

Vkl. 20. 
yss, m., tumuUus Sk. 130. 
yzt, adv, (neutr, superL yztr l, ýztr extremus), in extremo loco; sitr 

yzt vid gátt eatremus ad januam sedet Sk. 78; Sk. 85. 189. — 

Cfr comparat. ýtril 



ýbogi, m., arcus taxicus; gall ýbogi Hfl. 18. 

ýdraug (rectius fortasse ýdróg), /., nervus arcús; ýdrauga Ægir 
i, e. prœliator Ódr. 9. ^ 

ýfa (fd), V., iri^re, exasperare; ýfa ehn Sk. 140. 

ýgr, adj., terrHnlis; furiosus: Jdr. 37. 

ýmiss, adj., varius, diversus; scepe vertitur — ytrinque, mutuo, aUernis; 
ýmsir bjóda pdrum fár Mhk. 6; Mhk. 3; ymsir (pro ýmsir) rédu 
falla Sk. 153; á ýmsa (o: vega) Mhk. 26; ymsa (pro ýmsa) hefr 
þú byst ok bart Sk. 191; þeim frák ýmsum annir aukask iis 
lahores utrinque (nunc his, nunc iUis) augeri audivi Jdr. 10; 
L. 45. 92. 

ýmsi, m,, gigas; til ýmsa kindar Þdr. 2. 

ýr, m. — 1) taxus. — 2) arcvs taxicus; j^furr sveigdi ý Hfl. 15. 

ýsetr, n., sedes arcús, i. e, m^nus; eldr ýsetrs i. e. annulus aureus 
Ódr. 1. 

ýta (tt), V., prorsum movere, protendere; prœbere, oý'erre; c. dat. 
ýta skeidum á l^g protrudere naves in ma>re Jdr. 15; ýtti Sifjar 
svardfestum aurum distribuit Bj. 4; ýtti allri yrþjód totum popu- 
lum ad militiam concivU Vkl. 13; Hr. A. 6. 

ýtar, m. pL, viri, homines; nom, ýtar Efdr. 11; R. 21; G. 23; Jdr. 
1. 21. 22; Hr. S. 7; Sk. 65. 66. 149; acc. ýta Jdr. 5; Sk. 143; 
dat. ýtum Jdr. 29. 30. 32. 40; Hr. S. 3; Sk. 18. 166; gen. ýta 
Hkm. 20; t>dr. 9; Jdr. 11; Mhk. 10; Hr. S. 11; L. 92; Sk. 89. 



341 

ýtiblakkr. m., equus mobilis (qui vn ifiare deduci potest); rendu 
Ekkils ýtibl^kkum concitarurd equos piratœ, i, e. riaves K. 16. 

ýtri, adj, cotnpar,, exterior; of landit ýtra i, e, per terrarn nuiri' 
timam Edr. 24. 



Æ. 

æ, adv„ semper; Bj. 1; Rdr.9; Hkm. 19; Hfl. 18; Hr.A. 14; Kkm.23; 
L. 32. 52. 

æda, vid, œda! 

ædr, /. — 1) vena corporis; um líkams œdar L. 11; þerrir æda 
Rdr. ð. — 2) vena aquarum; med ædar hreinar L. 37 ; sensu trans- 
laio líknar ædr fons solatii L. 89. 

ædra, /., timor, metus; med ædru ord cum fama ignaviœ Kkm. 25. 

ædri, æzfr vid, œdri, œztr! 

æfinliga, adv., in œternum; L. 51. 57. 63 cet, 

æfr, adj,, scevus, vehem£ns; æfr hj^rr Gldr. 5. 

Ægir, m. pr., deus m/iris; sœpe pro appellativo habendum est Ægir 
l. ægir = mare, liquor; Ægir hjarna liquor cerebri Yt. 32; álm* 
taugar Ægir vir Þdr. 15; ýdrauga Ægir id, Ódr. 9; ægir vas 
soUinn m^re inJtumescébat Kkm. 2; Odins ægi (i. e. carm^n) hrœrdak 
Hfl. 19; blód fell í ægi Kkm. 19; Hr. S. 12; Ægis man uxor 
Ægeri, Rana Snt. 8; Ægis asni navis Kkm. 18; Ægis eldr aMrwm 
Hrfm. 3. 

æpa, vid. œpa! 

æra, /., gloria, honor; gaf þeim æru paradísar L. 13. 

æra, vid. œra! 

ærinn, vid. œrinn! 

ærr, vid. œrr! 

ærusnaudr, adj., honore privatus; ek sveik þau Evam bædi æru- 
snaud L. 43. 

æsa, æskja vid. œsa, œskja! 

æsir, vid. áss! 

æsta (st), V., petere, rogare; Oláfr þiggr alt, sem æstir G. 18.21 cet. 

ætla (ad), v. — 1) cogitare; in anÍTno habere; parare; muntu ei 
ætla at lemja oss Sk. 166; ætlak g^erva mér létt of tal Mhk. 4; 
(hann) ætlar spádóms leita Sk. 56; L. 8; ætlum fœra forn ord 
saman Mhk. 1; hót ætla minas parant Bgl. 13; fjandr ætla undan 
diaholi effugere conantur L. 61 ; Sk. 147; sáttar gerd er ætlud 
tveim Mhk. 10. — 2) putare, opinari; slíkt ætlak nú henda raik 
Mhk. 10; c. conj. (omisso at), ætla ek drengrinn þrammi Sk. 29; 
Sk. 99. 170. 

ætt, /., progenies; familia; genus; nom. l. acc, sg. ætt Hlt. 1; Snt. 4; 
Vkv. 15; Hr. A. 13; dat. sg. ætt Kdr. 8; ór ætt Mhk. 2; gen, sg. 



342 

œttar Hkm. 1; Snt. 7. 10. 20; Hr. A. 6; nom. pl ættir Þdr. 12; 

L. 3«^; allar ættir omnia hominum genera L. 66; ættutn gó<!r 

Vkl. 10. — EUam de singuUs hominS>u8 hœc vox usurpatur, v, c, 

góð ætt goedings dara progemes viri iUuetria, »'. €. virgo nobtíis 

Jdr. 15. 19 cet.; hykk ætt (dat,) Haralds hug duga puto animum 

fiUo Haraldi suppetere Kdr. 2. 
ættgódr, adj., ctaris natalíbus ortue; sk^rungr ættgódr Isl. 5; ætt- 

gódir ýtar Jdr. 1. 
ættrýrir, m., exsUrpator generis; j^fra ættrýrir gentem regiam ex- 

stinguens; dat. sg. ættrýri Vkl. 23. 
ættstórr, adj., nobHis, generosus R. 22. 
ættumgódr, adj., genere nobúis; ættumgódr jpfra hneitir Hr. S. 5; 

menn ættumgódir Bj. 2. 
ævi, /. (indecl.) — 1) vita, cetas, tempus; leyfa háva ævi hringvarp- 

adar Edr. 3; Efdr. 22; týndi lid ævi Kkm. 3; Bgl. 1; Kkm. 22. 27; . 

L. 83; um allan aldr ævi sinnar Sk. 12. — 2) ceternum tempus; 

œternitas; um aldr ok ævi L. 1. 100. 
ævilok, n. pL, Jinis vitœ; mors; Sk. 203. 
ævÍDÍiga (= æfínliga), ad/v., in œtemum L. 13. 
ævintýr, «., fabella; á litlum ævintýrum Sk. 5. 



Œ. 

œda (dd; æda Sk.), v, — 1) effrenare; œda él turbinem movere 

Jdr. 32. — 2)furere, sœvire; proruere; æda fram at skida Sk. 157; 

ædir fram at Skída Sk. 161. 
œdivedr, 7t., ventus sœviens; hætta elgjum œdivedrs Hr. A. 7. 
œdri, œztr, (ædri, L.), compar. et superL, superior, prœstantior; sum- 

mus, prœstantissimus; nom. sg. m. æ^vi Gldr. 9; Sgdr. 2; oaíc. sg. m. 

ædra L. 7; nofn. L acc. sg. f œdri G. 62; Ilr. S. 18; nom. sg. m 

œztr Vkv. 15; G. 3; nom. pL m. enir œztu Bj. 1 ; gen. pL m. 

œztra Hr. S. 19; acc. sg. f. œzta R. 33; gen. sg. f. œztrar G. 5. 
œgigeisli, m., minax vultus (propr. minax 'radius', o: octdi); skaut 

œgigeislum torvis oculis spectavit Hdr. 3. 
œgiligr, adj., terribUis, formidolosus; þótti oegiligt Hr. S. 17. 
œgir, m., qui aliquem terret; œgir Eydana Hkm. 3. 
œgishjálmr, m., galea terri/ica; med allra hæstum œgishjálmi 

Hr. A. 4; Hr. S. 8. 
œgja (gd), V., minitari; sás 9II regin œgja cui omnia numina com- 

minabantur (de Lokio) Hlg. 7. 
œpa (pt; æpa L,), v., ejulare; œpa kann í m^rum fr^skr Mhk. 5; 

æpti af ótta L. 59. 
œra (rd; æra Sk.), v., in furorem agere; Finnan gat œrdan Haruld 

Mhk. 1 1 cet. — Refl. ærast furere; þú hefr ærst í alla nátt Sk. 190. 



843 

œri, œstr, adj, eonipar, et superl. (posit. ungr); œri junior; .œstr 

adtnodum adohscens; manDgi mildingr œri Hr. A. 5; œstr manna 

Vkv. 1. 
œrinn (æriun L.), adj., abundans, copiosus; œrinn sér sibi su^'iciens 

Mhk. 12; L. 6; œrin elding Hr. S. 15; hafa œrna brád Kkm, 8; 

œrit blód Kkm. 19; œrnu blóái Hr. S. 8; œrin útbod Hr. S. 3. 

jSeutr, œrit pro adv, = valde; œrit gjarn Jdr. 3; Mhk. 21. 
œrr (ærr L.), adj., delirus, amens; veitir . . . æruni . . . vizku L. 46. 
cesa (st; æsa L.), v., conciiare, exciiare; at æsa fnim (cum impetu 

conjicere) ódygdar flein L. 42; œsti fieina dunu Isl. 13; oesti hjálms 
- hregg Isl. 21; med ofsa æstum L. 8; œst &\dsi unda percita Bdr. 2; 

œstar þjódár amnes ferventes Pdr. 5. Rejl^ œsask, æsast exa^spe- 

rari, incitari, ruere, e. gr. blóá æsist L. 35; œstusk audkyllur 

Hkv. 11. 
œsikaldr, adj., perfrigidus; fyr œsik^ldum uunar meid Hr. S. 12. 
œsi-Þróttr, m. (Odeii, i. e.) deus excitans; cési-^róttr unnar hreina 

navigaior, vir Isl. 15. 
œskimeidr, m., (arhor flagitans i. e.) flagitator; œskimeidr galdra 

vegbrautar qui pugnam flagitat, pugnœ cupidvs; acc. pl. œskimeida 

Gldr. 2. 
œskja (kt; æskja L.), v., optare; æskik þína mikla miskunn L. 2. 
œxla (xt), V., avgere, muliiplicare; herr œxti gný darra Jdr. 30; 

œxtusk undir vulnera increbruerunt Hfl. 7. 



9^1 ask (ad), v. dep., adipisd, naiwisci; vildi pdlast bædi œdra sess 
ok virding L. 7. Cfr ödlask! 

pdlingr, m., rex; betri ^dlingr munat fœdask G. 21; Edr. 9. 26 
Mhk. 5; ^dlingr alnar orms possessor (et distributor) auri Hlt. 12 
(fylgja) ungum ^dlingi Hkv. 4; pdlings hjprr G. 43; R. 27; G. 39 
Jdr. 38; Hr. S. 19; hird d^glings pdlinga (i. e. dei) G. 5. — In 
poématis antiquior^us pro ^dlingr rectíus scríbitur adlingr, q. v.! 

^flugr, adj., fortis, potens; af ástum ^flugs Krists G. 68. 

pfugmæli, n., ohtrectatio, calumnia; G. 61. 

^fugr, adj. — 1) retrorsus, resupinus; hann féll ^fugr Sk. 134; 
keyra ofan Eiríks vini pfga amicos Erid retrorsum detrudere 
Jdr. 38. — 2) perversus; iniquus, infestus; ^fgast mál Bgl. 14. 

9fund, /., invidia; odium; fyr kaidri ^fund G. 58; í ^fundar eitri 
L. 77. 

pfundgjarn, adj., invidiosus; Yt. 20. 

9glir, m., accipiter; 9glis barn (de Lokio exuviis accipitris indvto) 
Hlg. 12. 

Qgló. n.?, prœdium Tkrandheimiœ; á Qglói Hlt. 11. 



Ué 

9kla, TL, talus; h\6$ tók þar upp i ^kla. Sk. 156. 

9I, n., cereúiaia; áfengt ol Sk. 108; Hkm. 16; Kkqa. 29. 

^lbeinir, ?/»., qui cerevisiam aUcui apponit; Ása 9I mulsurn Anstum, 

i. e. poesis, carmen, ideoque ^lbeinir ása poéta Isl. 16. 
9ld, /. — 1) tempm; œtas; seculum; hans aldar mun getit vesa 

Hkm. 19; um aUar aldir alda per omnxa secida seculorum L, 74. — : 

2) genus humanum; popidus; homines; nom. l. acc. sg. pld Vkl. 6. 24; 

Efdr. 22; Edr. 2; G. 12. 33. 66; Hrfm. 6. 16; gen. sg. aldar Ó. S. 5; 

Edr. 23. 30; G. 10. 58 (de fratribuB duobus). 65; Hr. S. 1; plur. 

nom. l. acc. aldir Bj. 4; Hr. S. 2; aldar Hrfm. 20; dat. pl. ^ldum 

Hr. A. 3; Kkm. 14; Jdr. 1; Hr. S. 3; Hrfm. 14. 
9ldr, n., convivium; at ^ldrum Mhk. 25. 
^ldugangr (alda, /., unda), m., jactatio ma,rÍ8, œstus; i ódastr^ngum 

^ldugangi Edr. 16. 
^ldurmadr (anglosaa. ealdorman), m., vir dzgnitate. spectabiUs; dux; 

nom. pl. ^ldurmenn Jdr. 11. 
9l-Gefjon. /., dsa cerevisiam alicui ministrans, i. e. femina; de Groa 

Hlg. 20. 
9l-Gefn, /., dea pocula ministrana; gen. sg. ^l-Gefnar (de Iduna) 

Hlg. 11 (bi8). 
9llungÍ8, adv., ommno, omni eæ parte, profecto; ^llungis eigi pror«i« 

non, jiuUo modo Jdr. 2. 
Qlmódr, m. pr., vir Norvegus; Sk. 57. 64; aoc. Qlmód Sk. 56; gen. 

Qlmóds Sk. 62. 
9ln, /., uÍTia; alnar ormr serpens ulnœ, i. e. annulus Hlt. 12. 
9lr, adj., ebrius; at ^lum stilli quum rex ebrius esset Yt. 49. 
^lselja, /, femina (pocida ministrans); þylja of eina ^lselju Jdr. 4. 
^lsmidr, m., cerevisiarius; zythopeptu; vas ^lsmiá (dat.) allra tíma 

confectori cerevisiœ jam acta vita esset Snt. 8 (de Ægere). 
9lteiti, f., lœtitia convivalis; ^lteiti vas lítil Jdr, 11; rdr. 15. 
9lun, /. ?, piscis, nesdo qui; in appeU. rnaris, vdut ^lna bekkr, fold, 

J9rd, vangr Kdr. 13; R. 27; Hlt. 12; R. 15. 
Qlvishaugr, m* pr., locus quidam in Norvegia situs; fyr innan 

Qlvishaug G. 13. 
9nd, /., anima; vita; nom. l. acc. sg. ^nd Efdr. 28; G. 20. 60; L. 11. 

52.80.83.85; ^ndin L. 31. 96; dat. sg. ^ndu Jdr. 41; gen, andar 

Edr, 31; acc.pl. andir L. 23. 46. 
9ndr, m., solea lignea, qua per nives curritur; umb brims ^ndr circa 

soleam œstús, circa navem Kdr. 4; Egils l. Eynefis ^ndrura i. e. 

navibus Kkm. 5. 11. 
9ndurdís (^ndurr = ^ndr; cfr andur-Jálkrl), /, dea solearum lig- 

nearum, i. e. Skadea; ^ndurdis sævar beins Skadea montiva